Przechodzimy do debaty nad poselskim projektem ustawy o zmianie ustawy o języku migowym i innych środkach komunikowania się. Proszę o zabranie głosu przedstawicielkę wnioskodawców, panią posłankę Jolantę Niezgodzką.
Ustawa
z dnia
o zmianie ustawy o języku migowym i innych środkach komunikowania się
Art. 1. W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o systemie języku migowym i innych środkach komunikowania się wprowadza się następujące zmiany:
1) W art. 3 po ust. 8 dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
„9) aparacie pomocniczym organów administracji publicznej – należy przez to rozumieć wszystkie jednostki organizacyjne administracji publicznej, czyli strukturę organizacyjną i majątkową oraz zespół ludzi wyodrębniony do realizacji zadań organu administracji publicznej.”.
2) W art. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„organy administracji publicznej oraz aparat pomocniczy jednostek organizacyjnych administracji publicznej;”
3) W art. 9:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„Organ administracji publicznej oraz aparat pomocniczy jednostek organizacyjnych administracji publicznej jest zobowiązany do udostępnienia usługi pozwalającej na komunikowanie się.”.
b) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„Organ administracji publicznej oraz aparat pomocniczy jednostek organizacyjnych administracji publicznej jest zobowiązany do upowszechnienia informacji o usłudze, o której mowa w ust. 2.”
c) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„Obowiązek, o którym mowa w ust. 3, jest realizowany w sposób powszechnie przyjęty, w szczególności w Biuletynie Informacji Publicznej, na stronach internetowych organu administracji publicznej oraz aparatu pomocniczego jednostek organizacyjnych administracji publicznej i w miejscach publicznie dostępnych w tych organach.”.
4) W art. 11:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„Organ administracji publicznej oraz aparat pomocniczy jednostek organizacyjnych administracji publicznej zapewnia obligatoryjnie, na zasadzie określonych w art. 12, dostęp do świadczenia usług tłumacza PJM, SJM i SKOGN, zwanych dalej „świadczeniem”.”
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„Świadczenie może być realizowane również przez pracownika organu administracji publicznej oraz aparatu pomocniczego jednostek organizacyjnych administracji publicznej posługującego się PJM lub SJM lub z wykorzystaniem środków wspierających komunikowanie się.”.
5) W art. 12:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„Osoba uprawniona, o której mowa w art. 11 ust. 3, jest zobowiązana zgłosić chęć skorzystania ze świadczenia ze wskazaniem wybranej metody komunikowania się, do właściwego ze względu na właściwość sprawy organu administracji publicznej bądź aparatu pomocniczego jednostek organizacyjnych administracji publicznej co najmniej na 3 dni robocze przed tym zdarzeniem, z wyłączeniem sytuacji nagłych.”.
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno być dokonane w formie określonej przez organ administracji publicznej bądź aparat pomocniczy jednostek organizacyjnych administracji publicznej w sposób dostępny dla osób uprawnionych.”.
c) pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„Po dokonaniu zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, organ administracji publicznej bądź aparat pomocniczy jednostek organizacyjnych administracji publicznej jest zobowiązany do zapewnienia obsługi osoby uprawnionej, w terminie przez nią wyznaczonym lub z nią uzgodnionym, na zasadach określonych w ustawie.”.
d) pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„Organ administracji publicznej bądź aparat pomocniczy jednostek organizacyjnych administracji publicznej w przypadku braku możliwości realizacji świadczenia zawiadamia wraz z uzasadnieniem osobę uprawnioną, wyznaczając możliwy termin realizacji świadczenia lub wskazując na inną formę realizacji uprawnień określonych w niniejszej ustawie.”.
