Dziennik Ustaw

[Administrator]

Ustawa z dnia 5 września 2032 r.
o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży

Art. 1 W ustawie z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży wprowadza się następujące zmiany:

1) Art. 4a. otrzymuje następujące brzmienie:
"1. Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy:
1) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
2) badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na wysokie
prawdopodobieństwo, że dziecko urodzi się martwe albo obarczone nieuleczalną
chorobą lub wadą, prowadzącą niechybnie i bezpośrednio do śmierci dziecka, bez
względu na zastosowane działania terapeutyczne.",

2) Dodaje się ust. 2:
"W przypadkach określonych w ust. 1 pkt. 2 przerwanie ciąży jest dopuszczalne do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej. Natomiast nie jest dopuszczalne, jeśli u płodu wykryto zespół Downa, zespół Klinefeltera lub zespół Turnera, bez żadnego innego upośledzenia albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu",

3) Dodaje się ust. 5:
"Wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stwierdza inny lekarz niż dokonujący przerwania ciąży, chyba że ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety.",

4) W ust. 9 zdanie "Minister Zdrowia" zastępuje się zdaniem "Minister właściwy do spraw zdrowia",

5) Uchyla się ust. 10.

Art. 2
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Królowa Polski: Monika

[Marta Fornero-Piotrowska]

Rozporządzenie Rady Ministrów
z dnia 19 września 2032 roku
w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2033 roku

Na podstawie art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę zarządza się, co następuje:

§ 1. Od dnia 1 stycznia 2033 r. ustala się minimalne wynagrodzenie za pracę w wysokości 4100 zł.

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2033.

Prezes Rady Ministrów: (-) Marta Fornero-Piotrowska

[Administrator]

Postanowienie Królowej Polski z dnia 10 października 2032 r. w sprawie zarządzenia wyborów uzupełniających do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

Na podstawie Art. 151. § 7-8 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy, w związku z postanowieniem Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 września 2032 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu poseł Anny Radziwiłł-Schmidt wybranej w jednomandatowym okręgu wyborczym nr 196 stanowi się, co następuje:
§ 1. Zarządzam wybory uzupełniające do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w województwie warszawskim, w jednomandatowym okręgu wyborczym nr 196, którego wygaśnięcie stwierdził Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 2. Datę wyborów wyznaczam na niedzielę 12 grudnia 2032 r.
§ 3. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa kalendarz wyborczy, stanowiący załącznik do niniejszego postanowienia.
§ 4. Postanowienie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Królowa Polski: (-) Monika

Jednomandatowy Okręg Wyborczy nr 196 – część województwa
warszawskiego, obejmuje część obszaru miasta na prawach powiatu Warszawa, obejmującą dzielnice:
Ochota, Śródmieście
Siedziba Okręgowej Komisji Wyborczej: Warszawa

[Administrator]

Ustawa z dnia 15 września 2032 r. o rodzinie królewskiej

Preambuła
Chcąc zagwarantować odpowiednie i transparentne funkcjonowanie najznamienitszej rodziny Królestwa Polskiego, jaką jest Dom Królewski Ajnów-Afifów, zapewnić trwałe podstawy dla wychowania potomków królewskich na sprawiedliwych, odważnych w dążeniu do dobra ojczyzny i pomyślności obywateli, przyszłych władców Polski, uchwalamy tę ustawę.

Rozdział I – Przepisy wstępne
Art. 1.
Rodziną królewską - Domem Ajnów-Afifów rządzi prawo i tradycja.

Art. 2.
Dom Królewski Ajnów-Afifów, zwany dalej rodziną królewską, jest autonomiczną wspólnotą rodzinną, ustanowioną i zorganizowaną na podstawie przepisów niniejszej ustawy.

Art. 3.
Głową rodziny królewskiej jest każdorazowy panujący Król Polski, zwany dalej Panującym. Natychmiast po śmierci Panującego, bez dodatkowej proklamacji, Następca Tronu lub kolejny potencjalny następca — którykolwiek podówczas będzie żyw oraz pierwszy w linii sukcesji — przyjmie w owym momencie rangę i miano Króla lub Królowej.

Art. 4. Akty urzędowe wydawane przez Króla Polski na podstawie niniejszej ustawy nie wymagają dla swej ważności podpisu Prezesa Rady Ministrów.

Rozdział II – Członkowie rodziny królewskiej

Art. 5.
1. W skład rodziny królewskiej wchodzą:
1) Król Polski,
2) Królowa Polski,
3) rodzice Panującego,
4) dzieci Panującego,
5) wnuki Panującego pochodzące od dwojga jego najstarszych dzieci,
6) małżonkowie osób wymienionych w pkt. 1-5,
7) inne osoby, jeżeli Panujący tak postanowi.
2. Osoby wymienione w ust. 1 pkt. 4-5 uzyskują status członków rodziny królewskiej niezależnie od tego, czy przyszły na świat przed wstąpieniem na tron Panującego, w trakcie jego panowania, czy też po jego zakończeniu.
3. Nie powoduje utraty członkostwa w rodzinie królewskiej zmiana na tronie ani rozwód.

Art. 6.
1. Członkowie rodziny królewskiej mogą zrzec się statusu członkowskiego.
2. Panujący może odebrać status członkowi rodziny królewskiej w przypadku rażących naruszeń obowiązków wynikających z niniejszej ustawy.
3. Status członka rodziny królewskiej może zostać przywrócony wyłącznie decyzją Panującego.


Rozdział III – Tytuły członków rodziny królewskiej

Art. 7.
1. Król Polski ma prawo do używania tytułu Jego Królewskiej Mości.
2. Królowa Polski ma prawo do używania tytułu Jej Królewskiej Mości.
3. Członkowie rodziny królewskiej, którym nie przysługują tytuły wynikające z ustępów poprzedzających, przysługuje, odpowiednio do płci, tytuł Jego Królewskiej Wysokości bądź Jej Królewskiej Wysokości.
4. Synom Panującego przysługuje tytuł królewicza.
5. Córkom Panującego przysługuje tytuł królewny.
6. Innym członkom rodziny królewskiej przysługuje tytuł książęcy. Przysługuje on także potomkom członków rodziny królewskiej w linii męskiej, będącym jednocześnie potomkami któregokolwiek Panującego.
7. W przypadku zmiany na tronie dotychczasowi Król Polski i Królowa Polski zachowują prawo do używania dotychczasowych tytułów, co nie wyłącza możliwości używania przez nich innych tytułów, wynikających z przepisów odrębnych.
8. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio także do tytułów innych członków rodziny królewskiej. Utrata członkostwa w rodzinie królewskiej nie powoduje ich utraty chyba, że Panujący postanowi inaczej.

Rozdział IV – Prawa i obowiązki członka rodziny królewskiej

Art. 8.
1. Członek rodziny królewskiej nie może być zatrzymany ani pociągnięty do odpowiedzialności karnej bez zezwolenia Senatu. Nie dotyczy to zatrzymania w razie ujęcia członka rodziny królewskiej na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. Do czasu wydania uchwały zezwalającej na pociągnięcie członka rodziny królewskiej do odpowiedzialności karnej wolno podejmować tylko czynności niecierpiące zwłoki.
2. O zatrzymaniu członka rodziny królewskiej niezwłocznie powiadamia się Panującego i Marszałka Senatu. Marszałek Senatu może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego członka rodziny królewskiej.
3. Wniosek o zezwolenie na pociągnięcie członka rodziny królewskiej do odpowiedzialności karnej, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego będącego pełnomocnikiem.

Art. 9.
Członkowie rodziny królewskiej zobowiązani są do wykonywania obowiązków powierzonych im przez Panującego, w szczególności reprezentowania go w kraju i zagranicą.


Art.10.
Członek rodziny królewskiej powinien zawsze kierować się zasadami uczciwości, godności, honoru, poczuciem obowiązku oraz przestrzegać dobrych obyczajów.


Art. 11.
Członkowi rodziny królewskiej nie wolno wykorzystywać swego statusu i prestiżu sprawowanej funkcji w celu wspierania interesu własnego lub innych osób. W szczególności nie powinien on nadużywać posiadanego immunitetu.

Art. 12.
Członek rodziny królewskiej powinien unikać wszelkiego rodzaju kontaktów osobistych i związków ekonomicznych z osobami fizycznymi, prawnymi i innymi podmiotami, a także unikać podejmowania działań w sferze prywatnej, zawodowej i publicznej, które mogłyby negatywnie wpływać na postrzeganie członka rodziny królewskiej jako osoby bezstronnej oraz podważać zaufanie do niego i Panującego. Powinien on także dołożyć należytej staranności, żeby takie kontakty lub działania nie były udziałem  jego najbliższych.


