Prace legislacyjne Rządzić Inaczej

[Fryderyk Skarbinski]

Ustawa

o systemie kaucyjnym dla opakowań

Art. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) kaucja - oznacza osobną kwotę pieniężną doliczaną do ceny brutto produktu związaną z opakowaniem produktu, która ma służyć zapewnieniu, by odpad opakowaniowy wrócił do operatora i został zagospodarowany według priorytetów określonych w hierarchii gospodarowania odpadami,
2) opakowanie zwrotne - oznacza opakowanie produktu, od którego przy sprzedaży pobierana jest kaucja doliczona do ceny brutto produktu,
3) wprowadzający opakowania – oznacza przedsiębiorcę w rozumieniu art. 8 pkt. 22 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
4) wprowadzający produkty w opakowaniach – oznacza przedsiębiorcę w rozumieniu art. 8 pkt. 23 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
5) system kaucyjny - obowiązkowy system, w którym przy sprzedaży produktów w opakowaniach jednorazowego albo wielokrotnego użytku pobierana jest kaucja, która jest zwraca odpowiednio oddającemu odpady albo opakowanie w momencie jego zwrotu.

Art. 2. Kaucje stosuje się do wszystkich opakowań jednostkowych w rozumieniu art. 3 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi z wyjątkiem opakowań po mleku i produktach mlecznych.

Art. 3. Wprowadzający opakowania:
1) stosują kaucję za opakowania,
2) wyraźnie w sposób zindywidualizowany oznakowują opakowania objęte systemem kaucyjnym w taki sposób, aby uniemożliwić wielokrotne rozliczanie kaucji za to samo opakowanie,
3) prowadzą ewidencję cen produktów oraz kwot kaucji.

Art. 4. Wprowadzający produkty w opakowaniach:
1) tworzą system kaucyjny lub przystępują do systemu kaucyjny utworzonego przez inny podmiot,
2) wskazują kwotę kaucji na etykiecie cenowej produktu,
3) przyjmują opakowanie zwrotne bez ograniczeń ilościowych i nie warunkując przyjęcia opakowania od dokonania zakupu towaru,
4) gromadzą odpady, na które składają się opakowania zwrotne w miejscu prowadzenia działalności lub w promieniu 150 m od miejsca prowadzenia działalności,
5) zwracają kaucję w pełnej wysokości użytkownikom końcowym w zamian za zwrot opakowania zwrotnego, nie żądając wykazania przez użytkownika końcowego, że uiścił on kaucję,
6) prowadzą ewidencję nabytych i sprzedanych produktów w opakowaniach, wysokości pobranych, zwróconych i niezwróconych kaucji oraz
liczby, pojemności i masy zebranych opakowań zwrotnych z podziałem na poszczególne jednostki odpadów opakowaniowych,
7) przekazują podmiotom prowadzącym selektywną zbiórkę odpadów w ramach zawartej z nimi umowy opakowania zwrotne do ponownego użycia lub odpady opakowaniowe do przetworzenia.

Art. 5. W celu realizacji obowiązków, o których mowa w art. 5, wprowadzający produkty w opakowaniach jest zobowiązany utworzyć i utrzymywać system kaucyjny samodzielnie albo ustanowić przedstawiciela niedziałającego w celu osiągnięcia zysku dla grupy wprowadzających i przystąpić do utworzonego przez ten podmiot systemu kaucyjnego nie później niż 24 miesiące od wejścia w życie ustawy.

Art. 6. Wprowadzający produkty w opakowaniach może powierzyć zadania określone w art. 5 pkt 1, 2-4 i 7 na podstawie zawartej umowy przedstawicielowi prowadzącemu system kaucyjny.

Art. 7. System kaucyjny:
1) obejmuje terytorium kraju, na którym oferowane są produkty objęte systemem kaucyjnym,
2) zapewnia powszechny i równy dostęp dla konsumentów oraz przedsiębiorców posiadających w ofercie produkty w opakowaniach objętych danym systemem kaucyjnym bez względu na ich powierzchnię,
3) nie wymaga okazania dowodu zakupu napoju w opakowaniu w celu zwrotu pobranej przy zakupie kaucji.

Art. 8. Koszty związane z systemem kaucyjnym oraz koszty transportu, odzysku, recyklingu i utylizacji opakowań zwrotnych finansowane są ze sprzedaży zebranego surowca, nieodebranych kaucji oraz opłat podmiotów wprowadzających opakowania.

Art. 9. Wprowadzający produkty w opakowaniach może odmówić zwrotu kaucji, jeśli opakowanie:
1) nie ma oznaczenia wskazującego, że zostało objęte systemem kaucyjnym,
2) z uwagi na uszkodzenie lub odkształcenie nie można stwierdzić, czy zostało objęte systemem kaucyjnym,
3) nie ma widocznej etykiety i nadającego się od odczytu kodu kreskowego, umożliwiających ustalenie producenta,
4) nie zostało opróżnione.

