Przechodzimy do rządowego projektu ustawy o obszarach wsparcia inwestycyjnego.
Projekt referować będzie: Racimir Fenderowski.
Ustawa z dnia ... o obszarach wsparcia inwestycyjnego
Art. 1 Ustawa określa zasady i tryb udzielania przedsiębiorcom wsparcia na realizację nowych inwestycji, organ właściwy w sprawach wspierania nowych inwestycji oraz jego kompetencje i tryb działania, a także zadania zarządzających obszarami odpowiedzialnych za wspieranie nowych inwestycji.
Art. 2 Wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż.”;
Art. 3 Obszar może być ustanowiony w celu przyspieszenia rozwoju gospodarczego części terytorium kraju, w szczególności przez:
1) rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej;
2) rozwój nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz ich wykorzystanie w gospodarce narodowej;
3) rozwój eksportu;
4) zwiększenie konkurencyjności wytwarzanych wyrobów i świadczonych usług;
5) zagospodarowanie istniejącego majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej;
6) tworzenie nowych miejsc pracy;
7) zagospodarowanie niewykorzystanych zasobów naturalnych z zachowaniem zasad równowagi ekologicznej.
Art. 4 1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, ustanawia obszar w drodze rozporządzenia. W rozporządzeniu tym określa się:
1) nazwę, teren i granice obszaru,
2) zarządzającego obszar, zwanego dalej „zarządzającym”,
3) okres, na jaki ustanawia się obszar – biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia realizacji celów, o których mowa w art. 3, na terenie obejmowanym obszar.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki przedstawia wniosek, o którym mowa w ust. 1, po uzyskaniu opinii zarządu województwa oraz zgody rady gminy właściwej ze względu na położenie obszaru.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki dołącza do wniosku, o którym mowa w ust. 1, analizę przewidywanych skutków społecznych i ekonomicznych ustanowienia obszaru.
4. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawane zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
2) maksymalną wielkość wsparcia, którą można udzielić przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie obszaru na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
3) warunki udzielania wsparcia przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie obszaru na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1,
4) warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie obszaru, a także ich minimalną wysokość,
5) koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości wsparcia dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1, po dniu 31 grudnia 2000 r.,
6) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości wsparcia na dzień uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1
Art. 5 Zarządzającym może być wyłącznie spółka akcyjna lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Skarb Państwa albo samorząd województwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników.
Art. 6 1. Pełnienia funkcji członka zarządu spółki będącej zarządzającym nie można łączyć z zatrudnieniem u przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą na terenie danego obszaru, bez względu na podstawę prawną zatrudnienia.
2. Zatrudnienia, o którym mowa w ust. 1, nie można podjąć w okresie roku od dnia zaprzestania pełnienia funkcji członka zarządu spółki będącej zarządzającym
Art. 7. 1. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym, w stosunku do której Skarb Państwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, powołuje się nie więcej niż 5 osób, w tym:
1) po jednym przedstawicielu: ministra właściwego do spraw gospodarki, ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz Prezesa Urzędu OchronyKonkurencji i Konsumentów – jako przedstawicieli Skarbu Państwa;
2) nie więcej niż dwóch przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego, których udział w kapitale zakładowym tej spółki jest największy.
2. Do składu rady nadzorczej spółki będącej zarządzającym, w stosunku do której samorząd województwa posiada większość głosów, które mogą być oddane na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników, powołuje się nie więcej niż 5 osób, w tym:
1) dwóch przedstawicieli samorządu województwa;
2) przedstawiciela ministra właściwego do spraw gospodarki;
3) nie więcej niż dwóch przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego, z wyłączeniem samorządu województwa, których udział w kapitale zakładowym tej spółki jest największy.
3. Do składu rady nadzorczej, o której mowa w ust. 1 i 1a, nie może być powołana osoba, która jest członkiem władz lub pracownikiem przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą na terenie obszaru lub pozostaje z takim przedsiębiorcą w związku, o którym mowa w art. 11 ust. 4–8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.1)
Art. 8. 1. Zarządzający obszarem wspiera rozwój nowych inwestycji, biorąc pod uwagę potrzeby rozwojowe regionu i cele gospodarcze określone w dokumentach strategicznych, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.
