Dziennik Ustaw

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 13 września 2023 r. o zmianie ustawy o kierujących pojazdami

Art. 1.
W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami w art. 56 dodaje się ust. 4–6 w brzmieniu:
„4. Z opłaty za część praktyczną egzaminu państwowego przeprowadzanego w stosunku do osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie lekarskie z adnotacją, że mogą prowadzić pojazd silnikowy po przystosowaniu go do rodzaju schorzenia, zwalnia się osoby niepełnosprawne, w przypadku gdy jazda egzaminacyjna odbywa się pojazdem, o którym mowa w art. 54 ust. 5 pkt 1.
5. Tworzy się internetową bazę informacji o pojazdach, o których mowa w art. 24 pkt 2. W bazie tej wskazuje się ośrodek szkolenia kierowców, w dyspozycji którego znajduje się dany pojazd.
6. Minister właściwy do spraw gospodarki wyznacza, spośród jednostek organizacyjnych jemu podległych lub przez niego nadzorowanych, podmiot właściwy do prowadzenia i aktualizowania internetowej bazy, o której mowa w ust. 5, oraz zapewnia z części budżetu państwa, której jest dysponentem, środki na jej prowadzenie.”.

Art. 2.
W terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, minister właściwy do spraw gospodarki wyznaczy podmiot właściwy do utworzenia oraz prowadzenia i aktualizowania internetowej bazy, o której mowa w art. 56 ust. 5 ustawy zmienianej w art. 1.

Art. 3.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 13 września 2023 roku o podatku od wynagrodzeń

Rozdział 1
Postanowienia ogólne

Art. 1.
1. Ustawa reguluje opodatkowanie wynagrodzeń wypłacanych przez osoby zatrudniające.
2. Dochody z podatku stanowią dochody budżetu państwa, Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz jednostek samorządu terytorialnego, w proporcji określonej w odrębnych przepisach.

Art. 2.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) Osobie zatrudniającej – rozumie się przez to osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, wypłacające wynagrodzenie osobie zatrudnionej, inne niż wynagrodzenie należne z tytułu prowadzonej przez osobę zatrudnioną działalności gospodarczej;
2) Wynagrodzeniu – rozumie się przez to wynagrodzenie pieniężne z tytułu umowy o pracę, wynagrodzenie pieniężne z tytułu umowy zlecenia, umowy o dzieło lub stosunku powołania oraz wynagrodzenie niepieniężne, bądź też każdej innej umowy z tytułu której osoba zatrudniona otrzymuje wynagrodzenie za wykonaną pracę;
3) Wynagrodzeniu pieniężnym z tytułu umowy o pracę – rozumie się przez to wszelkiego rodzaju przysporzenia pieniężne, uzyskiwane z tytułu stosunku pracy, bez względu na źródło i podmiot finansujący te wypłaty i świadczenia, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki i nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika;
4) Wynagrodzeniu pieniężnym z tytułu umowy zlecenia, umowy o dzieło lub stosunku powołania – rozumie się przez to wszelkiego rodzaju przysporzenia pieniężne, bez względu na źródło i podmiot finansujący te wypłaty i świadczenia, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki i nagrody, i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za osobę zatrudnioną, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych w wartości nieopłaconej, uzyskiwane:
a) z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, niezależnie od formy zawartej umowy;
b) z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
c) z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż pełnione funkcje o charakterze duszpasterskim;
d) z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
e) przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
f) otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek;
g) osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza wynagrodzenie biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej;
h) uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze
5) Wynagrodzenie niepieniężne – rozumie się przez to przysporzenie w postaci świadczeń w naturze, w szczególności: nieodpłatne towary i usługi, prawa majątkowe i wartości finansowe inne niż pieniądze, znaki legitymacyjne, jak również świadczenia częściowo odpłatne w wartości nieopłaconej przez osobę zatrudnioną, otrzymywane z tytułów o których mowa w pkt 3 lub 4;
6) Osobie zatrudnionej – rozumie się przez to osobę fizyczną otrzymującą wynagrodzenie;
7) Działalności gospodarczej – rozumie się przez to działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, uprawianie sportu przez zawodników, działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż oraz na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, mającą charakter zarobkowy, prowadzoną we własnym imieniu i na własne ryzyko, w sposób zorganizowany i ciągły, bez względu na jej rezultat;
8) Osobie uprawnionej – rozumie się przez to osobę zatrudnioną lub osobę zatrudniającą, spełniająca warunki do korzystania z ulgi lub ulg podatkowych określonych w ustawie;
9) Wynagrodzeniu wypłaconym – wynagrodzenie wypłacone, postanowione do dyspozycji lub faktycznie przekazane lub udostępnione osobie zatrudnionej przez osobę zatrudniającą;
10) Portalu – portal internetowy prowadzony przez ministra właściwego do spraw publicznych, o którym mowa w art. 23.

Art. 3.
Przepisów ustawy nie stosuje się do wynagrodzeń wynikających z czynności prawnie zabronionych, o ile czynności te nie stanowią konkurencji dla dopuszczonego prawem rynku.

Rozdział 2
Przedmiot opodatkowania

Art. 4.
1. Przedmiotem opodatkowania jest wynagrodzenie wypłacone osobie zatrudnionej przez osobę zatrudniającą.
2. Wynagrodzenie wypłacone osobie zatrudnionej, która nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Polski podlega opodatkowaniu wyłącznie, jeżeli wynagrodzenie to jest osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Za wynagrodzenie osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w ust. 2, uważa się w wynagrodzenie wypłacone z tytułu umowy o pracę, zlecenie, o dzieło lub stosunku powołania, wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.
4. Przepis ust. 2 i 3 stosuje się z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Rozdział 3
Podatnik

Art. 5.
1. Podatnikami są wszelkie osoby zatrudniające, które posiadają siedzibę, miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Rzeczpospolitej Polski, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 6.
2. Osoby fizyczne są podatnikami z tytułu:
1) wynagrodzeń wypłacanych w ramach prowadzonej przez nich działalnością gospodarczą, lub
2) wynagrodzeń wypłacanych poza działalnością gospodarczą:
a) z tytułu umowy o pracę lub
b) z tytułu umowy zlecenia lub o dzieło, jeżeli wynagrodzenia te są wypłacane regularnie, tj. częściej niż trzykrotnie w roku kalendarzowym, a łączna wartość wynagrodzenia wypłaconego danej osobie zatrudnionej przekracza 2 400 zł w ciągu roku kalendarzowego.
3. Osoba zatrudniająca, która ma stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Rzeczpospolitej Polski jest podatnikiem, jeżeli wynagrodzenie jest wypłacane w związku z działalnością tego stałego miejsca prowadzenia działalności.

Art. 6.
1. Podatnikami są również osoby zatrudnione, jeżeli wynagrodzenie jest wypłacane przez osobę fizyczną lub podmiot zagraniczny nie będący podatnikiem w rozumieniu art. 5 ust. 1 lub 2.
2. Wolne od podatku są wynagrodzenia uzyskiwane przez członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób korzystających z przywilejów i immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na podstawie umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych, jak również członków ich rodzin pozostających z nimi we wspólnocie domowej, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Rozdział 4
Podstawa opodatkowania

Art. 7.
1. Podstawą opodatkowania jest kwota wynagrodzenia brutto.
2. Przez kwotę wynagrodzenia brutto rozumie się kwotę wynagrodzenia wypłacanego powiększoną o należny podatek.
3. Podstawa opodatkowania obejmuje również kwotę równą kwocie składek na ubezpieczenie emerytalne oraz ubezpieczenie wypadkowe, która była finansowana w części lub w całości przez podatnika na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2023 r., jeżeli od 1 stycznia 2024 r. wynagrodzenie zatrudnionej osoby nie zostanie umownie powiększone o kwotę równą kwocie tych składek.
4. Podstawa opodatkowania wynagrodzenia niepieniężnego stanowi najniższą z następujących wartości: cena zakupu lub wytworzenia albo wartość rynkową, obejmujące wartość podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Podstawa opodatkowania wynagrodzenia niepieniężnego w postaci prawa do użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi kwotę równą:
1) 15% miesięcznych kosztów: dzierżawy, najmu, leasingu, o którym mowa w art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, lub innej umowy o podobnym charakterze; albo
2) 0,4% ceny nabycia lub wytworzenia albo sumy opłat z tytułu leasingu, o którym mowa w art. 17f ustawy o której mowa w pkt 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej;
- powiększoną o 15% nieuwzględnionych w kwotach powyżej kosztów serwisu oraz ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, poniesionych w danym miesiącu, przypadających na dane auto.
6. Jeżeli dany samochód służbowy jest wykorzystywany do celów prywatnych przez więcej niż jednego zatrudnionego, osoba zatrudniająca może odstąpić od przyporządkowania wartości wynagrodzenia niepieniężnego poszczególnym osobom zatrudnionym i opłacić podatek wskazując w deklaracji, o której mowa w art. 13. ust. 1 ustawy, zamiast danej PESEL osoby zatrudnionej, nr rejestracyjny samochodu.

Art. 8.
Podatnik nie pomniejsza wypłacanego wynagrodzenia o kwotę podatku zapłaconego od podstawy opodatkowania określonej w art. 7 ust. 3.

Rozdział 5
Obowiązek podatkowy i termin płatności podatku

Art. 9.
Obowiązek podatkowy powstaje w momencie wypłaty wynagrodzenia.

Art. 10.
1. Podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.
2. Jeżeli jednostka sektora finansów publicznych, będąca podatnikiem, otrzymuje w jakiejkolwiek formie finansowanie z budżetu państwa, zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, wówczas jednostka ta wpłaca podatek poprzez kompensatę podatku ze środkami otrzymywanymi z dotacji z budżetu państwa.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu zapewnienia efektywnego obiegu albo wykorzystania środków publicznych, określi w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady wpłaty podatku przez podatników o których mowa w ust. 2, określając w szczególności terminy dokonywania kompensat, sposób wyliczenia kwoty finansowania dla celów kompensaty.

Rozdział 6
Stawka podatku

Art. 11.
Stawka podatku wynosi 25% podstawy opodatkowania.

Rozdział 7
Deklaracje

Art. 12.
1. Podatnik składa deklaracje za okresy miesięczne, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.
2. Podatnik nie składa deklaracji za okresy, w których nie powstał obowiązek podatkowy.

Art. 13.
1. Deklaracje są składane za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub w formie papierowej.
2. Wzór deklaracji stanowi załącznik nr 1 do niniejszej ustawy.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu zapewnienia osobom zatrudniającym możliwie łatwe spełnienie obowiązków sprawozdawczych, o których mowa w ust. 1 przygotuje aplikacje webowe, na komputery stacjonarne i mobilne, dostępne nieodpłatnie na stronach internetowych ministerstwa.

Art. 14.
1. Podatnik przekazuje osobie zatrudnionej, najpóźniej do dnia upływu terminu złożenia deklaracji, o której mowa w art. 12 ust. 1, następujące informacje ujawnione w tej deklaracji: imię i nazwisko, PESEL i gminę zamieszkania osoby zatrudnionej, miesiąc wypłaty wynagrodzenia, wynagrodzenie brutto, kwotę podatku, wynagrodzenie netto.
2. Informacja, o której mowa w ust. 1, może być przekazana osobie zatrudnionej w formie papierowej lub elektronicznej, w tym w formie krótkiej wiadomości tekstowej (SMS) lub w polu identyfikacji zobowiązania polecenia przelewu wypłaty wynagrodzenia osoby zatrudnionej.

Rozdział 8
Zwolnienia

Art. 15.
Zwalnia się od podatku części wynagrodzenia określone w załączniku nr 2 do ustawy.

Rozdział 9
Ulgi podatkowe

Art. 16.
1. Ulga podatkowa realizowana jest poprzez przyznanie osobie uprawnionej kwoty ulgi wyliczonej w oparciu o zasady określone w ustawie.
2. Wysokość ulgi przysługującej osobie uprawnionej określana jest w drodze decyzji naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla osoby uprawnionej, wyrażonej w formie:
a) zapisu elektronicznego na portalu i doręczanej w formie elektronicznej za pośrednictwem portalu lub
b) zapisu pisemnego doręczanego pocztą.
3. Decyzja, o której mowa w ust. 2, wydawana jest z mocy prawa lub na wniosek osoby uprawnionej, wyrażony za pośrednictwem portalu lub pisemnie. Wniosek złożony w danym miesiącu dotyczy tego miesiąca oraz miesięcy następujących po nim, dopóki osoba uprawniona nie zmieni lub nie wycofa swojego wniosku.
4. Podstawą do wyliczenia kwoty ulgi przysługującej za miesiąc powstania obowiązku podatkowego, jest kwota podatku:
- zadeklarowanego za miesiąc powstania obowiązku podatkowego lub miesiące poprzedzające oraz
- faktycznie wpłaconego do dnia, o którym mowa art. 12 ust. 1 ustawy.
5. Określenie wysokości kwoty ulgi przysługującej za miesiąc powstania obowiązku podatkowego, wydanie decyzji przez naczelnika urzędu skarbowego oraz postawienie kwoty ulgi do dyspozycji osoby uprawnionej za pośrednictwem portalu lub drogą pocztową następuje w terminie do ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu powstania obowiązku podatkowego.
6. Na wniosek osoby uprawnionej przysługująca kwota ulgi jest wypłacana osobie uprawnionej. Osoba uprawniona wybiera formę wypłaty:
1) przelew na konto osoby uprawnionej, lub
2) przekaz pocztowy.
8. Wprowadza się następujące ulgi podatkowe:
1) kwota zmniejszająca podatek;
2) ulga na dziecko;
3) ulga z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, zwana dalej ulgą dla twórców;
4) ulga z tytułu zatrudnienia osoby, która otrzymuje wynagrodzenie w miesiącu przypadającym w okresie od ukończenia 16. roku życia do ukończenia 24. roku życia, na podstawie umowy zlecenia lub o dzieło, innej niż umowa spełniająca kryteria wskazane w pkt 3, zwana dalej ulgą aktywizacyjną.
9. Podatek objęty prawem do ulgi dla twórców nie jest objęty pozostałymi ulgami.

Art. 17.
1. Osobą uprawnioną z mocy prawa do ulgi w formie kwoty zmniejszającej podatek jest osoba zatrudniona.
2. Kwota zmniejszająca podatek wynosi kwotę równą piętnastokrotności, ustalanego przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych, na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej, średniorocznego minimum egzystencji dla jednoosobowego gospodarstwa pracowniczego w roku poprzedzającym o dwa lata rok podatkowy, za który oblicza się podatek, w każdym roku, podzielonej na 12 - i przysługuje w każdym miesiącu.
3. Niewykorzystana w danym miesiącu kwota ulgi, o której mowa w ust. 1, jest wykorzystana w kolejnych 11 miesiącach.

Art. 18.
1. Osobą uprawnioną do ulgi na dziecko jest osoba zatrudniona.
2. Ulga na dziecko przysługuje na każde dziecko jeżeli osoba uprawniona:
1) jest ciężarna lub jest osobą prowadzącą gospodarstwo domowe z osobą ciężarną;
2) wykonuje władzę rodzicielską;
3) pełni funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkuje;
4) sprawowała opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
3. Ulga na dziecko, o której mowa w ust. 2 pkt 1 przysługuje od miesiąca poczęcia do miesiąca zakończenia ciąży, jeżeli kobieta pozostawała pod opieką medyczną nie później niż od 10 tygodnia ciąży do porodu.
4. Maksymalna wartość ulgi na dziecko wynosi 40 000 zł na każde dziecko i może być wykorzystana w okresie:
1) od miesiąca poczęcia dziecka do miesiąca zakończenia ciąży, w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1 oraz
2) od miesiąca następującego po miesiącu spełnienia warunków określonych w ust. 1 pkt 2-4, do miesiąca następującego po zaprzestaniu pełnienia tych funkcji lub do miesiąca następującego po miesiącu ukończenia przez dziecko 25 roku życia.
5. Jeżeli obydwoje rodzice lub opiekunowie dziecka, o których mowa w ust. 1, są zatrudnionymi osobami, wówczas ulga podatkowa przysługuje po połowie na każdego z rodziców lub opiekunów. W przypadku, gdy kwota podatku od wynagrodzenia jednego z rodziców lub opiekunów nie wystarczy na realizację ulgi w danym miesiącu, wówczas ulga realizowana jest na rzecz drugiego rodzica lub opiekuna.
6. Na wniosek rodziców lub opiekunów, ulga na dziecko może być zrealizowana w innej proporcji niż wskazana w ust. 5, od miesiąca następującego po miesiącu złożenia wniosku.
7. Maksymalna wartość ulgi na dziecko do wykorzystania w ciągu kolejnych 12 miesięcy wynosi: 3 106,80 zł.
8. Informacja o kwocie niewykorzystanej ulgi na dziecko, w wysokości odpowiednio zrewaloryzowanej zgodnie z ust. 4, dostępna jest na portalu lub informacja o niej jest doręczana listownie.
9. Kwota ulgi wskazana w ust. 4 i 7 oraz wartość ulgi pozostała do wykorzystania podlega corocznej waloryzacji, zgodnie ze wskaźnikiem wzrostu cen towarów i usług, ogłaszanym przez Główny Urząd Statystyczny za poprzedni rok.

Art. 19.
1. Osobą uprawnioną z tytułu ulgi dla twórców jest osoba zatrudniona.
2. Wartość ulgi dla twórców wynosi 68,75% podatku, do wysokości 30 000 zł, do wykorzystania w ciągu każdych kolejnych 12 miesięcy.
3. Twórca może złożyć oświadczenie osobie zatrudniającej i upoważnić ją do wystąpienia w jego imieniu o ulgę dla twórców.

Art. 20.
1. Osobą uprawnioną z tytułu ulgi aktywizacyjnej jest osoba zatrudniająca.
2. Ulga aktywizacyjna z tytułu zatrudnienia osoby w wieku od ukończonych 16 lat do ukończonych 24 lat wynosi 37,50% podatku zapłaconego od wynagrodzenia wypłacanego.
3. Kwota ulgi aktywizacyjnej przysługującej za dany miesiąc jest zaliczana na poczet zobowiązania podatkowego z tytułu podatku za kolejne miesiące. Na wniosek osoby zatrudniającej może być zwrócona w sposób określony w art. 16 ust. 5.

Rozdział 10
Przekazanie podatku należnego na rzecz organizacji pożytku publicznego

Art. 21.
1. Naczelnik urzędu skarbowego właściwego dla osoby zatrudnionej na wniosek tej osoby zatrudnionej, przekazuje na rzecz organizacji pożytku publicznego działającej na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego, wybranej przez zatrudnioną osobę z wykazu, o którym mowa w ustawie o działalności pożytku publicznego, zwanej dalej "organizacją pożytku publicznego", kwotę w wysokości nieprzekraczającej 1% jednej czwartej zapłaconego w danym miesiącu od wynagrodzenia tej osoby zatrudnionej, po jej zaokrągleniu do pełnych dziesiątek groszy w górę, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Osoba zatrudniona może wskazać maksymalnie 10 organizacji pożytku publicznego w każdym miesiącu, pomiędzy które rozdysponuje kwotę, o której mowa w ust. 1.
3. Za wniosek uważa się wskazanie przez osobę zatrudnioną organizacji pożytku publicznego poprzez podanie jej numeru wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego oraz kwoty do przekazania na rzecz tej organizacji, w wysokości nieprzekraczającej 1% jednej czwartej zapłaconego od wynagrodzenia tej osoby zatrudnionej w danym miesiącu.
4. Wniosek może być złożony przez osobę zatrudnioną do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wypłacone zostało mu wynagrodzenie.
5. Wniosek złożony po terminie, o którym mowa w ust. 4, traktowany jest jak wniosek dotyczący wynagrodzenia wypłaconego w kolejnym miesiącu. Jeżeli zadeklarowana kwota przekracza 1% kwoty jednej czwartej wpłaconego za ten kolejny miesiąc, kwota ta ulega zmniejszeniu do wysokości, o której mowa w ust. 1.
6. Jeżeli osoba zatrudniona nie złoży wniosku w terminie, o którym mowa w ust. 4, kwota o której mowa w ust. 1 jest przekazywana zgodnie z uprzednio złożonym wnioskiem. Jeżeli uprzednio nie był złożony żaden wniosek, kwoty o której mowa w ust. 1, nie jest przekazywana.
7. Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje kwotę, o której mowa w ust. 1, do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym wpłacony został podatek, na rachunek bankowy podany przez organizację pożytku publicznego zgodnie z przepisami ustawy o działalności pożytku publicznego. Kwota ta jest pomniejszana o koszty przelewu bankowego.

Rozdział 11
Roczna informacja o stanie finansów publicznych i podatku

Art. 22.
1. Urząd skarbowy, właściwy dla zatrudnionego, w terminie do dnia 30 czerwca roku następującego po roku podatkowym wysyła do osoby zatrudnionej informację o rozliczeniu podatku oraz innych danych dotyczących finansów publicznych za poprzedni rok.
2. Wzór informacji stanowi załącznik nr 3 do ustawy.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu zapewnienia możliwie precyzyjnych informacji, określi w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady i formuły wyliczenia danych, o których mowa w załączniku nr 2 do ustawy oraz źródła danych statystyki i finansów publicznych.

Rozdział 12
Portal

Art. 23.
1. Ustanawia się system teleinformatyczny zapewniający kompleksową obsługę rozliczania podatku za pomocą środków komunikacji elektronicznej, polegającą w szczególności na:
przesyłaniu deklaracji, składaniu wniosków i oświadczeń przez podatników oraz zatrudnione osoby oraz rozliczaniu ulg podatkowych.
2. Każda osoba zatrudniona oraz podatnik ma obowiązek założyć w ramach systemu teleinformatycznego, o którym mowa w ust. 1, swoje indywidualne konto zapewniające obsługę rozliczania podatku.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw informatyzacji, określi w drodze rozporządzenia, sposób oraz warunki informacyjno-techniczne utworzenia systemu teleinformatycznego do obsługi podatku, uwzględniając potrzebę zapewnienia łatwości obsługi systemu przez pracodawców i zatrudnione osoby, minimalizację warunków formalnych niezbędnych do korzystania z systemu oraz wprowadzenie możliwie najprostszego sposobu uwierzytelniania użytkowników, niewymagającego stosowania szczególnych technologii.
4. Portal, zgodnie z odrębnymi przepisami, może służyć również do rozliczania systemu zabezpieczeń społecznych oraz systemu pomocy społecznej.

