Wybór członków Kapituły Polskiej Nagrody Wolności, Solidarności oraz Demokracji

[Administrator]

Krzysztof Kwiatkowski
Wygasła kadencja dotychczasowych członków Kapituły Polskiej Nagrody Wolności, Solidarności oraz Demokracji. Proszę o zgłaszanie kandydatów na członków. Przypominam, że Sejm wybiera ich w liczbie dwóch.
Prawo zgłaszania kandydatów na członka Kapituły ma 35 posłów, 15 senatorów, Marszałek Sejmu, Marszałek Senatu, Król bądź organizacje pozarządowe, a Kapitułę tworzą nieczynni politycy, pod warunkiem, że:
a) pełnili funkcję premiera;
b) pełnili funkcję wicepremiera;
c) pełnili funkcję Marszałka lub wicemarszałka Sejmu;
d) pełnili funkcję Marszałka lub wicemarszałka Senatu;
e) pełnili funkcję ministra;
f) pełnił funkcję prezydenta miasta;
g) pełnił funkcję posła do Parlamentu Europejskiego;
h) pełnił funkcję senatora przez minimum dwie kadencje;
i) pełnił funkcję posła przez minimum trzy kadencje.

OG: Czas do godziny 22:00 1 października.

[Aleksander Beski]

Og: Senat?

[Administrator]

OG: Poprawione.

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

Martyna Wojciechowska:

Panie Marszałku,
Wysoka Izbo,

Klub poselski Koalicji Obywatelskiej zgłasza kandydatury Ewy Kopacz i Janusza Piechocińskiego.

Ewa Bożena Kopacz z domu Lis (ur. 3 grudnia 1956 w Skaryszewie) – polska polityk, pediatra i działaczka samorządowa. W latach 2011–2014 marszałek Sejmu VII kadencji, w latach 2014–2015 prezes Rady Ministrów, w latach 2019-2024 wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej i komisarz ds. zdrowia i bezpieczeństwa żywności.

Posłanka na Sejm IV, V, VI i VII kadencji (2001–2015), deputowana do Parlamentu Europejskiego X kadencji (2024-2029), w latach 2007–2011 minister zdrowia, w latach 2010–2014 wiceprzewodnicząca Platformy Obywatelskiej, w latach 2014–2015 pełniąca obowiązki przewodniczącego PO.

Jest córką Mieczysława i Krystyny. Ojciec był zatrudniony jako mechanik, matka pracowała jako krawcowa. Wychowywała się w Radomiu, gdzie ukończyła II Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej. W 1981 ukończyła studia lekarskie na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Lublinie. Uzyskała specjalizację pierwszego stopnia w zakresie pediatrii i drugiego stopnia w zakresie medycyny rodzinnej. Pracowała w pogotowiu i przychodniach w Orońsku i Chlewiskach, a następnie w Szydłowcu, gdzie do 2001 kierowała miejscowym zakładem opieki zdrowotnej.

W latach 80. należała do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, była prezesem koła ZSL działającego przy ośrodku zdrowia w Orońsku. W latach 90. dołączyła do Unii Wolności, przewodniczyła strukturom tej partii w województwie radomskim. W wyborach samorządowych w 1998 uzyskała mandat radnej sejmiku mazowieckiego I kadencji.

W 2001 odeszła z UW do nowo powstałej Platformy Obywatelskiej, w wyborach w tym samym roku z ramienia tego ugrupowania uzyskała mandat posłanki IV kadencji, reprezentując radomski okręg wyborczy. Po raz drugi została wybrana do Sejmu w 2005 na okres V kadencji, w której objęła stanowisko przewodniczącej Komisji Zdrowia. W tzw. gabinecie cieni PO (utworzonym 13 stycznia 2006) powołano ją na stanowisko rzeczniczki ds. zdrowia. Pełniła obowiązki przewodniczącej mazowieckich struktur PO.

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci została posłanką, otrzymując 39 155 głosów. 16 listopada 2007 została powołana na stanowisko minister zdrowia w rządzie Donalda Tuska.

10 października 2010 wybrana na wiceprzewodniczącą PO. W wyborach w 2011 uzyskała mandat posłanki VII kadencji – otrzymała wówczas 41 554 głosy. 7 listopada 2011 została odwołana ze składu Rady Ministrów. Następnego dnia została wybrana na marszałka Sejmu. W głosowaniu wzięło udział 453 posłów, z czego 300 poparło ją, a 150 głosowało za kontrkandydaturą Marka Kuchcińskiego z Prawa i Sprawiedliwości. E. Kopacz stała się pierwszą kobietą w historii polskiego Sejmu na tym stanowisku. 14 grudnia 2013 została wybrana na pierwszą wiceprzewodniczącą PO, zastępując na tej funkcji Grzegorza Schetynę.

