Wybór członków Rady Polityki Pieniężnej

[Renata Budzyńska]

Proszę o zgłaszanie kandydatów na członków Rady Polityki Pieniężnej. Sejm wybierze ich w liczbie trzech, kandydatury mogą zgłaszać Marszałek Sejmu albo co najmniej 20 posłów.

OG: Czas do godziny 22:00 13 września.

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

Klub poselski Postępowych Demokratów zgłasza kandydaturę Pawła Sameckiego.

Paweł Samecki (ur. 12 marca 1958 w Łodzi) – polski ekonomista, urzędnik państwowy.

W latach 1997–1998 wiceminister finansów, w latach 1999–2000 szef UKIE, w latach 2009–2010 komisarz UE ds. polityki regionalnej, w latach 2014-2022 członek zarządu Narodowego Banku Polskiego.

W 1981 ukończył studia na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1988 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. W latach 80. pracował jako asystent i następnie adiunkt na UŁ. W 1990 odbył staż w London School of Economics.

W latach 1991–1996 był dyrektorem Departamentu Pomocy Zagranicznej w Urzędzie Rady Ministrów. Od 1997 do 1998 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów. Następnie do 2002 sprawował urząd podsekretarza stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. Od kwietnia 1999 przez rok pełnił obowiązki sekretarza KIE (tzw. ministra do spraw europejskich). W latach 2002–2003 pracował jako koordynator w Kolegium Europejskim w Natolinie. Później objął stanowisko dyrektora Departamentu Zagranicznego w Narodowym Banku Polskim, od 2004 do 2009 był członkiem zarządu NBP.

4 lipca 2009 został polskim komisarzem w Komisji Europejskiej ds. polityki regionalnej po rezygnacji Danuty Hübner (na okres do końca jej kadencji). 14 września tego samego roku jego kandydaturę zatwierdził Parlament Europejski. W 2014 prezydent Stanisław Goszczyński, na wniosek prezesa NBP Marka Belki, powołał Pawła Sameckiego na członka zarządu NBP (z dniem 3 marca 2014). Stanowisko pełnił do 2022 roku. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

[Renata Budzyńska]

Kluby poselskie SNK i PiS zgłaszają kandydaturę dr hab. Janiny Kundery:

dr hab. Janina Kundera (ur. 1950) - polska ekonomistka, profesor nadzwyczajna Uniwersytetu Wrocławskiego.

Wieloletnia pracowniczka naukowo-dydaktyczna Uniwersytetu Wrocławskiego, emerytowana profesor nadzwyczajna w Instytucie Nauk Ekonomicznych oraz kierownik Zakładu Myśli Ekonomicznej. Autorka ponad 200 publikacji w dziedzinie ekonomii. Jej główne tematy badawcze to:
1. Myśl polityczo-prawna i społeczno-ekonomiczna Niemiec od poł. XIX w.
2. Ekonomia głównego nurtu.
3. Polska myśl ekonomiczna okresu międzywojennego.
4. Kierunki alternatywne we współczesnej ekonomii.

Od 2001 roku jest członkiem zarządu wrocławskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.

[Janina Dobrzyńska]

Klub Zjednoczonej Lewicy pragnie zgłosić następujące kandydatury:

Prof. Grzegorz Witold Kołodko- ur. 28 stycznia 1949 w Tczewie) – polski ekonomista i polityk, profesor nauk ekonomicznych, autor teoretycznego nurtu ekonomii znanego jako Nowy Pragmatyzm. Wykładowca Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie, Wiceprezes Rady Ministrów i minister finansów w latach 1994–1997 i 2002–2003, twórca programów rozwoju społeczno-gospodarczego – Strategii dla Polski, Pakietu 2000 oraz Programu Naprawy Finansów Rzeczypospolitej.

Autor książek i artykułów z dziedziny ekonomii i polityki gospodarczej, ekspert i konsultant międzynarodowych organizacji. Członek Europejskiej Akademii Nauki, Sztuki i Literatury oraz Rady Naukowej Fundacji Europejskich Studiów Postępowych.