Rozdział 13
Odpowiedzialność osoby zatrudnionej za zaległość podatkową

Art. 24.
1. Osoba zatrudniona, która otrzymuje rzeczywiste wynagrodzenie w wysokości różniącej się od wynagrodzenie wskazanego w informacji, o której mowa w art. 24 ust. 1 ustawy, obowiązana jest zgłosić do urzędu skarbowego właściwego dla swojego miejsca zamieszkania do końca roku następującego po roku podatkowym, informację o przybliżonej kwocie nieścisłości lub o prawdopodobnym ich źródle.
2. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, osoba zatrudniona odpowiada solidarnie z podatnikiem za zaległość podatkową podatnika, która nie była objęta zgłoszeniem osoby zatrudnionej do urzędu skarbowego.
3. Odpowiedzialność solidarna osoby zatrudnionej, o której mowa w ust. 2, jest wyłączona, niezależnie od terminu zgłoszenia oraz roku wypłaty wynagrodzenia jeżeli, osoba zatrudniona zgłosi do wyczerpujące informacje o wartości wypłaconego wynagrodzenia oraz o ich źródle.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do osób otrzymujących wynagrodzenie a nie otrzymujących informacji, o której mowa w art. 22 ust. 1 ustawy.

Rozdział 14
Przepisy zmieniające

Art. 25.
1. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa wprowadza się następujące zmiany:
1) Art. 211 otrzymuje następujące brzmienie: „Decyzję doręcza się stronie na piśmie lub w formie elektronicznej, jeżeli przepisy odrębnych ustaw tak stanowią, poprzez odpowiedni zapis elektroniczny na portalu e-podatek.”

2) W art. 144 dodaje się §2, w brzmieniu: „Organ podatkowy doręcza decyzję poprzez umieszczenie odpowiedniego zapisu elektronicznego na portalu e-podatek, jeżeli przepisy odrębnych ustaw tak stanowią.”

3) W art. 223 dodaje się §3, w brzmieniu: „W przypadku decyzji, o której mowa w art. 144 §2, termin na wniesienie odwołania wynosi 14 dni od dnia pierwszego zalogowania się na portal e-podatek po doręczeniu decyzji. Prawo do wniesienia odwołania od tej wygasa w terminie 5-ciu lat od dnia doręczenia decyzji.”

2. W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza się następujące zmiany:
1) Art. 5a pkt 6 otrzymuje następujące brzmienie: „Działalności gospodarczej lub pozarolniczej działalności gospodarczej – rozumie się przez to działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, uprawianie sportu przez zawodników, działalność polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż oraz na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, mającą charakter zarobkowy, prowadzoną we własnym imieniu i na własne ryzyko, w sposób zorganizowany i ciągły, bez względu na jej rezultat.”

3. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług art. 6 pkt. 2 uzyskuje brzmienie:
„2) czynności prawnie zabronionych, o ile czynności te nie stanowią konkurencji dla dopuszczonego prawem rynku.”

4. W ustawie z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, uchyla się art. 104 ust. 1 pkt 1 pkt a-c.
5. W ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, uchyla się rozdział 3, art. 25 ust. 1 pkt 1 oraz art. 28-30.
6. W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych uchyla się art. 21-23 oraz art. 46 pkt 1.
7. W ustawie z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, art. 16 ust. 1b uzyskuje brzmienie:
"1b. Składki na ubezpieczenia rentowe osób, o których mowa w ust. 1 i 1a, finansują z własnych środków, w wysokości 0,5% podstawy wymiaru ubezpieczeni i w wysokości 3,5% podstawy wymiaru płatnicy składek."


Rozdział 15
Przepisy przejściowe i końcowe

Art. 26.
1. Przepisy ustawy wchodzą w życie w terminie 14 dni od dnia ich opublikowania.
2. Podatek ma zastosowanie do wynagrodzeń wypłaconych od 1 stycznia 2024 r.
3. Do wynagrodzeń wypłaconych przed 1 stycznia 2024 r. stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
4. Decyzji o zaległościach osób zatrudniających jako płatników podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne w okresie przed wejściem w życie ustawy nie wydaje się, o ile postępowanie kontrolne lub postępowanie podatkowe nie wykazało zaległości w podatku osoby zatrudniającej wyższej niż 15% za okres 12 miesięcy.

Król Polski: (-)Michał

ZAŁĄCZNIK NR 1 - WZÓR DEKLARACJI POW-1

ZAŁĄCZNIK NR 2 – Części wynagrodzenia zwolnione z podatku:

1. Okolicznościowe towary lub usługi wydawane w związku ze świętami państwowymi lub jubileuszami osoby zatrudniającej lub osoby zatrudnionej, do wysokości 500 zł rocznie;
   
2. odszkodowania za utratę lub uszkodzenie w związku z wypadkiem przy pracy przedmiotów osobistego użytku oraz przedmiotów niezbędnych do wykonywania pracy - należne od osoby zatrudniającej;
   
3. wartość ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków osoby zatrudnionej, lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór;
   
4. świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw;
   
5. świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom zatrudnionym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw;
   
6. wartość otrzymanych przez osobę zatrudnioną od podatnika bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych;
   
7. ekwiwalenty pieniężne za używane przez osoby zatrudnione na umowę o pracę przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt, stanowiące ich własność;
   
8. kwoty otrzymywane przez osoby zatrudnione z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie;
   
9. diety i inne należności za czas podróży służbowej osoby zatrudnionej do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju;
   
10. dodatek za rozłąkę przysługujący na podstawie odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub układów zbiorowych pracy, do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju;
    
11. wartość świadczeń ponoszonych przez podatnika z tytułu zakwaterowania osób zatrudnionych, jeżeli miejsce zamieszkania zatrudnionej osoby jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł;
    
12. część wynagrodzenia osób zatrudnionych przebywających czasowo za granicą, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym osoba zatrudniona pozostawała w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju – o ile osoba zatrudniona ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej;
    
13. zwrot kosztów poniesionych przez osobę zatrudnioną z tytułu używania pojazdów stanowiących własność osoby zatrudnionej, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw - do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez osobę zatrudnioną;
    
14. zapomogi otrzymane od podatnika w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;
    
15. świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;
    
16. wynagrodzenia uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich
    
17. wartość rekompensaty pieniężnej otrzymanej na podstawie przepisów o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent;
    
18. świadczenie pieniężne oraz ryczałt energetyczny przyznane na podstawie ustawy z dnia 2 września 1994 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach wydobywania rud uranu i batalionach budowlanych
    
19. wartość otrzymanych przez osobę zatrudnioną w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi;
    
20. świadczenia otrzymane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, związane z pobytem dzieci osób uprawnionych do tych świadczeń w żłobkach lub klubach dziecięcych;
    
21. dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:
    a) z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra niezależnie od ich wysokości,
    b) z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł;
    
22. uposażenia funkcjonariuszy Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji wyspecjalizowanych oraz innych międzynarodowych instytucji i organizacji, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem i których statuty przewidują zwolnienie od podatku wypłacanych przez nie uposażeń, jeżeli funkcjonariusze znajdują się w wykazie Ministerstwa Spraw Zagranicznych;
    
23. wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez podatnika na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego;
    
24. świadczenia otrzymane na podstawie odrębnych przepisów przez członków rodzin zmarłych osób zatrudnionych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł;
    
25. odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzenia;
    
26. wartość świadczeń przysługujących członkowi służby zagranicznej wykonującemu obowiązki służbowe w placówce zagranicznej oraz wartość świadczeń przysługujących pracownikom polskich jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, wynikających z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wynagrodzeń za pracę, ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, dodatku zagranicznego (należności zagranicznej);
    
27. zwrot kosztów dojazdu osoby zatrudnionej do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez podatnika wynika wprost z przepisów innych ustaw;

ZAŁĄCZNIK 3 - Wzór informacji o wynagrodzeniu zatrudnionego, stanie finansów publicznych i podatkach i prognozowanej emeryturze

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 16 września 2023 roku o zmianie ustawy - Kodeks wyborczy

Art. 1.
W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. - Kodeks wyborczy wprowadza się następujące zmiany:
1) wykreśla się artykuły 335, 357 i 358;

2) do art. 340. dodaje się § 4-6 w brzmieniu:
"§ 4. Ustalenia liczby posłów wybieranych w poszczególnych okręgach wyborczych oraz podziału kraju na okręgi wyborcze dokonuje się według jednolitej normy przedstawicielstwa, obliczonej przez podzielenie liczby mieszkańców kraju przez ogólną liczbę posłów do Parlamentu Europejskiego wybieranych w okręgach wyborczych, z uwzględnieniem następujących zasad:
1) ułamki liczby mandatów posłów wybieranych w okręgach wyborczych równe lub większe od 1/2, jakie wynikną z zastosowania jednolitej normy przedstawicielstwa, zaokrągla się w górę do liczby całkowitej;
2) jeżeli w wyniku postępowania, o którym mowa w pkt 1, liczba posłów wybieranych w okręgach wyborczych przewyższa ogólną liczbę posłów do Parlamentu Europejskiego wybieranych w kraju, mandaty nadwyżkowe odejmuje się w tych okręgach wyborczych, w których norma przedstawicielstwa obliczona dla okręgu wyborczego jest najmniejsza. W przypadku gdy liczba posłów jest mniejsza od ogólną liczbę posłów do Parlamentu Europejskiego wybieranych w kraju, dodatkowe mandaty przydziela się tym okręgom wyborczym, w których norma przedstawicielstwa obliczona dla okręgu wyborczego jest największa.
§ 5. Liczbę posłów wybieranych w każdym okręgu określa na siedem miesięcy przed końcem kadencji Parlamentu Europejskiego Państwowa Komisja Wyborcza.
§ 6. Informację o okręgu wyborczym podaje się do wiadomości wyborcom danego okręgu wyborczego w formie obwieszczenia Państwowej Komisji Wyborczej najpóźniej w 52 dniu przed dniem wyborów. Druk i rozplakatowanie obwieszczeń zapewnia Krajowe Biuro Wyborcze."

3) art. 354 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Okręgowa komisja wyborcza dokonuje podziału mandatów pomiędzy uprawnione listy kandydatów w sposób następujący:
1) liczbę głosów ważnych oddanych na każdą z tych list w okręgu wyborczym dzieli się kolejno przez: 1; 2; 3; 4 i dalsze kolejne liczby aż do chwili, gdy z otrzymanych w ten sposób ilorazów da się uszeregować tyle kolejno największych liczb, ile wynosi liczba mandatów do rozdzielenia między te listy w okręgu;
2) każdej liście przyznaje się tyle mandatów, ile spośród ustalonego w powyższy sposób szeregu ilorazów przypada jej liczb kolejno największych.
§ 2. Jeżeli kilka list uzyskało ilorazy równe ostatniej liczbie z liczb uszeregowanych w podany sposób, a list tych jest więcej niż mandatów do rozdzielenia, pierwszeństwo mają listy w kolejności ogólnej liczby oddanych na nie głosów. Gdyby na dwie lub więcej list oddano równą liczbę głosów, o pierwszeństwie rozstrzyga liczba obwodów głosowania, w których na daną listę oddano większą liczbę głosów. "

4) art. 355 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Po ustaleniu wyników wyborów w okręgu wyborczym okręgowa komisja wyborcza sporządza, w dwóch egzemplarzach, protokół wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego odrębnie dla każdego okręgu wyborczego.
§ 2. W protokole wymienia się liczbę posłów wybieranych w okręgu, wykaz list kandydatów zarejestrowanych w tym okręgu, sumy liczb, o których mowa w art. 351, liczbę mandatów przypadających każdej liście kandydatów oraz nazwiska i imiona wybranych posłów z każdej listy kandydatów.
§ 3. Protokół podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji obecne przy jego sporządzaniu. Protokół opatruje się pieczęcią komisji.
§ 4. Przy ustalaniu wyników wyborów i sporządzaniu protokołu mogą być obecne osoby zgłaszające listę, którym przysługuje prawo wniesienia do protokołu uwag z wymienieniem konkretnych zarzutów. Adnotację o wniesieniu uwag zamieszcza się w protokole.
§ 5. Wzór protokołu wyborów posłów w okręgu wyborczym określi Państwowa Komisja Wyborcza. "

5) art. 356 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Po otrzymaniu protokołów, o których mowa w art. 355 § 1, Państwowa Komisja Wyborcza dokonuje sprawdzenia prawidłowości ustalenia wyników wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego w okręgach wyborczych.
§ 2. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w ustaleniu wyników wyborów Państwowa Komisja Wyborcza zarządza ponowne ich ustalenie."

6) art. 360 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Po ustaleniu wyników wyborów w każdym okręgu wyborczym Państwowa Komisja Wyborcza sporządza protokół wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego.
§ 2. W protokole zamieszcza się, oddzielnie dla każdego okręgu wyborczego, wykaz list kandydatów zarejestrowanych w okręgu, a także liczby:
1) wyborców uprawnionych do głosowania;
2) wyborców, którym wydano karty do głosowania;
3) wyborców głosujących przez pełnomocnika;
4) kart wyjętych z urny, w tym:
a) kart nieważnych,
b) kart ważnych;
5) głosów nieważnych, z podaniem przyczyny ich nieważności;
6) głosów ważnych oddanych na każdą z list kandydatów;
7) głosów ważnych oddanych na poszczególnych kandydatów każdej z list kandydatów;
8) mandatów przypadających każdej liście kandydatów.
§ 3. W protokole zamieszcza się także nazwiska i imiona wybranych posłów do Parlamentu Europejskiego z poszczególnych list. "

Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 1 października 2023 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych

Art. 1.
W ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 34 ust. 1 w pkt 11 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 12 w brzmieniu:
“12) udostępnianie przez jednostki sektora finansów publicznych rejestrów umów, o których mowa w art. 34a.”;
2) po art. 34 dodaje się art. 34a w brzmieniu:
“Art. 34a. 1. Rejestr umów jest zbiorczym zestawieniem informacji o umowach zawartych przez jednostkę sektora finansów publicznych.
2. Jednostka sektora finansów publicznych udostępnia rejestr umów na swojej stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej.
3. Informacje zamieszczone w rejestrze umów nie naruszają przepisów o ograniczeniu prawa do informacji publicznej. Przepisy art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764) stosuje się odpowiednio.
4. W rejestrze umów zamieszcza się informacje o umowach zawartych w formie pisemnej, dokumentowej, elektronicznej albo innej formie szczególnej.
5. W rejestrze umów zamieszcza się w szczególności:
1) numer umowy – o ile taki nadano;
2) datę i miejsce zawarcia umowy;
3) okres obowiązywania umowy;
4) oznaczenie stron umowy, w tym przedstawicieli stron;
5) określenie przedmiotu umowy;
6) wartość przedmiotu umowy;
7) informacje o źródłach i wysokości współfinansowania przedmiotu umowy.
6. W rejestrze umów zamieszcza się informacje o uzupełnieniu lub zmianie umowy, rozwiązaniu za zgodą obu stron, jak również odstąpieniu od niej lub jej wypowiedzeniu.
7. Jednostka sektora finansów publicznych, o której mowa w ust. 2, dąży do udostępniania w rejestrze umów cyfrowych odwzorowań (skanów) umów.
8. Informacje w rejestrze umów zamieszcza się bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy.
9. Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z Ministrem Finansów określi, w drodze rozporządzenia:
1) standardy struktury rejestru umów,
2) formę, zakres i tryb przekazywania informacji do rejestru umów, o których mowa w ust. 4–7,
– mając na względzie konieczność zapewnienia jednolitości i interoperacyjności działania rejestrów umów oraz dążenia do udostępniania pełnych informacji o umowach, o których mowa w ust. 1.”.

Art. 2.
W ciągu 90 dni od dnia wejścia w życie ustawy jednostki sektora finansów publicznych zamieszczą w rejestrach umów informacje o umowach zawartych od dnia 1 stycznia 2022 r.

Art. 3.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 roku.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z dnia 1 października 2023 r. o zmianie ustawy o praktykach absolwenckich

Art. 1.
W ustawie z dnia 17 lipca 2009 o praktykach absolwenckich wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 3 uzyskuje brzmienie:
"Art. 3. 1. Praktyka jest odbywana odpłatnie.
2. Wysokość miesięcznego świadczenia pieniężnego nie może być niższa niż 40% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego na podstawie ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314)."

2) w art. 5:
a) ust. 2 pkt 4 uzyskuje brzmienie:
"4) wysokość świadczenia pieniężnego, o którym mowa w art. 3 ust. 2"

b) ust. 6 uzyskuje brzmienie:
"6. Umowa może być rozwiązana na piśmie z zachowaniem siedmiodniowego terminu wypowiedzenia."

Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 5 grudnia 2023 roku Ustawa budżetowa na rok 2024

Art. 1.
1. Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 1. łączną kwotę dochodów budżetu państwa na 476 593 566 tys. zł
2. Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 2. łączną kwotę wydatków budżetu państwa na 492 593 566 tys. zł
3. Deficyt budżetu państwa na dzień 31 grudnia 2024 ustala się na kwotę nie większą niż 16 000 000 tys. zł.

Art. 2.
Tworzy się ogólną rezerwę budżetową w wysokości 500 000 tys. zł

Art. 3.
Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych wynosi 101,1%

Art. 4.
Prognozowane przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej wynosi 5 727 zł

Art. 5.
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 2024 roku.

Załącznik nr 1
Dochody Budżetu Państwa w 2024 r. (w tysiącach złotych)

I. DOCHODY OGÓŁEM 476 593 566
1. Dochody podatkowe 440 113 566
1.1. Podatki pośrednie 293 884 600
z tego:
Podatek od towarów i usług 195 225 100
Podatek akcyzowy 96 761 700
Podatek od gier 1 897 800
1.2. Podatek dochodowy od osób prawnych 55 351 500
1.3. Podatek dochodowy od osób fizycznych 8 213 231
1.4. Podatek od funduszu wynagrodzeń 78 811 225
1.5. Podatek tonażowy 10
1.6. Podatek od wydobycia niektórych kopalin 3 853 000
2. Dochody niepodatkowe 35 180 000
2.1. Dywidendy 5 500 000
2.2. Wpłaty z zysku z Narodowego Banku Polskiego 4 500 000
2.3. Cło 2 650 000
2.4. Opłaty, grzywny, odsetki i inne dochody niepodatkowe 20 000 000
2.5. Wpłaty jednostek samorządu terytorialnego 2 550 000
3. Środki z Unii Europejskiej i innych źródeł... 1 300 000

Załącznik nr 2
Wydatki Budżetu Państwa na rok 2024
Zestawienie zbiorcze według działów

II. OGÓŁEM (w tysiącach zł) 492 593 566
010 Rolnictwo i łowiectwo 9 624 300
020 Leśnictwo 105 000
050 Rybołówstwo i rybactwo 205 000
100 Górnictwo i kopalnictwo 650 000
150 Przetwórstwo przemysłowe 846 000
500 Handel 720 000
550 Hotele i restauracje 26 200
600 Transport i łączność 12 500 000
630 Turystyka 54 300
700 Gospodarka mieszkaniowa 5 619 680
710 Działalność usługowa 730 000
720 Informatyka 344 000
730 Nauka 8 550 751
750 Administracja publiczna 10 206 000
751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa 1 966 000
752 Obrona narodowa 63 770 000
753 Obowiązkowe ubezpieczenia społeczne 116 415 000
754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa 16 150 000
755 Wymiar sprawiedliwości 16 200 000
757 Obsługa długu publicznego 50 500 000
758 Różne rozliczenia 102 137 000
801 Oświata i wychowanie 4 376 000
805 Szkolnictwo wyższe 15 821 200
851 Ochrona zdrowia 10 733 320
852 Pomoc społeczna 16 830 115
853 Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej 23 209 000
854 Edukacyjna opieka wychowawcza 339 000
900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska 443 000
921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego 2 888 080
925 Ogrody botaniczne i zoologiczne oraz naturalne obszary i obiekty chronionej przyrody 118 000
926 Kultura fizyczna 416 700

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

USTAWA
z dnia 10 grudnia 2023 r.
o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw; powołanie Obrony Terytorialnej

Art. 1.
W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1534) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 3:
a) w ust. 3 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu:
„5) Wojska Obrony Terytorialnej.”,

b) ust. 4a otrzymuje brzmienie:
„4a. Dowódcą rodzajów Sił Zbrojnych jest Hetman Wielki Koronny.”;

2) śkreślony

3) po art. 11b dodaje się art. 11c w brzmieniu:
„Art. 11c. 1. Dowódca Wojsk Obrony Terytorialnej jest właściwy w zakresie dowodzenia jednostkami wojskowymi i związkami organizacyjnymi Wojsk Obrony Terytorialnej.
2. Do zakresu działania Dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej należy w szczególności:
1) realizacja programów rozwoju Sił Zbrojnych;
2) planowanie, organizowanie i prowadzenie szkolenia podległych jednostek wojskowych i związków organizacyjnych;
3) planowanie oraz organizowanie mobilizacyjnego i operacyjnego rozwinięcia oraz użycia Wojsk Obrony Terytorialnej;
4) przygotowanie sił i środków Wojsk Obrony Terytorialnej do działań bojowych;
5) wykonywanie zadań związanych z udziałem oddziałów i pododdziałów Wojsk Obrony Terytorialnej w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, ochrony mienia, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania lub ochrony zdrowia i życia ludzkiego, a także udziału w realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego;
6) współpraca z innymi organami i podmiotami w sprawach związanych z obronnością państwa;
7) zarządzanie i przeprowadzanie kontroli podległych jednostek wojskowych i związków organizacyjnych na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej (Dz. U. poz. 1092).
3. Dowódca Wojsk Obrony Terytorialnej wykonuje swoje zadania przy pomocy Dowództwa Wojsk Obrony Terytorialnej.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy zakres działania, siedzibę i strukturę organizacyjną Dowództwa Wojsk Obrony Terytorialnej.”;

4) w art. 13c w ust. 2 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) zarządzanie wydzielonymi siłami inżynierii wojskowej i obrony przed bronią masowego rażenia;”;

