Rządowe Centrum Legislacji

Konstytucyjny organ władzy wykonawczej w latach 2038-2040
Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 27 lis 2024, 9:24

Numer projektu: UA008
Tytuł: Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty
Osoba odpowiedzialna: Iga Kazimierczyk
Organ odpowiedzialny: MKL
Założenia: Projekt w miejsce martwej Krajowej Rady Oświatowej wprowadza społeczną Komisję Edukacji Narodowej, która będzie wspierała ministra właściwego ds. oświaty w wypracowywaniu rozwiązań systemowych w dziedzinie oświaty.


Ustawa

o zmianie ustawy o systemie oświaty


Art. 1. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 45 ust. 1 uzyskuje brzmienie:
"1. Przy ministrze właściwym do spraw oświaty działa Komisja Edukacji Narodowej, zwana dalej „Komisją”, będąca społecznym organem opiniodawczym i wnioskodawczym w sprawach oświaty.";

2) w art. 45 ust. 2 skreśla się;

3) w art. 45 ust. 3-4 uzyskuje brzmienie:
"3. Komisja:
"1) opracowuje i przedstawia ministrowi właściwemu do spraw oświaty i wychowania projekty założeń polityki oświatowej państwa, w tym propozycje udziału nakładów budżetowych na oświatę w dochodzie narodowym podzielonym, a w szczególności w obszarach: podstawa programowa, finansowanie oświaty, kształcenie, rozwój i ścieżka kariery nauczycieli, przyszłość nadzoru pedagogicznego, rola niepublicznej oświaty w systemie, regulacja nauczania domowego;
2) opiniuje projekt ustawy budżetowej w części dotyczącej oświaty i przedstawia swoją opinię właściwym komisjom sejmowym i senackim;
3) opiniuje kryteria podziału środków będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, przeznaczonych na oświatę;
4) opiniuje koncepcję kształcenia, w tym ramowe plany nauczania oraz zakres obowiązujących podstaw programowych;
5) opiniuje projekty aktów prawnych dotyczących oświaty;
6) opiniuje inne sprawy dotyczące oświaty, przedstawione przez ministra właściwego do spraw oświaty;
7) prowadzi crowdsourcing oświatowy w postaci otwartego naboru pomysłów na zmiany w systemie oświaty;
8) prowadzi konsultacje branżowe, regionalne i społeczne w zakresie oświaty;
9) zleca badania i ekspertyzy w obszarze swoich kompetencji.
4. Komisja może występować z wnioskami dotyczącymi spraw oświaty bezpośrednio do naczelnych i centralnych organów administracji rządowej."

4) w art. 45 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
"5. Na wniosek Komisji minister właściwy ds. oświaty przeprowadza wysłuchanie publiczne w sprawach dotyczących oświaty.";

5) Art. 46 uzyskuje brzmienie:
"1. W skład Komisji wchodzi 18 członków posiadających wiedzę i doświadczenie z dziedziny oświaty dające rękojmię prawidłowego sprawowania funkcji, z tego:
1) 2 członków wybranych przez ministra właściwego ds. oświaty spośród kandydatów wskazanych przez organizacje pozarządowe działające w obszarze oświaty;
2) 2 członków wybranych przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego spośród kandydatów wskazanych przez samorządy;
3) 2 członków wybranych przez Radę Główną Nauki i Szkolnictwa Wyższego spośród kandydatów wskazanych przez uczelnie wyższe;
4) 2 członków wybranych przez Trójstronną Komisję ds. Społeczno-Gospodarczych spośród kandydatów wskazanych przez związki zawodowe nauczycieli i pracowników oświaty;
5) 2 członków wybranych przez Trójstronną Komisję ds. Społeczno-Gospodarczych spośród kandydatów wskazanych przez organizacje przedsiębiorców i pracodawców;
6) 2 członków wybranych przez głowę państwa spośród kandydatów wskazanych przez organizacje lub podmioty niepublicznego systemu oświaty;
7) 2 członków wybranych przez Sejm spośród kandydatów wskazanych przez organizacje uczniów i rodziców;
8) 2 członków wybranych przez Rzecznika Praw Obywatelskich;
9) 2 członków wybranych przez Prezesa Rady Ministrów spośród kandydatów wskazanych przez Radę Ministrów.
2. Kadencja członków Komisji trwa 5 lat. Co 30 miesięcy odnawiana jest połowa jej składu.
3. Komisja uchwala regulamin swojej działalności oraz wybiera przewodniczącego.
4. Komisja może powoływać stałe i doraźne komisje.
5. Obsługę administracyjną Komisji zapewnia minister właściwy do spraw oświaty i wychowania.
6. Finansowanie działania Komisji odbywa się z budżetów będących w dyspozycji ministra właściwego ds. oświaty w kwocie nie niższej 1 000 tys. złotych w roku 2039 oraz tej kwocie zwaloryzowanej corocznie średniorocznym wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych na dany rok.
7. Sposób zgłaszania kandydatów i wyboru składu Komisji oraz wynagradzania jej członków określi minister właściwy ds. oświaty w drodze rozporządzenia.";

Art. 2. Kadencja członków pierwszej Komisji rozpoczyna się z dniem 1 stycznia 2039 roku, z czego z każdej grupy wskazanych w art. 46 ust. 1 pkt 1-9 jeden z członków zostaje wybrany na kadencję 2,5-letnią, a drugi na kadencję 5-letnią.

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie 14 dni od jej ogłoszenia.

Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 06 gru 2024, 3:01

Numer projektu: UC003
Tytuł: Projekt ustawy o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz niektórych innych ustaw
Osoba odpowiedzialna: Mateusz Pawełczuk
Organ odpowiedzialny: MZ
Założenia: Projekt wprowadza testamenty życia i zasady udzielania pełnomocnictw medycznych, stałych zgód lub sprzeciwów, reguluje uprawnienia pacjenta do wyrażania woli w zakresie procedur medycznych, jakie mogą być stosowane, do uzyskiwania informacji o stanie zdrowia oraz podejmowanych procedurach medycznych oraz do zaprzestania określonych procedur medycznych.


Ustawa

o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz niektórych innych ustaw


Art. 1. W ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 dodaje się pkt 7 w brzmieniu: "7) zasady sporządzania testamentu życia";

2) w art. 3 w ust. 1 dodaje się pkt 11 – 13w brzmieniu:
"11) uporczywa terapia – stosowanie procedur medycznych w celu podtrzymywania funkcji życiowych nieuleczalnie chorego, które przedłuża jego umieranie, wiążące się z nadmiernym cierpieniem lub naruszeniem godności pacjenta. Uporczywa terapia nie obejmuje podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych, łagodzenia bólu i innych objawów oraz karmienia i nawadniania, o ile służą dobru pacjenta;
12) kurator medyczny – kurator ustanowiony na podstawie art. 17 ust. 4;
13) stan terminalny – nieodwracalny stan spowodowany urazem lub chorobą, która spowodowała poważne, postępujące i trwałe pogorszenie zdrowia, przy istnieniu uzasadnionego medycznego przekonania, że leczenie tego stanu byłoby nieskuteczne.”;

