Dziennik Ustaw

[Administrator]

Ustawa z dnia 15 września 2018 roku o senatorach dożywotnich, wojewodach i duchownych

Rozdział I Senatorowie dożywotni
Art. 1. Senat RP składa się z następujących senatorów dożywotnich:
1) byłych prezydentów RP,
2) następcy tronu,
3) kasztelanów,
4) kanclerza wielkiego koronnego,
5) marszałka wielkiego koronnego,
6) podkanclerzego koronnego,
7) podskarbiego wielkiego koronnego
8) marszałka nadwornego koronnego,


Art. 2. Senatorowie dożywotni mogą się zrzec swojego mandatu w senacie.

Art. 3. Osoby sprawujące stanowiska wymienione w art. 1. obejmują mandat w senacie po złożeniu ślubowania przed senatem RP.

Art. 4. Następca tronu może objąć mandat w senacie po ukończeniu osiemnastego roku życia.

Art. 5. Kasztelanowie sprawują swoją funkcję dożywotnio.

Art. 6. Kanclerz wielki koronny, marszałek wielki koronny, podkanclerzy koronny, podskarbi wielki koronny i marszałek nadworny koronny w przypadku odwołania ze stanowiska pozostają senatorami dożywotnimi obejmując urząd kasztelana.


Rozdział II Wojewodowie

Art. 7. Wojewodów mianuje Prezes Rady Ministrów.

Art. 8. Wojewodowie sprawują mandaty w senacie z urzędu, po złożeniu ślubowania przed senatem. Tracą miejsce w senacie w przypadku odwołania ze stanowiska.

Rozdział III Senatorowie duchowni.

Art. 9.
1. Jako przedstawicieli Kościołów i Związków wyznaniowych, które mają przynajmniej pół miliona wiernych w Polsce, zwani dalej senatorami duchownymi mandaty w senacie sprawują z urzędu:
1) Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski,
2) Jego Eminencja Wielce Błogosławiony Prawosławny Arcybiskup Metropolita Warszawski i całej Polski.
2. Jako przedstawiciele wyznań istotnych dla historii, tradycji i kultury polskiej w skład senatu z urzędu wchodzą też;
1) biskup Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP
2) superintendent generalny Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP
3) naczelny rabin Polski
4) przewodniczący Najwyższego Kolegium Muzułmańskiego Związku Religijnego

Art. 10. Jeśli kościoły lub związki wyznaniowe inne niż Kośćiół Katolicki w Rzeczypospolitej Polskiej Obrządku Łacińskiego i Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny osiągną próg pół miliona wiernych także mogą zgłosić swojego przedstawiciela do Senatu RP.

Art. 11. Senatorowie duchowni obejmują mandat po złożeniu ślubowania przed senatem. Tracą go momencie zakończenia sprawowania funkcji, z tytułu której go sprawują.

Art. 12. Senatorowie duchowni nie mogą brać udziału w głosowaniach senackich.

Rozdział IV Przepis końcowy

Art. 13. Ustawa wchodzi w życie z dniem zakończenia IX kadencji Senatu RP.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

Ustawa z dnia 3 listopada 2018 roku.
o zmianie ustawy o ochronie zwierząt (Dz.U. 1997 nr 111 poz. 724)

Art. 1. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt dokonuje się następujących zmian:

1) Art. 35. ust. 1. otrzymuje brzmienie:
„Art. 35. 1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 ust. 1, art. 33 lub art. 34 ust. 1–4 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 5.”

2) Art. 35. ust 2. otrzymuje brzmienie:
„2. Jeżeli sprawca czynu określonego w art. 6 ust. 2 pkt 16 oraz art. 35 ust. 1 lub 1a działa ze szczególnym okrucieństwem lub z niskich pobudek podlega karze pozbawienia wolności do lat 8.”

3) Art. 35. ust. 3a otrzymuje brzmienie:
„3. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1 lub 1a sąd może orzec, a w razie skazania za przestępstwo określone w ust. 2 sąd orzeka tytułem środka karnego zakaz posiadania zwierząt od roku do lat 15; zakaz orzeka się w latach.”

4) Art. 35 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. W razie skazania za przestępstwo określone w ust. 1, 1a lub 2, sąd może orzec nawiązkę w wysokości od 1500 zł do 100 000 zł na cel związany z ochroną zwierząt, wskazany przez sąd.”

Art. 2. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt w Art. 35 dodaje się ust. 1a o następującej treści:
„Art. 35 ust. 1 nie dotyczy uboju zwierząt uzasadnionego względami religijnymi”

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po 30 dniach.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

Ustawa z dnia 3 listopada 2018 roku o Funduszu Wzajemnej Pomocy w Stabilizacji Dochodów Rolniczych
Treść:
http://orka.sejm.gov.pl/Druki7ka.nsf/0/ ... e/3076.pdf

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

Ustawa z dnia 6 listopada 2018
o utworzeniu Rady Mediów Publicznych

Rozdział 1
UTWORZENIE RADY MEDIÓW PUBLICZNYCH

Art. 1. Tworzy się Radę Mediów Publicznych, dalej zwaną „Radą”, jako organ właściwy do decydowania o kierunku programowych Telewizji Polskiej oraz Polskiego Radia.

Art. 2. Do zadań Rady należy:
1) przeprowadzanie konkursów na Członków Zarządu Telewizji Polskiej oraz Członków Zarządu Polskiego Radia,
2) projektowanie, w porozumieniu z Zarządem Telewizji Polskiej oraz Zarządu Polskiego Radia, kierunków programowych Telewizji Polskiej oraz Polskiego Radia,
3) propagowanie polskiej kultury i wartości w programach Telewizji Polskiej oraz Polskiego Radia,
4) inicjowanie postępu naukowego i technicznego w programach Telewizji Polskiej oraz Polskiego Radia,
5) organizowanie i inicjowanie współpracy z zagranicznymi instytucjami w zakresie importu i eksportu programów telewizyjnych,
6) współpraca z organami odpowiednimi do spraw ochrony praw autorskich, praw pracowniczych oraz praw producentów,
7) przeprowadzanie konkursów na dyrektorów anten Telewizji Polskiej oraz Polskiego Radia,
8) upowszechnianie edukacji medialnej,
9) strzeżenie bezstronności i obiektywizmu w programach Telewizji Polskiej oraz Polskiego Radia.

Art. 3. 1.W skład Rady wchodzi dziewięciu członków powoływanych: 3 przez Sejm, 3 przez Senat oraz 3 przez Króla, spośród osób wyróżniających się wiedzą z zakresu finansów, prawa, mediów, nauki, kultury i sztuki.
2. Kandydatów na Członka Rady może zgłosić 30 posłów, 5 senatorów, organizacje pozarządowe oraz uczelnie wyższe.
3. Członek Rady, w okresie pełnienia funkcji, nie może należeć do partii politycznej.
4. Funkcji Członka Rady nie wolno łączyć z innymi funkcjami.
5. Pracodawca ma obowiązek udzielić na czas pełnienia funkcji urlopu Członkowi Rady.
6. Członek Rady otrzymuje wynagrodzenie w wysokości trzykrotności minimalnej pensji.

Art. 4. 1. Członków Rady wybiera się indywidualnie na 4-letnią kadencję, licząc od dnia powołania.
2. Członek Rady może zostać powołany na drugą kadencję, pod warunkiem, że zostanie powołany przez inny organ uprawniony do powoływania Członków Rady.

Art. 5. 1. Członkowie Rady są nieodwołalni.
2. Członkostwo w Radzie może wygasnąć tylko:
1) w przypadku śmierci,
2) niezdolności do wykonywania obowiązków w okresie dłuższym niż 6 miesięcy,
3) rezygnacji,
4) skazania prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa umyślnego lub finansowego,
5) otrzymania mandatu poselskiego lub senackiego,
6) powołania na ministra lub wojewodę,
7) wyboru na wójta.
2. W przypadku wygaśnięcia członkostwa w Radzie odpowiedni organ w ciągu 30 dni ma obowiązek powołać następcę Członka.

Art. 5. Rada Mediów Publicznych podejmuje decyzje większością dwóch trzecich przy co najmniej połowie obecnych Członków.

Art. 6. Rada Mediów Publicznych wskazuje Królowi dwóch kandydatów na Przewodniczącego Rady Mediów Publicznych, z których Król ma obowiązek zaprzysiąc jednego z nich na Przewodniczącego Rady Mediów Publicznych.

Art. 7. Przewodniczący Rady Mediów Publicznych przewodniczy obradom Rady, reprezentuje ją na zewnątrz i jest odpowiedzialny za wykonywanie zadań określonych w ustawie.

Art. 8. Rada Mediów Publicznych spośród Członków wybiera, na wniosek Przewodniczącego, Zastępcę Przewodniczącego Rady Mediów Publicznych.

Art. 9. Rada rokrocznie, najpóźniej do końca marca, przedstawia Sejmowi, Senatowi i Królowi sprawozdanie finansowe z działalności za rok poprzedzający oraz informację o planach i problemach Rady na rok następny.

ROZDZIAŁ 2
PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

Art. 10. Rada rozpoczyna działanie 1 stycznia 2019 roku.

Art. 11. Organy uprawnione do powoływania Członków Rady Mediów Publicznych mają obowiązek do dnia 1 stycznia 2019 roku powołać Członków Rady.

Art. 12. Członkowie Rady mają obowiązek do dnia 1 lutego 2019 roku przedstawić Królowi kandydatów na Przewodniczącego.

Art. 13. Ustawa wchodzi w życie 30 dni po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

[Administrator]

Ustawa z dnia 15 grudnia 2018 roku o zmianie ustawy o senatorach dożywotnich, duchownych i wojewodach
Art. 1. Art. 9 ustawy z dnia 15 września 2018 roku o senatorach dożywotnich, duchownych i wojewodach otrzymuje brzmienie:
1. Jako przedstawicieli Kościołów i Związków wyznaniowych, które mają przynajmniej pół miliona wiernych w Polsce, zwani dalej senatorami duchownymi mandaty w senacie sprawują z urzędu:
1) Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski,
2) Prymas Polski,
3) Jego Eminencja Wielce Błogosławiony Prawosławny Arcybiskup Metropolita Warszawski i całej Polski.
2. Jako przedstawiciele wyznań istotnych dla historii, tradycji i kultury polskiej w skład senatu z urzędu wchodzą też;
1) biskup Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP
2) superintendent generalny Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP
3) naczelny rabin Polski
4) przewodniczący Najwyższego Kolegium Muzułmańskiego Związku Religijnego
5) arcybiskup metropolita przemysko-warszawski Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego w RP,
6) przedstawiciel Kościoła Katolickiego obrządku ormiańskiego w RP,
7) Przewodniczący Karaimskiego Związku Religijnego w RP,
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

Ustawa z dnia 15 grudnia 2018 roku.
o zmianie ustawy – Kodeks karny

Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.1) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 135 uchyla się § 2;
2) art. 135 §1 otrzymuje treść:
Kto dopuszcza się czynnej napaści na Króla Polski podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
3) w art. 226 uchyla się § 3.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

Ustawa budżetowa na rok 2019
z dnia 15 grudnia 2018 roku

Art. 1.
1.Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 1. łączną kwotę dochodów budżetu państwa na 337 600 010 tys. zł.
2. Ustala się, zgodnie z załącznikiem nr 2. łączną kwotę wydatków budżetu państwa na 373 378 971 tys. zł.
3. Deficyt budżetu państwa na dzień 31 grudnia 2019 ustala się na kwotę nie większą niż 35 778 961 tys. zł.

Art. 2.
Tworzy się ogólną rezerwę budżetową w wysokości 800 000 tys. zł.

Art. 5.
Prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług wynosi 104,1%.

Art. 6.
Prognozowane przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej wynosi 4 650 zł.

Art. 7.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019.

Regent Królestwa Polskiego: Mikołaj Liściowski

ZAŁĄCZNIK nr 1
DOCHODY BUDŻETU PAŃSTWA W 2019 R.

