Prasa

[Administrator]

Izabella Scorupco: "Mogłam zmienić bieg historii"

Aktorka myślała, że Michał Ajna dzwoni do niej, bo potrzebuje wskazówek lub aktorskiej pomocy. Było zupełnie inaczej.

Polsko-szwedzka aktorka i modelka Izabella Scorupco podczas Festiwalu Filmowego w Locarno nieoczekiwanie podzieliła się osobistą historią związaną z królem seniorem Michałem II. W 1998 r. pracowała na planie "Ogniem i mieczem" w reżyserii Jerzego Hoffmana. Pewnego dnia, gdy aktorka odpoczywała po dniu zdjęć, zadzwonił telefon. "Nie znałam tego numeru telefonu, nikt wcześniej do mnie z niego nie dzwonił, wiec powiedziałam: - Halo. Z drugiej strony usłyszałam: - Cześć, tu Michał Ajna. - Myślałem że to żart." - mówiła Scorupco w Locarno.

Przyszły monarcha był wtedy znanym biznesmenem, notowanym na liście najbogatszych Polaków tygodnika Wprost. Działał w branży budowlanej, transportowej i edukacyjnej. Posiadał sieć hurtowni ze sprzętem komputerowym, przejęty od wojska ośrodek wczasowy, klub piłkarski Czarni Warszawa, kawiarnie i puby. Scorupco w 1995 zagrała Natalię Simonową w 17. filmie o przygodach agenta Jamesa Bonda GoldenEye z debiutującym w głównej roli agenta 007 Pierce’em Brosnanem. Rola zapewniła jej międzynarodową rozpoznawalność.

Aktorka myślała, że Ajna dzwoni do niej, bo potrzebuje wskazówek lub aktorskiej pomocy. Było zupełnie inaczej. Ajna odpowiedział:
-Może mogłabyś przyjechać nad morze do mojego ośrodka. Moglibyśmy razem zjeść kolację.

Scorupco podziękowała i odpowiedziała, że to bardzo miłe. Zapowiedziała, że odezwie się później. Przez kolejne dni zastanawiała się, czemu właśnie w tym momencie dostała taki telefon. "I wtedy zdała sobie sprawę, że dopiero co dostałam rozwód. Pomyślałam, że być może ma ludzi, którzy szukają dla niego kontaktu do kobiet. Chciał zdobyć telefon do miłej rozwódki i go dostał. Mogłam pójść na randkę z Michałem Ajną i wtedy miałabym co opowiadać. Mogłam zmienić bieg historii Polski" - opowiada aktorka.

28-letnia wówczas Izabella Scorupco była świeżo po rozwodzie z hokeistą Mariuszem Czerkawskim i miała roczną wówczas córeczkę Julię. 33-letni Michał Ajna pozostawał w związku małżeńskim z Martą Rakoczy, który zakończył się rozwodem dwa lata później, i miał dwie córki - 4-letnią Monikę, dzisiejszą królową i (spoza małżeństwa) 2-letnią Zofię.

[Administrator]

Co robią dorosłe dzieci królowej Marii i króla Michała II? Sprawdzamy

Choć oczy opinii publicznej zazwyczaj kierują się ku najbardziej znanym członkom rodziny królewskiej - królowej Monice, królowi Jerzemu, królowi-seniorowi Michałowi II, czy królowej Marii - to życie pozostałych członków rodziny królewskiej wcale nie jest mniej barwne. W 2040 roku królewski dwór pęka od plotek, wieści i oficjalnych komunikatów. My przyglądamy się tym, o których mówi się trochę ciszej, ale za to z nie mniejszym zainteresowaniem.

Urodzony 15 maja 2016 roku w Warszawie, królewicz Karol od dawna uchodził za "najpoważniejsze" z dzieci króla Michała i królowej Marii. Dwukrotny absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego – prawa i historii – nie tylko oddaje się nauce, lecz także aktywnie uczestniczy w życiu akademickim Krakowa. W sierpniu tego roku wziął ślub, który był wydarzeniem sezonu – jego wybranką została piosenkarka Maja Piotrowska, zwyciężczyni Eurowizji, córka byłej premier i obecnej przewodniczącej Parlamentu Europejskiego, Marty Fornero-Piotrowskiej. Para zamieszkała w malowniczym Zamku Pieskowa Skała, gdzie – jak mówią wtajemniczeni – Karol urządził prywatną bibliotekę liczącą ponad 15 tysięcy woluminów. A na dokładkę? Królewicz rozpoczął aplikację adwokacką. Plotkarze pytają: czy będzie "adwokatem z koroną", czy jednak korona przeważy nad togą?