5) w art. 14:
a) w ust. 3:
– pkt 5a otrzymuje brzmienie:
„5a) koordynacji czynności realizowanych w ramach gromadzenia zasobów osobowych na potrzeby uzupełnienia mobilizacyjnego Sił Zbrojnych oraz Narodowych Sił Rezerwowych i w czasie wojny;”,
– pkt 5d otrzymuje brzmienie:
„5d) organizowania szkoleń lub kursów dla żołnierzy rezerwy posiadających nadane przydziały kryzysowe oraz żołnierzy pełniących terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie w celu nabywania przez nich kwalifikacji przydatnych w Siłach Zbrojnych, w tym wykorzystując również współpracę z pracodawcami zatrudniającymi tych żołnierzy;”,

b) w ust. 4 po pkt 5 dodaje się pkt 5a w brzmieniu:
„5a) realizacji czynności w ramach gromadzenia zasobów osobowych na potrzeby uzupełnienia mobilizacyjnego Sił Zbrojnych i w czasie wojny;”;

6) w art. 29 ust. 3a otrzymuje brzmienie:
„3a. W czasie pokoju nie kieruje się do wojskowej komisji lekarskiej osoby, wobec której wydano ostateczne orzeczenie ustalające kategorię zdolności do czynnej służby wojskowej E.”;

7) w art. 30a w ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) kategoria D – niezdolny do czynnej służby wojskowej, o której mowa w pkt 1, w czasie pokoju, z wyjątkiem niektórych stanowisk służbowych przeznaczonych dla terytorialnej służby wojskowej;”;

8) w art. 32 ust. 12 otrzymuje brzmienie:
„12. Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny obowiązek stawienia się do kwalifikacji wojskowej osób, które w danym roku kalendarzowym kończą co najmniej osiemnaście lat życia, trwający do końca roku kalendarzowego, w którym te osoby kończą pięćdziesiąt pięć lat życia, uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych, zagrożenie zewnętrznego i wewnętrznego bezpieczeństwa państwa oraz wskazując granice wieku osób, których ten obowiązek dotyczy.”;

9) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. Osoby, które podlegały obowiązkowi stawienia się do kwalifikacji wojskowej i z jakichkolwiek powodów nie stawiły się do niej, są obowiązane zgłosić się do wojskowego komendanta uzupełnień właściwego ze względu na ich miejsce pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad trzy miesiące w celu uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony. Obowiązek ten trwa do czasu ukończenia pięćdziesięciu pięciu lat życia, a w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny – do czasu ukończenia sześćdziesięciu lat życia.”;

10) w art. 39 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Odroczenia zasadniczej służby wojskowej nie udziela się osobie powołanej do terytorialnej służby wojskowej.”;

11) w art. 44a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osobę powoływaną do czynnej służby wojskowej, z wyłączeniem służby, o której mowa w art. 59 ust. 1 pkt 7, oraz żołnierza rezerwy, który złożył wniosek o zawarcie kontraktu na wykonywanie obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych, wojskowy komendant uzupełnień kieruje do wojskowej pracowni psychologicznej na badania psychologiczne w celu stwierdzenia braku przeciwwskazań do pełnienia czynnej służby wojskowej na stanowisku wymagającym szczególnych predyspozycji psychofizycznych.”;

12) w art. 46 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Osoby podlegające obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej i niepowołane do jej odbycia w ciągu osiemnastu miesięcy od dnia stawienia się do kwalifikacji wojskowej albo od dnia zgłoszenia się do wojskowego komendanta uzupełnień w celu uregulowania stosunku do powszechnego obowiązku obrony w przypadku, o którym mowa w art. 34, przenosi się do rezerwy w ostatnim dniu tego okresu, z zastrzeżeniem art. 47a ust. 3, art. 93 ust. 2a i art. 98l.”;

13) po art. 49 dodaje się art. 49a w brzmieniu:
„Art. 49a. 1. Jednolitą ewidencję żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, w tym żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką, oraz pracowników jednostek wojskowych i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej i przez niego nadzorowanych oraz komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej, zwaną dalej „jednolitą ewidencją”, prowadzą:
1) Minister Obrony Narodowej;
2) szef komórki organizacyjnej właściwej w sprawach kadr;
3) szef komórki organizacyjnej właściwej w sprawach zarządzania zasobami osobowymi;
4) szef komórki organizacyjnej właściwej w sprawach pracowniczych;
5) organ właściwy do wyznaczania na stanowiska służbowe;
6) organ właściwy do zawierania umów o pracę;
7) szef wojewódzkiego sztabu wojskowego;
8) dowódca jednostki wojskowej i jego przełożeni;
9) wojskowy komendant uzupełnień.
2. W jednolitej ewidencji mogą być gromadzone i przetwarzane następujące dane:
1) imię lub imiona oraz nazwisko, w tym nazwisko rodowe, oraz nazwiska i imiona poprzednie;
2) data i miejsce urodzenia;
3) numer PESEL;
4) imiona i nazwiska rodowe rodziców;
5) stan cywilny i rodzinny, w tym imiona i nazwiska oraz daty urodzenia małżonka i dzieci;
6) obywatelstwo;
7) płeć;
8) rodzaj, seria i numer dowodu tożsamości;
9) miejsce pobytu stałego lub pobytu czasowego trwającego ponad trzy miesiące oraz adres do korespondencji, a także adres najbliższej rodziny;
10) dotyczące wykształcenia i kwalifikacji;
11) stopień wojskowy, specjalność wojskowa, klasa kwalifikacyjna, korpus osobowy i grupa osobowa;
12) dotyczące przebiegu czynnej służby wojskowej i pracy;
13) dotyczące prawomocnych orzeczeń w sprawach karnych, w sprawach o wykroczenia oraz w postępowaniu administracyjnym lub dyscyplinarnym, a także odpowiedzialności zawodowej;
14) dotyczące stanu zdrowia;
15) dotyczące uposażeń lub wynagrodzeń i wyróżnień.
3. Jednolita ewidencja jest prowadzona w formie elektronicznej.
4. Przetwarzanie danych osobowych zgromadzonych w jednolitej ewidencji może odbywać się bez wiedzy i zgody osoby, której te dane dotyczą.
5. Do jednolitej ewidencji stosuje się odpowiednio przepisy art. 49 ust. 1c, 1d pkt 1–4, 6 i 7 oraz ust. 1e, 1f, 2 i 2e.
6. Jednolitą ewidencję aktualizuje się niezwłocznie.
7. Żołnierz lub pracownik informuje dowódcę jednostki wojskowej, w której pełni służbę lub jest zatrudniony, o zmianach danych gromadzonych i przetwarzanych w jednolitej ewidencji i przedstawia dokumenty potwierdzające te zmiany.
8. Jednolitą ewidencję prowadzi się do dnia zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej lub wygaśnięcia stosunku służbowego służby wojskowej oraz rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownika.
9. Dane gromadzone i przetwarzane w jednolitej ewidencji przechowuje się przez okres 10 lat od dnia, o którym mowa w ust. 8.
10. Po upływie terminu, o którym mowa w ust. 9, dane gromadzone i przetwarzane w jednolitej ewidencji usuwa niezwłocznie komisja powołana przez Ministra Obrony Narodowej. Z czynności komisji sporządza się protokół zawierający wykaz osób, których dane zostały usunięte.”;

14) w art. 53:
a) w ust. 3 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„W przypadku żołnierzy pełniących terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie oraz osób, którym nadano przydział kryzysowy, przydział mobilizacyjny lub pracowniczy przydział mobilizacyjny, obowiązek ten może zostać spełniony przez zgłoszenie zmian dowódcy jednostki wojskowej, w której pełnią służbę lub do której nadano przydział.”,

b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Żołnierze pełniący terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie mają również obowiązek powiadamiania dowódcy jednostki wojskowej, w której pełnią służbę, w sposób ustalony z tym dowódcą, o aktualnym adresie korespondencyjnym lub sposobie ich zawiadamiania o sprawach związanych z tą służbą, w tym w przypadku wystąpienia obowiązku ich stawienia się do służby pełnionej rotacyjnie.”;

15) w art. 55 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) pełnieniu terytorialnej służby wojskowej przez żołnierzy;”;

16) po art. 55a dodaje się art. 55b w brzmieniu:
„Art. 55b. Równoznaczne ze spełnianiem obowiązku zasadniczej służby wojskowej przez osoby podlegające obowiązkowi jej odbycia jest pełnienie terytorialnej służby wojskowej w Wojskach Obrony Terytorialnej przez okres i na warunkach, o których mowa w art. 98l.”;

17) w art. 58:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Obowiązkowi służby wojskowej, w zakresie określonym w niniejszej ustawie, podlegają obywatele polscy, począwszy od dnia, w którym kończą osiemnaście lat życia, do końca roku kalendarzowego, w którym kończą pięćdziesiąt pięć lat życia, a posiadający stopień podoficerski lub oficerski – sześćdziesiąt trzy lata życia.”,

b) ust. 3a otrzymuje brzmienie:
„3a. W przypadku kobiet, które złożyły wniosek o zawarcie kontraktu na wykonywanie obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych lub zawarły taki kontrakt, lub pozostających na przydziale kryzysowym i wykonujących obowiązki w ramach Narodowych Sił Rezerwowych albo które złożyły wniosek o powołanie do służby przygotowawczej lub do terytorialnej służby wojskowej albo które pełnią terytorialną służbę wojskową, obowiązek służby wojskowej ulega zawieszeniu na okres ciąży oraz w okresie 12 miesięcy po porodzie.”

c) uchyla się ust. 4;

18) art. 59 otrzymuje brzmienie:
„Art. 59. 1. Żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, w rozumieniu niniejszej ustawy, są osoby, które odbywają lub pełnią następujące jej rodzaje:
1) zasadniczą służbę wojskową;
2) przeszkolenie wojskowe;
3) terytorialną służbę wojskową;
4) ćwiczenia wojskowe;
5) służbę przygotowawczą;
6) okresową służbę wojskową;
7) służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.
2. Żołnierzy w czynnej służbie wojskowej dzieli się na:
1) korpus oficerów, do którego zalicza się:
a) oficerów młodszych,
b) oficerów starszych,
c) generałów i admirałów;
2) korpus podoficerów, do którego zalicza się:
a) podoficerów młodszych,
b) podoficerów,
c) podoficerów starszych;
3) korpus szeregowych.
3. Korpusy oficerów, podoficerów i szeregowych dzielą się na korpusy osobowe. Korpusy osobowe dzielą się na grupy osobowe, w których występuje podział na specjalności wojskowe.
4. Żołnierza w czynnej służbie wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, zalicza do określonego korpusu osobowego, grupy osobowej i specjalności wojskowej i stwierdza ten fakt w rozkazie dziennym.
5. Żołnierz w czynnej służbie wojskowej może być przeniesiony do innego korpusu osobowego, innej grupy osobowej lub innej specjalności wojskowej przez dowódcę jednostki wojskowej w przypadku wyznaczenia na inne stanowisko służbowe lub zmiany tego korpusu osobowego, grupy osobowej lub specjalności wojskowej na zajmowanym stanowisku służbowym.
6. Minister Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, tworzy i znosi korpusy osobowe, ustala ich podział na grupy osobowe i specjalności wojskowe, zapewniając zaspokojenie potrzeb Sił Zbrojnych.”;

19) w art. 59a po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu:
„1c. Przydziałów mobilizacyjnych nie nadaje się osobom, które są reklamowane od obowiązku pełnienia czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, oraz osobom, którym zawieszono obowiązek służby wojskowej.”;

20) w art. 60:
a) w ust. 4 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Zorganizowanie doręczania i doręczanie kart powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych przeprowadzanych w trybie natychmiastowego stawiennictwa, okresowej służby wojskowej pełnionej w trybie natychmiastowego stawiennictwa oraz do czynnej służby wojskowej pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, a także wezwań do pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie w trybie natychmiastowego stawiennictwa należy:”,

b) po ust. 8a dodaje się ust. 8aa w brzmieniu:
„8aa. Wezwanie żołnierzy pełniących terytorialną służbę wojskową do stawienia się w trybie natychmiastowego stawiennictwa do pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie może nastąpić w celu:
1) sprawdzenia gotowości mobilizacyjnej i bojowej jednostek wojskowych;
2) udziału jednostek wojskowych w zwalczaniu klęsk żywiołowych i likwidacji ich skutków, działaniach antyterrorystycznych i z zakresu ochrony mienia, akcjach poszukiwawczych oraz ratowania lub ochrony zdrowia i życia ludzkiego, oczyszczaniu terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianiu, a także w realizacji zadań z zakresu zarządzania kryzysowego;
3) przeciwdziałania zagrożeniu bezpieczeństwa państwa, jeżeli jest to niezbędne do wykonywania zadań Sił Zbrojnych i roli Wojsk Obrony Terytorialnej w tym zakresie.”;

21) w art. 65 ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Żołnierze w czynnej służbie wojskowej mogą wstępować do stowarzyszeń i innych organizacji działających poza wojskiem oraz brać udział w działalności stowarzyszeń i innych organizacji, do których należeli w chwili powołania do tej służby, po pisemnym poinformowaniu dowódcy jednostki wojskowej, w której pełnią służbę.”;

22) w art. 67:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Żołnierze w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem żołnierzy pełniących terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie, są obowiązani w czasie wykonywania zadań służbowych nosić umundurowanie oraz odznaki i oznaki wojskowe.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Żołnierzom pełniącym terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie wydaje się przedmioty umundurowania i wyekwipowania wojskowego. Żołnierze ci są obowiązani stawić się w wydanym umundurowaniu wraz z ekwipunkiem w przypadku pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie.”,
c) w ust. 4 pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) sposób wydawania przedmiotów umundurowania i wyekwipowania wojskowego oraz normy należności i czas używalności tych przedmiotów w przypadkach, o których mowa w ust. 1a i 2”;

23) w art. 68 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) bezpłatne wyżywienie lub równoważnik pieniężny, z wyjątkiem żołnierzy pełniących terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie;”;

24) art. 69 otrzymuje brzmienie:
„Art. 69. Żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe lub ćwiczenia wojskowe oraz żołnierze pełniący służbę przygotowawczą, terytorialną służbę wojskową pełnioną rotacyjnie lub służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny są objęci obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.”;

25) w art. 70:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) wypoczynkowego – żołnierzom odbywającym zasadniczą służbę wojskową lub pełniącym okresową służbę wojskową, służbę przygotowawczą, terytorialną służbę wojskową, jeżeli łączny czas trwania tej służby pełnionej rotacyjnie wynosi co najmniej trzydzieści dni w ciągu roku kalendarzowego, lub służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Żołnierzom odbywającym zasadniczą służbę wojskową lub pełniącym okresową służbę wojskową albo terytorialną służbę wojskową udziela się urlopu na czas trwania ich własnej kampanii wyborczej, w przypadku kandydowania do organów, o których mowa w art. 65 ust. 4.”;

26) w art. 71:
a) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
„1b. Żołnierzowi pełniącemu terytorialną służbę wojskową – kobiecie zawiesza się pełnienie tej służby na czas ciąży oraz w okresie 12 miesięcy po porodzie.”,

b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Zwolnienie żołnierza z czynnej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, stwierdza w rozkazie dziennym oraz dokonuje wpisu w wojskowym dokumencie osobistym tego żołnierza. W przypadku ćwiczeń wojskowych rotacyjnych w wojskowym dokumencie osobistym dokonuje się wpisu o zwolnieniu z czynnej służby wojskowej następującym po upływie ustalonego łącznego czasu trwania tych ćwiczeń, a w przypadku terytorialnej służby wojskowej – po upływie czasu trwania tej służby.”;

27) w dziale III po rozdziale 4a dodaje się rozdział 4b w brzmieniu:
„Rozdział 4b
Terytorialna służba wojskowa