DOCHODY OGÓŁEM (w tys. zł) 337 600 010
1. Dochody podatkowe 322 200 010
1.1. Podatki pośrednie 214 000 000
z tego: Podatek od towarów i usług 151 000 000
Podatek akcyzowy 70 500 000
Podatek od gier 1 500 000
1.2. Podatek dochodowy od osób prawnych 37 000 000
1.3. Podatek dochodowy od osób fizycznych 38 200 000
1.4. Podatek tonażowy 10
1.5. Podatek od wydobycia niektórych kopalin 3 000 000
2. Dochody niepodatkowe 29 900 000
2.1. Dywidendy 4 600 000
2.2. Wpłaty z zysku z Narodowego Banku Polskiego 1 300 000
2.3. Cło 2 500 000
2.4. Opłaty, grzywny, odsetki i inne dochody niepodatkowe 18 800 000
2.5. Wpłaty jednostek samorządu terytorialnego 2 200 000
3. Środki z Unii Europejskiej i innych źródeł niepodlegające zwrotowi 2 000 000

ZAŁĄCZNIK nr 2
WYDATKI BUDŻETU PAŃSTWA NA ROK 2019
ZESTAWIENIE ZBIORCZE WEDŁUG DZIAŁÓW

OGÓŁEM (w tysiącach zł) 373 378 971
010 Rolnictwo i łowiectwo 8 491 464
020 Leśnictwo 10 814 000
050 Rybołówstwo i rybactwo 233 681
100 Górnictwo i kopalnictwo 558 863
150 Przetwórstwo przemysłowe 847 474
500 Handel 661 113
550 Hotele i restauracje 23 405
600 Transport i łączność 10 506 561
630 Turystyka 48 769
700 Gospodarka mieszkaniowa 5 126 315
710 Działalność usługowa 738 774
720 Informatyka 211 357
730 Nauka 6 796 619
750 Administracja publiczna 9 798 974
751 Urzędy naczelnych organów władzy państwowej, kontroli i ochrony prawa oraz sądownictwa 1 581 627
752 Obrona narodowa 38 248 887
753 Obowiązkowe ubezpieczenia społeczne 81 014 575
754 Bezpieczeństwo publiczne i ochrona przeciwpożarowa 14 236 054
755 Wymiar sprawiedliwości 11 207 203
757 Obsługa długu publicznego 44 715 654
758 Różne rozliczenia 92 900 300
801 Oświata i wychowanie 2 848 898
803 Szkolnictwo wyższe 13 915 783
851 Ochrona zdrowia 7 696 383
852 Pomoc społeczna 13 836 864
853 Pozostałe zadania w zakresie polityki społecznej 3 750 684
854 Edukacyjna opieka wychowawcza 308 964
900 Gospodarka komunalna i ochrona środowiska 458 838
921 Kultura i ochrona dziedzictwa narodowego 2 145 333
925 Ogrody botaniczne i zoologiczne oraz naturalne obszary i obiekty chronionej przyrody 104 402
926 Kultura fizyczna 354 339

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 15 marca 2019 roku.
o zmianie ustawy - Kodeks wyborczy, ustawy o referendum lokalnym oraz ustawy o referendum ogólnokrajowym
Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. ˗ Kodeks wyborczy (Dz. U. Nr 21, poz. 112, z późn. zm.1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 104 otrzymuje brzmienie:
„Art. 104. Kampania wyborcza rozpoczyna się z dniem ogłoszenia aktu właściwego organu o zarządzeniu wyborów i trwa do zakończenia głosowania.”;
2) w art. 107 uchyla się § 1;
3) w art. 115 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. W dniu głosowania aż do zakończenia głosowania, a jeżeli głosowanie odbywa się w dwóch kolejnych dniach – w okresie od początku pierwszego dnia głosowania do zakończenia głosowania, zabrania się podawania do publicznej wiadomości wyników przedwyborczych badań (sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań wyborczych i wyników wyborów oraz wyników sondaży wyborczych przeprowadzanych w dniu głosowania.”;
4) w art. 117:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„ § 1. Komitetom wyborczym, których kandydaci zostali zarejestrowani przysługuje, w okresie od 15 dnia przed dniem wyborów do zakończenia kampanii wyborczej, prawo do rozpowszechniania nieodpłatnie audycji wyborczych, w programach publicznych nadawców radiowych i telewizyjnych na koszt tych nadawców.”,
b) w § 6 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) ramowy podział czasu rozpowszechniania nieodpłatnie audycji wyborczych w okresie od 15 dnia przed dniem głosowania do zakończenia kampanii wyborczej,”;
5) w art. 119 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. Niezależnie od prawa, o którym mowa w art. 117 § 1, każdy komitet wyborczy może od dnia przyjęcia przez właściwy organ wyborczy zawiadomienia o utworzeniu komitetu wyborczego do zakończenia kampanii wyborczej rozpowszechniać odpłatnie audycje wyborcze w programach publicznych i niepublicznych nadawców radiowych i telewizyjnych.”;
6) w art. 326 w § 5 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:
„W przypadku zarządzenia ponownego głosowania, o którym mowa w art. 292, w okresie od 9 dnia przed dniem głosowania do dnia zakończenia kampanii wyborczej Telewizja Polska i Polskie Radio rozpowszechniają nieodpłatnie audycje wyborcze przygotowywane przez komitety obu kandydatów, z tym że łączny czas wynosi 6 godzin w Telewizji Polskiej i 8 godzin w Polskim Radiu.”;
7) uchyla się art. 498;
8) art. 500 otrzymuje brzmienie:
„Art. 500. Kto, w związku z wyborami w dniu głosowania aż do zakończenia głosowania, a jeżeli głosowanie odbywa się w dwóch kolejnych dniach – w okresie od początku pierwszego dnia głosowania do zakończenia głosowania, podaje do publicznej wiadomości wyniki przedwyborczych badań (sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań wyborczych lub przewidywanych wyników wyborów, lub wyniki sondaży wyborczych przeprowadzanych w dniu głosowania – podlega grzywnie od 500 000 do 1 000 000 złotych.”;
9) art. 516 otrzymuje brzmienie:
"Art. 516. Do postępowania w sprawach, o których mowa w art. 494-496, art. 499, art. 503, art. 504a-505a oraz art. 511-513a, stosuje się przepisy o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.".
Art. 2. W ustawie z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 706, z 2014 r. poz. 1871, oraz z 2015 r. poz. 1045 i 1485) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 29:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Kampania referendalna rozpoczyna się z dniem podjęcia uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego lub postanowienia komisarza wyborczego o przeprowadzeniu referendum i trwa do zakończenia głosowania.”,
b) uchyla się ust. 3;
2) art. 32 otrzymuje brzmienie:
„Art. 32. W dniu głosowania aż do zakończenia głosowania zabrania się podawania do publicznej wiadomości wyników badań (sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań mieszkańców w referendum i wyników referendum oraz sondaży przeprowadzonych w dniu głosowania.”;
3) art. 69 otrzymuje brzmienie:
„Art. 69. Kto prowadzi kampanię referendalną z naruszeniem zakazów określonych w art. 29 ust. 2 albo art. 31, podlega karze grzywny.”,
Art. 3. W ustawie z dnia 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym (Dz. U. z 2015 r.
poz. 318) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 38 otrzymuje brzmienie: „Art. 38. Kampania referendalna rozpoczyna się z dniem ogłoszenia odpowiednio uchwały Sejmu, postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej lub postanowienia Marszałka Sejmu o zarządzeniu referendum i trwa do zakończenia głosowania.”;
2) w art. 39 uchyla się ust. 1;
3) w 41 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W dniu głosowania aż do zakończenia głosowania, a jeżeli głosowanie odbywa się w dwóch kolejnych dniach – w okresie od początku pierwszego dnia głosowania do zakończenia głosowania, zabronione jest podawanie do wiadomości publicznej wyników badań (sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań głosujących w referendum i wyników referendum oraz sondaży przeprowadzonych w dniu głosowania.”;
4) uchyla się art. 84;
5) art. 85 otrzymuje brzmienie: „Art. 85. Kto w dniu głosowania aż do zakończenia głosowania, a jeżeli głosowanie odbywa się w dwóch kolejnych dniach – w okresie od początku pierwszego dnia głosowania do zakończenia głosowania, podaje do wiadomości publicznej wyniki badań (sondaży) opinii publicznej dotyczących przewidywanych zachowań głosujących w referendum i przewidywanych wyników referendum lub wyniki sondaży przeprowadzanych w dniu głosowania
- podlega grzywnie od 500 000 do 1 000 000 złotych.”.
6) art. 88 otrzymuje brzmienie:
„Art. 88. Do postępowania w sprawach, o których mowa w art. 80-82 stosuje się przepisy o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.”.
Art. 4. Do wyborów, w których kampania wyborcza rozpoczęła się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy oraz do referendum ogólnokrajowego i lokalnego, w których kampania referendalna rozpoczęła się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 5. Ustawa wchodzi w życie po roku od dnia ogłoszenia

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 3 maja 2019 roku o sukcesji tronu

Art. 1. Władza królewska jest dziedziczna wśród bezpośrednich, naturalnych i legalnych potomków króla Michała II.

Art. 2. W przypadku wymarcia wszystkich sukcesorów, o których mowa w art. 1. kolejnymi sukcesorami zostają potomkowie królowej Marii, a następnie jej siostry i ich potomstwo.

Art. 3. Sukcesja tronu Polski następuje w zwykłym porządku starszeństwa i reprezentacji przy czym zawsze daje się pierwszeństwo linii starszej przed młodszymi, w ramach tej samej linii – bliższemu stopniowi pokrewieństwa przed starszymi, w ramach tego samego stopnia – osobie starszej przed młodszymi.

Art. 4.
1. Król może zadecydować w drodze postanowienia o wyłączeniu osoby z linii sukcesji, jeśli:
1) zawarła małżeństwo bez zgody Króla,
2) jej stan zdrowia nie pozwala na skuteczne sprawowanie władzy,
3) zostanie prawomocnie skazana przez sąd.
2. Król może zdecydować o wyłączeniu osoby z linii sukcesji także w innych przypadkach, niż określone w ust. 1, jednak decyzja ta musi zostać zaakceptowana przez Zgromadzenie Narodowe.
3. Decyzja o której mowa w art. 1 i 2. może zostać przez króla zmieniona w drodze postanowienia.

Art. 5. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Król Polski: (-) Michał

[Michał Ajna]

USTAWA z 20 maja 2019 r. o stanie wojennym oraz o kompetencjach Hetmana Wielkiego Koronnego i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej


Rozdział 1 Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa określa tryb wprowadzenia i zniesienia stanu wojennego, zasady działania organów władzy publicznej oraz zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela w czasie stanu wojennego, a także kompetencje Hetmana Wielkiego Koronnego i zasady jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 2. 1. W razie zewnętrznego zagrożenia państwa, w tym spowodowanego działaniami o charakterze terrorystycznym lub działaniami w cyberprzestrzeni, zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub gdy z umowy międzynarodowej wynika zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji, Król Polski może, na wniosek Rady Ministrów, wprowadzić stan wojenny na części albo na całym terytorium państwa.
2. Przez zewnętrzne zagrożenie państwa, o którym mowa w ust. 1, rozumie się celowe działania, godzące w niepodległość, niepodzielność terytorium, ważny interes gospodarczy Rzeczypospolitej Polskiej lub zmierzające do uniemożliwienia albo poważnego zakłócenia normalnego funkcjonowania państwa, podejmowane przez zewnętrzne w stosunku do niej podmioty.
3. Przez cyberprzestrzeń, o której mowa w ust. 1, rozumie się przestrzeń przetwarzania i wymiany informacji tworzoną przez systemy teleinformatyczne, określone w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2014 r. poz. 1114), wraz z powiązaniami pomiędzy nimi oraz relacjami z użytkownikami. Opracowano na podstawie: t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 1815, z 2015 r. poz. 529, 2281.
4. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, Rada Ministrów określa przyczyny i obszar, na którym ma być wprowadzony stan wojenny, a także odpowiednie do stopnia i charakteru zagrożenia, w zakresie dopuszczonym niniejszą ustawą, rodzaje ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela.

Art. 3. 1. Król Polski niezwłocznie rozpatruje wniosek, o którym mowa w art. 2 ust. 1, a następnie wydaje rozporządzenie o wprowadzeniu stanu wojennego albo postanawia odmówić wydania takiego rozporządzenia. Rozporządzenie o wprowadzeniu stanu wojennego Król Polski przedstawia Sejmowi w ciągu 48 godzin od jego podpisania.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się przyczyny wprowadzenia oraz obszar, na którym wprowadza się stan wojenny, a także – w zakresie dopuszczonym niniejszą ustawą – rodzaje ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela.