3) art. 4 ust. 2 uzyskuje brzmienie:
"2. W razie zawinionego naruszenia prawa pacjenta do umierania w spokoju i godności, w tym przez stosowanie uporczywej terapii oraz nierespektowanie testamentu życia sąd może, na żądanie małżonka, krewnych lub powinowatych do drugiego stopnia w linii prostej, przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika medycznego, zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez nich cel społeczny na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego.";

4) art. 17 uzyskuje brzmienie:
"Art. 17.
1.Pacjent w tym małoletni, który ukończył 16 lat, ma prawo do wyrażenia świadomej zgody albo sprzeciwu na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych.
2.Pełnomocnik medyczny wyraża zgodę albo sprzeciw za pacjenta, który jest niezdolny do podjęcia świadomej decyzji lub wyrażenia woli albo skorzystał z prawa, o którym mowa w art. 9 ust. 4.
3. Przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę albo sprzeciw, o których mowa w ust. 1, za pacjenta małoletniego, który nie ukończył 16 lat, oraz za pacjenta niezdolnego do podjęcia świadomej decyzji lub wyrażenia woli jeśli nie ustanowił pełnomocnika medycznego, o którym mowa w ust. 2.
4.W przypadku, gdy pacjent jest niezdolny do podjęcia świadomej decyzji lub wyrażenia woli i nie ma on przedstawiciela ustawowego ani nie ustanowił pełnomocnika medycznego, ani nie złożył oświadczenia, o którym mowa w art. 22f, którego treść obejmuje dane badanie lub świadczenie zdrowotne, przeprowadzenie badań lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych wymaga zezwolenia sądu opiekuńczego. Sąd, wydając postanowienie o zezwoleniu albo o braku zezwolenia na wnioskowane badanie lub świadczenie zdrowotne, ustanawia dla takiej osoby kuratora medycznego, jeśli z okoliczności sprawy wynika, że leczenie będzie kontynuowane. W przypadku, gdy pacjent pozostaje w stanie wyłączającym możliwość podejmowania świadomych decyzji, zgodę albo sprzeciw, o których mowa w ust. 1, wyraża kurator medyczny.
5.Postanowieniu, o którym mowa w ust. 4 sąd nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.
6.Sąd może odwołać kuratora medycznego w każdym czasie, jeśli uzyska wiarygodne informacje wskazujące, że kurator medyczny nie działa na rzecz dobra pacjenta.
7.Sąd niezwłocznie odwołuje kuratora medycznego jeśli pacjent odzyskał trwale zdolność samodzielnego wyrażania świadomej zgody lub sprzeciwu na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych.
8.Do kuratora medycznego stosuje się odpowiednio art. 22d.
9.W przypadku, gdy choć jeden przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, który nie ukończył 16 lat, wyraża sprzeciw na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych, albo gdy nie można się skontaktować z przedstawicielem ustawowym pacjenta małoletniego, który nie ukończył 16 lat, zezwolenie może, na wniosek lekarza, wydać sąd opiekuńczy.
10.W przypadku, gdy małoletni, który ukończył 16 lat, sprzeciwia się przeprowadzeniu badania lub udzieleniu innego świadczenia zdrowotnego, należy powiadomić o tym jego przedstawiciela ustawowego. Jeżeli przynajmniej jeden przedstawiciel ustawowy wyrazi zgodę na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych, zezwolenie na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych wydaje sąd opiekuńczy.
11.Zgoda oraz sprzeciw, o których mowa w ust. 1-6, mogą być wyrażone ustnie albo poprzez takie zachowanie osób wymienionych w tych przepisach, które w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje na wolę poddania się proponowanym przez lekarza czynnościom albo brak takiej woli."

5) po art. 17 dodaje się art. 17a -17c w brzmieniu:
"Art. 17a.
1. W przypadku badań lub innych świadczeń zdrowotnych o podwyższonym ryzyku dla pacjenta, w tym zabiegu operacyjnego, zgoda, o której mowa w art. 17, wyrażana jest na piśmie.
2. W szczególnych okolicznościach zgoda taka może być wyrażona ustnie, w języku migowym lub w inny niebudzący wątpliwości sposób w przy jednoczesnej obecności co najmniej trzech pełnoletnich, nieubezwłasnowolnionych, widzących i słyszących świadków potrafiących pisać.
3.vTreść zgody, o której mowa w ust. 2, należy niezwłocznie spisać, z podaniem miejsca i daty jej udzielenia, a pismo podpisują wszyscy świadkowie. Pismo załącza się do dokumentacji medycznej.
4. Niezachowanie formy wyrażenia zgody, o której mowa w ust. 1 albo 2, uważa się za brak zgody.

Art. 17b.
1. W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust 4-6, sąd opiekuńczy niezwłocznie wszczyna postępowanie dotyczące zezwolenia na przeprowadzenie badań lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych na podstawie wniosku, o którym mowa w art. 17 ust. 5, albo z urzędu na podstawie zawiadomienia.
2. Sąd, wysłuchuje pacjenta, także małoletniego, o ile osoba ta jest przytomna, jej przedstawicieli ustawowych oraz lekarza.
3. W przypadku, gdy pacjent nie jest przytomny, sąd zapoznaje się ze stanem pacjenta w miejscu, w którym on przebywa.
4. Sąd może powołać biegłych w celu zasięgnięcia opinii o stanie zdrowia pacjenta.
5. Sąd, w terminie 24 godzin od wpłynięcia wniosku albo zawiadomienia, wydaje postanowienie, w którym zezwala albo odmawia zezwolenia na przeprowadzenie badań lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych.
6. Sądem właściwym jest sąd właściwy dla podmiotu udzielającego świadczenia.

Art. 17c.
1. Na postanowienie sądu służy zażalenie.
2.Zażalenie wnosi się w terminie 24 godzin do sądu okręgowego.
3.Sąd okręgowy rozpatruje zażalenie niezwłocznie, nie później niż w terminie 72 godzin.
4.Od orzeczenia sądu okręgowego kasacja nie przysługuje.” ;

6 )art. 18 otrzymuje brzmienie:
"Art. 18. Pacjent, który ukończył 16 lat i jest zdolny do podjęcia świadomej decyzji, ma prawo do odstąpienia od leczenia w każdym czasie.

7) w art. 20 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"Prawo do poszanowania godności obejmuje także prawo do umierania w spokoju i godności. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych zapewniających łagodzenie bólu i innych cierpień.";

8) w art. 20 dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
"3. Pacjent ma prawo do niestosowania wobec niego uporczywej terapii.
4. Pacjent, wobec którego zaprzestano uporczywej terapii, ma prawo do skutecznej opieki paliatywnej.";

9) po rozdziale 6 dodaje się rozdziały 6a i 6b w brzmieniu:
„Rozdział 6a
Zasady udzielania pełnomocnictw medycznych, stałych zgód lub sprzeciwów oraz sporządzania testamentu życia

Art. 22a.
1. Osoba fizyczna, która ukończyła 18 lat i nie jest ubezwłasnowolniona, może wyznaczyć inną osobę pełnoletnią i nieubezwłasnowolnioną swoim pełnomocnikiem medycznym.
2. Ustanowienie pełnomocnika medycznego wymaga pisemnej zgody osoby, która ma być pełnomocnikiem.
3. Osoba fizyczna może wskazać tylko jednego pełnomocnika medycznego.
4. Osoba fizyczna może dodatkowo wskazać inną niż pełnomocnik medyczny osobę fizyczną, która staje się pełnomocnikiem medycznym w przypadku, gdy pierwotnie ustanowiony pełnomocnik medyczny nie może działać z jakiejkolwiek przyczyny. W przypadku podjęcia czynności przez tak wskazaną osobę pierwotne pełnomocnictwo medyczne wygasa.
5. W przypadku, gdy pełnomocnik medyczny lub osoba, o której mowa w ust. 4 nie może podjąć czynności uznaje się, że osoba nie ma pełnomocnika medycznego.