Siostra bliźniaczka Karola, królewna Paulina, wybrała mniej medialną, ale niezwykle odpowiedzialną ścieżkę. Po ukończeniu studiów teologicznych (specjalność: teologia ewangelicka) i pedagogiki wczesnoszkolnej na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie, przejęła pełne obowiązki księżnej opolskiej. Mieszka w odrestaurowanym Zamku w Niemodlinie, gdzie organizuje konferencje poświęcone edukacji i międzywyznaniowemu dialogowi. Odbywa również praktykę kościelną w parafii w Opolu. W ostatnich miesiącach pojawiły się jednak plotki, że księżna jest w związku z kimś poznanym w czasie studiów. Królewski pałac milczy, co tylko dodaje pikanterii.

Urodzona 12 września 2019 roku, czwarta w kolejce do tronu, królewna Matylda poszła w ślady swojej matki, królowej Marii, wybierając University of Cambridge. Studiuje kierunek łączący stosunki międzynarodowe z historią sztuki, a jej życie to balansowanie między Cambridge, Londynem i szkocką rodzinną posiadłością królowej. Znana z eleganckiego stylu, Matylda pojawia się regularnie na londyńskich galach charytatywnych – zawsze w towarzystwie przyjaciół z arystokratycznych rodzin Europy, często widywana jest m.in. w towarzystwie brytyjskiego księcia Jerzego. Brytyjska prasa nazywa ją "polską księżniczką, która skradła serca Cambridge".

Piąty w kolejce do tronu, urodzony w styczniu 2021 roku w Warszawie królewicz Fryderyk wybrał orientalną ścieżkę – rozpoczął studia koreanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. W przeciwieństwie do rodzeństwa, stroni od kamer i wywiadów. Czasem pojawia się na rodzinnych uroczystościach, gdzie przyciąga uwagę nienagannym strojem i dyskretnym uśmiechem. Znajomi mówią, że wolny czas spędza na podróżach do Korei Południowej, ćwiczeniu języka i kolekcjonowaniu zabytkowych manuskryptów.

Najmłodszy syn królowej Marii i króla Michała II, urodzony w 2028 roku, jest jeszcze w szkolnym wieku, ale już uczestniczy w wybranych wydarzeniach publicznych. Król Michał II abdykował w 2029 roku, a w życiu osobistym zmieniał stany cywilne równie często, co garderobę – trzy śluby w siedem lat! Najtragiczniejszy rozdział to śmierć księżnej Pauliny podczas białoruskiego puczu. Potem małżeństwo z księżną Ksenią (2033–2037), a obecnie – z wielką księżną Białorusi Emilią. Królowa Maria, od 2035 roku żona szkockiego biznesmena Colina Donaldsona, obecnie mniej aktywna w polskiej przestrzeni, pełni funkcję Dyrektora Regionalnego UNICEF na Europę i Azję Środkową.

[Administrator]

Pierwsza tura dla RdP, druga dla RadLewu

Kilka dni temu odbyła się druga tura wyborów samorządowych. Przy niskiej frekwencji zdecydowany sukces odniosły siły opozycyjne. Wybory to żółta kartka dla rządu Agaty Rychter, niepokoi także bardzo wysokie poparcie dla skrajnie lewicowego RadLewu.

Największym zwycięzcą wyborów jest bez wątpienia Razem dla Polski. Kandydaci głównej siły opozycyjnej wygrali wybory na marszałka aż w 10 województwach, zwyciężyli także w wielu miastach. Warto przy tym odnotować, że choć pierwsza tura była bezapelacyjnym sukcesem RdP, w drugiej w wielu miejscach tylko o włos pokonywali reprezentantów RadLewu. Walkę o reelekcję przegrała m. in. prezydent Gdańska Aleksandra Dulkiewicza. Problemem części kandydatów RdP nie była przy tym słabość kampanii, a znużenie mieszkańców wielu miast, gdzie obóz ten rządzi od wielu lat, praktycznie od niepamiętnych czasów.