6) W art. 14:
a) pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„Organ administracji publicznej oraz aparat pomocniczy jednostek organizacyjnych administracji publicznej udostępnia dokumenty niezbędne do załatwienia sprawy, w formie dostępnej dla osób uprawnionych i na ich wniosek.”.
b) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„Organ administracji publicznej oraz aparat pomocniczy jednostek organizacyjnych administracji publicznej zamieszcza wszystkie niezbędne informacje o organie i sposobach realizacji ustawy, w miejscach dostępnych dla osób uprawnionych.”.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Uzasadnienie
Sprawozdawca: Jolanta Niezgodzka
Pani Marszałek,
Wysoka Izbo,
Celem niniejszego projektu jest zapewnienie osobom głuchym możliwości korzystania z pomocy tłumacza języka migowego i tłumacza przewodnika w aparacie pomocniczym działającym przy organach administracji publicznej. Osoby niedosłyszące bądź głuche doznają ograniczeń przede wszystkim w komunikowaniu się z Miejskimi Ośrodkami Pomocy Społecznej i Wojewódzkimi Ośrodkami Ruchu Drogowego, w związku z tym wsparcie w pokonaniu istniejących barier w komunikowaniu się z osobami słyszącymi w tych instytucjach jest niezbędne.
Wdrożenie niniejszego projektu powinno być następstwem kontynuowania przyjaznych reform na rzecz osób głuchych. Osoby głuche i niedosłyszące, korzystające z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, są osobami najczęściej znajdującymi się w trudnej sytuacji materialnej oraz życiowej. W związku z tym poniesienie dodatkowych kosztów w celu porozumienia się z urzędnikiem i uzyskania pomocy, może być dla tej osoby niemożliwe. Również narastającym problemem są trudności osób głuchych i niedosłyszących z uzyskaniem tłumacza języka migowego podczas zdawania egzaminu na prawo jazdy w Wojewódzkich Ośrodkach Ruchu Drogowego. Dostęp do bezpłatnego tłumacza w trakcie egzaminu na prawo jazdy oraz w trakcie uzyskiwania pomocy społecznej powinien być jednym z najpilniejszych uzupełnień ustawy.
W świetle przepisów ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o języku migowym i innych środkach komunikowania się w obecnym stanie prawnym aparat pomocniczy działający przy organach administracji publicznej nie ma obowiązku zapewnienia możliwości korzystania przez osoby uprawnione z pomocy tłumacza języka migowego ani tłumacza przewodnika.
Aparatem pomocniczym przy organach administracji publicznej są między innymi Miejskie Ośrodki Pomocy Społecznej jak i Wojewódzkie Ośrodki Ruchu Drogowego. Obecna ustawa nie zobowiązuje wymienionych aparatów organów administracji publicznej do udostępnienia usług pozwalających na komunikowanie się z osobami głuchymi. Pojęciem podmiotów zobowiązanych ustawodawca obejmuje jedynie organy administracji publicznej, jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, podmioty lecznicze oraz jednostki Policji, Państwowej Straży Pożarnej i straże gminne. W obecnym stanie prawnym osoby głuche samodzielnie płacą za usługę tłumacza języka migowego w tych instytucjach.
Przedstawiona powyżej analiza obecnego stanu prawnego wskazuje, iż brak jest niezbędnych uzupełnień zapewniających osobom niedosłyszącym i głuchym wsparcia w pokonaniu istniejących barier w komunikowaniu się z osobami słyszącymi w jednostkach aparatu pomocniczego administracji publicznej.
Wprowadzenie niniejszych regulacji ułatwiłoby osobom niedosłyszącym i głuchym komunikowanie się, a w rezultacie możliwość załatwienia szeregu istotnych spraw. Umożliwia to osobom niedosłyszącym i głuchym pełnie normalnego życia w warunkach gwarantujących godne uczestniczenie w życiu publicznym. Wynika to z obowiązku opisanego w art. 31 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, która stanowi, iż wszyscy Obywatele są równi wobec prawa i mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
Niniejszy projekt nie powoduje negatywnych skutków społecznych i ekonomicznych. Projekt pociąga za sobą obciążenie budżetu państwa w wysokości szacowanej na ok. 6 mln zł na rok. Należy dodać, że nakłady budżetu państwa wynikające z niniejszego projektu mogą być pomniejszone o współfinansowane projektem ze środków operacyjnych Unii Europejskiej mających na celu poprawę sytuacji osób głuchych w kontakcie z administracją publiczną.
Projekt nie jest sprzeczny z Prawem Unii Europejskiej, nie wpłynie negatywnie na sytuację rodzin z dziećmi.
Dziękuję.
og: 72h
