Dziennik Ustaw

[Maria Karwicka]

Ustawa z dnia 17 listopada 2025 roku o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa

Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa:
1) organizację krajowego systemu cyberbezpieczeństwa oraz zadania i obowiązki podmiotów wchodzących w skład tego systemu;
2) sposób sprawowania nadzoru i kontroli w zakresie stosowania przepisów ustawy;
3) zakres oraz tryb stanowienia Strategii Cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) CSIRT – Zespół Reagowania na Incydenty Bezpieczeństwa Komputerowego działający na poziomie krajowym;
2) CSIRT MON – Zespół Reagowania na Incydenty Bezpieczeństwa Komputerowego prowadzony przez Ministra Obrony Narodowej;
3) CSIRT NASK – Zespół Reagowania na Incydenty Bezpieczeństwa Komputerowego prowadzony przez Naukową i Akademicką Sieć Komputerową – Państwowy Instytut Badawczy;
4) CSIRT GOV – Zespół Reagowania na Incydenty Bezpieczeństwa Komputerowego prowadzony przez Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
5) cyberbezpieczeństwo – stan systemów informacyjnych oznaczający odporność tych systemów, przy danym poziomie zaufania, na wszelkie działania naruszające dostępność, autentyczność, integralność lub poufność przetwarzanych danych lub związanych z nimi usług oferowanych przez te systemy informacyjne;
6) dostawca usługi cyfrowej – podmiot świadczący usługi cyfrowe, z wyjątkiem podmiotów, o których mowa w art. 104 i art. 105 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. 2004 nr 173 poz. 1807);
7) Grupa Współpracy – grupę, o której mowa w decyzji wykonawczej Komisji 2017/179/UE z dnia 1 lutego 2017 r. ustanawiającej procedury niezbędne do funkcjonowania grupy współpracy zgodnie z art. 11 ust. 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1148 w sprawie środków na rzecz wysokiego wspólnego poziomu bezpieczeństwa sieci i systemów informatycznych na terytorium Unii (Dz. Urz. UE L 28 z 1.02.2017, str. 73);
8) incydent – incydent krytyczny, poważny, istotny albo zwykły;
9) incydent krytyczny – incydent poważny, incydent istotny lub incydent zwykły, skutkujący znaczną szkodą dla bezpieczeństwa lub porządku publicznego, interesów międzynarodowych, interesów gospodarczych, zaufania do organów administracji publicznej, praw i wolności obywatelskich lub zdrowia publicznego;
10) incydent poważny – incydent zwykły, który powoduje lub może spowodować krytyczne obniżenie jakości lub przerwanie ciągłości działania świadczonej usługi kluczowej albo usługi świadczonej przez podmiot publiczny;
11) incydent zwykły – każde zdarzenie, które ma lub może mieć niekorzystny wpływ na cyberbezpieczeństwo;
12) incydent istotny – zdarzenie mające istotny wpływ na świadczenie usługi cyfrowej, o którym mowa w decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2017/…/UE;
13) internetowa platforma handlowa – usługę, która umożliwia konsumentom lub przedsiębiorcom zawieranie umów z przedsiębiorcami drogą elektroniczną;
14) obsługa incydentu – czynności umożliwiające wykrywanie, klasyfikowanie, analizowanie, priorytetyzację, podejmowanie działań naprawczych oraz ograniczenie skutków incydentu;
15) operator usługi kluczowej – podmiot, w stosunku do którego została wydana decyzja o uznaniu za operatora usługi kluczowej;
16) ryzyko – wielkość charakteryzująca prawdopodobieństwo oraz skutek wystąpienia potencjalnego negatywnego zdarzenia w systemie informacyjnym lub mającego wpływ na system informacyjny, w szczególności służący do świadczenia usług kluczowych lub usług cyfrowych;
17) Sieć CSIRT – sieć składająca się z przedstawicieli CSIRT państw członkowskich Unii Europejskiej, CSIRT właściwego dla instytucji Unii Europejskiej, Komisji Europejskiej oraz Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA);
18) system informacyjny – system teleinformatyczny wraz z przetwarzanymi w nim danymi w postaci elektronicznej;
19) system teleinformatyczny – system, o którym mowa w ustawie z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 570);
20) usługa przetwarzania w chmurze – usługę umożliwiającą dostęp do skalowalnego i elastycznego zbioru zasobów obliczeniowych do wspólnego wykorzystywania przez wielu użytkowników;
21) usługa cyfrowa – usługę świadczoną drogą elektroniczną w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2017 r. poz. 1219), będącą internetową platformą handlową, wyszukiwarką internetową, lub usługą przetwarzania w chmurze;
22) wyszukiwarka internetowa – usługę, która umożliwia użytkownikom wyszukiwanie wszystkich stron internetowych lub stron internetowych w danym języku za pomocą zapytania przez podanie słowa kluczowego, wyrażenia lub innego elementu, przedstawiającą w wyniku odnośniki, odnoszące się do informacji związanych z zapytaniem;
23) zdarzeniu o charakterze terrorystycznym – należy przez to rozumieć sytuację, co do której istnieje podejrzenie, że powstała na skutek przestępstwa o charakterze terrorystycznym, o którym mowa w art. 115 § 20 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, lub zagrożenie zaistnienia takiego przestępstwa.

Art. 3. 1. Krajowy system cyberbezpieczeństwa ma na celu zapewnienie cyberbezpieczeństwa na poziomie krajowym, w tym niezakłóconego świadczenia usług kluczowych i usług cyfrowych, osiągnięcie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa systemów informacyjnych służących do świadczenia tych usług oraz zapewnienie obsługi incydentów.
2. Informacje o podatnościach na incydenty, incydentach i zagrożeniach cyberbezpieczeństwa oraz o poziomie ryzyka wystąpienia incydentów gromadzone przez podmioty krajowego systemu cyberbezpieczeństwa, o których mowa w art. 4, mogą być przekazywane przez te podmioty w określonym zakresie do publicznej wiadomości w przypadku, gdy jest to niezbędne, aby zapobiec wystąpieniu incydentu albo zapewnić obsługę trwającego incydentu lub w przypadku gdy ujawnienie incydentu z innych względów jest w interesie publicznym, w tym również, jeśli przyczyni się do zwiększenia cyberbezpieczeństwa. Przekazywanie niezbędnych informacji do publicznej wiadomości nie może naruszać przepisów o ochronie tajemnic oraz o ochronie danych osobowych.
3. Do udostępniania informacji, o których mowa w ust. 2, nie stosuje się ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764).

Art. 4. Krajowy system cyberbezpieczeństwa obejmuje:
1) operatorów usług kluczowych i dostawców usług cyfrowych;
2) CSIRT MON;
3) CSIRT NASK;
4) CSIRT GOV;
5) przedsiębiorców telekomunikacyjnych;
6) organy publiczne oraz jednostki je obsługujące;
7) sądy i trybunały;
8) Narodowy Bank Polski;
9) Bank Gospodarstwa Krajowego;
10) Rządowe Centrum Bezpieczeństwa;
11) jednostki podległe i nadzorowane bezpośrednio przez organy administracji rządowej;
12) jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki i zrzeszenia;
13) uczelnie publiczne i Polską Akademię Nauk;
14) państwowe osoby prawne, utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, banków i spółek prawa handlowego;
15) podmioty świadczące usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa;
16) organy właściwe do spraw cyberbezpieczeństwa, o których mowa w art. 38, zwane dalej „organami właściwymi”;
17) Pojedynczy Punkt Kontaktowy do spraw cyberbezpieczeństwa, zwany dalej „Pojedynczym Punktem Kontaktowym”.

Rozdział 2
Usługi kluczowe i operatorzy usług kluczowych

Art. 5. 1. Operatorem usługi kluczowej jest podmiot należący do jednego z sektorów, podsektorów oraz rodzajów podmiotów wymienionych w załączniku do ustawy, posiadający jednostkę organizacyjną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wobec którego organ właściwy określony dla danego sektora wydał decyzję o uznaniu za operatora usługi kluczowej.
2. Organ właściwy wydaje decyzję o uznaniu za operatora usługi kluczowej, jeżeli:
1) podmiot świadczy usługę, która ma kluczowe znaczenie dla utrzymania krytycznej działalności społecznej lub gospodarczej, zwaną dalej „usługą kluczową”, wymienioną w wykazie usług kluczowych;
2) świadczenie tej usługi kluczowej zależy od systemów informacyjnych;
3) incydent miałby istotny skutek zakłócający dla świadczenia usługi kluczowej przez tego operatora.
3. Istotność skutku zakłócającego incydentu dla świadczenia usługi kluczowej, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, określana jest na podstawie progów istotności skutku zakłócającego z uwzględnieniem co najmniej następujących czynników:
1) liczby użytkowników zależnych od usługi świadczonej przez dany podmiot;
2) zależności innych sektorów, o których mowa w załączniku do ustawy, od usługi świadczonej przez ten podmiot;
3) wpływu, jaki incydent – jeżeli chodzi o skalę i czas trwania – mógłby mieć na działalność gospodarczą i społeczną lub bezpieczeństwo publiczne;
4) udziału podmiotu świadczącego usługę kluczową w rynku;
5) zasięgu geograficznego związanego z obszarem, którego mógłby dotyczyć incydent;
6) znaczenie podmiotu dla utrzymywania wystarczającego poziomu świadczenia usługi przy uwzględnieniu dostępności alternatywnych sposobów jej świadczenia.
4. W stosunku do podmiotu, który przestał spełniać warunki, o których mowa w ust. 1 i 2, organ właściwy wydaje decyzję o wygaśnięciu decyzji o uznaniu za operatora usługi kluczowej. Decyzja może zostać wydana z urzędu lub na wniosek operatora usługi kluczowej.
5. Decyzje, o których mowa w ust. 2 i 4, podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

Art. 6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wykaz usług kluczowych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1, z podziałem na sektory i podsektory wymienione w załączniku do ustawy, kierując się znaczeniem usługi dla utrzymania krytycznej działalności społecznej lub gospodarczej.

Art. 7. 1. Minister właściwy do spraw informatyzacji we współpracy z organami właściwymi oraz dyrektorem Rządowego Centrum Bezpieczeństwa opracuje progi istotności skutku zakłócającego incydentu dla świadczenia usług kluczowych zawartych w wykazie, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 6, biorąc pod uwagę co najmniej czynniki, o których mowa w art. 5 ust. 3.
2. Minister właściwy do spraw informatyzacji opracowując progi istotności skutku zakłócającego, o których mowa w ust. 1, może uwzględnić czynniki sektorowe.
3. Progi istotności skutku zakłócającego dla świadczenia usług kluczowych przyjmuje Rada Ministrów w drodze uchwały. Do uchwały mają zastosowanie przepisy o ochronie informacji niejawnych.

Art. 8. 1. Minister właściwy do spraw informatyzacji prowadzi wykaz operatorów usług kluczowych, uwzględniający podział na sektory, podsektory i rodzaje podmiotów określone w załączniku do ustawy.
2. Wykaz operatorów usług kluczowych zawiera:
1) nazwę (firmę) operatora usługi kluczowej;
2) sektor, podsektor i rodzaj podmiotu;
3) siedzibę i adres;
4) numer identyfikacji podatkowej NIP, jeżeli został nadany;
5) numer we właściwym rejestrze, jeżeli został nadany;
6) nazwę usługi kluczowej zgodną z wykazem, określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 6;
7) datę rozpoczęcia świadczenia usługi kluczowej;
8) datę zakończenia świadczenia usługi kluczowej;
9) datę wykreślenia z wykazu operatorów usług kluczowych.
3. Wpisanie do wykazu operatorów usług kluczowych lub wykreślenie z tego wykazu następuje na wniosek organu właściwego. Wniosek zawiera informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 1–8.
4. Wpisanie do wykazu operatorów usług kluczowych oraz wykreślenie z tego wykazu jest czynnością materialno-techniczną.
5. Informacje z wykazu operatorów usług kluczowych minister właściwy do spraw informatyzacji udostępnia na wniosek CSIRT NASK, CSIRT MON, CSIRT GOV i dyrektorowi Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.
6. Informacje z wykazu operatorów usług kluczowych, w zakresie niezbędnym do realizacji ich ustawowych zadań, minister właściwy do spraw informatyzacji udostępnia na wniosek następującym podmiotom:
1) organom właściwym;
2) Policji;
3) Żandarmerii Wojskowej;
4) Straży Granicznej;
5) Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu;
6) Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego;
7) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
8) Szefowi Agencji Wywiadu;
9) sądom;
10) prokuraturze;
11) Krajowej Administracji Skarbowej.

Art. 9. 1. Operator usługi kluczowej jest obowiązany informować organ właściwy o każdej zmianie jego danych wpisanych do wykazu operatorów usług kluczowych w terminie 14 dni od zmiany tych danych.
2. Organ właściwy niezwłocznie przekazuje informacje o zmianie danych operatora usługi kluczowej ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji.

Art. 10. 1. Operatorzy usług kluczowych zapewniają bezpieczeństwo świadczonych przez nich usług kluczowych oraz ciągłość świadczenia tych usług.
2. Operatorzy usług kluczowych wdrażają system zarządzania bezpieczeństwem, zapewniający w szczególności:
1) zbieranie informacji o zagrożeniach cyberbezpieczeństwa i podatnościach na incydenty systemów informacyjnych wykorzystywanych przez nich do świadczenia usług kluczowych;
2) zarządzanie incydentami, w tym ich identyfikację, klasyfikację i ustalenie priorytetów obsługi incydentów, rejestrację, analizę, wyszukiwanie powiązań, podejmowanie działań naprawczych i usuwanie przyczyn wystąpienia incydentów oraz przekazywanie informacji o incydentach poważnych do właściwego CSIRT;
3) odpowiednie i proporcjonalne środki techniczne i organizacyjne w celu analizowania i zarządzania ryzykami, na jakie narażone są systemy informacyjne wykorzystywane przez nich do świadczenia usług kluczowych, uwzględniając najnowszy stan wiedzy oraz zapewniając poziom bezpieczeństwa systemów informacyjnych odpowiedni do istniejącego ryzyka;
4) zarządzanie ryzykiem zakłócenia ciągłości świadczenia usługi kluczowej, w tym prowadzenie jego systematycznego szacowania oraz dokumentowanie;
5) objęcie świadczonych usług kluczowych systemem monitorowania w trybie ciągłym;
6) bezpieczeństwo fizyczne i środowiskowe, w tym kontrolę dostępu;
7) utrzymanie i bezpieczną eksploatacją systemów informacyjnych ;
8) wdrażanie, dokumentowanie i utrzymywanie planów działania umożliwiających ciągłe i niezakłócone świadczenie usług kluczowych, ich dostępność, integralność, niezaprzeczalność oraz poufność;
9) stosowanie środków zapobiegających i ograniczających wpływ incydentów na bezpieczeństwo systemów informacyjnych wykorzystywanych przez nich do świadczenia usług kluczowych;
10) stosowanie wewnętrznych procedur zgłaszania i obsługi incydentów;
11) stosowanie środków łączności umożliwiających prawidłową i bezpieczną komunikację w ramach krajowego systemu cyberbezpieczeństwa.
3. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi w drodze rozporządzenia minimalne wymagania techniczne dla środków łączności, o których mowa w ust. 2 pkt 11, kierując się potrzebą zapewnienia bezpieczeństwa środków łączności na odpowiednim poziomie.

Art. 11. 1. Operatorzy usług kluczowych opracowują dokumentację dotyczącą cyberbezpieczeństwa systemów informacyjnych wykorzystywanych do świadczenia usług kluczowych, w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania decyzji o uznaniu za operatora usługi kluczowej, oraz przechowują tę dokumentację przez okres 5 lat liczonych od początku roku następującego po roku jej wytworzenia.
2. Do operatorów usług kluczowych będących jednocześnie właścicielami, posiadaczami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji, urządzeń lub usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej ujętych w wykazie, o którym mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 209), przepisów ust. 1 nie stosuje się.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób tworzenia, aktualizacji, oraz zakres informacji zawartych w dokumentacji, o której mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę zapewnienia cyberbezpieczeństwa podczas świadczenia usług kluczowych oraz ciągłości świadczenia tych usług.

Art. 12. 1. Operatorzy usług kluczowych są obowiązani:
1) identyfikować incydent;
2) rejestrować incydenty oraz zapewniać w razie potrzeby dostęp do informacji o rejestrowanych incydentach właściwemu CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV;
3) klasyfikować incydent, w tym identyfikować incydent poważny na podstawie progów uznawania incydentu za poważny;
4) zgłaszać incydent poważny niezwłocznie, nie później niż w ciągu 24 godzin od momentu wykrycia, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1, do właściwego CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV;
5) zapewnić obsługę incydentu zwykłego;
6) zapewnić obsługę incydentu poważnego i incydentu krytycznego we współpracy z właściwym CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV, w tym poinformować właściwy CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV o usunięciu podatności, które doprowadziły lub mogłyby doprowadzić do poważnego incydentu.
2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, nie może narażać operatora usługi kluczowej na zwiększoną odpowiedzialność.
3. W przypadku zakłócenia działania systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1, operatorzy usług kluczowych zgłaszają incydenty poważne za pomocą dostępnych środków komunikacji elektronicznej.
4. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia progi uznania incydentu za poważny w poszczególnych sektorach określonych w załączniku do ustawy, biorąc pod uwagę:
1) liczbę użytkowników, których dotyczy zakłócenie świadczenia usługi kluczowej,
2) czas trwania oddziaływania incydentu na świadczoną usługę,
3) zasięg geograficzny związany z obszarem, którego dotyczy incydent
- kierując się potrzebą zapewnienia ochrony przed krytycznym obniżeniem jakości lub przerwaniem ciągłości działania świadczonej usługi kluczowej.
5. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4, Rada Ministrów może określić progi uznania incydentu za poważny, biorąc pod uwagę także czynniki charakterystyczne dla poszczególnych sektorów, kierując się potrzebą zapewnienia ochrony przed krytycznym obniżeniem jakości lub przerwaniem ciągłości działania świadczonej usługi kluczowej w danym sektorze.

Art. 13. 1. Zgłoszenie incydentu poważnego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 4, zawiera:
1) dane podmiotu zgłaszającego, w tym firmę przedsiębiorcy, numer we właściwym rejestrze, siedzibę i adres;
2) dane osoby składającej zgłoszenie: imię i nazwisko, numer telefonu, adres poczty elektronicznej;
3) dane osoby uprawnionej do składania wyjaśnień dotyczących zgłaszanych informacji: imię i nazwisko, numer telefonu, adres poczty elektronicznej;
4) opis wpływu incydentu poważnego na usługi kluczowe, w tym:
a) usługi kluczowe zgłaszającego, na które incydent poważny wywarł wpływ,
b) liczbę użytkowników, na których incydent poważny miał wpływ,
c) czas trwania incydentu poważnego,
d) zasięg geograficzny, na którym wystąpił incydent poważny,
e) wpływ incydentu poważnego na usługi kluczowe świadczone przez innych operatorów usług kluczowych i dostawców usług cyfrowych,
f) przyczynę zaistnienia incydentu poważnego oraz sposób jego przebiegu i skutki jego oddziaływania na systemy informacyjne i usługi kluczowe;
5) informacje umożliwiające właściwemu CSIRT określenie transgranicznego wpływu incydentu;
6) w przypadku incydentu, który mógł mieć wpływ na usługi kluczowe – opis przyczyn tego incydentu, sposób jego przebiegu oraz prawdopodobne skutki oddziaływania na systemy informacyjne;
7) informacje o przyczynie i źródle incydentu poważnego, jeśli są znane w chwili zgłaszania;
8) informacje o podjętych działaniach zapobiegawczych;
9) informacje o podjętych środkach naprawczych;
10) inne istotne informacje.
2. W zgłoszeniu operatorzy usług kluczowych oznaczają informacje stanowiące tajemnice prawnie chronione, w tym stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa.

Art. 14. 1. Operatorzy usług kluczowych mogą przekazywać do właściwego CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV informacje:
1) o incydencie zwykłym;
2) o zagrożeniach cyberbezpieczeństwa;
3) dotyczące szacowania ryzyka;
4) o podatnościach na incydenty systemów informacyjnych;
5) o wykorzystywanych technologiach informatycznych.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, mogą być przekazywane za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1.

Art. 15. 1. Operatorzy usług kluczowych są obowiązani do:
1) wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za cyberbezpieczeństwo świadczonych usług kluczowych;
2) zapewnienia użytkownikowi usługi kluczowej dostępu do wiedzy pozwalającej na zrozumienie zagrożeń cyberbezpieczeństwa i stosowanie skutecznych sposobów zabezpieczania się przed tymi zagrożeniami w zakresie związanym ze świadczoną usługą kluczową.
2. W celu realizacji zadań, o których mowa w art. 10 ust. 2, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 oraz art. 14, operatorzy usług kluczowych powołują wewnętrzne struktury odpowiedzialne za cyberbezpieczeństwo lub zawierają umowy z podmiotami świadczącym usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa, które:
1) dysponują odpowiednim potencjałem organizacyjno-technicznym pozwalającym na zapewnienie cyberbezpieczeństwa obsługiwanym podmiotom;
2) dysponują pomieszczeniami służącymi do świadczenia usług z zakresu reagowania na incydenty zabezpieczonymi przed zagrożeniami fizycznymi i środowiskowymi;
3) stosują zabezpieczenia w celu zapewnienia dostępności, integralności, poufności i rozliczalności przetwarzanych informacji z uwzględnieniem bezpieczeństwa osobowego, eksploatacji i architektury systemów.
3. Operatorzy usług kluczowych informują organ właściwy i właściwy CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV o podmiocie, z którym została zawarta umowa na świadczenie usług z zakresu cyberbezpieczeństwa.
4. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia sposób realizacji wymagań, o których mowa w ust. 2, przez podmioty świadczące usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa oraz wewnętrzne struktury odpowiedzialne za cyberbezpieczeństwo, uwzględniając potrzebę zapewnienia cyberbezpieczeństwa świadczonych usług kluczowych na wysokim poziomie.

Art. 16. 1. Operatorzy usług kluczowych przeprowadzają co najmniej raz na dwa lata audyt bezpieczeństwa teleinformatycznego, zwany dalej „audytem”.
2. Audyt jest przeprowadzany przez akredytowaną jednostkę oceniającą zgodność systemu zarządzania bezpieczeństwem i zarządzania ciągłością działania.
3. Celem audytu jest potwierdzenie, na podstawie przeprowadzonej analizy ryzyka, że operatorzy usług kluczowych spełniają wymogi określone w ustawie.
4. Na podstawie zebranych dokumentów i dowodów audytor sporządza pisemne sprawozdanie z przeprowadzonego audytu i przekazuje je operatorowi usługi kluczowej wraz z dokumentacją z przeprowadzonego audytu.
5. Operator usługi kluczowej przekazuje kopię sprawozdania z przeprowadzonego audytu na uzasadniony wniosek:
1) organu właściwego;
2) dyrektora Rządowego Centrum Bezpieczeństwa w przypadku, gdy operator usługi kluczowej jest jednocześnie właścicielem, posiadaczem samoistnym i zależnym obiektów, instalacji lub urządzeń wchodzących w skład infrastruktury krytycznej ujętych w wykazie, o których mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym.
6. Organ właściwy na podstawie analizy wyników audytu może wydawać wiążące polecenia wprowadzenia środków zaradczych w odniesieniu do stwierdzonych w audycie uchybień. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, polecenia wydawane są po zasięgnięciu opinii dyrektora Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.

Rozdział 3
Dostawcy usług cyfrowych

Art. 17. 1. Świadczenie usług cyfrowych na terytorium Unii Europejskiej oraz Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) podlega prawu Rzeczpospolitej Polskiej, jeśli dostawca usług cyfrowych ma główną siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Za główną siedzibę dostawcy usług cyfrowych uznaje się inne niż Rzeczypospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej, jeżeli siedziba zarządu tego dostawcy usług cyfrowych znajduje się w tym państwie.
3. Dostawca usług cyfrowych, o ile nie posiada siedziby w jednym z państw, o których mowa w ust. 1, ale oferuje usługi cyfrowe w tych państwach i wyznacza przedstawiciela w Rzeczpospolitej Polskiej, podlega prawu Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Jeżeli dostawca usług cyfrowych posiada główną siedzibę lub przedstawiciela na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale jego systemy informacyjne są zlokalizowane w jednym lub większej liczbie państw członkowskich Unii Europejskiej, właściwy organ Rzeczypospolitej Polskiej współpracuje z właściwymi organami tych państw członkowskich Unii Europejskiej i udziela im pomocy, odpowiednio do potrzeb.
5. Przepisy ust. 4 stosuje się odpowiednio, jeżeli dostawca usług cyfrowych posiada główną jednostkę organizacyjną lub przedstawiciela w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, ale jego systemy informacyjne są zlokalizowane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 18. 1. Dostawcy usług cyfrowych są odpowiedzialni za zapewnienie cyberbezpieczeństwa świadczonych przez nich usług cyfrowych.
2. Dostawcy usług cyfrowych określają i podejmują odpowiednie i proporcjonalne środki techniczne i organizacyjne w celu zarządzania ryzykami, na jakie narażone są systemy informacyjne wykorzystywane przez nich do świadczenia usług cyfrowych. Środki te, uwzględniając najnowszy stan wiedzy, muszą zapewniać poziom bezpieczeństwa systemów informacyjnych odpowiedni do istniejącego ryzyka.
3. Dostawcy usług cyfrowych podejmują środki zapobiegające i minimalizujące wpływ incydentów dotyczących bezpieczeństwa ich systemów informacyjnych na usługi cyfrowe, w celu zapewnienia ciągłości tych usług.