Art. 13.
Członek rodziny królewskiej nie może żadnym swoim zachowaniem stwarzać nawet pozorów nierespektowania porządku prawnego.

Art. 14.
1. Członek rodziny królewskiej powinien wykazywać nie budzącą wątpliwości rzetelność w swoich sprawach finansowych oraz skrupulatność w wypełnianiu wynikających stąd obowiązków.
2. Członek rodziny królewskiej nie powinien podejmować działań finansowych, które mogą być odebrane jako wykorzystanie własnej pozycji.
3. Członkowi rodziny królewskiej nie wolno przyjmować jakichkolwiek korzyści mogących wywołać odczucie, że stanowią próbę wpływu na jego osobę. Powinien on dbać również o to, aby jego najbliżsi nie przyjmowali takich korzyści.

Art. 15.
Członek rodziny królewskiej nie może należeć do jakiejkolwiek organizacji działającej poza obowiązującym porządkiem prawnym lub w jakiejkolwiek formie ją wspierać.

Art. 16.
Członek rodziny królewskiej powinien powściągliwie korzystać z mediów społecznościowych.


Art. 17.
Członkom rodziny królewskiej przysługuje zwrot kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem obowiązków powierzonych na podstawie art. 9. Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących z tego tytułu określa rozporządzenie Króla Polski.

Art. 18.
1. Pełnoletnim członkom rodziny królewskiej przysługuje wynagrodzenie, którego wysokość określają przepisy odrębne.
2. Członek rodziny królewskiej może zrzec się prawa do wynagrodzenia.

Art. 19.
1. Od wynagrodzenia członków rodziny królewskiej nie odprowadza się składek na ubezpieczenie społeczne.
2. W razie utraty statusu członka rodziny królewskiej, od wynagrodzenia wypłaconego, od którego nie odprowadzano składki na ubezpieczenie społeczne, przekazuje się składkę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, przewidzianą za ten okres w przepisach o ubezpieczeniu społecznym.
3. Składka na ubezpieczenie społeczne, o której mowa w ust. 2, podlega waloryzacji wskaźnikiem waloryzacji składek określonym na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
4. Przy obliczaniu kwoty należnych składek, waloryzowanych na podstawie ust. 3, stosuje się odpowiednio art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych


Rozdział V – Kształcenie członków rodziny królewskiej

Art. 20.
1. Kancelaria Królewska organizuje kształcenie członków rodziny królewskiej na poziomie przedszkolnym, szkolnym i gimnazjalnym.
2. Król Polski określa w drodze rozporządzenia treści programowe w ramach kształcenia organizowanego na podstawie ust. 1, a także zasady tego kształcenia, z uwzględnieniem wiedzy i kompetencji koniecznych do wykonywania obowiązków państwowych.
3. Rodzice niepełnoletnich członków rodziny królewskiej mogą zdecydować o ich kształceniu na zasadach ogólnych.
4. Niepełnoletnim członkom rodziny królewskiej przysługuje zwrot kosztów wykształcenia i wychowania. Tryb pokrywania tych kosztów określa Król Polski w drodze rozporządzenia.

Art. 21.
Niepełnoletnim członkom rodziny królewskiej po ukończeniu 13 roku życia przysługuje kieszonkowe w wysokości 1/3 minimalnego wynagrodzenia za pracę. Kieszonkowe nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.


Rozdział VI – Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 22.
1. Dotychczasowi członkowie rodziny królewskiej zachowują swój status.
2. Przepisy dotyczące potomków Panującego stosuje się odpowiednio do potomków Michała II.


Art. 23.
W ustawie o szlachectwie, tytulaturze królewskiej oraz organizacji dworu i kancelarii królewskiej z dnia 5 listopada 2017 roku uchyla się art. 4.

Art. 24.
W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"pełnoletniego członka rodziny królewskiej"
2) w art. 3a:
a) uchyla się ust. 3,
b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Prawo do otrzymywania wynagrodzenia określonego w ustępach poprzedzających członkowie rodziny królewskiej nabywają wraz z uzyskaniem pełnoletności według przepisów Kodeksu cywilnego."


Art. 25.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2033 r.

Królowa Polski: Monika

[Administrator]

Ustawa z dnia 12 października 2032 r.

o zmianie ustawy - Prawo geologiczne i górnicze

Art. 1. W ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. - Prawo geologiczne i górnicze art. 85 uzyskuje brzmienie:
"Art. 85.
1. Jeżeli roboty geologiczne obejmują wyłącznie wiercenia w celu wykorzystywania ciepła Ziemi, projekt robót geologicznych nie jest wymagany.
2. Prowadzenie robót geologicznych, o których mowa w ust. 1 podlega zgłoszeniu staroście."

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 15 października 2032 r.

o zmianie ustawy - Prawo wodne oraz ustawy - Prawo budowlane

Art. 1. W ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne w art. 124 w pkt 12 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 13 w brzmieniu:
"13) wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi w ilości nieprzekraczającej łącznie 5 m3 na dobę, na potrzeby zwykłego korzystania z wód.".

Art. 2. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 roku - Prawo budowlane"
1) art. 29 ust. 1 pkt 3 uzyskuje brzmienie: "3) przydomowych oczyszczalni ścieków o wydajności do 5 m3 na dobę;";
2) art. 30 ust. 1 pkt 1 uzyskuje brzmienie: "1) budowa, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1–2b, 3a, 9, 11, 12, 14–17, 19, 19a, 20b oraz 28;".

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

[Administrator]

Ustawa budżetowa na rok 2033
z dnia 30 października 2032 roku

Art. 1. 1. Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 1. łączną kwotę dochodów budżetu państwa na 755 133 563 tys. zł
2. Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 2. łączną kwotę wydatków budżetu państwa na 755 616 826 tys. zł
3. Nadwyżkę budżetu państwa na dzień 31 grudnia 2032 ustala się na kwotę nie niższą niż 483 263 tys. zł

Art. 2. Tworzy się ogólną rezerwę budżetową w wysokości 1 000 000 tys. zł

Art. 3. Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych wynosi 105%.

Art. 4. Prognozowane przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej wynosi 9 100 zł

Art. 5. Ustawa wchodzi w życie 1 stycznia 2033 roku.

Królowa Polski: Monika

Ogółem 755 133 563
I Dochody podatkowe 688 311 569
1.1. Podatki pośrednie 472 696 980
z tego:
Podatek od towarów i usług 314 290 189
Podatek akcyzowy 154 393 939
Podatek od gier 4 012 852
1.2. Podatek dochodowy od osób prawnych 84 969 985
1.3. Podatek dochodowy od osób fizycznych 15 092 517
1.4. Podatek od funduszu wynagrodzeń 108 823 214
1.5. Podatek tonażowy 10
1.6. Podatek od wydobycia niektórych kopalin 6 728 863
2. Dochody niepodatkowe 57 420 713
2.1. Dywidendy 10 600 208
2.2. Wpłaty z zysku z Narodowego Banku Polskiego 1 000
2.3. Cło 6 600 313
2.4 Opłaty, grzywny, odsetki i inne dochody niepodatkowe 29 991 031
2.5 Wpłaty Jednostek Samorządu Terytorialnego 6 852 617
3. Środki z Unii Europejskiej i innych źródeł 9 401 281

II. OGÓŁEM (755 616 826 w tysiącach złotych)
010 Rolnictwo i łowiectwo 11 567 719
020 Leśnictwo 565 734
050 Rybołówstwo i rybactwo 842 886
100 Górnictwo i kopalnictwo 1 805 011
150 Przetwórstwo przemysłowe 1 417 480
500 Handel 1 350 314
550 Hotele i restauracje 51 761
600 Transport i łączność 20 705 234
630 Turystyka 71 632
700 Gospodarka mieszkaniowa 20 670 170
710 Działalność usługowa 1 409 003
720 Informatyka 836 224
730 Nauka 21 627 209
750 Administracja publiczna 14 205 686
751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa 4 072 940
752 Obrona narodowa 114 500 000
753 Obowiązkowe ubezpieczenia społeczne 146 663 805
754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa 28 063 321
755 Wymiar sprawiedliwości 22 545 023
757 Obsługa długu publicznego 56 615 268
758 Różne rozliczenia 130 561 680
801 Oświata i wychowanie 20 586 571
803 Szkolnictwo wyższe 24 108 399
851 Ochrona zdrowia 38 564 658
852 Pomoc społeczna 27 292 588
853 Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej 33 304 085
854 Edukacyjna opieka wychowawcza 608 889
900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska 1 982 239
921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego 7 263 806
925 Ogrody botaniczne i zoologiczne oraz naturalne obszary i obiekty chronionej przyrody 1 077 055
926 Kultura fizyczna 680 436