Art. 4. 1. Stan wojenny obowiązuje od dnia ogłoszenia rozporządzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
2. W przypadku uchylenia rozporządzenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwałę Sejmu w tej sprawie niezwłocznie ogłasza się w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Rozporządzenie Króla Polski o wprowadzeniu stanu wojennego oraz inne akty prawne dotyczące tego stanu podaje się do publicznej wiadomości, w drodze obwieszczenia właściwego wojewody, przez rozplakatowanie w miejscach publicznych, a także w sposób zwyczajowo przyjęty na danym obszarze.

Art. 5. Redaktorzy naczelni dzienników oraz nadawcy programów radiowych i telewizyjnych są obowiązani do niezwłocznego, nieodpłatnego podania do publicznej wiadomości rozporządzenia Króla Polski o wprowadzeniu stanu wojennego i innych aktów prawnych dotyczących tego stanu przekazanych im przez wojewodę właściwego ze względu na siedzibę redakcji lub nadawcy.

Art. 6. Minister właściwy do spraw zagranicznych notyfikuje Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych i Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy wprowadzenie i przyczyny wprowadzenia stanu wojennego, a także jego zniesienie.

Art. 7. 1. Wprowadzenie stanu wojennego wywołuje skutki określone w niniejszej ustawie i w innych przepisach dotyczących stanu wojennego w stosunku do organów władzy publicznej, obywateli polskich zamieszkałych lub czasowo przebywających na obszarze, na którym został wprowadzony stan wojenny, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej mających siedzibę lub prowadzących działalność gospodarczą na obszarze objętym stanem wojennym.
2. W przypadku gdy niniejsza ustawa, a także inne ustawy albo ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej oraz nie zabrania tego powszechnie uznany zwyczaj międzynarodowy, przepis ust. 1 stosuje się również do cudzoziemców przebywających na obszarze, na którym został wprowadzony stan wojenny, oraz do ich mienia, jak również mienia innych państw.

Art. 8. 1. Król Polski, na wniosek Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, znosi stan wojenny, jeżeli ustaną przyczyny, dla których stan wojenny został wprowadzony, oraz zostanie przywrócone normalne funkcjonowanie państwa.
2. Przepisy art. 4 ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio do rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1.




Rozdział 2 Zasady działania organów władzy publicznej
Art. 9. W czasie stanu wojennego organy władzy publicznej działają w dotychczasowych strukturach organizacyjnych państwa i w ramach przysługujących im kompetencji, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej ustawy.

Art. 10. 1. Król Polski w czasie stanu wojennego w szczególności:
1) postanawia, na wniosek Rady Ministrów, o przejściu organów władzy publicznej na określone stanowiska kierowania;
2) postanawia, na wniosek Rady Ministrów, o stanach gotowości bojowej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej „Siłami Zbrojnymi”;
3) określa, na wniosek Rady Ministrów, zadania Sił Zbrojnych w czasie stanu wojennego;
4) zatwierdza, na wniosek Hetmana Wielkiego Koronnego plany operacyjnego użycia Sił Zbrojnych;
5) uznaje, na wniosek Hetmana Wielkiego Koronnego, określone obszary Rzeczypospolitej Polskiej za strefy bezpośrednich działań wojennych.

Art. 11. 1. Rada Ministrów w czasie stanu wojennego w szczególności:
1) zarządza uruchomienie systemu kierowania obroną państwa;
2) zarządza przejście na wojenne, określone w odrębnych przepisach, zasady działania organów władzy publicznej;
3) określa, na wniosek Hetmana Wielkiego Koronnego, zasady działania organów władzy publicznej w strefie bezpośrednich działań wojennych;
4) może zawiesić funkcjonowanie organów władzy publicznej w strefie bezpośrednich działań wojennych;
5) może przekazać organom wojskowym określone kompetencje organów władzy publicznej w strefie bezpośrednich działań wojennych.
2. Jeżeli w czasie stanu wojennego Rada Ministrów nie może zebrać się na posiedzenie, konstytucyjne kompetencje Rady Ministrów wykonuje Prezes Rady Ministrów.

Art. 12. Minister właściwy ds. obrony narodowej w czasie stanu wojennego w szczególności:
1) dokonuje oceny zagrożeń wojennych i możliwości obronnych oraz formułuje i przedstawia właściwym organom propozycje dotyczące obrony państwa;
2) koordynuje realizację zadań organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego wynikających z zadań dotyczących obrony państwa;
3) przedstawia właściwym organom potrzeby w zakresie świadczeń organów państwowych i jednostek samorządu terytorialnego, przedsiębiorców i innych jednostek organizacyjnych oraz osób fizycznych, na rzecz Sił Zbrojnych i obrony państwa;
4) sprawuje ogólny nadzór nad realizacją zadań obronnych wykonywanych przez organy administracji rządowej i jednostki samorządu terytorialnego;
5) organizuje mobilizacyjne rozwinięcie, uzupełnianie i wyposażanie Sił Zbrojnych;
6) współdziała z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych w zakresie świadczeń, o których mowa w pkt 3;
7) koordynuje realizację zadań państwa-gospodarza wynikających z umów międzynarodowych.

Art. 13. 1. W czasie stanu wojennego wojewoda kieruje realizacją zadań obronnych i obroną cywilną na terenie województwa.
2. Wojewoda w czasie stanu wojennego w szczególności:
1) ocenia zagrożenia;
2) wprowadza, w zakresie nienależącym do właściwości innych organów, ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela oraz łagodzi i uchyla te ograniczenia;
3) występuje z wnioskami do właściwych organów o wprowadzenie ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela, jak również o ich złagodzenie lub uchylenie;
4) określa zadania wynikające z przepisów stanu wojennego;
5) koordynuje i kontroluje działalność organów władzy publicznej, przedsiębiorców oraz innych jednostek organizacyjnych działających na obszarze województwa;
6) może nakładać zadania i nakazywać jednostkom samorządu terytorialnego dokonywanie określonych wydatków, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
3. W zakresie działań, o których mowa w ust. 2, wojewodzie są podporządkowane wszystkie jednostki organizacyjne administracji rządowej i samorządowej działające na obszarze województwa oraz inne siły i środki wydzielone do jego dyspozycji i skierowane do wykonywania zadań związanych z obroną państwa i województwa, a także związanych z obroną cywilną.

Art. 14. 1. Jeżeli organy gminy, powiatu lub samorządu województwa nie wykazują dostatecznej skuteczności w wykonywaniu zadań publicznych lub w realizacji działań wynikających z przepisów o wprowadzeniu stanu wojennego, Prezes Rady Ministrów, na wniosek właściwego wojewody, może zawiesić te organy do czasu zniesienia stanu wojennego lub na czas określony i ustanowić w ich miejsce zarząd komisaryczny sprawowany przez komisarza rządowego.
2. Komisarza rządowego powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek wojewody.
3. Komisarz rządowy z dniem powołania przejmuje wykonywanie zadań i kompetencji zawieszonych organów gminy, powiatu lub samorządu województwa.
4. Stan zawieszenia organów gminy, powiatu lub samorządu województwa ustaje z upływem czasu określonego przez Prezesa Rady Ministrów oraz z mocy prawa z dniem zniesienia stanu wojennego.

Art. 15. Decyzje wydane przez organy władzy publicznej na podstawie niniejszej ustawy lub przepisów wykonawczych podlegają natychmiastowemu wykonaniu. Przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji stosuje się odpowiednio.

Rozdział 3 Hetman Wielki Koronny

Art. 16. 1. Hetman Wielki Koronny podlega Królowi Polski.
2. Hetman Wielki Koronny dowodzi Siłami Zbrojnymi oraz innymi jednostkami organizacyjnymi, podporządkowanymi mu zgodnie z narodowymi planami użycia Sił Zbrojnych do obrony państwa.
3. Hetman Wielki Koronny w szczególności:
1) dowodzi siłami, o których mowa w ust. 2, w celu odparcia zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) zapewnia współdziałanie podległych mu Sił Zbrojnych z siłami sojuszniczymi w planowaniu i prowadzeniu działań wojennych;
3) określa, w ramach swojej właściwości, potrzeby Sił Zbrojnych w zakresie wsparcia ich przez pozamilitarną część systemu obronnego państwa;
4) wyznacza organy wojskowe do realizacji zadań administracji rządowej i samorządowej w strefie bezpośrednich działań wojennych oraz określa, z wyjątkiem postanowień Rady Ministrów, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 5, ich zadania i kompetencje.

Art. 17. Hetman Wielki Koronny przejmuje dowodzenie siłami, o których mowa w art. 16 ust. 2, z chwilą jego mianowania przez Króla Polski, o ile Król nie określi innego terminu przejęcia dowodzenia.

Art. 18. Król Polski na wniosek Hetmana Wielkiego Koronnego powołuje i odwołuje jego zastępców: Hetmana Polnego Koronnego i Hetmana Nadwornego oraz pozostałych członków Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.

Art. 19. Król Polski powołuje Hetmana Wielkiego Koronnego na pięcioletnią kadencję. Król może odwołać Hetmana Wielkiego Koronnego przed upływem kadencji za zgodą senatu.

Rozdział 4 Zakres ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela

Art. 20. 1. Na obszarze, na którym został wprowadzony stan wojenny, ograniczeniom wolności i praw człowieka i obywatela podlegają wszystkie osoby fizyczne zamieszkałe lub przebywające tam chociażby czasowo, a także ograniczenia te stosuje się odpowiednio wobec osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej mających siedzibę lub prowadzących działalność na obszarze objętym stanem wojennym.
2. Rodzaje ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela określone w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, powinny odpowiadać charakterowi oraz intensywności zagrożeń stanowiących przyczyny wprowadzenia stanu wojennego, a także zapewniać skuteczne przywrócenie normalnego funkcjonowania państwa.

Art. 21. W czasie stanu wojennego można zawiesić prawo do:
1) strajków pracowniczych i innych form protestu w odniesieniu do określonych kategorii pracowników lub w określonych dziedzinach;
2) strajków i innych niż strajki form akcji protestacyjnych rolników;
3) akcji protestacyjnych studentów organizowanych przez studenckie samorządy, stowarzyszenia lub organizacje.

Art. 22. 1. W czasie stanu wojennego w przypadku osób, których działalność zagraża bezpieczeństwu lub obronności państwa, można dokonać przeszukania tych osób lub przeszukania ich mieszkania, a także zajęcia przedmiotów wykorzystywanych do prowadzenia tej działalności.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przeszukania innych pomieszczeń, pojazdów, statków powietrznych oraz jednostek pływających, należących do osób, o których mowa w ust. 1.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, organy właściwe do stosowania ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela, o których mowa w ust. 1 i 2, a także tryb postępowania w tych sprawach, mając na względzie potrzeby obronne Rzeczypospolitej Polskiej oraz poszanowanie godności osób, o których mowa w ust. 1.

Art. 23. 1. W czasie stanu wojennego może być wprowadzona:
1) cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu obejmująca materiały prasowe w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.1) ), z zastrzeżeniem ust. 7;
2) kontrola zawartości przesyłek, listów, paczek i przekazów przekazywanych w ramach usług pocztowych o charakterze powszechnym lub usług kurierskich;
3) kontrola treści korespondencji telekomunikacyjnej i rozmów telefonicznych lub sygnałów przesyłanych w sieciach telekomunikacyjnych;
4) emisja sygnałów uniemożliwiających nadawanie lub odbiór przekazów radiowych, telewizyjnych lub dokonywanych poprzez urządzenia i sieci telekomunikacyjne, których treść może zwiększyć zagrożenie bezpieczeństwa lub obronności państwa. 2. Funkcję organów cenzury i kontroli pełnią właściwi wojewodowie, którzy mogą nakazać organom administracji publicznej działającym na obszarze województwa wykonywanie czynności technicznych niezbędnych do prowadzenia cenzury lub kontroli. 3. Organy cenzury i kontroli są uprawnione do zatrzymywania w całości lub w części publikacji, przesyłek pocztowych i kurierskich oraz korespondencji telekomunikacyjnej, a także do przerywania rozmów telefonicznych i transmisji sygnałów przesyłanych w sieciach telekomunikacyjnych, jeżeli ich zawartość lub treść może zwiększyć zagrożenie bezpieczeństwa lub obronności państwa.
4. Zatrzymane publikacje, przesyłki lub korespondencję telekomunikacyjną doręcza się adresatom po zniesieniu stanu wojennego, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Zatrzymane publikacje, przesyłki pocztowe i kurierskie oraz korespondencję telekomunikacyjną, których treść lub zawartość pochodzi z przestępstwa, była przeznaczona do popełnienia przestępstwa albo została objęta zakazem posiadania, organ cenzury i kontroli przekazuje niezwłocznie, a najpóźniej bezpośrednio po zniesieniu stanu wojennego, organom właściwym do prowadzenia postępowania karnego lub orzeczenia przepadku rzeczy.
6. Decyzje organów cenzury i kontroli są ostateczne i mogą być zaskarżone bezpośrednio do sądu administracyjnego. Przepisu art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.2) ) nie stosuje się.
7. Cenzura prewencyjna nie obejmuje należących do kościołów i innych związków wyznaniowych środków społecznego przekazu stanowiących źródła informacji na temat religii i służących wypełnianiu funkcji religijnych.
8. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi:
1) tryb postępowania organów cenzury i kontroli, uwzględniając potrzebę zapewnienia sprawności i szybkości działania;
2) organy właściwe w sprawach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, oraz tryb postępowania tych organów, uwzględniając potrzebę zapewnienia niejawności stosowanych metod i technik działania.