Art. 19. 1. Dostawcy usług cyfrowych mają obowiązek informować CSIRT NASK o incydencie istotnym, w tym dotyczącym dwóch lub większej liczby państw członkowskich Unii Europejskiej.
2. Dostawcy usług cyfrowych mają obowiązek przekazywać operatorowi usługi kluczowej, który świadczy usługę kluczową za pośrednictwem tych dostawców usług cyfrowych, informacje dotyczące incydentu istotnego.
3. Zgłoszenia muszą zawierać informacje umożliwiające CSIRT NASK określenie istotności wpływu transgranicznego incydentu.
4. Zgłoszenie nie może narażać dostawcy usług cyfrowych na zwiększoną odpowiedzialność.
5. Obowiązek zgłoszenia incydentu istotnego ma zastosowanie, gdy dostawca usług cyfrowych ma dostęp do informacji niezbędnych do oceny istotności incydentu.

Art. 20. 1. Dostawcy usług cyfrowych są obowiązani:
1) identyfikować incydent;
2) rejestrować incydenty oraz zapewniać w razie potrzeby dostęp do informacji o rejestrowanych incydentach CSIRT NASK;
3) klasyfikować incydent;
4) zgłaszać incydenty istotne niezwłocznie, nie później niż w ciągu 24 godzin od momentu wykrycia, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1, do CSIRT NASK;
5) zapewnić obsługę incydentu istotnego i incydentu krytycznego we współpracy z CSIRT NASK .
2. W przypadku zakłócenia działania systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1, dostawcy usług cyfrowych zgłaszają incydenty istotne przy pomocy dostępnych środków komunikacji elektronicznej.

Art. 21. 1. Zgłoszenie incydentu istotnego, o którym mowa w art. 20 ust. 1 pkt 4, zawiera:
1) dane podmiotu zgłaszającego, w tym firmę przedsiębiorcy, numer we właściwym rejestrze, siedzibę i adres;
2) dane osoby składającej zgłoszenie: imię i nazwisko, numer telefonu, adres poczty elektronicznej;
3) dane osoby uprawnionej do składania wyjaśnień dotyczących zgłaszanych informacji: imię i nazwisko, numer telefonu, adres poczty elektronicznej;
4) opis wpływu incydentu istotnego na usługi cyfrowe, zawierający informacje pozwalające na zidentyfikowanie incydentu istotnego zgodnie z art. 4 decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2017/…/UE, w tym określenie istotności wpływu transgranicznego;
5) informacje o przyczynie i źródle incydentu istotnego, jeśli są znane w chwili zgłaszania;
6) informacje o podjętych działaniach zapobiegawczych;
7) informacje o podjętych środkach naprawczych;
8) inne istotne informacje.
2. W zgłoszeniu dostawcy usług cyfrowych oznaczają informacje stanowiące tajemnice prawnie chronione, w tym stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa.

Art. 22. Dostawcy usług cyfrowych mogą przekazywać do CSIRT NASK informacje, o których mowa w art. 14. Informacje te mogą być przekazywane za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1.

Art. 23. Dostawcy usług cyfrowych mogą zlecić realizację zadań, o których mowa w art. 18-20 i art. 22 oraz zadań określonych w decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej 2017/…/UE podmiotom świadczącym usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa spełniającym wymogi, o których mowa w art. 15 ust. 2.

Rozdział 4
Obowiązki podmiotów publicznych

Art. 24. 1. Podmioty publiczne, o których mowa w art. 4 pkt 6-14, są obowiązane do wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za cyberbezpieczeństwo świadczonych usług.
2. Jednostki samorządu terytorialnego mogą wyznaczyć jedną osobę odpowiedzialną za cyberbezpieczeństwo usług świadczonych przez ich jednostki organizacyjne.

Art. 25. Podmioty publiczne, o których mowa w art. 4 pkt 6-14, są obowiązane:
1) identyfikować incydent;
2) klasyfikować incydent;
3) dokumentować obsługę incydentu;
4) zgłaszać incydenty poważne niezwłocznie, nie później niż w ciągu 24 godzin od momentu wykrycia, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1, do właściwego CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV;
5) zapewnić obsługę incydentu zwykłego;
6) zapewnić obsługę incydentu poważnego oraz incydentu krytycznego we współpracy z właściwym CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV;
7) podejmować działania naprawcze, w tym usuwać skutki incydentu;
8) zapewnić użytkownikowi usługi dostęp do wiedzy pozwalającej na zrozumienie zagrożeń cyberbezpieczeństwa i stosowanie skutecznych sposobów zabezpieczania się przed tymi zagrożeniami.

Art. 26. Podmioty publiczne, o których mowa w art. 4 pkt 6-14, mogą przekazywać do właściwego CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV informacje, o których mowa w art. 14. Informacje te mogą być przekazywane za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1.

Art. 27. Do podmiotu publicznego, o którym mowa w art. 4 pkt 6-14, wobec którego wydana została decyzja o uznaniu za operatora usługi kluczowej, stosuje się przepisy rozdziału 2.

Rozdział 5
Zadania CSIRT

Art. 28. 1. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV współpracują ze sobą, zapewniając spójny i kompletny system zarządzania ryzykiem w zakresie cyberbezpieczeństwa państwa oraz obsługę zgłoszonych incydentów.
2. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV realizują zadania na rzecz przeciwdziałania zagrożeniom cyberbezpieczeństwa o charakterze ponadsektorowym i transgranicznym, a także zapewniają koordynację obsługi poważnych incydentów. W uzasadnionych przypadkach na wniosek operatorów usług kluczowych, dostawców usług cyfrowych lub właścicieli, posiadaczy samoistnych i zależnych obiektów, instalacji, urządzeń lub usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej ujętych w wykazie, o którym mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym, mogą zapewnić im wsparcie w obsłudze lub obsługę poważnych incydentów.
3. Do zadań CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV należy:
1) monitorowanie zagrożeń i incydentów na poziomie krajowym;
2) szacowanie ryzyka związanego z ujawnionym zagrożeniem oraz zaistniałymi incydentami;
3) przekazywanie podmiotom tworzącym krajowy system cyberbezpieczeństwa wczesnych ostrzeżeń;
4) wydawanie ogłoszeń i przekazywanie informacji dotyczących incydentów i ryzyk;
5) klasyfikacja incydentów, jako krytyczne oraz koordynowanie ich obsługi;
6) zapewnienie w razie potrzeby wsparcia w obsłudze incydentu poważnego i krytycznego operatorom usług kluczowych lub dostawcom usług cyfrowych;
7) przekazywanie Pojedynczemu Punktowi Kontaktowemu informacji o incydentach poważnych mających charakter transgraniczny zgłoszonych przez operatorów usług kluczowych lub dostawców usług cyfrowych;
8) przyjmowanie zgłoszeń o incydentach z innych państw, w tym państw członkowskich Unii Europejskiej, i dokonywanie dystrybucji tych informacji do pozostałych CSIRT i do Pojedynczego Punktu Kontaktowego;
9) zmiana klasyfikacji incydentów zwykłych, incydentów poważnych i incydentów istotnych;
10) reagowanie na zgłoszone incydenty;
11) zapewnienie dynamicznej analizy ryzyka i incydentów;
12) przekazywanie informacji technicznych dotyczących danego incydentu do pozostałych CSIRT;
13) udział w Sieci CSIRT.
4. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV wspólnie opracowują procedury postępowania w przypadku incydentu i wystąpienia ryzyka.
5. Do zadań CSIRT MON należy obsługa incydentów zgłaszanych przez:
1) podmioty podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane;
2) podmioty podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane, których systemy teleinformatyczne lub sieci teleinformatyczne są wpisane do jednolitego wykazu obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej, o którym mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym;
3) przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym, w stosunku do których organem organizującym i nadzorującym wykonywanie zadań na rzecz obronności państwa w rozumieniu art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. poz. 1320 oraz z 2002 r. poz. 1571) jest Minister Obrony Narodowej.
6. Do zadań CSIRT NASK należy:
1) obsługa lub koordynacja obsługi incydentów zgłaszanych przez:
a) państwowe osoby prawne, utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych w tym przedsiębiorstwa, banki i spółki prawa handlowego, których systemy teleinformatyczne lub sieci teleinformatyczne nie zostały wpisane do jednolitego wykazu obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej, o którym mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym,
b) agencje wykonawcze,
c) państwowe instytucje kultury,
d) jednostki podległe organom administracji rządowej i przez nie nadzorowane,
e) jednostki samorządu terytorialnego i ich związki,
f) związki metropolitarne,
g) samorządowe zakłady budżetowe,
h) samorządowe jednostki budżetowe,
i) samorządowe instytucje kultury,
j) samorządowe kolegia odwoławcze,
k) regionalne izby obrachunkowe,
l) uczelnie publiczne,
m) Polską Akademię Nauk,
n) dostawców usług cyfrowych, z wyjątkiem wymienionych w ust. 7 pkt 12,
o) operatorów usług kluczowych, z wyjątkiem wymienionych w ust. 7 pkt 12,
p) inne podmioty niż wymienione w lit. a-o oraz ust. 5 i 7,
r) osoby fizyczne;
2) informowanie innych państw członkowskich Unii Europejskiej o incydentach istotnych, które dotyczą dwóch lub większej liczby państw członkowskich;
3) zapewnienie zaplecza analitycznego oraz badawczo-rozwojowego, które w szczególności:
a) prowadzi zaawansowane analizy złośliwego oprogramowania oraz analizy podatności technicznych,
b) monitoruje wskaźniki zagrożeń,
c) rozwija narzędzia i metody do wykrywania i zwalczania zagrożeń,
d) prowadzi analizy strategiczne i opracowuje rekomendacje w zakresie cyberbezpieczeństwa,
e) opracowuje propozycje rozwiązań systemowych w zakresie cyberbezpieczeństwa w postaci standardów, rekomendacji i dobrych praktyk,
f) wspiera uczestników krajowego systemu cyberbezpieczeństwa w budowaniu potencjału i zdolności w obszarze cyberbezpieczeństwa,
g) prowadzi działania z zakresu budowania świadomości w obszarze cyberbezpieczeństwa,
h) współpracuje w zakresie rozwiązań edukacyjnych w obszarze cyberbezpieczeństwa;
4) wydawanie komunikatów o zidentyfikowanych zagrożeniach;
5) tworzenie i udostępnianie narzędzi dobrowolnej współpracy i wymiany informacji o zagrożeniach cyberbezpieczeństwa i incydentach;
7. Do zadań CSIRT GOV należy obsługa lub koordynacja obsługi incydentów zgłaszanych przez:
1) Kancelarię Sejmu, Kancelarię Senatu, Kancelarię Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej;
2) Krajową Radę Radiofonii i Telewizji;
3) Narodowy Bank Polski;
4) Bank Gospodarstwa Krajowego;
5) organy administracji rządowej,
6) sądy i trybunały;
7) prokuraturę;
8) organy kontroli państwowej;
9) Naczelny Urząd Opieki Zdrowotnej;
10) Urzędy Skarbowe;
11) Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
12) inne niż wymienione w pkt 1-11 oraz ust. 5 pkt 2 i 3 podmioty, których systemy teleinformatyczne lub sieci teleinformatyczne są wpisane do jednolitego wykazu obiektów, instalacji, urządzeń i usług wchodzących w skład infrastruktury krytycznej, o którym mowa w art. 5b ust. 7 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym.
8. CSIRT, który otrzymał zgłoszenie incydentu, a nie jest właściwy do jego obsługi lub koordynacji, przekazuje to zgłoszenie do właściwego CSIRT wraz z otrzymanymi informacjami.
9. Zadania CSIRT NASK są finansowane z części budżetu, której dysponentem jest minister właściwy do spraw informatyzacji na podstawie umowy dotacji podmiotowej.
10. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV mogą w drodze porozumienia powierzyć sobie wzajemnie wykonywanie zadań, w stosunku do niektórych rodzajów podmiotów, o których mowa w ust. 5-7. O zawarciu porozumienia CSIRT, który powierzył wykonywanie zadań, informuje podmioty, w stosunku do których nastąpiła zmiana CSIRT.
11. Porozumienia, o których mowa w ust. 8, są ogłaszane w przypadku przejęcia zadań realizowanych dotychczasowo przez:
1) CSIRT MON – w Dzienniku Urzędowym Ministra Obrony Narodowej;
2) CSIRT NASK – w Dzienniku Urzędowym ministra właściwego do spraw informatyzacji;
3) CSIRT GOV – w Dzienniku Urzędowym Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Art. 29. 1. CSIRT GOV jest właściwy w zakresie incydentów związanych ze zdarzeniami o charakterze terrorystycznym.
2. W przypadku stwierdzenia, że incydent obsługiwany przez CSIRT MON albo CSIRT NASK jest związany ze zdarzeniami o charakterze terrorystycznym, obsługę takiego incydentu przejmuje CSIRT GOV.
3. CSIRT MON kieruje działaniami związanymi z obsługą incydentów w czasie stanu wojennego, o którym mowa w ustawie z dnia 22 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz o kompetencjach naczelnego dowódcy sił zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1932).

Art. 30. 1. Właściwy CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV informuje, na podstawie zgłoszenia uzyskanego od operatora usługi kluczowej, inne państwa członkowskie Unii Europejskiej, których dotyczy incydent, jeśli ma on istotny wpływ na ciągłość usług kluczowych świadczonych w tych państwach członkowskich.
2. Właściwy CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV przekazuje, jeśli pozwalają na to okoliczności, zgłaszającemu operatorowi usługi kluczowej informacje dotyczące działań następczych jego zgłoszenia, które mogłyby pomóc w obsłudze incydentu.
3. Właściwy CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV może wystąpić z wnioskiem do Pojedynczego Punktu Kontaktowego o przekazanie zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, pojedynczym punktom kontaktowym w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej, których dotyczy incydent.
4. Właściwy CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV może, po konsultacji ze zgłaszającym operatorem usługi kluczowej, przekazać do publicznej wiadomości informacje o poszczególnych incydentach, gdy jest to niezbędne, aby zapobiec wystąpieniu incydentu albo zapewnić obsługę trwającego incydentu.

Art. 31. 1. CSIRT NASK, w stosownych przypadkach, informuje o incydencie istotnym dotyczącym dwóch lub większej liczby państw członkowskich Unii Europejskiej, państwa członkowskie których dotyczy incydent istotny.
2. CSIRT NASK może, po konsultacji ze zgłaszającym dostawcą usług cyfrowych, przekazać do publicznej wiadomości informacje o poszczególnych incydentach lub zobowiązać do tego dostawcę usług cyfrowych, w przypadku gdy jest to niezbędne, aby zapobiec wystąpieniu incydentu lub zapewnić obsługę trwającego incydentu albo gdy z innych powodów ujawnienie incydentu jest w interesie publicznym.
3. Przekazania informacji, o której mowa w ust. 2, mogą dokonać w stosownych przypadkach organy lub CSIRT innych zainteresowanych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Art. 32. 1. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV wspólnie opracują informację zawierającą elementy, o których mowa w art. 5a ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym, w obszarze zadań realizowanych przez CSIRT zgodnie z art. 24 ust. 2-7.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, jest opracowywana w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 5a ust. 6 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym i przekazywana jako wkład do raportu cząstkowego ministra właściwego do spraw informatyzacji, o którym mowa w tych przepisach.

Art. 33. 1. Podmioty inne niż operatorzy usług kluczowych i dostawcy usług cyfrowych, w tym osoby fizyczne, mogą zgłosić incydent do CSIRT NASK.
2. Zgłoszenia incydentów od operatorów usług kluczowych oraz dostawców usług cyfrowych są traktowane priorytetowo względem zgłoszeń, o których mowa w ust. 1.
3. Zgłoszenia, o których mowa w ust. 1, mogą zostać rozpatrzone, gdy nie stanowi to nieproporcjonalnego czy nadmiernego obciążenia dla CSIRT NASK. Zgłoszenia takie nie mogą skutkować nałożeniem na zgłaszającego dodatkowych obowiązków.

Art. 34. 1. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV mogą wykonywać niezbędne działania techniczne, związane z monitorowaniem zagrożeń, obsługą incydentów poważnych, incydentów krytycznych lub incydentów o charakterze ponadsektorowym i transgranicznym, a także dokonywać analiz i przechowywać niezbędne w tym zakresie dane.
2. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV mogą wykonywać czynności specjalistyczne, mające na celu likwidację szkód wyrządzonych przez incydenty, w szczególności, jeżeli incydenty mają charakter ponadsektorowy lub transgraniczny.
3. W trakcie obsługi poważnych incydentów CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV może wystąpić do organu właściwego z wnioskiem o wezwanie operatora usługi kluczowej lub dostawcy usługi cyfrowej, aby w wyznaczonym terminie usunął podatności, które doprowadziły lub mogłyby doprowadzić do poważnego incydentu.
4. CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV może wystąpić bezpośrednio do operatora usługi kluczowej lub dostawcy usługi cyfrowej o udostępnienie informacji technicznych związanych z incydentem, które będą niezbędne do przeprowadzenia analizy zdarzenia lub obsługi incydentu.
5. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV oraz podmioty świadczące usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa współpracują z organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości oraz służbami specjalnymi przy realizacji ich ustawowych zadań.
6. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV obsługując incydenty, które doprowadziły do naruszeń danych osobowych współpracują z organem właściwym w zakresie ochrony danych osobowych.

Art. 35. 1. CSIRT MON, CSIRT GOV i CSIRT NASK, dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa oraz minister właściwy do spraw informatyzacji mogą w zakresie i celu niezbędnym do realizacji zadań wynikających z ustawy przetwarzać dane, w tym dane osobowe, obejmujące także dane określone w art. 9 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. U. UE L 119 z 4.05.2016, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem 2016/679”.
2. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV mogą wymieniać się danymi, o których mowa w ust. 1, w zakresie niezbędnym do realizacji zadań określonych w ustawie.

Art. 36. 1. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV informują się wzajemnie oraz informują Rządowe Centrum Bezpieczeństwa o incydencie, który może spowodować wystąpienie sytuacji kryzysowej w rozumieniu ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1) wstępną analizę potencjalnych skutków incydentu z uwzględnieniem w szczególności:
a) liczby użytkowników, których dotyczy incydent, w szczególności jeśli zakłóca świadczenie usługi kluczowej,
b) czasu trwania incydentu,
c) zasięgu geograficznego, związanego z obszarem, którego dotyczy incydent;
2) rekomendację w sprawie zwołania Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym.
3. Informacja, o której mowa w ust. 1, może zawierać wniosek o zwołanie Zespołu do spraw Incydentów Krytycznych, o którym mowa w art. 37 ust. 1.
4. W przypadku uzyskania informacji o zagrożeniach cyberbezpieczeństwa CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV mogą informować się wzajemnie oraz informować Rządowe Centrum Bezpieczeństwa. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.
5. CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV mogą przekazywać do publicznej wiadomości informacje o incydentach oraz o zagrożeniach, w niezbędnym zakresie, o ile przekazywanie informacji przyczyni się do zwiększenia cyberbezpieczeństwa systemów informacyjnych użytkowanych przez obywateli i przedsiębiorców lub zapewnienia bezpiecznego korzystania z tych systemów.

Art. 37. 1. Tworzy się Zespół do spraw Incydentów Krytycznych, zwany dalej „Zespołem”, jako organ pomocniczy w sprawach obsługi incydentów krytycznych zgłoszonych CSIRT MON, CSIRT NASK lub CSIRT GOV i koordynujący działania podejmowane przez CSIRT MON, CSIRT NASK, CSIRT GOV oraz Rządowe Centrum Bezpieczeństwa.
2. W skład Zespołu wchodzą przedstawiciele CSIRT MON, CSIRT NASK, CSIRT GOV oraz Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.
3. Obsługę prac Zespołu zapewnia Rządowe Centrum Bezpieczeństwa.
4. CSIRT MON, CSIRT NASK, CSIRT GOV lub dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa mogą zapraszać do udziału w pracach Zespołu, z głosem doradczym, przedstawicieli organów ścigania, wymiaru sprawiedliwości lub służb specjalnych.
5. W przypadku, o którym mowa w art. 36 ust. 3, albo na wniosek innego członka Zespołu lub z własnej inicjatywy po uzyskaniu informacji, o której mowa w art. 36 ust. 2, dyrektor Rządowego Centrum Bezpieczeństwa zawiadamia niezwłocznie członków Zespołu o terminie i miejscu posiedzenia Zespołu. Udział w posiedzeniu Zespołu może odbywać się za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość.
6. Zespół na posiedzeniu:
1) wyznacza jednomyślnie CSIRT koordynujący obsługę incydentu, którego dotyczy informacja, o której mowa w art. 36 ust. 2;
2) określa zadania pozostałych CSIRT oraz Rządowego Centrum Bezpieczeństwa w obsłudze incydentu, którego dotyczy informacja, o której mowa w art. 36 ust. 2;
3) podejmuje decyzję o wystąpieniu z wnioskiem do Prezesa Rady Ministrów w sprawie zwołania Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego;
4) przygotowuje opinię dla Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w zakresie wprowadzenia, zmiany lub odwołania stopni alarmowych CRP, o których mowa w ustawie z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych.
7. Prezes Rady Ministrów, niezwłocznie po przekazaniu przez dyrektora Rządowego Centrum Bezpieczeństwa wniosku, o którym mowa w ust. 6 pkt 3, zwołuje posiedzenie Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego.
8. Decyzje Zespołu oraz decyzje Rządowego Zespołu Zarządzania Kryzysowego dotyczące obsługi incydentu, którego dotyczy informacja, o której mowa w art. 36 ust. 2, są wiążące.

Rozdział 6
Organy właściwe do spraw cyberbezpieczeństwa

Art. 38. 1. Organami właściwymi są:
1) dla sektora energetycznego – minister właściwy do spraw energii;
2) dla sektora transportu z wyłączeniem podsektora transportu wodnego – minister właściwy do spraw transportu;
3) dla podsektora transportu wodnego – minister właściwy do spraw gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej;
4) dla sektora bankowego i infrastruktury rynków finansowych – minister właściwy do spraw instytucji finansowych;
5) dla sektora służby zdrowia – minister właściwy do spraw zdrowia;
6) dla sektora zaopatrzenia w wodę pitną i jej dystrybucji – minister właściwy do spraw środowiska;
7) dla infrastruktury cyfrowej – minister właściwy do spraw informatyzacji.
2. Organem właściwym dla dostawców usług cyfrowych jest minister właściwy do spraw informatyzacji.