Art. 98i. 1. Terytorialną służbę wojskową mogą pełnić, na ich wniosek lub za ich zgodą, osoby posiadające uregulowany stosunek do służby wojskowej, a także inne osoby niepodlegające obowiązkowi odbycia zasadniczej służby wojskowej lub przeszkolenia wojskowego, a w przypadku wprowadzenia obowiązku odbycia zasadniczej służby wojskowej lub przeszkolenia wojskowego – także osoby podlegające temu obowiązkowi.
2. Terytorialną służbę wojskową pełni się w jednostkach wojskowych i związkach organizacyjnych Wojsk Obrony Terytorialnej oraz w Dowództwie Wojsk Obrony Terytorialnej.
3. Z dniem rozpoczęcia pełnienia terytorialnej służby wojskowej żołnierze otrzymują tytuł „żołnierz OT”.
Art. 98j. 1. Czas trwania terytorialnej służby wojskowej wynosi od roku do sześciu lat.
2. Czas trwania terytorialnej służby wojskowej może zostać przedłużony na kolejny okres, na wniosek lub za zgodą żołnierza OT, przez dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, w trakcie pełnienia tej służby.
Art. 98k. 1. Stosunek służbowy terytorialnej służby wojskowej powstaje w drodze powołania, na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do tej służby.
2. W powołaniu wskazuje się miejsce i okres pełnienia terytorialnej służby wojskowej oraz stanowisko służbowe występujące w etacie jednostki wojskowej przeznaczone dla żołnierza OT.
3. Do terytorialnej służby wojskowej może być powołana osoba, która spełnia następujące warunki:
1) posiada obywatelstwo polskie,
2) posiada zdolność fizyczną i psychiczną do pełnienia czynnej służby wojskowej,
3) posiada wiek co najmniej osiemnastu lat,
4) nie była karana za przestępstwo umyślne,
5) nie była przeznaczona do służby zastępczej,
6) nie pełni innego rodzaju czynnej służby wojskowej lub nie posiada nadanego przydziału kryzysowego,
7) nie jest reklamowana od obowiązku pełnienia czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny lub w przypadku nadania przydziału organizacyjno-mobilizacyjnego w formie zbiorowej listy imiennej w jednostce przewidzianej do militaryzacji,
8) posiada wykształcenie:
a) co najmniej wyższe – w przypadku pełnienia służby na stanowisku służbowym w korpusie oficerów,
b) co najmniej średnie – w przypadku pełnienia służby na stanowisku służbowym w korpusie podoficerów,
c) co najmniej podstawowe – w przypadku pełnienia służby na stanowisku służbowym w korpusie szeregowych
– jeżeli występują potrzeby uzupełnieniowe Sił Zbrojnych.
4. Powołanie do terytorialnej służby wojskowej może być również uzależnione od:
1) posiadania przez kandydata na żołnierza OT kwalifikacji wymaganych do zajmowania stanowiska służbowego;
2) posiadania orzeczenia wojskowej pracowni psychologicznej o braku przeciwskazań do pełnienia służby na stanowiskach wymagających szczególnych predyspozycji psychofizycznych;
3) złożenia wniosku wraz z ankietą bezpieczeństwa o przeprowadzenie właściwego postępowania sprawdzającego, o którym mowa w art. 64 ust. 5.
5. Pierwszeństwo w powołaniu do terytorialnej służby wojskowej przysługuje:
1) osobom posiadającym pobyt stały (zamieszkanie) lub pobyt czasowy powyżej trzech miesięcy na obszarze dyslokacji miejsca pełnienia tej służby;
2) byłym żołnierzom zawodowym;
3) członkom proobronnych organizacji pozarządowych, które podpisały porozumienie o współpracy z Ministrem Obrony Narodowej lub dowódcami jednostek wojskowych, posiadającym rekomendacje władz tych organizacji;
4) absolwentom szkół realizujących programy innowacyjne lub eksperymentalne przysposobienia obronnego lub edukacji dla bezpieczeństwa.
6. W przypadku osób, które wcześniej nie pełniły czynnej służby wojskowej i nie złożyły przysięgi wojskowej, powołanie może nastąpić wyłącznie na stanowisko służbowe w korpusie szeregowych.
Art. 98l. W przypadku wprowadzenia obowiązku odbywania zasadniczej służby wojskowej lub przeszkolenia wojskowego nie podlegają temu obowiązkowi osoby, które zostały powołane do terytorialnej służby wojskowej i będą ją pełnić przez okres co najmniej sześciu lat.
Art. 98m. 1. Terytorialną służbę wojskową żołnierz OT pełni rotacyjnie lub dyspozycyjnie.
2. Terytorialną służbę wojskową żołnierz OT pełni rotacyjnie w jednostce wojskowej, w określonych przez dowódcę jednostki wojskowej dniach służby, co najmniej raz w miesiącu przez okres dwóch dni w czasie wolnym od pracy.
3. Terytorialną służbę wojskową żołnierz OT może pełnić rotacyjnie również w inne dni, stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych, zgodnie z rocznym wykazem sporządzonym przez dowódcę jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, uzgodnionym z tym żołnierzem.
4. Terytorialną służbę wojskową żołnierz OT pełni dyspozycyjnie poza jednostką wojskową, pozostając w gotowości do stawienia się do służby pełnionej rotacyjnie w terminie i miejscu wskazanych przez dowódcę jednostki wojskowej.
5. Żołnierze OT, którzy wcześniej nie pełnili czynnej służby wojskowej i nie złożyli przysięgi wojskowej, w pierwszym okresie pełnią terytorialną służbę wojskową rotacyjnie nieprzerwanie przez okres szesnastu dni, w ramach którego żołnierze OT odbywają szkolenie podstawowe i składają przysięgę wojskową.
6. W uzasadnionych przypadkach szkolenie podstawowe można odbyć w kilku okresach w ciągu czterech miesięcy w czasie wolnym od pracy.
7. Powołanie do terytorialnej służby wojskowej żołnierzy, o których mowa w ust. 5, następuje raz na kwartał, z określeniem miejsca stawienia się na szkolenie podstawowe. Po zakończeniu szkolenia żołnierza OT kieruje się do jednostki wojskowej w celu pełnienia dalszej służby i objęcia stanowiska służbowego.
Art. 98n. 1. W trakcie pełnienia terytorialnej służby wojskowej przez żołnierza OT dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, może kierować żołnierza OT, na jego wniosek lub za jego zgodą, na kurs, w tym kurs podoficerski lub oficerski, lub szkolenie specjalistyczne, stosownie do potrzeb Sił Zbrojnych i jednostki wojskowej.
2. Żołnierz OT może być powołany do służby kandydackiej lub zawodowej służby wojskowej na zasadach określonych dla żołnierzy rezerwy, na zasadach pierwszeństwa powołania do tych służb przed innymi osobami, jeżeli pełnił terytorialną służbę wojskową przez okres co najmniej trzech lat.
Art. 98o. 1. Dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierze OT pełnią terytorialną służbę wojskową, ustala – w formie zbiorowego wykazu dla jednostki wojskowej – dni, w których w danym roku kalendarzowym służba jest pełniona rotacyjnie. Dni, w których służba jest pełniona rotacyjnie w trybie natychmiastowego stawiennictwa, są uwzględniane w wykazie po zakończeniu pełnienia tej służby, w formie załącznika do wykazu.
2. Wykaz sporządza się nie później niż na trzydzieści dni przed upływem roku kalendarzowego poprzedzającego rok kalendarzowy, w którym terytorialna służba wojskowa będzie pełniona rotacyjnie, i zapoznaje się z nim żołnierzy OT za pisemnym potwierdzeniem, a wyciąg z wykazu przesyła się właściwemu wojskowemu komendantowi uzupełnień.
3. Ustalenie dni, o których mowa w ust. 1, w pierwszym roku kalendarzowym pełnienia przez żołnierza OT terytorialnej służby wojskowej może nastąpić w okresie tego roku, w formie załącznika do wykazu.
4. Wykaz może być zmieniany na uzasadniony wniosek żołnierza OT albo za jego zgodą, z wyjątkiem przypadku pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie w trybie natychmiastowego stawiennictwa.
5. Żołnierz OT po zapoznaniu się z wykazem zawiadamia niezwłocznie swojego pracodawcę o dniach, w których będzie pełnił terytorialną służbę wojskową rotacyjnie, oraz o zmianach tych terminów, a także zawiadamia pracodawcę o wezwaniu go do pełnienia tej służby w innych dniach, z wyjątkiem przypadku pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie w trybie natychmiastowego stawiennictwa.
6. W przypadku wezwania żołnierza OT do pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie w trybie natychmiastowego stawiennictwa wojskowy komendant uzupełnień niezwłocznie po otrzymaniu informacji od dowódcy jednostki wojskowej, do której żołnierz został wezwany, o stawieniu się żołnierza OT do służby zawiadamia o tym fakcie pracodawcę tego żołnierza.
7. Przed rozpoczęciem kolejnego okresu szkoleniowego, jednak nie później niż na sześć miesięcy przed przewidywanym terminem skierowania na kurs lub szkolenie specjalistyczne prowadzone w ramach terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie, dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, informuje żołnierza OT o możliwości skierowania na ten kurs lub szkolenie.
Art. 98p. 1. Dzień stawienia się żołnierza OT do terytorialnej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, stwierdza w rozkazie dziennym.
2. W pierwszym dniu pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, wyznacza żołnierza OT na stanowisko służbowe i nadaje mu przydział mobilizacyjny.
3. W czasie pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie żołnierza OT można kierować w podróż służbową, delegować do wykonywania zadań poza jednostką wojskową lub w innej jednostce wojskowej, w tym w ośrodku szkolenia, a także kierować za jego zgodą lub na jego wniosek na kurs lub szkolenie specjalistyczne oraz przenosić do innej jednostki wojskowej w celu dalszego pełnienia tej służby.
Art. 98q. 1. Żołnierz OT pełniący terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie może być wezwany przez dowódcę jednostki wojskowej, w której pełni służbę, właściwego wojskowego komendanta uzupełnień lub w sposób określony w art. 60 ust. 4 do jej pełnienia rotacyjnie w trybie natychmiastowego stawiennictwa.
2. Żołnierz OT wezwany do pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie w trybie natychmiastowego stawiennictwa jest obowiązany stawić się do tej służby w określonym terminie i miejscu.
Art. 98r. 1. W czasie pełnienia terytorialnej służby wojskowej dyspozycyjnie żołnierz OT jest obowiązany kształcić się i doskonalić, w tym podnosić sprawność fizyczną w zakresie niezbędnym do wykonywania zadań na stanowisku służbowym, a także utrzymywać stały kontakt z jednostką wojskową.
2. W czasie terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie żołnierz OT może przebywać w jednostce wojskowej za zgodą dowódcy tej jednostki. Czas ten nie zalicza się do czasu trwania terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie.
Art. 98s. 1. W czasie pełnienia terytorialnej służby wojskowej żołnierz OT podlega opiniowaniu służbowemu, w formie opinii służbowej.
2. Opiniowanie służbowe prowadzi, w formie pisemnej, przełożony żołnierza OT, zajmujący stanowisko służbowe co najmniej dowódcy kompanii lub równorzędne.
3. Opinię służbową sporządza się nie rzadziej niż raz w roku kalendarzowym, w pierwszym kwartale roku za rok poprzedni.
4. W przypadku żołnierza, który został powołany do terytorialnej służby wojskowej w ostatnim kwartale roku kalendarzowego, opinię sporządza się w kolejnym roku kalendarzowym po upływie 365 dni od dnia powołania.
5. W ramach opiniowania żołnierza OT przełożony ocenia:
1) cechy osobowe;
2) przebieg dotychczasowej służby wojskowej;
3) przestrzeganie dyscypliny wojskowej;
4) przestrzeganie przepisów o ochronie informacji niejawnych.
6. W ramach opiniowania służbowego przełożony wystawia ogólną ocenę opiniowanego żołnierza OT, wyrażoną przy zastosowaniu następującej skali ocen:
1) wzorowa (6);
2) bardzo dobra (5);
3) dobra (4);
4) dostateczna (3);
5) niedostateczna (2).
7. Opinia służbowa może zawierać również informacje pozwalające na określenie przydatności żołnierza OT do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku służbowym lub innym stanowisku służbowym odpowiadającym jego przygotowaniu zawodowemu oraz kwalifikacjom i umiejętnościom.
8. Od opinii służbowej żołnierzowi OT przysługuje odwołanie do wyższego przełożonego.
9. Odwołanie wnosi się na piśmie wraz z uzasadnieniem, za pośrednictwem przełożonego sporządzającego opinię służbową, w terminie siedmiu dni od dnia zapoznania się żołnierza OT z opinią służbową.
10. Odwołanie wniesione po terminie, o którym mowa w ust. 9, pozostawia się bez rozpatrzenia, o czym informuje się żołnierza OT.
11. W przypadku gdy przełożony, o którym mowa w ust. 9, uwzględni odwołanie żołnierza OT w całości, zmienia treść zaskarżonej opinii służbowej. Taka opinia służbowa jest ostateczna.
12. W przypadku nieuwzględnienia odwołania żołnierza OT lub uwzględnienia go w części przełożony, o którym mowa w ust. 9, przekazuje odwołanie wyższemu przełożonemu wraz z opinią służbową, od której wniesiono odwołanie, oraz swoim stanowiskiem w tej sprawie nie później niż w terminie trzech dni od dnia otrzymania odwołania.
13. Wyższy przełożony może opinię służbową, od której wniesiono odwołanie:
1) utrzymać w mocy;
2) zmienić lub uzupełnić;
3) uchylić i wydać nową;
4) uchylić, jeżeli brak było podstaw prawnych do jej wydania.
14. Wyższy przełożony może zmienić opinię służbową na niekorzyść żołnierza OT wyłącznie w przypadku ujawnienia okoliczności lub faktów mających negatywny wpływ na wynik opinii służbowej, które nie były znane opiniującemu, o którym mowa w ust. 9, w dniu wydania opinii, od której wniesiono odwołanie.
15. Opinię służbową dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, może udostępnić nieodpłatnie:
1) przełożonym,
2) wojskowemu komendantowi uzupełnień i jego przełożonym,
3) sądom wojskowym, powszechnym jednostkom organizacyjnym prokuratury, w których utworzono komórki organizacyjne do spraw wojskowych, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego i Żandarmerii Wojskowej,
4) sądom powszechnym, powszechnym jednostkom organizacyjnym prokuratury, Policji, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnemu Biuru Antykorupcyjnemu i Biuru Ochrony Rządu, jeżeli jest to niezbędne do prowadzonego przez nie postępowania
– jeżeli wymagają tego ich zadania.
16. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób oceniania żołnierzy,
2) wzór arkusza opinii służbowej
– uwzględniając zróżnicowany charakter służby i wykonywanych zadań w ramach jej pełnienia dyspozycyjnie lub rotacyjnie, aby wzór arkusza opinii służbowej zawierał wszystkie dane niezbędne do jej sporządzenia oraz umożliwiał opiniowanemu wypowiedzenie się w sprawie dalszego przebiegu służby, a także aby opiniowanie było oparte na zasadzie jawności dla opiniowanego.
Art. 98t. 1. Żołnierza OT zwalnia się z terytorialnej służby wojskowej z dniem jej zakończenia ustalonym w powołaniu lub przedłużeniu, o którym mowa w art. 98j ust. 2.
2. Żołnierza OT zwalnia się z terytorialnej służby wojskowej przed upływem czasu jej trwania w przypadku:
1) osiągnięcia wieku, w którym przestaje podlegać obowiązkowi służby wojskowej, określonego w art. 58 ust. 1 – odpowiednio do posiadanego stopnia wojskowego;
2) niespełniania warunków, o których mowa w art. 98k ust. 3;
3) utraty stopnia wojskowego albo degradacji;
4) prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej usunięcia z tej służby;
5) prawomocnego orzeczenia środka karnego pozbawienia praw publicznych;
6) skazania prawomocnym wyrokiem na karę ograniczenia wolności, pozbawienia wolności lub karę aresztu wojskowego;
7) powołania do zawodowej służby wojskowej lub przyjęcia do służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego;
8) otrzymania w opinii służbowej ogólnej oceny niedostatecznej;
9) nieukończenia szkolenia podstawowego lub niezłożenia przysięgi wojskowej w przypadku żołnierzy, o których mowa w art. 98m ust. 5;
10) niewyrażenia zgody na zmianę stanowiska służbowego na stanowisko w innej jednostce wojskowej w przypadku rozformowania jednostki wojskowej, w której pełnił tę służbę;
11) niewyrażenia zgody na zmianę stanowiska służbowego w przypadku zniesienia w etacie jednostki wojskowej stanowiska służbowego, na które był wyznaczony.
3. Żołnierza OT można zwolnić z terytorialnej służby wojskowej przed upływem czasu jej trwania w przypadku:
1) złożenia przez niego, drogą służbową, pisemnego wniosku uzasadnionego szczególnie ważnymi względami osobistymi lub rodzinnymi;
2) zaistnienia potrzeb Sił Zbrojnych;
3) niestawienia się do terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie;
4) odmowy wydania lub cofnięcia żołnierzowi OT poświadczenia bezpieczeństwa, wszczęcia kontrolnego postępowania sprawdzającego w tej sprawie lub niewyrażenia przez żołnierza OT zgody na przeprowadzenie postępowania sprawdzającego;
5) odmowy przyjęcia skierowania do wojskowej komisji lekarskiej lub wojskowej pracowni psychologicznej, niezgłoszenia się do tej komisji lub pracowni w określonym terminie i miejscu albo niepoddania się badaniom, do których żołnierz OT został zobowiązany przez tę komisję lub pracownię;
6) otrzymania w opinii służbowej ogólnej oceny dostatecznej;
7) braku możliwości wyznaczenia żołnierza OT na inne stanowisko służbowe w tej samej lub innej jednostce wojskowej, odpowiadające jego przygotowaniu zawodowemu oraz kwalifikacjom i umiejętnościom przydatnym w Siłach Zbrojnych, gdy żołnierz ten wyraził zgodę na zmianę stanowiska służbowego.
4. Żołnierza OT, o którym mowa w art. 98m ust. 5, zwolnionego z terytorialnej służby wojskowej dowódca jednostki wojskowej przenosi do rezerwy.
Art. 98u. 1. Zwolnienie żołnierza OT z terytorialnej służby wojskowej oraz fakt jego odejścia z tej służby w danym dniu jej pełnienia rotacyjnie dowódca jednostki wojskowej, w której pełni służbę, stwierdza w rozkazie dziennym, ustalając jednocześnie łączną nieprzerwaną liczbę dni pełnienia tej służby.
2. Na wniosek żołnierza OT dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, wydaje mu zaświadczenie o okresie pełnienia terytorialnej służby wojskowej, wskazując w nim okres i liczbę dni, w których pełnił tę służbę rotacyjnie.
Art. 98v. 1. W ramach pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie żołnierz OT jest szkolony w specjalności wojskowej odpowiadającej stanowisku służbowemu, na które został wyznaczony, oraz funkcji, która została mu powierzona.
2. Szkolenie, o którym mowa w ust. 1, może być prowadzone w centrach i ośrodkach szkolenia oraz jednostkach wojskowych.
Art. 98w. 1. Żołnierz OT pełniący terytorialną służbę wojskową rotacyjnie może być czasowo delegowany, na podstawie rozkazu dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni służbę, do wykonywania zadań w innej jednostce wojskowej.
2. Okres delegowania nie może przekraczać jednorazowo dwóch dni, a w przypadku wyrażenia zgody przez żołnierza OT – trzech miesięcy.
Art. 98x. 1. Żołnierz OT pełniący terytorialną służbę wojskową rotacyjnie może być skierowany w podróż służbową.
2. W krajową podróż służbową żołnierza OT kieruje dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę.
3. W zagraniczną podróż służbową żołnierza OT, za jego zgodą i na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, kieruje dowódca brygady lub Dowódca Wojsk Obrony Terytorialnej.
4. Zagraniczną podróż służbową żołnierz OT odbywa w obecności i pod nadzorem żołnierza zawodowego.
5. Żołnierzowi OT, który odbył podróż służbową w godzinach nocnych, przysługuje bezpośrednio po zakończeniu podróży co najmniej sześć godzin odpoczynku.
Art. 98y. 1. Żołnierz OT może zostać przeniesiony, z urzędu lub na swój wniosek, do innej jednostki wojskowej Wojsk Obrony Terytorialnej.
2. Przeniesienie żołnierza OT do innej jednostki wojskowej może nastąpić z urzędu, w szczególności:
1) ze względów szkoleniowych;
2) w celu uzupełnienia potrzeb etatowych innych jednostek wojskowych;
3) w razie rozformowania jednostki wojskowej;
4) w razie zmniejszenia stanu etatowego jednostki wojskowej.
Art. 98z. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy tryb powoływania do terytorialnej służby wojskowej,
2) wzór wniosku o powołanie do terytorialnej służby wojskowej,
3) dokumenty składane wraz z wnioskiem, o którym mowa w pkt 2,
4) szczegółowy sposób pełnienia terytorialnej służby wojskowej
– uwzględniając potrzeby uzupełnieniowe Sił Zbrojnych i przeznaczenie Wojsk Obrony Terytorialnej.”;

28) w art. 99a w ust. 11:
a) pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) osiągnięcia wieku, w którym przestaje podlegać obowiązkowi służby wojskowej, określonego w art. 58 ust. 1 – odpowiednio do posiadanego stopnia wojskowego;”,
b) po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
„9a) powołania do terytorialnej służby wojskowej;”;

29) w art. 119:
a) w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) na jeden dzień, jeżeli pracownikowi doręczono kartę powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych trwających powyżej trzydziestu dni lub pełnienia terytorialnej służby wojskowej.”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Na wniosek pracownika, który odbył ćwiczenia wojskowe trwające powyżej trzydziestu dni lub pełnił terytorialną służbę wojskową rotacyjnie jednorazowo nieprzerwanie przez okres co najmniej trzydziestu dni, pracodawca jest obowiązany udzielić mu zwolnienia od pracy po odbyciu tych ćwiczeń lub pełnienia tej służby na jeden dzień, bez zachowania prawa do wynagrodzenia.”;

30) po art. 119a dodaje się art. 119b w brzmieniu:
„Art. 119b. 1. Żołnierzom OT, którzy pełnili terytorialną służbę wojskową rotacyjnie, z wyjątkiem służby pełnionej jednorazowo w czasie lub dniu wolnym od pracy, przysługuje świadczenie pieniężne rekompensujące utracone wynagrodzenie ze stosunku pracy lub stosunku służbowego albo dochód z prowadzonej działalności gospodarczej lub rolniczej, które mogliby uzyskać w okresie pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie.
2. Świadczenie pieniężne za każdy dzień terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie stanowi kwota 1/21 miesięcznego wynagrodzenia lub dochodu, o których mowa w ust. 1, pomnożona przez liczbę dni pełnienia tej służby w danym miesiącu.
3. Kwota dziennego świadczenia pieniężnego nie może być wyższa od 1/21 dwuipółkrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw obowiązującego w roku poprzedzającym pełnienie terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie, którego wysokość ogłasza Prezes Głównego Urzędu Statystycznego.
4. W przypadku gdy prowadzona przez żołnierza OT działalność gospodarcza w roku poprzedzającym okres pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie nie przynosiła dochodu lub przynosiła straty lub gdy nie jest możliwe ustalenie wysokości dochodu uzyskiwanego przez żołnierza z prowadzonej działalności gospodarczej, świadczenie pieniężne przysługuje mu w kwocie wynikającej z podzielenia przez 21 minimalnego wynagrodzenia za pracę pracowników ustalonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, obowiązującego w okresie pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie, i następnie pomnożenia przez liczbę dni pełnienia tej służby.
5. Świadczenie pieniężne za dany miesiąc ustala i wypłaca dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę, na udokumentowany wniosek uprawnionego żołnierza OT, złożony nie później niż w ciągu trzech miesięcy po upływie miesiąca, w którym terytorialna służba wojskowa była pełniona rotacyjnie.
6. Świadczenie pieniężne wypłaca się w kwocie pomniejszonej o uposażenie, jakie żołnierz OT otrzymał z tytułu pełnienia w danym miesiącu terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie.
7. Do okresu pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie, za które przysługuje świadczenie pieniężne, nie wlicza się dni stwierdzonych w rozkazie dziennym jednostki wojskowej, w których żołnierz OT:
1) samowolnie opuścił jednostkę wojskową lub wyznaczone miejsce przebywania albo samowolnie poza nimi pozostawał;
2) z powodu spożycia alkoholu lub zażycia środków odurzających, substancji psychotropowych, ich preparatów, prekursorów oraz środków zastępczych był niezdolny do wykonywania obowiązków służbowych;
3) odmówił uczestnictwa w szkoleniu lub wykonywania obowiązków służbowych;
4) nie pełnił terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie w pełnym ustalonym wymiarze z powodu niestawienia się do niej w terminie lub nieusprawiedliwionego spóźnienia z przepustki, urlopu albo podróży służbowej.
8. W przypadku zbiegu uprawnień do wynagrodzenia ze stosunku pracy lub stosunku służbowego albo dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej lub rolniczej stanowiących podstawę do wyliczenia świadczenia pieniężnego, żołnierzowi OT przysługuje tylko jeden, korzystniejszy rodzaj świadczenia pieniężnego.
9. Wydatki z tytułu wypłaty świadczeń pieniężnych są pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
10. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób i tryb ustalania i wypłacania świadczenia pieniężnego, uwzględniając potrzebę rekompensaty utraconego wynagrodzenia albo dochodu oraz konieczność zapewnienia sprawności i szybkości postępowania.”;

31) w art. 120 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
„7. W przypadku żołnierzy OT do okresu zatrudnienia, o którym mowa
w ust. 1–3, wlicza się wyłącznie okres pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie.”;

32) w art. 124 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Pracodawca udziela pracownikowi powołanemu do odbycia ćwiczeń wojskowych, pełnienia okresowej służby wojskowej lub terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie urlopu bezpłatnego na okres trwania tych ćwiczeń lub służby.”;

33) art. 125 otrzymuje brzmienie:
„Art. 125. Pracownik powołany do zasadniczej służby wojskowej, okresowej służby wojskowej lub terytorialnej służby wojskowej otrzymuje od pracodawcy odprawę w wysokości dwutygodniowego wynagrodzenia obliczonego według zasad określonych dla ustalania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. Odprawa nie przysługuje w razie ponownego powołania do tej samej służby.”;

34) w art. 128 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Żołnierzom czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej i terytorialnej służby wojskowej, posiadającym na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny w czasie odbywania lub pełnienia służby przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, zasiłek w kwocie minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalanego na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.”;

35) w art. 128a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Żołnierzowi, z wyjątkiem żołnierza odbywającego czynną służbę wojskową poniżej trzydziestu dni, pełniącego okresową służbę wojskową lub terytorialną służbę wojskową, na którym ciąży obowiązek alimentacyjny na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu, wypłaca się zasiłek w wysokości świadczenia alimentacyjnego, jednak nie wyższy niż kwota, o której mowa w art. 128 ust. 1.”;

36) w art. 130 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do żołnierzy pełniących okresową służbę wojskową lub terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie.”;

37) w art. 131:
a) w ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Żołnierzom uznanym za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny i żołnierzom uznanym za samotnych, w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej i terytorialnej służby wojskowej, na ich udokumentowany wniosek:”,

b) ust. 3 i 3a otrzymują brzmienie:
„3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 i 2, przysługują również małżonkom żołnierzy odbywających lub pełniących czynną służbę wojskową, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej i terytorialnej służby wojskowej, jeżeli ze względu na nich żołnierze zostali uznani za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny.
3a. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 2, przysługują również innym niż wymienieni w ust. 1 żołnierzom odbywającym lub pełniącym czynną służbę wojskową, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej i terytorialnej służby wojskowej, jeżeli wystąpią z żądaniem w tej sprawie odpowiednio do pracodawcy, banku lub instytucji udzielającej kredytu lub pożyczki.”;