[Administrator]

Ustawa z dnia 23 listopada 2032 r. o zmianie ustawy o stosunku Państwa do Karaimskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej

Art.  1. 
W ustawie z dnia 21 kwietnia 1936 r. o stosunku Państwa do Karaimskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 2 otrzymuje brzmienie:
„art. 2. 1. Karaimski Związek Religijny w Rzeczypospolitej Polskiej korzysta w swym życiu wewnętrznym z pełnej wolności rządzenia się, w ramach praw obowiązujących, przepisami swego Statutu (Ustawy Wewnętrznej). Statut Karaimskiego Związku Religijnego w Rzeczypospolitej Polskiej stanowi wraz z ustawą niniejszą podstawę prawną organizacji tego Związku.
2. Statut, o którym mowa w ust. 1 jest uchwalany i może być zmieniany przez Wielki Karaimski Zarząd Duchowny.”;

2) art. 3 otrzymuje brzmienie:
„Art. 3. 1. Organami Związku są:
1) Karaimski Zarząd Duchowny,
2) Wielki Karaimski Zarząd Duchowny,
2) Przewodniczący Karaimskiego Zarządu Duchownego, zwany dalej Przewodniczącym Zarządu.
2. O powołaniu i odwołaniu Przewodniczącego Zarządu Karaimski Zarząd Duchowny powiadamia ministra właściwego do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych. ” ;

2) uchyla się art. 4-art. 11, art. 14-art. 16, art. 24, art. 25, art. 27, art. 29 i art. 33;

3) art. 12 otrzymuje brzmienie:
„Art. 12. Celem zaspakajania potrzeb religijnych Karaimów Karaimski Zarząd Duchowny może tworzyć na całym obszarze Państwa karaimskie gminy wyznaniowe i tworzyć w nich zakłady dla celów religijnych. Gminy wyznaniowe posiadają osobowość prawną, zakłady dla celów religijnych mogą ją uzyskać na wniosek Karaimskiego Zarządu Duchownego w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych.;

4) po art. 12 dodaje się art. 12a w brzmieniu:
„Art. 12a. Tworzenie przez Związek nowych gmin wyznaniowych oraz znoszenie i przekształcanie już istniejących następuje w trybie przewidzianym w przepisach wewnętrznych związku.
2. Nowo utworzone gminy wyznaniowe nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia przez Karaimski Zarząd Duchowny wojewody właściwego ze względu na siedzibę gminy wyznaniowej.
3. Powiadomienie powinno zawierać: nazwę gminy wyznaniowej, jej siedzibę, zasięg terytorialny oraz określenie osób sprawujących funkcję organu.”;

5) art. 13. otrzymuje brzmienie:
„Art. 13. 1. Organem gminy wyznaniowej jest Prezes zarządu karaimskiej gminy wyznaniowej.
2. O powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcję Prezesa zarządu Karaimski Zarząd Duchowny powiadamia właściwego wojewodę.”

6) art. 19 otrzymuje brzmienie:
„art. 19. Żołnierzom religii karaimskiej pełniącym czynną służbę wojskową przysługuje prawo uczestniczenia w nabożeństwach i czynnościach religijnych poza terenem jednostek wojskowych jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.

7) art. 26 otrzymuje brzmienie:
„art. 26. 1. Związek prowadzi nauczanie religii.
2. Nauczanie religii w szkołach publicznych regulują odrębne przepisy.”;

8) w art. 28:
a) w ust. 2 wyraz „Hachana” zastępuje się wyrazami „Przewodniczącego zarządu”;
b) uchyla się ust. 3 i ust. 6.

9) w art. 30 wyrazy „Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego” zastępuje się wyrazami „ ministra właściwego do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych”

10) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„art. 34. Wykonanie ustawy niniejszej powierza się ministrowi właściwemu do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych.”.

Art.  2. 
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 23 listopada 2032 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o stosunku Państwa do Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego, nie posiadającego hierarchji duchownej

Art. 1. W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o stosunku Państwa do Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego, nie posiadającego hierarchji duchownej wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3. część wspólna następująca po wyliczeniu otrzymuje brzmienie:
„Sobór zwołuje Naczelna Rada Staroobrzędowców. O miejscu, czasie i przedmiocie narad Soboru Naczelna Rada Staroobrzędowców powiadamia ministra właściwego do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych co najmniej na miesiąc przed wyznaczonym terminem.
Dla prawomocności uchwał Soboru wymagany jest udział w nim pełnomocników przynajmniej połowy wszystkich gmin oraz bezwzględna większość głosów uczestników. Uchwał Soboru w kwestiach wiary i moralności zyskują moc obowiązującą z chwilą ich ogłoszenia w sposób, wskazany przez uchwałę Soboru. Uchwały nie dotyczące wiary i moralności Sobór przekazuje do ogłoszenia Naczelnej Radzie Staroobrzędowców.”;

2) art. 5. otrzymuje brzmienie:
„art. 5. Naczelna Rada Staroobrzędowców składa się z prezesa, 14 członków i 6 zastępców, wybieranych przez Sobór na lat pięć. Naczelna Rada wybiera ze swego grona 2 wiceprezesów oraz sekretarza. Członkami Naczelnej Rady mogą być tylko obywatele polscy, mający ukończonych lat 21 i używający w pełni praw cywilnych.”;

3) art. 11 otrzymuje brzmienie:
„art. 11. Dla odprawiania nabożeństw i zaspakajania potrzeb religijnych Walne Zgromadzenie Gminy wybiera duchownych. Wybór zatwierdza Rada Naczelna.”;

4) uchyla się art. 13 i art. 15;

5) po art. 16 dodaje się art. 16a:
„Art.  16a. 
1.  Małżeństwo zawarte w formie przewidzianej prawem wewnętrznym Kościoła wywołuje skutki cywilne, jeżeli odpowiada wymaganiom określonym w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.
2.  Osobę duchowną, przed którą składa się oświadczenia o zawarciu małżeństwa, określa prawo wewnętrzne Kościoła.”;

6) w art. 18 wyrazy „Minister Spraw Wojskowych” zastępuje się wyrazami „minister właściwy do spraw obrony narodowej”;

7) art. 24 otrzymuje brzmienie:
„art. 24. Wykonanie rozporządzenia niniejszego powierza się ministrowi właściwemu do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych.”

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

[Administrator]

Ustawa
z dnia 20 listopada 2032 roku
o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych

Art. 1. W ustawie z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 w ust. 1 w pkt 9 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 10 w brzmieniu:
„10) pustostan – niezamieszkały lub nieużytkowany na cele prowadzenia działalności gospodarczej lub rolniczej albo z zakresu działów specjalnych produkcji rolnej, lub na cele publiczne budynek, który:
a) nie spełnia wymogów określonych w przepisach w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w zakresie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt stały lub czasowy ludzi, wydanych na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, lub
b) został wyłączony w całości z użytkowania z uwagi na zły stan techniczny, lub
c) jest przewidziany do rozbiórki.”;
2) w art. 16a:
a) w ust. 3 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) wpływy z kar pieniężnych, o których mowa wart. 29d ust. 13 i art. 29q ust. 1 niniejszej ustawy, oraz art. 209 ust. 1 i 11 ustawy, o której mowa w pkt 1;”,
b) w ust. 4 po pkt 2 dodaje się pkt 2a i 2b w brzmieniu:
„2a) koszty utrzymania i uruchomienia systemu, o którym mowa w art. 29j;
2b) dofinansowanie lub finansowanie funkcjonowania w gminie Koordynatora Szerokopasmowego, o którym mowa w art. 29p ust. 1;”,
c) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Dysponent Funduszu może, w drodze zarządzenia, powierzyć jednostce organizacyjnej mu podległej lub przez niego nadzorowanej wykonywanie w jego imieniu zadań w zakresie udzielania wsparcia lub obsługi Funduszu, w szczególności dysponowanie rachunkiem Funduszu, prowadzenie naborów wniosków o udzielenie wsparcia, zawieranie umów o udzielenie wsparcia, dokonywanie wypłat z rachunku Funduszu na rzecz beneficjentów, kontrolowanie i rozliczanie udzielonego wsparcia oraz dochodzenie zwrotu środków Funduszu.”;
3) po rozdziale 2b dodaje się rozdział 2c w brzmieniu:
„Rozdział 2c
System Informacyjny o Dostępie do Usług Stacjonarnego Internetu Szerokopasmowego
Art. 29j. System Informacyjny o Dostępie do Usług Stacjonarnego Internetu Szerokopasmowego, zwany dalej „SIDUSIS”, jest publiczną bazą danych, prowadzoną przez ministra właściwego do spraw informatyzacji, zawierającą informacje o punktach adresowych, w których:
1) jest możliwe świadczenie,
2) jest planowane zapewnienie możliwości świadczenia w wyniku realizacji inwestycji finansowanych ze środków publicznych,
3) w ciągu 3 lat jest planowane zapewnienie możliwości świadczenia w wyniku realizacji inwestycji ze środków prywatnych
– za pomocą stacjonarnych lub ruchomych sieci telekomunikacyjnych usług transmisji danych zapewniających stacjonarny szerokopasmowy dostęp do Internetu.
Art. 29k. 1. W celu prezentowania w SIDUSIS informacji, o których mowa w art. 29j pkt 1, podmioty, o których mowa w art. 29 ust. 2, przekazują do SIDUSIS informacje o:
1) podmiocie dostarczającym usługę,
2) rodzaju usługi – detalicznej lub hurtowej,
3) maksymalnej przepustowości oferowanej usługi,
4) medium transmisyjnym infrastruktury telekomunikacyjnej,
5) danych kontaktowych przedstawiciela podmiotu, o którym mowa w pkt 1, umożliwiających zamówienie usługi,
6) adresie strony internetowej zawierającej ofertę z cennikiem
– oraz aktualizują je w każdy piątek, a w przypadku dni ustawowo wolnych od pracy w drugi kolejny dzień roboczy, albo przekazują w tym terminie oświadczenie o aktualności dotychczas przekazanych informacji.
2. W celu prezentowania w SIDUSIS informacji, o których mowa w art. 29j pkt 2, SIDUSIS umożliwia wymianę informacji między bazami informacji o przebiegu realizacji inwestycji finansowanych ze środków publicznych zapewniających możliwość świadczenia usług transmisji danych zapewniających stacjonarny szerokopasmowy dostęp do Internetu.
3. W celu prezentowania w SIDUSIS informacji, o których mowa w art. 29j pkt 3, podmioty, o których mowa w art. 29 ust. 2, przekazują do SIDUSIS informacje o:
1) podmiocie planującym lub realizującym inwestycję,
2) rodzaju usługi, jaka będzie świadczona po ukończeniu realizacji inwestycji – detalicznej lub hurtowej,
3) maksymalnej przepustowości usług, które będą świadczone,
4) medium transmisyjnym infrastruktury telekomunikacyjnej planowanej w ramach inwestycji,
5) danych kontaktowych przedstawiciela podmiotu, o którym mowa w pkt 1,
6) planowanym terminie rozpoczęcia świadczenia usług, o których mowa w pkt 2
– oraz aktualizują je do 10. dnia kolejnego miesiąca, według stanu na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego, albo przekazują w tym terminie oświadczenie o aktualności dotychczas przekazanych informacji.
4. Podmioty, o których mowa w art. 29 ust. 2, które nie umożliwiają świadczenia usług transmisji danych zapewniających stacjonarny szerokopasmowy dostęp do Internetu lub nie planują realizacji inwestycji finansowanych ze środków prywatnych zapewniających możliwość świadczenia tych usług, przekazują do SIDUSIS oświadczenie w tej sprawie w terminie do dnia 31 stycznia, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego.
Art. 29l. 1. SIDUSIS jest prowadzony w systemie teleinformatycznym, który zapewnia gromadzenie, aktualizację i udostępnianie informacji, o których mowa w ust. 4 pkt 1, art. 29j oraz art. 29k ust. 1 i 3 w sposób jednolity dla obszaru całego kraju.
2. SIDUSIS zapewnia publiczny, nieodpłatny dostęp do informacji, o których mowa w art. 29j oraz art. 29k ust. 1 i 3, przez stronę internetową.
3. SIDUSIS zapewnia:
1) bezpośrednie wprowadzanie informacji, o których mowa w art. 29j, art. 29k ust. 1 i 3 oraz oświadczeń, o których mowa w art. 29k ust. 4, a także ich aktualizowanie za pomocą formularzy elektronicznych przez stronę internetową SIDUSIS;
2) identyfikację osoby lub podmiotu wprowadzającego lub aktualizującego informacje, o których mowa w art. 29j, art. 29k ust. 1 i 3, lub przekazującego oświadczenie, o którym mowa w art. 29k ust. 4;
3) przetwarzanie informacji, o których mowa w art. 29j, art. 29k ust. 1 i 3 oraz wynikających z czynności, o których mowa w ust. 4, w tym wykonywanie analiz oraz agregację tych informacji.
4. SIDUSIS umożliwia za pomocą formularzy elektronicznych:
1) oznaczanie budynków jako pustostanów,
2) zgłoszenie zapotrzebowania w danym punkcie adresowym na usługę stacjonarnego szerokopasmowego dostępu do Internetu,
3) weryfikację i potwierdzenie zgodności informacji zgromadzonych w SIDUSIS ze stanem faktycznym w zakresie informacji, o których mowa w art. 29j pkt 1
– oraz przekazanie danych kontaktowych zgłaszającego.
5. W przypadku gdy zgłoszone zapotrzebowanie na usługi szerokopasmowego dostępu do Internetu dotyczy nieruchomości, na której możliwe jest świadczenie detalicznej usługi transmisji danych zapewniającej stacjonarny szerokopasmowy dostęp do Internetu, SIDUSIS umożliwia wysłanie automatycznego powiadomienia, zawierającego dane kontaktowe zgłaszającego, o takim zapotrzebowaniu do podmiotu, o którym mowa w art. 29k ust. 1 pkt 1.
6. Przekazanie informacji, o których mowa w ust. 4 oraz w art. 29k ust. 1, 3 i 4, zawiera oświadczenie osoby, o której mowa w art. 29m ust. 5, o następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że przekazane informacje są zgodne z prawdą.” Klauzula ta zastępuje pouczenie organu uprawnionego do odebrania oświadczenia o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
7. Lokalizowanie przestrzenne, wprowadzanie oraz aktualizacja informacji, o których mowa w ust. 4 pkt 1, oraz art. 29j, następuje w oparciu o informacje pochodzące z baz danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, 4 i 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne. Główny Geodeta Kraju, na wniosek ministra właściwego do spraw informatyzacji lub jednostki, o której mowa w art. 29n, udostępnia informacje z tych baz danych w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
Art. 29m. 1. Minister właściwy do spraw informatyzacji zapewnia funkcjonowanie SIDUSIS, w tym:
1) zapewnia ochronę przed nieuprawnionym dostępem do SIDUSIS;
2) zapewnia integralność danych w SIDUSIS;
3) zapewnia dostępność SIDUSIS dla podmiotów przetwarzających dane w tym systemie;
4) przeciwdziała uszkodzeniom SIDUSIS;
5) określa zasady bezpieczeństwa przetwarzanych danych, w tym danych osobowych;
6) określa zasady zgłoszenia naruszenia ochrony danych osobowych;
7) zapewnia rozliczalność działań dokonywanych na danych w SIDUSIS.
2. Minister właściwy do spraw informatyzacji jest administratorem danych przetwarzanych w SIDUSIS.
3. Korzystanie z SIDUSIS w celu wprowadzania informacji, o których mowa w art. 29j, art. 29k ust. 1 i 3 oraz oświadczeń, o których mowa w art. 29k ust. 4, wymaga utworzenia w tym systemie konta stanowiącego wydzieloną część tego systemu, zawierającą zbiór danych identyfikujących użytkownika z przyporządkowanymi zasobami tego systemu.
4. W SIDUSIS gromadzone są następujące informacje identyfikujące użytkownika posiadającego konto:
1) nazwa podmiotu w imieniu którego użytkownik dokonuje czynności lub przekazuje informacje;
2) imię i nazwisko;
3) numer PESEL;
4) adres poczty elektronicznej;
5) numer telefonu.
5. Uwierzytelnienie osoby występującej w imieniu własnym lub w imieniu podmiotu dokonującego czynności, o których mowa w art. 29l ust. 4, oraz podmiotu przekazującego informacje, o których mowa w art. 29k ust. 1, 3 i 4, następuje w sposób, o którym mowa w art. 20a ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.
Art. 29n. Minister właściwy do spraw informatyzacji może powierzyć prowadzenie SIDUSIS w całości albo w części jednostce organizacyjnej mu podległej lub przez niego nadzorowanej.
Art. 29o. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi i udostępni w Biuletynie Informacji Publicznej na swojej stronie podmiotowej standardy technologiczne funkcjonowania SIDUSIS oraz wprowadzania i przetwarzania w niej informacji.
Art. 29p. 1. W urzędzie gminy, o którym mowa w art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, może zostać wyznaczony Koordynator Szerokopasmowy.
2. Koordynator Szerokopasmowy reprezentuje gminę w kwestiach związanych z rozwojem i utrzymaniem sieci szerokopasmowych na terenie gminy, w szczególności:
1) zapewnia mieszkańcom gminy możliwość dokonania czynności, o których mowa w art. 29l ust. 4;
2) stanowi punkt kontaktowy dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych posiadających na terenie gminy sieci szerokopasmowe lub planujących budowę takich sieci;
3) podejmuje działania wspierające, informacyjne oraz promocyjne na rzecz prowadzonych bądź planowanych inwestycji telekomunikacyjnych na terenie gminy.
3. Minister właściwy do spraw informatyzacji może udzielić gminie dotacji z Funduszu na dofinansowanie lub finansowanie funkcjonowania Koordynatora Szerokopasmowego w urzędzie gminy, w tym na realizację zadań, o których mowa w ust. 2. Dofinansowanie lub finansowanie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, udziela się na wniosek gminy, złożony ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji.
Art. 29q. 1. Podmiot, który nie wypełnia obowiązku, o którym mowa w art. 29k ust. 1, 3 lub 4, albo nie przekazuje wszystkich informacji, o których mowa w art. 29k ust. 1, 3 lub 4 lub przekazuje te informacje niezgodne z prawdą, podlega karze pieniężnej w wysokości od 100 zł do 100 000 zł.
2. Karę pieniężną, w drodze decyzji, wymierza minister właściwy do spraw informatyzacji, biorąc pod uwagę liczbę i wagę stwierdzonych uchybień oraz naruszonych przez podmiot obowiązków.
3. Decyzji o nałożeniu kary pieniężnej nie nadaje się rygoru natychmiastowej wykonalności.”;