Art. 39. 1. Organy właściwe:
1) prowadzą bieżącą analizę podmiotów w danym sektorze pod kątem uznania ich za operatora usługi kluczowej lub niespełniania warunków kwalifikujących podmiot jako operatora usługi kluczowej;
2) wydają decyzje o uznaniu podmiotu za operatora usługi kluczowej lub decyzje o wygaśnięciu decyzji o uznaniu podmiotu za operatora usługi kluczowej;
3) niezwłocznie przekazują wnioski do ministra właściwego do spraw informatyzacji o wpisanie do wykazu operatorów usług kluczowych lub wykreślenie z wykazu;
4) przygotowują we współpracy z CSIRT NASK, CSIRT GOV i CSIRT MON rekomendacje do działań mających na celu wzmocnienie cyberbezpieczeństwa, w tym wytyczne sektorowe dotyczące zgłaszania incydentów;
5) monitorują stosowanie przepisów ustawy przez operatorów usług kluczowych i dostawców usług cyfrowych we właściwych im sektorach;
6) mogą prowadzić współpracę z właściwymi organami państw członkowskich Unii Europejskiej za pośrednictwem Pojedynczego Punktu Kontaktowego;
7) przetwarzają informacje, w tym dane osobowe, dotyczące świadczonych usług kluczowych oraz operatorów usług kluczowych, w zakresie niezbędnym do realizacji zadań wynikających z ustawy;
8) uczestniczą w ćwiczeniach w zakresie cyberbezpieczeństwa uruchamianych w Rzeczypospolitej Polskiej lub w Unii Europejskiej.
2. Organy właściwe mogą żądać od operatorów usług kluczowych przekazania określonych informacji niezbędnych do oceny bezpieczeństwa ich systemów informacyjnych, w tym dokumentów dotyczących polityki w zakresie cyberbezpieczeństwa, uzasadniając cel ich przekazania, a po dokonaniu ich oceny wydawać wiążące polecenia wprowadzenie środków zaradczych w odniesieniu do stwierdzonych nieprawidłowości.
3. Organ właściwy może powierzyć realizację, w jego imieniu, niektórych zadań, o których mowa w ust. 1, jednostkom podległym lub nadzorowanym przez ten organ.
4. Powierzenie następuje na podstawie porozumienia organu właściwego. Porozumienie, wraz ze stanowiącymi jego integralną część załącznikami, podlega ogłoszeniu w dzienniku urzędowym organu właściwego.
5. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 3, określa się zasady sprawowania przez organ właściwy kontroli nad prawidłowym wykonywaniem powierzonych zadań.
6. Organy właściwe i Pojedynczy Punkt Kontaktowy w stosownych przypadkach współpracują z organami ścigania i organem właściwym w zakresie ochrony danych osobowych.

Art. 40. 1. Organy właściwe, we współpracy z Pojedynczym Punktem Kontaktowym, na bieżąco rozpoznają potencjalnych transgranicznych operatorów usług kluczowych, badając, czy operatorzy spełniają warunki określone w art. 5 ust. 1 i 2.
2. Operator usługi kluczowej jest uznawany za transgranicznego operatora usługi kluczowej, jeśli świadczy usługę kluczową w dwóch lub większej liczbie państw członkowskich Unii Europejskiej.
3. W celu uznania operatora usługi kluczowej za operatora transgranicznego organ właściwy prowadzi uzgodnienia z organami właściwymi państw członkowskich Unii Europejskiej, na których terytorium operator świadczy usługę kluczową.
4. Organ właściwy w uzgodnieniach, o których mowa w ust. 3, przedstawia stanowisko uzgodnione z Pojedynczym Punktem Kontaktowym.
5. W przypadku, gdy operator zlokalizowany na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, który nie został rozpoznany jako transgraniczny operator usługi kluczowej, świadczy usługę kluczową na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, organ właściwy informuje Pojedynczy Punkt Kontaktowy o zamiarze przeprowadzenia uzgodnień na ten temat.
6. Na podstawie uzgodnień, o których mowa w ust. 3, organ właściwy wydaje decyzję dotyczącą uznania danego operatora usługi kluczowej za transgranicznego operatora usługi kluczowej.

Rozdział 7
Zadania ministra właściwego do spraw informatyzacji

Art. 41. Minister właściwy do spraw informatyzacji jest odpowiedzialny za:
1) monitorowanie zagrożeń cyberbezpieczeństwa na poziomie krajowym;
2) monitorowanie wdrażania Strategii Cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej oraz realizacji planów działań na rzecz jej wdrożenia;
3) rekomendowanie obszarów współpracy sektora publicznego z sektorem prywatnym w celu zwiększenia cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej poprzez upowszechnianie partnerstwa publiczno-prywatnego;
4) prowadzenie polityki informacyjnej dotyczącej krajowego systemu cyberbezpieczeństwa;
5) opracowywanie rocznych sprawozdań dotyczących:
a) incydentów poważnych zgłaszanych przez operatorów usług kluczowych, mających wpływ na ciągłość działania świadczonych przez nich usług kluczowych w Rzeczpospolitej Polskiej oraz ciągłość działania usług kluczowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej,
b) zgłaszanych przez dostawców usług cyfrowych incydentów istotnych, w tym incydentów dotyczących dwóch lub większej liczby państw członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z decyzją wykonawczą Komisji Europejskiej 2017/…/UE;
6) udostępnianie informacji i dobrych praktyk związanych ze zgłaszaniem incydentów poważnych przez operatorów usług kluczowych i incydentów istotnych przez dostawców usług cyfrowych, w tym:
a) procedur postępowania w zakresie zarządzania incydentem,
b) procedur postępowania przy zarządzaniu ryzykiem,
c) klasyfikacji informacji, ryzyka i incydentów;
7) prowadzenie działań informacyjnych dotyczących dobrych praktyk, programów edukacyjnych, kampanii i szkoleń na rzecz poszerzania wiedzy i podnoszenia świadomości z zakresu cyberbezpieczeństwa, w tym bezpiecznego korzystania z Internetu przez różne kategorie użytkowników;
8) gromadzenie informacji o incydentach poważnych, które dotyczą lub mogą dotyczyć innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Art. 42. 1. Minister właściwy do spraw informatyzacji zapewnia funkcjonowanie systemu teleinformatycznego wykorzystywanego:
1) jako narzędzie wspierające współpracę podmiotów wchodzących w skład krajowego systemu cyberbezpieczeństwa;
2) do generowania i przekazywania rekomendacji dotyczących działań podnoszących poziom cyberbezpieczeństwa;
3) do zgłaszania i obsługi incydentów;
4) do szacowania ryzyka na poziomie krajowym;
5) do ostrzegania o zagrożeniach cyberbezpieczeństwa.
2. System, o którym mowa w ust. 1, umożliwia w szczególności:
1) gromadzenie informacji o podatnościach na incydenty i zagrożeniach cyberbezpieczeństwa wywołujących lub mogących wywołać incydenty;
2) rejestrowanie incydentów;
3) gromadzenie informacji o incydentach;
4) zbieranie informacji o poziomie ryzyka wystąpienia incydentu poważnego;
5) agregowanie i korelowanie pozyskiwanych informacji;
6) generowanie ostrzeżeń o zaistniałych incydentach lub możliwości wystąpienia incydentu;
7) opracowanie informacji o poziomie ryzyka dla całego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części;
8) prognozowanie skutków wystąpienia zagrożeń cyberbezpieczeństwa.
3. Użytkownikami systemu, o którym mowa w ust. 1, są:
1) CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV;
2) operatorzy usług kluczowych;
3) dostawcy usług cyfrowych w zakresie określonym w decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej nr 2017/…/UE;
4) Prezes Urząd Komunikacji Elektronicznej w zakresie określonym w art.175a ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1907);
5) Rządowe Centrum Bezpieczeństwa;
6) podmioty publiczne, o których mowa w art. 4 pkt 6-14.
4. CSIRT MON i CSIRT GOV korzystają z systemu teleinformatycznego z uwzględnieniem przepisów odrębnych dotyczących zadań Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Ministra Obrony Narodowej i jednostek mu podległych lub przez niego nadzorowanych.
5. Informacje do systemu są przekazywane, jeżeli dotyczą incydentów poważnych, incydentów istotnych lub incydentów krytycznych oraz mogą być przekazywane jeśli dotyczą incydentów zwykłych.
6. Administratorem danych osobowych zgromadzonych w systemie teleinformatycznym jest minister właściwy do spraw informatyzacji.
7. Przetwarzanie danych osobowych zgromadzonych w systemie teleinformatycznym nie wymaga realizacji obowiązków, o których mowa w art. 12-22 rozporządzenia 2016/679.
8. Dane osobowe zgromadzone w systemie teleinformatycznym podlegają zabezpieczeniom zapobiegającym nadużyciom lub niezgodnemu z prawem dostępowi lub przekazywaniu i są przechowywane wyłącznie przez okres niezbędny do realizacji zadań.
9. Informacje z systemu teleinformatycznego są udostępniane w pełnym zakresie CSIRT NASK, CSIRT MON, CSIRT GOV i dyrektorowi Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, a w zakresie przedsiębiorców telekomunikacyjnych, także Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej.
10. Informacje z systemu teleinformatycznego udostępnia się na wniosek, o ile są one niezbędne do realizacji ich ustawowych zadań, następującym podmiotom:
1) Policji;
2) Żandarmerii Wojskowej;
3) Straży Granicznej;
4) Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu;
5) Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego;
6) Szefowi Agencji Wywiadu;
7) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego;
8) Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej;
9) sądom;
10) prokuraturze;
11) Krajowej Administracji Skarbowej.
11. Na wniosek Szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego udostępnia się z systemu teleinformatycznego informacje dotyczące stanu bezpieczeństwa Państwa. Zakres udostępnianych informacji nie obejmuje danych osobowych.
12. Informacje z systemu teleinformatycznego mogą być udostępniane na wniosek w zakresie ich właściwości organom właściwym oraz organowi właściwemu do spraw ochrony danych osobowych.
13. Informacje z systemu teleinformatycznego mogą być udostępniane operatorom usług kluczowych oraz dostawcom usług cyfrowych, posiadającym główną siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo którzy ustanowili w Rzeczypospolitej Polskiej przedstawiciela, w zakresie ich dotyczącym.
14. Minister właściwy do spraw informatyzacji może umożliwić dostęp do systemu teleinformatycznego w celu zgłaszania incydentów za jego pośrednictwem podmiotom niezobowiązanym do ich zgłaszania, o ile uzna, że jest to niezbędne dla zapewnienia wysokiego poziomu cyberbezpieczeństwa.
15. Minister właściwy do spraw informatyzacji, na wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, może zapewnić dostęp do systemu teleinformatycznego w celu realizacji obowiązków, o których mowa w art. 175a ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.
16. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi w drodze rozporządzenia:
1) sposób i tryb zakładania i obsługi konta użytkownika systemu, o którym mowa w ust. 1,
2) zakres uprawień użytkowników systemu, o którym mowa w ust. 1,
3) wymogi bezpieczeństwa teleinformatycznego, które muszą spełnić podmioty krajowego systemu cyberbezpieczeństwa, aby uzyskać dostęp do systemu, o którym mowa w ust. 1
- uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego wykonywania zadań podmiotów wchodzących w skład krajowego systemu cyberbezpieczeństwa, w szczególności zgłaszania i obsługi incydentów, oraz właściwej ochrony systemu, o którym mowa w ust. 1, oraz ochrony danych osobowych zgromadzonych w tym systemie.

Art. 43. 1. Minister właściwy do spraw informatyzacji może realizować zadania, o których mowa w art. 41 i art. 42, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, za pomocą właściwych w tym zakresie jednostek podległych lub nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw informatyzacji.
2. Zadania powierzone do realizacji podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, są finansowane z części budżetu, której dysponentem jest minister właściwy do spraw informatyzacji, na postawie umowy dotacji.

Art. 44. Minister właściwy do spraw informatyzacji prowadzi Pojedynczy Punkt Kontaktowy, do którego zadań należy:
1) zapewnienie reprezentacji Rzeczypospolitej Polskiej w Grupie Współpracy;
2) zapewnienie współpracy z Komisją Europejską w dziedzinie cyberbezpieczeństwa;
3) koordynacja współpracy pomiędzy organami właściwymi i organami władzy publicznej w Rzeczpospolitej Polskiej z odpowiednimi organami w państwach członkowskich Unii Europejskiej;
4) zapewnienie wymiany informacji na potrzeby Grupy Współpracy oraz Sieci CSIRT.

Art. 45. 1. Pojedynczy Punkt Kontaktowy przekazuje Grupie Współpracy:
1) informacje, o których mowa w art. 41 pkt 5;
2) dobre praktyki związane ze zgłaszaniem incydentów, o których mowa w art. 41 pkt 7;
3) propozycje do programu prac Grupy Współpracy;
4) dobre praktyki krajowe dotyczące podnoszenia świadomości, szkoleń, badań i rozwoju z zakresu cyberbezpieczeństwa;
5) dobre praktyki w odniesieniu do identyfikowania operatorów usług kluczowych w tym w odniesieniu do transgranicznych zależności, dotyczących ryzyka i incydentów.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1 nie obejmują informacji, które dotyczą bezpieczeństwa narodowego oraz porządku publicznego.
3. Pojedynczy Punkt Kontaktowy przekazuje organom właściwym, CSIRT MON, CSIRT NASK, CSIRT GOV oraz innym organom władzy publicznej informacje pochodzące z Grupy Współpracy dotyczące:
1) ocen krajowych strategii państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie cyberbezpieczeństwa oraz skuteczności CSIRT, a także dobrych praktyk w zakresie cyberbezpieczeństwa;
2) działań podjętych w odniesieniu do ćwiczeń dotyczących cyberbezpieczeństwa, europejskich programów edukacyjnych i szkoleń, w tym działań Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA);
3) wytycznych o charakterze strategicznym dotyczących działalności Sieci CSIRT;
4) dobrych praktyk w zakresie wymiany informacji związanych ze zgłaszaniem w Unii Europejskiej incydentów poważnych przez operatorów usług kluczowych i incydentów istotnych przez dostawców usług cyfrowych;
5) dobrych praktyk w krajach członkowskich Unii Europejskiej dotyczących podnoszenia świadomości, szkolenia, zakresu badań i rozwoju w zakresie cyberbezpieczeństwa;
6) dobrych praktyk w zakresie identyfikowania operatorów usług kluczowych przez państwa członkowskie Unii Europejskiej, w tym w odniesieniu do transgranicznych zależności, dotyczących ryzyka i incydentów.

Art. 46. Pojedynczy Punkt Kontaktowy przekazuje Komisji Europejskiej:
1) niezwłocznie informacje:
a) o wyznaczonych organach właściwych, Pojedynczym Punkcie Kontaktowym, o ich zadaniach oraz późniejszych zmianach w tym zakresie,
b) o przepisach dotyczących kar pieniężnych dotyczących krajowego systemu cyberbezpieczeństwa;
2) co roku informacje:
a) o liczbie operatorów usług kluczowych w odniesieniu do których prowadzono z pojedynczymi punktami kontaktowymi państw członkowskich Unii Europejskiej rozmowy na temat uznania operatorów usług kluczowych mających siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej za transgranicznych operatorów usług kluczowych,
b) o zlokalizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej transgranicznych operatorach usług kluczowych, oraz o liczbie państw członkowskich Unii Europejskiej, w których świadczą oni usługi kluczowe;
3) co 2 lata informacje, umożliwiające ocenę wdrażania dyrektywy, obejmujące w szczególności:
a) środki umożliwiające identyfikację operatorów usług kluczowych,
b) wykaz usług kluczowych,
c) liczbę zidentyfikowanych operatorów usług kluczowych w każdym z sektorów, o których mowa w załączniku do ustawy, oraz wskazanie ich znaczenia w odniesieniu do tego sektora,
d) progi istotności skutku zakłócającego dla świadczonej usługi kluczowej brane pod uwagę przy kwalifikowaniu podmiotów jako operatorów usług kluczowych, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 7.
4) informacje o zakresie kompetencji CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV, w tym o głównych elementach procedur postępowania w przypadku wystąpienia incydentu.

Rozdział 8
Nadzór i kontrola

Art. 47. 1. Nadzór w zakresie stosowania przepisów ustawy sprawują:
1) minister właściwy do spraw informatyzacji w zakresie spełniania przez podmioty świadczące usługi z zakresu cyberbezpieczeństwa wymogów, o których mowa w art. 15 ust. 2;
2) organy właściwe w zakresie:
a) wykonywania przez operatorów usług kluczowych wynikających z ustawy obowiązków dotyczących przeciwdziałania zagrożeniom cyberbezpieczeństwa i zgłaszania incydentów, związanych ze świadczonymi usługami kluczowymi,
b) spełniania przez dostawców usług cyfrowych wymogów bezpieczeństwa świadczonych przez nich usług cyfrowych i zgłaszanie incydentów, zgodnie z decyzją wykonawczą Komisji Europejskiej 2017/…/UE.
2. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, organ właściwy lub minister właściwy do spraw informatyzacji:
1) prowadzi kontrole w zakresie, o którym mowa w ust. 1;
2) zobowiązuje do usunięcia nieprawidłowości ustalonych w wyniku kontroli;
3) nakłada kary pieniężne.
3. W stosunku do podmiotów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b, podjęcie czynności nadzorczych następuje po uzyskaniu dowodu, że dostawca usług cyfrowych nie spełnia wymogów określonych w decyzji wykonawczej Komisji 2017/…/UE.

Art. 48. 1. Do kontroli, której zakres określony jest w art. 47 ust. 1 pkt 1, stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, z wyłączeniem art. 79.
2. Do kontroli, której zakres określony jest w art. 47 ust. 1 pkt 2 i 3, realizowanej wobec podmiotów:
1) będących przedsiębiorcami, stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, z wyłączeniem art. 79;
2) niebędących przedsiębiorcami, stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej (Dz. U. poz. 1092), określające zasady i tryb przeprowadzania kontroli.

Art. 49. Osoba prowadząca czynności kontrolne wobec podmiotów będących przedsiębiorcami ma prawo do:
1) swobodnego wstępu i poruszania się po terenie podmiotu kontrolowanego;
2) wglądu do dokumentów dotyczących działalności podmiotu kontrolowanego, pobierania za pokwitowaniem oraz zabezpieczania dokumentów związanych z zakresem kontroli, z zachowaniem przepisów o tajemnicy prawnie chronionej;
3) sporządzania, a w razie potrzeby żądania sporządzenia niezbędnych do kontroli kopii, odpisów lub wyciągów z dokumentów oraz zestawień lub obliczeń;
4) przetwarzania danych osobowych w zakresie niezbędnym do realizacji celu kontroli;
5) żądania złożenia ustnych lub pisemnych wyjaśnień w sprawach dotyczących zakresu kontroli;
6) przeprowadzania oględzin urządzeń, nośników oraz systemów informacyjnych.

Art. 50. 1. Kontrolowane podmioty będące przedsiębiorcami zapewniają osobie prowadzącej czynności kontrolne warunki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli, w szczególności przez zapewnienie niezwłocznego przedstawienia żądanych dokumentów, terminowego udzielania ustnych i pisemnych wyjaśnień w sprawach objętych kontrolą, udostępniania niezbędnych urządzeń technicznych, a także sporządzania we własnym zakresie kopii lub wydruków dokumentów oraz informacji zgromadzonych na nośnikach, w urządzeniach lub w systemach informacyjnych.
2. Podmiot kontrolowany dokonuje potwierdzenia za zgodność z oryginałem sporządzonych kopii lub wydruków, o których mowa w ust. 1. W przypadku odmowy potwierdzenia za zgodność z oryginałem potwierdza je osoba prowadząca czynności kontrolne, o czym czyni wzmiankę w protokole kontroli.

Art. 51. Osoba prowadząca czynności kontrolne wobec podmiotów będących przedsiębiorcami ustala stan faktyczny na podstawie dowodów zebranych w toku kontroli, a w szczególności dokumentów, przedmiotów, oględzin oraz ustnych lub pisemnych wyjaśnień i oświadczeń.

Art. 52. 1. Osoba prowadząca czynności kontrolne wobec podmiotów będących przedsiębiorcami przedstawia przebieg przeprowadzonej kontroli w protokole kontroli.
2. Protokół kontroli powinien zawierać:
1) wskazanie nazwy albo imienia i nazwiska oraz adresu podmiotu kontrolowanego;
2) imię i nazwisko osoby reprezentującej podmiot kontrolowany oraz nazwę organu reprezentującego ten podmiot;
3) imię i nazwisko, stanowisko oraz numer upoważnienia osoba prowadzącej czynności kontrolne;
4) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych;
5) określenie przedmiotu i zakresu kontroli;
6) opis stanu faktycznego ustalonego w toku kontroli oraz inne informacje mające istotne znaczenie dla przeprowadzonej kontroli, w tym zakres, przyczyny i skutki stwierdzonych nieprawidłowości;
7) wyszczególnienie załączników.
3. Protokół kontroli podpisują osoba prowadząca czynności kontrolne oraz osoba reprezentująca podmiot kontrolowany.
4. Przed podpisaniem protokołu podmiot kontrolowany może, w terminie 7 dni od przedstawienia mu go do podpisu, złożyć pisemne zastrzeżenia do tego protokołu.
5. W razie zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 4, osoba prowadząca czynności kontrolne dokonuje ich analizy i, w razie potrzeby, podejmuje dodatkowe czynności kontrolne, a w przypadku stwierdzenia zasadności zastrzeżeń zmienia lub uzupełnia odpowiednią część protokołu w formie aneksu do protokołu.
6. W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń w całości lub w części osoba prowadząca czynności kontrolne informuje podmiot kontrolowany na piśmie.
7. O odmowie podpisania protokołu osoba prowadząca czynności kontrolne czyni wzmiankę w protokole, zawierającą datę jej dokonania.
8. Protokół w postaci papierowej sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden pozostawia się podmiotowi kontrolowanemu, a w przypadku protokołu sporządzonego w postaci elektronicznej doręcza się go podmiotowi kontrolowanemu.

Art. 53. 1. W toku kontroli, o której mowa w ust. 47 ust. 2 pkt 1, osoba prowadząca czynności kontrolne może korzystać z pomocy funkcjonariuszy innych organów kontroli państwowej lub Policji.
2. Jeżeli dokonanie określonych czynności kontrolnych wymaga wiedzy specjalistycznej podmiot przeprowadzający kontrolę może włączyć do kontroli specjalistów.

Art. 54. 1. Jeżeli na podstawie informacji zgromadzonych w protokole kontroli, organ właściwy lub minister właściwy do spraw informatyzacji uzna, że mogło dojść do naruszenia przepisów ustawy przez podmiot kontrolowany, przekazuje zalecenia pokontrolne dotyczące usunięcia nieprawidłowości.
2. Podmiot kontrolowany, w wyznaczonym terminie, informuje organ właściwy lub ministra właściwego do spraw informatyzacji o sposobie wykonania zaleceń lub przyczynie ich niewykonania.

Art. 55. 1. Organ właściwy dla dostawców usług cyfrowych sprawuje nadzór w zakresie zgłaszania incydentów mających istotny wpływ na świadczenie usługi cyfrowej oraz wykonywania kontroli następczej w przypadku zaistnienia incydentu, o którym mowa w decyzji wykonawczej Komisji 2017/…/UE.
2. W przypadku, gdy organ właściwy dla dostawców usług cyfrowych uzyska informację, że dostawca usług cyfrowych, który nie posiada głównej siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bądź nie ustanowił przedstawiciela na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie spełnia wymagań określonych w decyzji wykonawczej Komisji 2017/…/UE, przekazuje informacje do organu właściwego w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, na terytorium którego posiada główną siedzibę bądź został wyznaczony przedstawiciel.
3. W ramach sprawowanego nadzoru, o którym mowa w ust. 1, organ właściwy jest uprawniony do żądania niezwłocznego udostępnienia wszystkich niezbędnych informacji w zakresie:
1) oceny cyberbezpieczeństwa dostawców usług cyfrowych, w tym dokumentów dotyczących polityki w zakresie cyberbezpieczeństwa;
2) eliminowania wszelkich przypadków niespełnienia wymogów określonych w decyzji wykonawczej Komisji Europejskiej nr 2017/…/UE;
3) podjętych działań mających na celu obsługę incydentu.

Rozdział 9
Strategia Cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 56. 1. Rada Ministrów przyjmuje, w drodze uchwały, Strategię Cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej, zwaną dalej „Strategią”.
2. Strategia określa cele strategiczne oraz odpowiednie środki polityczne i regulacyjne, mające na celu osiągnięcie i utrzymanie wysokiego poziomu cyberbezpieczeństwa. Strategia obejmuje sektory, o których mowa w załączniku do ustawy oraz usługi cyfrowe.
3. Strategia uwzględnia w szczególności:
1) cele i priorytety w zakresie cyberbezpieczeństwa;
2) podmioty zaangażowane we wdrażanie i realizację Strategii;
3) środki służące realizacji celów Strategii;
4) określenie środków w zakresie gotowości, reagowania i przywracania stanu normalnego, w tym zasady współpracy pomiędzy sektorami publicznym i prywatnym;
5) podejście do oceny ryzyka;
6) działania odnoszące się do programów edukacyjnych, informacyjnych i szkoleniowych dotyczących cyberbezpieczeństwa;
7) działania odnoszące się do planów badawczo-rozwojowych w zakresie cyberbezpieczeństwa.
4. Projekt Strategii opracowuje minister właściwy do spraw informatyzacji we współpracy z ministrami i właściwymi kierownikami urzędów centralnych.
5. Strategia ustalana jest na okres pięcioletni z możliwością wprowadzenia zmian w okresie jej obowiązywania.
6. Minister właściwy do spraw informatyzacji we współpracy z ministrami i właściwymi kierownikami urzędów centralnych dokonuje przeglądu Strategii co dwa lata.
7. Minister właściwy do spraw informatyzacji przekazuje Komisji Europejskiej Strategię w terminie trzech miesięcy po przyjęciu przez Radę Ministrów.