Art. 24. 1. W czasie stanu wojennego mogą być zawieszone prawa do:
1) organizowania i przeprowadzania wszelkiego rodzaju zgromadzeń;
2) organizowania i przeprowadzania imprez masowych oraz prowadzonych w ramach działalności kulturalnej imprez artystycznych i rozrywkowych niebędących imprezami masowymi;
3) zrzeszania się poprzez nakazanie okresowego zaniechania działalności zarejestrowanych stowarzyszeń, partii politycznych, związków zawodowych, organizacji społeczno-zawodowych rolników, organizacji pracodawców, ruchów obywatelskich oraz innych dobrowolnych zrzeszeń i fundacji, których działalność może utrudnić realizację zadań obronnych.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 nie dotyczy zgromadzeń organizowanych przez kościoły i inne związki wyznaniowe oraz organizacje religijne działające w obrębie świątyń, budynków kościelnych, w innych pomieszczeniach służących organizowaniu i publicznemu sprawowaniu kultu, a także zgromadzeń organizowanych przez organy państwa lub organy samorządu terytorialnego.
3. Informacja o zgłoszeniu zbiórki publicznej, która ma być przeprowadzona na obszarze, na którym wprowadzono stan wojenny, może zostać zamieszczona na ogólnopolskim elektronicznym portalu zbiórek publicznych, tylko wówczas, gdy w ocenie ministra właściwego do spraw administracji publicznej, przeprowadzenie zbiórki nie utrudni realizacji celów wprowadzenia stanu wojennego.

Art. 25. 1. Na obszarze obowiązywania stanu wojennego na osobę, która ukończyła 18 lat, przebywającą w miejscu publicznym może być nałożony obowiązek posiadania przy sobie dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość, a na osobę uczącą się, która nie ukończyła 18 lat – legitymacji szkolnej.
2. W czasie stanu wojennego mogą być wprowadzone nakazy lub zakazy:
1) przebywania lub opuszczania w ustalonym czasie oznaczonych miejsc, obiektów i obszarów;
2) uzyskania zezwolenia organów administracji publicznej na zmianę miejsca pobytu stałego i czasowego;
3) zgłoszenia w ustalonym terminie organom ewidencji ludności lub Policji przybycia do określonej miejscowości;
4) utrwalania przy pomocy środków technicznych wyglądu lub innych cech określonych miejsc, obiektów lub obszarów.

Art. 26. 1. W czasie stanu wojennego mogą być wprowadzone ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela w zakresie:
1) dostępu do towarów konsumpcyjnych, poprzez całkowitą lub częściową reglamentację zaopatrzenia ludności;
2) swobody uzgadniania cen przez strony umowy, poprzez zakazanie okresowego podwyższania cen na towary lub usługi określonego rodzaju albo nakazanie stosowania cen ustalonych na towary lub usługi mające podstawowe znaczenie dla kosztów utrzymania konsumentów;
3) wolności działalności gospodarczej, poprzez nakazanie okresowego zaniechania prowadzenia działalności gospodarczej określonego rodzaju albo ustanowienie obowiązku uzyskania zezwolenia na rozpoczęcie działalności gospodarczej określonego rodzaju;
4) działalności edukacyjnej, poprzez okresowe zawieszenie zajęć dydaktycznych w szkołach, włącznie ze szkołami wyższymi, z wyjątkiem szkół duchownych i seminariów duchownych;
5) obrotu krajowymi środkami płatniczymi, obrotu dewizowego oraz działalności kantorowej;
6) funkcjonowania systemów łączności oraz działalności telekomunikacyjnej i pocztowej, poprzez nakazanie wyłączenia urządzeń łączności lub zawieszenia świadczenia usług, na czas określony, a także poprzez nakazanie niezwłocznego złożenia do depozytu właściwego organu administracji rządowej radiowych i telewizyjnych urządzeń nadawczych i nadawczo-odbiorczych lub ustalenie innego sposobu ich zabezpieczenia przed wykorzystaniem w sposób zagrażający bezpieczeństwu lub obronności państwa;
7) prawa posiadania broni palnej, amunicji i materiałów wybuchowych oraz innych rodzajów broni lub określonych przedmiotów, poprzez nakazanie niezwłocznego złożenia do depozytu właściwego organu administracji rządowej albo zakazanie noszenia;
8) dostępu do informacji publicznej.
2. Określone w ust. 1 ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela ustalone przez Króla Polski w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wprowadza się i stosuje w drodze rozporządzeń wydawanych przez:
1) Radę Ministrów – w przypadku ograniczeń określonych w ust. 1 pkt 1, 1a, 2 i 7;
2) właściwego ministra – w przypadku jeżeli ograniczenie określone w ust. 1 pkt 3 dotyczy szkół jemu podległych;
3) ministra właściwego do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego – w przypadku ograniczenia określonego w ust. 1 pkt 4;
4) ministra właściwego do spraw łączności i ministra właściwego do spraw informatyzacji, działających w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw finansów publicznych oraz po zasięgnięciu opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego w odniesieniu do bankowych systemów telekomunikacyjnych – w przypadku ograniczeń określonych w ust. 1 pkt 5;
5) ministra właściwego do spraw wewnętrznych oraz Ministra Obrony Narodowej w odniesieniu do żołnierzy zawodowych – w przypadku ograniczeń określonych w ust. 1 pkt 6; 6) właściwego wojewodę – w przypadku stosowania ograniczenia określonego w ust. 1 pkt 3 do szkół, z wyłączeniem szkół wyższych.
3. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 2, określa się szczegółowy tryb i sposoby oraz obszarowy, podmiotowy i przedmiotowy zakres wprowadzenia i stosowania ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela, uwzględniając w możliwym stopniu minimalizację indywidualnych i społecznych uciążliwości wynikających ze stosowania tych ograniczeń.

Art. 27. 1. W czasie stanu wojennego można:
1) nakładać na przedsiębiorców dodatkowe zadania, których realizacja jest niezbędna dla bezpieczeństwa lub obronności państwa oraz zapewnienia zaopatrzenia ludności;
2) wprowadzić zarząd komisaryczny dla przedsiębiorców, w tym z udziałem kapitału zagranicznego, jeżeli przedmiotem ich działalności jest wytwarzanie wyrobów lub świadczenie usług o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa lub obronności państwa;
3) nałożyć na osoby fizyczne i osoby prawne prowadzące gospodarstwa rolne obowiązek wykonywania świadczeń polegających na dostawach na rzecz określonych podmiotów produktów rolno-spożywczych oraz na uprawie określonych gatunków roślin i hodowli zwierząt;
4) wprowadzić najem lokali i budynków na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale w stosunku do wszystkich lokali i budynków, a w uzasadnionych przypadkach także dokwaterowywanie osób do lokalu mieszkalnego lub budynku;
5) wprowadzić zajęcie nieruchomości niezbędnych dla Sił Zbrojnych lub obrony państwa.
2. Określone w ust. 1 ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela ustalone przez Króla Polski w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wprowadza się i stosuje w drodze:
1) rozporządzeń Rady Ministrów – w przypadku ograniczeń określonych w ust. 1 pkt 3–5;
2) decyzji organów administracji rządowej, o których mowa w art. 26 ust. 2 – w przypadku ograniczeń określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.
3. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 2 pkt 1, określa się szczegółowy tryb i sposoby oraz obszarowy, podmiotowy i przedmiotowy zakres wprowadzenia i stosowania ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela, uwzględniając w możliwym stopniu minimalizację indywidualnych i społecznych uciążliwości wynikających ze stosowania tych ograniczeń.

Art. 28. 1. Zarząd komisaryczny ustanawia się w celu zapewnienia skuteczności wytwarzania wyrobów lub świadczenia usług o szczególnym znaczeniu dla
bezpieczeństwa lub obronności państwa.
2. Organem administracji rządowej właściwym do powołania i odwołania zarządcy komisarycznego jest:
1) dla przedsiębiorstw państwowych – organ założycielski;
2) dla spółek handlowych, w których Skarb Państwa posiada co najmniej 50% akcji lub udziałów – minister wykonujący prawa z tytułu posiadania akcji lub udziałów należących do Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem pkt 4;
3) dla pozostałych spółek – właściwy terytorialnie wojewoda, z zastrzeżeniem pkt 4;
4) dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. Nr 122, poz. 1320 oraz z 2002 r. Nr 188, poz. 1571) – ministrowie określeni w przepisach wydanych na podstawie art. 6 tej ustawy.
3. Funkcję zarządcy komisarycznego może pełnić osoba posiadająca kwalifikacje i doświadczenie zawodowe w zakresie organizacji i funkcjonowania przedsiębiorców.
4. Koszty osobowe związane ze sprawowaniem zarządu komisarycznego obciążają organ administracji rządowej, który zarząd ustanowił. Pozostałe koszty obciążają przedsiębiorcę i stanowią koszty uzyskania przychodu.
5. Zarządcy komisarycznemu przysługuje prawo uczestniczenia w pracach organów przedsiębiorcy oraz prawo uzyskiwania od tych organów informacji niezbędnych do wykonywania jego funkcji.
6. Decyzje organów przedsiębiorcy w sprawach wytwarzania wyrobów lub świadczenia usług o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa lub obronności państwa wymagają zgody zarządcy komisarycznego.
7. Zarządca komisaryczny może wydawać polecenia w formie pisemnej organom przedsiębiorcy w sprawach związanych z wytwarzaniem wyrobów lub świadczeniem usług o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa lub obronności państwa. Polecenia wydane przez zarządcę komisarycznego podlegają natychmiastowemu wykonaniu.
8. Od polecenia wydanego przez zarządcę komisarycznego przysługuje odwołanie do organu administracji rządowej, który zarząd ustanowił. Termin wniesienia odwołania wynosi trzy dni. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania polecenia.
9. Organ administracji rządowej rozpatruje odwołanie w terminie trzech dni od daty jego wniesienia. Decyzja organu administracji rządowej w sprawie odwołania jest ostateczna.

Art. 29. 1. W czasie stanu wojennego może być wprowadzony:
1) całkowity albo częściowy zakaz lub ograniczenie przewozu osób i rzeczy w transporcie drogowym, kolejowym, lotniczym, morskim i żegludze śródlądowej;
2) całkowity albo częściowy zakaz lotów polskich i obcych statków powietrznych nad terytorium lądowym i morzem terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej;
3) całkowity albo częściowy zakaz lub ograniczenie ruchu polskich i obcych jednostek pływających na morskich wodach wewnętrznych, na morzu terytorialnym i na śródlądowych drogach wodnych;
4) całkowity albo częściowy zakaz lub ograniczenie ruchu wszelkich pojazdów na drogach publicznych;
5) obowiązek wykonywania przez przewoźników przewozu na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.
2. Określone w ust. 1 ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela ustalone przez Króla Polski w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wprowadza się i stosuje w drodze rozporządzeń wydawanych przez:
1) ministrów właściwych do spraw transportu i gospodarki morskiej, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych – w przypadku ograniczeń określonych w ust. 1 pkt 1 i 3– 5;
2) Ministra Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw transportu i gospodarki morskiej – w przypadku ograniczenia określonego w ust. 1 pkt 2.
3. W rozporządzeniach, o których mowa w ust. 2, określa się szczegółowy tryb i sposoby oraz obszarowy, podmiotowy i przedmiotowy zakres wprowadzenia i stosowania ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela, uwzględniając w możliwym stopniu minimalizację indywidualnych i społecznych uciążliwości wynikających ze stosowania tych ograniczeń.