2. Do zadań zarządzającego obszarem należy prowadzenie działań zmierzających do powstawania nowych inwestycji i ich rozwoju na terenie obszarów przypisanych zarządzającemu obszarem, w tym:
1) udostępnianie przedsiębiorcom, na podstawie umowy, składników mienia, których zarządzający jest właścicielem, posiadaczem zależnym lub oddanych mu w zarząd;
2) gospodarowanie składnikami mienia, których zarządzający obszarem jest właścicielem, posiadaczem zależnym lub oddanych mu w zarząd, w sposób ułatwiający przedsiębiorcom prowadzenie działalności gospodarczej;
3) świadczenie nieodpłatnych usług informacyjnych na rzecz przedsiębiorców ubiegających się o wsparcie oraz korzystających ze wsparcia, a także innych usług, wskazanych w planie rozwoju inwestycji;
4) prowadzenie działań promujących działalność gospodarczą i nowe inwestycje;
5) udzielanie przedsiębiorcom informacji pozyskanych od powiatowych urzędów pracy oraz partnerów społecznych funkcjonujących w obszarze przypisanym zarządzającemu, istotnych z punktu widzenia realizacji nowej inwestycji;
6) podejmowanie działań przyczyniających się do polepszenia współpracy między przedsiębiorcami, lokalną społecznością oraz partnerami społecznymi;
7) pomoc przedsiębiorcom w kontaktach z administracją publiczną;
8) współpraca w zakresie uwzględniania w procesie kształcenia potrzeb rynku pracy:
a) ze szkołami ponadpodstawowymi, w szczególności ze szkołami prowadzącymi kształcenie zawodowe oraz placówkami kształcenia ustawicznego, placówkami kształcenia praktycznego oraz ośrodkami dokształcania i doskonalenia zawodowego, o których mowa w art. 9 ust. 1
pkt 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. 1991 nr 95 poz. 425)
b) z uczelniami, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1842)
9) tworzenie narzędzi na rzecz rozwoju innowacyjnej gospodarki;
10) rekomendowanie przedsiębiorcom optymalnej lokalizacji nowych inwestycji.
3. Zarządzający obszarem, realizując zadania określone w planie rozwoju inwestycji, może zlecać osobom trzecim wykonanie zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 3, 4, 6, 8 i 9.
Art. 9. 1. Zarządzający obszarem współdziała z innymi zarządzającymi obszarami przy udzielaniu wsparcia nowym inwestycjom, w szczególności przy rekomendowaniu przedsiębiorcy optymalnej lokalizacji inwestycji, mając na względzie słuszny interes przedsiębiorcy oraz rozwój regionów i cele gospodarcze określone w dokumentach strategicznych, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.
2. Działania zarządzającego obszarem, podejmowane w ramach współdziałania z innymi zarządzającymi obszarami, które skutkują zlokalizowaniem nowej inwestycji w innym obszarze, nie stanowią działania na szkodę zarządzającego obszarem.
Art. 10. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki ustala, w drodze rozporządzenia, plan rozwoju obszaru, uwzględniając analizę, o której mowa w art. 4 ust. 3.
2. Plan rozwoju obszaru określa w szczególności cele ustanowienia obszaru , działania służące osiągnięciu tych celów oraz obowiązki zarządzającego dotyczące działań zmierzających do osiągnięcia celów ustanowienia obszaru i terminy wykonania tych obowiązków.
Art. 11. 1. Sposób wykonywania zarządu obszaru przez zarządzającego określa regulamin obszaru .
2. Regulamin obszaru wydaje zarządzający. Wydanie oraz zmiana regulaminu obszaru wymaga zatwierdzenia przez ministra właściwego do spraw gospodarki.
3. Zarządzający doręcza regulamin obszaru przedsiębiorcom prowadzącym działalność na terenie obszaru przy zawarciu umów, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 3, a także podaje regulamin do wiadomości publicznej.
Art. 12. 1. Przedsiębiorcy prowadzący działalność na terenie obszaru mogą powołać radę obszaru.
2. Rada obszaru może przedstawiać opinie i wnioski w sprawach dotyczących prowadzenia działalności na terenie obszaru i jej rozwoju.
3. Organizację i tryb działania rady obszaru określa opracowany i uchwalony przez radę regulamin.
Art. 13. Dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie obszaru w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi wsparcie, przy czym wielkość tego wsparcia nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.