Rozdział 10
Przepisy o karach pieniężnych

Art. 57. 1. Karze pieniężnej podlega operator usługi kluczowej, który:
1) nie poinformował organu właściwego o zmianie danych, o której mowa w art. 9 ust. 1;
2) nie wdrożył systemu zarządzania bezpieczeństwem, o którym mowa w art. 10 ust. 2;
3) nie opracował dokumentacji, o której mowa w art. 11 ust. 1;
4) nie wykonuje obowiązków wynikających z art. 12 ust. 1;
5) nie wyznaczył osoby odpowiedzialnej za cyberbezpieczeństwo świadczonych usług kluczowych, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1;
6) nie przeprowadził audytu, o którym mowa w art. 16 ust. 1;
7) nie realizuje wiążących poleceń wprowadzenia środków zaradczych, o których mowa w art. 16 ust. 6;
8) nie usunął w wyznaczonym terminie nieprawidłowości stwierdzonych w wyniku kontroli, o której mowa w art. 47 ust. 2;
9) uniemożliwia lub utrudnia osobie przeprowadzającej czynności kontrolne wykonywanie czynności kontrolnych, o których mowa w art. 47 ust. 2 pkt 1.
2. Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w:
1) ust. 1 pkt 1, wynosi do 1 000 zł;
2) ust. 1 pkt 9, wynosi do 5 000 zł;
3) ust. 1 pkt 5, wynosi do 10 000 zł;
4) ust. 1 pkt 3-4, 6-8, wynosi do 50 000 zł;
5) ust. 1 pkt 2, wynosi do 100 000 zł.
3. Jeżeli w wyniku kontroli organ właściwy stwierdzi, że operator usługi kluczowej uporczywie narusza przepisy ustawy powodując:
1) bezpośrednie i poważne zagrożenie cyberbezpieczeństwa dla obronności, bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego lub życia i zdrowia ludzi,
2) zagrożenie wywołania poważnej szkody majątkowej lub poważnych utrudnień w świadczeniu usług kluczowych
– organ właściwy nakłada karę w wysokości do 200 000 zł.

Art. 58. 1. Karę pieniężną, o której mowa w art. 57, nakłada w drodze decyzji organ właściwy określony dla danego sektora.
2. Przed wszczęciem postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej, organ właściwy dla danego sektora może wezwać operatora usługi kluczowej do usunięcia naruszenia w wyznaczonym terminie, jeżeli przemawia za tym charakter naruszenia.

Art. 59. W sprawach nakładania lub wymierzania administracyjnej kary pieniężnej lub udzielania ulg w jej wykonaniu stosuje się przepisy działu IVa – ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257).

Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe

Art. 60. W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, z późn. zm. )) w art. 90u:
a) w ust. 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) rozwijanie kompetencji, zainteresowań i uzdolnień dzieci i młodzieży oraz innych grup społecznych, w tym wspomaganie organów prowadzących szkoły lub placówki w realizacji przedsięwzięć w tym obszarze, w szczególności w zakresie bezpiecznego korzystania z technologii informacyjno-komunikacyjnych;”,
b) w ust. 4 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) szczegółowe warunki, formy i tryb realizacji przedsięwzięć w zakresie rozwijania kompetencji, zainteresowań i uzdolnień dzieci i młodzieży oraz innych grup społecznych, a także warunki i tryb wspomagania organów prowadzących szkoły lub placówki w realizacji przedsięwzięć w tym obszarze, w szczególności w zakresie bezpiecznego korzystania z technologii informacyjno-komunikacyjnych, uwzględniając konieczność rozwijania umiejętności ułatwiających przystosowanie się do zmian zachodzących w życiu społecznym i gospodarczym, możliwość udzielenia wsparcia finansowego organów prowadzących szkoły lub placówki oraz wymóg skuteczności i efektywności wydatkowania środków budżetowych;”.

Art. 61. W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne w art. 175a po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Prezes UKE przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia …. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz. U. poz. …) CSIRT właściwemu dla zgłaszającego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego zgodnie z art. 28 ust. 5-7 tej ustawy.

Art. 62. W ustawie z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 6 po ust. 5a dodaje się ust. 5b w brzmieniu:
„5b. Właściciele, posiadacze samoistni i zależni, o których mowa w ust. 5, będący jednocześnie operatorami usług kluczowych w rozumieniu ustawy z dnia … o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa (Dz. U. poz. …), uwzględniają w planach ochrony infrastruktury krytycznej, dokumentację dotyczącą cyberbezpieczeństwa systemów informacyjnych wykorzystywanych do świadczenia usług kluczowych, zgodnie z zakresem informacji określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy z dnia … o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa.”;
2) w art. 9 w ust 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) doradzanie w zakresie koordynacji działań CSIRT MON, CSIRT NASK i CSIRT GOV, o których mowa w ustawie z dnia…. o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa;”;
3) w art. 11 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Centrum zapewnia obsługę Zespołu do spraw Incydentów Krytycznych, o którym mowa w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia …..o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa.”.

Art. 63. Minister właściwy do spraw informatyzacji, po wejściu w życie ustawy, przekaże Komisji Europejskiej informacje:
1) o wyznaczonych organach właściwych, Pojedynczym Punkcie Kontaktowym oraz o ich zadaniach;
2) o zakresie kompetencji CSIRT, w tym o głównych elementach procedur postępowania w przypadku incydentu.

Art. 64. Organy właściwe, w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie ustawy, przeprowadzą analizę podmiotów w danym sektorze pod kątem ich uznania za operatorów usług kluczowych, wydadzą decyzje o uznaniu za operatorów usług kluczowych oraz przekażą ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji wnioski o wpisanie operatorów usług kluczowych do wykazu.

Art. 65. Minister właściwy do spraw informatyzacji w terminie do dnia 1 sierpnia 2029 r. przekaże Grupie Współpracy sprawozdanie podsumowujące na temat:
1) incydentów poważnych zgłaszanych przez operatorów usług kluczowych, mających wpływ na ciągłość działania świadczonych przez nich usług kluczowych w Rzeczypospolitej Polskiej oraz ciągłość działania usług kluczowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej;
2) zgłaszanych przez dostawców usług cyfrowych incydentów istotnych, w tym incydentów dotyczących dwóch lub większej liczby państw członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z decyzją wykonawczą Komisji Europejskiej 2017/…/UE.

Art. 66. Minister właściwy do spraw informatyzacji w terminie do dnia 1 listopada 2029 r. przekaże Komisji Europejskiej informacje o:
1) krajowych środkach umożliwiających identyfikację operatorów usług kluczowych;
2) wykazie usług kluczowych;
3) liczbie zidentyfikowanych operatorów usług kluczowych w każdym z sektorów, o którym mowa w załączniku do ustawy, ze wskazaniem ich znaczenia w odniesieniu do tego sektora;
4) progach istotności skutku zakłócającego dla świadczonej usługi kluczowej branych pod uwagę przy kwalifikowaniu podmiotów, jako operatorów usług kluczowych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 7.

Art. 67. 1. Operatorzy usług kluczowych realizują obowiązki określone w:
1) art. 10 ust. 2 pkt 5 i 8 oraz art. 12 ust. 1 – w terminie sześciu miesięcy od dnia otrzymania decyzji o uznaniu za operatora usługi kluczowej;
2) art. 10 ust. 2 pkt 1-4, pkt 6-7 i pkt 9-11 oraz art. 15 ust. 1 – w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania decyzji o uznaniu za operatora usług kluczowych;
2. Dostawcy usług cyfrowych realizują obowiązki określone w ustawie w terminie od 1 lipca 2029 roku.

Art. 68. 1. Minister właściwy do spraw informatyzacji uruchomi system teleinformatyczny, o którym mowa w art. 42 ust. 1, do dnia 1 stycznia 2021 r.
2. Do czasu uruchomienia systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 42 ust. 1, operatorzy usług kluczowych, dostawcy usług cyfrowych, CSIRT MON, CSIRT NASK oraz CSIRT GOV zgłaszają incydenty oraz wymieniają się informacjami przy pomocy dostępnych środków komunikacji elektronicznej oraz przetwarzają informacje w dostępnych systemach teleinformatycznych.

Art. 69. 1. Strategia Cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej zostanie przyjęta do dnia 31 listopada 2028 r.

Art. 70. 1. Maksymalny limit wydatków z budżetu państwa będących skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi:
1) w 2027 r. - 2.910 tys. zł;
2) w 2028 r. - 21.920 tys. zł;
3) w 2029 r. - 17.750 tys. zł;
4) w 2030 r. - 17.040 tys. zł;
5) w 2031 r. - 27.020 tys. zł;
6) w 2032 r. - 27.020 tys. zł;
7) w 2033 r. - 27.020 tys. zł;
8) w 2034 r. - 27.020 tys. zł;
9) w 2035 r. - 27.020 tys. zł;
10) w 2036 r. – 27.020 tys. zł.
2. W przypadku, gdy wielkość wydatków po pierwszym półroczu danego roku budżetowego wyniesie więcej niż 65% limitu wydatków przewidzianych na dany rok, dysponent środków obniża wielkość środków przeznaczonych na wydatki w drugim półroczu o kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy wielkością tego limitu a kwotą przekroczenia wydatków.
3. Minister właściwy do spraw informatyzacji monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz wdraża mechanizmy korygujące, o których mowa w ust. 3.
4. W przypadku, gdy wielkość wydatków w poszczególnych miesiącach zgodna jest z planem finansowym przepisu ust. 2 nie stosuje się.

Art. 70. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Regentka Królestwa Polskiego: (-)Maria

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 20 grudnia 2025 roku Ustawa budżetowa na rok 2026

Art. 1.
1. Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 1. łączną kwotę dochodów budżetu państwa na 512 310 350 tys. zł
2. Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 2. łączną kwotę wydatków budżetu państwa na 509 114 795 tys. zł
3. Nadwyżkę budżetu państwa na dzień 31 grudnia 2026 ustala się na kwotę nie mniejszą niż 3 195 555 tys. zł.

Art. 2.
Tworzy się ogólną rezerwę budżetową w wysokości 500 000 tys. zł

Art. 3.
Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych wynosi 101,5%

Art. 4.
Prognozowane przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej wynosi 6 131 zł

Art. 5.
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2026 roku.

Król Polski: (-)Michał

Załącznik nr 1
Dochody Budżetu Państwa w 2026 r. (w tysiącach złotych)

I. DOCHODY OGÓŁEM 512 310 350
1. Dochody podatkowe 479 375 112
1.1. Podatki pośrednie 320 101 336
z tego:
Podatek od towarów i usług 212 640 624
Podatek akcyzowy 105 393 575
Podatek od gier 2 067 137
1.2. Podatek dochodowy od osób prawnych 60 289 267
1.3. Podatek dochodowy od osób fizycznych 8 945 955
1.4. Podatek od funduszu wynagrodzeń 85 841 828
1.5. Podatek tonażowy 10
1.6. Podatek od wydobycia niektórych kopalin
4 196 713
2. Dochody niepodatkowe 31 691 345
2.1. Dywidendy 5 677 402
2.2. Wpłaty z zysku z Narodowego Banku Polskiego 1 015
2.3. Cło 2 735 526
2.4. Opłaty, grzywny, odsetki i inne dochody niepodatkowe 20 645 100
2.5. Wpłaty jednostek samorządu terytorialnego 2 632 301
3. Środki z Unii Europejskiej i innych źródeł... 1 341 931

Załącznik nr 2
Wydatki Budżetu Państwa na rok 2026
Zestawienie zbiorcze według działów

II. OGÓŁEM (w tysiącach zł) 509 114 795
010 Rolnictwo i łowiectwo 9 514 300
020 Leśnictwo 94 000
050 Rybołówstwo i rybactwo 205 500
100 Górnictwo i kopalnictwo 660 050
150 Przetwórstwo przemysłowe 860 500
500 Handel 732 300
550 Hotele i restauracje 26 700
600 Transport i łączność 12 712 500
630 Turystyka 55 300
700 Gospodarka mieszkaniowa 5 519 680
710 Działalność usługowa 742 400
720 Informatyka 349 900
730 Nauka 8 696 200
750 Administracja publiczna 10 379 500
751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa 2 202 900
752 Obrona narodowa 69 854 000
753 Obowiązkowe ubezpieczenia społeczne 118 394 100
754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa 16 424 600
755 Wymiar sprawiedliwości 16 600 000
757 Obsługa długu publicznego 43 500 000
758 Różne rozliczenia 116 077 300
801 Oświata i wychowanie 10 450 400
803 Szkolnictwo wyższe 17 090 200
851 Ochrona zdrowia 13 915 800
852 Pomoc społeczna 19 930 865
853 Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej 25 209 000
854 Edukacyjna opieka wychowawcza 344 800
900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska 450 600
921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego 3 937 200
925 Ogrody botaniczne i zoologiczne oraz naturalne obszary i obiekty chronionej przyrody 120 000
926 Kultura fizyczna 423 800

[Michał Ajna]

Ustawa z dn. 20 grudnia 2025 r. o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym

Art. 1. W ustawie z dn. 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2.:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. 2. Trybunał na wniosek Króla stwierdza zgodność z Konstytucją ustawy przed jej podpisaniem oraz umowy międzynarodowej przed jej ratyfikacją."
b) ust. 3. uchyla się;

2) art. 5 otrzymuje brzmienie:
"Art. 5. 1. W skład Trybunału wchodzi piętnastu sędziów Trybunału.
2. Sędziego Trybunału wybiera Sejm na 9 lat.
3. Sędzią Trybunału może być osoba, która posiada kwalifikacje wymagane do zajmowania stanowiska sędziego Sądu Najwyższego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego.
4. Kandydatów na stanowisko sędziego Trybunału mogą przedstawić:
1) grupa co najmniej 30 posłów,
2) Prezydium Sejmu,
3) rady wydziałów prawa polskich uczelni wyższych uprawnionych do nadawania stopnia doktora habilitowanego nauk prawnych w dyscyplinie prawo,
4) Rada Naukowa Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk,
5. Uchwała Sejmu w sprawie wyboru sędziego Trybunału zapada większością trzech piątych głosów liczby posłów w obecności co najmniej połowy ogólnej liczby posłów.
6. Jeśli Sejm w ciągu 180 dni od wygaśnięcia kadencji sędziego Trybunału nie wybierze następcy większością, o której mowa w ust. 5, wyboru na stanowisko sędziego Trybunału dokonuje się większością bezwzględną.
7. Osoba wybrana na stanowisko sędziego Trybunału składa wobec Króla ślubowanie następującej treści:
"Ślubuję uroczyście przy wykonywaniu powierzonych mi obowiązków sędziego Trybunału Konstytucyjnego służyć wiernie Narodowi, stać na straży Konstytucji, a powierzone mi obowiązki wypełniać bezstronnie i z najwyższą starannością."
Ślubowanie może być złożone z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg".
8. Odmowa złożenia ślubowania jest równoznaczna ze zrzeczeniem się stanowiska sędziego Trybunału."

3) art. 10 otrzymuje brzmienie:
"Art. 10. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie,
2) kara finansowa w wysokości nie większej niż połowa uposażenia zasadniczego sędziego Trybunału na okres nie dłuższy niż pół roku,
3) nagana,
4) usunięcie ze stanowiska sędziego Trybunału."

4) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. 1. Prezes Trybunału zwołuje co najmniej raz w roku Zgromadzenie Ogólne, na którym omawia się działalność Trybunału oraz problemy wynikające z jego orzecznictwa.
2. W Zgromadzeniu Ogólnym mają prawo wziąć udział przewodniczący zainteresowanych komisji sejmowych, komisji senackich, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka.
3. O zwołaniu Zgromadzenia Ogólnego prezes Trybunału zawiadamia Króla, Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu i Prezesa Rady Ministrów, którzy mogą wziąć udział w Zgromadzeniu Ogólnym bądź delegować swojego przedstawiciela."

5) art. 15 otrzymuje brzmienie:
"Art. 15. 1. Prezesa i wiceprezesa Trybunału powołuje Król spośród dwóch kandydatów przedstawionych na każde stanowisko przez Zgromadzenie Ogólne.
2. Kandydatów na stanowisko prezesa lub wiceprezesa Trybunału wybiera Zgromadzenie Ogólne spośród sędziów Trybunału, którzy w głosowaniu tajnym uzyskali kolejno największą liczbę głosów. Wybór powinien być dokonany nie później niż trzy miesiące przed upływem kadencji urzędującego prezesa lub wiceprezesa. W przypadku opróżnienia stanowiska prezesa lub wiceprezesa Trybunału wyboru kandydatów dokonuje się w terminie jednego miesiąca.
3. Obradom Zgromadzenia Ogólnego w części dotyczącej wyboru kandydatów na stanowisko prezesa i wiceprezesa Trybunału przewodniczy najstarszy wiekiem sędzia Trybunału uczestniczący w Zgromadzeniu Ogólnym.
4. Kadencja Prezesa Trybunału trwa 6 lat, jednak nie dłużej niż do końca jego kadencji jako sędziego Trybunału.
5. Kadencja Wiceprezesa Trybunału trwa 3 lata, jednak nie dłużej niż do końca jego kadencji jako sędziego Trybunału."

6) w art. 25.:
a) ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) w pełnym składzie w sprawach:
a) sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa,
b) zgodności z Konstytucją celów lub działalności partii politycznych,
c) z wniosku Króla o stwierdzenie zgodności ustawy z Konstytucją przed jej podpisaniem lub umowy międzynarodowej z Konstytucją przed jej ratyfikacją,
d) o szczególnej zawiłości, z inicjatywy prezesa Trybunału lub gdy z wnioskiem o rozpoznanie zwróci się skład orzekający wyznaczony do rozpoznania danej sprawy albo w sprawach, w których szczególna zawiłość wiąże się z nakładami finansowymi nie przewidzianymi w ustawie budżetowej, a w szczególności gdy skład orzekający zamierza odstąpić od poglądu prawnego wyrażonego w orzeczeniu wydanym w pełnym składzie";
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Rozpoznanie sprawy w pełnym składzie wymaga udziału co najmniej jedenastu sędziów Trybunału. Rozprawie przewodniczy prezes lub wiceprezes Trybunału, a w razie przeszkód w przewodniczeniu przez te osoby - najstarszy wiekiem sędzia Trybunału."

7) art. 27:
a) pkt 6 otrzymuje brzmienie:
"6) przedstawiciele Sejmu, Króla i Ministra Spraw Zagranicznych - w sprawach o stwierdzenie zgodności z Konstytucją umów międzynarodowych ratyfikowanych w trybie art. 89 ust. 1 Konstytucji"
b) art. 27 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
"7) przedstawiciele Króla i Ministra Spraw Zagranicznych - w sprawach o stwierdzenie zgodności z Konstytucją innych ratyfikowanych umów międzynarodowych."

8) art. 28. uchyla się

9) art. 41 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. W rozprawie o stwierdzenie zgodności ratyfikowanych umów międzynarodowych z Konstytucją obowiązkowy jest udział przedstawicieli Króla, Ministra Spraw Zagranicznych i Prokuratora Generalnego, a w przypadku umów międzynarodowych ratyfikowanych w trybie art. 89 ust. 1 Konstytucji - również przedstawiciela Sejmu."

10) art. 43. otrzymuje brzmienie:
"Art. 43. W przypadku zwrócenia się przez Króla do Trybunału o stwierdzenie zgodności z Konstytucją ustawy budżetowej albo ustawy o prowizorium budżetowym przed jej podpisaniem - Trybunał orzeka w sprawie nie później niż w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku w Trybunale."

11) art. 70 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Trybunał wydaje postanowienia w sprawach:
1) rozstrzygania sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa,
2) innych, nie wymagających wydania wyroku."

12) art. 80 otrzymuje brzmienie:
"Art. 80. Postanowienia, o których mowa w art. 70 ust. 2, podlegają ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski"."