Art. 22b. Pełnomocnictwo medyczne obejmuje wyrażanie w imieniu pacjenta zgody albo sprzeciwu na udzielenie świadczeń zdrowotnych w przypadku, gdy pacjent jest niezdolny do podjęcia świadomej decyzji albo w przypadku korzystania przez niego z prawa, o którym mowa w art. 9 ust. 4.

Art. 22c. Pełnomocnik medyczny jest zobowiązany do działania w najlepiej pojętym interesie pacjenta oraz do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji dotyczących stanu zdrowia pacjenta o jakich dowiedział się w związku z udzielonym pełnomocnictwem.

Art. 22d.
1.Jeżeli pacjent sporządził testament życia lub oświadczenie, o którym mowa w art. 22f, wówczas pełnomocnik medyczny nie jest uprawniony do działania w zakresie objętym tymi oświadczeniami.
2.Pełnomocnik medyczny nie może sporządzić ani odwołać w imieniu mocodawcy testamentu życia ani oświadczenia.

Art. 22f.
1. Osoba fizyczna, która ukończyła 16 lat i nie jest ubezwłasnowolniona, może wyrazić, w każdym czasie, na urzędowym formularzu, z podpisem poświadczonym notarialnie:
a) testament życia, określając w nim wolę zaprzestania wobec niej, z chwilą wystąpienia stanu terminalnego i utraty zdolności wyrażenia woli, procedur medycznych (w tym resuscytacji oraz wspomaganego oddychania), innych niż podstawowe zabiegi pielęgnacyjne, łagodzenie bólu i innych objawów oraz karmienie i nawadnianie, o ile służą dobru pacjenta,
b) oświadczenie określające wolę stosowania albo niestosowania wobec niej określonych procedur medycznych.
2. Testament życia i oświadczenia, o których mowa w ust. 1, wiążą lekarzy, pielęgniarki oraz pozostały personel medyczny, jeżeli zostały zarejestrowane w rejestrze, o którym mowa w art. 22h, lub pacjent złożył takie oświadczenie z chwilą przyjęcia do placówki medycznej lub w trakcie pobytu w placówce albo lekarz lub pielęgniarka zapoznali się z treścią takiego oświadczenia.
3. Jeżeli osoba fizyczna złożyła oświadczenie, o którym mowa w ust. 1 oraz testament życia i występują różnice w złożonych dokumentach wówczas stosuje się testament życia.
4. W celu rejestrowania, przechowywania i udostępniania testamentów życia i oświadczeń oraz zgłoszeń o odwołaniu tych testamentów i oświadczeń, tworzy się Centralny Rejestr Medyczny.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia wzór formularzy, o których mowa w ust. 1, procedury składania, odwoływania i udostępniania testamentów życia i oświadczeń w Centralnym Rejestrze Medycznym.

Rozdział 6b
Postępowanie w sprawie uporczywej terapii

Art. 22g.
1. W przypadku wystąpienia u pacjenta stanu terminalnego lekarz, po zasięgnięciu w miarę możliwości opinii drugiego lekarza lub zespołu leczącego pacjenta, orzeka o rozpoznaniu stanu terminalnego i informuje o tym pacjenta, jeżeli jest przytomny, albo jego przedstawiciela ustawowego, pełnomocnika medycznego, albo kuratora medycznego. Lekarz jest zobowiązany wyjaśnić przyczyny orzeczenia oraz poinformować o przysługujących prawach.
2. W orzeczeniu o rozpoznaniu stanu terminalnego lekarz, w miarę możliwości po zasięgnięciu w miarę możliwości opinii drugiego lekarza lub zespołu leczącego, może orzec o niepodejmowaniu resuscytacji wobec pacjenta w przypadku zatrzymania akcji oddechowej lub krążenia. Prawomocne orzeczenie wiąże lekarzy i pozostały personel medyczny.
3. Lekarz dokonuje adnotacji o orzeczeniu o rozpoznaniu stanu terminalnego w dokumentacji medycznej.
4. W przypadku, o którym mowa w art. 9 ust. 4, lekarz informuje przedstawiciela ustawowego pacjenta albo pełnomocnika medycznego.
5. W przypadku, gdy pacjent jest niezdolny do podjęcia świadomej decyzji lub wyrażenia woli i nie ma przedstawiciela ustawowego ani pełnomocnika medycznego, ani kuratora medycznego, ani nie sporządził testamentu życia, lekarz informuje właściwego miejscowo prokuratora. W takim przypadku prokurator jest zobowiązany, przed podjęciem postanowienia o wniesieniu odwołania od orzeczenia o rozpoznaniu stanu terminalnego albo o braku podstaw do jego wniesienia, do zapoznania się ze stanem pacjenta w miejscu, w którym on przebywa.

Art. 22h.
1. Pacjent, który ukończył 16 lat, oraz przedstawiciel ustawowy pacjenta, a także pełnomocnik medyczny, kurator medyczny oraz, w przypadku, o którym mowa w art. 22j ust. 5, prokurator mogą złożyć, w terminie 24 godzin od powiadomienia o orzeczeniu o rozpoznaniu stanu terminalnego, odwołanie od tego orzeczenia do konsultanta wojewódzkiego ze specjalności medycznej, właściwej dla leczenia choroby, która była przyczyną wydania orzeczenia, o którym mowa w art. 22g ust.1.
2. Na podstawie wniesionego odwołania konsultant wojewódzki niezwłocznie powołuje konsylium odwoławcze, właściwe do rozpoznania odwołania.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi w drodze rozporządzenia skład, sposób powoływania i procedury działania konsylium odwoławczego.";

Art. 2. Jeżeli w przepisach ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty mowa o przedstawicielu ustawowym pacjenta należy przez to rozumieć także pełnomocnika medycznego lub kuratora pacjenta.

Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 – Kodeks karny w art. 192 § 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Kto przeprowadza badanie lub udziela innych świadczeń zdrowotnych bez wymaganej zgody albo zezwolenia, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2."

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie 3 miesiące od dnia ogłoszenia.

Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 10 gru 2024, 0:33

Numer projektu: UC004
Tytuł: Projekt ustawy o likwidacji Polskiej Organizacji Turystycznej
Osoba odpowiedzialna: Piotr Palutkiewicz
Organ odpowiedzialny: MWG
Założenia: Projekt likwiduje Polską Organizację Turystyczną.


Ustawa

o likwidacji Polskiej Organizacji Turystycznej


Art. 1. Z dniem 1 lipca 2039 r. likwiduje się Polską Organizację Turystyczną utworzoną na mocy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o Polskiej Organizacji Turystycznej zwaną dalej Organizacją.