Art. 2. Minister właściwy do spraw informatyzacji ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej komunikat określający termin wdrożenia systemu, o którym mowa w art. 29j ustawy zmienianej w art. 1. Komunikat ogłasza się w terminie nie krótszym niż 30 dni przed dniem wdrożenia systemu, określonym w tym komunikacie.
Art. 3. Minister właściwy do spraw informatyzacji udostępni standardy technologiczne, o których mowa w art. 29o ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 30 dni przed dniem wdrożenia systemu, o którym mowa w komunikacie wydanym na podstawie art. 2.
Art. 4. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej przekazuje do systemu, o którym mowa w art. 29j ustawy zmienianej w art. 1, informacje pochodzące z inwentaryzacji, o której mowa w art. 29 ust. 1 tej ustawy, niezwłocznie na wniosek ministra właściwego do spraw informatyzacji albo jednostki, o której mowa w art. 29n ustawy zmienianej w art. 1, jednak nie później niż na 14 dni przed dniem wdrożenia systemu.
Art. 5. Podmioty przekazują po raz pierwszy informacje, o których mowa w art. 29k ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 30 dni od dnia wdrożenia systemu, o którym mowa w art. 29j ustawy zmienianej w art. 1.
Art. 6. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 16a ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 16a ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, oraz mogą być zmieniane na podstawie tych przepisów.
Art. 7. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 2 w zakresie art. 29j pkt 2 i 3 oraz art. 29k ust. 2 i 3, które wchodzą w życie z dniem 1 czerwca 2033 r.

Królowa Polski: Monika

[Administrator]

Ustawa z dnia 7 stycznia 2033 roku o zmianie ustawy - Kodeks wyborczy

Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 328 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 i 3 w brzmieniu:
§ 2. Posłów do Parlamentu Europejskiego wybiera się paneuropejskich list wyborczych i w ramach głosowania w okręgach wyborczych.
§ 3. Zasady rejestracji paneuropejskich list wyborczych, prowadzenia kampanii przez kandydatów z nich startujących i podziału mandatów pomiędzy paneuropejskie listy wyborcze określają przepisy prawa Unii Europejskiej.
§ 4. Nie można jednocześnie kandydować z paneuropejskiej listy wyborczej i listy kandydatów w okręgu wyborczym.
2) W art. 351 § 5 otrzymuje brzmienie:
“§ 5. Przewodniczący rejonowej komisji wyborczej przekazuje niezwłocznie do właściwej okręgowej komisji wyborczej dane z protokołu dotyczące liczby głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie listy kandydatów i głosów ważnych oddanych na poszczególne listy kandydatów oraz głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów, a do Państwowej Komisji Wyborczej dane z protokołu dotyczące liczby głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie paneuropejskie listy wyborcze i głosów ważnych oddanych na poszczególne paneuropejskie listy wyborcze, w sposób ustalony przez Państwową Komisję Wyborczą. Mężowie zaufania mają prawo uczestniczyć przy przekazywaniu danych z protokołu. ”


3) dodaje się art. 353a w brzmieniu:
“art. 353a. § 1. Państwowa Komisja Wyborcza na podstawie danych z protokołów zawierających wyniki głosowania w okręgach wyborczych, sporządza protokół głosowania na paneuropejskie listy wyborcze i niezwłocznie przesyła go odpowidniemu organowi Unii Europejskiej.
§ 2. W protokole wymienia się liczby:
1) wyborców uprawnionych do głosowania;
2) wyborców, którym wydano karty do głosowania;
3) wyborców głosujących przez pełnomocnika;
4) kart wyjętych z urny, w tym:
a) kart nieważnych,
b) kart ważnych;
5) głosów nieważnych, z podaniem przyczyny ich nieważności;
6) głosów ważnych oddanych łącznie na wszystkie paneuropejskie listy wyborcze;
7) głosów ważnych oddanych na poszczególne paneuropejskie listy wyborcze.”

3) Art. 342 uzyskuje brzmienie:
"Art. 342. Liczba kandydatów na posłów do Parlamentu Europejskiego zgłaszanych na liście kandydatów nie może być mniejsza niż 10 i większa niż liczba posłów do Parlamentu Europejskiego wybieranych w Rzeczypospolitej Polskiej.

4) Załącznik nr 3 otrzymuje brzmienie:
WYKAZ OKRĘGÓW WYBORCZYCH W WYBORACH DO PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
OKRĘG WYBORCZY NR 1 obejmuje obszar Polski.
Siedziba okręgowej komisji wyborczej - Warszawa.

Art. 2. Ustawa wchodzi po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa
o stosunku Państwa do Kościoła Nowoapostolskiego w Rzeczypospolitej Polskiej
z dnia 13 grudnia 2032 r.

Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Nowoapostolskiego w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „Kościołem”, w tym jego sytuację prawną i majątkową.
2. Kościół uznaje jako zasadę i normę wiary i życia, postanowienia Boga i księgi Pisma Świętego.
Art. 2. 1. Kościół rządzi się w swych sprawach własnym Prawem Wewnętrznym. Swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną oraz zarządza swoimi sprawami, a także swobodnie pełni swoje funkcje i realizuje cele religijne.
2. Kościół jest częścią Kościoła Nowoapostolskiego o zasięgu międzynarodowym, zachowuje z nim jedność i uznaje Głównego Apostoła – Międzynarodowego Prezydenta Kościoła za najwyższą władzę w sprawach doktrynalnych oraz kanonicznych, swobodnie utrzymuje stosunki i komunikuje się z międzynarodową centralą Kościoła, Głównym Apostołem – Międzynarodowym Prezydentem Kościoła.
3. Wypełniając swoje funkcje Kościół może ponadto współdziałać z innymi kościołami
w kraju i za granicą, należeć do krajowych organizacji międzykościelnych, a także
międzynarodowych organizacji wyznaniowych i międzywyznaniowych.
4. Kościół ma prawo do otaczania opieką duszpasterską swoich wyznawców w kraju i za granicą Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z prawem miejscowym państwa, na którego terytorium przebywają.
5. Kościół może powoływać lub znosić jednostki organizacyjne działające poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy zachowaniu przepisów prawa państwa, na którego terytorium ma ona swoją siedzibę.
6. Kościół zawiadamia ministra właściwego do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych o powołaniu lub zniesieniu jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 5.
Art. 3. Kościół i jego osoby prawne są następcami prawnymi Kościoła Nowoapostolskiego i jego jednostek organizacyjnych, działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem 1 września 1939 r.
Art. 4. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nieuregulowanych ustawą, stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
Art. 5. W razie potrzeby Kościół lub właściwy organ administracji rządowej mogą wzajemnie występować o dokonanie oceny stosowania ustawy w całości lub jej poszczególnych unormowań oraz przedstawienia wniosków w tym zakresie.

