Biografie niezależnych

[Administrator]

Michał Ajna - (ur. 18 IV 1965 r. w Warszawie) - polski biznesmen, historyk, politolog, prawnik i polityk, senator VIII kadencji, minister sportu i turystyki w rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt.

Wykształcenie i kariera

Ukończył renomowane warszawskie liceum Reytana, a następnie Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego. Wcześnie zaczął kontestować porządek późnego PRL, zaś na studiach związał się z niezależnym ruchem studenckim i drugim obiegiem wydawniczym. Należał do tych, którym poszczęściło się ze skorzystaniem na zmianach ustrojowych. Dzięki zamieszkaniu w stolicy, bardzo dobrej znajomości angielskiego i pasji do komputerów nie miał problemów ze znalezieniem dobrze płatnej pracy. Postanowił jednak pójść na swoje - zaczynał od handlu na giełdzie komputerowej, do 1995 r. dorobił się kilku własnych hurtowni ze sprzętem. W tym samym roku za bezcen odkupił od wojska tereny dawnego poligonu w województwie koszalińskiem, które przy sporym wkładzie środków przerobił na dochodowy ośrodek wczasowy. Otwiera też kilka kawiarni, pubów i klubów bilardowych w podwarszawskich miejscowościach. W latach 1996-2001 odbył zakończone magisterium studia prawnicze, jak tłumaczył znajomość przepisów była mu pomocna w działalności biznesowej W 2001 roku inwestuje w kilka mieszkań w kluczowych punktach Warszawy, które potem z dużym zyskiem wynajmuje. Od 1999 r. często wyjeżdża do Wielkiej Brytanii, w tym na stypendium naukowe w Oxfordzie - uznał bowiem, że po zdobyciu majątku czas na realizację swych pasji, wskutek czego doktoryzował się na UW z historii w roku 2004. W 2003 współzakłada klub piłkarski Czarni Warszawa (obecnie III-ligowy), w którego władzach zasiada. Na przełomie 2006/2007 przez pół roku przebywa w Stanach Zjednoczonych. Kończy wtedy kurs nauk politycznych na Uniwersytecie Stanowym Illinois. Po powrocie tworzy kilka nowych przedsięwzięć, jak "amerykański" w stylu Bar Alabama czy elegancka, utrzymana w klimatach 20-lecia międzywojennego restauracja Casino Imperial. W 2011 inwestuje w salon telefonii komórkowej. W tym roku zaczyna się też pojawiać na liście najbogatszych Polaków tygodnika Wprost. Rok 2013 to otwarcie filmy transportowej realizującej przejazdy między Polską a Ukrainą. Podobno marzy mu się własna linia lotnicza. W 2013 roku nagrał cykl audycji dla radia KonteStacja. W 2015 roku wszedł w spółkę zajmującą się usługami edukacyjnymi. Jest autorem licznych publikacji naukowych z zakresu historii (głównie Wielkiej Brytanii i innych krajów anglojęzycznych).