Art. 2.
1. Minister właściwy do spraw turystyki powołuje likwidatora Organizacji i nadzoruje jego działalność.
2. Likwidator sporządza bilans zamknięcia na dzień 30 czerwca 2039 r.
3. Likwidator przejmuje kompetencje organów Organizacji.

Art. 3.
1. Minister właściwy do spraw turystyki przejmuje mienie Organizacji.
2. Minister właściwy do spraw turystyki z mocy samego prawa przejmuje zobowiązania i należności Organizacji i z mocy samego prawa staje się stroną wszelkich umów i porozumień zawartych przez Organizację.
3. Wartość księgowa netto środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz innych składników mienia przejętego od Organizacji wchodzi w skład budżetu ministra właściwego do spraw turystyki.

Art. 4. Traci moc ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o Polskiej Organizacji Turystycznej.

Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2039 r., z wyjątkiem art. 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 10 gru 2024, 1:46

Numer projektu: UA009
Tytuł: Projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego
Osoba odpowiedzialna: Marcin Matczak
Organ odpowiedzialny: MS
Założenia: Projekt reformuje instytucję tymczasowego aresztowania dostosowując ją do standardów wyznaczanych przez Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej oraz wiążących aktów prawa międzynarodowego, w tym Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.


Ustawa

o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego

Art. 1.
W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 roku - Kodeks postępowania karnego wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 246 dodaje się § 1a w brzmieniu:
"Zatrzymanemu oraz jego obrońcy udostępnia się akta postępowania przygotowawczego w zakresie dotyczącym podstaw zatrzymania.";

2) w art. 250:
a) w § 1 dodaje się zdanie drugie w brzmieniu:
"Każdy aresztowany ma prawo być sądzony w rozsądnym terminie albo zwolniony na czas postępowania.",
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Prokurator, przesyłając wraz z aktami sprawy wniosek, o którym mowa w § 2, doręcza odpis wniosku podejrzanemu i jego obrońcy. Równocześnie prokurator poucza podejrzanego o przysługujących mu w wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania uprawnieniach oraz zarządza jednocześnie doprowadzenie go do sądu. Sąd może zarządzić doprowadzenie podejrzanego na posiedzenie w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania, a zarządza jego doprowadzenie na wniosek podejrzanego lub jego obrońcy.",
c) po § 3 dodaje się § 3a w brzmieniu:
"§ 3a. Składając wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania prokurator przesyła sądowi odpis wniosku w postaci elektronicznej. Na wniosek obrońcy sąd niezwłocznie przesyła wniosek na wskazany przez obrońcę adres poczty elektronicznej.";

3) po art. 250 dodaje się art. 250a i art. 250b w brzmieniu:
"Art. 250a. Sąd, rozpoznając wniosek w przedmiocie zastosowania lub przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania, dokonuje jego kontroli, również w zakresie prawidłowości i zasadności przyjętego przez prokuratora opisu czynu oraz zawartej we wniosku kwalifikacji prawnej, przy uwzględnieniu tylko dowodów jawnych dla oskarżonego i jego obrońcy.
Art. 250b. § 1. Sąd rozpoznaje wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania niezwłocznie, nie później jednak niż przed upływem 24 godzin od jego złożenia.
§ 2. Udział prokuratora w posiedzeniu w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania jest obowiązkowy. Niestawiennictwo prokuratora uważa się za cofnięcie wniosku. W takim przypadku sąd pozostawia wniosek bez rozpoznania.
§ 3. Na żądanie oskarżonego, który nie ma obrońcy, wyznacza się do tej czynności obrońcę z urzędu. Zarządzenie może wydać także referendarz sądowy. Niestawiennictwo obrońcy zawiadomionego o terminie nie tamuje rozpoznania sprawy.
§ 4 Posiedzenie rozpoczyna się od odczytania przez prokuratora wniosku
o zastosowanie tymczasowego aresztowania oraz zwięzłego przedstawienia uzasadnienia tego wniosku, wraz ze wskazaniem powodów, dla których inne środki zapobiegawcze w ocenie prokuratora nie są wystarczające dla prawidłowego zabezpieczenia przebiegu postępowania. Prokurator przedstawia również uzasadnienie dla wskazanego we wniosku terminu stosowania tymczasowego aresztowania wraz z wykazem czynności, które planuje przeprowadzić w okresie stosowania tego środka.
§ 5. Przewodniczący, po odczytaniu wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania, poucza oskarżonego o prawie składania wyjaśnień, odmowy wyjaśnień lub odpowiedzi na pytania, po czym pyta go, czy przyznaje się do zarzucanego mu czynu oraz czy chce złożyć wyjaśnienia i jakie.";

4) w art. 252 po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie stosowania tymczasowego aresztowania sąd rozpoznaje w składzie trzech sędziów.”;

5) art. 257 § 2 uzyskuje brzmienie:
"§ 2. Stosując tymczasowe aresztowanie, sąd może zastrzec, że środek ten ulegnie zmianie z chwilą złożenia, nie później niż w wyznaczonym terminie, określonego poręczenia majątkowego albo z chwilą założenia oskarżonemu w wyznaczonym terminie nadajnika, jeżeli istnieją warunki techniczne do wykonania środka zapobiegawczego przy jednoczesnym zastosowaniu systemu dozoru elektronicznego; na uzasadniony wniosek oskarżonego lub jego obrońcy, złożony najpóźniej w ostatnim dniu wyznaczonego terminu, sąd może przedłużyć termin złożenia poręczenia albo termin na założenie oskarżonemu nadajnika";

6) art. 258 § 1 uzyskuje brzmienie:
"§ 1. Tymczasowe aresztowanie i pozostałe środki zapobiegawcze można stosować, jeżeli zachodzi:
1) realna obawa ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości;
2) realna na danym etapie postępowania obawa, że oskarżony w zakresie przedstawionych mu zarzutów będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne.";

7) art. 258 § 2 skreśla się;

8) dodaje się art. 258a w brzmieniu:
"Art. 258a. Jeżeli oskarżony uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie zastosowanego wobec niego środka zapobiegawczego lub umyślnie naruszył obowiązek lub zakaz związany ze stosowaniem takiego środka, sąd lub prokurator może zastosować środek zapobiegawczy gwarantujący skuteczną realizację celów jego stosowania.";

9) art. 259 § 3 uzyskuje brzmienie:
"§ 3. Tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą dwóch lat."