Rozdział 2
Osoby prawne Kościoła i ich organy
Art. 6. 1. W skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą: okręgi kościelne, zbory, Administracja Centralna, osoby prawne utworzone na podstawie art. 9 oraz inne jednostki organizacyjne w rozumieniu art. 8 ustawy.
2. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość;
2) Administracja Centralna;
3) okręgi kościelne.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
1) dla Kościoła jako całości – Prezydent Kościoła;
2) dla Administracji Centralnej – dyrektor;
3) dla okręgu kościelnego – przewodniczący.
4. Ilekroć w ustawie jest mowa o władzy kościelnej rozumie się przez to organ właściwej kościelnej osoby prawnej.
Art. 7. Kościelna osoba prawna nie odpowiada za zobowiązania innej kościelnej osoby prawnej.
Art. 8. W ramach kościelnych osób prawnych mogą działać inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, w tym organizacje kościelne, o których mowa w art. 26, erygowane przez Prezydenta Kościoła i realizujące zadania w zakresie działalności oświatowo-wychowawczej i opiekuńczo-wychowawczej oraz charytatywno-opiekuńczej.
Art. 9. 1. Na wniosek Prezydenta Kościoła zbory i inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych.
2. Minister właściwy do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, określa nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej Kościoła, uwzględniając potrzeby Kościoła w zakresie tworzenia jednostek organizacyjnych.
Art. 10. 1. Okręgi kościelne nabywają osobowość prawną z chwilą powiadomienia , przez właściwą władzę kościelną o ich utworzeniu wojewody, właściwego ze względu na siedzibę okręgu kościelnego, a na terenie województwa górnośląskiego wojewody górnośląskiego lub innego organu wskazanego w odpowiednich przepisach ustaw górnośląskich.
2. Powiadomienie powinno zawierać:
1) nazwę okręgu kościelnego;
2) jego siedzibę;
3) określenie granic terenu jego działania.
3. Właściwa władza kościelna powiadamia niezwłocznie organ administracji rządowej:
1) o zmianach dotyczących nazwy i siedziby kościelnej osoby prawnej oraz zmianie jej granic;
2) o połączeniu, podziale i zniesieniu kościelnej osoby prawnej.
4. Odpis powiadomienia, o którym mowa w ust. 2 i 3 z umieszczonym na nim
potwierdzeniem odbioru, jest dowodem uzyskania osobowości prawnej.
5. Kościół samodzielnie tworzy, przekształca i znosi jednostki organizacyjne, w tym także posiadające osobowość prawną oraz jednostki działające w ich ramach.
Art. 11. 1. O powołaniu i odwołaniu osoby sprawującej funkcję organu osoby prawnej władza kościelna powiadamia właściwy organ administracji rządowej.
2. Powiadomienie obejmuje imię i nazwisko, obywatelstwo oraz miejsce zamieszkania danej osoby.
Art. 12. Właściwym organem, o którym mowa w art. 11, jest:
1) w odniesieniu do osób prawnych wymienionych w art. 6 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz w art. 9 ust. 1– minister właściwy do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i etnicznych;
2) w odniesieniu do okręgów kościelnych – wojewoda;
3) w odniesieniu do osób prawnych obejmujących zasięgiem swojej działalności wyłącznie województwo górnośląskie - marszałek województwa górnośląskiego chyba, że przepisy odrębne wskazują inny organ.