Art. 2. 1. Ustawa wchodzi w życie 1 marca 2027 r., z zastrzeżeniem, że art. 1 pkt 2 wchodzi w życie z dniem ogłoszenia ustawy w Dzienniku Ustaw.
2. Kadencje Prezesa i Wiceprezesa Trybunału liczy się od dnia ogłoszenia ustawy w Dzienniku Ustaw.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 31 stycznia 2026 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne
Art. 1 W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. 2004 nr 171 poz. 1800) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 64:
a) w ust. 4 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) uzyskać zgodę abonenta na świadczenie usługi o podwyższonej opłacie bezpośrednio przed rozpoczęciem jej świadczenia oraz”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej bezpłatnie zapewnia abonentowi określenie progu kwotowego dla usług o podwyższonej opłacie, dla każdego okresu rozliczeniowego, a w przypadku jego braku, dla każdego miesiąca kalendarzowego, a w momencie osiągnięcia progu kwotowego dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej jest obowiązany do:
1) natychmiastowego poinformowania abonenta o tym fakcie;
2) zablokowania możliwości wykonywania połączeń na numery usług o podwyższonej opłacie i odbierania połączeń z takich numerów, chyba że nie będą powodowały obowiązku zapłaty po stronie abonenta.”,
c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a–5c w brzmieniu:
„5a. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej jest obowiązany oferować abonentom co najmniej cztery progi kwotowe, które wynoszą 0, 20, 100 i 200 złotych.
5b. W przypadku gdy abonent nie określił progu kwotowego, o którym mowa w ust. 5, próg ten wynosi 5 złotych dla każdego okresu rozliczeniowego, a w przypadku jego braku, dla każdego miesiąca kalendarzowego.
5c. Po osiągnięciu progu kwotowego, o którym mowa w ust. 5 lub 5b, wykonywanie połączeń na numery usług o podwyższonej opłacie i odbieranie połączeń z takich numerów w danym okresie rozliczeniowym, a w przypadku jego braku, w danym miesiącu kalendarzowym, oprócz połączeń, które nie powodują obowiązku zapłaty po stronie abonenta, jest możliwe wyłącznie po określeniu przez abonenta wyższego progu kwotowego, o którym mowa w ust. 5, do wysokości tego progu.”,
d) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Dostawca usługi o podwyższonej opłacie jest obowiązany bezpłatnie zapewnić użytkownikowi końcowemu publicznej sieci telekomunikacyjnej, każdorazowo, przed rozpoczęciem naliczania opłaty za połączenie telefoniczne, informację o cenie za jednostkę rozliczeniową usługi albo cenie za połączenie, w przypadku usługi taryfikowanej za całe połączenie, oraz o możliwości nieodpłatnego blokowania połączeń, o którym mowa w art. 64a. Jeżeli w trakcie połączenia telefonicznego zmianie ulegnie wysokość opłaty, dostawca usługi o podwyższonej opłacie obowiązany jest poinformować użytkownika końcowego o fakcie zmiany wysokości opłaty na co najmniej 15 sekund przed zmianą jej wysokości.”;
2) art. 64a otrzymuje brzmienie:
„Art. 64a. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej jest obowiązany, na żądanie abonenta, do:
1) nieodpłatnego blokowania połączeń wychodzących na numery usług o podwyższonej opłacie lub połączeń przychodzących z takich numerów;
2) nieodpłatnego blokowania połączeń wychodzących na numery poszczególnych rodzajów usług o podwyższonej opłacie lub połączeń przychodzących z takich numerów;
3) umożliwienia abonentowi określenia maksymalnej ceny za jednostkę rozliczeniową usługi albo ceny za połączenie, w przypadku usługi taryfikowanej za całe połączenie, i nieodpłatnego blokowania połączeń wychodzących na numery usług o podwyższonej opłacie, których cena przekracza cenę maksymalną określoną przez abonenta w żądaniu, lub połączeń przychodzących z takich numerów.”;
3) po art. 64a dodaje się art. 64b w brzmieniu:
„Art. 64b. W przypadku zrealizowania usługi o podwyższonej opłacie z naruszeniem obowiązków, o których mowa w art. 64 ust. 1, 4–5c i 7 oraz 64a, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych nie może żądać od abonenta zapłaty za tę usługę.”;
4) w art. 65:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, przekazuje Prezesowi UKE zgłoszenie zawierające informacje o:
1) swojej nazwie (firmie), adresie i siedzibie oraz adresie poczty elektronicznej i numerze telefonu, które umożliwiają efektywny kontakt;
2) rodzaju i przedmiocie dodatkowego świadczenia oraz identyfikatorze usługi o podwyższonej opłacie, w przypadku gdy na jednym numerze będzie świadczona więcej niż jedna usługa;
3) numerze wykorzystywanym do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie;
4) nazwie (firmie), adresie i siedzibie operatora, w którego sieci telekomunikacyjnej będzie uruchomiona usługa o podwyższonej opłacie;
5) cenie netto i brutto za jednostkę rozliczeniową usługi o podwyższonej opłacie albo za połączenie, w przypadku usługi taryfikowanej za całe połączenie;
6) terminie rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie przez dostawcę publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej oraz, o ile jest znany, terminie zakończenia jej świadczenia.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1k w brzmieniu:
„1a. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera również podpisane przez osobę uprawnioną do reprezentowania podmiotu realizującego dodatkowe świadczenie oświadczenie, składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, że informacje zawarte w zgłoszeniu do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie są zgodne z prawdą. Oświadczenie zawiera klauzulę następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że informacje zawarte w zgłoszeniu do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie są zgodne z prawdą”.
1b. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się w terminie co najmniej na 14 dni przed dniem rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie.
1c. Jeżeli podmiot realizuje dodatkowe świadczenie w imieniu:
1) organu administracji publicznej,
2) organizacji pozarządowej, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 60, 573 i 1909) lub innego podmiotu prowadzącego działalność pożytku publicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 3 tej ustawy, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej
– zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, może być przekazane Prezesowi UKE w terminie nie krótszym niż 2 dni robocze przed dniem rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie.
1d. Podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, przekazuje zgłoszenie aktualizacyjne w przypadku zmiany informacji, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1 lub 4 – najpóźniej w terminie 7 dni od dnia dokonania zmiany;
2) pkt 2, 3, 5 lub 6 – w terminie co najmniej na 14 dni przed dniem rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie na warunkach określonych w zgłoszeniu aktualizacyjnym.
1e. Zgłoszenie aktualizacyjne, o którym mowa w ust. 1d, zawiera również podpisane przez osobę uprawnioną do reprezentowania podmiotu realizującego dodatkowe świadczenie oświadczenie, składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, że informacje zawarte w zgłoszeniu aktualizacyjnym do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie są zgodne z prawdą. Oświadczenie zawiera klauzulę następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że informacje zawarte w zgłoszeniu do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie są zgodne z prawdą”.
1f. Jeżeli zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, albo zgłoszenie aktualizacyjne, o którym mowa w ust. 1d, nie zawiera wszystkich wymaganych informacji lub oświadczenia, o którym mowa w ust. 1a albo 1e, Prezes UKE wzywa podmiot dokonujący tego zgłoszenia do uzupełnienia braków w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia zgłoszenia bez rozpoznania.
1g. Wskazanie w zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, albo zgłoszeniu aktualizacyjnym, o którym mowa w ust. 1d pkt 2, terminu rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie krótszego niż termin określony odpowiednio w ust. 1b, 1c i 1d pkt 2 skutkuje pozostawieniem zgłoszenia bez rozpoznania.
1h. Bez rozpoznania pozostawia się również:
1) zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, albo zgłoszenie aktualizacyjne, o którym mowa w ust. 1d, w których nie wskazano adresu podmiotu dokonującego zgłoszenia;
2) w przypadku określonym w ust. 1c – zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, jeżeli nie zawiera ono wszystkich wymaganych informacji lub oświadczenia, o którym mowa w ust. 1a.
1i. O pozostawieniu zgłoszenia lub zgłoszenia aktualizacyjnego bez rozpoznania, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 1h pkt 1, Prezes UKE niezwłocznie informuje podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1.
1j. Prezes UKE w terminie 3 dni roboczych od dnia otrzymania kompletnego zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, lub zgłoszenia aktualizacyjnego, o którym mowa w ust. 1d, dokonuje wpisu do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie lub aktualizacji tego wpisu. Prezes UKE dokonuje wpisu do rejestru niezwłocznie po otrzymaniu kompletnego zgłoszenia, w przypadku, o którym mowa w ust. 1c.
1k. W przypadku gdy podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, nie przekazał informacji o terminie zakończenia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie w zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, albo w zgłoszeniu aktualizacyjnym, o którym mowa w ust. 1d, podmiot ten w terminie 7 dni od dnia zakończenia świadczenia tej usługi przez dostawcę publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej przekazuje Prezesowi UKE informację o terminie zakończenia jej świadczenia.”,
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Prezes UKE prowadzi jawny rejestr numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie zawierający informacje, o których mowa w ust. 1.”,
d) po ust. 2 dodaje się ust. 2a–2c w brzmieniu:
„2a. Prezes UKE wykreśla z rejestru, o którym mowa w ust. 2, informacje dotyczące usługi o podwyższonej opłacie, w przypadku:
1) upływu terminu zakończenia świadczenia usługi, o którym mowa w ust. 1 pkt 6;
2) przekazania przez podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, informacji, o której mowa w ust. 1k;
3) wydania decyzji, o której mowa w art. 79b ust. 1 pkt 1 lub 2.
2b. Podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, przekazuje Prezesowi UKE zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zgłoszenie aktualizacyjne, o którym mowa w ust. 1d, oraz uzupełnia braki, o których mowa w ust. 1f, w formie pisemnej lub drogą elektroniczną, podpisując to zgłoszenie, zgłoszenie aktualizacyjne lub uzupełnienie braków kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP.
2c. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, oraz zgłoszenia aktualizacyjnego, o którym mowa w ust. 1d, mając na uwadze zapewnienie sprawnego funkcjonowania rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie oraz przejrzystość informacji zawartych w zgłoszeniu.”;
5) po art. 65 dodaje się art. 65a w brzmieniu:
„Art. 65a. Operator, o którym mowa w art. 65 ust. 1 pkt 4, umożliwia świadczenie usługi o podwyższonej opłacie wyłącznie, gdy jest ona wpisana do rejestru, o którym mowa w art. 65 ust. 2.”;
6) art. 79b otrzymuje brzmienie:
„Art. 79b. 1. Prezes UKE może, gdy jest to uzasadnione ochroną użytkowników końcowych przed nadużyciami z wykorzystaniem sieci telekomunikacyjnej, w drodze decyzji, nakazać:
1) przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu zablokowanie dostępu do numeru lub usługi oraz nałożyć obowiązek wstrzymania pobierania opłat za połączenia lub usługi zrealizowane po wydaniu tej decyzji;
2) podmiotowi realizującemu dodatkowe świadczenie zaprzestanie świadczenia usługi;
3) usługodawcy w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2017 r. poz. 1219) usunięcie wszystkich publicznie dostępnych informacji zawartych w systemie teleinformatycznym, którym posługuje się usługodawca, zmierzających do promocji lub reklamy numeru lub usługi o podwyższonej opłacie.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 1, dotyczącą usługi o podwyższonej opłacie lub numeru wykorzystywanego do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie doręcza się także podmiotowi realizującemu dodatkowe świadczenie.”;
7) po art. 80 dodaje się art. 80a w brzmieniu:
„Art. 80a. 1. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej zawiera w wykazie, o którym mowa w art. 80 ust. 1, numer usługi o podwyższonej opłacie, z której abonent skorzystał, oraz informację o stronie podmiotowej BIP UKE, na której jest zamieszczony rejestr, o którym mowa w art. 65 ust. 2.
2. W wykazie, o którym mowa w art. 80 ust. 1, dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej zawiera również informację o możliwości złożenia żądania, o którym mowa w art. 64a.”;

Art. 2. Do dnia 1 stycznia 2029 r. dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej może realizować obowiązki, o których mowa w art. 64 ust. 5 pkt 1 lub pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, przez natychmiastowe poinformowanie abonenta o fakcie przekroczenia progu kwotowego i zablokowanie możliwości wykonywania połączeń na numery usług o podwyższonej opłacie i odbierania połączeń z takich numerów, chyba że połączenia te nie będą powodowały obowiązku zapłaty po stronie abonenta, po przekroczeniu progu kwotowego, o którym mowa w art. 64 ust. 5 lub 5b tej ustawy, z zastrzeżeniem, że abonent nie może zostać obciążony opłatą wyższą niż wynikająca z określonego przez niego progu kwotowego, zgodnie z art. 64 ust. 5 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 3. 1. Podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy jest obowiązany uzupełnić przekazane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy informacje, o których mowa w art. 65 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, przekazując Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej kompletne zgłoszenie, o którym mowa w tym przepisie. Zgłoszenie przekazuje się zgodnie ze wzorem zgłoszenia określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 65 ust. 2c ustawy zmienianej w art. 1, w formie pisemnej lub drogą elektroniczną, podpisując je kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej w terminie 30 dni roboczych od dnia otrzymania kompletnego zgłoszenia uzupełnia wpis do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie.
2. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wykreśla z rejestru, o którym mowa w art. 65 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, informacje dotyczące danej usługi o podwyższonej opłacie.
3. W przypadku przekazania niekompletnego zgłoszenia stosuje się przepisy art. 65 ust. 1f i 1h pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 4 Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z 31 stycznia 2026 roku o zmianie ustawy o referendum lokalnym

Art. 1.
W ustawie z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 400 i 850) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. 1. W referendum lokalnym, zwanym dalej "referendum", mieszkańcy jednostki samorządu terytorialnego jako członkowie wspólnoty samorządowej wyrażają w drodze głosowania swoją wolę, w szczególności:
1) w sprawie odwołania organu stanowiącego tej jednostki;
2) co do sposobu rozstrzygania sprawy dotyczącej tej wspólnoty, mieszczącej się w zakresie zadań i kompetencji organów danej jednostki;
3) w innych sprawach, dotyczących społecznych, gospodarczych lub kulturowych więzi łączących tę wspólnotę."
2) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. Referendum przeprowadza się, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 1, z inicjatywy organu stanowiącego danej jednostki samorządu terytorialnego lub na wniosek co najmniej:
1) 5% uprawnionych do głosowania mieszkańców gminy albo powiatu;
2) 2,5% uprawnionych do głosowania mieszkańców województwa."
3) w art. 9 po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Uchwała, o której mowa w ust. 1, podejmowana jest z własnej inicjatywy organu stanowiącego lub na wniosek organu wykonawczego.
1b. Wniosek organu wykonawczego o podjęcie uchwały w sprawie przeprowadzenia referendum jest rozpatrywany w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia."
4) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"14. 1. W terminie 6 miesięcy od dnia powiadomienia, o którym mowa w art. 12 ust. 1, inicjator przeprowadzenia referendum zbiera podpisy mieszkańców uprawnionych do wybierania organu stanowiącego danej jednostki samorządu terytorialnego, którzy chcą poprzeć inicjatywę w tej sprawie."
5) w art. 16 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Wniosek o przeprowadzenie referendum niespełniający warunków, o których mowa w art. 15, komisja zwraca inicjatorowi referendum, wyznaczając trzydziestodniowy termin do usunięcia uchybień.";
6) art. 18 otrzymuje brzmienie:
"18. 1. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może podjąć uchwałę o odrzuceniu wniosku mieszkańców większością 3/5 głosów swojego ustawowego składu, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia przekazania wniosku organowi określonemu w art. 12 ust. 1.
2. Niepodjęcie uchwały, o której mowa w ust. 1, zobowiązuje organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego do podjęcia uchwały w sprawie przeprowadzenia referendum w terminie o którym mowa w ust. 1.";
7) w art. 20:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Na uchwałę organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego odrzucającą wniosek mieszkańców w sprawie przeprowadzenia referendum, a także na niedotrzymanie przez ten organ terminu określonego w art. 18, inicjatorowi referendum służy skarga do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia uchwały lub upływu terminu do jej podjęcia.
2. Sąd administracyjny rozpatruje skargę w terminie 14 dni od dnia wniesienia skargi. Skargę kasacyjną wnosi się w terminie 30 dni.";
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Skarga kasacyjna jest rozpatrywana w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia.
2b. Terminy, o których nowa w ust. 2 oraz 2a, dotyczą również w przypadku przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia do sądu pierwszej instancji.";
8) w art. 21 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Referendum może zostać przeprowadzone w tym samym dniu, w którym odbywa się referendum ogólnokrajowe lub w którym odbywają się wybory do Sejmu, do Senatu lub do Parlamentu Europejskiego.";
9) w art. 22:
a) ust. 3. otrzymuje brzmienie:
"3. Komisarz wyborczy zwraca inicjatorowi referendum lub jego pełnomocnikowi wniosek zawierający uchybienia i wyznacza trzydziestodniowy termin do ich usunięcia.
b) uchyla się ust. 5.";
10) w art. 24a ust. 3. otrzymuje brzmienie:
"3. Na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody unieważniające uchwałę rady gminy o przeprowadzeniu referendum w sprawie odwołania wójta (burmistrza, prezydenta miasta) radzie gminy służy skarga do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia otrzymania rozstrzygnięcia nadzorczego. Sąd administracyjny rozpatruje skargę w terminie 14 dni od dnia jej zgłoszenia. Skargę kasacyjną wnosi się w terminie 14 dni.”;
11) w art. 26:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Na postanowienie komisarza wyborczego odrzucające wniosek o przeprowadzenie referendum, o którym mowa w art. 22, a także w przypadku niedotrzymania przez komisarza terminu określonego w art. 24, inicjatorowi referendum służy skarga do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia postanowienia.
2. Sąd administracyjny rozpatruje skargę w terminie 14 dni od dnia wniesienia skargi. Skargę kasacyjną wnosi się w terminie 30 dni.";
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Skarga kasacyjna jest rozpatrywana w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia.
2b. Terminy, o których nowa w ust. 2 oraz 2a, obowiązują również w przypadku przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia do sądu pierwszej instancji.";
12) w art. 27 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Referendum może zostać przeprowadzone w tym samym dniu, w którym odbywa się referendum ogólnokrajowe lub w którym odbywają się
wybory do Sejmu, do Senatu lub do Parlamentu Europejskiego.";
13) w art. 29 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jednostki organizacyjne sprawujące trwały zarząd nieruchomości państwowych i komunalnych są obowiązane udostępnić bezpłatnie pomieszczenia wskazane przez inicjatora referendum, zrzeszenia lub mieszkańców w celu przeprowadzenia zgromadzenia, jeżeli nie zakłóci to normalnego funkcjonowania tych jednostek.";
14) art. 51 otrzymuje brzmienie:
"Art. 51. Organ wykonawczy danej jednostki samorządu terytorialnego oraz inicjator referendum mogą wyznaczyć do terytorialnej komisji i każdej obwodowej komisji po trzech mężów zaufania, który ma prawo być obecny przy wszystkich czynnościach wykonywanych przez te komisje, utrwalać pracę komisji za pomocą aparatów fotograficznych i kamer oraz wnosić do protokołów wyników głosowania i wyników referendum uwagi z wymienieniem konkretnych zarzutów.";
15) w art. 55:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Referendum jest ważne bez względu na liczbę uprawnionych do głosowania, którzy wzięli w nim udział.
b) uchyla się ust. 2.";
16) w art. 56 uchyla się ust. 2.
17) art. 65 otrzymuje brzmienie:
"Art. 65. Jeżeli referendum zakończy się wynikiem rozstrzygającym w sprawie poddanej pod referendum, właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia wyników referendum, podejmuje czynności w celu realizacji wyniku referendum zgodnie z jego rozstrzygnięciem, w szczególności przez wydanie odpowiednich aktów normatywnych, bądź podjęcie innych działań.".

Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 18 lutego 2026 r. o zmianie ustawy – Prawo telekomunikacyjne
Art. 1 W ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. 2004 nr 171 poz. 1800) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 64:
a) w ust. 4 po pkt 1 dodaje się pkt 1a w brzmieniu:
„1a) uzyskać zgodę abonenta na świadczenie usługi o podwyższonej opłacie bezpośrednio przed rozpoczęciem jej świadczenia oraz”,
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej bezpłatnie zapewnia abonentowi określenie progu kwotowego dla usług o podwyższonej opłacie, dla każdego okresu rozliczeniowego, a w przypadku jego braku, dla każdego miesiąca kalendarzowego, a w momencie osiągnięcia progu kwotowego dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej jest obowiązany do:
1) natychmiastowego poinformowania abonenta o tym fakcie;
2) zablokowania możliwości wykonywania połączeń na numery usług o podwyższonej opłacie i odbierania połączeń z takich numerów, chyba że nie będą powodowały obowiązku zapłaty po stronie abonenta.”,
c) po ust. 5 dodaje się ust. 5a–5c w brzmieniu:
„5a. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej jest obowiązany oferować abonentom co najmniej cztery progi kwotowe, które wynoszą 0, 20, 100 i 200 złotych.
5b. W przypadku gdy abonent nie określił progu kwotowego, o którym mowa w ust. 5, próg ten wynosi 5 złotych dla każdego okresu rozliczeniowego, a w przypadku jego braku, dla każdego miesiąca kalendarzowego.
5c. Po osiągnięciu progu kwotowego, o którym mowa w ust. 5 lub 5b, wykonywanie połączeń na numery usług o podwyższonej opłacie i odbieranie połączeń z takich numerów w danym okresie rozliczeniowym, a w przypadku jego braku, w danym miesiącu kalendarzowym, oprócz połączeń, które nie powodują obowiązku zapłaty po stronie abonenta, jest możliwe wyłącznie po określeniu przez abonenta wyższego progu kwotowego, o którym mowa w ust. 5, do wysokości tego progu.”,
d) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
„7. Dostawca usługi o podwyższonej opłacie jest obowiązany bezpłatnie zapewnić użytkownikowi końcowemu publicznej sieci telekomunikacyjnej, każdorazowo, przed rozpoczęciem naliczania opłaty za połączenie telefoniczne, informację o cenie za jednostkę rozliczeniową usługi albo cenie za połączenie, w przypadku usługi taryfikowanej za całe połączenie, oraz o możliwości nieodpłatnego blokowania połączeń, o którym mowa w art. 64a. Jeżeli w trakcie połączenia telefonicznego zmianie ulegnie wysokość opłaty, dostawca usługi o podwyższonej opłacie obowiązany jest poinformować użytkownika końcowego o fakcie zmiany wysokości opłaty na co najmniej 15 sekund przed zmianą jej wysokości.”;
2) art. 64a otrzymuje brzmienie:
„Art. 64a. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej jest obowiązany, na żądanie abonenta, do:
1) nieodpłatnego blokowania połączeń wychodzących na numery usług o podwyższonej opłacie lub połączeń przychodzących z takich numerów;
2) nieodpłatnego blokowania połączeń wychodzących na numery poszczególnych rodzajów usług o podwyższonej opłacie lub połączeń przychodzących z takich numerów;
3) umożliwienia abonentowi określenia maksymalnej ceny za jednostkę rozliczeniową usługi albo ceny za połączenie, w przypadku usługi taryfikowanej za całe połączenie, i nieodpłatnego blokowania połączeń wychodzących na numery usług o podwyższonej opłacie, których cena przekracza cenę maksymalną określoną przez abonenta w żądaniu, lub połączeń przychodzących z takich numerów.”;
3) po art. 64a dodaje się art. 64b w brzmieniu:
„Art. 64b. W przypadku zrealizowania usługi o podwyższonej opłacie z naruszeniem obowiązków, o których mowa w art. 64 ust. 1, 4–5c i 7 oraz 64a, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych nie może żądać od abonenta zapłaty za tę usługę.”;
4) w art. 65:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, przekazuje Prezesowi UKE zgłoszenie zawierające informacje o:
1) swojej nazwie (firmie), adresie i siedzibie oraz adresie poczty elektronicznej i numerze telefonu, które umożliwiają efektywny kontakt;
2) rodzaju i przedmiocie dodatkowego świadczenia oraz identyfikatorze usługi o podwyższonej opłacie, w przypadku gdy na jednym numerze będzie świadczona więcej niż jedna usługa;
3) numerze wykorzystywanym do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie;
4) nazwie (firmie), adresie i siedzibie operatora, w którego sieci telekomunikacyjnej będzie uruchomiona usługa o podwyższonej opłacie;
5) cenie netto i brutto za jednostkę rozliczeniową usługi o podwyższonej opłacie albo za połączenie, w przypadku usługi taryfikowanej za całe połączenie;
6) terminie rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie przez dostawcę publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej oraz, o ile jest znany, terminie zakończenia jej świadczenia.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1k w brzmieniu:
„1a. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera również podpisane przez osobę uprawnioną do reprezentowania podmiotu realizującego dodatkowe świadczenie oświadczenie, składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, że informacje zawarte w zgłoszeniu do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie są zgodne z prawdą. Oświadczenie zawiera klauzulę następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że informacje zawarte w zgłoszeniu do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie są zgodne z prawdą”.
1b. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, przekazuje się w terminie co najmniej na 14 dni przed dniem rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie.
1c. Jeżeli podmiot realizuje dodatkowe świadczenie w imieniu:
1) organu administracji publicznej,
2) organizacji pozarządowej, o której mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1817 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 60, 573 i 1909) lub innego podmiotu prowadzącego działalność pożytku publicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 3 tej ustawy, z przeznaczeniem na cele działalności charytatywnej
– zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, może być przekazane Prezesowi UKE w terminie nie krótszym niż 2 dni robocze przed dniem rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie.
1d. Podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, przekazuje zgłoszenie aktualizacyjne w przypadku zmiany informacji, o których mowa w ust. 1:
1) pkt 1 lub 4 – najpóźniej w terminie 7 dni od dnia dokonania zmiany;
2) pkt 2, 3, 5 lub 6 – w terminie co najmniej na 14 dni przed dniem rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie na warunkach określonych w zgłoszeniu aktualizacyjnym.
1e. Zgłoszenie aktualizacyjne, o którym mowa w ust. 1d, zawiera również podpisane przez osobę uprawnioną do reprezentowania podmiotu realizującego dodatkowe świadczenie oświadczenie, składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń, że informacje zawarte w zgłoszeniu aktualizacyjnym do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie są zgodne z prawdą. Oświadczenie zawiera klauzulę następującej treści: „Świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia wynikającej z art. 233 § 6 Kodeksu karnego oświadczam, że informacje zawarte w zgłoszeniu do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie są zgodne z prawdą”.
1f. Jeżeli zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, albo zgłoszenie aktualizacyjne, o którym mowa w ust. 1d, nie zawiera wszystkich wymaganych informacji lub oświadczenia, o którym mowa w ust. 1a albo 1e, Prezes UKE wzywa podmiot dokonujący tego zgłoszenia do uzupełnienia braków w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia zgłoszenia bez rozpoznania.
1g. Wskazanie w zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, albo zgłoszeniu aktualizacyjnym, o którym mowa w ust. 1d pkt 2, terminu rozpoczęcia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie krótszego niż termin określony odpowiednio w ust. 1b, 1c i 1d pkt 2 skutkuje pozostawieniem zgłoszenia bez rozpoznania.
1h. Bez rozpoznania pozostawia się również:
1) zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, albo zgłoszenie aktualizacyjne, o którym mowa w ust. 1d, w których nie wskazano adresu podmiotu dokonującego zgłoszenia;
2) w przypadku określonym w ust. 1c – zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, jeżeli nie zawiera ono wszystkich wymaganych informacji lub oświadczenia, o którym mowa w ust. 1a.
1i. O pozostawieniu zgłoszenia lub zgłoszenia aktualizacyjnego bez rozpoznania, z wyjątkiem przypadku, o którym mowa w ust. 1h pkt 1, Prezes UKE niezwłocznie informuje podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1.
1j. Prezes UKE w terminie 3 dni roboczych od dnia otrzymania kompletnego zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, lub zgłoszenia aktualizacyjnego, o którym mowa w ust. 1d, dokonuje wpisu do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie lub aktualizacji tego wpisu. Prezes UKE dokonuje wpisu do rejestru niezwłocznie po otrzymaniu kompletnego zgłoszenia, w przypadku, o którym mowa w ust. 1c.
1k. W przypadku gdy podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, nie przekazał informacji o terminie zakończenia świadczenia usługi o podwyższonej opłacie w zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, albo w zgłoszeniu aktualizacyjnym, o którym mowa w ust. 1d, podmiot ten w terminie 7 dni od dnia zakończenia świadczenia tej usługi przez dostawcę publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej przekazuje Prezesowi UKE informację o terminie zakończenia jej świadczenia.”,
c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Prezes UKE prowadzi jawny rejestr numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie zawierający informacje, o których mowa w ust. 1.”,
d) po ust. 2 dodaje się ust. 2a–2c w brzmieniu:
„2a. Prezes UKE wykreśla z rejestru, o którym mowa w ust. 2, informacje dotyczące usługi o podwyższonej opłacie, w przypadku:
1) upływu terminu zakończenia świadczenia usługi, o którym mowa w ust. 1 pkt 6;
2) przekazania przez podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, informacji, o której mowa w ust. 1k;
3) wydania decyzji, o której mowa w art. 79b ust. 1 pkt 1 lub 2.
2b. Podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1, przekazuje Prezesowi UKE zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zgłoszenie aktualizacyjne, o którym mowa w ust. 1d, oraz uzupełnia braki, o których mowa w ust. 1f, w formie pisemnej lub drogą elektroniczną, podpisując to zgłoszenie, zgłoszenie aktualizacyjne lub uzupełnienie braków kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP.
2c. Minister właściwy do spraw informatyzacji określi, w drodze rozporządzenia, wzór zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, oraz zgłoszenia aktualizacyjnego, o którym mowa w ust. 1d, mając na uwadze zapewnienie sprawnego funkcjonowania rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie oraz przejrzystość informacji zawartych w zgłoszeniu.”;
5) po art. 65 dodaje się art. 65a w brzmieniu:
„Art. 65a. Operator, o którym mowa w art. 65 ust. 1 pkt 4, umożliwia świadczenie usługi o podwyższonej opłacie wyłącznie, gdy jest ona wpisana do rejestru, o którym mowa w art. 65 ust. 2.”;
6) art. 79b otrzymuje brzmienie:
„Art. 79b. 1. Prezes UKE może, gdy jest to uzasadnione ochroną użytkowników końcowych przed nadużyciami z wykorzystaniem sieci telekomunikacyjnej, w drodze decyzji, nakazać:
1) przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu zablokowanie dostępu do numeru lub usługi oraz nałożyć obowiązek wstrzymania pobierania opłat za połączenia lub usługi zrealizowane po wydaniu tej decyzji;
2) podmiotowi realizującemu dodatkowe świadczenie zaprzestanie świadczenia usługi;
3) usługodawcy w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2017 r. poz. 1219) usunięcie wszystkich publicznie dostępnych informacji zawartych w systemie teleinformatycznym, którym posługuje się usługodawca, zmierzających do promocji lub reklamy numeru lub usługi o podwyższonej opłacie.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3. Decyzję, o której mowa w ust. 1 pkt 1, dotyczącą usługi o podwyższonej opłacie lub numeru wykorzystywanego do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie doręcza się także podmiotowi realizującemu dodatkowe świadczenie.”;
7) po art. 80 dodaje się art. 80a w brzmieniu:
„Art. 80a. 1. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej zawiera w wykazie, o którym mowa w art. 80 ust. 1, numer usługi o podwyższonej opłacie, z której abonent skorzystał, oraz informację o stronie podmiotowej BIP UKE, na której jest zamieszczony rejestr, o którym mowa w art. 65 ust. 2.
2. W wykazie, o którym mowa w art. 80 ust. 1, dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej zawiera również informację o możliwości złożenia żądania, o którym mowa w art. 64a.”;