Kariera polityczna

W latach 90 zaangażowany w działalność Kongresu Liberalno-Demokratycznego, z list którego bezskutecznie startował do sejmu w latach 1991 i 1993. Opowiada się za wspólną listą z Unią Polityki Realnej. Po powołaniu Unii Wolności nie wchodzi w jej szeregi. W 2001 r. uczestniczy w organizowaniu Platformy Obywatelskiej, choć na przełomie 2004/2005 traci wiarę w nową formację z uwagi na odejście od pierwotnych założeń, o którym świadczyć miała chociażby. W 2005 mimo licznych zastrzeżeń angażuje się w tworzenie Partii Demokratycznej demokraci.pl i kampanię prezydencką Henryki Bochniarz. W wyniku konfliktu z lokalnymi strukturami PD startuje jako kandydat niezależny do senatu w okręgu podwarszawskim, ostatecznie poparty zostaje przez Platformę Janusza Korwin-Mikkego. W roku 2006 uczestniczy w kilku akcjach UPR, zaś w wyborach samorządowych popiera swych znajomych z PO (nierzadko dawnych działaczy właśnie UPR). W latach 2006/2007 hojnie finansowo wspiera Stowarzyszenie KoLiber, przestaje gdy stwierdza że jest za bardzo Ko, a za mało Liber.W trakcie kadencji 2005-2007 współpracuje z kilkorgiem posłów PO o UPRowskim rodowodzie, m.in. Julią Piterą. W 2007 wystąpił w spocie wyborczym swojego przyjaciela z PO, który jednak z powodu niekorzystnego miejsca na liście nie dostał się do parlamentu. W 2009 wstępuje ponownie do PO. Pełni funkcję społecznego doradcy ministra Andrzeja Czumy oraz wspiera w wyborach kilkoro kandydatów, m.in Elżbietę Łukacijewską. W prawyborach prezydenckich popiera Radosława Sikorskiego. Po katastrofie smoleńskiej ostro krytykuje skandaliczne jego zdaniem wyskoki Janusza Palikota. Na pół roku zawieszony w prawach członka partii za udział w kampanii Andrzeja Olechowskiego. Utrzymuje bliskie kontakty polityczne i towarzyskie z prezydentem Stanisławem Goszczyńskim, to on zaproponował mu kandydaturę Joanny Tkacz-Ptaszyńskiej do BBN. W 2011 zostaje senatorem PO z Warszawy. W 2013 popiera Jarosława Gowina na przewodniczącego partii - jego zdaniem gwarantuje on powrót do pierwotnych haseł PO. Pod koniec roku odchodzi wraz z Gowinem z PO, uczestniczy w budowie ruchu Polska Razem, jednak wycofuje się z niego w momencie dokooptowania polityków dawnej PJN. Od tego czasu jest senatorem niezrzeszonym. W 2014 poparł Kongres Nowej Prawicy - jak stwierdził Twój Ruch odstręczył go sojuszem z postkomunistami zaś ucieszyły go zakłopotane miny palantów z TVNu kiedy Korwin się dostał. W wyborach samorządowych otwarcie popierał PO na poziomie zamieszkiwanych przez siebie dzielnic. W 2015 r. wstępnie zadeklarował, że prawdopodobnie zagłosuje na Janusza Palikota w wyborach prezydenckich. Był luźno związany z Inicjatywą Wolność, z powodu bliskich relacji osobistych utrzymuje ożywione kontakty z frakcją sióstr Karwickich w PSL.

W roku 2015 uzyskał reelekcję jako senator niezależny z poparciem PO i PSL. W kampanii parlamentarnej wspierał kandydatury z list PO: swojej córki Moniki oraz Marii Leniwej i Wigilii Jankowskiej. Wstąpił do Obywatelskiego Klubu Ludowego, skupiającego głównie senatorów PO i PSL. W rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt objął tekę ministra sportu i turystyki.

Prezentował zespół poglądów określanych w Ameryce mianem "Rockefeller Republican" (pozycje probiznesowe, wyrażające się w chęci likwidacji zbędnych regulacji i ograniczeń - z czym niekoniecznie łączy się chęć obniżki podatków poniżej poziomu zapewniającego równowagę budżetową czy antypaństwowy populizm - oraz umiarkowanie liberalne światopoglądowo). Z biegiem czasu przesunął się jednak na lewo w stronę socjalliberalizmu, zajmując obecnie pozycje bliskie brytyjskim Liberalnym Demokratom czy nawet New Labour. W połowie 2016 r. ponownie zaczął wracać do poglądów integralnie liberalnych czy wręcz libertarianizujących.


Życie prywatne:

Dwukrotnie żonaty:

W latach 1992-2000 z Martą Rakoczy (ur. 1965), koleżanką ze studiów. Mają córkę Monikę (ur. 1994).
W latach 2003-2008 z Renatą Żuławską (ur. 1974), z którą związany był od 1999, kiedy została jego sekretarką.

Utrzymuje poprawne relacje z byłymi żonami oraz stały kontakt z córką. Łoży też finansowo na ich potrzeby.

Wrażliwy na kobiece wdzięki, miał kilka kochanek. W Londynie spotykał się z Azi Jafari, dziennikarką sportową, Brytyjką o korzeniach pakistańskich. Kojarzono go też z Joanną Mazur, jego księgową i po dziś dzień prawą ręką w interesach. W latach 2011-2012 spotykał się z Aleksandrą Olszańską, aktorką Teatru Żydowskiego. Równolegle (za ich wiedzą) od 2010 związany ze Szwedką Veroniką Fältskog (był to bardzo bliski związek, zawsze wspólnie spędzali Boże Narodzenie i Nowy Rok, przeważnie w Austrii), która zginęła w 2014 w katastrofie lotniczej. Widywano go też z Moniką Czeszejko-Hodoer, jego partnerką ze spółki. Kilka jego romansów utrzymywanych jest w sekrecie, ich ujawnienie mogłoby bowiem doprowadzić do skandali obyczajowych.