Rozdział 3
Działalność Kościoła
Art. 13. 1. Organizowanie kultu publicznego i jego sprawowanie podlega wyłącznie władzy kościelnej.
2. Publiczne organizowanie obrzędów i zgromadzeń religijnych nie wymaga zgłaszania lub uzyskania zezwoleń, jeżeli odbywa się:
1) w kościołach, kaplicach, domach modlitwy, budynkach kościelnych i na gruntach
kościelnych oraz w innych pomieszczeniach służących katechizacji lub organizacjom
kościelnym;
2) w innych miejscach i pomieszczeniach udostępnionych na ten cel przez osoby
upoważnione do dysponowania nimi.
Art. 14. 1. Organizowanie uroczystości o charakterze religijnym na drogach i placach
publicznych wymaga uzgodnienia, w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
z właściwymi organami administracji rządowej lub samorządowej.
2. Religijne uroczystości pogrzebowe i nabożeństwa żałobne mogą być sprawowane na cmentarzach komunalnych przy zachowaniu obowiązujących przepisów porządkowych.
3. Nie wymagają uzgodnienia z organami administracji rządowej i samorządowej trasy przebiegu konduktów pogrzebowych odbywających się stosownie do miejscowego zwyczaju.
Art. 15. 1. Świętami religijnymi Kościoła, zwanymi dalej „świętami”, są:
1) niedziele;
2) Wielki Piątek - dzień ukrzyżowania Jezusa Chrystusa;
3) pierwszy i drugi dzień Wielkiej Nocy;
4) Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa;
5) pierwszy i drugi dzień Zielonych Świąt - zesłania Ducha Świętego;
6) pierwszy i drugi dzień Bożego Narodzenia.
2. Wierni Kościoła mają prawo do zwolnień od pracy i nauki na czas obejmujący święta, niebędące dniami ustawowo wolnymi od pracy.
3. Zwolnienie od pracy lub nauki, w odniesieniu do świąt następuje na zasadach określonych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.
Art. 16. 1. Małżeństwo zawarte w formie przewidzianej prawem wewnętrznym Kościoła wywołuje skutki cywilne, jeżeli odpowiada wymaganiom, określonym w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.
2. Osobę duchowną, przed którą składa się oświadczenie o zawarciu małżeństwa określa Prawo Wewnętrzne Kościoła.
Art. 17. 1. Kościół prowadzi nauczanie religii w szkołach na zasadach i w trybie
przewidzianym w odrębnych przepisach.
2. W razie niemożności prowadzenia nauczania religii na zasadach ogólnych a określonych w ust. 1, Kościół prowadzi nauczanie w punktach katechetycznych, a wystawiane w tych punktach oceny z religii są umieszczane na świadectwach szkolnych.
Art. 18. Przygotowanie do stanu duchownego oraz inne formy kształcenia duchownych jako wewnętrzna sprawa Kościoła jest organizowane i prowadzone pod nadzorem i zwierzchnictwem Prezydenta Kościoła lub przewodniczącego okręgu kościelnego.
Art. 19. 1. Dla krzewienia idei miłości bliźnich i postaw moralno-społecznych temu
sprzyjających, upowszechniania religijno-etycznych zasad wśród dzieci i młodzieży,
kościelne osoby prawne mają prawo zakładać i prowadzić szkoły oraz inne placówki
oświatowo-wychowawcze i opiekuńczo-wychowawcze na zasadach określonych odrębnymi przepisami. Mają one charakter kościelny i podlegają władzy kościelnej.
2. Do nauczycieli, wychowawców i pracowników, zatrudnionych w szkołach i innych
placówkach oświatowo-wychowawczych oraz opiekuńczo-wychowawczych, a także
w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w art. 8, prowadzonych przez kościelne osoby prawne, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące praw i obowiązków nauczycieli, wychowawców i pracowników zatrudnionych w szkołach i placówkach publicznych.
3. Uczącym się w szkołach i placówkach, o których mowa w ust. 1 i 2 przysługują
świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z uczniami szkół publicznych.
Art. 20. 1. Kościół ma prawo do zakładania i prowadzenia szkół wyższych. Status prawny tych szkół, a także tryb i zakres uznawania przez Państwo stopni i tytułów nadawanych przez te szkoły regulują umowy między ministrem właściwym do spraw szkolnictwa wyższego a Prezydentem Kościoła.
2. Studentom szkół, o których mowa w ust. 1, przysługują świadczenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz ulgi w opłatach za przejazdy środkami publicznego transportu zbiorowego na równi ze studentami państwowych szkół wyższych.
3. Osobom pozostającym w stosunku pracy w szkołach, o których mowa w ust. 1, przysługują na równi z odpowiednimi pracownikami państwowych szkół wyższych świadczenia:
1) publicznych zakładów opieki zdrowotnej;
2) ubezpieczenia społecznego;
3) zaopatrzenia emerytalnego pracowników i ich rodzin.
4. Nauczycielom, o których mowa w ust. 1, przysługują ulgi w opłatach za przejazdy
środkami publicznego transportu zbiorowego na równi z nauczycielami akademickimi.
Art. 21. 1. Żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową zapewnia się możliwość
uczestniczenia poza terenem jednostek wojskowych w nabożeństwach i innych praktykach religijnych w święta, jeżeli w miejscowości stacjonowania jednostki wojskowej lub w jej pobliżu znajduje się miejsce kultu publicznego Kościoła i jeżeli nie koliduje to z ważnymi obowiązkami służbowymi.
2. Opiekę duszpasterską na terenie jednostek wojskowych dla żołnierzy, o których mowa w ust. 1, zapewniają duchowni Kościoła.
3. Duchownych, o których mowa w ust. 2, wyznacza Prezydent Kościoła, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
Art. 22. 1. Przepisy dotyczące odraczania zasadniczej służby wojskowej ze względu na odbywanie nauki mają zastosowanie do osób przygotowujących się do stanu duchownego.
2. Duchowni po wyświęceniu zostają przeniesieni do rezerwy. Nie są oni powoływani do odbywania ćwiczeń wojskowych w czasie pokoju.
3. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, osoby o których mowa w ust. 1 i 2, przeznacza się stosownie do potrzeb sił zbrojnych:
1) duchownych – do pełnienia funkcji kapelanów wojskowych;
2) osoby przygotowujące się do stanu duchownego – do służby sanitarnej lub służby
w obronie cywilnej.
4. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny właściwe organy wojskowe
w porozumieniu z Prezydentem Kościoła lub przewodniczącym okręgu kościelnego zapewnią pozostawienie do duszpasterskiej obsługi wiernych niezbędnej liczby duchownych spośród tych, którzy podlegają mobilizacji.
Art. 23. 1. Osobom przebywającym w zakładach opieki zdrowotnej oraz w zamkniętych zakładach pomocy społecznej zapewnia się prawo wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych, w tym również możliwość skorzystania z transmisji nabożeństw emitowanych przez środki masowego przekazu.
2. W celu realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 1, kierownicy tych zakładów
zapewniają duchownym swobodny dostęp do tych osób i udostępniają odpowiednie
pomieszczenia.
Art. 24. 1. Osoby tymczasowo aresztowane mogą wykonywać praktyki religijne i korzystać z transmisji nabożeństw emitowanych przez środki masowego przekazu oraz za zgodą organu, do którego dyspozycji pozostają, korzystać z indywidualnych posług religijnych.
2. Postanowienia ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób skazanych oraz nieletnich,
przebywających w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich.
Art. 25. Minister Sprawiedliwości, minister właściwy do spraw zdrowia, minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego na wniosek Prezydenta Kościoła, w drodze rozporządzenia, określą sposób organizowania i wykonywania praktyk religijnych dla osób, o których mowa w art. 23 i art. 24, mając na uwadze potrzeby Kościoła oraz zapewnienie pełnej dostępności praktyk religijnych i udziału w nich wiernych.
Art. 26. 1. Organizacje kościelne działają w ramach kościelnych osób prawnych, w których zostały powołane. Organizacje te mogą nabywać osobowość prawną w trybie określonym w art. 9. Przepis art. 39 ustawy stosuje się odpowiednio.
2. Organizacje kościelne mają na celu w szczególności działalność na rzecz formacji
religijnej, kultu publicznego, nauki Kościoła oraz działalność społeczno-kulturalną,
oświatowo-wychowawczą i charytatywno-opiekuńczą oraz kształtowanie postaw religijnoetycznych dzieci i młodzieży.
3. Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji kościelnych z ich celami.
4. Do organizacji kościelnych nie stosuje się prawa o stowarzyszeniach. Przepisy prawa o zgromadzeniach stosuje się do organizacji kościelnych jedynie, gdy chodzi o zebrania na drogach i placach publicznych.
Art. 27. Kościół, jego osoby prawne i organizacje kościelne prowadzą zgodnie ze swoją misją działalność charytatywno-opiekuńczą w tym również w zakresie opieki zdrowotnej, która obejmuje w szczególności:
1) prowadzenie zakładów dla osób potrzebujących opieki;
2) prowadzenie szpitali, zakładów leczniczych, ośrodków oświaty zdrowotnej oraz aptek;
3) organizowanie pomocy osobom i ich rodzinom znajdującym się w trudnym położeniu
materialnym i zdrowotnym;
4) organizowanie pomocy w zakresie małżeństwa, macierzyństwa i rodziny, zapewnienie
opieki duchowej wynikającej z zasad miłości bliźniego i wspieranie potrzebujących pomocy;
5) prowadzenie żłobków, przedszkoli i schronisk;
6) organizowanie i udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży,
zwłaszcza znajdującym się w potrzebie;
7) przekazywanie za granicę i przyjmowanie z zagranicy pomocy dla ofiar klęsk
żywiołowych oraz rodzin i osób znajdujących się w szczególnej potrzebie.
Art. 28. Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej mogą pochodzić
w szczególności z:
1) ofiar pieniężnych i w naturze oraz subwencji i dotacji;
2) spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych;
3) dochodów z imprez i zbiórek publicznych;
4) odpłatności za usługi świadczone przez jednostki organizacyjne Kościoła;
5) innych dochodów Kościoła i jego osób prawnych, w tym z ich działalności gospodarczej.
Art. 29. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo realizacji inwestycji sakralnych
i kościelnych.
2. Kościelne osoby prawne mają prawo posiadania, zarządzania oraz zakładania i poszerzania
cmentarzy grzebalnych.
Art. 30. 1. Na wniosek kościelnych osób prawnych planowanie przestrzenne dokonywane
przez organy administracji rządowej i samorządowej obejmuje także inwestycje sakralne
i kościelne oraz cmentarze wyznaniowe.
2. Grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego,
a przeznaczone w planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym na cele sakralne
i kościelne, na wniosek kościelnych osób prawnych będą sprzedawane lub oddawane
w użytkowanie wieczyste.
Art. 31. Nie pobiera się opłat za użytkowanie wieczyste gruntów, oddanych na realizację celów katechetycznych i charytatywno-opiekuńczych.
Art. 32. 1. Kościół ma prawo swobodnego wydawania i rozpowszechniania wszelkich
publikacji związanych ze swoim posłannictwem.
2. Kościół ma prawo posiadania i używania własnych środków społecznego przekazu na podstawie odrębnych przepisów.
3. Kościół ma prawo do emitowania w publicznych środkach masowego przekazu
nabożeństw oraz własnych programów religijno-moralnych i kulturalnych.
4. Sposób realizacji uprawnień, o których mowa w ust. 3, regulują umowy z właściwymi
jednostkami publicznej radiofonii i telewizji.
Art. 33. Instytucje państwowe, samorządowe i kościelne współdziałają w ochronie,
konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury kościelnej i sztuki sakralnej oraz ich dokumentacji, muzeów, archiwów i bibliotek będących własnością kościelną, a także dzieł kultury i sztuki o motywach religijnych, stanowiących ważną część dziedzictwa kultury.