Art. 30. 1. W czasie stanu wojennego można zająć lub zarekwirować na potrzeby obronne państwa środki transportu drogowego, kolejowego, lotniczego oraz statki morskie i żeglugi śródlądowej.
2. Ministrowie właściwi do spraw transportu i gospodarki morskiej, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, określą tryb zajmowania lub rekwirowania oraz zwrotu środków transportu, o których mowa w ust. 1, a także organy właściwe w tych sprawach, z uwzględnieniem konieczności udokumentowania przeprowadzonej czynności i wydania stosownego potwierdzenia posiadaczowi środka transportu, a także pouczenia o możliwości ubiegania się o odszkodowanie za szkody wynikłe z wprowadzonego ograniczenia.

Art. 31. 1. W czasie stanu wojennego można:
1) zamykać lub ograniczać ruch osobowy i towarowy przez przejścia graniczne;
2) wprowadzić szczególne zasady wydawania dokumentów uprawniających obywateli polskich do przekraczania granicy państwowej;
3) wprowadzić szczególne zasady wydawania dokumentów uprawniających cudzoziemców do przekraczania granicy państwowej oraz przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Określone w ust. 1 ograniczenia wolności i praw człowieka i obywatela ustalone przez Króla Polski w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, wprowadza i stosuje, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych i Ministrem Obrony Narodowej, uwzględniając w możliwym stopniu minimalizację indywidualnych i społecznych uciążliwości wynikających ze stosowania tych ograniczeń.

Art. 32. 1. W czasie stanu wojennego może być wprowadzony powszechny obowiązek wykonywania pracy przez osoby, które ukończyły 16 lat, a nie przekroczyły 65 lat i są zdolne do wykonywania pracy ze względu na stan zdrowia oraz warunki osobiste i rodzinne.
2. Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, wprowadza Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określając kategorie osób niepodlegających powszechnemu obowiązkowi wykonywania pracy oraz tryb i warunki dokonywania przeniesień osób do pracy w innych miejscowościach, uwzględniając minimalizację uciążliwości wynikających dla tych osób ze stosowania tego ograniczenia.

Art. 33. W czasie stanu wojennego redaktorzy naczelni dzienników oraz nadawcy programów radiowych i telewizyjnych są obowiązani, na żądanie organów administracji publicznej, do nieodpłatnego, niezwłocznego publikowania lub zamieszczania komunikatów, decyzji i postanowień tych organów związanych z obronnością państwa i bezpieczeństwem obywateli.

Rozdział 5 Przepisy karne
Art. 34. Kto w czasie stanu wojennego, będąc członkiem stowarzyszenia, partii politycznej, związku zawodowego, organizacji społeczno-zawodowej rolników, organizacji pracodawców, ruchów obywatelskich lub innych dobrowolnych zrzeszeń lub fundacji, których działalność została zawieszona, nie zaprzestał udziału w ich działalności, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Art. 35. 1. Kto w czasie stanu wojennego organizuje strajk, akcję protestacyjną lub inną formę protestu, o których mowa w art. 19 pkt 1–3, albo nimi kieruje, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. Kto w czasie stanu wojennego w celu przeprowadzenia strajku, akcji protestacyjnej lub innej formy protestu, o których mowa w ust. 1, albo w czasie ich trwania przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem zmusza inną osobę do zaniechania wykonywania pracy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
3. Kto w czasie stanu wojennego w celu przeprowadzenia strajku, akcji protestacyjnej lub innej formy protestu, o których mowa w ust. 1, niszczy, uszkadza lub czyni niezdatnymi do użytku obiekty lub urządzenia przedsiębiorców, instytucji lub innych jednostek organizacyjnych albo uniemożliwia lub utrudnia prawidłowe ich funkcjonowanie, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Art. 36. 1. Kto w czasie stanu wojennego:
1) wbrew zakazowi określonemu w art. 24 ust. 1 pkt 1 organizuje lub przeprowadza zgromadzenie,
2) wbrew zakazowi określonemu w art. 24 ust. 1 pkt 2 organizuje lub przeprowadza imprezę masową albo inną imprezę artystyczną lub rozrywkową, niebędącą imprezą masową,
3) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 25 ust. 1 nie posiada przy sobie dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość,
4) wbrew nakazowi lub zakazowi określonemu w art. 23 ust. 2 pkt 1 przebywa lub nie opuszcza w ustalonym czasie oznaczonego miejsca, obiektu lub obszaru,
5) wbrew nakazowi określonemu w art. 25 ust. 2 pkt 2 zmienia miejsce pobytu stałego lub czasowego bez wymaganego zezwolenia,
6) wbrew nakazowi określonemu w art. 25 ust. 2 pkt 3 nie zgłasza w ustalonym terminie organowi ewidencji ludności lub Policji przybycia do określonej miejscowości,
7) wbrew zakazowi określonemu w art. 25 ust. 2 pkt 4 utrwala przy pomocy środków technicznych wygląd lub inną cechę określonego miejsca, obiektu lub obszaru,
8) wbrew nakazowi określonemu w art. 26 ust. 1 pkt 1 narusza zasady reglamentacji żywności,
9) wbrew zakazowi określonemu w art. 26 ust. 1 pkt 2 podwyższa ceny na towary lub usługi określonego rodzaju albo nie stosuje się do nakazu stosowania cen w wysokości ustalonej na towary lub usługi określonego rodzaju,
9) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 26 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do nakazu okresowego zaniechania prowadzenia działalności gospodarczej określonego rodzaju albo bez wymaganego zezwolenia rozpoczyna działalność gospodarczą określonego rodzaju,
10) wbrew zakazowi określonemu w art. 26 ust. 1 pkt 4 organizuje lub przeprowadza zajęcia dydaktyczne w szkołach,
11) wbrew zakazowi określonemu w art. 26 ust. 1 pkt 5 nie stosuje się do wprowadzonych ograniczeń w obrocie krajowymi środkami płatniczymi, obrocie dewizowym oraz działalności kantorowej,
12) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 26 ust. 1 pkt 6 nie stosuje się do nakazu wyłączenia na czas określony urządzeń łączności lub zawieszenia usług albo nakazu niezwłocznego złożenia do depozytu radiowych i telewizyjnych urządzeń nadawczych i nadawczo-odbiorczych lub innego sposobu ich zabezpieczenia,
13) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 26 ust. 1 pkt 7 nie stosuje się do nakazu niezwłocznego złożenia do depozytu broni palnej, amunicji, materiałów wybuchowych, innych rodzajów broni lub określonych przedmiotów albo zakazu ich noszenia,
14) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 26 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do wprowadzonych ograniczeń w dostępie do informacji publicznej,
15) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 27 ust. 1 pkt 1 uchyla się od wykonania dodatkowego zadania gospodarczego,
16) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 27 ust. 1 pkt 3 nie wykonuje świadczenia polegającego na dostawie na rzecz określonego podmiotu produktów rolno-spożywczych, nie uprawia określonego gatunku roślin lub nie hoduje określonego gatunku zwierząt albo utrudnia lub udaremnia wykonywanie tego obowiązku przez osobę do tego zobowiązaną,
17) w warunkach określonych w art. 27 ust. 1 pkt 4 uniemożliwia osobie uprawnionej zajęcie przydzielonego lokalu lub budynku albo uporczywie utrudnia korzystanie z przydzielonej części lokalu mieszkalnego lub budynku,
18) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 26 ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do całkowitego lub częściowego zakazu przewozu osób lub rzeczy w transporcie drogowym, kolejowym, lotniczym, morskim lub żegludze śródlądowej, albo do ograniczenia w tym przewozie,
19) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 28 ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do całkowitego albo częściowego zakazu lotów polskich i obcych statków powietrznych nad terytorium lądowym lub morzem terytorialnym Rzeczypospolitej Polskiej,
20) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 28 ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do całkowitego albo częściowego zakazu ruchu polskich i obcych jednostek pływających na morskich wodach wewnętrznych, morzu terytorialnym lub na śródlądowych drogach wodnych albo do ograniczenia w tym ruchu,
21) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 28 ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do całkowitego albo częściowego zakazu ruchu pojazdów na drodze publicznej, albo do ograniczenia w tym ruchu,
22) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 28 ust. 1 pkt 5 nie wykonuje przewozu na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa,
23) wbrew obowiązkowi określonemu w art. 32 ust. 1 uchyla się od wykonywania pracy – podlega karze aresztu albo grzywny. 2. Rozpoznawanie spraw określonych w ust. 1 następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia w postępowaniu przyśpieszonym.

Art. 37. 1. Niewykonane w całości lub w części do dnia zniesienia stanu wojennego lub uchylenia odpowiednich ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela kary za przestępstwa i wykroczenia wymierzone na podstawie przepisów ustawy podlegają wykonaniu.
2. Postępowania w sprawach, o których mowa w art. 34-36, wszczęte i niezakończone orzeczeniem kończącym postępowanie do dnia zniesienia stanu wojennego lub uchylenia odpowiednich ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela, prowadzi się na podstawie przepisów ustawy, a wymierzone kary podlegają wykonaniu.
3. Po zniesieniu stanu wojennego postępowanie w sprawach o wykroczenia określone w niniejszej ustawie prowadzi się na zasadach ogólnych.

Rozdział 6 Zmiany w przepisach obowiązujących i przepisy końcowe
Art. 38. Traci moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2002 r. o stanie wojennym oraz o kompetencjach Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych i zasadach jego podległości konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej.


Art. 39. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z 20 maja 2019 roku o zmianie ustawy o urzędzie Ministra Obrony Narodowej i ustawy o powszechnej służbie wojskowej

Art. 1. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o urzędzie Ministra Obrony Narodowej wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 1. ust. 1. otrzymuje brzmienie:
1. Minister Obrony Narodowej kieruje działem administracji rządowej obrona narodowa oraz jest organem, za którego pośrednictwem Król Polski sprawuje w czasie pokoju zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi Rzeczypospolitej Polskiej, zwanymi dalej „Siłami Zbrojnymi”.
2) art. 3 ust. 1. otrzymuje brzmienie:
Minister Obrony Narodowej kieruje działalnością Ministerstwa i Sił Zbrojnych bezpośrednio lub przy pomocy sekretarza stanu lub sekretarzy stanu i podsekretarzy stanu i Hetmana Wielkiego Koronnego/
3)Art. 5.otrzymuje brzmienie:
1. Ministrowi Obrony Narodowej podlega bezpośrednio Hetman Wielki Koronny
2. Ministrowi Obrony Narodowej podlegają Służba Kontrwywiadu Wojskowego i Służba Wywiadu Wojskowego na zasadach określonych w ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709, z późn. zm.2)) oraz Żandarmeria Wojskowa na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 568 i 628).
4) Wykreśla się art. 6 ust. 1.


5) art. 8. otrzymuje brzmienie:
1. Do zakresu działania Hetmana Wielkiego Koronnego należy:
1) planowanie strategicznego i taktycznego użycia Sił Zbrojnych;
2) programowanie wieloletniego rozwoju Sił Zbrojnych;
3) nadzór nad ogólną i operacyjną działalnością Sił Zbrojnych, w tym w szczególności nad planowaniem operacyjnym, gotowością mobilizacyjną i bojową, szkoleniem oraz rozwojem organizacyjno-technicznym Sił Zbrojnych;
4) reprezentowanie Sił Zbrojnych w najwyższych kolegialnych organach polityczno-wojskowych organizacji międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem;
5) doradzanie Ministrowi Obrony Narodowej w sprawach dotyczących ogólnej i operacyjnej działalności Sił Zbrojnych;
6) planowanie przygotowania Ministerstwa do funkcjonowania na stanowiskach kierowania w czasie zagrożenia bezpieczeństwa państwa i wojny;
7) przygotowanie i utrzymanie stanowisk kierowania w rejonach rozwinięcia zapasowych stanowisk kierowania obroną państwa dla Króla Polski, Prezesa Rady Ministrów oraz ministrów i centralnych organów administracji rządowej wskazanych przez Prezesa Rady Ministrów.
2. Hetman Wielki Koronny wykonuje swoje zadania przy pomocy Sztabu Generalnego Wojska Polskiego

6) Art. 9. otrzymuje brzmienie:
W stosunku do osób pełniących czynną służbę wojskową, w tym Hetmana Wielkiego Koronnego, decyzje Ministra Obrony Narodowej mają moc rozkazu wojskowego.