10) w art. 263:
a) w § 1 wyrazy „3 miesiące” zastępuje się wyrazami „1 miesiąc”,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Jeżeli ze względu na szczególne okoliczności sprawy nie można było ukończyć postępowania przygotowawczego w terminie określonym w § 1, na wniosek prokuratora, sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy, gdy zachodzi tego potrzeba, może przedłużyć tymczasowe aresztowanie na okres, który łącznie nie może przekroczyć 12 miesięcy. Sąd przedłużając tymczasowe aresztowanie oznacza jego termin na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.",
c) po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:
"§ 2a. Prokurator, składając wniosek o przedłużenie tymczasowego aresztowania, wskazuje szczegółowo czynności podjęte w czasie stosowania tego środka, okoliczności uzasadniające jego dalsze stosowanie oraz czynności konieczne do przeprowadzenia w trakcie wnioskowanego czasu tymczasowego aresztowania.",
d) § 4 otrzymuje brzmienie:
"§ 4. Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres oznaczony, przekraczający terminy określone w § 2 i 3 może dokonać sąd apelacyjny, w którego okręgu prowadzi się postępowanie na wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek właściwego prokuratora bezpośrednio przełożonego wobec prokuratora prowadzącego lub nadzorującego śledztwo – jeżeli konieczność taka powstaje w związku z zawieszeniem postępowania karnego, czynnościami zmierzającymi do ustalenia lub potwierdzenia tożsamości oskarżonego, a także celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego.",
e) po § 4b dodaje się § 4c w następującym brzmieniu:
"§ 4c. Sąd odmawia przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania w przypadku, w którym prokurator bez uzasadnionego powodu nie przeprowadził planowanych czynności procesowych na wcześniejszym etapie stosowania tego środka.",
f) § 5 otrzymuje brzmienie:
"§ 5. Na postanowienie sądu apelacyjnego wydane na podstawie § 4 przysługuje zażalenie do sądu apelacyjnego.";

11) po art. 275a dodaje się art. 275b w brzmieniu:
"Art. 275b. §1. Tytułem środka zapobiegawczego można zastosować system dozoru elektronicznego; przepisy ustawy z dnia 7 września 2007 r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego dotyczące wykonywania kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego stosuje się odpowiednio.
§2. Oddany pod system dozoru elektronicznego ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora.".

Art. 2. Przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do spraw wszczętych przed dniem jej wejścia w życie, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej.

Art. 3. Czynności procesowe dokonane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem przepisów dotychczasowych.

Art. 4. W razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe, czy przepisy ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Ostatnio zmieniony 19 gru 2024, 10:45 przez Aleksander Sternicki, łącznie zmieniany 1 raz.

Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 13 gru 2024, 15:35

Numer projektu: UA010
Tytuł: Projekt ustawy o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym
Osoba odpowiedzialna: Ligia Kornowska
Organ odpowiedzialny: MZ
Założenia: Projekt wprowadza konkurencję rynkową wśród płatników finansujących świadczenia zdrowotne i umożliwia im oferowanie szerszej gamy instrumentów medycznych oraz likwiduje konieczność zawierania umów między płatnikami a świadczeniodawcami.


Ustawa

o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym


Art. 1. W ustawie z dnia 21 sierpnia 2023 roku o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym wprowadza się następujące zmiany:
1) Art. 3 uzyskuje brzmienie:
"Art. 3.
1. Finansowanie świadczeń udzielanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego może być realizowane przez jedną z wybranych przez świadczeniobiorcę instytucji:
1) Fundusze Zdrowia, zwane dalej także „Funduszami”,
2) zakłady ubezpieczeniowe w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
3) podmioty lecznicze w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.
2. Podmioty wymienione w ust. 1 mogą oferować finansowanie świadczeń w ramach różnych instrumentów medycznych zapewniających realizację minimum poziomu świadczeń określonych w Koszyku świadczeń refundowanych, o których mowa w art. 25.
3. Instrumentem medycznym mogą w szczególności być:
1) ubezpieczenie medyczne,
2) abonament medyczny,
3) medyczne konto oszczędnościowe,
4) dowolna kombinacja wymienionych w pkt 1-3 instrumentów.";

2) w art. 5 pkt 13 uzyskuje brzmienie:
"13) produkt ubezpieczenia zdrowotnego – świadczenie zdrowotne lub odpowiednio zdefiniowany zespół świadczeń, z określeniem sposobu ich finansowania przez instytucję finansującą świadczenia,";

3) w art. 5 po pkt 23 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 24-25 w brzmieniu:
"24) medyczne konto oszczędnościowe - oprocentowane konto na które wypłacane są środki z bonu zdrowotnego pozostające do dyspozycji beneficjenta z przeznaczeniem na nabycie produktów ubezpieczenia zdrowotnego,
25) abonament medyczny - opłacone prawo do korzystania z produktów ubezpieczenia zdrowotnego we wskazanych podmiotach leczniczych.";

4) art. 8 uzyskuje brzmienie:
"Art. 8.
1. Ubezpieczony realizuje swoje prawo do powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego poprzez instrumenty medyczne oferowane przez instytucje finansujące świadczenia.
2. Ubezpieczony ma prawo wyboru instrumentu medycznego i instytucji finansującej świadczenie, które realizuje przez złożenie, odpowiedniego oświadczenia woli. Oświadczenie musi zostać złożone co najmniej w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Zastosowanie znajdują przepisy kodeksu cywilnego.
3. Instytucja finansująca świadczenia w terminie 7 dni od daty otrzymania oświadczenia przekazuje jego kopię do:
1) Instytucji finansującej świadczenia, do której należał ubezpieczony przed przystąpieniem do nowej instytucji,
2) Krajowego Związku Instytucji Finansujących Świadczenia.
5. Instytucja finansująca świadczenia dysponuje składką na powszechne ubezpieczenie zdrowotne ubezpieczonego, który złożył oświadczenie woli, o którym mowa w ust.2.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia tryb przekazywania składek do poszczególnych instytucji finansujących świadczenia.";

5) w art. 17 ust. 2-3 uzyskują brzmienie:
"2. W razie braku możliwości udzielenia świadczeń zdrowotnych, z przyczyn leżących po stronie świadczeniodawcy lub w związku z wystąpieniem siły wyższej, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, świadczeniodawca zapewnia udzielanie świadczeń zdrowotnych przez innego świadczeniodawcę.
3. W przypadkach, gdy świadczenia zdrowotne w stanie nagłym udzielane są przez innego świadczeniodawcę, o którym mowa w ust. 2, świadczeniodawca, który odesłał ubezpieczonego do innego świadczeniodawcy pokrywa różnicę w koszcie świadczenia jaką poniósłby ubezpieczony w tym podmiocie, a kosztem świadczenia u innego świadczeniodawcy.";

6) w art. 17 ust. 4-6 skreśla się;

7) art. 21 uzyskuje brzmienie:
"Art. 21.
Ubezpieczony ma prawo do wyboru dowolnego świadczeniodawcy spośród podmiotów wpisanych do rejestru podmiotów wykonujących działalność
leczniczą, o którym mowa w art. 100 ustawy o działalności leczniczej, który w zakresie udzielanych świadczeń wskazał świadczenie, z którego chce skorzystać ubezpieczony.";

8) art. 47 ust. 1 zdanie pierwsze uzyskuje brzmienie:
"Produktem ubezpieczenia zdrowotnego jest świadczenie zdrowotne lub odpowiednio zdefiniowany zespół świadczeń finansowany w ramach instrumentu medycznego przez instytucję finansującą świadczenia.";