Przez długi czas związany - jak deklarował na wyłączność i na stałe - z posłanką Anną Karwicką. Wcześniej przez kilka miesięcy spotykał się z jej siostrą, lewicową dziennikarką Pauliną Karwicką. W 2016 jego związek z Anną Karwicką rozpadł się, okazało się też że miał romans z jej siostrą Marią Stern, która rozwiodła się i powróciła do nazwiska panieńskiego. W maju 2016 Maria Karwicka urodziła bliźnięta Paulinę i Karola, których ojcem jest Ajna. Para polityków żyje obecnie razem.

Ma daleką rodzinę w USA, w której są republikańscy (reprezentujący umiarkowane skrzydło partii) politycy na szczeblu stanowym z Illinois.

Jest zagorzałym kibicem - piłkarskiej ligi angielskiej (Liverpool FC i Arsenal) i curlingu (kobiece reprezentacje Szkocji i Kanady) i działaczem sportowym -oprócz działalności w Czarnych Warszawa wspiera rozwój curlingu w Polsce. Popularyzuje też piłkę nożną kobiet (jest kibicem reprezentacji USA). Jest również kibicem żeńskiego tenisa i fanem siatkówki plażowej pań.

Należy do loży masońskiej, do której przyjęty został w Anglii. W ciągu swego życia miał okres poszukiwań duchowych w trakcie którego związany był z duchowością baptystyczną, tradycjonalistycznie katolicką, luterańską i anglikańską. Potem mówiono o nim, że jest dość obojętny religijnie (prawdopodobnie, jeśli wierzył w Boga, to co najwyżej deistycznego), choć cały czas utrzymuje członkostwo w Kościele Episkopalnym, do którego wstąpił w USA, a córka Monika wskutek jego decyzji wychowana została na ewangeliczkę. Ostatnio często powtarza, że jeśli traktować Biblię na serio, to najwięcej racji mają baptyści i denominacje im podobne - nie chodzi jednak regularnie do żadnego kościoła. Ma słabość do rytuału i celebry, stąd czasem widywany był na mszach "trydenckich". Wiosną 2016 w miarę regularnie zaczął pojawiać się na nabożeństwach luterańskich, zazwyczaj w towarzystwie córki. Wskutek intensywnej lektury Biblii zbliżył si jednak do duchowości ewangelikalnej, na co wpływ miała też znajomość z Martinem Lechowiczem.

Włada angielskim (biegle), francuskim (komunikatywnie) i (dość zardzewiałym) rosyjskim. Zna podstawy łaciny i uczy się (z mizernymi skutkami) włoskiego i hiszpańskiego.

Oprócz mieszkań na wynajem na własne potrzeby ma mieszkania w kamienicy na Starym Mokotowie i nowowybudowanym apartamentowcu na Woli. Ma też willę w Milanówku, daczę na Mazurach, mieszkanie w Londynie i prywatny jacht zarejestrowany w stanie Nowy Jork.

[Administrator]

Biografia została lekko wzbogacona. Rawski mnie zmobiliozował - nie może tak być, żeby w jego postaci było więcej Ajny z PRPG1 niż w Ajnie właściwym

[HubertMol]