Art. 14. 1. Przedsiębiorcy korzystający ze wsparcia, udzielanej zgodnie z ustawą, obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych – przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty, a przedsiębiorcy korzystający ze wsparcia, udzielanej zgodnie z ustawą, z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy – dodatkowo przechowują dokumenty związane z poborem podatków oraz innych dochodów budżetu państwa, a także przychodów państwowych funduszy celowych.
2. Księgi oraz dokumenty określone w ust. 1 są przechowywane do czasu upływu okresu przedawnienia roszczeń związanych ze zwrotem wsparcia.
Art. 15. 1. W przypadku cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przedsiębiorca jest obowiązany do zwrotu wsparcia, udzielonej zgodnie z ustawą. Do dnia zwrotu tego wsparcia przedsiębiorcy nie może zostać udzielone nowe zezwolenie.
2. W przypadku cofnięcia albo stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, minister właściwy do spraw gospodarki przekazuje naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla przedsiębiorcy w sprawach podatku dochodowego kopię wydanej decyzji w terminie 14 dni, licząc od dnia, w którym decyzja ta stała się prawomocna.
3. W przypadku cofnięcia zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego, o którym mowa w ust. 2, określa w drodze decyzji kwotę wsparcia podlegającą zwrotowi pomniejszoną o kwotę należnego podatku ustalonego zgodnie z art. 21 ust. 5b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032) lub art. 17 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
4. W kwocie wsparcia podlegającej zwrotowi, o której mowa w ust. 3, uwzględnia się odsetki liczone jak dla zaległości podatkowej. Odsetki te należne są za okres od dnia udzielenia wsparcia do dnia jej zwrotu.
5. Roszczenia związane ze zwrotem wsparcia, udzielanej zgodnie z ustawą, przedawniają się z upływem 20 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym przedsiębiorca skorzystał z tego wsparcia.
Art. 16. 1. Podstawą do korzystania ze wsparcia, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danego obszaru uprawniające do korzystania ze wsparcia, zwane dalej „zezwoleniem”.
2. Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:
1) zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie obszaru przez określony czas określonej liczby pracowników;
2) dokonania przez przedsiębiorcę na terenie obszaru inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3) terminu zakończenia inwestycji;
4) maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
5) wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 – w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.
3. Zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie obszaru przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju obszaru, o którym mowa w art. 9.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 2– 4.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki zasięga opinii zarządzającego obszarem przed wydaniem decyzji w sprawie udzielenia, cofnięcia lub zmiany zezwolenia.
6. Zezwolenie wydaje się na czas oznaczony, nie krótszy niż 10 lat i nie dłuższy niż 15.
7. Do postępowania w sprawie udzielania, cofania i zmiany zezwolenia stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23)
Art. 17. 1. Ustalenie przedsiębiorców, którzy uzyskują zezwolenie, następuje w drodze przetargu lub rokowań podjętych na podstawie publicznego zaproszenia.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób przeprowadzenia, zasady i warunki przetargu lub rokowań, a także kryteria oceny zamierzeń co do przedsięwzięć gospodarczych, które mają być podjęte przez przedsiębiorców na terenie obszaru, odrębnie w odniesieniu do każdego obszaru, uwzględniając w szczególności stopień, w jakim wielkość, przedmiot i charakter ekonomiczny planowanych przez przedsiębiorcę przedsięwzięć gospodarczych na terenie obszaru i warunków ich realizacji przyczynią się do osiągnięcia celów ustanowienia obszaru określonych w planie rozwoju obszaru .
Art. 18 1. Wniosek o przyznanie wsparcia, udzielanej zgodnie z ustawą, jest składany w ramach przetargu lub rokowań, o których mowa w art. 17 ust. 1.
2. Wniosek o przyznanie wsparcia, udzielanej zgodnie z ustawą, może być również złożony do ministra właściwego do spraw gospodarki przez dużego przedsiębiorcę w rozumieniu art. 2 pkt 24 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje wsparcia za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1), zamierzającego podjąć przedsięwzięcie gospodarcze na gruncie, o którym mowa w art. 5 ust. 3, nieobjętym obszarem w dniu złożenia wniosku. Po potwierdzeniu efektu zachęty przez ministra właściwego do spraw gospodarki przedsiębiorca może rozpocząć przedsięwzięcie gospodarcze na tym gruncie.