9) art. 57-58 uzyskują brzmienie:
"Art. 57
1.Opłaty wymienione w art. 16 ust.3, a także wszelkie inne koszty ponoszone przez ubezpieczonego w związku z korzystaniem ze świadczeń finansowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego mogą być przedmiotem dodatkowego, dobrowolnego instrumentu medycznego.
2. Dodatkowe, dobrowolne instrumenty medyczne funkcjonują na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 58
1. Podstawą udzielania świadczeń zdrowotnych finansowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego jest karta ubezpieczenia zdrowotnego.
2. Podmiot wpisany do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa w art. 100 ustawy o działalności leczniczej, który w zakresie udzielanych świadczeń wskazał świadczenie, z którego chce skorzystać ubezpieczony, nie ma prawa odmówić ubezpieczonemu wykonania świadczenia finansowanego z powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.
3. Świadczenia zdrowotne nie finansowane w ramach instrumentu medycznego ubezpieczonego udzielane są na rzecz osób ubezpieczonych wyłącznie w stanach nagłych, na zasadach określonych w ustawie.";

10) art. 59-64 skreśla się;

11) art. 65 uzyskuje brzmienie:
"Art. 65
1.Świadczeniodawca udziela ubezpieczonym świadczeń zdrowotnych na zasadach przewidzianych w tej umowie.
2.Świadczeniodawca udziela ubezpieczonym świadczeń z Koszyka Świadczeń Refundowanych:
1) bezpłatnie;
2) za dopłatą ryczałtową, o której mowa w art. 16. ust.3 pkt 2
3) za dopłatą stanowiącą różnicę między kwotą refundacji ze środków powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego a ceną za świadczenie, ustaloną przez świadczeniodawcę, dopłata ta stanowi przychód świadczeniodawcy.
3. Dopłaty o których mowa w ust.2 pkt 2 i 3 mogą występować łącznie.";

12) art. 67-68 uzyskują brzmienie:
"Art. 67. Za zgodą ubezpieczonego, instytucja finansująca świadczenia może ograniczyć prawo, o którym mowa w art. 21, w szczególności poprzez finansowanie świadczeń w postaci koordynowanej opieki zdrowotnej lub poprzez zawarcie umowy z zespołami współpracujących świadczeniodawców.

Art. 68
1. Świadczeniodawcy udzielający świadczeń finansowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego oraz apteki wydające leki objęte refundacją ze środków powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego podlegają kontroli przez instytucje finansujące świadczenia.
2. Szczegółowe zasady i zakres przeprowadzania kontroli określi Prezes Krajowego Związku Instytucji Finansujących Świadczenia.";

13) art. 75 ust. 2 uzyskuje brzmienie:
"2. W razie stwierdzenia naruszenia zasad wystawiania recept lub wniosków, właściwa instytucja finansująca świadczenie może żądać zwrotu kwoty refundacji.";

14) w art. 75 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W razie stwierdzenia naruszenia przez aptekę zasad zaopatrzenia w leki, zawartych w ustawie, instytucja finansująca świadczenia zawiadamia wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego lub wnioskuje do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego o cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki.";

15) art. 76 skreśla się;

16) art. 77 ust. 1 uzyskuje brzmienie:
"1. Działalność w zakresie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego mogą wykonywać publiczne lub niepubliczne Fundusze Zdrowia.";

17) użyte w pozostałych artykułach za wyjątkiem art. 77-86 i art. 99-100 wyrazy "Fundusz" lub "Fundusz Zdrowia" zastępuje się użytymi w odpowiedniej formie wyrazami "Instytucja finansująca świadczenia", a wyrazy "Krajowy Związek Funduszy Zdrowia" użytymi w odpowiedniej formie wyrazami "Krajowy Związek Instytucji Finansujących Świadczenia".

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie w 60 dni od dnia ogłoszenia.

Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 13 gru 2024, 16:11

Numer projektu: UC005
Tytuł: Projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Kodeks karny
Osoba odpowiedzialna: Alicja Sielska
Organ odpowiedzialny: MKL
Założenia: Projekt ma na celu wskazanie orzekania opieki naprzemiennej jako priorytetowego sposobu sprawowania władzy rodzicielskiej,
doprecyzowanie wykonywania kontaktów z małoletnim oraz egzekwowania orzeczeń sądowych w tym zakresie.


Ustawa

o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Kodeks karny


Art. 1. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 58 § 1a otrzymuje brzmienie:
„§ 1a. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom oraz określić wykonywanie opieki nad dzieckiem w ten sposób, że dziecko będzie mieszkało przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach, z wyjątkiem przypadku, gdy jedno z rodziców zamieszkuje za granicą.”;
2) w art. 97 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Rodzice, o których mowa w ust. 1, obowiązani są do wzajemnego informowania się o bieżących sprawach dziecka oraz przekazywania dokumentów dziecka, w szczególności dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, a także dokumentacji medycznej.”;
3) w art. 107 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom oraz określić wykonywanie opieki nad dzieckiem w ten sposób, że dziecko będzie mieszkało przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach, z wyjątkiem przypadku, gdy jedno z rodziców zamieszkuje za granicą.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 582^1 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio do orzeczenia, w którym sąd określił, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach.”;
2) art. 598^22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 598^22. Przepisy niniejszego oddziału stosuje się odpowiednio do orzeczenia, w którym sąd określił, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach.”;
3) w art. 756^2:
a) w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) sposobu roztoczenia pieczy nad małoletnim dzieckiem w ten sposób, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców
w porównywalnych okresach”,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Przepisy art. 1050^1 i art. 1051^1, a jeżeli zabezpieczenie polega na uregulowaniu sposobu kontaktów z dzieckiem albo ustaleniu, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach – przepis art. 582^1 § 3, stosuje się odpowiednio.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny po art. 207 dodaje się w art. 207a w brzmieniu:
„Art. 207a. § 1. Kto utrudnia lub uniemożliwia wykonanie kontaktów lub sprawowanie opieki nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, wynikających z orzeczenia albo ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem, podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Jeżeli w następstwie czynu określonego w § 1 pokrzywdzony dozna uszczerbku na zdrowiu psychicznym, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 3.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 2 do 12 lat.”.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 14 gru 2024, 0:59

Numer projektu: UC006
Tytuł: Projekt ustawy o ochronie prywatności
Osoba odpowiedzialna: Sylwia Gregorczyk-Abram
Organ odpowiedzialny: MS
Założenia: Projekt ma na celu ograniczyć prawo służb do występowania o dane użytkowników tylko do sytuacji kiedy jest to niezbędne dla prowadzonego postępowania karnego i za zgodą właściwego sądu okręgowego w postępowaniu z udziałem obrońców prywatności.


Ustawa

o ochronie prywatności

Art. 1.

1. Ustawa określa tryb i sposób uzyskiwania przez Policję, Biuro Nadzoru Wewnętrznego, Straż Graniczną, Biuro Ochrony Rządu, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Żandarmerię Wojskową, Centralne Biuro Antykorupcyjne i Krajową Administrację Skarbową, lub inne podmioty państwowe zwane dalej „uprawnionymi podmiotami” dostępu do informacji przesyłanych lub
powstałych w ramach świadczonej publicznie dostępnej usługi komunikacji elektronicznej, danych osobowych w tym danych jednoznacznie identyfikujących użytkownika, danych telekomunikacyjnych, od podmiotów trzecich zwanych dalej „danymi użytkowników”.
2. W kwestiach nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się przepisy Ustawy z dnia 10 maja 2027 roku o ochronie danych osobowych.

