Aleksandra Olszańska - ur. 1 VIII 1991 r. w Szydłowcu. Wychowywana przez matkę, rodzice rozwiedli się krótko po jej narodzeniu. Od najmłodszych lat interesowała się kulturą i teatrem i grała w przedstawieniach szkolnych, jak również organizowanych przez lokalny dom kultury (którego dyrektorką była jej matka). W roku 2010 przeprowadziła się do Warszawy. Studiowała kulturoznawstwo na UW, imała się dorywczych prac i udzielała się jako wolontariuszka w Teatrze Powszechnym. Po zdobyciu licencjatu w 2013 r. nie zdecydowała się na studia drugiego stopnia z uwagi na możliwość rozpoczęcia kariery teatralnej. Jako aktorka występowała na deskach teatrów Powszechnego, Rozmaitości i Żydowskiego oraz Sceny na Woli im. Tadeusza Łomnickiego. Zagrała też w kilku reklamach i serialach, a także dwóch filmach produkcji francuskiej. W 2021 r. ukończyła studia magisterskie w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, jej promotorem był były ambasador Izraela w RP prof. Szewach Weiss. W 2030 r. zdobyła tytuł magistra prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
W roku 2014 wstąpiła do Platformy Obywatelskiej. W 2015 roku bez powodzenia startowała do Sejmu z list Platformy Obywatelskiej w okręgu warszawskim. Mandat objęła w 2018 roku po Monice Ajnie. W wyborach parlamentarnych w 2019 roku z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 115, uzyskując 20 576 (35,4% wszystkich głosów oddanych w okręgu). Po wyborach powołana została na sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 30 kwietnia 2020 roku powołana na urząd ministra kultury i dziedzictwa narodowego w rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Funkcję pełniła do czerwca tego samego roku. W przyspieszonych wyborach parlamentarnych w czerwcu 2020 roku ponownie uzyskała mandat poselski w JOW nr 115, zdobywając 26 864 głosów (36,4%). Po wyborach została rzeczniczką prasową klubu poselskiego Porozumienie dla Polski. W maju 2021 r. została wybrana przewodniczącą Regionu Mazowieckiego Platformy Obywatelskiej zdobywając 57% głosów, weszła też w skąłd Rady Programowej PO odpowiadając w niej za media. 22 listopada 2021 powołana na sekretarza stanu, zastępcę rzecznika rządu Adrianny Wisłockiej. Po powstaniu Postępowych Demokratów weszła w skład nowej partii. W wyborach parlamentarnych 2022 r. uzyskała w swoim okręgu 28 714 (37,2%) głosów. Na pierwszym posiedzeniu Sejmu III kadencji została wybrana sekretarzem Sejmu. Była Przewodniczącą Regionu Mazowieckiego Postępowych Demokratów. Minister Mecenatu Publicznego, następnie wiceminister ds. oświaty i wychowania, w końcu szefowa KPRM w gabinecie cieni PD.
W wyborach do Sejmu w 2026 roku uzyskała poselską reelekcję w swoim okręgu, uzyskując 28 751 głosów (42,1%). W czerwcu 2027 roku, po rezygnacji z przewodnictwa Marii Radziwiłł, ogłosiła start w wyborach na przewodniczącego Postępowych Demokratów. Pokonała Alicję Mikołajczyk, uzyskując 50,7% głosów, stając jednocześnie na czele gabinetu cieni PD. 11 stycznia 2028 roku objęła stanowiska Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Oświaty i Kultury w III rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt, w koalicji Postępowych Demokratów i Zjednoczonej Lewicy. W styczniu 2030 roku ustąpiła z funkcji przewodniczącej Postępowych Demokratów. Na kongresie partii w lutym została wybrana, jako jedyna kandydatka, na I wiceprzewodniczącą. W wyborach do Sejmu w marcu tego samego roku uzyskała poselską reelekcję w swoim okręgu, uzyskując 55,8% głosów - najwyższy wynik w karierze. 29 kwietnia przestała pełnić funkcje w rządzie. Stanęła na czele sztabu wyborczego KKW Demokratyczne Porozumienie Samorządowe przed wyborami samorządowymi w październiku 2030. W wyborach samorządowych 2030 r. była kandydatką Demokratycznego Porozumienia Samorządowego na funkcję Prezydenta m.st. Warszawy, w pierwszej turze uzyskując 31% głosów, w drugiej mimo uzyskania 49% głosów przegrywając z Joanną Maćkowiak-Panderą. Po porażce wyborczej ustąpiła ze stanowiska I wiceprzewodniczącej Postępowych Demokratów, pozostając członkinią zarządu partii.
W wyborach do Sejmu w 2034 r. uzyskała poselską reelekcję, uzyskując 62,1% głosów w swoim okręgu, co było kolejnym najwyższym wynikiem w jej historii wyborczej. Po wyborach została jedną z wiceprzewodniczących klubu poselskiego Koalicji Obywatelskiej. W wyborach uzupełniających do Senatu w 2034 r. pełniła funkcję szefa sztabu wyborczego Aleksandry Gajewskiej. Po powołaniu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu została jedną z dwojga honorowych przewodniczących nowego ugrupowania, obok wieloletniego marszałka Senatu Marcina Schmidta. Została również jedną z wiceprzewodniczących klubu poselskiego KDNP. Po dymisji premier Marty Fornero-Piotrowskiej wymieniana jako jedna z kandydatek na nową szefową rządu.
Jako posłanka stara się skupiać na sprawach swojego okręgu wyborczego - warszawskiej Woli. Kładzie nacisk na współprace z lokalnymi wspólnotami sąsiedzkimi, społecznymi i wyznaniowymi. W pracy parlamentarnej duży nacisk kładzie na kwestie wolności sumienia i wyznania oraz prawa mniejszości, szczególnie wyznaniowych.
Jest Żydówką (po matce) i żydówką - uczestniczy w życiu gminy reformowanej Beit Warszawa. Zdecydowanie popiera prawo państwa Izrael do istnienia. Kiedyś sytuowała się raczej na prawym skrzydle Platformy Obywatelskiej i Postępowych Demokratów, z czasem jej poglądy ewoluowały w kierunku socjalliberalnym.
Biegle włada angielskim i francuskim, zna podstawy hebrajskiego, jidysz i niemieckiego. Publikowała artykuły o tematyce teatralnej i kulturalnej w "Polityce", "Kulturze Liberalnej" i "Przeglądzie Politycznym".
W przeszłości spotykała się z Michałem Ajną, obecnym królem seniorem Michałem II. Na warszawskich salonach miała opinię osoby prowadzącej bujne życie towarzyskie. We wrześniu 2022 r. urodziła córeczkę Amelię - jej ojcostwo uznał królewicz Bartłomiej Martens-Ajna. W 2027 wstąpiła w związek małżeński ze swoim wieloletnim partnerem, znanym prawnikiem, z którym wcześniej pozostawała w nieformalnym związku o otwartym charakterze. W 2028 r. urodził im się syn Jakub. Olszańska, jej mąż i syn praktykują judaizm reformowany. Córka, wychowywana jest w porozumieniu z rodziną ojca i w wyznaniu ewangelicko-augsburskim.
Wcześniej mieszkała w ścisłym centrum Warszawy (okolice ronda Dmowskiego), w 2018 r. przeniosła się na Wolę, którą reprezentuje w parlamencie.
3 maja 2023 regentka królewna Monika nadała jej tytuł księżnej.