Art. 2. Do dnia 1 stycznia 2029 r. dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej może realizować obowiązki, o których mowa w art. 64 ust. 5 pkt 1 lub pkt 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, przez natychmiastowe poinformowanie abonenta o fakcie przekroczenia progu kwotowego i zablokowanie możliwości wykonywania połączeń na numery usług o podwyższonej opłacie i odbierania połączeń z takich numerów, chyba że połączenia te nie będą powodowały obowiązku zapłaty po stronie abonenta, po przekroczeniu progu kwotowego, o którym mowa w art. 64 ust. 5 lub 5b tej ustawy, z zastrzeżeniem, że abonent nie może zostać obciążony opłatą wyższą niż wynikająca z określonego przez niego progu kwotowego, zgodnie z art. 64 ust. 5 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 3. 1. Podmiot realizujący dodatkowe świadczenie, o którym mowa w art. 64 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy jest obowiązany uzupełnić przekazane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy informacje, o których mowa w art. 65 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, przekazując Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej kompletne zgłoszenie, o którym mowa w tym przepisie. Zgłoszenie przekazuje się zgodnie ze wzorem zgłoszenia określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 65 ust. 2c ustawy zmienianej w art. 1, w formie pisemnej lub drogą elektroniczną, podpisując je kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej w terminie 30 dni roboczych od dnia otrzymania kompletnego zgłoszenia uzupełnia wpis do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie.
2. Po bezskutecznym upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wykreśla z rejestru, o którym mowa w art. 65 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, informacje dotyczące danej usługi o podwyższonej opłacie.
3. W przypadku przekazania niekompletnego zgłoszenia stosuje się przepisy art. 65 ust. 1f i 1h pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 4 Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z 18 lutego 2026 roku o zmianie ustawy o referendum lokalnym

Art. 1.
W ustawie z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 400 i 850) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. 1. W referendum lokalnym, zwanym dalej "referendum", mieszkańcy jednostki samorządu terytorialnego jako członkowie wspólnoty samorządowej wyrażają w drodze głosowania swoją wolę, w szczególności:
1) w sprawie odwołania organu stanowiącego tej jednostki;
2) co do sposobu rozstrzygania sprawy dotyczącej tej wspólnoty, mieszczącej się w zakresie zadań i kompetencji organów danej jednostki;
3) w innych sprawach, dotyczących społecznych, gospodarczych lub kulturowych więzi łączących tę wspólnotę."
2) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. Referendum przeprowadza się, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 1, z inicjatywy organu stanowiącego danej jednostki samorządu terytorialnego lub na wniosek co najmniej:
1) 5% uprawnionych do głosowania mieszkańców gminy albo powiatu;
2) 2,5% uprawnionych do głosowania mieszkańców województwa."
3) w art. 9 po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
"1a. Uchwała, o której mowa w ust. 1, podejmowana jest z własnej inicjatywy organu stanowiącego lub na wniosek organu wykonawczego.
1b. Wniosek organu wykonawczego o podjęcie uchwały w sprawie przeprowadzenia referendum jest rozpatrywany w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia."
4) w art. 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"14. 1. W terminie 6 miesięcy od dnia powiadomienia, o którym mowa w art. 12 ust. 1, inicjator przeprowadzenia referendum zbiera podpisy mieszkańców uprawnionych do wybierania organu stanowiącego danej jednostki samorządu terytorialnego, którzy chcą poprzeć inicjatywę w tej sprawie."
5) w art. 16 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Wniosek o przeprowadzenie referendum niespełniający warunków, o których mowa w art. 15, komisja zwraca inicjatorowi referendum, wyznaczając trzydziestodniowy termin do usunięcia uchybień.";
6) art. 18 otrzymuje brzmienie:
"18. 1. Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może podjąć uchwałę o odrzuceniu wniosku mieszkańców większością 3/5 głosów swojego ustawowego składu, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia przekazania wniosku organowi określonemu w art. 12 ust. 1.
2. Niepodjęcie uchwały, o której mowa w ust. 1, zobowiązuje organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego do podjęcia uchwały w sprawie przeprowadzenia referendum w terminie o którym mowa w ust. 1.";
7) w art. 20:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Na uchwałę organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego odrzucającą wniosek mieszkańców w sprawie przeprowadzenia referendum, a także na niedotrzymanie przez ten organ terminu określonego w art. 18, inicjatorowi referendum służy skarga do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia uchwały lub upływu terminu do jej podjęcia.
2. Sąd administracyjny rozpatruje skargę w terminie 14 dni od dnia wniesienia skargi. Skargę kasacyjną wnosi się w terminie 30 dni.";
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Skarga kasacyjna jest rozpatrywana w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia.
2b. Terminy, o których nowa w ust. 2 oraz 2a, dotyczą również w przypadku przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia do sądu pierwszej instancji.";
8) w art. 21 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Referendum może zostać przeprowadzone w tym samym dniu, w którym odbywa się referendum ogólnokrajowe lub w którym odbywają się wybory do Sejmu, do Senatu lub do Parlamentu Europejskiego.";
9) w art. 22:
a) ust. 3. otrzymuje brzmienie:
"3. Komisarz wyborczy zwraca inicjatorowi referendum lub jego pełnomocnikowi wniosek zawierający uchybienia i wyznacza trzydziestodniowy termin do ich usunięcia.
b) uchyla się ust. 5.";
10) w art. 24a ust. 3. otrzymuje brzmienie:
"3. Na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody unieważniające uchwałę rady gminy o przeprowadzeniu referendum w sprawie odwołania wójta (burmistrza, prezydenta miasta) radzie gminy służy skarga do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia otrzymania rozstrzygnięcia nadzorczego. Sąd administracyjny rozpatruje skargę w terminie 14 dni od dnia jej zgłoszenia. Skargę kasacyjną wnosi się w terminie 14 dni.”;
11) w art. 26:
a) ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
"1. Na postanowienie komisarza wyborczego odrzucające wniosek o przeprowadzenie referendum, o którym mowa w art. 22, a także w przypadku niedotrzymania przez komisarza terminu określonego w art. 24, inicjatorowi referendum służy skarga do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia postanowienia.
2. Sąd administracyjny rozpatruje skargę w terminie 14 dni od dnia wniesienia skargi. Skargę kasacyjną wnosi się w terminie 30 dni.";
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a i 2b w brzmieniu:
"2a. Skarga kasacyjna jest rozpatrywana w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia.
2b. Terminy, o których nowa w ust. 2 oraz 2a, obowiązują również w przypadku przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia do sądu pierwszej instancji.";
12) w art. 27 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
"2. Referendum może zostać przeprowadzone w tym samym dniu, w którym odbywa się referendum ogólnokrajowe lub w którym odbywają się
wybory do Sejmu, do Senatu lub do Parlamentu Europejskiego.";
13) w art. 29 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Jednostki organizacyjne sprawujące trwały zarząd nieruchomości państwowych i komunalnych są obowiązane udostępnić bezpłatnie pomieszczenia wskazane przez inicjatora referendum, zrzeszenia lub mieszkańców w celu przeprowadzenia zgromadzenia, jeżeli nie zakłóci to normalnego funkcjonowania tych jednostek.";
14) art. 51 otrzymuje brzmienie:
"Art. 51. Organ wykonawczy danej jednostki samorządu terytorialnego oraz inicjator referendum mogą wyznaczyć do terytorialnej komisji i każdej obwodowej komisji po trzech mężów zaufania, który ma prawo być obecny przy wszystkich czynnościach wykonywanych przez te komisje, utrwalać pracę komisji za pomocą aparatów fotograficznych i kamer oraz wnosić do protokołów wyników głosowania i wyników referendum uwagi z wymienieniem konkretnych zarzutów.";
15) w art. 55:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Referendum jest ważne bez względu na liczbę uprawnionych do głosowania, którzy wzięli w nim udział.
b) uchyla się ust. 2.";
16) w art. 56 uchyla się ust. 2.
17) art. 65 otrzymuje brzmienie:
"Art. 65. Jeżeli referendum zakończy się wynikiem rozstrzygającym w sprawie poddanej pod referendum, właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia wyników referendum, podejmuje czynności w celu realizacji wyniku referendum zgodnie z jego rozstrzygnięciem, w szczególności przez wydanie odpowiednich aktów normatywnych, bądź podjęcie innych działań.".

Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z dnia 18 lutego 2026 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa

Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w Dziale III po Rozdziale 11 dodaje się Rozdział 11a w brzmieniu:
„Rozdział 11a
Rejestr Operacji Gospodarczych
Art. 86a. § 1. Tworzy się Rejestr Operacji Gospodarczych, zwany dalej „Rejestrem”
§ 2. Zgłoszeniu do Rejestru podlegają operacje gospodarcze rozumiane jako każdy realny przepływ aktywów, w szczególności:
1) udzielanie pożyczek i kredytów,
2) wypłaty dywidend,
3) przekazywanie środków do depozytów,
4) sprzedaż,
5) najem,
6) leasing,
7) wnoszenie aportów,
8) darowizna,
9) użyczenie.
§ 3. Rejestr prowadzi minister właściwy do spraw finansów publicznych w formie elektronicznej.
Art. 86b. § 1. Podatnik mający miejsce zamieszkania lub miejsce siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgłasza do Rejestru operacje gospodarcze o wartości co najmniej 2 milionów złotych, w których bierze udział, i których jedną ze stron jest podmiot posiadający miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie lub na terytorium stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
§ 2. Obowiązkowi określonemu w § 1 podlegają również podatnicy nie posiadający miejsca zamieszkania lub miejsca siedziby w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli dokonują oni na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej operacji gospodarczych o wartości co najmniej 500 000 euro.
Art. 86c. Podatnicy dokonujący w warunkach określonych w art. 86b § 1 lub § 2 wielu operacji gospodarczych, zgłaszają je do Rejestru także wtedy, gdy łączna wartość przeprowadzonych operacji gospodarczych w roku kalendarzowym pomiędzy tymi samymi podmiotami wynosi co najmniej 500 000 euro.
Art. 86d. Wartości określone w art. 86b i 86c nie obejmują kwoty podatku od towarów i usług bądź jego odpowiednika w systemie prawnym państwa właściwym dla danej operacji gospodarczej lub dla danych operacji gospodarczych.
Art. 86e. § 1. Zgłoszenia, o którym mowa w art. 86b, dokonuje się w terminie do 10. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgłaszana operacja gospodarcza miała miejsce.
§ 2. Zgłoszenia, o którym mowa w art. 86c, dokonuje się w terminie do dnia 31 stycznia roku następującego po roku, w którym operacje gospodarcze między tymi samymi podmiotami zostały przeprowadzone.
Art. 86f. § 1 Zgłoszenie do Rejestru obejmuje następujące dane:
1) oznaczenie stron operacji gospodarczej,
2) data operacji gospodarczej,
3) rodzaj operacji gospodarczej,
4) forma operacji gospodarczej,
5) kwota operacji gospodarczej z określeniem jej waluty lub jej rynkowa wartość.
§ 2. Przez datę operacji gospodarczej rozumie się dzień realnego przekazania aktywów
§ 3. Przez rodzaj operacji gospodarczej rozumie się określenie tytułu, z jakiego następuje przekazanie aktywów.
§ 4. Przez dane o formie operacji gospodarczej rozumie się dane dotyczące przelewu bankowego włącznie z numerami kont bankowych, oświadczenie o gotówkowej formie operacji gospodarczej bądź innej formie rozliczenia niż pieniężna.
Art. 86g. § 1. Zgłoszenia dokonuje się pisemnie albo w formie elektronicznej za pośrednictwem interaktywnego formularza opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym, o którym mowa w odrębnych przepisach.
§ 2. Formularz, o którym mowa w § 1, udostępniony jest na stronie internetowej Rejestru, jak również w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz podległych ministrowi organów.
§ 3. Formularze składane są do dyrektorów izb skarbowych, o których mowa w art. 86l § 1 lub § 2.
Art. 86h. Jeżeli zgłoszenie nie spełnia wymogów określonych w art. 86f lub art. 86g § 1, albo dostarczone informacje nie są wystarczające do jego rejestracji, organ dokonujący wpisu do Rejestru wzywa podmiot zgłaszający do usunięcia braków formalnych takiego zgłoszenia w terminie 7 dni licząc od dnia doręczenia wezwania.
Art. 86i. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, z urzędu albo na wniosek właściwego organu kontroli skarbowej, może wezwać zgłaszającego do dostarczenia dokumentacji źródłowej operacji gospodarczej wpisanej do Rejestru.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wzywa do dostarczenia dokumentów, o których mowa w § 1, w terminie 7 dni, licząc od dnia doręczenia wezwania, z zastrzeżeniem § 3.
§ 3. W sprawach szczególnie skomplikowanych minister właściwy do spraw finansów publicznych może wyznaczyć termin 21 dni, licząc od dnia doręczenia wezwania.
§ 4. Jeżeli dokumentacja źródłowa zawiera informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa, lub których ujawnienie naraziłoby podatnika na szkodę, może on w terminie 7 dni od doręczenia wezwania wnieść sprzeciw od wezwania. Minister właściwy do spraw finansów publicznych rozpatrując sprzeciw w terminie 14 dni odstępuje od wezwania – jeśli uzna sprzeciw za zasadny, albo ponawia wezwanie w pozostałych przypadkach.
§ 5. Ponowne wezwanie wydane po upływie terminu, o którym mowa w § 4 jest bezskuteczne.
Art. 86j. Nie można wykonywać uprawnień przewidzianych w art. 86h i w art. 86i, jeżeli od końca roku, w którym operacja gospodarcza została zgłoszona upłynęło 5 lat.
Art. 86k. § 1. W przypadku ujawnienia przez uprawniony organ operacji gospodarczej, która wbrew obowiązkowi określonemu w art. 86b lub art. 86c, nie została zgłoszona do Rejestru, właściwy miejscowo dyrektor izby skarbowej nałoży na podatnika obowiązanego do dokonania zgłoszenia opłatę w wysokości 19% wartości operacji gospodarczej podlegającej zarejestrowaniu.
§ 2. Opłatę, o której mowa w § 1 nakłada się również na podatnika, który nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 86h lub obowiązku, o którym mowa w art. 86i § 1.
§ 3. Opłaty, o której mowa w § 1 i § 2, nie można nałożyć, jeżeli od końca roku, w którym dokonano operacji gospodarczej podlegającej zgłoszeniu, upłynęło 5 lat.
§ 4. Opłata, o której mowa w § 1 i § 2, stanowi niepodatkową należność stanowiącą dochód budżetu państwa.
§ 5. Wartość operacji gospodarczej określonej w § 1 nie obejmuje kwoty podatku od towarów i usług bądź jego odpowiednika w systemie prawnym państwa właściwym dla danej operacji gospodarczej lub dla danych operacji gospodarczych.
Art. 86l. § 1. Wpisów do Rejestru na podstawie zgłoszeń, o których mowa w art. 86b § 1 i art. 86c. dokonują dyrektorzy izb skarbowych właściwi ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika zgłaszającego.
§ 2. Wpisów do Rejestru na podstawie zgłoszeń, o których mowa w art. 86b § 2, dokonują dyrektorzy izb skarbowych właściwi ze względu na miejsce dokonania operacji gospodarczej podlegającej zgłoszeniu.

Art. 86m. § 1. Dane zawarte w Rejestrze objęte są tajemnicą skarbową określoną w odrębnych przepisach.
§ 2. Do danych wpisanych do Rejestru mają dostęp organy podległe ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych za pośrednictwem osób imiennie upoważnionych przez tego ministra.
§ 3. Dane wpisane do Rejestru mogą być udostępniane organom ścigania na wniosek prokuratora.
§ 4. Wniosek, o którym mowa w § 3, może dotyczyć tylko operacji gospodarczych dokonanych przez podmiot, przeciwko któremu toczy się postępowanie karne, a także operacji gospodarczych dokonywanych przez podmiot, którego udziałowcem jest lub była, lub w organach którego zasiada lub zasiadała osoba, przeciwko której toczy się postępowanie karne.
§ 5. Wniosek, o którym mowa w § 3, może dotyczyć danych, które zostały wpisane do Rejestru nie wcześniej niż przed upływem 10 lat, licząc od dnia złożenia wniosku.
§ 6. Wniosek, o którym mowa w § 3, rozpatruje sąd rejonowy właściwy ze względu na miejsce prowadzenia postępowania. W przedmiocie wniosku sąd wydaje postanowienie.
Art. 86n. Podmioty uczestniczące w operacji gospodarczej, która została wpisana do Rejestru, mogą, po uprzednim złożeniu wniosku na odpowiednim formularzu, otrzymać wypis z Rejestru dotyczący tej operacji. Odmowa wydania wypisu następuje w formie postanowienia.
Art. 86o. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, określi w drodze rozporządzenia:
1) sposób prowadzenia Rejestru w formie elektronicznej;
2) warunki techniczne, jakie musi spełniać oprogramowanie obsługujące Rejestr;
3) wzory formularzy, o których mowa w art. 86g § 1 oraz w art. 86n wraz z objaśnieniami co do ich wypełniania;
4) zasady i tryb dostępu upoważnionych organów, o których mowa w art. 86m § 2, do danych zgromadzonych w Rejestrze.
5) warunki i kryteria, jakie muszą spełniać osoby, o których mowa w art. 86m § 2.”.

Art. 2. Przepisy ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą mają zastosowanie do operacji gospodarczych przeprowadzonych od dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2026 r.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z dnia 18 lutego 2026 r. o głosowaniu przez internet

Art. 1.
Przepisy ustawy stosuje się do wszystkich wyborów i referendów przeprowadzanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 stycznia 2011 roku - Kodeks Wyborczy, ustawy z dnia 14 marca 2003 roku o referendum ogólnokrajowym, ustawy z dnia 15 września 2000 roku o referendum lokalnym oraz wszelkich innych głosowań ogólnokrajowych i lokalnych organizowanych i przeprowadzanych przez Państwową Komisję Wyborczą.

Art. 2.
Głosowanie elektroniczne odbywa się przy wykorzystaniu profilu zaufanego ePUAP o którym mowa w ustawie z dnia 17 kwietnia 2005 roku o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Art. 3.
Dla obwodowych komisji wyborczych oraz obwodowych komisji do spraw referendum spis obywateli uprawnionych do głosowania sporządza się również w postaci elektronicznej.

Art. 4.
W ramach platformy ePUAP przygotowany zostanie moduł kont wyborczych umożliwiający głosowanie elektroniczne zapewniający:
1) uniemożliwienie powiązania oddanego głosu z danymi osobowymi wyborcy;
2) możliwość weryfikacji integralności danych przesłanych do komisji.

Art. 5.
Minister właściwy do spraw informatyzacji, po zasięgnięciu opinii Państwowej Komisji Wyborczej określi w drodze rozporządzenia:
1) wymagania techniczne modułu w ramach ePUAP umożliwiającego głosowanie elektroniczne;
2) zasady tworzenia i funkcjonowania indywidualnych kont do głosowania;
3) zasady tworzenia i funkcjonowania systemu informatycznego obwodowych komisji;
4) zasady szyfrowania i deszyfrowania karty do głosowania elektronicznego.

Art. 6.
1. Wyborca biorący udział w głosowaniu elektronicznym, loguje się do indywidualnego konta do głosowania, korzystając z własnego profilu zaufanego ePUAP.
2. Po zalogowaniu do indywidualnego konta do głosowania, wyborca podpisuje oświadczenie o osobistym i tajnym oddaniu głosu w głosowaniu elektronicznym, przy użyciu własnego profilu zaufanego ePUAP.
3. Wyborca głosujący elektronicznie wypełnia elektroniczną kartę do głosowania zgodnie z załączoną instrukcją.
4. Po wypełnieniu elektronicznej karty do głosowania i sprawdzeniu poprawności danych, karta jest oznaczana unikalnym kodem przesyłki, złożonym z dwunastu znaków alfanumerycznych, szyfrowana w sposób zapewniający jej tajność i przesyłana w formie elektronicznej do systemu informatycznego właściwej obwodowej komisji.
5. Wysyłka elektronicznej karty do głosowania do systemu informatycznego właściwej obwodowej komisji jest możliwa nie wcześniej niż 7 dni przed dniem wyborów lub referendum i najpóźniej do godziny zakończenia głosowania.
6. Do godziny zakończenia głosowania, obywatel, który przesłał elektroniczną kartę do głosowania do systemu informatycznego właściwej obwodowej komisji może usunąć wysłaną elektroniczną kartę do głosowania z systemu informatycznego tej komisji oraz wysłać ją ponownie.

Art. 7.
Obwodowa komisja ustalając wyniki w obwodzie uwzględnia również głosy oddane w formie elektronicznej za pomocą indywidualnych kont do głosowania i elektronicznych kart do głosowania na podstawie danych z systemu informatycznego obwodowej komisji.

Art. 8.
W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 roku – Kodeks wyborczy wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 38 §2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Głosowaniem osobistym jest również głosowanie korespondencyjne i elektroniczne.”;
2) wszędzie, gdzie mowa jest o sposobie głosowania rozumie się przez to również głosowanie elektroniczne;
3) we wszystkich protokołach i zestawieniach obwodowych komisji wyborczych oprócz zbiorczej informacji podaje się również analogiczne informacje dla głosowania elektronicznego.

Art. 9.
1. Kto bez uprawnienia deszyfruje elektroniczną kartę do głosowania - podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega, kto w jakikolwiek sposób ingeruje w funkcjonowanie systemu informatycznego służącego do przeprowadzenia głosowania elektronicznego.