Art. 2.
1. Uprawnione podmioty mogą uzyskać dane użytkowników tylko w przypadku gdy uprawdopodobniona ich zawartość jest niezbędna dla ustalenia kluczowych do wyjaśnienia sprawy okoliczności wszczętego i prowadzonego postępowania karnego.
2. Dane użytkowników mogą zostać przekazane podmiotom uprawnionym tylko na podstawie uprzedniego orzeczenia sądu.
3. Zabronione jest pozyskiwanie przez podmioty uprawnione danych nie mających istotnego znaczenia dla prowadzonego śledztwa.

Art. 3.
1. W celu właściwej obrony konstytucyjnego prawa do prywatności i tajemnicy korespondencji, ustanawia się obowiązek pełnienia przez adwokatów i radców prawnych (zwanych dalej „obrońcami prywatności”) dyżurów w czasie i miejscu ustalonym w odrębnych przepisach.
2. Obrońca prywatności występuje w postępowaniu przed sądem w charakterze reprezentanta interesów osoby której dane użytkownika są objęte wnioskiem o ich udostępnienie uprawnionym organom.
3. Obrońca prywatności ma prawo brać udział w posiedzeniu sądu, zgłaszać wnioski dowodowe, żądać wyjaśnień od podmiotu uprawnionego składającego wniosek oraz zgłaszać zastrzeżenia.
4. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia organizację dyżurów i zasady wynagrodzenia, o których mowa w ust. 3, mając na uwadze prawidłowy przebieg postępowania oraz konieczność zapewnienia obrony konstytucyjnych praw.

Art. 4.
1. W celu uzyskania danych użytkowników uprawnione podmioty kierują wniosek do sądu okręgowego.
2. Sąd wyznacza termin posiedzeniu nie później niż 48 godzin od wpłynięcia wniosku.
3. O terminie posiedzenia sąd zawiadamia przedstawiciela wnioskodawcy oraz obrońcę prywatności pełniącego dyżur.
4. Wyznaczając posiedzenie sąd umożliwia obrońcy prywatności zapoznanie się z aktami i przygotowanie do posiedzenia.
5. Uprawniony podmiot we wniosku zawiera wszelkie dostępne mu informacje mające znaczenie dla rozstrzygnięcia.
6. Zatajenie informacji istotnych dla rozstrzygnięcia o udostępnieniu danych użytkownika stanowi przestępstwo z art. 231 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny.

Art. 5.
1. Dane użytkowników przekazuje osoba upoważniona przez podmiot, który zobowiązany został do przekazania danych podmiotom uprawnionym.
2. Zabronione jest udostępnianie podmiotom uprawnionym bezpośredniego dostępu do systemów zawierających dane użytkowników.

Art. 6.
1. Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych (dalej: PUODO) sprawuje nadzór nad uprawnionymi podmiotami i przeprowadza kontrolę w zakresie w jakim pozyskują i przetwarzają dane użytkowników oraz nad podmiotami które udostępniają, gromadzą i przetwarzają dane użytkowników.
2. Uprawnione podmioty składają sprawozdanie nie rzadziej niż raz na kwartał do PUODO.
3. Minister właściwy do spraw sprawiedliwości w drodze rozporządzenia określi wzór sprawozdania, z uwzględnieniem możliwości szczegółowej analizy rodzaju udostępnianych danych użytkowników oraz stopnia uwzględnienia składanych wniosków.
4. Prezes UODO w przypadku stwierdzenia naruszeń niniejszej ustawy może nałożyć w formie decyzji administracyjnej karę pieniężną w wysokości do 100.000 złotych.
5. Nałożenie kary o której mowa w ust. 4 nie wyklucza późniejszego dochodzenia roszczeń na drodze cywilnoprawnej ani odpowiedzialności karnej.

Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 19 gru 2024, 1:43

Numer projektu: UC007
Tytuł: Projekt ustawy o zmianie ustawy o działach administracji rządowej
Osoba odpowiedzialna: Łukasz Wilczyński
Organ odpowiedzialny: MNiT
Założenia: Projekt wprowadza nowy dział administracji rządowej "działalność kosmiczna" oraz usuwa dział "łączność".


Ustawa

o zmianie ustawy o działach administracji rządowej


Art. 1. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 pkt 2a) otrzymuje brzmienie:
"2a) działalność kosmiczna;";

2) w art. 5 po pkt 2a) dodaje się pkt 2b) w brzmieniu:
"2b) energia;";

3) w art. 5 skreśla się pkt 11;

4) zmienia się numerację art. 7a na art. 7b;

5) dodaje się art. 7a w brzmieniu:
"Art. 7a. 1. Dział działalność kosmiczna obejmuje sprawy kształtowania i prowadzenia polityki kosmicznej.
2. Do zadań ministra właściwego do spraw działalności kosmicznej należą w szczególności sprawy:
1) eksploracji przestrzeni kosmicznej;
2) przemysłu kosmicznego;
3) użytkowania przestrzeni kosmicznej;
4) obserwacji satelitarnej;
5) obserwacji przestrzeni kosmicznej.
3. Ministrowi właściwemu do spraw działalności kosmicznej podlega Polska Agencja Kosmiczna.".

6) w art. 9 ust. 2. dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) poczty;";

7) art. 16 skreśla się.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 19 gru 2024, 10:37

Numer projektu: UA011
Tytuł: Projekt ustawy o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz ustawy ‒ Kodeks pracy
Osoba odpowiedzialna: Alicja Sielska
Organ odpowiedzialny: MKL
Założenia: Projekt ogranicza niektóre uprawnienia związków zawodowych i ich organizacji oraz wprowadza pełną transparentność gospodarki finansowej związków zawodowych.