3 września 2014 zarząd krajowy PO rekomendował jej kandydaturę na urząd Prezesa Rady Ministrów w związku z zapowiedzianą rezygnacją Donalda Tuska, który został wybrany na nowego przewodniczącego Rady Europejskiej. 15 września została przez prezydenta Stanisława Goszczyńskiego desygnowana na to stanowisko. 19 września 2014 ogłosiła kandydatów na ministrów swojego gabinetu. 22 września 2014 zrezygnowała ze stanowiska marszałka Sejmu. Tego samego dnia prezydent powołał ją na urząd Prezesa Rady Ministrów, a także powołał członków nowej Rady Ministrów.

1 października 2014 Ewa Kopacz wygłosiła exposé. Tego samego dnia Sejm większością 259 głosów za przy 183 głosach przeciw i 7 wstrzymujących udzielił jej rządowi wotum zaufania. Poza posłami PO i Polskiego Stronnictwa Ludowego gabinet poparł opozycyjny klub Twojego Ruchu oraz grupa posłów niezrzeszonych. 8 listopada 2014 po rezygnacji złożonej przez Donalda Tuska została z mocy partyjnego statutu przewodniczącą Platformy Obywatelskiej. Przed wyborami parlamentarnymi w 2015 roku ustąpiła ze stanowiska przewodniczącej. W tym samym roku wystartowała w wyborach parlamentarnych uzyskując w okręgu nr 17 50 404 głosy. Po wyborach zdecydowała się nie przyjmować mandatu. 12 listopada 2015, na pierwszym posiedzeniu Sejmu VIII kadencji, Ewa Kopacz złożyła dymisję Rady Ministrów.

W 2019 roku objęła funkcję wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej i komisarza ds. zdrowia i bezpieczeństwa żywności w drugiej komisji Jean-Claude Junckera. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2024 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat eurodeputowanej z list Solidarnych Demokratów w okręgu nr 5. W 2029 roku nie ubiegała się o reelekcję.

Janusz Piechociński (ur. 15 marca 1960 w Studziankach) – polski polityk. Poseł na Sejm I i II kadencji (1991–1997), IV kadencji (2001–2005) oraz VI, VII i VIII kadencji III RP i I kadencji IV RP (2007–2020). W latach 2012–2015 wiceprezes Rady Ministrów i minister gospodarki, a także prezes PSL.

W 1987 ukończył studia na Wydziale Handlu Wewnętrznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki. Obronił pracę magisterską zatytułowaną Polityka inwestycyjna w Polsce, napisaną pod kierunkiem Janusza Kalińskiego. W latach 1987–1999 pracował jako nauczyciel akademicki w Katedrze Historii Gospodarczej SGPiS/SGH.

Był działaczem Związku Młodzieży Wiejskiej (od 1985) i przewodniczącym Krajowej Rady Akademickiej przy ZMW (od 1991), zasiadał też w zarządzie ZMW. W 1987 wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W 1989 był uczestnikiem obrad Okrągłego Stołu. Od stycznia do czerwca 1990 pełnił funkcję skarbnika PSL „Odrodzenie”. Przystąpił do powołanego następnie Polskiego Stronnictwa Ludowego, zasiadając we władzach tej partii.

Sprawował mandat posła na Sejm I, II i IV kadencji z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego (1991–1997, 2001–2005). W Sejmie IV kadencji przewodniczył sejmowej Komisji Infrastruktury. W 1997 i 2005 bezskutecznie ubiegał się o reelekcję.

W 1998 został wybrany do sejmiku mazowieckiego I kadencji, gdzie był przewodniczącym Komisji Budżetu i Finansów. Pełnił także funkcję prezesa Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska w Warszawie. W 2002 kandydował na prezydenta Warszawy z ramienia komitetu Centrum Samorządowe „Nasza Stolica”; zajął 9. miejsce na 14 kandydatów (uzyskał 0,48% głosów). W 2004 kandydował na prezesa PSL, przegrywając z Januszem Wojciechowskim.

W 2005, po zakończeniu pracy w parlamencie, został doradcą gospodarczym w firmie monitorującej rynek transportowy. W latach 2005–2008 był wiceprezesem Naczelnego Komitetu Wykonawczego Polskiego Stronnictwa Ludowego. W 2006 ponownie uzyskał mandat radnego sejmiku mazowieckiego, stając na czele jego Komisji Ochrony Środowiska.