W 1967 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Marii Curie-Skłodowskiej w Tczewie. Po maturze, w roku szkolnym 1967–1968, pracował jako niewykwalifikowany robotnik budowlany w Gdańsku. Podczas studiów w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (1968–1972) był m.in. przewodniczącym Rady Uczelnianej Zrzeszenia Studentów Polskich (1970–1971). W latach 1975–1977 był przewodniczącym Rady Młodych Pracowników Nauki SGPiS, a w latach 1978–1981 wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiej Rady Młodych Pracowników Nauki ds. Zagranicznych.

Po ukończeniu studiów w 1972 (Nagroda Ministra Finansów za pracę magisterską na temat nierównowagi rynkowej) doktoryzował się na tej samej uczelni w 1976 (dysertacja pt. „Wahania tempa wzrostu gospodarczego w PRL”), a stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1984 na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. „Cele rozwoju a makroproporcje gospodarcze”. Tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych uzyskał w 1988. Doktor honoris causa i honorowy profesor dziesięciu zagranicznych uniwersytetów. W latach 1983–1988 doradca prezesa NBP.

Jako stypendysta Fulbrighta przebywał na University of Illinois w USA (1985–1986). Założyciel i dyrektor Instytutu Bankowości i Polityki Monetarnej Narodowego Banku Polskiego (1988). Research Fellow w Światowym Instytucie Badań Rozwoju Gospodarczego ONZ (WIDER) w Helsinkach (1988, 1989 i 2002). Dyrektor Instytutu Finansów (1989–1994). Konsultant Międzynarodowego Funduszu Walutowego w Departamencie Badań (1991 i 2000) i w Departamencie Polityki Fiskalnej (1992 i 1999). W 1994 Senior Research Fellow w Instytucie Finansów i Polityki Monetarnej w Tokio. Distinguished Sasakawa Chair and Research Professor in Development Policy w WIDER (1997–1998), Visiting Fellow w Banku Światowym (1998) i Senior Research Fellow na Yale University (1998).

Autor Nowego pragmatyzmu – koncepcji ekonomii opierającej się na imperatywie harmonijnego rozwoju społeczno-gospodarczego.

Jest autorem i redaktorem 50 książek oraz ponad 400 naukowych artykułów i referatów opublikowanych w 26 językach (w tym ponad 160 po angielsku). W SGH i ALK oraz kilku innych uniwersytetach – zwłaszcza w USA (Yale University, Uniwersytet Kalifornijski, Los Angeles, University of Illinois, Wesleyan University, University of Rochester, New York) – prowadził wykłady i seminaria w dziedzinie ekonomii politycznej, polityki ekonomicznej, ekonomii porównawczej, polityki rozwoju i finansów publicznych. Kierował pracami naukowymi i wykładał w instytutach badawczych i na uniwersytetach na wszystkich kontynentach. Członek rad programowych periodyków naukowych i instytutów badawczych. Promotor dziesięciu ukończonych przewodów doktorskich. Aktualnie wykłada w Akademii Leona Koźmińskiego, gdzie sprawuje funkcję dyrektora Centrum Badawczego Transformacji, Integracji i Globalizacji – TIGER.

Wielokrotny laureat nagród Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Polskiej Akademii Nauk i Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego w dziedzinie badań naukowych oraz dydaktyki.

Autor prac naukowych z zakresu makroekonomii o tematyce inflacji i niedoborów w gospodarce planowej, traktujących m.in. o polityce stabilizacyjnej, transformacji ustrojowej od gospodarki socjalistycznej (komunistycznej) do gospodarki rynkowej, czynnikach wzrostu gospodarczego, roli instytucji w procesie rozwoju gospodarczego, procesie globalizacji i jej implikacjach dla wzrostu gospodarczego.

Columbia University Press nominowała amerykańskie wydanie książki prof. Grzegorza Kołodki „Wędrujący świat” do Michael Harrington Book Award from the New Political Science section of the American Political Science Association. Nagroda jest przyznawana książkom, których przekaz może być wykorzystany w walce o lepszy świat. „Wędrujący świat” został przetłumaczony na 10 języków.

W latach 2011–2015 członek Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk.