38) po art. 132i dodaje się art. 132j–132o w brzmieniu:
„Art. 132j. 1. Żołnierzom OT:
1) zamieszkującym poza miejscem pełnienia służby – przysługuje prawo do zwrotu kosztów dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia tej służby rotacyjnie i z powrotem na zasadach określonych w art. 72;
2) okres urlopu bezpłatnego w związku z tą służbą udzielonego przez pracodawcę jest wliczany do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, w tym wymiar urlopu wypoczynkowego za dany rok.
2. Koszty związane ze świadczeniami dla żołnierzy OT z tytułu pełnienia czynnej służby wojskowej są pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
Art. 132k. 1. Żołnierz zwolniony z terytorialnej służby wojskowej, który pełnił zawodową służbę wojskową co najmniej przez dziesięć lat, ze względu na szczególny charakter wykształcenia, doświadczenia wojskowego i wiedzy specjalistycznej korzysta z pierwszeństwa w zatrudnieniu na stanowiskach związanych z obronnością kraju w administracji publicznej.
2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, w pierwszej kolejności przysługuje byłym żołnierzom OT, którzy zostali zwolnieni z terytorialnej służby wojskowej wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do pełnienia terytorialnej służby wojskowej wskutek wypadku lub choroby pozostających w związku z pełnieniem terytorialnej służby wojskowej.
3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska pracy związane z obronnością kraju w administracji publicznej, na których są wykonywane zadania i czynności, dla których kwalifikacje żołnierzy zwolnionych z terytorialnej służby wojskowej są szczególnie przydatne, uwzględniając potrzeby obronne kraju.
Art. 132l. 1. Żołnierzom OT, którzy pełnili terytorialną służbę wojskową przez okres co najmniej trzech lat na stanowiskach służbowych lub funkcjach wojskowych odpowiadających ich kwalifikacjom nabytym przed powołaniem do tej służby lub w jej trakcie, wypłaca się ekwiwalent pieniężny z tytułu poniesionych kosztów związanych z uzyskaniem kwalifikacji przydatnych w Siłach Zbrojnych, zrewaloryzowany o prognozowany w ustawie budżetowej na dany rok wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych obowiązujący w dniu zwolnienia żołnierza ze służby wojskowej.
2. Podstawę do wypłaty ekwiwalentu stanowi umowa zawarta między wojskowym komendantem uzupełnień a żołnierzem OT, na podstawie której żołnierz OT zobowiązał się do uzyskania przed powołaniem do terytorialnej służby wojskowej określonych kwalifikacji, a wojskowy komendant uzupełnień zobowiązał się, po uzgodnieniu z dowódcą jednostki wojskowej, do powołania żołnierza OT na stanowisko służbowe lub funkcję wojskową odpowiadającą uzyskanym kwalifikacjom.
3. Ekwiwalent jest wypłacany po upływie trzech lat pełnienia terytorialnej służby wojskowej. Na wniosek żołnierza OT ekwiwalent można wypłacić przed upływem tego okresu w przypadku gdy zobowiąże się on do zwrotu wypłaconego ekwiwalentu w razie zwolnienia go z tej służby przed jej zakończeniem z przyczyn niezależnych od organów wojskowych, z wyjątkiem przypadku wynikającego z orzeczenia o niezdolności do czynnej służby wojskowej lub orzeczenia psychologicznego stwierdzającego przeciwwskazania do pełnienia tej służby albo powołania do zawodowej służby wojskowej lub przyjęcia do służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.
Art. 132m. 1. Żołnierze OT, którzy zobowiązali się do pełnienia terytorialnej służby wojskowej nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż trzy lata, mogą zostać skierowani przez wojskowego komendanta uzupełnień, w drodze decyzji, na wniosek dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, albo na swój wniosek, za zgodą dowódcy jednostki wojskowej, do odbycia kursu lub szkolenia specjalistycznego prowadzonego poza Siłami Zbrojnymi w celu uzyskania kwalifikacji przydatnych w Siłach Zbrojnych, o ile ma ono związek z zajmowanym stanowiskiem służbowym lub skierowanie żołnierza OT na kurs lub szkolenie specjalistyczne wynika z potrzeby zmiany stanowiska służbowego albo pozostawienia go w terytorialnej służbie wojskowej na kolejny okres, nie krótszy niż trzy lata.
2. Żołnierz OT ponosi koszty związane ze skierowaniem na kurs lub szkolenie specjalistyczne w przypadku:
1) nieukończenia kursu lub szkolenia specjalistycznego lub nieuzyskania kwalifikacji przydatnych w Siłach Zbrojnych;
2) zwolnienia go z terytorialnej służby wojskowej z przyczyn niezależnych od organów wojskowych przed ustalonym okresem jej pełnienia trwającym nie krócej niż trzy lata, z wyjątkiem przypadku wynikającego z orzeczenia o niezdolności do czynnej służby wojskowej lub orzeczenia psychologicznego stwierdzającego przeciwwskazania do pełnienia tej służby albo powołania do zawodowej służby wojskowej lub przyjęcia do służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.
3. Uczestnikom kursu lub szkolenia specjalistycznego, którzy są pracownikami, przysługuje:
1) zwolnienie z pracy na czas niezbędny do odbycia zajęć, z uwzględnieniem czasu koniecznego na dojazd;
2) wynagrodzenie w pełnej wysokości za czas zwolnienia z pracy z powodu odbywania zajęć.
4. Koszty związane z realizacją kursu lub szkolenia specjalistycznego oraz koszty świadczeń, o których mowa w ust. 3, są pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.
Art. 132n. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) kwalifikacje przydatne w Siłach Zbrojnych, o których mowa w art. 132l ust. 1 i art. 132m ust. 1,
2) wzory umowy, o której mowa w art. 132l ust. 2, oraz skierowania, o którym mowa w art. 132m ust. 1,
3) sposób i tryb naliczania i wypłacania ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w art. 132l ust. 1,
4) sposób i tryb naliczania oraz dokonywania zwrotu kosztów, o których mowa w art. 132m ust. 2, i kosztów świadczeń, o których mowa w art. 132m ust. 3
– uwzględniając klasyfikację zawodów i specjalności określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 36 ust. 8 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, prawa i obowiązki stron umowy oraz okres, po którego upływie wypłacany jest ekwiwalent.
Art. 132o. 1. Żołnierzowi OT można przyznać dofinansowanie kosztów studiów, nauki, stażu, kursu lub specjalizacji, zwłaszcza w specjalnościach wojskowych wymagających podwyższonych kwalifikacji, w wymiarze proporcjonalnym do deklarowanego okresu pełnienia terytorialnej służby wojskowej.
2. Dofinansowanie może być przyznane wyłącznie w przypadkach gdy poziom i kierunek nauki są zbieżne z wymaganiami kwalifikacyjnymi na zajmowanym lub na planowanym do wyznaczenia stanowisku służbowym.
3. Podstawę dofinansowania stanowi umowa zawarta między dowódcą jednostki wojskowej a żołnierzem OT, określająca zasady, wysokość i sposób tego dofinansowania oraz warunki jego zwrotu.
4. Dofinansowanie przyznaje się żołnierzowi OT w formie zwrotu opłaty uiszczonej przez żołnierza OT.
5. Dofinansowanie kosztów studiów, nauki, stażu, kursu lub specjalizacji, które trwały krócej niż sześć miesięcy, następuje po ich zakończeniu oraz przedstawieniu przez żołnierza OT dowodu uiszczenia opłaty.
6. Dofinansowanie przyznaje się w wysokości 1/3 kosztów, o których mowa w ust. 1, za każdy rok pełnienia terytorialnej służby wojskowej przez żołnierza OT po zakończeniu kształcenia.
7. Jeżeli studia, nauka, staż, kurs lub specjalizacja trwały dłużej niż sześć miesięcy, żołnierz OT przedstawia dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni służbę, zaświadczenie potwierdzające zaliczenie ich kolejnych okresów oraz dowód uiszczenia opłaty.
8. Zwrot dofinansowania przez żołnierza OT następuje w przypadku przerwania kształcenia lub zwolnienia z terytorialnej służby wojskowej przed ustalonym w umowie okresem jej pełnienia, trwającym nie krócej niż trzy lata, z przyczyn niezależnych od organów wojskowych, z wyjątkiem przypadku wynikającego z orzeczenia o niezdolności do czynnej służby wojskowej lub orzeczenia psychologicznego stwierdzającego przeciwwskazania do pełnienia tej służby albo powołania do zawodowej służby wojskowej lub przyjęcia do służby wojskowej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.
9. Zwrotu, o którym mowa w ust. 8, dochodzi dowódca jednostki wojskowej, w której żołnierz OT pełni służbę.
10. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:
1) tryb udzielania żołnierzom OT dofinansowania kosztów studiów, nauki, stażu, kursu lub specjalizacji,
2) sposób dokumentowania poniesionych przez żołnierza OT wydatków objętych dofinansowaniem,
3) wzór umowy, o której mowa w ust. 3
– uwzględniając sprawność postępowania w sprawie dofinansowania, wysokość rzeczywistych kosztów studiów, nauki, stażu, kursu lub specjalizacji, możliwość weryfikacji tych kosztów oraz prawa i obowiązki stron umowy.”;

39) w art. 134a:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Pracodawcy zatrudniającemu pracownika będącego żołnierzem rezerwy posiadającym nadany przydział kryzysowy lub żołnierzem OT przysługuje świadczenie pieniężne za okres odbywania ćwiczeń wojskowych, pełnienia okresowej służby wojskowej lub terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie przez tego żołnierza.”,

b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Pracodawca przesyła wniosek w sprawie wypłaty świadczenia wraz z dokumentami potwierdzającymi poniesione koszty, o których mowa w ust. 2, szefowi wojewódzkiego sztabu wojskowego właściwemu ze względu na siedzibę pracodawcy nie później niż przed upływem dziewięćdziesięciu dni od dnia zwolnienia żołnierza rezerwy z ćwiczeń wojskowych, z pełnienia okresowej służby wojskowej lub pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie.”,

c) ust. 8–10 otrzymują brzmienie:
„8. Kwota świadczenia za każdy dzień odbywania przez żołnierza rezerwy ćwiczeń wojskowych, pełnienia przez żołnierza rezerwy okresowej służby wojskowej lub pełnienia przez żołnierza OT terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie nie może być wyższa od 1/21 dwuipółkrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw obowiązującego w okresie poprzedzającym termin powołania do odbycia ćwiczeń wojskowych albo w okresie poprzedzającym dany miesiąc pełnienia okresowej służby wojskowej lub terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie, którego wysokość ogłasza Prezes Głównego Urzędu Statystycznego.
9. Kwotę świadczenia ustala się i wypłaca każdorazowo za czas odbywania danego rodzaju ćwiczeń wojskowych, a w przypadku okresowej służby wojskowej lub terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie – za dany miesiąc ich pełnienia.
10. Jeżeli żołnierz rezerwy posiadający nadany przydział kryzysowy lub żołnierz OT jest zatrudniony u dwóch lub więcej pracodawców, świadczenie przysługuje wszystkim zatrudniającym go pracodawcom, proporcjonalnie do poniesionych przez nich kosztów, z uwzględnieniem, że wysokość świadczenia dla jednego pracodawcy za każdy dzień odbytych ćwiczeń wojskowych albo pełnionej okresowej służby wojskowej lub terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie nie może przekraczać kwoty obliczonej na podstawie ust. 8.”;

40) w art. 142 w ust. 1 w pkt 2 lit. c otrzymuje brzmienie:
„c) kobiety, począwszy od 1 stycznia roku, w którym kończą osiemnaście lat życia, do końca roku kalendarzowego, w którym kończą pięćdziesiąt pięć lat życia.”;

41) w art. 175:
a) w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„W czasie pokoju przydziały organizacyjno-mobilizacyjne mogą być nadawane mężczyznom, którzy nie ukończyli sześćdziesięciu lat życia, i kobietom, które nie ukończyły pięćdziesięciu pięciu lat życia.”,

b) w ust. 4 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) są żołnierzami w czynnej służbie wojskowej;”;

42) art. 199b otrzymuje brzmienie:
„Art. 199b. Obywatelowi polskiemu podlegającemu powszechnemu obowiązkowi obrony może być udzielona zgoda na służbę w obcym wojsku lub obcej organizacji wojskowej tylko w przypadku, gdy ma uregulowany stosunek do służby wojskowej, nie jest żołnierzem w czynnej służbie wojskowej oraz nie posiada przydziału kryzysowego, przydziału mobilizacyjnego, pracowniczego przydziału mobilizacyjnego lub przydziału organizacyjno-mobilizacyjnego, a właściwy wojskowy komendant uzupełnień nie prowadzi postępowania w sprawie nadania temu obywatelowi któregokolwiek z tych przydziałów.”;
43) w art. 200 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. W stosunku do kurierów obowiązek świadczeń osobistych może być nałożony w celu sprawdzenia gotowości mobilizacyjnej Sił Zbrojnych oraz w przypadku powoływania w trybie natychmiastowego stawiennictwa żołnierzy rezerwy posiadających przydziały kryzysowe lub wezwania żołnierzy OT do stawienia się do pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie.”.

Art. 2.
W ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, 868, 996 i 1579) art. 88a otrzymuje brzmienie:
„Art. 88a. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, obowiązkom, o których mowa w art. 88 § 1, organ przeprowadzający dowód, zamiast wymierzyć żołnierzowi karę grzywny, występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.”.

Art. 3.
W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822 i 1823) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 163 § 3 i 4 otrzymują brzmienie:
„§ 3. O przymusowe sprowadzenie żołnierza w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, sąd zwraca się do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni on służbę, lub do Żandarmerii Wojskowej, a o przymusowe sprowadzenie funkcjonariusza Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej – do jego przełożonego.
§ 4. O ukaranie żołnierza w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, sąd występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni on służbę, a o ukaranie funkcjonariusza Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej – do jego przełożonego.”;

2) art. 2761 otrzymuje brzmienie:
„Art. 2761. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, obowiązkom, o których mowa w art. 274 i art. 276, sąd, zamiast skazać żołnierza na grzywnę, występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.”;

3) art. 762 ze zn. 1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 7621. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, obowiązkom, o których mowa w art. 762 § 1 i 2, komornik, zamiast ukarać żołnierza grzywną, występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz ten pełni służbę, z wnioskiem o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.”;

4) w art. 765 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W razie oporu komornik może wezwać pomocy organów Policji. Jeżeli opór stawia osoba wojskowa, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie, należy wezwać pomocy właściwego organu wojskowego, chyba że zwłoka grozi udaremnieniem egzekucji, a na miejscu nie ma organu wojskowego.”;

5) w art. 814 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Przeszukanie odzieży może być dokonane tylko przez osobę tej samej płci, co dłużnik. Przeszukania odzieży na żołnierzu w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, albo funkcjonariuszu Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej przeprowadza w obecności komornika odpowiednio żołnierz Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego albo osoba wyznaczona przez przełożonego funkcjonariusza.”;

6) w art. 1057 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. O wykonanie aresztu w stosunku do dłużnika będącego żołnierzem w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, albo funkcjonariuszem Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej sąd zwraca się do dowódcy jednostki wojskowej albo odpowiednio do właściwego komendanta lub kierownika jednostki organizacyjnej Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej, w której pełni on służbę, przesyłając w tym celu nakaz. O wykonanie aresztu w stosunku do dłużnika będącego żołnierzem zawodowym wyznaczonym na stanowisko służbowe w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego albo Służbie Wywiadu Wojskowego albo będącego funkcjonariuszem Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo Służby Wywiadu Wojskowego sąd zwraca się odpowiednio do Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego albo Szefa Służby Wywiadu Wojskowego, przesyłając w tym celu nakaz.”.

Art. 4.
W ustawie z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 871) w art. 30 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) w czasie odbywania czynnej służby wojskowej w okresie pokoju, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie;”.

Art. 5.
W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1552 w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) odbywania zasadniczej służby wojskowej lub jej form zastępczych, służby przygotowawczej, okresowej służby wojskowej, terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie, przeszkolenia wojskowego albo ćwiczeń wojskowych;”;
2) w art. 165 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) powołania na ćwiczenia wojskowe lub na przeszkolenie wojskowe albo stawienia się do pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie, na czas do 3 miesięcy,”;
3) w art. 166 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) odbywania ćwiczeń wojskowych lub przeszkolenia wojskowego albo pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie, przez czas do 3 miesięcy,”.

Art. 6.
W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 616) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Ustawa określa uposażenie i inne należności pieniężne żołnierzy niezawodowych odbywających zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe lub ćwiczenia wojskowe oraz pełniących służbę przygotowawczą, okresową służbę wojskową, terytorialną służbę wojskową lub służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, a także pełniących służbę kandydacką.”;

2) w art. 7:
a) ust. 1b otrzymuje brzmienie:
„1b. Żołnierzowi odbywającemu przeszkolenie wojskowe lub ćwiczenia wojskowe oraz pełniącemu służbę przygotowawczą lub terytorialną służbę wojskową rotacyjnie uposażenie wypłaca się z dołu.”,
b) po ust. 1b dodaje się ust. 1c w brzmieniu:
„1c. Dowódca jednostki wojskowej może, na wniosek żołnierza, o którym mowa w ust. 1b, wypłacić zaliczkę na poczet przyszłego uposażenia:
1) w przypadku odbywania ćwiczeń wojskowych lub pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie, gdy planowany jednorazowy okres tych ćwiczeń lub pełnienia tej służby przekracza pięć dni – do wysokości stanowiącej równowartość kwoty należnej za okres do pięciu dni ćwiczeń lub pełnienia służby;
2) w przypadku odbywania przeszkolenia wojskowego lub pełnienia służby przygotowawczej w jej pierwszym miesiącu – w wysokości stanowiącej równowartość kwoty należnej za okres do siedmiu dni przeszkolenia lub pełnienia służby.”;

3) w art. 8:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Prawo do uposażenia żołnierzy odbywających przeszkolenie wojskowe lub ćwiczenia wojskowe oraz pełniących służbę przygotowawczą wygasa z dniem zwolnienia z czynnej służby wojskowej.”,

b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Prawo do uposażenia żołnierzy odbywających ćwiczenia wojskowe rotacyjne oraz pełniących terytorialną służbę wojskową rotacyjnie wygasa z ostatnim dniem jednorazowego okresu tych ćwiczeń lub pełnienia tej służby.”;

4) po art. 27 dodaje się art. 27a w brzmieniu:
„Art. 27a. Uposażenie zasadnicze przysługuje w stawkach miesięcznych lub dziennych, w zależności od rodzaju odbywanej lub pełnionej czynnej służby wojskowej.”;

5) w art. 31:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Żołnierzom odbywającym ćwiczenia wojskowe przysługuje za każdy dzień trwania tych ćwiczeń uposażenie zasadnicze według stopnia etatowego zajmowanego stanowiska służbowego.”,

b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Żołnierzom, o których mowa w ust. 1, do czasu wyznaczenia na stanowisko służbowe przysługuje uposażenie zasadnicze według posiadanego stopnia wojskowego.”,

c) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Żołnierzom, o których mowa w ust. 1, wyznaczonym na stanowiska służbowe przewidziane w etatach jako stanowiska dowódcze, dowódca jednostki wojskowej przyznaje dodatek funkcyjny w wysokości do 15% uposażenia zasadniczego przysługującego żołnierzowi.”;

6) w art. 31a uchyla się ust. 2;

7) po art. 31b dodaje się art. 31c w brzmieniu:
„Art. 31c. 1. Żołnierzom pełniącym terytorialną służbę wojskową rotacyjnie przysługuje za każdy dzień trwania tej służby uposażenie zasadnicze i dodatki w wysokości i na zasadach określonych dla żołnierzy odbywających ćwiczenia wojskowe. Przepisy art. 31–31b stosuje się odpowiednio.
2. Żołnierzom pełniącym terytorialną służbę wojskową przysługuje za każdy miesiąc kalendarzowy pełnienia tej służby dodatek za gotowość bojową, wypłacany w najbliższym miesiącu pełnienia terytorialnej służby wojskowej rotacyjnie łącznie z uposażeniem zasadniczym.
3. Dodatek, o którym mowa w ust. 2, nie przysługuje za miesiąc kalendarzowy, w którym żołnierz nie stawił się do terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie lub nie pełnił jej z przyczyn nieusprawiedliwionych w pełnym wymiarze ustalonego czasu trwania.
4. Wysokość dodatku za gotowość bojową ustala się na poziomie nie niższym niż 10% najniższego uposażenia zasadniczego żołnierza zawodowego.”;

8) w art. 33:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W razie śmierci żołnierza, o którym mowa w art. 30, art. 31 i art. 31c ust. 1, koszty pogrzebu są pokrywane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest Minister Obrony Narodowej.”,

b) uchyla się ust. 3,

c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Odprawę, o której mowa w ust. 2, wypłaca się małżonkowi, dzieciom, rodzicom lub rodzeństwu zmarłego żołnierza.”;

9) art. 33a otrzymuje brzmienie:
„Art. 33a. Przepisy art. 33 ust. 1, 2, 4 i 5 stosuje się odpowiednio w razie śmierci żołnierza, o którym mowa w art. 30, art. 31 i art. 31c ust. 1, po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej, w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą wojskową.”;

10) w art. 34a w ust. 2 wyrazy „art. 43 i art. 45 ust. 1 pkt 2 i ust. 2” zastępuje się wyrazami „art. 34b i art. 43”;

11) po art. 34a dodaje się art. 34b w brzmieniu:
„Art. 34b. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, określi, w drodze rozporządzenia:
1) stawki uposażenia zasadniczego żołnierzy:
a) odbywających zasadniczą służbę wojskową oraz przeszkolenie wojskowe, w kwocie miesięcznej,
b) odbywających ćwiczenia wojskowe oraz pełniących terytorialną służbę wojskową rotacyjnie, w kwotach dziennych
– uwzględniając różne rodzaje służby wojskowej, a także stopień etatowy zajmowanego stanowiska służbowego lub posiadany stopień wojskowy;
2) wysokość dodatków do uposażenia zasadniczego, uwzględniając takie same rozwiązania dla wszystkich żołnierzy niezależnie od rodzaju odbywanej lub pełnionej czynnej służby wojskowej.”;

12) uchyla się art. 45.

Art. 7.
W ustawie z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 191, 298 i 904) w art. 19 po ust. 1b dodaje się ust. 1c i 1d w brzmieniu:
„1c. Ochotnicza straż pożarna może współdziałać z Wojskami Obrony Terytorialnej w zakresie niezbędnym do realizacji ich zadań.
1d. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, może określić, w drodze rozporządzenia, formy współdziałania ochotniczej straży pożarnej z Wojskami Obrony Terytorialnej, sprawy wymagające współdziałania, sposób wymiany informacji dotyczących spraw wymagających współdziałania oraz formy koordynacji wspólnych przedsięwzięć, uwzględniając potrzebę sprawnej realizacji tej współpracy.”.