Art. 10.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z dnia 18 lutego 2026 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej
Art. 1. W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. 2004 Nr 64 poz. 593) art. 39. ust 2. otrzymuje brzmienie:
„2. Zasiłek celowy może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, rachunku za energię elektryczną dostarczaną do lokalu ogrzewanego wyłącznie energią elektryczną, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie w ciągu 14 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Postanowienie Króla Polski z dnia 20 marca 2026 roku o zwołaniu pierwszego posiedzenia Sejmu IV kadencji oraz powołaniu marszałka seniora

Na podstawie art. 107 ust. 2 Konstytucji RP z 16 sierpnia 2017 roku, oraz art. 1 ust. 1 uchwały Sejmu RP z dnia 30 lipca 1992 roku Regulamin Sejmu RP:
-zwołuję pierwsze posiedzenie Sejmu IV kadencji na dzień 7 kwietnia 2026 roku
-powołuję Alicję Chybicką na marszałka seniora Sejmu.

Król Polski: (-)Michał

[Maria Karwicka]

Ustawa z dnia 21 kwietnia 2026 roku o wewnętrznym ustroju województwa górnośląskiego

Dział I
Przepisy ogólne

Rozdział I
Górnośląskie Województwo Autonomiczne

Art. 1.
1. System instytucji autonomicznych tworzą: Rada Wojewódzka z marszałkiem na czele, sejmik oraz Skarb Górnośląski.
2. Stolicą Górnośląskiego Województwa Autonomicznego są Katowice, które są też siedzibą Rady Wojewódzkiej, Sejmiku oraz Skarbu Górnośląskiego.

Art. 2.
1. Przedstawicielem Rady Ministrów Rzeczpospolitej Polskiej w Górnośląskim Województwie Autonomicznym jest wojewoda.
2. Szczegółowy zakres kompetencji wojewody oraz sposób powoływania organów ogólnej administracji rządowej w województwie autonomicznym określa ustawa z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie.

Rozdział II
Prawa i wolności

Art. 3.
Górnośląskie Województwo Autonomiczne zapewnia wszystkim osobom przebywającym na jego terytorium ochronę ich podstawowych i niezbywalnych praw zagwarantowanych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz aktach prawa międzynarodowego.

Art. 4.
Każdy mieszkaniec Górnośląskiego Województwa Autonomicznego korzysta ze swych niezbywalnych praw do wolności wyznania, rozwijania swojej tożsamości kulturowej, etnicznej, narodowej oraz propagowania poglądów, w tym politycznych, o ile nie są sprzeczne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, ustawami i nie naruszają konstytucyjnych wolności innych mieszkańców województwa.

Art. 5.
Górnośląskie Województwo Autonomiczne, mając na uwadze kulturowe zróżnicowanie swoich mieszkańców, wspiera wszelkie inicjatywy kulturalne, oświatowe i im podobne, zmierzające do popularyzowania i wzmacniania tożsamości zamieszkujących region grup etnicznych, narodowych, religijnych i kulturowych.

Art. 6.
Zasady ochrony praw i wolności Rzeczypospolitej Polskiej określone w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowią podstawowe minimum ochrony i zasad, jakie zapewnia na swym terytorium Górnośląskie Województwo Autonomiczne.

Rozdział III
Źródła prawa

Art. 7.
1. Podstawowymi aktami prawnymi regulującymi funkcjonowanie Górnośląskiego Województwa Autonomicznego są Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, ustawa konstytucyjna o nadaniu autonomii województwu górnośląskiemu i ustawa o ustroju wewnętrznym województwa górnośląskiego.
2. Ustawa o ustroju wewnętrznym województwa górnośląskiego zapewnia wszystkim mieszkańcom województwa ochronę ich niezbywalnych praw, zagwarantowanych w umowach międzynarodowych, ratyfikowanych konwencjach oraz Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Dział II
Sejmik

Rozdział IV
Skład Sejmiku

Art. 8.
1. Sejmik Górnośląski, zwany dalej Sejmikiem składa się z 70 radnych.
2. Wybory do Sejmiku są powszechne, równe, bezpośrednie oraz odbywają się w głosowaniu tajnym.
3. Ordynację wyborczą w wyborach do Sejmiku określa Kodeks wyborczy.

Rozdział V
Wybory i kadencja

Art. 9.
1. Sejmik wybierany jest na czteroletnią kadencję, która rozpoczyna się z dniem zebrania się na pierwsze posiedzenie i trwa do dnia poprzedzającego dzień zebrania się Sejmiku następnej kadencji.
2. Wybory do Sejmiku zarządza Król Polski nie później niż na 90 dni przed upływem czterech lat od rozpoczęcia kadencji Sejmiku, wyznaczając wybory na dzień wolny od pracy, przypadający w ciągu 30 dni przed upływem czterech lat od rozpoczęcia kadencji Sejmiku.
3. Sejmik może skrócić swoją kadencję uchwałą podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby radnych.

Art. 10.
1. Czynne prawo wyborcze do Sejmiku przysługuje wszystkim obywatelom stale zamieszkałym na terenie Górnośląskiego Województwa Autonomicznego, którzy najpóźniej w dniu wyborów ukończyli 18 lat.
2. Wybranym do Sejmiku może być obywatel polski mający prawo wybierania, który najpóźniej w dniu wyborów kończy 18 lat.
3. Wybraną do Sejmiku nie może być osoba skazana prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności za przestępstwa umyślne.

Art. 11.
1. Sejmik wybiera ze swojego grona przewodniczącego i wiceprzewodniczących.
2. Powołanie i odwołanie przewodniczącego następuje bezwzględną większością głosów ustawowej liczby radnych.
3. Wiceprzewodniczący powoływani i odwoływani są większością głosów ustawowej liczby radnych.

Art. 12.
1. Radni Sejmiku są przedstawicielami społeczeństwa i nie są związani instrukcją wyborców.
2. Nie można łączyć funkcji radnego do Sejmiku Górnośląskiego z funkcją posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Prezesa Skarbu Górnośląskiego, radnego pozostałych szczebli samorządowych lub posła do Parlamentu Europejskiego. W przypadku wyboru do takiego organu Przewodniczący Sejmiku stwierdza wygaśnięcie mandatu radnego. Zakaz ten nie dotyczy łączenia funkcji radnego z funkcją członka Rady Wojewódzkiej. Zakaz ten nie dotyczy łączenia funkcji radnego z funkcją członka Rady Wojewódzkiej lub senatora RP.
3. Mandatu radnego nie można również łączyć z funkcją wojewody, sędziego, prokuratora, urzędnika służby cywilnej, żołnierza pozostającego w czynnej służbie wojskowej, funkcjonariusza policji oraz z funkcją pełnioną w konstytucyjnych organach państwowych.

Art. 13.
Organizację wewnętrzną i porządek prac Sejmiku oraz tryb powoływania i działalność jego organów określa regulamin Sejmiku, uchwalony przez Sejmik zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby radnych. Zmiana regulaminu wchodzi w życie po upływie co najmniej 14 dni po podjęciu uchwały, nie później jednak niż z upływem 60 dni.

Art. 14.
1. Interpelacje, wnioski o przedstawienie informacji bieżących i pytania w sprawach bieżących mogą być kierowane do wojewody i członków Rady Wojewódzkiej.
2. Przewodniczący Sejmiku wprowadza do porządku dziennego każdego posiedzenia Sejmiku punkt "Informacja bieżąca" oraz punkt "Pytania w sprawach bieżących".
3. Radnemu przysługuje prawo złożenia interpelacji w sprawach o zasadniczym charakterze i odnoszących się do problemów związanych z polityką województwa.
4. Interpelacja powinna zawierać krótkie przedstawienie stanu faktycznego będącego jej przedmiotem oraz wynikające zeń pytania oraz powinna być skierowana zgodnie z właściwością interpelowanego.
5. Interpelację składa się w formie pisemnej na ręce Przewodniczącego Sejmiku.
6. Prezydium Sejmiku pozostawia bez biegu interpelację, która nie spełnia wymogów określonych w ust. 1 i 2.
7. Wojewoda i członkowie Rady Wojewódzkiej mają obowiązek udzielenia odpowiedzi na interpelacje w ciągu 21 dni.

Rozdział VI
Ustawodawstwo Górnośląskie

Art. 15.
1. Sejmik rozpatruje projekt ustaw w dwóch czytaniach.
2. W przypadku projektu ustawy budżetowej oraz zmiany niniejszej ustawy projekt ustawy rozpatrywany jest w trzech czytaniach.
3. Prawo wnoszenia poprawek do projektu w trakcie rozpatrywania go przez Sejmik przysługuje wnioskodawcy, radnym i Radzie Wojewódzkiej.
4. Przewodniczący Sejmiku ma prawo odmówić poddania pod głosowanie poprawki, która uprzednio nie została przedłożona właściwej komisji.

Art. 16.
Sejmik uchwala ustawy zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby radnych, chyba że Ustawa konstytucyjna lub niniejsza ustawa przewidują inną większość. W tym samym trybie Sejmik podejmuje uchwały, jeżeli ustawa lub uchwała Sejmiku nie stanowi inaczej.

Art. 17.
1. Po zakończeniu postępowania ustawodawczego król podpisuje ustawę w ciągu 10 dni i zarządza ogłoszenie jej w Górnośląskim Dzienniku Ustaw.
2. Królowi przysługuje prawo weta. Król przed podpisaniem ustawy może także zwrócić się z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie sprawdzenia zgodności ustawy z Konstytucją. Król nie może odmówić podpisania ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny uznał zgodną z Konstytucją.


Dział II
Rada Wojewódzka

Rozdział VII
Organizacja i działanie kontrola

Art. 18.
1. Rada Wojewódzka, zwana dalej Radą składa się z Marszałka Województwa i właściwych członków resortowych.
2. W skład Rady mogą być powoływani wicemarszałkowie.
3. Marszałek i wicemarszałkowie mogą pełnić także funkcję członka resortowego.

Art. 19.
W zakresie i na zasadach określonych w Ustawie konstytucyjnej i ustawach Rada w szczególności:
1) zapewnia wykonanie ustaw,
2) wydaje uchwały,
3) koordynuje i kontroluje prace organów administracji wojewódzkiej,
4) chroni interesy Skarbu Górnośląskiego,
5) uchwala projekt budżetu województwa,
6) kieruje wykonaniem budżetu państwa oraz uchwala zamknięcie rachunków województwa i sprawozdanie z wykonania budżetu,
7) zapewnia porządek publiczny,
8) określa organizację i tryb swojej pracy.

Art. 20.
Marszałek Województwa:
1) reprezentuje województwo górnośląskie,
2) reprezentuje Radę Województwa,
3) kieruje pracami Rady,
4) wydaje decyzje,
5) zapewnia wykonywanie polityki Rady i określa sposoby jej wykonywania,
6) koordynuje i kontroluje pracę członków Rady,
7) sprawuje nadzór nad samorządem lokalnym w granicach i formach określonych w ustawach,
8) jest zwierzchnikiem służbowym pracowników administracji wojewódzkiej.

Art. 21.
1. Członkowie Rady kierują określonymi działami administracji wojewódzkiej lub wypełniają zadania wyznaczone im przez Marszałka Województwa. Zakres działania członka kierującego działem administracji określa ustawa.
2. Członek Rady kierujący działem administracji wojewódzkiej wydaje decyzje. Rada, na wniosek Marszałka Województwa, może uchylić decyzję lub zarządzenie członka.

Art. 22.
1. Wybory marszałka są powszechne, równe, bezpośrednie oraz odbywają się w głosowaniu tajnym.
2. Za wybranego na marszałka uważa się tego kandydata, który w głosowaniu otrzymał więcej niż połowę ważnie oddanych głosów.
3. Jeżeli żaden z kandydatów nie otrzymał określonej w ust. 2. liczby ważnie oddanych głosów, czternastego dnia po pierwszym głosowaniu przeprowadza się ponowne głosowanie.
4. Szczegółowe zasady wyboru marszałka określa Kodeks Wyborczy.
5. Kadencja marszałka województwa trwa cztery lata. Nie można sprawować urzędu marszałka województwa dłużej, niż dwie kadencje.

Art. 23.
1. Członkowie Rady są powoływani przez Sejmik na czteroletnią kadencję większością ustawowej liczby radnych.
2. Prawo zgłaszania kandydatów na członka Rady mają marszałek województwa i co najmniej 10 radnych.
3. Członkowie Rady ponoszą zarówno solidarną, jak i indywidualną odpowiedzialność przed Sejmikiem za działalność i sprawy należące do ich kompetencji.
4. Sejmik może odwołać członka Rady. Wniosek o odwołanie członka Rady może być zgłoszony przez instytucje wymienione w ust. 2. Uchwała w tej sprawie podjęta może być nie wcześniej niż po upływie 7 dni od złożenia wniosku. Uchwała jest przyjmowana przez Sejmik większością ustawowej liczby radnych.


Dział III
Referenda i ankiety wojewódzkie

Art. 24.
1. W sprawach o szczególnym znaczeniu dla województwa może być przeprowadzone referendum wojewódzkie.
2. Referendum wojewódzkie ma prawo zarządzić Sejmik bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby radnych, Król, lub Przewodniczący Sejmiku na wniosek obywateli.
3. Ważność referendum stwierdza Sąd Najwyższy.
4. Referendum polega na udzieleniu na urzędowej karcie do głosowania pozytywnej lub negatywnej odpowiedzi na postawione pytanie albo pytania lub na dokonaniu wyboru między zaproponowanymi wariantami rozwiązań.
5. Prawo udziału w referendum ma mieszkaniec województwa górnośląskiego, jeżeli najpóźniej w dniu głosowania kończy 18 lat.
6. Nie mają prawa udziału w referendum osoby:
1) pozbawione praw publicznych prawomocnym orzeczeniem sądowym;
2) pozbawione praw wyborczych prawomocnym orzeczeniem Trybunału Stanu;
3) ubezwłasnowolnione prawomocnym orzeczeniem sądowym.
7. Referendum wyznacza się na dzień wolny od pracy.
8. Głosowanie w referendum może być przeprowadzone w ciągu jednego albo dwóch dni.
9. Jeżeli głosowanie w referendum przeprowadza się w ciągu dwóch dni, termin głosowania określa się na dzień wolny od pracy oraz dzień go poprzedzający.
10. Głosować można tylko osobiście.
11. Głosowanie odbywa się w lokalu obwodowej komisji do spraw referendum, w ciągu jednego dnia lub dwu kolejnych dni.
12. Jeżeli głosowanie w referendum przeprowadza się w ciągu jednego dnia, głosowanie odbywa się bez przerwy od godziny 6.00 do 22.00.
13. Jeżeli głosowanie w referendum przeprowadza się w ciągu dwóch dni, głosowanie odbywa się każdego z tych dni bez przerwy od godziny 6.00 do 20.00, a przerwa następuje od godziny 20.00 pierwszego dnia do godziny 6.00 drugiego dnia.

Art. 25.
1. Wprowadza się instytucję ankiety wojewódzkiej w obrębie ustawodawstwa górnośląskiego i administracji górnośląskiej.
2. Ankiety wojewódzkie ma prawo zarządzić Sejmik bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby radnych, Król, lub Przewodniczący Sejmiku na wniosek obywateli.
3. Ankiety wojewódzkie odbywają się za pośrednictwem głosowania osobistego lub korespondencyjnego i nie są wiążące.
4. Ankietę wyznacza się na dzień wolny od pracy. Głosowanie w ankiecie może być przeprowadzone w ciągu jednego albo dwóch dni.
5. Wyborcę, który zgłosił zamiar głosowania korespondencyjnego, umieszcza się w spisie wyborców w obwodzie głosowania właściwym dla obwodowej komisji wyborczej.
6. Wyborca, który zgłosił zamiar głosowania korespondencyjnego, otrzymuje nie później niż 7 dni przed dniem wyborów, pakiet wyborczy.
7. Ankietę doręcza wyborcy urzędnik wyborczy za pośrednictwem operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe. Do przesyłki pakietu wyborczego w zakresie nieuregulowanym stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe dotyczące przesyłki poleconej.
8. Ankietę doręcza się wyłącznie do rąk własnych wyborcy, po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość i pisemnym pokwitowaniu odbioru.
9. Dalsze przepisy odnośnie głosowania korespondencyjnego stosuje się według ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy.
10. Wyborca głosujący korespondencyjnie po wypełnieniu ankiety wkłada ją do koperty na ankietę, którą zakleja, a następnie kopertę tę wkłada do koperty zwrotnej łącznie z podpisanym oświadczeniem i przesyła ją do właściwej obwodowej komisji wyborczej ds. przeprowadzenia głosowania w obwodzie.
11. Koperty zwrotne dostarczane są do właściwych obwodowych komisji wyborczych ds. przeprowadzenia głosowania w obwodzie w godzinach głosowania.
12. Szczegółowe przepisy odnośnie głosowania korespondencyjnego reguluje ustawa z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy.

Dział IV
Górnośląska Izba Obrachunkowa

Art. 26.
1. Górnośląska Izba Obrachunkowa jest wojewódzkim organem nadzoru i kontroli gospodarki finansowej podmiotów, o których mowa w ust. 2.
2. Izba sprawuje nadzór nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego w zakresie spraw finansowych oraz dokonuje kontroli gospodarki finansowej i zamówień publicznych:
1) jednostek samorządu terytorialnego;
2) związków metropolitalnych;
3) związków międzygminnych;
4) stowarzyszeń gmin oraz stowarzyszeń gmin i powiatów;
5) związków powiatów;
6) związków powiatowo-gminnych;
7) stowarzyszeń powiatów;
8) samorządowych jednostek organizacyjnych, w tym samorządowych osób prawnych;
9) innych podmiotów, w zakresie wykorzystywania przez nie dotacji przyznawanych z budżetów jednostek samorządu terytorialnego.
3. Izba opracowuje raporty, analizy i opinie w sprawach określonych ustawami.
4. Izba w zakresie objętym nadzorem i kontrolą prowadzi działalność informacyjną, instruktażową oraz szkoleniową. Działalność informacyjna i szkoleniowa może być prowadzona odpłatnie. Dochody z tego tytułu są dochodami budżetu województwa.

Dział V
Skarb Górnośląski

Art. 27.
1. Skarb Górnośląski jest odpowiedzialny za pobór wszelkich podatków i opłat na terenie województwa górnośląskiego, za wyjątkiem podatków i opłat lokalnych, pobieranych przez gminy. Szczegóły poboru podatków i opłat określa ustawa.
2. Skarb Górnośląski jest odpowiedzialny za ustalanie stawek oraz pobór wszelkich podatków i opłat na terenie województwa górnośląskiego, stanowiących wyłączną domenę właściwości organów autonomicznych. Wszelkie podatki, opłaty i inne dochody, w szczególności podatki dochodowe, od czynności, od majątku i inne nie zastrzeżone w ustawie właściwości organów centralnych są właściwe Skarbowi Górnośląskiemu.
3. Skarb Górnośląski co roku przekazuje centralnym organom fiskalnym należny im udział w dochodach województwa górnośląskiego.
4. Szczegóły dotyczące rozliczeń między województwem a organami administracji rządowej określa ustawa.

Art. 28.
1. Pracami Skarbu Górnośląskiego kieruje Prezes Skarbu Górnośląskiego.
2. Prezes Skarbu Górnośląskiego podlega Sejmikowi.

Art. 29.
Prezesa Skarbu Górnośląskiego powołuje i odwołuje Sejmik bezwzględna ilością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby radnych, spośród kandydatów przedstawionych przez Marszałka Województwa.

Art. 30.
1. Jednostkami organizacyjnymi Skarbu Górnośląskiego są urzędy skarbowe, działające na terenie poszczególnych powiatów Górnośląskiego Województwa Autonomicznego.
2. Skarb Górnośląski jest instytucją odwoławczą od decyzji podatkowych i skarbowych wydawanych przez urzędy skarbowe oraz jednostki samorządu lokalnego na terenie województwa.

Art. 31.
Do kwestii, których nie reguluje niniejsza ustawa, stosuje się zapisy ustawy konstytucyjnej z dnia 30 września 2022 r. o nadaniu autonomii województwu górnośląskiemu.

Art. 32.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2026 roku.

Król Polski: (-)Michał

[Administrator]

Ustawa z dnia 29 czerwca 2026 roku o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw

Art. 1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13 w § 2 w pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu:
„6) organ właściwy w sprawach opinii zabezpieczających;
7) organ pierwszej instancji w sprawach, o których mowa w art. 119g § 1.”;
2) w art. 14b po § 5a dodaje się § 5b i 5c w brzmieniu:
,,§ 5b. Nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, co do których istnieje uzasadnione przypuszczenie, że mogą być przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a lub stanowić nadużycie prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).
§ 5c. Organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej zwraca się do ministra właściwego do spraw finansów publicznych o opinię w zakresie, o którym mowa w § 5b.”;
3) po art. 14n dodaje się art. 14na w brzmieniu:
„Art. 14na. Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.”;
4) w art. 81b po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
„§ 1a. Prawo do skorygowania deklaracji przysługuje podatnikowi także w toku postępowania podatkowego, o którym mowa w art. 119g, przed wydaniem decyzji w pierwszej instancji, w terminie 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o wyznaczeniu terminu, o którym mowa w art. 200 § 3. Ponowne skorygowanie deklaracji po zakończeniu postępowania podatkowego nie wywołuje skutków prawnych w zakresie, w jakim wcześniej dokonana korekta przewidywała cofnięcie skutków unikania opodatkowania.”;
5) w art. 82 po § 1a dodaje się § 1b w brzmieniu:
„§ 1b. Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy.”;
6) po dziale III dodaje się dział IIIa w brzmieniu:
„DZIAŁ IIIA
Przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania
Rozdział 1
Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania

Art. 119a. § 1. Czynność dokonana przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej, nie skutkuje osiągnięciem korzyści podatkowej, jeżeli sposób działania był sztuczny (unikanie opodatkowania).
§ 2. W sytuacji określonej w § 1 skutki podatkowe czynności określa się na podstawie takiego stanu rzeczy, jaki mógłby zaistnieć, gdyby dokonano czynności odpowiedniej.
§ 3. Za odpowiednią uznaje się czynność, której podmiot mógłby w danych okolicznościach dokonać, jeżeli działałby rozsądnie i kierował się zgodnymi z prawem celami innymi niż osiągnięcie korzyści podatkowej sprzecznej z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej.
§ 4. Jeżeli w toku postępowania strona wskaże czynność odpowiednią, skutki podatkowe określa się na podstawie takiego stanu rzeczy, jaki zaistniałby, gdyby dokonano tej czynności.
§ 5. Przepisy § 2–4 nie mają zastosowania, jeżeli okoliczności wskazują, że osiągnięcie korzyści podatkowej było jedynym celem dokonania czynności, o której mowa w § 1. W takiej sytuacji skutki podatkowe określa się na podstawie takiego stanu rzeczy, jaki zaistniałby, gdyby czynności nie dokonano.
Art. 119b. § 1. Przepisu art. 119a nie stosuje się:
1) jeżeli korzyść podatkowa lub suma korzyści podatkowych osiągniętych przez podmiot z tytułu czynności nie przekracza w okresie rozliczeniowym 100 000 zł, a w przypadku podatków, które nie są rozliczane okresowo – jeżeli korzyść podatkowa z tytułu czynności nie przekracza 100 000 zł;
2) do podmiotu, który uzyskał opinię zabezpieczającą – w zakresie objętym opinią, do dnia doręczenia uchylenia lub zmiany opinii zabezpieczającej;
3) do podmiotu, którego wniosek o wydanie opinii zabezpieczającej nie został załatwiony w terminie, o którym mowa w art. 119zb – w zakresie objętym wnioskiem, do dnia doręczenia zmiany opinii zabezpieczającej;
4) do podatku od towarów i usług oraz do opłat i niepodatkowych należności budżetowych;
5) jeżeli zastosowanie innych przepisów prawa podatkowego pozwala na przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania.
§ 2. W przypadku zastosowania w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania klauzul przeciwko unikaniu opodatkowania odnoszących się do głównego lub jednego z głównych celów zawarcia transakcji lub utworzenia struktury, lub odnoszących się do uzyskania dochodu w związku ze sztuczną strukturą, przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio.
Art. 119c. § 1. Sposób działania uznaje się za sztuczny, jeżeli na podstawie istniejących okoliczności należy przyjąć, że nie zostałby zastosowany przez podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami innymi niż osiągnięcie korzyści podatkowej sprzecznej z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej.
§ 2. Przy ocenie, czy sposób działania był sztuczny, należy wziąć pod uwagę w szczególności występowanie:
1) nieuzasadnionego dzielenia operacji lub
2) angażowania podmiotów pośredniczących mimo braku uzasadnienia ekonomicznego lub gospodarczego, lub
3) elementów prowadzących do uzyskania stanu identycznego lub zbliżonego do stanu istniejącego przed dokonaniem czynności, lub
4) elementów wzajemnie się znoszących lub kompensujących, lub
5) ryzyka ekonomicznego lub gospodarczego przewyższającego spodziewane korzyści inne niż podatkowe w takim stopniu, że należy uznać, że działający rozsądnie podmiot nie wybrałby tego sposobu działania.
Art. 119d. Czynność uznaje się za podjętą przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, gdy pozostałe cele ekonomiczne lub gospodarcze czynności, wskazane przez podatnika, należy uznać za mało istotne.
Art. 119e. Korzyścią podatkową w rozumieniu przepisów niniejszego działu jest:
1) niepowstanie zobowiązania podatkowego, odsunięcie w czasie powstania zobowiązania podatkowego lub obniżenie jego wysokości albo powstanie lub zawyżenie straty podatkowej;
2) powstanie nadpłaty lub prawa do zwrotu podatku albo podwyższenie kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku.
Art. 119f. § 1. W rozumieniu niniejszego działu czynność oznacza także zespół powiązanych ze sobą czynności, dokonanych przez te same bądź różne podmioty.
§ 2. W przypadku zespołu powiązanych ze sobą czynności dokonywanych przez ten sam podmiot lub pomiędzy tymi samymi podmiotami wysokość korzyści podatkowych, o której mowa w art. 119b § 1 pkt 1, oblicza się, sumując korzyści podatkowe wynikające z tych czynności.
Rozdział 2
Postępowanie podatkowe w przypadku unikania opodatkowania