Art. 2. W ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej wprowadza się następujące zmiany:
1) art 4a - 5a otrzymują brzmienie:
Art. 4a
1. Król Polski, stojąc na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa, nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium, w szczególności:
1) zatwierdza, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, strategię bezpieczeństwa narodowego;
2) wydaje, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, w drodze postanowienia, Polityczno-Strategiczną Dyrektywę Obronną Rzeczypospolitej Polskiej oraz inne dokumenty wykonawcze do strategii bezpieczeństwa narodowego;
3) zatwierdza, na wniosek Rady Ministrów, plany krajowych ćwiczeń systemu obronnego i kieruje ich przebiegiem;
4) postanawia, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, o wprowadzeniu albo zmianie określonego stanu gotowości obronnej państwa;
4a) w razie konieczności obrony państwa postanawia, na wniosek Rady Ministrów, o dniu, w którym rozpoczyna się czas wojny na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym samym trybie postanawia o dniu, w którym czas wojny kończy się; 4b) kieruje obroną państwa, we współdziałaniu z Radą Ministrów, z chwilą mianowania Hetmana Wielkiego Koronnego i przejęcia przez niego dowodzenia;
5) może zwracać się do wszystkich organów władzy publicznej, administracji rządowej i samorządowej, przedsiębiorców, kierowników innych jednostek organizacyjnych oraz organizacji społecznych o informacje mające znaczenie dla bezpieczeństwa i obronności państwa;
6) inicjuje i patronuje przedsięwzięciom ukierunkowanym na kształtowanie postaw patriotycznych i obronnych w społeczeństwie.
1a. Postanowienia, o których mowa w ust. 1 pkt 4a, niezwłocznie ogłasza się w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej.
1b. Hetman Wielki Koronny jest organem pomocniczym Króla Polski w procesie kierowania obroną państwa.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 5, przekazywane są bezzwłocznie.

Art. 5. Król Polski, sprawując zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi, w szczególności:
1) określa, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, główne kierunki rozwoju Sił Zbrojnych oraz ich przygotowań do obrony państwa;
1a) wskazuje Hetmana Wielkiego Koronnego;
2) może uczestniczyć w odprawach kierowniczej kadry Ministerstwa Obrony Narodowej i Sił Zbrojnych;
3) zatwierdza, na wniosek Ministra Obrony Narodowej, w drodze postanowienia:
a) narodowe plany użycia Sił Zbrojnych do obrony państwa,
b) organizację i zasady funkcjonowania wojennego systemu dowodzenia Siłami Zbrojnymi.

Art. 5a. (skreślony)

2) art. 6 ust. 1 pkt 4) otrzymuje brzmienie:
„4) utrzymywanie stałej gotowości obronnej państwa, wnioskowanie do Króla Polski o jej podwyższanie w razie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa i w czasie wojny oraz o jej obniżanie stosownie do zmniejszania stopnia zagrożenia; „

3) art. 11 – 11b otrzymują brzmienie:
art. 11.
1. Król Polski wykonuje zadania w zakresie bezpieczeństwa i obronności przy pomocy Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
2. Do pracowników Biura Bezpieczeństwa Narodowego stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o pracownikach urzędów państwowych. Przewidziane w tych przepisach uprawnienia właściwych organów przysługują odpowiednio Królowi Polski.
3. Biurem Bezpieczeństwa Narodowego kieruje sekretarz stanu wyznaczony przez Króla Polski.
4. Działalność Biura Bezpieczeństwa Narodowego jest finansowana ze środków budżetowych Kancelarii Królewskiej.
5. Król Polski określa organizację oraz zakres działania Biura Bezpieczeństwa Narodowego.

Art. 11a. 1. Hetman Wielki Koronny jest właściwy w zakresie dowodzenia jednostkami wojskowymi i związkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych z wyłączeniem jednostek wojskowych lub związków organizacyjnych Sił Zbrojnych bezpośrednio podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej albo innym organom lub podmiotom;
2. Do zakresu działania Hetmana Wielkiego Koronnego w szczególności należy:
1) realizacja programów rozwoju Sił Zbrojnych;
2) planowanie, organizowanie i prowadzenie szkolenia podległych jednostek wojskowych i związków organizacyjnych Sił Zbrojnych;
3) organizowanie mobilizacyjnego rozwinięcia wojsk;
4) szkolenie rezerw osobowych na potrzeby użycia w sytuacji kryzysowej lub w razie wojny oraz utrzymywanie ich w gotowości do tego użycia;
5) realizacja zadań dotyczących logistyki wojskowej w jednostkach wojskowych i związkach organizacyjnych Sił Zbrojnych;
6) współpraca z innymi organami i podmiotami w sprawach związanych z obronnością państwa;
7) zarządzanie i przeprowadzanie kontroli w podległych jednostkach wojskowych i związkach organizacyjnych na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej (Dz. U. Nr 185, poz. 1092).
8) planowanie, organizowanie i prowadzenie operacji w ramach użycia Sił Zbrojnych,
9) wykonywanie zadań Ministra Obrony Narodowej w zakresie ochrony granicy państwowej w przestrzeni powietrznej Rzeczypospolitej Polskiej w czasie pokoju, w sytuacji kryzysowej lub w czasie wojny;
10) planowanie, organizowanie i prowadzenie szkolenia organów dowodzenia Sił Zbrojnych, zgodnie z wojennym systemem dowodzenia, a także zapewnienie ich współdziałania z dowództwami jednostek wojskowych i związków organizacyjnych Sił Zbrojnych;
11) określanie wymagań operacyjnych dla Sił Zbrojnych w zakresie planowania operacyjnego oraz programowania rozwoju Sił Zbrojnych;
12) przygotowanie stanowiska dowodzenia;
13) zarządzanie i przeprowadzanie kontroli w podległych jednostkach wojskowych i związkach organizacyjnych na zasadach i w trybie określonych w przepisach ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej;
14) przewodniczenie Radzie SAR, o której mowa w art. 121 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2015 r. poz. 611).
3. Hetman Wielki Koronny wykonuje swoje zadania przy pomocy Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze zarządzenia, szczegółowy zakres działania, siedzibę i strukturę organizacyjną Sztabu Generalnego.

Art. 11b. (skreślony)

3) art. 13c ust. 1a. Otrzymuje brzmienie:
Szef Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych podlega Hetmanowi Wielkiemu Koronnemu.

4) art. 76 otrzymuje brzmienie:

. 1. Stopień wojskowy szeregowego otrzymują bez szczególnego nadania osoby powołane po raz pierwszy do czynnej służby wojskowej – z dniem stawienia się do tej służby.
2. Nadanie wyższego stopnia wojskowego następuje w drodze mianowania.
3. Na stopnie wojskowe szeregowych i podoficerów mianuje Minister Obrony Narodowej lub organy wojskowe, którymi są: Hetman Wielki Koronny, Hetman Polny Koronny, Hetman Nadworny, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, terenowe organy administracji wojskowej oraz inni dowódcy jednostek wojskowych, co najmniej od szczebla pułku (równorzędni).
4. Na pierwszy stopień oficerski (podporucznika) oraz na stopnie oficerskie generałów i admirałów mianuje Król na wniosek Ministra Obrony Narodowej.
5. Na pozostałe stopnie oficerskie mianuje Minister Obrony Narodowej.
6. Król Polski na wniosek Ministra Obrony Narodowej mianuje na stopień wojskowy Marszałka Polski oficera posiadającego stopień wojskowy generała (admirała) za wyjątkowe zasługi dla Sił Zbrojnych.
7. W razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny na wyższy stopień wojskowy mianuje:
1) w przypadku stopnia wojskowego podporucznika – w drodze postanowienia Hetman Wielki Koronny;
2) w przypadku stopni wojskowych generałów i admirałów – w drodze postanowienia Król Polski na wniosek Hetmana Wielkiego Koronnego;
3) w pozostałych przypadkach – odpowiednio w drodze decyzji lub rozkazu Minister Obrony Narodowej lub Hetman Wielki Koronny, a także organy wojskowe, którymi są: Hetman Polny Koronny, Hetman Nadworny, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Szef Służby Wywiadu Wojskowego, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, Dowódca Garnizonu Warszawa, terenowe organy administracji wojskowej oraz inni dowódcy jednostek wojskowych, oddziałów lub pododdziałów.
8. Minister Obrony Narodowej, a w przypadkach, o których mowa w ust. 4, Król Polski, w czasie pokoju mogą mianować na wyższy stopień wojskowy również osoby, które z racji ukończonego wieku lub stanu zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, oraz żołnierzy rezerwy:
1) w uznaniu ich zasług z tytułu udziału w walkach o niepodległość państwa polskiego;
2) w uznaniu ich szczególnych zasług z tytułu działalności na rzecz suwerennej i demokratycznej Rzeczypospolitej Polskiej;
3) w uznaniu ich zasług z tytułu udziału w misjach i operacjach poza granicami państwa;
4) w uznaniu ich zasług za wykonywanie prac lub zadań na rzecz obronności państwa, w tym tych, którzy:
a) działają lub działali w organizacjach pozarządowych, wykonujących działania o charakterze obronnym, edukacyjno-wychowawczym lub w zakresie bezpieczeństwa publicznego,
b) są zatrudnieni lub byli zatrudnieni w o
rganach władzy publicznej albo w podmiotach posiadających osobowość prawną, c) posiadają nadany pracowniczy przydział mobilizacyjny lub przydział organizacyjno-mobilizacyjny;
5) jeżeli posiadają nadany przydział mobilizacyjny albo przewiduje się nadanie im takiego przydziału i odbyli ćwiczenia wojskowe lub okresową służbę wojskową; 6) w przypadkach uzasadnionych potrzebami Sił Zbrojnych, pomimo nieodbycia ćwiczeń wojskowych lub okresowej służby wojskowej, jeżeli posiadają zawód lub wykształcenie przydatne na stanowisku służbowym w jednostce wojskowej.
8a. Mianowanie na wyższy stopień wojskowy może nastąpić:
1) w przypadku, o którym mowa w ust. 8 pkt 1 i 2, w stosunku do:
a) osób posiadających stopnie wojskowe szeregowych lub podoficerów – na pierwszy stopień oficerski (podporucznika),
b) osób posiadających stopnie oficerskie – na wyższe stopnie oficerskie;
2) w przypadkach, o których mowa w ust. 8 pkt 3, tylko jeden raz w ramach danego korpusu kadry zawodowej Sił Zbrojnych;
3) w przypadkach, o których mowa w ust. 8 pkt 4, tylko w ramach danego korpusu kadry zawodowej Sił Zbrojnych, jeżeli od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata;
4) w przypadkach, o których mowa w ust. 8 pkt 5, jeżeli w posiadanym stopniu wojskowym pełnili okresową służbę wojskową lub odbyli odpowiednią liczbę dni ćwiczeń wojskowych;
5) w przypadkach, o których mowa w ust. 8 pkt 6, jeżeli posiadają nadany przydział mobilizacyjny przez okres co najmniej roku lub byli zamustrowani na statku żeglugi morskiej przewidzianym na potrzeby mobilizacyjne i od poprzedniego mianowania upłynęły co najmniej trzy lata.
8b. W szczególnie uzasadnionych przypadkach za zasługi, o których mowa w ust. 8 pkt 1 lub 2, może nastąpić pośmiertne mianowanie na wyższy stopień wojskowy. Mianowanie to może nastąpić tylko raz.
9. Warunkiem mianowania żołnierza na pierwszy stopień wojskowy w czasie pokoju jest:
1) w korpusie podoficerów – posiadanie przez niego wykształcenia co najmniej na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej i zdanie egzaminu na podoficera;
2) w korpusie oficerskim – posiadanie przez niego wykształcenia wyższego i zdanie egzaminu na oficera. Żołnierze w czynnej służbie wojskowej mogą być mianowani w czasie pokoju na kolejny wyższy stopień wojskowy, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:
1) uzyskają pozytywne wyniki w szkoleniu wojskowym;
2) otrzymali pozytywną opinię służbową;
3) są zdyscyplinowani;
4) ukończyli kurs lub szkolenie wojskowe wymagane dla stopnia wojskowego, na który mają być mianowani.
11. (uchylony)
11a. (uchylony)
12. Mianowania na wyższy stopień wojskowy nie można dokonać wobec osób skazanych za przestępstwo popełnione z winy umyślnej, z wyjątkiem przypadku, gdy w czasie wojny żołnierz zasłużył się męstwem na polu walki.
13. W razie śmierci żołnierza w czynnej służbie wojskowej, mającej związek z tą służbą, za jego zasługi na rzecz obronności państwa, Minister Obrony Narodowej, a w przypadkach, o których mowa w ust. 4, Król Polski, może mianować pośmiertnie tego żołnierza na wyższy stopień wojskowy.
13a. Król Polski określi, w drodze rozporządzenia, tryb nadawania stopni wojskowych, o których mowa w ust. 4 i 6, uwzględniając potrzeby Sił Zbrojnych. 14. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, tryb i sposób mianowania na stopnie wojskowe, na które mogą mianować Król Polski albo Minister Obrony Narodowej, oraz stopnie wojskowe, na które mogą mianować organy wojskowe, o których mowa w ust. 3 i 7 pkt 3, a także wzór wniosku, uwzględniając w szczególności różne rodzaje czynnej służby wojskowej, o której mowa w art. 55 ust. 1, przebieg służby wojskowej lub przeznaczenie żołnierza rezerwy na wypadek ogłoszenia mobilizacji i czas wojny, a także potrzeby uzupełnieniowe Sił Zbrojnych w zakresie stanu osobowego.
15. (uchylony)