3. Dużemu przedsiębiorcy nie przysługują żadne roszczenia w przypadku niewłączenia gruntu, o którym mowa w ust. 2, do obszaru albo nieuzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na tym gruncie.
Art. 19 1.Minister właściwy do spraw gospodarki wykonuje kontrolę działalności gospodarczej podmiotu, który uzyskał zezwolenie, w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o koncesjonowaniu działalności gospodarczej. Ustawa nie narusza określonych przepisami uprawnień właściwych organów państwa do kontroli działalności przedsiębiorców.
2. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie zarządzającego obszarem w czasie wykonywania przez niego zadań lub jeżeli zachodzi taka potrzeba poza jego siedzibą.
3. Jeżeli stanowiąca przedmiot kontroli dokumentacja jest przechowywana poza siedzibą zarządzającego obszarem, kontrola może zostać przeprowadzona również w miejscu, w którym znajduje się ta dokumentacja.
4. Kontrola lub poszczególne czynności kontrolne mogą być przeprowadzane również w siedzibie ministra właściwego do spraw gospodarki, jeżeli może to usprawnić przeprowadzenie kontroli.
5. 1. W trakcie przeprowadzania kontroli zarządzającego obszarem kontrolujący ma prawo do:
1) wstępu do obiektów i pomieszczeń zarządzającego obszarem;
2) wglądu do dokumentów dotyczących działalności zarządzającego obszarem, pobierania za pokwitowaniem oraz zabezpieczania dokumentów związanych z zakresem kontroli;
3) sporządzania, a w razie potrzeby żądania sporządzenia niezbędnych do kontroli kopii, odpisów lub wyciągów z dokumentów oraz zestawień lub obliczeń;
4) żądania od pracowników zarządzającego obszarem złożenia ustnych lub pisemnych wyjaśnień w sprawach dotyczących zakresu kontroli;
5) przeprowadzenia oględzin obiektów lub innych składników majątkowych;
6) uczestniczenia w czynnościach związanych z realizacją zadań przez zarządzającego obszarem
Art. 20 Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, o której mowa w art. 19, stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.
Art. 21 1. Zarządzający jest zwolniony od opłaty skarbowej z tytułu nabycia lub zbycia praw do nieruchomości położonych na terenie obszaru.
2. Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1, może zwolnić od podatku dochodowego od osób prawnych dochody zarządzającego w części wydatkowanej w roku podatkowym lub roku po nim następującym na cele rozwoju obszaru, w tym na nabycie przez zarządzającego nieruchomości lub innych rzeczy służących do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie obszaru oraz modernizację i rozbudowę infrastruktury gospodarczej i technicznej na terenie obszaru.
Art. 22Decyzja o wsparciu nie jest wydawana na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie:
1) wytwarzania materiałów wybuchowych, wyrobów tytoniowych, przetwarzania paliw silnikowych, a także wyrobu, rozlewu i przetwarzania napojów alkoholowych oraz spirytusu przeznaczonego na cele inne niż produkcja biokomponentów;
2) prowadzenia ośrodków gier oraz punktów przyjmowania zakładów wzajemnych, o których mowa w ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 165);
3) usług związanych z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków; osadów ze ścieków kanalizacyjnych, określonych w sekcji E w dziale 37 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ustanowionej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1676 oraz z 2017 r. poz. 2453 ), zwanej dalej „PKWiU”;
4) usług związanych ze zbieraniem, przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów; odzysku surowców wtórnych, określonych w sekcji E w dziale 38 PKWiU, z wyjątkiem:
a) odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu określonych w kategorii 38.11.5,
b) odpadów niebezpiecznych określonych w pozycjach: 38.12.22.0, 38.12.24.0, 38.12.25.0 oraz w podkategorii 38.12.27,
c) odpadów rozpuszczalników organicznych określonych w kategorii 38.21.3,
d) usług w zakresie odzysku surowców; surowców wtórnych określonych w grupie 38.3;
5) usług związanych z rekultywacją i pozostałych usług związanych z gospodarką odpadami, określonych w sekcji E w dziale 39 PKWiU;
6) obiektów budowlanych i robót budowlanych, określonych w sekcji F PKWiU;
7) handlu hurtowego i detalicznego, naprawy pojazdów samochodowych, włączając motocykle, oraz usług związanych z zakwaterowaniem i usług gastronomicznych, określonych w sekcjach G i I PKWiU;
8) usług holowania w transporcie drogowym, określonych w sekcji H w podkategorii 52.21.25 PKWiU;
9) usług licencyjnych w zakresie informacji i komunikacji, określonych w sekcji J PKWiU, związanych z:
a) nabywaniem praw do książek, broszur, ulotek, map określonych w kategorii 58.11.6,
b) nabywaniem praw do korzystania z wykazów i list, w szczególności adresowych, telefonicznych określonych w kategorii 58.12.3,
c) nabywaniem praw do czasopism i pozostałych periodyków określonych w kategorii 58.14.4,
d) nabywaniem praw do pozostałych wyrobów drukowanych określonych w kategorii 58.19.3,
e) nabywaniem praw do korzystania z gier komputerowych określonych w kategorii 58.21.4,
f) nabywaniem praw do korzystania z programów komputerowych określonych w kategorii 58.29.5;
10) usług w zakresie informacji i komunikacji, określonych w sekcji J PKWiU, związanych z:
a) produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych, nagrań dźwiękowych i muzycznych, określonych w dziale 59, z wyjątkiem usług związanych z wydawaniem nagrań dźwiękowych i muzycznych określonych w kategorii 59.20.3,
b) nadawaniem programów ogólnodostępnych i abonamentowych określonych w dziale 60,
c) pozostałych usług w zakresie informacji określonych w grupie 63.9;
11) usług finansowych i ubezpieczeniowych oraz usług związanych z obsługą rynku
nieruchomości, określonych w sekcjach K i L PKWiU;
12) usług profesjonalnych, naukowych i technicznych, określonych w sekcji M PKWiU,z wyjątkiem:
a) usług w zakresie audytu finansowego określonych w kategorii 69.20.1,
b) usług rachunkowo-księgowych określonych w kategorii 69.20.2,
c) usług w zakresie badań i analiz technicznych określonych w grupie 71.2,
d) usług w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych określonych w dziale 72;
13) usług administrowania i usług wspierających, określonych w sekcji N PKWiU, z wyjątkiem usług centrów telefonicznych (call center) określonych w grupie 82.2;
14) usług administracji publicznej i obrony narodowej; usług w zakresie obowiązkowych zabezpieczeń społecznych, oraz edukacji, usług w zakresie opieki zdrowotnej i pomocy społecznej, usług kulturalnych, rozrywkowych, sportowych i rekreacyjnych, określonych w sekcjach O-R PKWiU;
15) pozostałych usług określonych w sekcji S PKWiU, z wyjątkiem usług naprawy i konserwacji komputerów i sprzętu komunikacyjnego określonych w grupie 95.1 PKWiU;
16) usług gospodarstw domowych i usług świadczonych przez organizacje i zespoły eksterytorialne, określonych w sekcjach T i U PKWiU;
17) działalności gospodarczej, na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 220, 791, 1089, 1387 i 1566 oraz z 2018 r. poz. 9, 138 i 317).
2. Decyzji o wsparciu nie udziela się również w przypadkach określonych w art. 1 ust. 2 lit. c i d, ust. 3 lit. a–d, ust. 4 i 5 oraz art. 13 lit. rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.)