Olbrzymi sukces odniósł też RadLew. Jeszcze niedawno była to dość niszowa siła, kojarzona jako skrajna, dziś jest drugą co do wielkości partią. Choć mogłoby się wydawać, że wybory samorządowe są najtrudniejszą elekcją dla niewielkiego ugrupowania, RadLew przygotował się do wyborów bardzo dobrze. Kampania nawet w najmniejszych ośrodkach była dobrze zaplanowana. Oczywiście nie obyło się też bez wpadek, niektórzy kandydaci nie znali dobrze geografii swoich regionów i okręgów, przez co prowadzili agitację w miejscach, gdzie i tak nie można było na nich zagłosować. Być może przez to w wielu regionach o włos kandydaci partii przegrali wybory na marszałków. Ogólnie jednak o ile przed pierwszą turą dynamika kampanii służyła RdP, o tyle przed drugą zdecydowanie zwróciła się ku RadLewowi.

Porażkę poniosła Rewolucja Inaczej. Mimo, że rządzące ugrupowanie przeprowadziło dość aktywną kampanię, na wynik przełożyły się niskie notowania rządu, ale też generalnie słabe oceny samorządowców reprezentujących RI. Przez to partia rządząca nie wygrała w żadnym województwie, straciła także kilka miast, a udało jej się przejąć władzę tylko w jednym - Gliwicach, skąd pochodzi premier Rychter. Takie wyniki to zdecydowanie zły sygnał dla rządu, który funkcjonuje od zaledwie kilku miesięcy. Chcąc osiągnąć lepszy wynik być może partia powinna postawić na mocniejszych kandydatów. Przykładowo w najbardziej medialnych wyborach w Warszawie RI postawiło na Joannę Burnos, której kandydatura wzbudziła kontrowersje w samej partii. Co ciekawe dotychczasowemu posłowi RI Maciejowi Burszteinowi udało się wygrać wybory w Kielcach, startując jednak z własnego komitetu, w dodatku przeciwko oficjalnemu kandydatowi partii. To pokazuje, że szyld partyjny raczej bardziej przeszkadzał, niż pomagał. Należy też odnotować, że na skutek sukcesu Burszteina RI straciło samodzielną większość w Sejmie. Może ją jeszcze odzyskać w wyniku wyborów uzupełniających, na sukces w nich trudno jednak liczyć przy obecnych notowaniach.

Niezły wynik uzyskała Zjednoczona Lewica Razem. Oczywiście jest on o kilka punktów słabszy, niż ten sprzed pięciu lat (wtedy ZLR zajęła drugie miejsce), ale tym razem na lewicy był drugi, silniejszy konkurent. "Starej" lewicy udało się utrzymać władzę na Lubelszczyźnię, w Toruniu i w Sosnowcu i wprowadzić radnych do wszystkich sejmików poza małopolskim. W wielu zapewne stanie się mniejszym koalicjantem RadLewu bądź RdP. ZLR przyjął strategię stawiania na mocną kampanię w bastionach kosztem regionów ze słabszym poparciem, w większym stopniu odwoływał się także do wyborców z prowincji. O ile w metropoliach w konkurencji z RadLewem wypadał słabo, o tyle na wsiach i w mniejszych miastach wciąż wielu wyborców obawia się radykałów, a jest rozczarowana miałkością Prawicy czy PSLu, na czym skorzystało SLD.

Bardzo słabą kampanię poprowadziła Prawica. Przy niej i tak wynik nie jawi się jako całkowita porażka mimo, że konserwatyści stracili władzę niemal wszędzie tam, gdzie jeszcze ją mieli. Prawica musi po tych wyborach przemyśleć swoje miejsce na scenie politycznej, a być może porządnie się przeorganizować. Wyniki pokazują bowiem, że wciąż wielu Polaków ma prawicowe poglądy i chyba tylko z braku poważnej konkurencji głosuje na Prawicę.

Kosma Drzewiński

[Administrator]

RdP powołało specjalny "taskforce". Cel: zwycięstwo w 2042

Razem dla Polski przystępuje do planowania kolejnego dużego politycznego starcia. W partii powstała specjalna, nieoficjalna grupa zadaniowa, której celem będzie przygotowanie kompleksowej strategii na wybory do Sejmu, zaplanowane – według obecnego kalendarza – na marzec 2042 roku. W grupie znalazły się w dużej mierze osoby, które odpowiadały za zwycięską strategię w wyborach samorządowych.

Po zwycięstwie w wyborach samorządowych Razem dla Polski nie zwalnia tempa. W partii powstał nieoficjalny "taskforce", którego głównym zadaniem będzie przygotowanie kompleksowej strategii na wybory do Sejmu, które najprawdopodobniej odbędą się w marcu 2042 roku. Choć do rozpoczęcia kampanii zostało jeszcze kilkanaście miesięcy, kierownictwo ugrupowania jest przekonane, że kluczowe decyzje należy podjąć już teraz, by wykorzystać pozytywną dynamikę po ostatnich wyborach lokalnych. Wewnętrzne analizy wskazują, że utrzymanie przewagi nad rosnącą w siłę Radykalną Lewicą będzie wymagało konsekwentnego działania na wielu frontach.