W wyborach parlamentarnych w 2007 powrócił do Sejmu (VI kadencji) z listy PSL. Startował w okręgu podwarszawskim, uzyskując 13 259 głosów. W Sejmie został wiceprzewodniczącym Komisji Infrastruktury oraz Komisji Innowacyjności i Nowych Technologii. W 2009 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, otrzymał 11 638 głosów.

17 listopada 2012 podczas XI kongresu PSL w Pruszkowie, w trakcie którego na czteroletnią kadencję wybierane były nowe władze partii, w głosowaniu na stanowisko prezesa partii Janusz Piechociński, na którego zagłosowało 547 delegatów, pokonał dotychczasowego lidera Waldemara Pawlaka, który otrzymał 530 głosów. 6 grudnia tego samego roku objął urzędy wicepremiera i ministra gospodarki. 11 grudnia 2012 został powołany przez prezydenta Stanisława Goszczyńskiego w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego (zasiadał w niej do 2015). 22 września 2014 ponownie objął urzędy wicepremiera i ministra gospodarki w nowo powołanym rządzie Ewy Kopacz. Funkcje pełnił do 18 sierpnia 2015 roku.

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w okręgu wyborczym nr 19. W wyborach parlamentarnych w 2019 roku ponownie uzyskał mandat z listy krajowej Polskiego Stronnictwa Ludowego. W przyspieszonych wyborach w 2020 roku nie ubiegał się o poselską reelekcję, wycofując się z życia publicznego.

Dziękuję.

[Aleksander Beski]

Og: Pisałem na grupie, ale napiszę i tu - proszę o przedłużenie, zaraz dam kandydaturę

[Aleksander Beski]

Ewa Bocian
Panie Marszałku,
Wysoka Izbo,
Klub Parlamentarny Rządzić Inaczej zgłasza kandydaturę Pawła Wojciechowskiego.

Paweł Wojciechowski urodził się 3 stycznia 1960 roku. W 1990 ukończył studia ekonomiczne na John Carroll University, potem zdobył tytuł magistra i doktora na Case Western Reserve University, a w 1995 roku został doktorem nauk technicznych w zakresie informatyki w Instytucie Badań Systemowych PAN. Od 1987 do 1988 był konsultantem Davies Can Co. w Solon, a do 1991 roku jako analityk i programista pracował w Center for Regional Economic Issues w Cleveland, będąc także asystentem na studiach MBA w Weatherhead School of Management, też w Cleveland. Wykładał na Uniwersytecie Harvarda, John Carroll, Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie, oraz Wszechnicy Polskiej Szkole Wyższej w Warszawie, gdzie jest profesorem.

W 1992 roku został kierownikiem Programu Rozwoju Instytucji Rynkowych przy ONZ, oraz doradcą w Ministerstwie Przekształceń Własnościowych do 1994. Na przełomie wieków zasiadał w radach nadzorczych takich przedsiębiorstw jak Bank Depozytowo-Kredytowy w Lublinie, Polskie Towarzystwo Prywatyzacyjne Kleinwort Benson, Ruch S.A., czy też Zakładów Chemicznych Police. W okresie 1999-2005 był prezesem zarządu Powszechnego Towarzystwa Emerytalnego Allianz Polska, w latach 2000-2001 wiceprezesem Izby Gospodarczej Towarzystw Emerytalnych, a od 2000 do 2005 roku był członkiem Światowej Federacji Towarzystw Emerytalnych.

W 2005 pomagał w tworzeniu program ekonomiczny Partii Demokratycznej, doradzał zespołowi Jana Rokity z Platformy Obywatelskiej, oraz był doradcą premiera Kazimierza Marcinkiewicza z Prawa i Sprawiedliwości, od czerwca do lipca 2006 roku był ministrem finansów w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. W latach 2007-2009 był prezesem Polskiej Agencji Inwestycji i Handlu, od 2009 do 2010 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w rządzie Donalda Tuska, w 2009 roku został także członkiem Rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Od 2010 do 2014 był stałym przedstawicielem Polski przy Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, później był głównym ekonomistą Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, oraz wiceprezydentem i głównym ekonomistą Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej.

W opinii Rządzić Inaczej, historia współpracy z różnymi środowiskami politycznymi i doświadczenie zawodowe sprawiają, że Paweł Wojciechowski jest bardzo dobrym kandydatem do Kapituły, który zapewni ideologiczną różnorodność.

Dziękuję.

[Ignacy Schmidt]

Antoniszyn:

Przechodzimy do głosowania, zgłoszono 3 kandydatów:
1) Ewa Kopacz
2) Janusz Piechociński
3) Paweł Wojciechowski

og: do czwartku do 22

[Ignacy Schmidt]

Kopacz, Piechociński

[Aleksander Beski]

Kopacz i Wojciechowski

[Renata Budzyńska]

Piechociński i Wojciechowski