W 1989 roku uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu, w zespole do spraw gospodarki i polityki społecznej. W latach 1989–1991 członek Rady Ekonomicznej Rady Ministrów. Nominowany przez Euromoney Najlepszym Ministrem Finansów Europy Środkowo-Wschodniej (1996).

Wicepremier i minister finansów. Czterokrotnie powołany na urząd Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Finansów:

*w rządzie Waldemara Pawlaka (od 28 kwietnia 1994 do 6 marca 1995)
*w rządzie Józefa Oleksego (od 7 marca 1995 do 7 lutego 1996)
*w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza (od 7 lutego 1996 do 4 lutego 1997)
*w rządzie Leszka Millera (od 6 lipca 2002 do 16 czerwca 2003)
11 lipca 1996 w imieniu rządu polskiego podpisał Konwencję o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, na mocy której 22 listopada 1996 Polska przystąpiła do OECD.

Wielokrotnie nagradzany:

*1997 – Za wybitne zasługi w działalności państwowej i publicznej odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
*2013 – Nagroda naukowa im. Fryderyka Skarbka przyznana przez Polską Akademię Nauk za książkę pt. Dokąd zmierza świat. Ekonomia polityczna przyszłości, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa, 2013
*2014 – Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej”
*2014 – Medal Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania
*2014 – Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia naukowe w dziedzinie badania na rzecz rozwoju gospodarki
*2015 – Specjalna Nagroda Honorowa Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego za dorobek naukowy i upowszechnianie polskiej ekonomii w świecie


Prof. Leokadia Oręziak ur. 9 września 1954 w Krzywcu – polska ekonomistka, profesor nauk ekonomicznych, profesor zwyczajna i kierownik Katedry Finansów Międzynarodowych Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.

Specjalistka z dziedziny finansów międzynarodowych, rynku finansowego, integracji europejskiej, finansów publicznych oraz systemu emerytalnego. Ukończyła Wydział Handlu Zagranicznego SGPiS. Habilitowała się w 1992 na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Integracja walutowa w ramach Europejskiej Wspólnoty Gospodarcze. W 2000 uzyskała tytuł profesora nauk ekonomicznych. Odbyła studia i staże zagraniczne m.in. w Université de Paris I, Centre International de Formation Européenne (Francja), Europäische Akademie Bayern (Niemcy) i Collège Universitaire d'Etudes Fédéralistes (Włochy).

Jako ekspertka Sejmu oraz instytucji rządowych przygotowywała opracowania dotyczące integracji Polski z Unią Europejską, bilansu płatniczego, kursu walutowego i budżetu państwa. Przygotowała także opinię do ustawy wprowadzającej zmiany w OFE, uchwalonej przez Sejm RP 25 marca 2011. Jej książka „OFE. Katastrofa prywatyzacji emerytur w Polsce” uzyskała w 2014 pierwsze miejsce w konkursie Economicus na najlepszą książkę szerzącą wiedzę ekonomiczną.

W latach 2014–2015 była członkiem Prezydenckiej Komisji Doradczej ds. Systemu Emerytalnego w Chile (Comisión Asesora Presidencial sobre el Sistema de Pensiones), powołanej przez prezydent Chile Michelle Bachelet. Opracowana przez nią koncepcja przywrócenia w Chile publicznego repartycyjnego systemu emerytalnego jest jedną z trzech głównych koncepcji reformy tego systemu przedstawionych w raporcie Komisji, opublikowanym we wrześniu 2015.

Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Brązowym Krzyżem zasługi.

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

Pomaska:

Przechodzimy do głosowania. Zgłoszono cztery kandydatury:
1) Pawła Sameckiego
2) Janiny Kundery
3) Grzegorza Kołodko
4) Leokadii Oręziak

Przypominam, że Sejm wybiera trzech kandydatów RPP.

[Janina Dobrzyńska]

Og: głosujemy przy każdym kandydacie za i przeciw czy wpisujemy 3 z 4 nazwisk?

[Lukasz Wojtowicz]

Kundera, Oręziak

[Ignacy Schmidt]

Samecki, Kołodko, Oręziak

[Aleksander Beski]

Samecki, Kołodko, Oręziak

[Katarzyna Kajkowska]

Kundera, Kołodko, Oręziak