Ustawa

o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz ustawy ‒ Kodeks pracy


Art. 1. W ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13 pkt 10 otrzymuje brzmienie:
„10) źródła finansowania działalności związku, sposób ustanawiania i zbierania składek członkowskich oraz zasady prowadzenia gospodarki finansowej związku;”;
2) w art. 25 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy zawodowej na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej poza zakładem pracy, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy. Za czas wykonywania takiej doraźnej czynności pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu stosunku pracy nawiązanego z pracodawcą.”;
3) w art. 31 ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2. Zwolnienia od pracy, o których mowa w ust. 1, udzielane są bezpłatnie na wniosek zarządu zakładowej organizacji związkowej. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania zwolnień od pracy oraz zakres uprawnień przysługujących pracownikowi w czasie tych zwolnień, uwzględniając konieczność udokumentowania przesłanek do zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy oraz zachowania przez pracownika uprawnień niezwiązanych z należnym od pracodawcy wynagrodzeniem.
3. Pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy zawodowej na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy. Za czas wykonywania takiej doraźnej czynności pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu stosunku pracy nawiązanego z pracodawcą.”;
4) art. 33 otrzymuje brzmienie:
„Art. 33. 1. Zakładowa organizacja związkowa ma prawo zwoływania na terenie zakładu pracy spotkań pracowników w celu omówienia spraw dotyczących ogółu członków organizacji związkowej lub ogółu pracowników.
2. Na uzasadniony wniosek zarządu zakładowej organizacji związkowej pracodawca ma obowiązek udostępnić dla przeprowadzenia spotkania, o którym mowa w ust. 1, położone na terenie zakładu pracy odpowiednie pomieszczenie wyposażone w urządzenia techniczne niezbędne do przeprowadzenia spotkania.
3. Pracodawca jest zwolniony z obowiązku, o którym mowa w ust. 2, jeżeli nie dysponuje pomieszczeniem odpowiednim dla przeprowadzenia spotkania, o którym mowa w ust. 1.”;
5) art. 33'1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 33'1. 1. Zakładowa organizacja związkowa i pracodawca mogą zawrzeć porozumienie w sprawie pobierania przez pracodawcę na rzecz zakładowej organizacji związkowej składek związkowych od pracowników.
2. W przypadku zawarcia porozumienia, o którym mowa w ust. 1, pobieranie przez pracodawcę składek związkowych jest uzależnione od pisemnej zgody każdego z pracowników.
3. Pracodawca, z którym zakładowa organizacja związkowa zawarła porozumienie, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany niezwłocznie przekazywać kwoty pobranych składek związkowych na rachunek bankowy wskazany przez zakładową organizację związkową w treści porozumienia.”;
6) art. 34'1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34'1. 1. Pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej mają obowiązek zwolnić: 1)bezpłatnie z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej – na podstawie art. 31 ust. 1 w związku z art. 34 ust. 2.
2) od pracy zawodowej, bez zachowania prawa do wynagrodzenia – na podstawie art. 31 ust. 3 – odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji – w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.
2. Zarząd międzyzakładowej organizacji związkowej przedstawia pracodawcy, który zwolni pracownika lub pracowników z obowiązku świadczenia pracy lub od pracy zawodowej, informacje o liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji oraz u każdego z tych pracodawców – w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, według stanu na ostatni dzień miesiąca.”;
7) po rozdziale 4 dodaje się rozdział 4a w brzmieniu:
„Rozdział 4a
Jawność gospodarki finansowej związków zawodowych
Art. 34'3. Gospodarka finansowa związków zawodowych jest jawna.
Art. 34'4. 1. Związek zawodowy podaje sprawozdanie finansowe, sporządzone na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie na stronie internetowej.
2. Sprawozdanie finansowe, o którym mowa w ust. 1, podawane jest do publicznej wiadomości w terminie miesiąca od upływu terminu, do którego powinno być sporządzone.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy w art. 258 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Wydatki związane z działalnością komisji pojednawczej ponoszą w częściach równych pracodawca i zakładowa organizacja związkowa, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – w całości pracodawca. Wydatki te obejmują również równowartość utraconego wynagrodzenia za czas nieprzepracowany przez pracownika w związku z udziałem w postępowaniu pojednawczym.”

Art. 3. Związki zawodowe, w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, dostosują statuty do przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 4. Do końca kadencji osób zwolnionych przed dniem wejścia w życie ustawy z obowiązku świadczenia pracy na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe, nie dłużej jednak niż przez rok od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 5. Umowy, o których mowa w art. 33 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc przez okres na jaki zostały zawarte, nie dłużej jednak niż przez rok od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3miesięcy od dnia ogłoszenia.
Ostatnio zmieniony 29 gru 2024, 23:55 przez Aleksander Sternicki, łącznie zmieniany 1 raz.

Awatar użytkownika
Aleksander Sternicki
Posty: 1127
Rejestracja: 22 paź 2023, 10:39

Re: Rządowe Centrum Legislacji

Postautor: Aleksander Sternicki » 21 gru 2024, 3:26

Numer projektu: UA012
Tytuł: Projekt ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników
Osoba odpowiedzialna: Paweł Chmieliński
Organ odpowiedzialny: MRiRW
Założenia: Projekt wprowadza możliwość przejścia na emeryturę dla rolników bez przekazywania gospodarstwa i przerywania pracy w gospodarstwie.


Ustawa

o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników

Art. 1.
W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników w art. 28 wprowadza się następujące zmiany:

1) ust. 1-4 uzyskują brzmienie:
„1. Wypłata renty rolniczej z ubezpieczenia ulega częściowemu zawieszeniu na
zasadach określonych w ust. 2–8, jeżeli rencista prowadzi działalność rolniczą.”,
2. Zawieszenie wypłaty dotyczy:
1) części uzupełniającej renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy,
2) renty inwalidzkiej z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i
członków ich rodzin w części równej 95% emerytury podstawowej i obejmuje całość lub określony ułamek tej części świadczenia; ilekroć w ust. 3 i 5–7 jest mowa o zawieszeniu wypłaty w całości, w połowie albo w jednej czwartej rozumie się odpowiednio zawieszenie wypłaty tej części świadczenia, jej połowy albo jednej czwartej.
3. Wypłata ulega zawieszeniu w całości, jeżeli rencista nie zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, z zastrzeżeniem ust. 5– 7 i 9–11.
4. Uznaje się, że rencista zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, jeżeli ani on, ani jego małżonek nie jest właścicielem (współwłaścicielem) lub posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym i nie prowadzi działu specjalnego, nie uwzględniając:
1) gruntów wydzierżawionych, na podstawie umowy pisemnej zawartej co najmniej na okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy o przyznaniu renty okresowej, której zawarcie potwierdził wójt, właściwy ze względu na miejsce położenia przedmiotu dzierżawy, osobie niebędącej:
a) małżonkiem rencisty,
b) osobą pozostającą z rencistą we wspólnym gospodarstwie domowym,
c) małżonkiem osoby, o której mowa w lit. b;
2) gruntów trwale wyłączonych z produkcji rolniczej na podstawie odrębnych przepisów, w tym zalesionych gruntów rolnych;
3) gruntów i działów specjalnych należących do małżonka, z którym rencista zawarł związek małżeński po ustaleniu prawa do renty rolniczej z ubezpieczenia;
4) własności (udziału we współwłasności) nieustalonej odpowiednimi dokumentami urzędowymi, jeżeli grunty będące przedmiotem tej własności (współwłasności) nie znajdują się w posiadaniu rolnika lub jego małżonka.”;

2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Jeżeli rencista jest trwale całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, wypłata świadczenia nie ulega zawieszeniu.”;

3) ust. 5-6 uzyskują brzmienie:
"5. Jeżeli rencista jest długotrwale niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy rolniczej albo rolniczej choroby zawodowej, wypłata świadczenia przez okres dwóch lat od tego wypadku albo od zachorowania na tę chorobę ulega zawieszeniu tylko w połowie.
6. Wypłata ulega zawieszeniu w połowie, jeżeli rencista pobiera okresową rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez dwa lata.;

4) ust. 7 pkt 1 uzyskuje brzmienie:
"1) rencista nie zawarł umowy z następcą stosownie do przepisów rozdziału 7 i nie ma możliwości sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego co najmniej po cenie odpowiadającej ich oszacowaniu według przepisów o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa albo”;

5) ust. 9 pkt 2 uzyskuje brzmienie:
„2) uprzednio wydzierżawionych na podstawie umowy pisemnej zawartej co najmniej na okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy o przyznaniu renty okresowej, jeżeli dzierżawa ustała wcześniej z przyczyn niezależnych od wydzierżawiającego, lub”;

6) ust. 11 uzyskuje brzmienie
"11. W przypadku, gdy rencista prowadzi działalność rolniczą z małżonkiem podlegającym ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z mocy ustawy, wypłata nie ulega zawieszeniu.”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


Wróć do „Rząd Aleksandra Sternickiego”

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 0 gości