Art. 8.
W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2015 r. poz. 2100 oraz z 2016 r. poz. 422, 586, 903 i 1020) po art. 48a dodaje się art. 48b w brzmieniu:
„Art. 48b. 1. Straż Leśna może współpracować z Wojskami Obrony Terytorialnej w zakresie niezbędnym do realizacji ich zadań.
2. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, może określić, w drodze rozporządzenia, formy współdziałania Straży Leśnej z Wojskami Obrony Terytorialnej, sprawy wymagające współdziałania, sposób wymiany informacji dotyczących spraw wymagających współdziałania oraz formy koordynacji wspólnych przedsięwzięć, uwzględniając potrzebę sprawnej realizacji tej współpracy.”.

Art. 9.
W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 1037) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 15c ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Okres pełnienia czynnej służby wojskowej w ramach Narodowych Sił Rezerwowych oraz terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie dolicza się, odpowiednio, na wniosek żołnierza rezerwy lub żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową rotacyjnie uprawnionego do emerytury, do wysługi emerytalnej.
2. Doliczenie, o którym mowa w ust. 1, następuje w ten sposób, że emerytura żołnierza wzrasta o wskaźnik 2,6% dotychczasowej podstawy jej wymiaru za każdy rok pełnienia czynnej służby wojskowej w ramach Narodowych Sił Rezerwowych lub terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie, a jeżeli okres ten był krótszy niż rok, to wskaźnik ten przelicza się proporcjonalnie za każdy dzień tej służby.”;

2) w art. 18g ust. 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„1. Okres pełnienia czynnej służby wojskowej w ramach Narodowych Sił Rezerwowych oraz terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie dolicza się, odpowiednio, na wniosek żołnierza rezerwy lub żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową rotacyjnie uprawnionego do emerytury, do wysługi emerytalnej.
2. Doliczenie, o którym mowa w ust. 1, następuje w ten sposób, że emerytura żołnierza wzrasta o wskaźnik 3% dotychczasowej podstawy jej wymiaru za każdy rok pełnienia czynnej służby wojskowej w ramach Narodowych Sił Rezerwowych lub terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie, a jeżeli okres ten był krótszy niż rok, to wskaźnik ten przelicza się proporcjonalnie za każdy dzień tej służby.”;

3) w art. 40 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. Do przychodu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się uposażeń i innych należności pieniężnych otrzymywanych z tytułu pełnienia niezawodowej służby wojskowej.”.

Art. 10.
W ustawie z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 207) w art. 7 w ust. 1 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie;”.

Art. 11.
uchylony

Art. 12.
W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2016 r. poz. 1137) w art. 115:
1) w § 13 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) osoba pełniąca czynną służbę wojskową, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie;”;
2) § 17 otrzymuje brzmienie:
„§ 17. Żołnierzem jest osoba pełniąca czynną służbę wojskową, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie.”.

Art. 13.
W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1749) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 124 otrzymuje brzmienie:
„Art. 124. Termin jest zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w placówce podmiotu zajmującego się doręczaniem korespondencji na terenie Unii Europejskiej, w polskim urzędzie konsularnym lub złożone przez żołnierza, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie, w dowództwie jednostki wojskowej albo przez osobę pozbawioną wolności w administracji odpowiedniego zakładu, a przez członka załogi polskiego statku morskiego – kapitanowi statku.”;

2) w art. 134 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Pisma adresowane do żołnierzy, z wyjątkiem żołnierzy pełniących terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie, oraz funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Celnej i Służby Więziennej można doręczyć adresatom za pośrednictwem ich przełożonych, przy czym wezwania przeznaczone dla żołnierzy pełniących zasadniczą służbę wojskową przesyła się do dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę, w celu doręczenia i zarządzenia stawienia się stosownie do wezwania.”;

3) w art. 247 § 7 otrzymuje brzmienie:
„§ 7. Zarządzenia, o których mowa w § 1, wykonuje Policja lub inne organy, o których mowa w art. 312, w zakresie swych właściwości, jeżeli ustawa uprawnia je do zatrzymywania osoby. Zarządzenia dotyczące zatrzymania i przymusowego doprowadzenia żołnierza w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, w sprawach niezwiązanych z wykonywaniem obowiązków służbowych, wykonują właściwe organy wojskowe.”;

4) w art. 275 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Tytułem środka zapobiegawczego można oddać oskarżonego pod dozór Policji, a oskarżonego żołnierza, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie – pod dozór przełożonego wojskowego.”;

5) w art. 288 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, obowiązkom określonym w art. 285 § 1 i art. 287 sąd lub prokurator występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której ten żołnierz pełni służbę, o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.”;

6) w art. 400 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Przepis § 1 stosuje się również w sprawach o wykroczenia popełnione przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie.”;

7) w art. 647 w § 1 w pkt 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„żołnierzy w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, o przestępstwa:”.

Art. 14.
W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. poz. 557, z późn. zm.[2])) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 10 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio również do Żandarmerii Wojskowej oraz dowódcy wojskowego, jeżeli skazany jest żołnierzem, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie.”;

2) art. 157 i art. 158 otrzymują brzmienie:
„Art. 157. Odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności wobec żołnierza, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie, sąd może odwołać również na wniosek właściwego dowódcy.
Art. 158. Wniosek o zwolnienie od wykonania kary pozbawienia wolności, o której mowa w art. 336 § 3 i 4 Kodeksu karnego, wobec żołnierza, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie, może złożyć również dowódca jednostki. Termin zawity do złożenia wniosku upływa w dniu ukończenia służby przez żołnierza.”;

3) w art. 216a § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do tymczasowo aresztowanego żołnierza służby czynnej, z wyjątkiem żołnierza terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie. W czasie czynności procesowych występuje on w umundurowaniu, z oznakami posiadanych stopni wojskowych, a jeżeli nie posiada właściwego umundurowania, korzysta z innej własnej odzieży, bielizny i obuwia.”;

4) po art. 224 dodaje się art. 224a w brzmieniu:
„Art. 224a. Przepisów części wojskowej nie stosuje się do żołnierzy terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie.”.
Art. 15. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 963, 1247, 1579, 1807 i 1810) w art. 18 w ust. 4 pkt 5 otrzymuje brzmienie:

„5) żołnierzy niezawodowych pełniących czynną służbę wojskową, z wyjątkiem żołnierzy pełniących służbę kandydacką oraz żołnierzy pełniących terytorialną służbę wojskową, stanowi kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w grudniu roku poprzedniego, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 9 i 10, a w przypadku żołnierzy niezawodowych pełniących służbę w ramach Narodowych Sił Rezerwowych lub pełniących terytorialną służbę wojskową rotacyjnie – kwota uposażenia z tytułu tej służby.”.

Art. 16.
W ustawie z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2013 r. poz. 186, z późn. zm.[3])) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 53 § 36 otrzymuje brzmienie:
„§ 36. Żołnierz jest to osoba, która pełni czynną służbę wojskową, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie; przepisy Kodeksu karnego skarbowego dotyczące żołnierzy stosuje się odpowiednio także do żołnierzy sił zbrojnych państw obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz członków ich personelu cywilnego, jeżeli ich przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe pozostają w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.”;

2) w art. 125 w § 1 wyrazy „art. 334 § 5” zastępuje się wyrazami „art. 334 § 3”.

Art. 17.
W ustawie z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to terytorium (Dz. U. z 2016 r. poz. 1108) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 3 ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Minister Obrony Narodowej może upoważnić w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, Hetmana Wielkiego Koronnego do wyrażania zgody w sytuacji:
1) klęski żywiołowej i likwidacji jej skutków,
2) katastrofy lądowej, morskiej lub lotniczej,
3) konieczności udzielenia pomocy humanitarnej,
4) realizacji ćwiczenia wojskowego wynikającego z planu zatwierdzonego przez Ministra Obrony Narodowej
– jeżeli liczebność wojsk obcych nie przekracza pięciuset osób, a okres pobytu nie przekracza dwóch miesięcy.”;

2) w art. 4 w ust. 2a wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:
„Minister Obrony Narodowej może upoważnić Hetmana Wielkiego Koronnego do wyrażania zgody na przemieszczanie się przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:”.

Art. 18.
W ustawie z dnia 25 maja 2001 r. o odpowiedzialności majątkowej żołnierzy (Dz. U. poz. 967 oraz z 2003 r. poz. 1750) w art. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) żołnierzu – należy przez to rozumieć żołnierza w czynnej służbie wojskowej, o którym mowa w ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1726 i …) i w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1534 i …), z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie,”.

Art. 19.
W ustawie z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1727 i 1823) w art. 62:

1) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Straż ochrony kolei jest zobowiązana do współdziałania z Policją, Strażą Graniczną, Żandarmerią Wojskową, organami kontroli skarbowej i Inspekcją Transportu Drogowego oraz może współdziałać z Wojskami Obrony Terytorialnej.”;

2) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, może określić, w drodze rozporządzenia, formy współdziałania straży ochrony kolei z Wojskami Obrony Terytorialnej, sprawy wymagające współdziałania, sposób wymiany informacji dotyczących spraw wymagających współdziałania i sposób koordynacji wspólnych przedsięwzięć, uwzględniając potrzebę sprawnej realizacji tej współpracy.”.

Art. 20.
W ustawie z dnia 11 kwietnia 2003 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. z 2014 r. poz. 213 i 1822) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Świadczenia odszkodowawcze określone w ustawie przysługują żołnierzowi, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, zwanego dalej „wypadkiem”, albo wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, zwanej dalej „chorobą”, jak również żołnierzowi, który poniósł szkodę majątkową wskutek wypadku, a także rodzinie żołnierza, który zmarł wskutek wypadku lub choroby.”;

2) w art. 22 w ust. 2 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„) Hetman Wielki Koronny, Hetman Polny Koronny, Hetman Nadworny, Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, dowódca (szef) jednostki organizacyjnej bezpośrednio podporządkowanej Ministrowi Obrony Narodowej lub nadzorowanej przez Ministra Obrony Narodowej albo ich zastępcy – decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje Minister Obrony Narodowej.”.

Art. 21.
W ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1726) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 10 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) w korpusach podoficerów zawodowych i szeregowych zawodowych – Hetman Wielki Koronny, Hetman Polny Koronny, Hetman Nadowrny, Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej i Dowódca Garnizonu Warszawa, w podległych jednostkach wojskowych;”;

2) w art. 27 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
„4. Żołnierzom zawodowym można nadać tytuł żołnierza zawodowego inny niż stopień wojskowy.
5. Minister Obrony Narodowej może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić tytuły żołnierza zawodowego inne niż stopnie wojskowe, biorąc pod uwagę kwalifikacje uzyskane w odpowiednich formach kształcenia.”;

3) art. 43 otrzymuje brzmienie:
„Art. 43. 1. Wyznaczenie na stanowiska służbowe Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego następuje z uwzględnieniem odrębnych przepisów.
2. Kadencja na stanowiskach służbowych Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wynosi trzy lata, z możliwością wyznaczenia na ponowną kadencję, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Żołnierz zawodowy zajmujący stanowisko służbowe Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego może być zwolniony z zajmowanego stanowiska przed upływem kadencji przez Króla Polski w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej lub na jego wniosek, jeżeli przemawiają za tym uzasadnione potrzeby Sił Zbrojnych.”;

4) w art. 44 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) Hetman Wielki Koronny, Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Dowódca Wojsk Obrony Terytorialnej, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej i szef jednostki organizacyjnej właściwej do spraw uzbrojenia podległej Ministrowi Obrony Narodowej – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego podpułkownika (komandora porucznika) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 3 i 4;”;

5) w art. 67:
a) po ust. 4 dodaje się ust. 4a–4f w brzmieniu:
„4a. Żołnierzom zawodowym wyznaczonym lub skierowanym do pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa wykonuje się jeden raz w czasie zawodowej służby wojskowej badanie polegające na pobraniu materiału genetycznego, realizowane przez podmioty lecznicze, dla których podmiotem tworzącym jest Minister Obrony Narodowej.
4b. Pobrany materiał genetyczny jest przechowywany w podmiocie leczniczym, o którym mowa w ust. 4a, w pracowni właściwej do wykonania badania cytogenetycznego.
4c. Pobrany materiał genetyczny jest przechowywany przez okres pełnienia zawodowej służby wojskowej przez żołnierza, a po odejściu ze służby podlega komisyjnemu zniszczeniu.
4d. Pobrany materiał genetyczny niszczy niezwłocznie komisja powołana przez Ministra Obrony Narodowej. Z czynności komisji sporządza się protokół.
4e. Dokumentacja medyczna dotycząca pobranego materiału genetycznego może być udostępniona przez podmiot leczniczy, o którym mowa w ust. 4a, żołnierzowi zawodowemu, na jego wniosek.
4f. Koszty pobrania oraz przechowywania materiału genetycznego w podmiotach leczniczych, o których mowa w ust. 4a, są finansowane na podstawie umowy zawartej z kierownikiem podmiotu leczniczego.”,
b) w ust. 7 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
„2a) tryb kierowania żołnierzy zawodowych na badania, o których mowa w ust. 4a, uwzględniając sprawność postępowania;”;

6) w art. 90 w ust. 1d wyrazy „o którym mowa w ust. 2 pkt 2” zastępuje się wyrazami „o którym mowa w ust. 1a pkt 2”;

7) w art. 111b ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Minister Obrony Narodowej, w przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych, może określić inny termin zwolnienia z zawodowej służby wojskowej dla żołnierzy zawodowych posiadających stopnie wojskowe generałów (admirałów) wyznaczanych na stanowiska służbowe w organizacji międzynarodowej albo międzynarodowej strukturze wojskowej albo na stanowiska służbowe Hetmana Wielkiego Koronnego, Hetmana Polnego Koronnego, Hetmana Nadwornego lub Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, którzy mieliby być zwolnieni ze służby na podstawie art. 111 pkt 5, za ich pisemną zgodą.”;

8) w art. 134a ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku zwolnienia żołnierza ze służby kandydackiej na podstawie art. 134 ust. 1 pkt 4 i 9 zwalnia się go z obowiązku zwrotu kosztów, o których mowa w art. 124 ust. 6, w przypadku powołania do zawodowej służby wojskowej lub pełnienia czynnej służby wojskowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku wykonywania obowiązków w ramach Narodowych Sił Rezerwowych lub Wojsk Obrony Terytorialnej – przez okres dwa razy dłuższy niż okres pełnienia służby kandydackiej, za który nalicza się koszty.”;

9) w art. 143 w ust. 2 pkt 2-3 otrzymują brzmienie:
2) Hetman Wielki Koronny– na wszystkie stanowiska służbowe do stopnia etatowego generała (admirała) włącznie w podległych mu jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 3–7;
„3) Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Hetman Polny Koronny, Hetman Nadworny, Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Służby Wywiadu Wojskowego i Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej – w odniesieniu do stanowisk służbowych do stopnia etatowego pułkownika (komandora) włącznie w podległych jednostkach wojskowych, z zastrzeżeniem pkt 4–7;”.

Art. 22.
W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645, 691, 868, 1265 i 1579) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 71 w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego, służby przygotowawczej, służby kandydackiej, kontraktowej zawodowej służby wojskowej, ćwiczeń wojskowych, okresowej służby wojskowej, terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie lub służby wojskowej pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej, a także służby w charakterze funkcjonariusza, o którym mowa w ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 708);”;
2) w art. 73 w ust. 6 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) powołania i zwolnienia z zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego, służby przygotowawczej, służby kandydackiej, kontraktowej zawodowej służby wojskowej, ćwiczeń wojskowych, w tym poszczególnych dni w przypadku ćwiczeń wojskowych rotacyjnych, okresowej służby wojskowej lub służby wojskowej pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny oraz zasadniczej służby w obronie cywilnej i służby zastępczej, a także stawienia się i zwolnienia z ćwiczeń wojskowych rotacyjnych lub terytorialnej służby wojskowej pełnionej rotacyjnie;”.

Art. 23.
W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1793 i 1807) w art. 66 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe oraz pełniący terytorialną służbę wojskową, służbę kandydacką, służbę przygotowawczą lub służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny – o ile nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia z innego tytułu;”.

Art. 24.
W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego w art. 10:

1) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) ze Sztabem Generalnym Wojska Polskiego i innymi komórkami organizacyjnymi Ministerstwa Obrony Narodowej oraz Hetmanem Wielkim Koronnym, Szefem Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, dowódcami garnizonów wojskowych i jednostek wojskowych;”;

2) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu, zakres i tryb współdziałania SKW i SWW ze Sztabem Generalnym Wojska Polskiego i innymi komórkami organizacyjnymi Ministerstwa Obrony Narodowej oraz Hetmanem Wielkim Koronnym, Dowódcą Wojsk Obrony Terytorialnej, Szefem Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych, dowódcami garnizonów wojskowych i jednostek wojskowych.”.

Art. 25.
W ustawie z dnia 9 października 2009 r. o dyscyplinie wojskowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 772) w art. 84 w ust. 6 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) Wojsk Obrony Terytorialnej – prowadzi i przechowuje się w sposób określony w pkt 1 w jednostce wojskowej, w której żołnierz pełni terytorialną służbę wojskową;”.

Art. 26.
Obywatele polscy, którzy do dnia 31 grudnia 2023 r. ukończyli pięćdziesiąt lat życia:
1) a posiadający stopień podoficerski lub oficerski – sześćdziesiąt lat życia, nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej;
2) nie podlegają obowiązkowi stawienia się do kwalifikacji wojskowej.

Art. 27.
Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
1) art. 14 ust. 6, art. 30a ust. 4, art. 59a ust. 7 i art. 134a ust. 12 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 14 ust. 6, art. 30a ust. 4, art. 59a ust. 7 i art. 134a ust. 12 ustawy zmienianej w art. 1,
2) art. 67 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 67 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
3) art. 45 ustawy zmienianej w art. 6 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 34b ustawy zmienianej w art. 6, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
4) art. 67 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 21 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 67 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 21, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
5) art. 10 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 24 zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 24, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą
– nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 28.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.

Król Polski:(-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z 7 stycznia 2024 roku o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

Art. 1.
W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wprowadza się następujące zmiany:
1) uchyla się rozdział 6a;
2) po art. 53 dodaje się art. 53a w brzmieniu:
"Art. 53a. 1. Kto, wytwarza lub przerabia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej środek zastępczy lub nową substancję psychoaktywną, mogącą stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych mogących stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia albo czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.";
3) po art. 55 dodaje się art. 55a w brzmieniu:
"Art. 55a. 1. Kto dokonuje przywozu, wywozu, przewozu, wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych mogących stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia, podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności do lat 5.
2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych mogących stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia albo czyn ten został popełniony w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.";
4) po art. 56 dodaje się art. 56a w brzmieniu:
"Art. 56a. 1. Kto wprowadza do obrotu środki zastępcze lub nowe substancje psychoaktywne mogące stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia albo uczestniczy w takim obrocie, podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
3. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych mogących stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.";
5) art. 57 otrzymuje brzmienie:
"Art. 57. 1. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 55 ust. 1 lub art. 56 ust. 1, art. 55a ust. 1, art. 56a ust. 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w art. 55 ust. 3 lub art. 56 ust. 3, art. 55a ust. 3, art. 56a ust. 3, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.";
6) po art. 58 dodaje się art. 58a w brzmieniu:
"Art. 58a. 1. Kto udziela innej osobie środka zastępczego lub nowej substancji psychoaktywnej mogącej stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia, ułatwia albo umożliwia ich użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, udziela środka zastępczego lub nowej substancji psychoaktywnej małoletniemu lub nakłania go do użycia takiego środka lub substancji albo udziela ich w znacznych ilościach innej osobie, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.";
7) po art. 59 dodaje się art. 59a w brzmieniu:
"Art. 59a. 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka zastępczego lub nowej substancji psychoaktywnej mogących stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10
2. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, udziela małoletniemu środka zastępczego lub nowej substancji psychoaktywnej mogącą stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia, ułatwia użycie albo nakłania go do użycia takiego środka lub substancji, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.";
8) art. 60 otrzymuje brzmienie:
"Art. 60. Kto, będąc właścicielem lub działającym w jego imieniu zarządcą albo kierownikiem zakładu gastronomicznego, lokalu rozrywkowego lub prowadząc inną działalność usługową, mając wiarygodną wiadomość o popełnieniu przestępstwa określonego w art. 56, 58, 59, 56a, 58a,59a na terenie tego zakładu lub lokalu, nie powiadamia o tym niezwłocznie organów ścigania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.";
9) po art. 62a dodaje się art. 62b o treści następującej:
"Art. 62b. 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki zastępcze lub nowe substancje psychoaktywne mogące stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia, podlega karze grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.
2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych mogących stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.";
10) po art. 62b dodaje się art. 62c w brzmieniu:
"Art. 62c. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62b ust. 1 lub 3, są środki zastępcze lub nowe substancje psychoaktywne mogące stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.”.

Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie w terminie miesiąca od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z dnia 7 stycznia 2024 r. o symbolach narodowych Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 1.
1. Orzeł Biały, biało-czerwone barwy, „Mazurek Dąbrowskiego”, „Boże, coś Polskę”, mały, średni i wielki herb Rzeczypospolitej Polskiej oraz insygnia koronacyjne są symbolami Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Otaczanie tych symboli czcią i szacunkiem jest prawem i obowiązkiem każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej oraz wszystkich organów państwowych, instytucji i organizacji.
3. Symbole Rzeczypospolitej Polskiej pozostają pod szczególną ochroną prawa, przewidzianą w odrębnych przepisach.