Do zespołu zaproszono osoby, które odegrały kluczową rolę w wygranej kampanii samorządowej. Wśród nich znalazły się: Konstancja Lewandowska, Maria Charoen Kamińska, Filip Serafin – szef całego sztabu, a także Aleksandra Uznańska-Wiśniewska, Sara Siobhan Modrzejewska i Jacek Schmidt. Do grupy dołączyła również wicemarszałek Sejmu Hanna Kwiecień. Dołączyły do niego również posłanka Aleksandra Leo oraz pomorska radna Katarzyna Tusk-Cudna. Choć formalnie zespół nie działa w ramach struktur statutowych RdP, jego członkowie otrzymali nieograniczony mandat do formułowania rekomendacji, prowadzenia badań opinii publicznej i opracowywania scenariuszy kampanii.

Jak podkreślają politycy, powołanie takiej grupy to reakcja na doświadczenia z kampanii samorządowej. Razem dla Polski zdobyło w niej 31,32% głosów w skali kraju, co przełożyło się na 204 mandaty w sejmikach wojewódzkich i możliwość samodzielnych rządów w 10 regionach. Było to pierwsze tak wyraźne zwycięstwo ugrupowania od 2035 roku, jednak partia nie zdołała utrzymać wszystkich dotychczasowych przyczółków. Radykalna Lewica przejęła władzę w kilku dużych miastach oraz "odbiła" stanowisko marszałka w województwie kujawsko-pomorskim. – Wyborcy potwierdzili, że doceniają naszą pracę, ale jednocześnie dali jasny sygnał, że chcą widzieć ambitne, długoterminowe plany. Teraz naszym zadaniem jest nie tylko obrona pozycji, lecz także poszerzenie poparcia tam, gdzie konkurencja zaczyna nas doganiać - podkreśla Filip Serafin.

Wstępny harmonogram prac zakłada, że do końca lutego 2041 roku zakończą się szczegółowe analizy wyników wyborów samorządowych, z rozpisaniem wyników na poziomie gmin i powiatów, a także na konkretne grupy wyborców. Następnie ruszą regionalne konsultacje programowe, w których wezmą udział lokalni liderzy, eksperci i mieszkańcy. – Zależy nam, by w 2042 roku wyborcy dostali spójny program ogólnopolski, ale z wyraźnymi akcentami regionalnymi, dopasowanymi do lokalnych potrzeb i problemów – mówi wicemarszałek Sejmu Hanna Kwiecień. Według niej RdP chce utrzymać narrację ugrupowania ogólnopolskiego, ale jednocześnie podkreślającego znaczenie działań blisko obywatela.

Grupa zadaniowa będzie ściśle współpracować z parlamentarzystami RdP, by na bieżąco oceniać propozycje ustawowe i reagować na działania rządu. – Wybory samorządowe pokazały, że potrafimy wygrać w bezpośrednim starciu z konkurencją, ale elekcja do Sejmu będzie jeszcze trudniejsza. Potrzebujemy dobrze naoliwionej machiny organizacyjnej, która od pierwszego dnia kampanii będzie działać w pełnym tempie – podkreśla Konstancja Lewandowska. Według niej kluczem będzie połączenie sprawdzonych haseł z samorządów – inwestycji w transport publiczny, zieloną energię, rozwój infrastruktury społecznej – z ogólnokrajową ofertą ustawodawczą.

Choć prace zespołu mają charakter nieformalny, nikt w partii nie ukrywa, że będzie to jeden z najważniejszych elementów przygotowań do kampanii 2042. – Sukces w wyborach lokalnych to fundament, ale polityka nie zna próżni. Jeśli nie będziemy aktywni i przewidujący, ktoś inny wykorzysta nasz moment – mówi Katarzyna Tusk-Cudna. Z kolei Aleksandra Uznańska-Wiśniewska dodaje, że kampania 2042 będzie także sprawdzianem dla struktur terenowych RdP, które muszą udowodnić, że potrafią z sukcesem walczyć o poparcie w każdym okręgu. – W samorządach pokazaliśmy, że jesteśmy partią skuteczną. Teraz czas, by tę skuteczność przenieść na poziom krajowy – zaznacza.