Art. 23 1.Przedsiębiorca ubiegający się o decyzję o wsparciu, w zależności od stopy bezrobocia w powiecie właściwym dla miejsca realizacji nowej inwestycji oraz wielkości przedsiębiorcy, musi spełnić jedno z następujących kryteriów ilościowych:
1) w powiecie, w którym stopa bezrobocia jest równa albo niższa od 60% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, przedsiębiorca zobowiąże się do poniesienia kosztów kwalifikowanych inwestycji w wysokości co najmniej 100 mln zł;
2) w powiecie, w którym stopa bezrobocia jest wyższa od 60% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, lecz nie wyższa niż średnia krajowa, przedsiębiorca zobowiąże się do poniesienia kosztów kwalifikowanych inwestycji w wysokości co najmniej 80 mln zł;
3) w powiecie, w którym stopa bezrobocia jest wyższa od przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, lecz nie wyższa niż 130% średniej krajowej, przedsiębiorca zobowiąże się do poniesienia kosztów kwalifikowanych inwestycji w wysokości co najmniej 60 mln zł;
4) w powiecie, w którym stopa bezrobocia jest wyższa od 130% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, lecz nie wyższa niż 160%, przedsiębiorca zobowiąże się do poniesienia kosztów kwalifikowanych inwestycji w wysokości co najmniej 40 mln zł;
5) w powiecie, w którym stopa bezrobocia jest wyższa od 160% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, lecz nie wyższa niż 200%, przedsiębiorca zobowiąże się do poniesienia kosztów kwalifikowanych inwestycji w wysokości co najmniej 20 mln zł;
6) w powiecie, w którym stopa bezrobocia jest wyższa od 200% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, lecz nie wyższa niż 250%, przedsiębiorca zobowiąże się do poniesienia kosztów kwalifikowanych inwestycji w wysokości co najmniej 15 mln zł;
7) w powiecie, w którym stopa bezrobocia jest wyższa od 250% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, przedsiębiorca zobowiąże się do poniesienia kosztów kwalifikowanych inwestycji w wysokości co najmniej 10 mln zł.
2. Spełnienie kryteriów, o których mowa w ust.1, ocenia się na podstawie danych dotyczących przeciętnej stopy bezrobocia w kraju oraz na obszarze powiatów, zgodnie z obwieszczeniem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” na podstawie art. 82 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2017 r. poz. 1065).
3. Szczegółowe warunki dotyczące kosztów kwalifikowanych inwestycji, o których mowa w ust. 1 obniża się:
1) w przypadku inwestycji w zakresie nowoczesnych usług dla biznesu oraz prac badawczych i rozwojowych (B+R) o 82%;
2) dla mikroprzedsiębiorców o 85%;
3) dla małych przedsiębiorców o 80%;
4) dla średnich przedsiębiorców o 75%.
4. Wsparcie może być udzielone tylko w sytuacji, gdy więcej niż 80% pracowników zatrudnionych w podmiocie ubiegającym się o wsparcie jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę, a ich średnie wynagrodzenie brutto przewyższa przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku według danych GUS, o których mowa w art. 23 ust. 2 za rok poprzedni.
Art. 24 Rada Ministrów przedstawia Sejmowi informację o realizacji ustawy, wraz ze sprawozdaniem z wykonania budżetu.
Art. 25 Minister właściwy do spraw gospodarki dokona przeglądu ustawy w terminie do dnia 30 września 2032 r. w celu oceny funkcjonowania systemu udzielania wsparcia dla nowych inwestycji.
Art. 26 Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2027 roku z wyjątkiem art. 4, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy.
Uzasadnienie:
Projekt ustawy o obszarach wsparcia inwestycyjnego wprowadza mechanizm udzielania przedsiębiorcom wsparcia w podejmowaniu nowych inwestycji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Projektowane rozwiązanie przewiduje wsparcie nowych inwestycji w formie zwolnienia od podatku dochodowego (odpowiednio na zasadach określonych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych lub w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz usług informacyjnych świadczonych nieodpłatnie przez podmioty odpowiedzialne za wspieranie nowych inwestycji. Projektowane wsparcie zastąpi dotychczasowe wsparcie, które funkcjonuje (do 31 grudnia br.) w ramach ustawy o Specjalnych Strefach Ekonomicznych.
Projektowane regulacje stanowią odpowiedź na potrzebę dostosowania zasad i trybu wspierania nowych inwestycji do zmieniających się realiów społeczno-gospodarczych. Celem ustawy jest stymulowanie wzrostu inwestycji prywatnych, co przyczyni się do m.in. rozwoju innowacyjnych dziedzin działalności gospodarczej; tworzenia nowych stabilnych miejsc pracy dla wysoko wykwalifikowanych pracowników; rozwoju nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz ich wykorzystanie w gospodarce narodowej; zwiększenia konkurencyjności wytwarzanych wyrobów i świadczonych usług; rozwoju eksportu; zahamowania wzrostu zróżnicowań regionalnych.