Art. 2.
1. Godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego ze złotą koroną zwieńczoną krzyżem na głowie zwróconej w prawo, z rozwiniętymi skrzydłami, z dziobem i szponami złotymi.
2. Wzór godła Rzeczypospolitej Polskiej zawiera załącznik nr 1.
Art. 3.
1. Herbem małym Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego ze złotą koroną zwieńczoną krzyżem na głowie zwróconej w prawo, z rozwiniętymi skrzydłami, z dziobem i szponami złotymi umieszczony w czerwonym polu tarczy.
2. Wzór herbu małego RP zawiera załącznik nr 2.
3. Herbem średnim Rzeczypospolitej Polskiej jest herb mały RP z herbem rodowym aktualnie panującego monarchy na piersi orła, zwieńczony koroną Chrobrego, trzymany przez dwa anioły symbolizujące Pokój i Sprawiedliwość. Anioły stoją na brązowym postumencie a tarczę herbową otaczają łańcuchy Orderu Orła Białego i Orderu Odrodzenia Polski.
4. Wzór herbu średniego RP zawiera załącznik nr 3.
5. Herbem wielkim Rzeczypospolitej Polskiej jest herb średni RP umieszczony w gronostajowym płaszczu, zwieńczonym koroną Chrobrego.
6. Wzór herbu wielkiego RP zawiera załącznik nr 4.
Art. 4. Wizerunku orła ustalonego dla godła używają:
1) organy władzy państwowej;
2) organy administracji rządowej;
3) gminy, związki międzygminne oraz ich organy;
4) powiaty, związki powiatów oraz ich organy;
5) związki powiatowo-gminne oraz ich organy;
6) związki metropolitalne i ich organy;
7) samorządy województw oraz ich organy;
8) sądy, prokuratury i komornicy sądowi;
9) samorządowe kolegia odwoławcze;
10) regionalne izby obrachunkowe;
11) jednostki organizacyjne Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
12) jednostki organizacyjne Policji, Straży Granicznej, Służby Celnej, Państwowej Straży Pożarnej i Obrony Cywilnej Kraju;
13) jednostki organizacyjne Służby Więziennej;
14) szkoły publiczne, szkoły niepubliczne o uprawnieniach szkół publicznych, państwowe szkoły wyższe, niepaństwowe szkoły wyższe;
15) inne podmioty, jeżeli przepisy szczególne uprawniają je do używania wizerunku orła.
Art. 5. 1. Godło lub herb Rzeczypospolitej Polskiej umieszcza się w szczególności w pomieszczeniach urzędowych i salach posiedzeń, salach wykładowych i lekcyjnych należących do:
1) organów państwowych;
2) organów gmin, powiatów, samorządów województw oraz związków jednostek samorządu terytorialnego;
3) klubów, kół i zespołów poselskich, senackich i parlamentarnych oraz biur poselskich, senatorskich i poselsko- -senatorskich;
4) jednostek Sił Zbrojnych;
5) szkół i placówek oświatowo-wychowawczych;
6) przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych oraz innych oficjalnych przedstawicielstw i misji za granicą.
2. Na budynkach siedzib podmiotów, o których mowa w art. 4, umieszcza się urzędowe tablice z godłem lub herbem Rzeczypospolitej Polskiej oraz urzędowe tablice z napisem nazwy tego podmiotu.
3. Urzędowa tablica z godłem ma kształt owalny w układzie pionowym, obwódkę biało-czerwoną i tło szare, na którym znajduje się godło lub herb Rzeczypospolitej Polskiej. Urzędowa tablica z napisem jest prostokątna w układzie poziomym, ma tło czerwone, a litery napisu białe.
4. Godło i herb Rzeczypospolitej Polskiej można umieszczać w innych miejscach niż wymienione w ust. 1, z uwzględnieniem art. 1 ust. 2. 3. Jednostki organizacyjne wymienione w ust. 1 pkt 4, w wypadkach przewidzianych w prawie i zwyczajach międzynarodowych, umieszczają godło Rzeczypospolitej Polskiej także na obiektach stanowiących ich siedziby urzędowe.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, wzory oraz wymiary urzędowych tablic z godłem i heRzeczypospolitej Polskiej i napisem, a także sposób ich umieszczania na budynkach siedzib podmiotów, o których mowa w art. 4, biorąc pod uwagę czytelność i estetykę tablic oraz funkcjonalność ich umieszczania.
Art. 6. Godło lub herb Rzeczypospolitej Polskiej umieszcza się na stroju reprezentacji kraju, na stroju reprezentacji olimpijskiej oraz na stroju reprezentacji paraolimpijskiej, na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, z uwzględnieniem art. 1 ust. 2.

Art. 7. 1. Barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony, ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego.
2. Przy umieszczaniu barw Rzeczypospolitej Polskiej w układzie pionowym kolor biały umieszcza się po lewej stronie płaszczyzny oglądanej z przodu.
3. Wzór barw Rzeczypospolitej Polskiej zawiera załącznik nr 5.

Art. 7. 1. Barwy Rzeczypospolitej Polskiej stanowią składniki flagi państwowej Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Każdy ma prawo używać barw Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w celu podkreślenia znaczenia uroczystości, świąt lub innych wydarzeń, z uwzględnieniem art. 1 ust. 2.

Art. 8. 1. Flagą państwową Rzeczypospolitej Polskiej jest prostokątny płat tkaniny o barwach Rzeczypospolitej Polskiej, umieszczony na maszcie.
2. Flagą państwową Rzeczypospolitej Polskiej jest także flaga określona w ust. 1, z umieszczonym pośrodku białego pasa herbem małym Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Wzory flagi państwowej Rzeczypospolitej Polskiej i flagi państwowej z herbem małym Rzeczypospolitej Polskiej zawiera załącznik nr 6.

Art. 9. Ustanawia się dzień 2 maja Dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 10. 1. Flagę państwową Rzeczypospolitej Polskiej podnosi się na budynkach lub przed budynkami stanowiącymi siedziby urzędowe albo miejsce obrad:
1) Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej;
2) Senatu Rzeczypospolitej Polskiej;
3) Króla Polski;
4) Rady Ministrów oraz Prezesa Rady Ministrów;
5) organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego – w czasie ich sesji;
6) organów administracji rządowej i innych organów państwowych oraz państwowych jednostek organizacyjnych, a także organów jednostek samorządu terytorialnego i samorządowych jednostek organizacyjnych – z okazji uroczystości oraz rocznic i świąt państwowych.
2. Flagę państwową Rzeczypospolitej Polskiej podnoszą również polskie statki żeglugi śródlądowej.
3. Flagę państwową Rzeczypospolitej Polskiej zaleca się podnosić lub umieszczać na budynkach mieszkalnych lub przed budynkami mieszkalnymi oraz na budynkach lub przed budynkami, w których prowadzi się działalność gospodarczą lub w innych miejscach niż wymienione w ust. 1 i 2 – z okazji świąt i rocznic państwowych oraz innych uroczystości o zasięgu państwowym lub lokalnym, z uwzględnieniem art. 1 ust. 2.

Art. 11. 1. Flagę państwową z herbem małym Rzeczypospolitej Polskiej podnoszą:
1) przedstawicielstwa dyplomatyczne, urzędy konsularne oraz inne oficjalne przedstawicielstwa i misje za granicą na budynkach lub przed budynkami ich siedzib urzędowych, a także kierownicy tych przedstawicielstw, urzędów i misji na swych rezydencjach i środkach komunikacji – w wypadkach przewidzianych w prawie i zwyczajach międzynarodowych;
2) cywilne lotniska i lądowiska;
3) cywilne samoloty komunikacyjne podczas lotów za granicą;
4) kapitanaty (bosmanaty) portów – na budynkach lub przed budynkami stanowiącymi ich siedziby urzędowe.
2. Minister właściwy do spraw zagranicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady dotyczące postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uwzględniając praktykę i zwyczaje istniejące w państwie przyjmującym, określając sytuacje, w których podnoszenie flagi państwowej jest obowiązkowe, oraz określając szczegółowo jej usytuowanie.
3. Minister właściwy do spraw transportu i gospodarki morskiej określi sposób podnoszenia flagi państwowej z godłem Rzeczypospolitej Polskiej na cywilnych lotniskach i lądowiskach oraz na cywilnych samolotach komunikacyjnych podczas lotów za granicą.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, sposób używania flagi państwowej z herbem małym Rzeczypospolitej Polskiej przez oddziały i jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej podczas oficjalnych uroczystości poza granicami państwa oraz w kontaktach międzynarodowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uwzględniając charakter uroczystości.

Art. 12. 1. Flagę państwową z herbem małym Rzeczypospolitej Polskiej podnoszą polskie statki morskie jako banderę, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami szczególnymi; ponadto do bandery stosuje się prawo i zwyczaje międzynarodowe.
2. Statki morskie pełniące specjalną służbę państwową podnoszą także flagę oznaczającą pełnienie tej służby.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej ustala wzory flag na oznaczenie pełnionej specjalnej służby państwowej oraz okoliczności i warunki ich podnoszenia.

Art. 13. Przepisy wydane na podstawie ustawy mogą przewidywać obowiązek podnoszenia flagi państwowej Rzeczypospolitej Polskiej także w innych wypadkach niż określone w art. 8-12.

Art. 14. 1. Król Polski może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić żałobę narodową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozporządzenie w szczególności powinno określać przyczyny wprowadzenia oraz czas trwania żałoby narodowej, uwzględniając uwarunkowania kulturowe i historyczne oraz przyjęte w tym zakresie zwyczaje.
2. W czasie trwania żałoby narodowej flagę państwową opuszcza się do połowy masztu.

Art. 15. 1. Hymnem państwowym Rzeczypospolitej Polskiej jest „Mazurek Dąbrowskiego”.
2. Tekst literacki hymnu państwowego zawiera załącznik nr 7.
3. Tekst muzyczny hymnu państwowego w układach: na jeden głos, na fortepian oraz na głos i fortepian zawiera załącznik nr 8.
4. Minister właściwy do spraw kultury i sztuki zatwierdza tekst muzyczny hymnu państwowego w układach: na zespoły chóralne, instrumentalne i instrumentalno-wokalne.

Art. 16. 1. Hymn państwowy wykonuje się lub odtwarza publicznie w układach, o których mowa w art. 15.
2. Publicznie hymn państwowy wykonuje się lub odtwarza w szczególności w czasie uroczystości oraz świąt i rocznic państwowych.

Art. 17. 1. Podczas wykonywania lub odtwarzania hymnu państwowego obowiązuje zachowanie powagi i spokoju. Osoby obecne podczas publicznego wykonywania lub odtwarzania hymnu stoją w postawie wyrażającej szacunek, a ponadto mężczyźni w ubraniach cywilnych – zdejmują nakrycia głowy, zaś osoby w umundurowaniu obejmującym nakrycie głowy, niebędące w zorganizowanej grupie – oddają honory przez salutowanie. Poczty sztandarowe podczas wykonywania lub odtwarzania hymnu oddają honory przez pochylenie sztandaru.
2. Przepisy wydane na podstawie ustawy określają zachowanie się osób w umundurowaniu, występujących w zorganizowanej grupie.

Art. 18. 1. Hymnem królewskim Rzeczypospolitej Polskiej jest „Boże, coś Polskę”.
2. Tekst literacki hymnu państwowego zawiera załącznik nr 9.
3. Tekst muzyczny hymnu państwowego w układach: na jeden głos, na fortepian oraz na głos i fortepian zawiera załącznik nr 10.
4. Minister właściwy do spraw kultury i sztuki zatwierdza tekst muzyczny hymnu państwowego w układach: na zespoły chóralne, instrumentalne i instrumentalno-wokalne.

Art. 19. Godło, herby i barwy Rzeczypospolitej Polskiej są umieszczane, a hymny państwowy i królewski Rzeczypospolitej Polskiej wykonywany lub odtwarzany w sposób zapewniający im należną cześć i szacunek.

Art. 20. 1. Symbole Rzeczypospolitej Polskiej nie mogą być umieszczane na przedmiotach przeznaczonych do obrotu handlowego.
2. Dozwolone jest umieszczanie na przedmiotach przeznaczonych do obrotu handlowego godła, herbu lub barw Rzeczypospolitej Polskiej w formie stylizowanej lub artystycznie przetworzonej.

Art. 21. Pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej jest metalowa, tłoczona pieczęć okrągła średnicy 77 mm, zawierająca pośrodku wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, a w otoku napis „Rzeczpospolita Polska”.

Art. 22. 1. Pieczęcią Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej jest metalowa, tłoczona pieczęć okrągła średnicy 62 mm, zawierająca pośrodku wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, a w otoku napis „Sejm Rzeczypospolitej Polskiej”.
2. Pieczęcią Senatu Rzeczypospolitej Polskiej jest metalowa, tłoczona pieczęć okrągła średnicy 62 mm, zawierająca pośrodku wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, a w otoku napis „Senat Rzeczypospolitej Polskiej”.
3. Pieczęcią Króla Polski jest metalowa, tłoczona pieczęć okrągła średnicy 62 mm, zawierająca pośrodku wizerunek herbu wielkiego Rzeczypospolitej Polskiej, a w otoku napis zawierający imię panującego króla i tytuł: "z Bożej łaski i woli narodu król Polski, książę mazowiecki, podlaski, śląski, cieszyński i pomorski, hrabia kłodzki, Pan Ziemi Lubuskiej ”.
4. Pieczęcią Królowej Polski jest metalowa, tłoczona pieczęć okrągła średnicy 62 mm, zawierająca pośrodku wizerunek herbu wielkiego Rzeczypospolitej Polskiej, a w otoku napis zawierający imię panującej królowej i tytuł: "z Bożej łaski i woli narodu królowa Polski, księżna mazowiecka, podlaska, śląska, cieszyńska i pomorska, hrabina kłodzka, Pani Ziemi Lubuskiej ”.

Art. 23. 1. Urzędową pieczęcią jest metalowa, tłoczona pieczęć okrągła zawierająca pośrodku wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, a w otoku napis odpowiadający nazwie podmiotu uprawnionego do używania urzędowej pieczęci.
2. Urzędową pieczęcią gminy, powiatu, samorządu województwa lub związku jednostek samorządu terytorialnego może być również pieczęć, o której mowa w ust. 1, zawierająca pośrodku, zamiast wizerunku orła ustalonego dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, odpowiednio herb gminy, powiatu lub województwa. Odcisk pieczęci z herbem nie może być umieszczany na dokumentach urzędowych w sprawach z zakresu administracji rządowej.
3. Urzędowej pieczęci używają podmioty, o których mowa w art. 4.
Art. 24. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, wymiary oraz sposób używania i strzeżenia urzędowych pieczęci, a także tryb zamawiania i sposób wyrobu urzędowych pieczęci oraz nadzór nad ich wyrobem, uwzględniając w szczególności konieczność zapobieżenia utracie urzędowych pieczęci przez uprawnione podmioty.

Art. 25. 1. Król Polski, w drodze rozporządzenia:
1) wydaje przepisy przewidziane w art. 14,
2) może ustalać zasady obchodów świąt i rocznic państwowych oraz innych uroczystości o zasięgu państwowym lub lokalnym – biorąc pod uwagę uwarunkowania kulturowe i historyczne oraz przyjęte w tym zakresie zwyczaje, kierując się w szczególności potrzebami społeczności lokalnych.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, sposób i okoliczności stosowania symboli Rzeczypospolitej Polskiej w jednostkach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, uwzględniając rodzaj jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 26. Traci moc ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych.

Art. 27. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Załączniki

Załącznik nr 2:

Załącznik nr 4:

Załącznik nr 6:

flaga 1.png

flaga 2.png

Załącznik nr 7:

Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy.
Co nam obca przemoc wzięła,
Szablą odbierzemy.

Marsz, marsz, Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski.
Za twoim przewodem
Złączym się z narodem.

Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
Będziem Polakami.
Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.

Marsz, marsz, Dąbrowski...

Jak Czarniecki do Poznania
Po szwedzkim zaborze,
Dla ojczyzny ratowania
Wrócim się przez morze.

Marsz, marsz, Dąbrowski...

Już tam ojciec do swej Basi
Mówi zapłakany –
Słuchaj jeno, pono nasi
Biją w tarabany.

Marsz, marsz, Dąbrowski...

Załącznik nr 9

Boże! Coś Polskę przez tak liczne wieki
Otaczał blaskiem potęgi i chwały
I tarczą swojej zasłaniał opieki
Od nieszczęść, które przywalić ją miały

Przed Twe ołtarze zanosim błaganie,
Naszego Króla zachowaj nam Panie!

Tyś, coś ją potem, tknięty jej upadkiem,
Wspierał walczącą za najświętszą sprawę,
I chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem,
Wśród samych nieszczęść pomnożył jej sławę

Przed Twe ołtarze...

Ty, coś na koniec nowymi ją cudy
Wskrzesił i sławne z klęsk wzajemnych w boju
Połączył z sobą dwa braterskie ludy,
Pod jedno berło Anioła pokoju:

Przed Twe ołtarze...

Wróć nowej Polsce świetność starożytną
I spraw, niech pod Nim szczęśliwą zostanie
Niech zaprzyjaźnione dwa narody kwitną,
I błogosławią Jego panowanie;

Przed Twe ołtarze...

Ustawa z dnia 7 stycznia 2024 roku o kontynuacji programu ulg dla dzieci, młodzieży, studentów, emerytów, rencistów, niepełnosprawnych, kombatantów oraz rodzin wielodzietnych w instytucjach kultury - "Kultura za złotówkę"

Art. 1.
1. Wprowadza się kontynuację programu zawartego w ustawie z dnia 16 sierpnia 2021 r. o ulgach dla dzieci, młodzieży, studentów, emerytów, rencistów, niepełnosprawnych, kombatantów oraz rodzin wielodzietnych w instytucjach kultury - "Kultura za złotówkę".
2. Rodziny wielodzietne są to rodziny z minimum trojgiem dzieci.

Art. 2.
Punkty uzyskane do dnia 16 sierpnia 2024 r. zostają zamienione na bon upoważniający do wstępu do instytucji wymienionych w art. 9. w takiej wysokości, że każde 5 punktów uzyskanych na karcie równają się uzyskaniu kwoty 10 zł na bonie, jednak bon nie może przekraczać 100 zł.

Art. 3.
1. Program lojalnościowy "Kultura za złotówkę" obowiązuje we wszystkich instytucjach kultury wymienionych w art. 9.
2. By stać się członkiem programu lojalnościowego "Kultura za złotówkę", należy:
a) kwalifikować się do grup wymienionych w art. 1.,
b) złożyć w Wydziale Kultury Urzędu Marszałkowskiego odpowiedniego województwa pakiet dokumentów osobiście lub drogą listową.

Art. 4.
Pakiet dokumentów, o których mowa w art. 3. ust. 2. lit. a), zawiera:
a) imię i nazwisko
b) datę urodzenia
c) pesel
d) miejsce zamieszkania
e) kwalifikację do jeden z grup, o których mowa w art. 1.

Art. 5.
Po zaakceptowaniu pakietu dokumentów, wnioskodawca otrzymuje kartę lojalnościową, na którą nabijane są punkty, i która pozwala na uzyskanie zniżek.

Art. 6.
Za każdą wydaną złotówkę w instytucjach kultury, wymienionych w art. 9 ust. 1, przyznaje się 0,1 pkt. W odniesieniu do instytucji wskazanych w art. 9 ust. 1, gdy wizyta nie wiąże się z odpłatnością, punkty przyznaje się na podstawie zarejestrowanego wejścia, w wysokości 0,1 pkt - nie więcej jednak niż w wysokości 2 pkt. w skali roku. Za każdą wypożyczoną książkę przysługuje 0,2 pkt., jednak nie więcej niż 10 pkt. w skali roku.

Art. 7.
Uzyskanie odpowiedniej ilości punktów kwalifikuje do zniżek:
a) 10% zniżki przy uzyskaniu 10 pkt.
b) 20% zniżki przy uzyskaniu 25 pkt.
c) 25% zniżki przy uzyskaniu 35 pkt.
d) 30% zniżki przy uzyskaniu 45 pkt.
e) 40% zniżki przy uzyskaniu 50 pkt.
f) 50% zniżki przy uzyskaniu 60 pkt.
g) 60% zniżki przy uzyskaniu 75 pkt.
g) 75% zniżki przy uzyskaniu 85 pkt.
h) 85% zniżki przy uzyskaniu 95 pkt.
j) 90% zniżki przy uzyskaniu 125 pkt.
i) biletu w cenie 1 zł przy uzyskaniu 150 pkt.

Art. 8.
By aktywować kartę, należy dokonać wizyty w instytucjach kultury, wymienionych w art. 9. W dniu aktywacji zostaną doliczone dodatkowe 2 punkty.

Art. 9.
1. Instytucje kultury, które biorą udział w programie to:
1) Zespół Budynków Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej przy ul. Wiejskiej,
2) Pałac Namiestnikowski,
3) Pałac Belwederski,
4) Łazienki Królewskie w Warszawie,
5) Zamek Królewski w Warszawie,
6) Zamek Ujazdowski
7) wszystkie teatry, opery i muzea kierowane przez instytucje państwowe lub samorządowe,
8) biblioteki podlegające uczelniom wyższym,
9) biblioteki powiatowe,
10) kościoły lub bazyliki, które są wpisane do rejestru zabytków,
11) polskie obiekty wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO;
12) inne instytucje kultury, określone w ust. 3
2. Zakres i formę udziału instytucji określonych w ust. 1 pkt 1-11 określa minister właściwy ds. kultury w porozumieniu z organami zarządzającymi tymi instytucjami.
3. Instytucje o których mowa w ust. 1 pkt 12 biorą udział w programie na podstawie umowy zawartej z ministrem właściwym ds. kultury. Przez instytucje kultury określone w ust. 3 rozumie się biblioteki, kina, teatry, opery i muzea, które nie są kierowane przez instytucje państwowe lub samorządowe.