Art. 10.
1. Minister właściwy do spraw środowiska określi minimalne poziomy selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych oraz sposób ich wyliczania.
2. Wprowadzający produkty w opakowaniach są zobowiązani osiągnąć w ramach systemu kaucyjnego w 2035 roku oraz w latach następnych poziomy selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych, co najmniej w wysokości określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 11. Minister właściwy do spraw środowiska określi w drodze rozporządzenia szczegółowe warunki prowadzenia ewidencji ilości i rodzajów zebranych opakowań zwrotnych kierując się koniecznością zapewnienia jednolitych zasad obliczania osiągniętych poziomów recyklingu odpadów opakowanych oraz przepisami przyjętymi w tym zakresie przez Komisję Europejską.

Art. 12. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy sprawuje Inspekcja Handlowa, działając na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej.

Art. 13. Administracyjnej karze pieniężnej, zwanej dalej „karą pieniężną”, podlega ten, kto:
1) wbrew przepisom art. 4 i art. 5 nie realizuje obowiązków związanych stosowaniem kaucji i działaniem systemu kaucyjnego,
2) wbrew przepisom art. 4 pkt 3 i art. 5 pkt 7 nie prowadzi ewidencji lub prowadzi ją niezgodnie ze stanem faktycznym,
3) nie osiąga określonego w art. 10 poziomu selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.

Art. 14. Kary pieniężne wynoszą od 1 000 zł do 1 000 000 zł.

Art. 15.
1. Kary pieniężne wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki inspektor inspekcji handlowej.
2. Należności z tytułu kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.
3. W sprawach dotyczących kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu inspektorowi inspekcji handlowej.

Art. 16. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w art. 29a w ust. 7 pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) kaucji za opakowania, pobieranej zgodnie z przepisami ustawy o systemie kaucyjnym dla opakowań.”.

Art. 17. W ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach w art. 45 ust. 1 pkt 1 uzyskuje brzmienie:
"1) Podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy kaucyjne, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów);".

Art. 18. W ustawie z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach art. 3b uzyskuje brzmienie:
"Art. 3b.
1. Gminy są obowiązane osiągnąć poziom przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych w wysokości co najmniej:
1) 50% wagowo - za rok 2034;
2) 60% wagowo - za rok 2035;
3) 65% wagowo - za każdy rok w latach 2036-2037;
4) 70% wagowo - za każdy rok w latach 2038-2039;
5) 75% wagowo - za rok 2040 i każdy kolejny rok.
2. Poziom przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych oblicza się jako stosunek masy odpadów komunalnych przygotowanych do ponownego użycia i poddanych recyklingowi uwzględniając w tej masie odpady zebrane w ramach systemu kaucyjnego na terenie gminy do masy wytworzonych odpadów komunalnych.
3. Przy obliczaniu poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych nie uwzględnia się innych niż niebezpieczne odpadów budowlanych i rozbiórkowych stanowiących odpady komunalne.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu oraz warunki zaliczania masy odpadów komunalnych do masy odpadów komunalnych przygotowanych do ponownego użycia i poddanych recyklingowi, kierując się koniecznością możliwości zweryfikowania osiągnięcia tych poziomów przez każdą gminę.".

Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2034 roku.

[Fryderyk Skarbinski]

Ustawa

o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń oraz ustawy Kodeks cywilny

Art. 1. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 135 skreśla się;
2) art. 138. uzyskuje brzmienie:
"Art. 138
Kto, zajmując się zawodowo świadczeniem usług, żąda i pobiera za świadczenie zapłatę wyższą od obowiązującej podlega karze grzywny.".

Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny art. 543 uzyskuje brzmienie:
"Art. 543
Wystawienie rzeczy w miejscu sprzedaży na widok publiczny z oznaczeniem ceny uważa się za zaproszenie do zawarcia umowy.".

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia

[Aleksander Beski]

Ustawa o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora

Art. 1
W ustawie z dnia 9 maja 1996 o wykonywaniu mandatu posła i senatora art. 43 ust. 1 uzyskuje brzmienie:
"1. Poseł i senator ma prawo, na terenie kraju, do bezpłatnych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego oraz środkami publicznej komunikacji miejskiej, a także do wystąpienia o zwrot kosztów przelotów w krajowym przewozie lotniczym."

Art. 2
Ustawa wchodzi w życie 30 dni po ogłoszeniu jej w Dzienniku Ustaw.