Projektowany instrument pomocy publicznej w postaci zwolnień podatkowych dostępny będzie dla przedsiębiorców planujących dokonanie na terenie kraju nowych inwestycji, które zgodnie z ustawodawstwem polskim oraz prawem Unii Europejskiej obejmować będą utworzenie nowego zakładu produkcyjnego oraz reinwestycje. Pod pojęciem nowych inwestycji rozumieć należy inwestycje spełniające kryteria ilościowe (nakłady inwestycyjne) i kryteria jakościowe, weryfikujące wpływ inwestycji na wzrost konkurencyjności polskiej gospodarki oraz wpływ na rozwój gospodarczy regionu. Decyzje o wsparciu będą wydawane na czas oznaczony, na 10, 12 bądź 15 lat w zależności od intensywności pomocy publicznej w danym województwie.
Minimalne kryteria dotyczące kosztów inwestycji zostaną zróżnicowane w zależności od rozmiaru przedsiębiorcy oraz stopy bezrobocia w powiecie właściwym dla lokalizacji inwestycji. Na wsparcie, według ustawy, nie będą mogły liczyć m.in. te przedsiębiorstwa, które zatrudniają więcej niż 20% pracowników podstawie umowy o pracę. Elementem uwzględniającym sytuację w regionie będzie również okres korzystania ze zwolnienia podatkowego wynikający z terminu obowiązywania decyzji o wsparciu. Szczegółowe warunki oraz zasady udzielania pomocy publicznej w formie zwolnienia z podatku dochodowego będą określone stosownym aktem wykonawczym.
Zarządzający obszarami będą wykonywali swoje zadania na podstawie sporządzonego przez siebie planu rozwoju inwestycji. Plan rozwoju inwestycji musi uwzględniać średniookresową strategię rozwoju kraju, krajową strategię rozwoju regionalnego, strategię ponadregionalną oraz strategię rozwoju województwa.
Treść projektowanych przepisów wskazuje, że prawo do zwolnienia z opodatkowania przysługiwać będzie tym przedsiębiorcom, którzy prowadzą działalność gospodarczą w oparciu o reguły rynkowe, a w jej ramach dokonują czynności prawnych o rzeczywistym charakterze, czyli czynności uzasadnionych ekonomicznie i gospodarczo. Projektowane zmiany mają na celu umożliwienie większej liczbie mikro-, małych, średnich przedsiębiorców skorzystania ze zwolnień od podatku dochodowego. Dla MMiŚP wprowadzone zostaną osobne, znacznie niższe kryteria ilościowe, które musi spełnić przedsiębiorca, aby otrzymał decyzję o wsparciu oraz dodatkowe preferencje w kryteriach jakościowych.
Projekt nie powoduje wydatków z budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego. W związku z występowaniem efektu jałowej straty jednym ze skutków projektu może być zmniejszenie dochodów budżetu państwa. Przesunięcie środków finansowych (z należności podatkowych do środków zatrzymanych w przedsiębiorstwie) będzie oznaczało ubytek w dochodach podatkowych sektora finansów publicznych. Biorąc pod uwagę wartość podatku należnego każdego z płatników CIT, który miałby prawo do zastosowania ulgi, koszt jałowy oszacowany został na 2 mld zł, co odpowiada przybliżonej wysokości straty jałowej w pierwszym roku. Założono, że w każdym roku obowiązywania ustawy strata jałowa wynosi 2,6 mld zł, skorygowana o opóźnienie inwestycji (ulga należy się dopiero po realizacji inwestycji). Zakładając, że istotną zachętą do dodatkowej inwestycji po naliczeniu ulgi jest dalsze potencjalne zwolnienie z opłacenia naliczonego podatku CIT, na podstawie baz płatników VAT oraz CIT wartość pobudzonych inwestycji oszacowana została w wysokości (średnio) 2,9 mld zł, co daje natychmiastowe pobudzenie inwestycji w gospodarce Polski o 1,1% względem scenariusza bazowego. Scenariusz zaimplementowano jako permanentne zaburzenie obniżające koszt dostosowania inwestycyjnego. Z uwagi na brak danych nie oszacowano wpływów do JST z tytułu podatku od nieruchomości.
Projekt ustawy został przygotowany w oparciu o konsultacje z inwestorami oraz zarządami SSE w II i III kwartale 2026 r.
Projekt ustawy jest zgodny z prawem unijnym. Nie wpływa na sytuację rodzin z dziećmi.
og; 24h- ustawa uznana za pilną