Hubert Mol ur. 03.12.1973 w Zielonej Górze.Ukończył Zasadniczą Szkołę zawodową w zawodzie kucharz, technikum gastronomiczne i studia administracyjne. Od 1991 pracował jako kucharz w Zielonogórskiej restauracji. W 1996 wyjechał do Poznania gdzie został szefem kuchni w Hotelu Sheraton. W Wieku 26 lat wziął ślub z Anną Mol z domu Zawadzką.
W 2000 roku wraca do Zielonej Góry. Tam otwiera restauracje "Wszystkie smaki świata". Rok później wspiera fundacje "Zielone Serce", która dba o najbiedniejszych mieszkańców miasta. W każdy dzień tygodnia szef kuchni i właściciel restauracji Hubert Mol przygotowuje obiady dla bezdomnych, bezrobotnych i wszystkich potrzebujących. Dodatkowo prowadzi akcje wspólnie z fundacją "Zielone Serce" i przygotowuje obiady dla wszystkich dzieci w szkołach.
W 2002 roku jako niezależny kandydat zostaje radnym miasta Zielona Góra. W radzie miasta udaje mu się wywalczyć dofinansowanie dla szkolnych stołówek.
W 2005 roku nawiązuje współprace z szkołami z Niemiec dzięki czemu dzieci z ubogich rodzin mogą wyjechać w okresie wakacyjnym na "Zieloną szkołę" za zachodnią granicę.
Po raz kolejny w 2006 roku jako kandydat niezależny startuje w wyborach samorządowych. Niestety przegrywa w wyborach na prezydenta miasta ale zostaje radnym sejmiku województwa lubuskiego.
W 2007 roku dzięki wsparciu fundacji "Zielone Serce" i władz województwa w Żaganiu i Żarach zostały otwarte noclegownie dla bezdomnych.
Od 2008 roku Hubert Mol organizuje miesięczne zbiórki dla najbardziej potrzebujących. Dzięki jego interwencji kilka rodzin w trudnej sytuacji życiowej unika eksmisji.
Rok później przekazuje 60% zysków z restauracji dla fundacji "Zielone Serce" (od tamtej pory co roku 60% zysków zostaje przekazywane dla wybranej fundacji).
W 2010 roku ponownie zostaje wybrany do Sejmiku wojewódzkiego. W tym samym czasie przekazuje restauracje swojej żonie, sam zaś zostaje prezesem Stowarzyszenia Zielonogórzan Pomagających.
Pod Patronatem SZP w zostaje otwarta "Kancelaria Prawna Dla Każdego", która świadczy pomoc prawną za darmo dla każdego Zielonogórzanina.
W Wyborach samorządowych w 2014 roku Hubert Mol startuje ponownie na stanowisko Prezydenta Miasta jednak ostatecznie się wycofuje i popiera obecnego Prezydenta. Po raz kolejny zostaje radnym sejmiku.
Na początku 2015 zapowiada start w wyborach na Prezydenta RP.




Hubert Mol jest żonaty od 16 lat z Anną Mol. Ma 2 córki Sandrę i Karolinę.

[Administrator]

Powinna była być najpierw przysłana do akceptacji, ale niech będzie.

[Jan Radziwiłł]

Jan Radziwiłł - dokładnie Książe Jan Christopher Radziwiłł herbu Trąby, IV ordynat dawigródzki. Syn Karola Mikołaja Radziwiłła, III ordynata dawigródzkiego i Izabelli Róży. Urodzony 15.04.1965r. w Pretorii.

Studiował w Wielkiej Brytanii na Dulwich College. Tam też poznał Nigela Farage'a i zaraził się myślą prawicową.
W 1985 poślubił Victorie Tennyson, córkę 3-ciego barona Tennyson i zamieszkał z nią w Yorku. Od 1990 brał czynny udział w brytyjskiej polityce. Razem z Farage'm był założycielem UKIP.

Do kraju wrócił w 2005 roku. Na początku osiadł w Dawigródku, a w 2009 zakupił pałac w Kobylnikach w pobliżu Kruszwicy.

W polskiej polityce od 2010r. Swoje poglądy określa jako prawicowe i centroprawicowe. Popiera wprowadzienie JOW'ów, jednakże powiązane z reformą systemową rządów.
Członek i jedna z głównych postaci Organizacji Monarchistów Polskich.

Ma syna Adama Jonathana (ur. 04.11.1998), obecnie studiujący na Oxfordzie i córkę Annę Elizabeth (ur. 30.05.2000) uczącą się w kraju.

[Platon]

Syriusz Schwarz urodził się 31 grudnia 1985 roku. Jego rodzice są prominentnymi prawnikami związanymi z poprzednią władzą i należą do SLD. Miał piękny głos i dlatego uczył się w najlepszych szkołach muzycznych w Warszawie. Choć szkolił się głównie w wokalistyce i grze na altówce, ukończył reżyserię dźwięku i wokalistykę na UMFC w Warszawie. Zna się również na balecie, ale traktuje taniec jako hobby. Innym jego zainteresowaniem jest cosplay. Tradycjonalista katolicki, monarchista mający skłonności do rozwiązań socjalnych w gospodarce. Pracował przy reżyserii dźwięku kilku animacji polskich i jednej japońskiej.