Art. 119g. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wszczyna postępowanie podatkowe lub, w drodze postanowienia, w całości lub w części przejmuje do dalszego prowadzenia postępowanie podatkowe lub postępowanie kontrolne, jeżeli w sprawach:
1) określenia lub ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego,
2) określenia wysokości straty podatkowej,
3) stwierdzenia nadpłaty lub określenia wysokości nadpłaty albo zwrotu podatku,
4) odpowiedzialności podatnika za podatek niepobrany przez płatnika,
5) o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobiercy
– może być wydana decyzja z zastosowaniem art. 119a.
§ 2. W przypadku podatków, do których ustalania lub określania uprawnieni są wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa, wszczęcie lub przejęcie przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych postępowania podatkowego następuje na wniosek właściwego organu podatkowego.
§ 3. Przejmując postępowanie kontrolne, minister właściwy do spraw finansów publicznych jednocześnie wszczyna postępowanie podatkowe.
§ 4. W postanowieniu, o którym mowa w § 1, minister właściwy do spraw finansów publicznych wskazuje, w jakim zakresie przejmuje postępowanie.
§ 5. Czynności dokonane przez organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej przed przejęciem postępowania pozostają w mocy.
§ 6. Postanowienie o przejęciu postępowania doręcza się stronie albo kontrolowanemu oraz organowi, który prowadził postępowanie.
Art. 119h. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w toku postępowania, zasięgnąć opinii Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania, zwanej dalej „Radą”, co do zasadności zastosowania art. 119a.
§ 2. Na wniosek strony zgłoszony w odwołaniu od decyzji wydanej w sprawie, o której mowa w art. 119g § 1, minister właściwy do spraw finansów publicznych zasięga opinii Rady, chyba że wcześniej opinia została wydana. Decyzja w sprawie, o której mowa w art. 119g § 1, wydana w pierwszej instancji zawiera pouczenie o prawie złożenia wniosku o zasięgnięcie opinii Rady.
§ 3. Występując o opinię, minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje akta sprawy Radzie. O wystąpieniu o opinię minister właściwy do spraw finansów publicznych niezwłocznie informuje stronę.
Art. 119i. § 1. Rada może zwrócić się do strony oraz do ministra właściwego do spraw finansów publicznych o udzielenie informacji i wyjaśnień dotyczących sprawy, w której minister właściwy do spraw finansów publicznych zwrócił się do Rady o wydanie opinii.
§ 2. Strona i minister właściwy do spraw finansów publicznych z własnej inicjatywy mogą przedłożyć Radzie swoje stanowisko na piśmie. Strona może dostarczyć Radzie dodatkowe dokumenty.
§ 3. Na zaproszenie przewodniczącego w posiedzeniu Rady, którego przedmiotem jest wyrażenie opinii co do zasadności zastosowania art. 119a, lub w jego części może uczestniczyć przedstawiciel ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz strona, jej przedstawiciel lub pełnomocnik. Zaproszenie przedstawiciela ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udziału w posiedzeniu wymaga skierowania zaproszenia w takim samym zakresie także do strony.
§ 4. Rada wydaje pisemną opinię co do zasadności zastosowania art. 119a wraz z uzasadnieniem.
§ 5. Opinię wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania akt sprawy. Do tego terminu nie wlicza się terminów wyznaczonych przez Radę na udzielenie przez stronę lub ministra właściwego do spraw finansów publicznych informacji i wyjaśnień dotyczących sprawy.
§ 6. Opinię doręcza się ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz stronie.
§ 7. Członek Rady, który nie zgadza się ze stanowiskiem zawartym w opinii Rady lub z jego uzasadnieniem, może zgłosić zdanie odrębne, sporządzając jego pisemne uzasadnienie. Członkowie Rady mogą zgłosić wspólne zdanie odrębne. Zdania odrębne podlegają doręczeniu wraz z opinią Rady.
§ 8. Po wydaniu opinii Rada zwraca akta sprawy ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.
§ 9. Niewydanie przez Radę opinii w terminie, o którym mowa w § 5, uważa się za równoznaczne z opinią Rady o zasadności zastosowania art. 119a. Rada zwraca akta sprawy ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych.
§ 10. Przepisu § 9 nie stosuje się w przypadku zasięgania opinii na wniosek strony.
Art. 119j. § 1. Podmiot inny niż strona postępowania zakończonego decyzją wydaną w sprawie, o której mowa w art. 119g § 1, uczestniczący w czynności, której skutki podatkowe określono w tej decyzji, może skorygować swoją deklarację, uwzględniając treść decyzji, a także wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty lub zwrot podatku.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie umorzenia postępowania w następstwie skorygowania deklaracji, o którym mowa w art. 81b § 1a.
Art. 119k. § 1. W razie stwierdzenia, że w sprawie nie zachodzą przesłanki zastosowania art. 119a, minister właściwy do spraw finansów publicznych umarza postępowanie albo przekazuje sprawę właściwemu organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej. Czynności dokonane przed przekazaniem sprawy pozostają w mocy.
§ 2. W przypadku wydania decyzji z zastosowaniem art. 119a minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje przejęte postępowanie kontrolne organowi kontroli skarbowej.
§ 3. W sprawie przekazania, o którym mowa w § 1 i 2, wydaje się postanowienie.
§ 4. Postanowienie, o którym mowa w § 3, doręcza się stronie oraz organowi, któremu sprawa lub postępowanie są przekazywane.
Art. 119l. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy działu IV.
Rozdział 3
Rada do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania

Art. 119m. Rada jest niezależnym organem, którego zadaniem jest opiniowanie zasadności zastosowania art. 119a w indywidualnych sprawach.
Art. 119n. Radę powołuje minister właściwy do spraw finansów publicznych na czteroletnią kadencję. Rada działa do dnia powołania Rady kolejnej kadencji, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia upływu kadencji.
Art. 119o. § 1. W skład Rady wchodzą:
1) 2 osoby wskazane przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych;
2) 1 osoba wskazana przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego spośród sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w stanie spoczynku;
3) 2 osoby powołane spośród pracowników szkół wyższych, jednostek organizacyjnych Polskiej Akademii Nauk lub instytutów badawczych w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2016 r. poz. 371);
4) 1 osoba wskazana przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego jako przedstawiciel jednostek samorządu terytorialnego;
5) 1 osoba będąca doradcą podatkowym, wskazana przez Krajową Radę Doradców Podatkowych;
6) 1 osoba wskazana przez Ministra Sprawiedliwości;
7) 1 osoba wskazana przez Radę Dialogu Społecznego.
§ 2. Do Rady może być powołana osoba, która:
1) ma wiedzę, doświadczenie i autorytet w zakresie prawa podatkowego, systemu finansowego, rynków finansowych, obrotu gospodarczego lub międzynarodowego prawa gospodarczego dające rękojmię prawidłowej realizacji zadań Rady;
2) ma obywatelstwo polskie;
3) korzysta z pełni praw publicznych;
4) ma pełną zdolność do czynności prawnych;
5) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.
§ 3. Podmiot wskazujący członka Rady ocenia spełnianie przez niego przesłanki określonej w § 2 pkt 1. Osoby, o których mowa w § 1 pkt 3, minister właściwy do spraw finansów publicznych powołuje po zasięgnięciu pisemnej opinii podmiotu zatrudniającego tę osobę.
§ 4. Przed powołaniem w skład Rady osoba powoływana składa oświadczenie o spełnieniu przesłanek, o których mowa w § 2 pkt 2–5.
§ 5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu wyłonienia kandydatów na członków Rady, o których mowa w § 1 pkt 3, zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych ogłoszenie o przyjmowaniu zgłoszeń kandydatów na członków Rady. Ogłoszenie zawiera w szczególności termin składania zgłoszeń nie krótszy niż 30 dni od dnia zamieszczenia ogłoszenia, sposób i miejsce składania zgłoszeń.
Art. 119p. § 1. Przed upływem kadencji członkostwo w Radzie wygasa w razie śmierci członka, rezygnacji z członkostwa w Radzie lub zaprzestania spełniania przez członka którejkolwiek z przesłanek, o których mowa w art. 119o § 2 pkt 2–5. Wygaśnięcie członkostwa stwierdza minister właściwy do spraw finansów publicznych.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek przewodniczącego Rady może odwołać członka Rady w razie nieusprawiedliwionego niewykonywania przez niego obowiązków lub nienależytego ich wykonywania, w szczególności przyczynienia się do uchybienia terminowi wydania opinii na wniosek strony, lub trwałej niemożności ich wykonywania. Odwołanie przewodniczącego Rady nie wymaga wniosku, o którym mowa w zdaniu pierwszym.
Art. 119q. § 1. Wygaśnięcie członkostwa w Radzie lub odwołanie członka Rady nie wstrzymuje jej prac, chyba że skład Rady uległ zmniejszeniu o więcej niż 2 członków.
§ 2. Osoba powołana w miejsce członka Rady, którego członkostwo ustało wskutek odwołania lub wygasło, pełni funkcję do upływu kadencji Rady.
Art. 119r. § 1. Rada wybiera przewodniczącego spośród swoich członków w głosowaniu tajnym, zwykłą większością głosów, w obecności co najmniej połowy składu Rady, na pierwszym posiedzeniu zwołanym przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, odbywającym się nie później niż w terminie miesiąca od dnia powołania Rady.
§ 2. Jeżeli przewodniczący nie zostanie wybrany na pierwszym posiedzeniu, wybiera go minister właściwy do spraw finansów publicznych.
§ 3. Przewodniczący pełni funkcję do końca kadencji Rady. W razie złożenia przez niego rezygnacji z funkcji przewodniczącego, wygaśnięcia jego członkostwa lub jego odwołania, stosuje się odpowiednio tryb wyboru przewodniczącego określony w § 1, z tym że minister właściwy do spraw finansów publicznych zwołuje posiedzenie Rady tylko w przypadku, gdy nie zostało ono zwołane przez dotychczasowego przewodniczącego w okresie pełnienia przez niego funkcji.
Art. 119s. § 1. Przewodniczący Rady:
1) kieruje jej pracami;
2) zwołuje posiedzenia Rady;
3) wyznacza członków Rady, których zadaniem jest sporządzenie projektu uzasadnienia opinii Rady co do zasadności zastosowania art. 119a w indywidualnej sprawie;
4) informuje ministra właściwego do spraw finansów publicznych o każdym przypadku uchybienia przez Radę terminowi określonemu w art. 119i § 5, podając przyczyny tego uchybienia oraz wskazując członków Rady, którzy się do tego przyczynili.
§ 2. Stanowisko co do zasadności zastosowania art. 119a w indywidualnej sprawie Rada przyjmuje na posiedzeniu bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy składu Rady.
§ 3. Szczegółowy tryb pracy Rady określa regulamin uchwalony przez nią zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy składu Rady.
§ 4. Obsługę prac Rady zapewnia minister właściwy do spraw finansów publicznych. Wydatki związane z działaniem Rady są pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.
§ 5. Sekretarz Rady jest powoływany przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród pracowników urzędu obsługującego tego ministra.
§ 6. Do zadań sekretarza Rady należy organizacja posiedzeń Rady, w szczególności zapewnienie obsługi finansowej związanej z funkcjonowaniem Rady oraz sprawowanie obsługi administracyjno-biurowej Rady.
§ 7. Sekretarz może uczestniczyć w posiedzeniach Rady bez prawa głosu.
Art. 119t. Opinie Rady, po usunięciu danych identyfikujących stronę oraz inne podmioty wskazane w jej treści, są niezwłocznie zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
Art. 119u. Do wyłączenia członków Rady w zakresie wydawania opinii w poszczególnych sprawach stosuje się odpowiednio przepisy art. 130 § 1 i 2.
Art. 119v. § 1. Przewodniczącemu oraz sekretarzowi Rady przysługuje wynagrodzenie za każdy miesiąc, w którym odbyło się posiedzenie Rady.
§ 2. Członkom Rady przysługuje:
1) wynagrodzenie za udział w pracach Rady, w tym za sporządzenie projektu uzasadnienia stanowiska zawartego w opinii, z zastrzeżeniem § 3, przy czym sposób podziału wynagrodzenia za sporządzenie projektu uzasadnienia stanowiska zawartego w opinii między członków Rady wskazuje przewodniczący Rady;
2) zwrot kosztów podróży i noclegów obejmujący świadczenia przewidziane w przepisach o należnościach przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, w tym diety i ryczałty.
§ 3. W przypadku wydania opinii z uchybieniem terminu określonego w art. 119i § 5 członkowi Rady, który przyczynił się do uchybienia temu terminowi, nie przysługuje wynagrodzenie za sporządzenie projektu uzasadnienia stanowiska zawartego w opinii.
§ 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) wysokość:
a) wynagrodzenia: przewodniczącego Rady, sekretarza Rady oraz członka Rady za uczestniczenie w posiedzeniach Rady, biorąc pod uwagę zakres ich obowiązków,
b) łącznego wynagrodzenia dla członków Rady za sporządzenie projektu uzasadnienia stanowiska zawartego w opinii w indywidualnej sprawie, uwzględniając szacunkowo nakład pracy niezbędny do przygotowania uzasadnienia opinii, a także mając na uwadze, aby wysokość tego wynagrodzenia nie przekraczała dwukrotności kwoty bazowej dla członków korpusu służby cywilnej, której wysokość, ustaloną według odrębnych przepisów, określa ustawa budżetowa;
2) warunki i tryb zwrotu kosztów podróży i noclegów przysługującego członkom Rady w związku z poniesieniem tych kosztów w ramach udziału w pracach Rady oraz sposób obliczania wysokości albo maksymalną kwotę tego zwrotu, biorąc pod uwagę racjonalność ponoszonych kosztów podróży i noclegów.
Rozdział 4
Opinie zabezpieczające

Art. 119w. § 1. Zainteresowany może zwrócić się do ministra właściwego do spraw finansów publicznych o wydanie opinii zabezpieczającej.
§ 2. Zainteresowani mogą wystąpić ze wspólnym wnioskiem.
§ 3. Wniosek może dotyczyć czynności planowanej, rozpoczętej lub dokonanej.
Art. 119x. § 1. Wniosek o wydanie opinii zabezpieczającej powinien zawierać dane istotne z punktu widzenia skutków podatkowych czynności, w tym w szczególności:
1) dane identyfikujące wnioskodawcę;
2) wskazanie podmiotów dokonujących czynności;
3) wyczerpujący opis czynności wraz ze wskazaniem występujących pomiędzy podmiotami związków, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;
4) wskazanie celów, których realizacji czynność ma służyć;
5) wskazanie ekonomicznego lub gospodarczego uzasadnienia czynności;
6) określenie skutków podatkowych, w tym korzyści podatkowych, będących rezultatem czynności objętych wnioskiem;
7) przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.
§ 2. Do wniosku o wydanie opinii zabezpieczającej może być załączona dokumentacja dotycząca czynności, w szczególności oryginały lub kopie umów lub ich projektów.
§ 3. Wniosek o wydanie opinii zabezpieczającej niespełniający wymogów określonych w § 1 lub innych wymogów określonych przepisami prawa pozostawia się bez rozpatrzenia.
§ 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwrócić się o wyjaśnienie wątpliwości co do danych zawartych we wniosku lub zorganizować spotkanie uzgodnieniowe w celu wyjaśnienia tych wątpliwości.
Art. 119y. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje opinię zabezpieczającą, jeżeli przedstawione we wniosku okoliczności wskazują, że do czynności nie ma zastosowania art. 119a.
§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych odmawia wydania opinii zabezpieczającej, jeżeli przedstawione we wniosku okoliczności wskazują, że do czynności ma zastosowanie art. 119a. Odmawiając wydania opinii zabezpieczającej, wskazuje się okoliczności świadczące o tym, że do czynności może mieć zastosowanie art. 119a.
§ 3. Odmowa wydania opinii zabezpieczającej zawiera pouczenie o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Art. 119z. Złożenie wniosku o wydanie opinii zabezpieczającej nie stanowi przeszkody do prowadzenia czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, postępowania podatkowego lub postępowania kontrolnego prowadzonego przez organ kontroli skarbowej.
Art. 119za. Opinia zabezpieczająca zawiera w szczególności:
1) wyczerpujący opis czynności, której dotyczył wniosek;
2) ocenę, że do czynności nie ma zastosowania przepis art. 119a;
3) pouczenie o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Art. 119zb. § 1. Wniosek o wydanie opinii zabezpieczającej załatwia się bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
§ 2. Do terminu określonego w § 1 nie wlicza się terminów i okresów, o których mowa w art. 139 § 4.
Art. 119zc. § 1. Wniosek o wydanie opinii zabezpieczającej podlega opłacie w wysokości 20 000 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku.
§ 2. Opłata podlega zwrotowi w przypadku:
1) wycofania wniosku – w połowie;
2) uiszczenia jej w kwocie wyższej niż należna – w odpowiedniej części.
§ 3. Zwrot nienależnie uiszczonej opłaty następuje nie później niż w terminie 7 dni od dnia zakończenia postępowania w sprawie wydania opinii zabezpieczającej.
§ 4. Koszty postępowania, o których mowa w art. 265 § 1 pkt 1 i 3, obciążają wnioskodawcę.
Art. 119zd. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną opinię zabezpieczającą lub odmowę wydania opinii zabezpieczającej, jeżeli jest ona sprzeczna z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do zmiany opinii zabezpieczającej wydanej w związku z zastosowaniem art. 14o.
Art. 119ze. W razie wycofania wniosku o wydanie opinii zabezpieczającej przepisy art. 208 oraz art. 210–212 stosuje się odpowiednio.
Art. 119zf. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy art. 14b § 4 i 5, art. 14c § 4, art. 14d § 2 i 3, art. 14e § 1 pkt 2 i § 2–4, art. 14f § 3, art. 14i § 2–5, art. 14o, art. 20g § 3, art. 120, art. 123, art. 125, art. 126, art. 129, art. 130, art. 135, art. 140, art. 143, art. 165 § 3 i 3b, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1–2 i 4, art. 170, art. 171, art. 189 § 3, art. 197 § 1 i 3, art. 213–215 oraz przepisy działu IV rozdziałów 3a, 5, 6, 7, 9, 10, 14, 16 i 23.”;
7) w art. 156 dodaje się § 5 w brzmieniu:
„§ 5. Wezwany w toku postępowania w sprawie, o której mowa w art. 119g § 1, jest obowiązany do osobistego stawienia się także poza obszarem województwa, w którym zamieszkuje lub przebywa.”;
8) w art. 200 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Przed wydaniem decyzji z zastosowaniem art. 119a minister właściwy do spraw finansów publicznych wyznacza stronie czternastodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego, przedstawiając ocenę prawną sprawy i pouczając o prawie skorygowania deklaracji.”;
9) w art. 201 w § 1 w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu:
„8) w razie wystąpienia o opinię Rady.”;
10) art. 202 otrzymuje brzmienie:
„Art. 202. Organ podatkowy, który zawiesił postępowanie z przyczyn określonych w art. 201 § 1 pkt 1, 3, 4 i 8, nie podejmuje żadnych czynności, z wyjątkiem tych, które mają na celu podjęcie postępowania albo zabezpieczenie dowodu.”;
11) w art. 210 po § 2a dodaje się § 2b i 2c w brzmieniu:
„§ 2b. W decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a organ podatkowy wskazuje także wysokość zobowiązania podatkowego, nadpłaty, zwrotu podatku lub straty podatkowej ustaloną albo określoną w związku z zastosowaniem tego przepisu.
§ 2c. Decyzja organu podatkowego w sprawie, w której Rada wydała negatywną opinię, zawiera ustosunkowanie się do tej opinii.”;
12) w art. 239d dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu:
„§ 2. Nie nadaje się rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a.”;
13) w art. 265 w § 1 po pkt 2a dodaje się pkt 2b w brzmieniu:
„2b) koszty związane z osobistym stawiennictwem strony poza obszar województwa, w którym zamieszkuje lub przebywa, oraz koszty stawiennictwa związane ze skorzystaniem przez stronę z prawa wglądu do akt sprawy, jeżeli postępowanie jest prowadzone w sprawie, o której mowa w art. 119g § 1, ustalone zgodnie z przepisami zawartymi w dziale 2 tytułu III ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych;”;
14) w art. 294:
a) w § 1 w pkt 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
„7) członkowie Rady.”,
b) § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia, zakończeniu stażu lub praktyki lub po ustaniu członkostwa w Radzie.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3 w § 2 pkt 4a otrzymuje brzmienie:
,,4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;”;
2) art. 57a otrzymuje brzmienie:
,,Art. 57a. Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.”;
3) w art. 146 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Sąd, uwzględniając skargę na akt lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, uchyla ten akt, interpretację, opinię zabezpieczającą lub odmowę wydania opinii zabezpieczającej albo stwierdza bezskuteczność czynności. Przepis art. 145 § 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
„4. W przypadku wystąpienia nadużycia prawa dokonane czynności, o których mowa w ust. 1, wywołują jedynie takie skutki podatkowe, jakie miałyby miejsce w przypadku odtworzenia sytuacji, która istniałaby w braku czynności stanowiących nadużycie prawa.
5. Przez nadużycie prawa rozumie się dokonanie czynności, o których mowa w ust. 1, w ramach transakcji, która pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miała zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.”;
2) w art. 109:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.”,
b) dodaje się ust. 8a w brzmieniu:
„8a. Ewidencja, o której mowa w ust. 3, prowadzona jest w formie elektronicznej przy użyciu programów komputerowych.”.

Art. 4. 1. Przepis art. 14na ustawy zmienianej w art. 1 ma zastosowanie do interpretacji indywidualnych wydanych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. Przepisy art. 14b § 5b i 5c ustawy zmienianej w art. 1 nie mają zastosowania do interpretacji indywidualnych, w przypadku których wnioski o ich wydanie złożono przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 5. 1. Informację, o której mowa w art. 82 § 1b ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, składa się za miesiące, które przypadają od dnia 1 lipca 2027 r.
2. Do przekazywania informacji, o której mowa w art. 82 § 1b ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą:
1) za miesiące, które przypadają od dnia 1 lipca 2027 r. do dnia 31 grudnia 2028 r., nie są obowiązani mali i średni przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.);
2) za miesiące, które przypadają od dnia 1 lipca 2027 r. do dnia 31 grudnia 2028 r., nie są obowiązani mikroprzedsiębiorcy w rozumieniu ustawy, o której mowa w pkt 1.

Art. 6. Przepisy art. 119a–119f ustawy zmienianej w art. 1 mają zastosowanie do korzyści podatkowej uzyskanej po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 7. 1. Tworzy się Radę do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania.
2. Radę do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania pierwszej kadencji powołuje się w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
1) art. 1 pkt 5, art. 4 i art. 6, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2027 r.;
2) art. 3 pkt 2 lit. a, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2028 r.;
3) art. 3 pkt 2 lit. b, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2029 r.

Z Bożej łaski i woli Narodu Król Polski: Michał II

[Szamir DeLeon]

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 2026 roku w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2027 roku

Na podstawie art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. 2002 nr 200 poz. 1679) zarządza się, co następuje:

§ 1. Od dnia 1 stycznia 2027 r. ustala się minimalne wynagrodzenie za pracę w wysokości 2650 zł.

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2027 r.

Prezes Rady Ministrów: S. DeLeon