Rozdział 4
Sprawy majątkowe Kościoła
Art. 34. Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania, posiadania
i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw oraz zarządzania swoim majątkiem.
Art. 35. 1. Majątek i przychody Kościoła oraz jego osób prawnych podlegają ogólnym
przepisom podatkowym i opłatom, z wyjątkami określonymi w ust. 2-7.
2. Wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:
1) z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o
zobowiązaniach podatkowych;
2) z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego,
oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na
konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne
w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych
budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na cele
katechetyczne i charytatywno-opiekuńcze;
3) dochody spółek, których jedynymi udziałowcami (akcjonariuszami) są kościelne
osoby prawne – w części przeznaczonej na cele wymienione w ust. 2 pkt 1 i 2.
3. Kościół i jego osoby prawne są zwolnione od opodatkowania podatkiem od nieruchomości w odniesieniu do nieruchomości lub ich części, stanowiących ich własność lub będących w ich władaniu na podstawie innego tytułu prawnego przeznaczonych na cele niemieszkalne,
z wyjątkiem części służących do wykonywania działalności gospodarczej.
4. Zwolnienie od opodatkowania podatkiem od nieruchomości obejmuje nieruchomości lub ich części przeznaczone na cele mieszkalne duchownych i diakonów, jeżeli:
1) są one wpisane do rejestru zabytków;
2) służą jako internaty dla przygotowania duchownych oraz domy duchownych emerytów
i wdów po nich oraz diakonów, albo znajdują się w budynkach kościelnych;
4) znajdują się w budynkach przewodniczących okręgów kościelnych i Prezydenta Kościoła.
5. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych przez Kościół i jego osoby prawne w drodze czynności prawnych oraz spadkobrania, zapisu i zasiedzenia jest zwolnione od podatków i opłat, jeżeli ich przedmiotem są:
1) rzeczy i prawa nieprzeznaczone do działalności gospodarczej;
2) sprowadzone z zagranicy maszyny, urządzenia i materiały poligraficzne oraz papier, jeżeli służą do realizacji celów Kościoła.
6. Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą od krajowych instytucji, podmiotów gospodarczych, organizacji społecznych, wyznaniowych, prywatnych oraz osób fizycznych są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz – w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.
7. Nabywanie i zbywanie rzeczy i praw majątkowych, o których mowa w ust. 5, jest
zwolnione od opłaty sądowej, z wyłączeniem opłat kancelaryjnych.
Art. 36. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele
charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla kościelnych osób prawnych, w granicach i na warunkach określonych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającym wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. WE L 324 z 10.12.2009).
Art. 37. 1. Kościół i jego osoby prawne mają prawo do zbierania ofiar na cele religijne, kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, naukową i oświatowo-wychowawczą oraz utrzymanie duchownych.
2. Zbiórki o których mowa w ust. 1, nie wymagają pozwolenia właściwego organu, jeżeli odbywają się w obrębie terenów kościelnych, kaplic oraz w miejscach i okolicznościach zwyczajowo przyjętych i w sposób tradycyjnie ustalony.
Art. 38. 1. Kościół i jego osoby prawne mogą zakładać fundacje. Do fundacji tych stosuje się ogólnie obowiązujące przepisy o fundacjach, z zastrzeżeniem ust. 2-5.
2. Niezależnie od nadzoru państwowego, nadzór nad działalnością fundacji sprawuje
kościelna osoba prawna wskazana w statucie fundacji.
3. W razie stwierdzonych nieprawidłowości w zarządzaniu fundacją, właściwy organ zwraca się do Kościoła, wyznaczając termin nie krótszy niż trzy miesiące na spowodowanie usunięcia nieprawidłowości. Po bezskutecznym upływie tego terminu można zastosować środki oznaczone w przepisach o fundacjach.
4. W razie konieczności poddania fundacji zarządowi przymusowemu w myśl przepisów o fundacjach, będzie on wykonywany przez Prezydenta Kościoła.
5. Jeżeli statut fundacji nie stanowi inaczej, w razie jej likwidacji, o przeznaczeniu majątku znajdującego się w kraju lub za granicą zadecyduje Prezydent Kościoła.
Art. 39. W razie zniesienia kościelnej osoby prawnej, jej majątek przechodzi na Kościół jako całość.
Art. 40. Niezależnie od ustawowego ubezpieczenia duchownych, Kościół prowadzi kościelną działalność ubezpieczeniową i socjalną na rzecz duchownych i ich rodzin, która w rozumieniu ustawy nie jest działalnością gospodarczą.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 41. 1. Nieruchomości lub ich części, pozostające w dniu wejścia w życie ustawy
w użytkowaniu wieczystym Kościoła lub jego osób prawnych stają się z mocy prawa ich własnością.
2. Stwierdzenie przejścia własności nieruchomości lub ich części, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji wojewody.
3. Przejście własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 jest wolne od
podatków i opłat związanych z tym przejściem, a wynikające z niego wpisy do ksiąg
wieczystych i ich zakładanie są wolne od opłat.
4. Postępowanie sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, o których mowa w ust. 1, ulega zawieszeniu, a właściwe organy przekazują ich akta organowi, o którym mowa w ust. 2.
5. Organ, który wydał decyzję ostateczną określoną w ust. 2, zawiadamia o niej sąd lub organ, który zawiesił postępowanie, zwracając akta sprawy. Sąd lub właściwy organ umorzy zawieszone postępowanie.
Art. 42. 1. Na wniosek kościelnych osób prawnych wszczyna się postępowanie regulacyjne w przedmiocie nieodpłatnego przekazania na własność nieruchomości lub ich części, będących uprzednio własnością Kościoła lub jego jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 3, a przejętych po 1945 r. przez Skarb Państwa, w celu przywrócenia w nich kultu religijnego, działalności oświatowo-wychowawczej, charytatywno-opiekuńczej i opiekuńczo-wychowawczej.
2. Wnioski w sprawach, o których mowa w ust.1, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy na zasadach i w trybie określonym w dziale IIIa ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2005 r. Nr 29, poz. 155, z późn. zm.).
Art. 43. 1 Na wniosek kościelnych osób prawnych, wojewoda lub inny organ wykonujący w imieniu Skarbu Państwa prawa wynikające z własności nieruchomości albo organy samorządu terytorialnego w zakresie swoich właściwości – mogą nieodpłatnie przekazać Kościołowi lub jego osobom prawnym własność nieruchomości lub ich części:
1) jeżeli są one niezbędne do sprawowania kultu religijnego lub działalności kościelnych osób
prawnych w zakresie charytatywno-opiekuńczym lub oświatowo-wychowawczym;
2) w celu utworzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego zborów, działających na
Ziemiach Zachodnich i Północnych, o powierzchni do 15 ha użytków rolnych łącznie dla jednego zboru posiadającego osobowość prawną.
2. Wnioski, o których mowa w ust. 1 pkt. 2, mogą być składane w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy.
3. Przekazanie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ust. 1 oraz art. 41 ust. 1 nie może naruszać praw nabytych przez niepaństwowe i niesamorządowe osoby trzecie, w szczególności przez inne kościoły i związki wyznaniowe.
4. Przepis art. 41 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 44. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

[Administrator]

Ustawa
z dnia 13 grudnia 2032 roku
o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym

Art. 1. W ustawie z dnia 21 sierpnia 2023 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 15 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Wysokość budżetowych środków finansowych przeznaczonych na realizację świadczeń zdrowotnych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego w danym roku wynosi co najmniej 1% Produktu Krajowego Brutto roku poprzedzającego."

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2033 roku.

Królowa Polski: Monika

Ustawa
z dnia 15 grudnia 2032 roku
o zmianie ustawy budżetowej na rok 2033

Art. 1. W ustawie budżetowej na rok 2033 z dnia 30 października 2032 r. wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 1. łączną kwotę dochodów budżetu państwa na 772 069 045 tys. zł
2. Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 2. łączną kwotę wydatków budżetu państwa na 793 411 115 tys. zł
3. Deficyt budżetu państwa na dzień 31 grudnia 2033 ustala się na kwotę nie wyższą niż 21 342 070 tys. zł"

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie 1 stycznia 2033 roku.

Królowa Polski: Monika

Ogółem 772 069 045
I Dochody podatkowe 708 622 595
1.1. Podatki pośrednie 472 696 980
z tego:
Podatek od towarów i usług 323 718 894
Podatek akcyzowy 154 393 939
Podatek od gier 4 012 852
1.2. Podatek dochodowy od osób prawnych 84 969 985
1.3. Podatek dochodowy od osób fizycznych 15 092 517
1.4. Podatek od funduszu wynagrodzeń 119 705 535
1.5. Podatek tonażowy 10
1.6. Podatek od wydobycia niektórych kopalin 6 728 863
2. Dochody niepodatkowe 54 045 169
2.1. Dywidendy 10 600 208
2.2. Wpłaty z zysku z Narodowego Banku Polskiego 1 000
2.3. Cło 6 600 313
2.4 Opłaty, grzywny, odsetki i inne dochody niepodatkowe 29 991 031
2.5 Wpłaty Jednostek Samorządu Terytorialnego 6 852 617
3. Środki z Unii Europejskiej i innych źródeł 9 401 281

II. OGÓŁEM (793 411 115 w tysiącach złotych)
010 Rolnictwo i łowiectwo 11 567 719
020 Leśnictwo 165 734
050 Rybołówstwo i rybactwo 342 886
100 Górnictwo i kopalnictwo 1 805 011
150 Przetwórstwo przemysłowe 1 417 480
500 Handel 1 350 314
550 Hotele i restauracje 51 761
600 Transport i łączność 20 705 234
630 Turystyka 71 632
700 Gospodarka mieszkaniowa 18 670 170
710 Działalność usługowa 1 409 003
720 Informatyka 836 224
730 Nauka 21 627 209
750 Administracja publiczna 21 088 949
751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa 4 072 940
752 Obrona narodowa 114 000 000
753 Obowiązkowe ubezpieczenia społeczne 146 663 805
754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa 28 063 321
755 Wymiar sprawiedliwości 22 545 023
757 Obsługa długu publicznego 58 215 268
758 Różne rozliczenia 130 561 680
801 Oświata i wychowanie 20 586 571
803 Szkolnictwo wyższe 24 108 399
851 Ochrona zdrowia 71 075 684
852 Pomoc społeczna 27 292 588
853 Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej 33 304 085
854 Edukacyjna opieka wychowawcza 608 889
900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska 1 982 239
921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego 7 263 806
925 Ogrody botaniczne i zoologiczne oraz naturalne obszary i obiekty chronionej przyrody 877 055
926 Kultura fizyczna 1 080 436