[Stanisław Grabowski]

Nowoczesny Grabowski



Spotykamy się ze Stanisławem Grabowskim w ogródku restauracji Browaria na poznańskim Starym Rynku. To nie tylko najbardziej znany ekonomista młodego pokolenia, ale także ikona męskiego stylu. Śnieżnobiała koszula, cieńki jedwabny krawat, fachowo zawiązany pod szyją "four-in-hand", idealnie skrojony garnitur, unikalny zegarek polskiej firmy Polpora i ręcznie wykonane półbuty. To elementy nowoczesnego i dopracowanego w każdym calu stylu. Zapytany o to dlaczego tak dużą wagę przywiązuje do detali ubioru odpowiada: "Ludzie reagują na to jak jesteśmy ubrani, więc czy to lubimy czy nie to musimy to robić."

Ma 28 lat. Urodził się w Gorzowie Wielkopolskim w typowej rodzinie klasy średniej. Mama pracuje jako nauczycielka matematyki w liceum a ojciec jako informatyk w jednej z państwowych firm. Już w liceum interesował się polityką i sympatyzował z Partią Demokratyczną - demokraci.pl. Później krótko działał w Forum Liberalnym, ale organizacja szybko zniknęła ze sceny politycznej. Niezniechęcony niepowodzeniami zaczął działać lokalnie w organizacjach pozarządowych.

Na studia przeniósł się do Poznania, gdzie ukończył z wyróżnieniem ekonomię globalną i menedżerską na Uniwersytecie Ekonomicznym. Rok studiów spędził na uczelni partnerskiej Georgia State University w Atlancie. Już w trakcie studiów, aby się utrzymać wyjeżdżał w wakacje do pracy za granicą. Studia magisterskie kończył zaocznie ponieważ rozpoczął pracę w centrali jednego z banków. W pracy poznał swoją obecną narzeczoną Kingę Szafrańską.

Jest uczniem Wacława Wilczyńskiego, z którym współpracował w ostatnich miesiącach przed jego śmiercią. Po studiach został asystentem członka Rady Polityki Pieniężnej Andrzeja Rzońcy. Później rozpoczął pracę jako główny ekonomista w Banku Zachodnim WBK. Blisko współpracuje z Forum Obywatelskiego Rozwoju, działa w Towarzystwie Ekonomistów Polskich. "Moje wybory zawodowe są konsekwencją moich poglądów, które kształtowały się dzięki moim rodzicom i nauczycielom. Z domu wyniosłem etykę pracy i przedsiębiorczą postawę." - tłumaczy Grabowski.

Jest autorem licznych publikacji na tematy gospodarcze oraz częstym gościem programów telewizyjnych, gdzie występuje w roli eksperta ekonomicznego. Często mówi się o nim, że jest celebrytą wśród ekonomistów. W ostatnich miesiącach zrobiło się o nim głośno, gdy na antenie TVN24 ogłosił, że chce stworzyć nową siłę polityczną: "Gdyby nie to co się dzieje od lat w polskiej polityce nie miałbym motywacji, aby zakładać partię. Człowiek musi być naprawdę wkurzony żeby to zrobić. Jestem wkurzony i wielu ludzi, z którymi rozmawiam też jest. Wkurzonych o to, że Polska rozwija się wolniej niż mogłaby, jest źle zarządzana, nie wykorzystywane są szanse rozwojowe."

Na najbliższe tygodnie zapowiedział organizację wielkiego kongresu ruchu ludzi wkurzonych, którzy chcą realnych zmian w Polsce. "Organizację sfinansujemy wspólnie z kilkoma znajomymi z własnych środków." - odpowiada na zarzuty, że jego działania są wspierane przez wielki biznes. Na kongresie mają pojawić się przede wszystkim ludzie młodzi 20-40 latkowie. Według Grabowskiego czas na zmianę pokoleniową, bo inaczej utoniemy w dyskusjach o tym ile już się udało zrobić po '89 zapominając ile jeszcze jest do zrobienia.

Sam prezentuje się jako liberał gospodarczy i człowiek umiarkowany światopoglądowo. "Tematy takie jak związki partnerskie, in vitro czy kwestie bioetyczne powinny być już dawno załatwione. Najgorszy jest brak procedur działania, co tworzy pole do nadużyć." - wyjaśnia swoje stanowisko. Gospodarczo blisko mu do Leszka Balcerowicza, ale wielu uważa go za bardziej umiarkowanego. Jak często powtarza w polityce gospodarczej najważniejszy jest zdrowy rozsądek, a nie ideologia. Pomimo tego uważa, że ekonomia to bardziej sztuka niż nauka ścisła.

