Art. 1. W ustawie z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji w art. 15 w ust. 4 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
"Do ukończenia 70. roku życia – raz na 5 lat, a po ukończeniu 70. roku życia – raz na 2 lata, osoba posiadająca pozwolenie na broń wydane w celu określonym w art. 10 ust. 2 pkt 1–3 obowiązana jest przedstawić właściwemu organowi Policji orzeczenia lekarskie i psychologiczne, o których mowa w ust. 3, wystawione nie wcześniej niż 3 miesiące przed upływem tego terminu.”.
Art. 2. 1. Osoba, o której mowa w art. 10 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, posiadająca orzeczenia lekarskie i psychologiczne, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, jest obowiązana przedstawić właściwemu organowi Policji następne orzeczenia w terminie określonym na podstawie przepisów dotychczasowych. Kolejne orzeczenia przedstawia w terminach określonych w art. 15 ust. 4 zdanie pierwsze ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
2. Osoba, o której mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1, posiadająca w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy orzeczenia lekarskie i psychologiczne, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, wydane:
1) wcześniej niż 5 lat przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w przypadku osoby, której wiek w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie przekroczył 70 lat,
2) wcześniej niż 2 lata przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, w przypadku osoby, której wiek w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przekroczył 70 lat
– przedstawia właściwemu organowi Policji nowe orzeczenia w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.
Nikodem Kepp
Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Korzystanie z broni przez osoby cywilne to sfera, która podlega szczególnej reglamentacji. Zagrożenia i niebezpieczeństwa związane z jej używaniem dotyczą ochrony wartości najwyższych – zdrowia i życia ludzi. W tym zakresie Państwo ma obowiązek wprowadzać najwyższe standardy ochrony przed niekontrolowanym użyciem broni. Dotyczy to zwłaszcza zabezpieczenia społeczeństwa przed osobami, które mogą użyć broni w sposób niezgodny z pozwoleniem na jej posiadanie. Takie pozwolenie mogą uzyskiwać osoby, które spełniają szereg kryteriów zdrowotnych, w tym psychicznych. Niestety obecne regulacje nie gwarantują spełniania tego wymogu przez wszystkie osoby posiadające pozwolenie, a jednocześnie nie biorą pod uwagę uwarunkowań związanych z wiekiem posiadaczy broni. Potrzeba ustawy wynika po pierwsze z konieczności, zrównania wymogów i obowiązków jakie mają osoby, które uzyskały pozwolenie na broń w celu ochrony osobistej i ochrony osób i mienia i łowieckich. Obecnie myśliwi przechodzą badania lekarskie i psychologiczne wyłącznie przy uzyskiwaniu pozwolenia na posiadanie broni, a obywatele uzyskujący pozwolenie ze względu na potrzeby ochrony osobistej i osoby zawodowo trudniący się ochroną osób i mienia muszą ponawiać takie badania co pięć lat. Nie ma żadnego uzasadnienia dla takiej różnicy, choćby z tego powodu, że to myśliwi strzelają częściej niż przedstawiciele pozostałych wymienionych grup i to w sytuacjach, gdy ryzyko postrzelenia osoby postronnej jest bardzo wysokie. Po drugie, obecne regulacje przewidują jednakową częstotliwość obowiązku przeprowadzania badań niezależnie od wieku, a jest przecież oczywiste, że z wiekiem, zwłaszcza zaawansowanym, sprawność fizyczna i psychiczna osoby używającej broni znacznie spada i wzrasta zagrożenie niecelowego lub celowego niedozwolonego jej użycia. Taki stan rzeczy prowadzi do wysokiego zagrożenia wypadkami w związku z użyciem broni i powoduje potencjalne zagrożenia dla całego społeczeństwa. Celem ustawy jest zwiększenie poczucia bezpieczeństwa związanego z posiadaniem broni i zapobieganie jej niedozwolonemu użyciu. Dlatego też należy zmienić obowiązujące przepisy ustawy z dnia z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji.