Art. 10.
Ustawa wchodzi w życie w dniu 16 sierpnia 2024 r.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z 7 stycznia 2024 roku o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym

Art. 1.
W ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 96a dodaje się art. 96b w brzmieniu:
"Art. 96b. 1. Rada miasta o liczbie mieszkańców większej niż 200 tysięcy, w celu zapobieżenia negatywnemu oddziaływaniu na środowisko w związku z emisją spalin pojazdów napędzanych silnikami spalinowymi, może ustanowić, w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego, stałą lub okresową strefę ograniczonego lub zakazanego ruchu pojazdów napędzanych silnikami spalinowymi.
2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, określa:
1) granice obszaru objętego strefą, przy uwzględnieniu konieczności zapewnienia ruchu tranzytowego;
2) wymogi w zakresie emisji zanieczyszczeń zawartych w spalinach w odniesieniu do rodzajów pojazdów dopuszczonych do poruszania się w strefie;
3) sposób organizacji ruchu w strefie, ograniczenia lub zakazy ruchu pojazdów, niespełniających wymogów, o których mowa w pkt 2.
3. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może także określać:
1) dodatkowe wymogi w zakresie emisji zanieczyszczeń zawartych w spalinach lub sposób organizacji, ograniczenia lub zakazy ruchu pojazdów napędzanych silnikiem spalinowym zgodnie z planem działań krótkoterminowych, o którym mowa w art. 92;
2) wyłączenia z ograniczeń lub zakazów, w tym dla pojazdów należących do mieszkańców strefy, o której mowa w ust. 1, pojazdów uprzywilejowanych, pojazdów komunikacji publicznej, taksówek, pojazdów osób niepełnosprawnych, pojazdów historycznych lub zabytkowych.
4. Ograniczenia lub zakazy poruszania się w strefie, o której mowa w ust. 1, uzależnione są od przypisania pojazdu do klasy emisji spalin pojazdów ustalanej według normy emisji spalin Euro.
5. Pojazd dopuszczony do ruchu w strefie może się po niej poruszać pod warunkiem posiadania oznakowania potwierdzającego klasę emisji spalin.
6. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) klasy emisji spalin pojazdów, odpowiednio do spełnianych przez nie norm emisji spalin Euro;
2) sposób potwierdzania klasy emisji spalin pojazdu, uwzględniając potwierdzanie klasy przy pierwszej rejestracji pojazdu i potwierdzanie klasy dla pojazdów wcześniej zarejestrowanych
3) wzór oznakowania pojazdów i sposób jego umieszczania w pojeździe uwzględniając potrzebę ujednolicenia klasyfikacji, oznakowań;
4) podmioty wydające oznakowanie, uwzględniając sposób potwierdzania klasy emisji spalin;
5) wysokość opłat za wydanie oznakowania, uwzględniającą koszty związane z ich wydaniem oraz dystrybucją i zróżnicowanie w zależności sposobu potwierdzania klasy emisji spalin.".
2) po art. 334 dodaje się art. 334a w brzmieniu:
"Art. 334a. Kto nie przestrzega ograniczeń lub zakazów oraz zasad oznakowania pojazdów, określonych w uchwale wydanej na podstawie art. 96b, podlega karze grzywny.".

Art. 2.
W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym w art. 129b wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 2 w pkt 2 w lit. c kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d brzmieniu:
"d) ograniczeniu lub zakazie ruchu w strefie ograniczonego lub zakazanego ruchu pojazdów napędzanych silnikami spalinowymi, określonych w uchwale rady miasta, wydanej na podstawie art. 96b ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2016 r. poz. 672, 831, 903, 1250 i 1427);".
2) w ust. 3 po pkt 2 dodaje się pkt 2a w brzmieniu:
"2a) sprawdzenia wykonania obowiązku oznakowania pojazdu odpowiednio do spełnianych norm w zakresie emisji substancji zawartych w spalinach, o którym mowa w art. 96 b ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;”.

Art. 3.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z dn. 7 stycznia 2024 r. o zmianie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej

Art. 1. W ustawie z dn. 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej wprowadza się następujące zmiany:

a) Art. 15 oraz 15a skreśla się.

b) Art. 16 otrzymuje brzmienie:
"Art. 16. 1. Kandydata na stanowisko dyrektora instytucji kultury należy wyłonić w drodze konkursu, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może wyrazić zgodę na powołanie na stanowisko dyrektora, bez przeprowadzania konkursu, pod warunkiem, że jest to powoływanie dotychczasowego dyrektora na stanowisko na następny okres.
3. W celu przeprowadzania konkursu, o którym mowa w ust. 1, organizator powołuje komisję konkursową w składzie:
1) czterech przedstawicieli stowarzyszeń zawodowych lub twórczych właściwych ze względu na zakres działania tej instytucji kultury;
2) dwóch przedstawicieli ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego;
3) dwóch przedstawicieli zakładowych organizacji związkowych reprezentatywnych w rozumieniu art. 24125a Kodeksu pracy, działających w tej instytucji kultury;
4) jeden przedstawiciel organizatora.
5. Jeżeli w instytucji kultury nie działają zakładowe organizacje związkowe, w miejsce osób, o których mowa w ust. 3 pkt 3, organizator powołuje do komisji konkursowej dwóch przedstawicieli załogi tej instytucji.
6. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, organizację i tryb przeprowadzania konkursu, sposób powoływania członków komisji konkursowej oraz zadania tej komisji, uwzględniając w szczególności procedury zapewniające ocenę kwalifikacji kandydatów.

c) Art. 16a otrzymuje brzmienie:
"Art. 16a. Do czasu powołania dyrektora wyłonionego w trybie przepisów art. 16 organizator za zgodą ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może powierzyć pełnienie obowiązków dyrektora wyznaczonej osobie na okres nie dłuższy niż do końca sezonu artystycznego następującego po sezonie, w trakcie którego dyrektor został odwołany albo akt jego powołania wygasł – w przypadku instytucji artystycznej oraz na okres nie dłuższy niż rok – w przypadku instytucji kultury innej niż instytucja artystyczna. "

d) wprowadza się art. 16b o brzmieniu:
"Art. 16b. 1. Organizator odwołuje dyrektora państwowej instytucji kultury po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego oraz komisji konkursowej, która wyłoniła dyrektora.
2. Dyrektor instytucji kultury powołany na czas określony może być odwołany przed upływem tego okresu:
1) na własną prośbę;
2) z powodu choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków;
3) z powodu naruszenia przepisów prawa w związku z zajmowanym stanowiskiem;
4) w przypadku odstąpienia od realizacji umowy;
5) w przypadku przekazania państwowej instytucji kultury w trybie art. 21a ust. 2– 6."

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 21 stycznia 2024 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz ustawy o ochronie zdrowia psychicznego

Art. 1.
W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. − Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U.
z 2016 r. poz. 1822, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5701:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
"§ 1. Sąd opiekuńczy może zarządzić przeprowadzenie przez kuratora sądowego wywiadu środowiskowego w celu ustalenia sytuacji dotyczącej małoletniego i jego środowiska, a w szczególności jego zachowania się, warunków wychowawczych i życiowych, w tym sytuacji bytowej rodziny, przebiegu nauki małoletniego i sposobu spędzania czasu wolnego, jego kontaktów środowiskowych, stosunku do niego rodziców lub opiekunów, podejmowanych oddziaływań wychowawczych, stanu zdrowia i znanych w środowisku uzależnień małoletniego.",
b) po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:
"§ 1a. Przepis § 1 stosuje się także wtedy, gdy sąd powziął wiadomość o zdarzeniu uzasadniającym wszczęcie postępowania z urzędu, oraz w toku postępowania wykonawczego.",
c) § 3 otrzymuje brzmienie:
"§ 3. O informacje dotyczące małoletniego, o których mowa w § 1, a nadto o informację mającą na celu wskazanie osób właściwych do zapewnienia dziecku rodzinnej pieczy zastępczej, sąd opiekuńczy może zwrócić się do właściwej jednostki organizacyjnej wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej.";
2) po art. 5701 dodaje się art. 5701a w brzmieniu:
"Art. 570a.
Poza przypadkiem, o którym mowa w art. 5701 § 1, sąd opiekuńczy może zarządzić przeprowadzenie przez kuratora sądowego wywiadu środowiskowego w toku postępowania prowadzonego w sprawach dotyczących ustanowienia opieki lub kurateli i prowadzonego w tych sprawach postępowania wykonawczego w celu ustalenia możliwości i sposobu sprawowania opieki lub kurateli oraz warunków życiowych osób, których postępowanie dotyczy.”.

Art. 2.
W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 30 dodaje się art. 30a w brzmieniu:
"Art. 30a. Sąd może zarządzić przeprowadzenie przez kuratora sądowego wywiadu środowiskowego w celu ustalenia okoliczności wskazujących na nadużywanie alkoholu przez osoby, których postępowanie dotyczy, oraz zakłócania przez nie spokoju lub porządku publicznego, a także ich relacji w rodzinie, zachowania się w stosunku do małoletnich i stosunku do pracy.";
2) w art. 34 po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. W sprawach, o których mowa w ust. 2 i 4, przepis art. 30a stosuje się odpowiednio.".

Art. 3.
W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego w art. 42 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2w brzmieniu:
"§ 2. Sąd może zarządzić przeprowadzenie przez kuratora sądowego wywiadu środowiskowego w celu ustalenia warunków życiowych osób, których postępowanie dotyczy, oraz ich funkcjonowania w środowisku.".

Art. 4.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 18 kwietnia 2024 r. o depenalizacji przechodzenia przez ulicę na czerwonym świetle

Art. 1.W ustawie z dnia 20 maja 1971 roku - Kodeks Wykroczeń w art. 92 dodaje się §1a w brzmieniu:
"§ 4 Nie podlega karze określonej w § 1 pieszy, który przechodzi przez jezdnię wbrew zakazowi, jeżeli nie powoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub utrudnienia ruchu pojazdów."

Art. 2.W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym w art. 13 wprowadza się następujące zmiany:
1) skreśla się ust. 2, 4- 7
2) ust. 3 uzyskuje brzmienie: "Przechodzenie przez jezdnię poza przejściem dla pieszych jest dozwolone tylko pod warunkiem, że nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub utrudnienia ruchu pojazdów. Pieszy jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdom."

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z dnia 18 kwietnia 2024 roku o zmianie ustawy - Prawo prasowe

Art. 1.
W ustawie z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 i w art. 9 w pkt 1 wyrazy „Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” zastępuje się wyrazami „Rzeczypospolitej Polskiej”;

2) w art. 10 uchyla się ust. 2 i 3;

3) w art. 14:
a) uchyla się ust. 2,
b) w ust. 4 wyrazy „ust. 2” zastępuje się wyrazami „art. 14a”;

4) po art. 14 dodaje się art. 14a w brzmieniu:
„Art. 14a. 1. Dziennikarz nie może odmówić osobie udzielającej informacji autoryzacji dosłownie cytowanej wypowiedzi, o ile nie była ona uprzednio publikowana, lub była wygłoszona publicznie.
2. Dziennikarz informuje osobę udzielającą informacji o prawie do autoryzacji dosłownie cytowanej wypowiedzi. Osoba udzielająca informacji zgłasza dziennikarzowi żądanie autoryzacji dosłownie cytowanej wypowiedzi niezwłocznie po udzieleniu wypowiedzi.
3. Osoba udzielająca informacji dokonuje autoryzacji dosłownie cytowanej wypowiedzi niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu:
1) 6 godzin – w odniesieniu do dzienników,
2) 24 godzin – w odniesieniu do czasopism
– chyba że strony umówią się inaczej.
4. Bieg terminów, o których mowa w ust. 3, rozpoczyna się od momentu przekazania w sposób wzajemnie uzgodniony tekstu dosłownie cytowanej wypowiedzi przewidzianego do publikacji w prasie osobie udzielającej informacji lub osobie przez nią upoważnionej tak, aby osoba ta mogła się zapoznać z treścią tekstu.
5. Nie stanowi autoryzacji zaproponowanie przez osobę udzielającą informacji nowych pytań, przekazanie nowych informacji lub odpowiedzi, a także zmiana kolejności wypowiedzi w autoryzowanym tekście materiału przewidzianego do publikacji w prasie.
6. W przypadku niedokonania lub odmowy dokonania autoryzacji w terminach określonych w ust. 3 uznaje się, że dosłownie cytowana wypowiedź została autoryzowana bez zastrzeżeń.”;

5) uchyla się rozdział 3;

6) w art. 20 w ust. 1 w zdaniu pierwszym wyraz „wojewódzkim” zastępuje się wyrazem „okręgowym”;

7) w art. 25 w ust. 3 zdanie 1 otrzymuje brzmienie:
„Redaktorem naczelnym dziennika lub czasopisma nie może być osoba skazana za przestępstwo wymienione w rozdziale XVII ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, jeżeli nie upłynął okres 10 lat od zakończenia odbywania kary, oraz osoba skazana za występki tego samego rodzaju, jeżeli nie upłynął okres 3 lat od zakończenia odbywania kary, osoba skazana za przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, a także osoba, która co najmniej trzykrotnie była karana za przestępstwa określone w ustawie – Prawo prasowe.”;

8) w art. 41 wyrazy „rad narodowych oraz ich organów” zastępuje się wyrazami „organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego”;

9) po art. 49a dodaje się art. 49b w brzmieniu:
„Art. 49b. 1. Kto publikuje wypowiedź bez umożliwienia osobie udzielającej informacji dokonania autoryzacji na zasadach określonych w art. 14a – podlega karze grzywny.
2. Karze, o której mowa w ust. 1, nie podlega, kto publikuje dosłownie cytowaną wypowiedź.”;

10) art. 54c otrzymuje brzmienie:
„Art. 54c. Orzekanie w sprawach o czyny, o których mowa w art. 45 oraz art. 49b, następuje na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia”.

Art. 2.
Do autoryzacji dosłownie cytowanej wypowiedzi udzielonej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 3.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z dnia 18 kwietnia 2024 roku o nadaniu nowych nazw niektórym akademiom

Art. 1. Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie nadaje się nazwę „Uniwersytet Jurajsko-Dąbrowski im. Jana Długosza w Częstochowie”.
Art. 2. Akademii Pomorska w Słupsku nadaje się nazwę „Pomorski Uniwersytet Słupski”.
Art. 3. Akademii Morskiej w Gdyni nadaje się nazwę „Uniwersytet Morski w Gdyni”
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 19 kwietnia 2024 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej

Art. 1.
W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930,z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 64a dodaje się art. 64b w brzmieniu:
„Art. 64b. 1. Członków Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, obowiązanych do wnoszenia opłaty za swój pobyt w domu pomocy społecznej można zwolnić, na ich wniosek albo z urzędu, całkowicie albo częściowo z opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej.
2. Osobom, które osiągnęły wiek emerytalny określony w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), ale nie jest uprawniona do świadczeń emerytalnych z tej ustawy lub gdy wysokość tego świadczenia nie przekracza 3-krotności renty socjalnej również przysługuje zwolnienie określone w art. 64b pkt. 1.”
2) w art. 65:
a) w ust. 1 wyrazy "nie stosuje się art. 59–64" zastępuje się wyrazami "nie stosuje się art. 59–64b",
b) w ust. 2 w zdaniu drugim wyrazy "stosuje się odpowiednio art. 61–64" zastępuje się wyrazami "stosuje się odpowiednio art. 61–64b";
3) w art. 107 w ust. 5b po pkt 10 dodaje się pkt 10a w brzmieniu:
„10a) decyzji o przyznaniu uprawnień kombatanckich, zaświadczenia o uprawnieniach kombatanckich lub legitymacji członka Korpusu Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej;".

Art. 2.
Do postępowań w sprawach o zwolnienie z ponoszenia opłat za pobyt w domu pomocy społecznej osób o których mowa w art. 64b, wszczętych na podstawie art. 64 ustawy zmienianej w art. 1 i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 3.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Ustawa z dnia 19 kwietnia o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych

Art. 1.
W ustawie z dnia 27 lipca 2001 roku - Prawo o ustroju sądów powszechnych wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 22a:
a) Art. 22a § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Prezes sądu apelacyjnego w sądzie apelacyjnym, a prezes sądu okręgowego w sądzie okręgowym i w sądach rejonowych, działających w okręgu sądowym, ustala, po zasięgnięciu opinii kolegium właściwego sądu, najpóźniej do końca listopada każdego roku, podział czynności, który określa:
1) przydział sędziów i referendarzy sądowych do wydziałów sądu,
2) zakres obowiązków i sposób uczestniczenia sędziów i referendarzy sądowych w przydziale spraw,
3) plan zastępstw sędziów i referendarzy sądowych– przy uwzględnieniu specjalizacji sędziów i referendarzy sądowych w rozpoznawaniu poszczególnych rodzajów spraw, konieczności zapewnienia właściwego rozmieszczenia sędziów i referendarzy sądowych w wydziałach sądu i równomiernego rozłożenia ich obowiązków oraz potrzeby zagwarantowania sprawnego postępowania sądowego.”;”;
b) po § 4 dodaje się § 4a i 4b w brzmieniu:
„§ 4a. Przeniesienie sędziego do innego wydziału lub powierzenie mu obowiązków w innym wydziale wymaga zgody sędziego.
§ 4b. Nie wymaga zgody sędziego:
1) przeniesienie do innego wydziału, w którym rozpoznaje się sprawy z tego samego zakresu;
2) powierzenie obowiązków w innym wydziale na okres do 12 miesięcy, jeśli żaden inny sędzia wydziału nie wyraził zgody na przeniesienie do tego wydziału lub objęcie w nim obowiązków na taki sam okres;
3) przeniesienie sędziego przydzielonego do wydziału, o którym mowa w § 2.
§ 4c. Przepisów § 4b pkt 1 i 2 nie stosuje się do sędziego, któremu w ciągu ostatnich 3 lat powierzono obowiązki w innym wydziale bez jego zgody.”;

2) art. 41 § 1 uzyskuje brzmienie:
„§ 1. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Sądownictwa, określi, w drodze rozporządzenia, regulamin wewnętrznego urzędowania sądów powszechnych określający:
1) wewnętrzną organizację i porządek funkcjonowania sądów;
2) szczegółowe zasady przydziału spraw, w tym:
a) sposób dokonywania losowania spraw,
b) zasady ustalania składów wieloosobowych,
c) podział spraw na kategorie, w których dokonuje się odrębnego losowego przydziału spraw,
d) zasady zmniejszenia przydziału spraw ze względu na sprawowane funkcje i usprawiedliwione nieobecności oraz podstawy czasowego wstrzymania przydziału spraw,
e) warunki uczestniczenia w przydziale tylko niektórych kategorii spraw rozpoznawanych w wydziale,
f) zasady pełnienia dyżurów oraz rodzaje spraw podlegających przydzieleniu zgodnie z planem dyżurów,
g) zasady sporządzania planu zastępstw oraz rodzaje czynności podejmowane zgodnie z planem zastępstw,
h) zasady podziału terytorialnego obszarów właściwości sądów opiekuńczych i nieletnich oraz przydziału tych obszarów sędziom,
i) zasady przydziału spraw rejestrowych, wieczystoksięgowych i związanych z wykonaniem orzeczeń;
3) sposób realizacji zadań związanych z funkcjonowaniem Europejskiej Sieci Sądowej w sprawach cywilnych i handlowych,
4) porządek czynności w sądach, porządek urzędowania organów sądów i wykonywania zadań sędziów pełniących funkcje kierownicze, tok czynności administracyjnych w sprawach należących do właściwości sądów, dopuszczalne systemy i rozkład czasu urzędowania, warunki i tryb udostępniania i przesyłania akt i dokumentów z akt oraz warunki udostępniania pomieszczeń dla uczestników postępowania, świadków i innych osób przebywających w sądach
– uwzględniając zasady sprawności, racjonalności, ekonomicznego i szybkiego działania oraz potrzeby zapewnienia rzetelnego wykonywania zadań powierzonych sądom, z jednoczesnym zapewnieniem poszanowania norm zawartych w aktach prawnych wyższego rzędu, a w szczególności prawa pracy oraz procedury cywilnej i karnej.”;”

3) art. 47 § 1 uzyskuje brzmienie:
"Art. 47. § 1. Prezes sądu może zarządzić przydzielenie dodatkowego sędziego do sprawy, jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że będzie ona trwać czas dłuższy. W razie potrzeby można przydzielić dwóch dodatkowych sędziów; w takim razie należy wskazać kolejność, w której będą oni wstępować do udziału w naradzie i głosowaniu."

4) po art. 47 dodaje się art. 47a-47b w brzmieniu:
"Art. 47a. § 1. Sprawy są przydzielane sędziom losowo, w ramach poszczególnych kategorii spraw, chyba że sprawa podlega przydziałowi sędziemu pełniącemu dyżur.
§ 2. Przydział spraw w ramach kategorii jest równy, chyba że został zmniejszony z uwagi na pełnioną funkcję, uczestniczenie w przydziale spraw innej kategorii lub z innych przyczyn przewidzianych ustawą.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do przydziału spraw referendarzom sądowym.
§ 4. Sprawy z zakresu prawa opiekuńczego i sprawy nieletnich oraz inne sprawy należące do sądu opiekuńczego mogą być przydzielane według kryterium terytorialnego. Szczególne zasady przydziału mogą zostać ustanowione także w sprawach rejestrowych, wieczystoksięgowych oraz w sprawach związanych z wykonaniem orzeczeń.
§ 5. W razie przydzielenia sprawy wymagającej nadzwyczajnego nakładu pracy, sędzia sprawozdawca może zwrócić się do prezesa sądu z wnioskiem o wstrzymanie przydziału kolejnych spraw na czas oznaczony. Prezes sądu rozpoznaje wniosek niezwłocznie. Od decyzji prezesa sądu sędziemu przysługuje odwołanie do właściwego kolegium sądu.

Art. 47b. § 1. Zmiana składu może nastąpić tylko w wypadku niemożności rozpoznania sprawy w dotychczasowym składzie albo w przypadku długotrwałej przeszkody w rozpoznaniu sprawy w dotychczasowym składzie. Przepisy art. 47a stosuje się odpowiednio.
§ 2. Jeżeli konieczne jest podjęcie czynności w sprawie, w szczególności gdy wynika to z odrębnych przepisów, lub przemawia za tym wzgląd na sprawność postępowania, a sąd wyznaczony zgodnie z regułami określonymi w art. 47a nie może jej podjąć, czynność ta jest podejmowana przez sędziego albo skład sądu wyznaczony losowo lub zgodnie z planem zastępstw.
§ 3. Decyzje w sprawach, o których mowa w § 1 i 2, podejmuje prezes sądu albo upoważniony przez niego sędzia.
§ 4. Zmiana miejsca służbowego sędziego lub delegowanie do innego sądu nie stanowią przeszkody do podejmowania czynności w sprawach przydzielonych w dotychczasowym miejscu służbowym, aż do ich zakończenia.
§ 5. Na wniosek sędziego lub z urzędu kolegium sądu właściwe dla nowego miejsca służbowego sędziego lub miejsca delegowania sędziego może zwolnić sędziego z obowiązku rozpoznania części lub wszystkich spraw, w szczególności w razie znacznej odległości od tego sądu do nowego miejsca służbowego sędziego albo miejsca jego delegowania, a także przy uwzględnieniu stopnia zaawansowania rozpoznawanych spraw. Przed podjęciem uchwały kolegium zasięga opinii prezesów właściwych sądów.
§ 6. Przepisy § 4 i 5 stosuje się odpowiednio w przypadku przeniesienia do innego wydziału tego samego sądu."

Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 roku.

Król Polski: (-)Michał