[Maria Karwicka]

Maria Ajna de domo Karwicka, primo voto Stern, secundo voto Ajna (ur. 21.12.1979 r. w Londynie) - polska polityk, pisarka, posłanka na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji (w latach 2005-2018), wiceprezes Polskiego Stronnictwa Ludowego (w latach 2014-2018), wicemarszałek Sejmu VII i VIII kadencji (w latach 2014-2018).

Przyszła na świat w Londynie. Jej ojciec, Jan Karwicki (z Lubomirskich) wyemigrował do Wielkiej Brytanii i prowadził tam kancelarię prawną, zaś matka, obecnie hrabina Granville Mary Leveson-Gower, urodzona w Wielkiej Brytanii, dawniej wykładała na University College London. Karwicka studiowała marketing i zarządzanie na University of Cambridge, posiada tytuł doktora. Następnie wróciła do Polski, wraz z rodziną.

W 2005 roku po raz pierwszy uzyskała mandat posłanki na Sejm RP W 2007, 2011 i 2015 roku uzyskiwała poselską reelekcję w okręgu kieleckim. W latach 2001-2018 należała do Polskiego Stronnictwa Ludowego. W 2014 roku została wybrana Wicemarszałkiem Sejmu RP, po rezygnacji Eugeniusza Grzeszczaka. Po wyborach w 2015 roku ponownie została wybrana na to stanowisko. W 2014 roku została również wiceprezesem PSL (funkcję pełniła do 2018 roku).

W 2009 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat posłanki do Parlamentu Europejskiego z ramienia Polskiego Stronnictwa Ludowego.

W 2017 roku została ogłoszona jako oficjalna kandydatka koalicji Platformy Obywatelskiej, Polskiego Stronnictwa Ludowego i Razem dla Najjaśnieszej! na królową Polski. Na pierwszym Zgromadzeniu Narodowym w ostatniej turze głosowania otrzymała 339 głosów jego członków, do większości 2/3 zabrakło jej 3 głosów. Na drugim posiedzeniu otrzymała taką samą liczbę głosów, tym razem do jej wyboru zabrakło 6 członków Zgromadzenia. W związku z brakiem odpowiedniego poparcia w maju 2018 roku wycofała się z kandydowania. W tym samym miesiącu wystąpiła z partii i klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego ogłaszając, że będzie posłanką niezrzeszoną. Przestała również pełnić funkcję wiceprezesa tej partii.

W październiku 2018 roku zrezygnowała z funkcji Wicemarszałka Sejmu RP, a także złożyła mandat poselski.

W 2002 roku wydała tomik wierszy: "Trepka i Trecki", a w 2003 i 2004 roku wydała dwa tomy książki kryminalnej "Morderca", "Zaginiona dusza". Zna trzy języki obce - angielski, francuski i niemiecki. Posiada certyfikaty: FCE (First Certificate in English) oraz CAE (Certificate in Advanced English)

Prywatnie, w latach 1998-2016 związana z Mateuszem Stern, z którym się rozwiodła. Ma z nim dwie córki, Annę Marię (ur. 2001) i Karolinę (ur. 2004) oraz syna Jerzego (ur. 2011). W lutym 2016 roku poinformowała, że spodziewa się kolejnego dziecka. W maju 2016 roku urodziła bliźnięta Paulinę i Karola, których ojcem jest minister i senator Michał Ajna. Pod koniec października 2016 roku para wzięła ślub humanistyczny w Łazienkach Królewskich. W sierpniu 2018 roku przyjęła nazwisko swojego męża.

[Lew Wibner]

Melania Wibner - polska kompozytorka i pisarka, amerykańska polityk. Urodzona w 1938 roku w Warszawie.

Urodziła i wychowała się na Ursynowie, pochodzi z bogatej rodziny warszawskich prawników i przedsiębiorców. Już jako dziecko nie kryła zamiłowania do muzyki klasycznej, która była nieodłącznym elementem życia jej rodziny. W wieku dziesięciu lat zadebiutowała na międzynarodowym Konkursie Chopinowskim dla Dzieci. Wówczas odkryła również swój talent pisarski, początkowo tworząc krótkie opowiadania. Nauki pobierała już po wylocie do Ameryki, gdzie ukończyła liceum i studia. To również tam poznała swojego przyszłego męża - Lwa Wibera. Oboje pochodzili z Polski, więc świetnie dogadywali się i zgadzali w wielu kwestiach.

