Otwieram debatę nad przedłożoną przez klub parlamentarny Rządzić Inaczej ustawą o zmianie ustawy – Prawo lotnicze. O zabranie głosu proszę przedstawicielkę wnioskodawców, panią posłankę Marię Ejchart-Dubois.
Ustawa z dnia ... o zmianie ustawy – Prawo lotnicze
Art. 1. W ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. - Prawo lotnicze wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 55:
a) uchyla się ust. 9,
b) ust. 11 otrzymuje brzmienie:
„11. Do zmiany planu generalnego przepisy ust. 6-8 stosuje się odpowiednio.”;
2) w art. 877 po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a i d obejmuje w szczególności zgodność projektów planów ogólnych gminy, projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i projektów decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu z postanowieniami planu generalnego w zakresie określonym w art. 55 ust. 6.”.
Art. 2. Przepis art. 877 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu dotychczasowym stosuje się do postępowań wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Maria Ejchart-Dubois:
Pani Marszałek!
Wysoka Izbo!
Celem ustawy jest odblokowanie możliwości rozwoju przestrzennego polskich miast poprzez zmodyfikowanie szczególnych zasad planowania i zagospodarowania przestrzennego w otoczeniu lotnisk, przy jednoczesnym zwiększeniu poziomu ochrony bezpieczeństwa lotniska, wynikającego m. in. z uprawnień władczych Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego wobec procesów urbanizacji. Potrzeba wydania ustawy wynika z konieczności przeciwdziałania negatywnym skutkom, jakie dla rozwoju polskich miast ma niemożność wydawania decyzji o warunkach zabudowy w odniesieniu do istotnej części ich obszarów zurbanizowanych, objętych planami generalnymi lotnisk.
Ustawa zakłada uchylenie obowiązku uchwalenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego dla terenów objętych planem generalnym lotniska, znosząc związany z tym skutek dla decyzji o warunkach zabudowy, w postaci bezterminowego zawieszenia postępowania.
Istotą ustawy jest zatem umożliwienie wydawania decyzji o warunkach zabudowy w otoczeniu lotnisk, w szczególności na obszarze objętym planem generalnym lotniska – w przypadku braku planu miejscowego – pod pełną kontrolą organu administracji lotniczej (Prezesa ULC), który uzgadniać będzie projekty decyzji WZ.
Ustawa modyfikuje ponadto zakres uzgodnień dokonywanych przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zapewniając kompleksowy i wyczerpujący charakter uzgodnienia, co zabezpiecza bezpieczeństwo operacyjne lotnisk. Przepis art. 877 Prawa lotniczego określa w ust. 1 cel uzgodnienia (ochrona lotnisk przed działaniami i zdarzeniami, które mogą powodować niedopuszczalne zagrożenia dla ruchu statków powietrznych korzystających z lotniska) oraz wskazuje organy właściwe w sprawie uzgodnień i projekty aktów, które podlegają uzgodnieniu. Nie precyzuje jednak szczegółowo zakresu uzgodnienia, wspominając jedynie o terenach, na których wyznaczono powierzchnie ograniczające przeszkody. Proponowana ustawa doprecyzowuje, że materialnoprawnym przedmiotem uzgodnienia jest w szczególności zgodność projektu aktu z całokształtem ustaleń planu generalnego lotniska. Pozwala to na nadanie uzgodnieniu kompleksowego charakteru i zapewnienie pełnego bezpieczeństwa eksploatacyjnego lotniska, jak również zabezpieczenia jego planów rozwojowych.
Podkreślenia wymaga, że projektowana regulacja nie wpływa na zakres i wielkość roszczeń odszkodowawczych związanych z hałasem lotniczym. Roszczenia odszkodowawcze związane z hałasem powstają bowiem wskutek wyznaczenia w otoczeniu lotniska obszaru ograniczonego użytkowania (dalej: OOU), regulowanego ustawą – Prawo ochrony środowiska, co jest procesem całkowicie niezależnym od zatwierdzenia planu generalnego lotniska. Podstawą do formułowania roszczeń w OOU jest ograniczenie w sposobie zagospodarowania nieruchomości (obowiązujące na mocy uchwały wprowadzającej OOU, która stanowi akt prawa miejscowego) i związany z tym spadek wartości nieruchomości związany z wprowadzeniem obszaru – zdarzenia te występują całkowicie niezależnie od przyjmowanych planów miejscowych czy wydawanych decyzji WZ.
W wymiarze społecznym przedmiotowa ustawa doprowadzi do poprawy sytuacji obywateli, którzy obecnie pozbawieni zostali prawa do zmiany sposobu zagospodarowania terenu w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zmuszeni do oczekiwania na uchwalenie planu miejscowego, co stanowi proces długotrwały i niemożliwy do przeprowadzenia w sposób masowy w odniesieniu do całego obszernego terenu objętego PGL.
W wymiarze gospodarczym poprawi się zarówno sytuacja podmiotów gospodarczych planujących inwestycje w otoczeniu lotniska, jak i samych lotnisk, których atrakcyjność zwiększa się w związku z rozwojem ich bezpośredniego otoczenia biznesowego (tzw. airport city).
W wymiarze finansowym brak jest bezpośrednich skutków ustawy. Pośrednio poprawi się sytuacja gmin objętych PGL – zwiększona liczba inwestycji, brak potencjalnych roszczeń odszkodowawczych związanych z obowiązkiem uchwalenia planów miejscowych. Projekt ustawy nie pociąga za sobą obciążeń w obszarze sektora finansów publicznych.
Przedmiot projektowanej regulacji nie jest objęty prawem Unii Europejskiej. Projekt ustawy nie wpłynie negatywnie na sytuację rodzin z dziećmi.
Dziękuję.
OG: czas na debatę do 3 sierpnia do godz. 15