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem 30 dni od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z 2 czerwca 2019 roku
o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko

http://orka.sejm.gov.pl/Druki7ka.nsf/Projekty/7-020-1368-2015/$file/7-020-1368-2015.pdf

Król Polski: (-)Michał

[Michał Ajna]

Ustawa z dnia 30 czerwca 2019 r. o zmianie ustawy z dnia 5 listopada 2017 roku o szlachectwie, tytulaturze królewskiej oraz organizacji dworu i kancelarii królewskiej
Art 1. Po art. 10 dodaje się art. 11 o następującym brzmieniu:

1. Powołuje się do istnienia Księstwo Płockie na obszarze powiatu płockiego, który ulega likwidacji z dniem wejścia w życie ustawy.
2. Księstwo Płockie działa na zasadach powiatu.
3. Tytuł Księżnej Płockiej obejmuje Anna Edyta Karwicka. Tytuł Księcia Płockiego lub Księżnej Płockiej jest dziedziczony przez najstarszego zstępnego bez różnicy płci. Książę lub księżna sprawuje honorowe zwierzchnictwo w Księstwie. Siedzibą księcia lub księżnej płockiej jest zamek książąt mazowieckich w Płocku

Art. 2 Kolejne artykuły otrzymują numerację wynikającą z wprowadzenia dodatkowego artykułu.
Art. 3 Ustawa wchodzi w życie sześć miesięcy od dnia ogłoszenia.

Król Polski: (-)Michał

Tekst jednolity:

Ustawa o szlachectwie, tytulaturze królewskiej oraz organizacji dworu i kancelarii królewskiej z dnia 5 listopada 2017 roku

Rozdział I Przepisy ogólne
Art. 1.
Niniejsza ustawa jest prawną regulacją związaną z pełnym tytułem Króla Polski, tytułami szlacheckimi i arystokratycznymi, oraz urzędami honorowymi ziemskimi i organizacją dworu i kancelarii królewskiej w Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 2.
1. Pełny tytuł monarszy Króla brzmi:
"Z Bożej łaski i woli narodu król Polski, książę mazowiecki, podlaski, śląski, cieszyński i pomorski, hrabia kłodzki, Pan Ziemi Lubuskiej"
2. Tytuły przysługujące wyłącznie władcy Rzeczypospolitej to Jego Królewska Mość, Jego Miłość, Najjaśniejszy Pan, Jaśnie Panujący, Miłościwie Panujący.
3. W oficjalnych dokumentach król może także używać formy skróconej tytułu, o którym mowa w ust. 1, tj. "Król Polski"
4. W przypadku panowania kobiety jej pełny tytuł brzmi:
"Z Bożej łaski i woli narodu królowa Polski, księżna mazowiecka, podlaska, śląska, cieszyńska i pomorska, hrabina kłodzka, Pani Ziemi Lubuskiej"
Pozostałe tytuły zmienia się odpowiednio.

Art. 3.
1. Żonie Króla przysługuje tytuł Królowej, odpowiedni, jak w art. 2. ust. 4
2. Mężowi panującej Królowej przysługuje tytuł Króla, odpowiedni, jak w art. 2. ust. 1
3. Królowi w przypadku abdykacji przysługuje tytuł Król Senior.
4. Matce Króla, pełniącej w przeszłości funkcję Królowej przysługuje tytuł Królowej Matki.
5. Królowej po śmierci męża, sprawującego władzę króla przysługuje tytuł Królowej Wdowy.
6. Tytuł Wielkiego Księcia, nadawany jest przez Króla członkom rodziny królewskiej o szczególnych zasługach dla kraju za zgodą sejmu i senatu.
7. Dzieciom Króla przysługuje w zależności od płci odpowiednio tytuł Królewicza i Królewny.

Art. 4. Tytuły, o których mowa w art. 3. są nadawane przez Króla, za wyjątkiem tytułu Wielkiego Księcia. Osobom, które je otrzymały przysługuje tytuł Jego Królewska Wysokość.

Art. 5. 1. Uznaje się wszystkie tytuły szlacheckie i arystokratyczne uznane za pełnoprawne na dawnym terenie Rzeczypospolitej Obojga Narodów oraz obecnym terenie Rzeczypospolitej Polskiej przed 1918 rokiem. Ich weryfikacją zajmuje się Heroldia Koronna, zwana dalej Heroldią.
2. Tytuły arystokratyczne, co do których nie ma wątpliwości zawiera załącznik nr 1 do ustawy, jednak przynależność poszczególnych osób do rodów wymienionych w załączniku weryfikuje Heroldia.


Rozdział II Tytuły szlacheckie i arystokratyczne
Art. 6.
Tworzy się tytuł szlachcica wraz z przysługującą mu tytulaturą Szlachetny Pan.


Art. 7.
Tworzy się tytuły arystokratyczne wraz z przysługującą tytulaturą, poczynając od najniższego:
1. Baron (Dostojny Pan)
2. Hrabia (Wielmożny Pan)
3. Margrabia (Jaśnie Wielmożny Pan)
4. Książę (Jego Książęca Wysokość)

Art. 8.
Możliwe jest posiadanie innych tytułów arystokratycznych, niż określone w art. 7., o ile ich posiadacz wywodzi swoje prawo do nich z praw obowiązujących na terenie Polski.


Rozdział III Księstwa, ordynacje i pozostałe dobra

Art. 9.
1. Przywraca się do istnienia Księstwo Pszczyńskie na obszarze powiatu pszczyńskiego, który ulega likwidacji z dniem wejścia w życie ustawy.
2. Księstwo Pszczyńskie działa na zasadach powiatu.
3. Tytuł Księcia Pszczyńskiego obejmuje książę Bolko VI Hochberg i jest on dziedziczony według praw rodziny Hochbergów. Książę sprawuje honorowe zwierzchnictwo w Księstwie.
4. Oddaje się w ręce Księcia Pszczyńskiego dobra jego rodu z 1939 roku pozostające obecnie w rękach Skarbu Państwa bądź innych instytucji państwowych.

Art. 10.
1. Przywraca się do istnienia Księstwo Raciborskie na obszarze powiatu raciborskiego, który ulega likwidacji z dniem wejścia w życie ustawy.
2. Księstwo Raciborskie działa na zasadach powiatu.
3. Tytuł Księcia Raciborskiego obejmuje książę Wiktor V Marcin von Ratibor i jest on dziedziczony według praw rodziny von Ratibor und Corvey. Książę sprawuje honorowe zwierzchnictwo w Księstwie.
4. Oddaje się w ręce Księcia Raciborskiego dobra jego rodu z 1939 roku pozostające obecnie w rękach Skarbu Państwa bądź innych instytucji państwowych.

Art. 11
1. Powołuje się do istnienia Księstwo Płockie na obszarze powiatu płockiego, który ulega likwidacji z dniem wejścia w życie ustawy.
2. Księstwo Płockie działa na zasadach powiatu.
3. Tytuł Księżnej Płockiej obejmuje Anna Edyta Karwicka. Tytuł Księcia Płockiego lub Księżnej Płockiej jest dziedziczony przez najstarszego zstępnego bez różnicy płci. Książę lub księżna sprawuje honorowe zwierzchnictwo w Księstwie. Siedzibą księcia lub księżnej płockiej jest zamek książąt mazowieckich w Płocku

Art. 12
1. Dobra znacjonalizowane bez słusznego odszkodowania po roku 1939, leżące na dawnych terenach II RP, a pozostające obecnie w rękach Skarbu Państwa bądź innych instytucji państwowych oddaje się w ręce osób mających do nich prawa, na mocy dziedziczenia.
2. Przywraca się ordynacje rodowe, których choć część dóbr z 1939 roku leżących na dawnych terenach II RP, a pozostaje obecnie w rękach Skarbu Państwa bądź innych instytucji państwowych, z zastrzeżeniem, że w ich skład wchodzą dobra przekazane ordynatowi na mocy ust. 1. i pozostające w jego rękach przed dniem wejścia w życie ustawy. Dobra wchodzące w skład ordynacji mogą być poszerzane, na mocy przepisów prawa.
3. Jeśli w momencie wejścia w życie ustawy nie ma osób uprawnionych do dóbr, o których mowa w ust. 1. i ordynacji, o których mowa w ust. 2. dobra te pozostają w rękach ich obecnych właścicieli.
4. Ordynacje działają w oparciu o przepisy prawa, na których mocy zostały powołane.
5. W przypadku wymarcia linii rodów uprawnionych do tytułu ordynata, ordynacja może zostać rozwiązana, a jej majątek objęty zwykłym prawem dziedziczenia lub Król może wyznaczyć nowego ordynata.
6. Ordynacje rodowe, fideikomisy i majoraty istniejące w 1933 roku na terenach nie wchodzących wówczas w skład II RP, a wchodzących obecnie w skład Rzeczypospolitej Polskiej mogą być przywracane na mocy decyzji Króla.






Rozdział IV Organizacja dworu i Kancelarii Królewskiej

Art. 13
Przywraca się urzędy nadworne:
1. Stołu królewskiego:
-kuchmistrz wielki koronny
-stolnik wielki koronny
-podczaszy wielki koronny
-krajczy wielki koronny
-podstoli wielki koronny
-cześnik koronny
2. Reprezentujące majestat monarszy:
-chorąży wielki koronny
-miecznik wielki koronny
-koniuszy wielki koronny
-łowczy wielki koronny
3. Dworskie:
-marszałek nadworny
-podkomorzy nadworny
-podskarbi nadworny
-łożniczy
-szambelan
-prywatny sekretarz króla
-sekretarz królewski
-kapelan
-kaznodzieja nadworny
-szafarz
-śpiżarny
-piwniczy
-woźniczy
-pułkownik rot dworskich
-kapitan gwardii królewskiej
-ochmistrz
-ochmistrzyni

Art. 14 Przywraca się następujące urzędy w Kancelarii Królewskiej:
1. Kanclerz wielki koronny.
2. Podkanclerzy koronny.
3. Marszałek wielki koronny.
4. Podskarbi wielki koronny.
5. Sekretarz wielki koronny.
6. Referendarz koronny.
7. Instygator koronny.
8. Pisarz wielki koronny.
9. Kustosz koronny.
10. Wielkorządca krakowsko-sandomierski.


Rozdział V Urzędy honorowe ziemskie

Art. 15
Przywraca się urzędy honorowe ziemskie, poczynając od najwyższego:

1. Kasztelan.
2. Podkomorzy
3. Stolnik
4. Podczaszy
5. Podstoli
6. Cześnik
7. Łowczy
8. Wojski większy
9. Miecznik
10. Wojski mniejszy
11. Burgrabia
12. Horodniczy

Art. 16
1.Każdorazowo nadając urzędy honorowe ziemskie dodaje się do nich nazwę odmiejscową, według uznania Króla.
2. Postanowienie przyznające urząd honorowy ziemski może określać obowiązki osoby nim obdarzonej.