Jako żona sławnego przedsiębiorcy i komentatora politycznych wydarzeń, wolała stać z boku i nie udzielać się medialnie. Nienawidziła telewizyjnych występów, wywiadów i ciągłej paparazzi. Ci ostatni często bywali pod jej domem, ze względu na styl, jaki praktykuje. Mimo upływu lat nadal dba o sylwetkę i wygląd zewnętrzny. W 2002 roku, przez renomowany amerykański magazyn mody, została okrzyknięta najmodniej ubierającą się żoną amerykańskich przedsiębiorców. Posiada swój własny i niepowtarzalny gust.

W czasie, gdy jej mąż był zajęty karierą polityczną, dużo pisała i komponowała. Całkowicie poświęciła się rodzinie oraz karierze. Tworzyła muzykę do hollywoodzkich produkcji, pisała bestsellery. Mimo to rzadko mówiło się o niej na portalach plotkarskich, dziennikarze wiedzieli, iż może ich przez to znienawidzić. W ostatnich latach została niestety kojarzona tylko i wyłącznie z modą, zapomniano o wielu powieściach, o których pisze się teraz tylko na blogach poświęconych literaturze. Dużo czasu poświęcała także swoim dzieciom, by wychować je jak najlepiej.

Założyła własną fundację na rzecz dzieci niepełnosprawnych w Polsce. Wówczas ujawniła także swoje poglądy polityczne i kończąc karierę pisarską, zaczęła brać aktywny udział w życiu politycznym. W stanie, w którym mieszkała, została wybrana na radną miasta. Wprowadziła drastyczne zmiany, które początkowo spotkały się z publicznym oburzeniem, lecz wkrótce poskutkowały lepszymi płacami. Gdy stanowczo sprzeciwiła się małżeństwom tej samej płci, powoli zaczęła tracić medialny autorytet, a portale plotkarskie zaczęły o niej publikować mnóstwo artykułów, w których były zawarte nieprawdziwe tezy. Oliwy do ognia dodał jej bojkot wobec legalizacji marihuany w stanie, w którego radzie zasiadała. Wówczas została okrzyknięta "republikańskim betonem, którego nie da się zburzyć, chociaż jest taka konieczność". Mimo obrony ze strony prawicowych mediów, nie dało się przekrzyczeć głosu kłamstwa, którego w tym okresie było coraz więcej. Założyła instytut na rzecz obrony tradycyjnej rodziny, lecz mimo to zdecydowała się opuścić świat polityki na kilkanaście lat.

Gdy wróciła do Polski po ponad sześćdziesięciu latach, postanowiła na nowo udzielać się politycznie, deklarując start w najbliższych wyborach parlamentarnych. Obecnie jest prezeską stowarzyszenia "Misja Polska".

[Administrator]

Paweł Zdzisław Liściowski herbu Hipocentaur (ur. 20 września 1960 roku we Wrocławiu) – polski lekarz, polityk i samorządowiec. Poseł na sejm IV RP I kadencji.
Jest synem Zdzisława (ur. 1936) i Małgorzaty z Piątkowskich (ur. 1937). Ma rok młodszego brata Rafała i osiem lat młodszą siostrę Agnieszkę. Jego ojciec to rodzony brat Antoniego Liściowskiego – ojca marszałka senatu Mikołaja. Ukończył Adademię Medyczną im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, a później specjalizację z pediatrii. Jeszcze na studniach poślubił Justynę z domu Twardowską i razem osiedli w Namysłowie na Opolszczyźnie. Mają dwoje dzieci: Agatę (ur. 1986) i Piotra (ur. 1988). Posiada w mieście własną przychodnię.
Pod koniec lat 90. zaangażował się w politykę na szczebli samorządowym. W 1998 roku dostał się do Rady Miejskiej w Namysłowie. Mandat odnawiał w 2002 i 2006 roku, kiedy został także wiceprzewodniczącym tego organu. W 2010 roku dostał się do Rady Powiatu Namysłowskiego, w 2014 i 2018 roku z powodzeniem ubiegał się o reelekcję.
W 2019 roku przystąpił do Partii Pracy, z której ramienia której w tym samym roku został wybrany posłem, uzyskując  11 441 głosów (25,9%) w okręgu brzesko-namysłowskim. W sejmie jest posłem niezrzeszonym.