Rozdział VI Sprawowanie tytułów i urzędów
Art. 17
Wszystkie tytuły i urzędy, o których mowa w ustawie, nadaje Król w drodze postanowienia, jeśli ustawa nie stanowi inaczej.

Art. 18
Tytułów szlacheckich, arystokratycznych, i urzędów honorowych ziemskich pozbawić może Król lub Sąd Najwyższy, na mocy prawomocnego wyroku.

Art. 19
1.Pozbawiony tytułu może odwołać się od decyzji króla do Zgromadzenia Narodowego. Tytuł zostaje mu przywrócony, jeżeli za tym opowie się 3/4 członków zgromadzenia, obradujących w pełnym składzie.
2.Od decyzji Sądu Najwyższego nie można się odwołać.

Art. 20
Tytuły szlacheckie i arystokratyczne może otrzymać każdy obywatel polski oraz gość zagraniczny, w uznaniu zasług położonych dla Rzeczpospolitej.


Art. 21
1. Dla podniesienia wartości i znaczenia tytułów oraz prestiżu osób zaszczyconych tymi tytułami, wraz z tytułem szlacheckim lub arystokratycznym jest nadawany herb (podczas pierwszej nobilitacji) oraz może być nadawany majątek ziemski wedle woli i uznania Króla.
2. Majątek, o którym mowa w ust. 1. pochodzi z majątku należącego do króla lub przekazanego do jego dyspozycji przez Sejm lub Senat. Majątek ten jest związany z przyznanym tytułem i osoba, która go otrzymała traci go w chwili utraty tytułu.



Art. 22
1. Tytuł szlachecki jest dziedziczony przez wszystkich członków rodu nobilitowanego, będących jego potomkami.
2. Tytuły arystokratyczne mogą być nadawane jako dziedziczne lub dożywotnie.
3. Urzędy honorowe ziemskie są nadawane dożywotnio.
4. Szczegóły dziedziczenia tytułów arystokratycznych i szlacheckich określa każdorazowo Król w drodze postanowienia.
5. Przyznanie tytułu arystokratycznego i urzędów, o których mowa w ustawie jest równoznaczne z przyznaniem tytułu szlacheckiego.
6. Tytułu można się zrzec.

Art. 23
Osoba, która otrzymała nobilitację z rąk monarszych, zobowiązana jest złożyć przysięgę wierności w ciągu siedmiu dni od nobilitacji, według następującej roty:

"Ja (imię, tytuł i nazwisko), przysięgam wiernie służyć Miłościwie Panującemu (imię monarchy), z Bożej łaski i woli Narodu królowi Polski, wielkiemu księciu litewskiemu ruskiemu, pruskiemu, mazowieckiemu, podlaskiemu, śląskiemu, cieszyńskiemu i pomorskiemu, margrabiemu Dolnych i Górnych Łużyc, hrabiemu kłodzkiemu, Panu Ziemi Lubuskiej etc. etc. etc. , gdzie mnie Jego Królewska Miłość raczy obrócić albo posłać, we wszystkich państwach, wszędzie wiernym, posłusznym być zwierzchności, której mię ziemię nadawszy poruczyć będzie raczył, Jego Możności strzec i pożytek mnożyć, a w tych rzeczach, na których mię w posługi Jego Królewskiej Mości obstalowano, zawżdy wiernie i mężnie się stawić, jako wiernego i cnotliwego sługę zależeć będzie."
Przysięga może być złożona z dodaniem słów: Tak mi dopomóż Bóg."

Art. 24
Zakazane jest:
1. Sprawowanie honorowego ziemskiego i urzędu starosty.
2. Sprawowanie dwóch urzędów honorowych ziemskich.
3. Sprawowanie naraz urzędu kasztelana i urzędu kanclerza wielkiego koronnego.
4. Sprawowanie naraz co najmniej dwóch z poniższych urzędów:
1) kanclerza wielkiego koronnego,
2) marszałka wielkiego koronnego,
3) podskarbiego wielkiego koronnego,
4) Hetmana Wielkiego Koronnego.

Art. 25
W przypadkach, o których mowa w art. 23. należy zrzec się jednego z urzędów lub tytułów, których nie można ze sobą łączyć.

Art. 26
W przypadku objęcia tytułu, o którym mowa w powyższej ustawie przez kobietę, przyznaje się go jej w formie żeńskiej, zgodnie z zasadami języka polskiego. Żonie, dzieciom i wnukom osoby posiadającej tytuł przysługuje tytulatura przysługująca z tej racji w przeszłości.

Rozdział VII Heroldia Koronna

Art. 27
1. Heroldia Koronna jest urzędem zajmującym się weryfikacją i administrowaniem tytułami szlacheckimi i arystokratycznymi oraz herbami rodowymi i terytorialnymi na terenie Rzeczypospolitej Polskiej
2. Wszystkie osoby, którym na mocy dawnych praw przysługują tytuły szlacheckie lub arystokratyczne składają podanie o ich weryfikację do Heroldii. Weryfikuje ona ich szlachectwo lub tytulaturę arystokratyczną w ciągu sześciu miesięcy od złożenia podania.
3. Jeśli weryfikacja przebiegnie pozytywnie osoba, tytuł, którego dotyczyło podanie uznaje się za równy odpowiednim tytułom nadanym przez Króla.

Art. 28
1. W skład Heroldii wchodzi jeden przedstawiciel Rzecznika Praw Obywatelskich, Generalnego Inspektora Danych Osobowych i Instytutu Pamięci Narodowej oraz dwudziestu członków wyznaczanych po pięciu przez następujące organy:
- Króla,
- Radę Ministrów,
- Sejm,
- Sąd Najwyższy.
2. Działalność Heroldii jest finansowana z budżetu przeznaczonego dla Króla.
3. Decyzję o weryfikacji, o której mowa w art. 26. Heroldia podejmuje w drodze uchwały większością głosów.
4. Heroldia działa według uchwalonego przez siebie regulaminu


Rozdział VIII Przepisy końcowe

Art. 29
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.



Załącznik nr 1
Rody, którym przysługuje tytuł książęcy (w pewnych przypadkach tylko w określonych liniach):
1. Czartoryscy herbu Pogoń Litewska
2. Sanguszkowie herbu Pogoń Litewska
3. Kurcewicze herbu Kurcz
4. Połubińscy herbu własnego
5. Łukomscy herbu własnego
6. Druccy-Sokolińscy herbu Druck
7. Druccy-Lubeccy herbu Druck
8. Woronieccy herbu Korybut
9. Czetwertyńscy herbu Pogoń Ruska
10. Massalscy herbu własnego
11. Ogińscy herbu Oginiec
12. Puzynowie herbu Oginiec
13. Żyżemscy herbu własnego
14. Szujscy herbu własnego
15. Giedroyciowie herbu Hippocentaurus
16. Świrscy herbu Lis
17. Poniatowscy herbu Ciołek
18. Świętopełk-Mirscy herbu Białynia
19. Bironowie herbu własnego
20. Radziwiłłowie herbu własnego
21. Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
22. Jabłonowscy herbu Prus III
23. Sapiehowie herbu Lis
24. Sułkowscy herbu Sulima
25. Lichnowscy herbu własnego
26. Radolińscy herbu Leszczyc
27. Ród von Ratibor und Corvey herbu własnego


Rody, którym przysługuje tytuł margrabiowski (w pewnych przypadkach tylko w określonych liniach):
1. Gonzaga-Myszkowscy-Wielopolscy herbu Starykoń

Rody, którym przysługuje tytuł hrabiowski (w pewnych przypadkach tylko w określonych liniach):
Badeni h. Bończa
Baworowscy h. Prus II
Bnińscy h. Łodzia
Bobrowscy h. Jastrzębiec Boleściców
Borchowie h. Trzy Kawki
Borkowscy h. Łabędź
Braniccy h. Korczak
Brezowie h. Breza
Brzozowscy h. Belina
Bukowscy h. Ossoria
Butlerowie h. Butler
Chodkiewiczowie h. Chodkiewicz
Czaccy h. Świnka
Hutten-Czapscy h. Leliwa
Dzieduszyccy h. Sas
Gołuchowscy h. Leliwa
Grabowscy h. Topór
Grocholscy h. Syrokomla
Gurowscy, h. Wczele
Jabłonowscy h. Grzymała
Jezierscy h. Nowina i Nowina-Prus
Kalinowscy h. Kalinowa
Kaszowscy h. Janina
Komorowscy h. Korczak
Konarscy h. Gryf
Konopaccy h. Trzaska
Korytowscy h. Mora
Korwin-Kossakowscy h. Ślepowron
Koziebrodzcy h. Jastrzębięc Boleściców
Krasiccy h. Rogala z mitrą
Krasińscy h. Ślepowron
Kurnatowscy h. Łodzia
Kwileccy h. Byliny
Lasoccy h. Dołęga
Ledóchowscy h. Szaława
Lubienieccy h. Rola
Lubomirscy h. Szreniawa bez Krzyża
Łosiowie h. Dąbrowa
Łubieńscy h. Pomian
Mańkowscy h. Zaremba
Miączyńscy h. Suchekomnaty
Michałowscy h. Jasieńczyk
Mielżyńscy h. Nowina
Morsztynowie h. Leliwa
Mycielscy h. Dołęga
Orłowscy h. Lubicz
Ossolińscy h. Topór
Ostrorogowie h. Nałęcz
Ostrowscy h. Rawicz
Otoccy h. Dołęga
Pinińscy h. Jastrzębiec
Platerowie (Broel-Plater, Plater-Zyberk) h. Plater i Plater-Syberg
Ponińscy h. Łodzia
Potoccy herbu. Pilawa Złota i Pilawa Srebrna
Potuliccy h. Grzymała
Pruszyńscy h. Rawicz
Przezdzieccy h. Roch III
Pusłowscy h. Pusłowski
Raczyńscy h. Nałęcz
Reyowie h. Oksza
Romerowie h. Jelita
Ronikierowie h. Gryf
Russoccy h. Zadora
Siemieńscy i Siemieńscy-Lewiccy h. Dąbrowa
Skarbkowie h. Abdank
Sobańscy h. Junosza
Stadniccy h. Szreniawa bez Krzyża
Starzeńscy h. Lis
Sułkowscy h. Sulima
Sumińscy h. Leszczyc
Szembekowie h. Szembek
Szeptyccy h. Szeptycki
Tarnowscy h. Leliwa
Tyszkiewiczowie h. Leliwa
Wielopolscy h. Starykoń
Wodziccy h. Leliwa
Wolańscy h. Przyjaciel
Zabiełłowie h. Topór
Zalescy h. Dołęga
Załuscy h. Junosza
Zamoyscy h. Jelita
Zborowscy h. Jastrzębiec
Żółtowscy h. Ogończyk
Hochbergowie herbu własnego

Rody, którym przysługuje tytuł baronowski (w pewnych przypadkach tylko w określonych liniach):
Błażowscy h. Sas
Bystramowie h. Tarnawa,
Chłapowscy h. Drya,
Christiani-Grabienski-Kronauge v. Kronwald h. Grabieński-Kronauge
Czecz de Lindenwald h. Czecz de Lindenwald
Dembowscy herbu Jelita
Grotthuss h. Grotthuss,
Harsdorf v. Enderndorf h. Harsdorf,
Heinzel v. Hohenfels h. Heinzel
Heydel h. Heydel
Holstinghausen Holsten h. Holstinghausen
Horoch h. Trąby,
Kelles-Krauz h. Kelles-Krauz,
Klicccy h. Prus I
Konopka h. Nowina,
Larisch h. Larisch
Lewartowscy h. Lewart,
Lipowscy h. Lipowski,
Łubieńscy h. Pomian,
Manteuffel-Szoege h. Manteuffel-Szoege,
Michałowscy h. Jasieńczyk,
Offenbergowie h. Offenber,
Osten-Sacken h. Osten-Sacken,
Rahden h. Rahden
Radoszewscy h. Oksza
Reisky de Dubnitz h. Reisky de Dubnitz,
Rohn v. Rohnau h. Rohn
Rosenberg h. Rosenberg
Skarżyńscy h. Bończa odm.
Taube h. Taube
Unruh h. Unruh,
Zawadzcy h. Rogala

Prezydent RP: Mikołaj Liściowski