Przechodzimy do debaty nad projektem ustawy o zmianie ustawy o senatorach dożywotnich, duchownych i wojewodach:
Ustawa z 2018 roku o zmianie ustawy o senatorach dożywotnich, duchownych i wojewodach
Art. 1. Art. 9 ustawy z dnia 15 września 2018 roku o senatorach dożywotnich, duchownych i wojewodach otrzymuje brzmienie:
1. Jako przedstawicieli Kościołów i Związków wyznaniowych, które mają przynajmniej pół miliona wiernych w Polsce, zwani dalej senatorami duchownymi mandaty w senacie sprawują z urzędu:
1) Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski,
2) Prymas Polski,
3) Jego Eminencja Wielce Błogosławiony Prawosławny Arcybiskup Metropolita Warszawski i całej Polski.
2. Jako przedstawiciele wyznań istotnych dla historii, tradycji i kultury polskiej w skład senatu z urzędu wchodzą też;
1) biskup Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP
2) superintendent generalny Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP
3) naczelny rabin Polski
4) przewodniczący Najwyższego Kolegium Muzułmańskiego Związku Religijnego
5) arcybiskup metropolita przemysko-warszawski Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego w RP,
6) przedstawiciel Kościoła Katolickiego obrządku ormiańskiego w RP,
7) Przewodniczący Karaimskiego Związku Religijnego w RP,
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Sprawozdawca: Krzysztof Szczerski
Uzasadnienie: W obecnie obowiązującym tekście ustawy o senatorach dożywotnich, duchownych i wojewodach pominięto kilku ważnych duchownych, którzy powinni zasiąść w senacie. Jako tradycyjny zwierzchnik Kościoła Katolickiego i historycznie w I RP najważniejszy senator mandat ten powinien otrzymać Prymas Polski. Dodatkowo proponujemy, aby z urzędu w skład senatu weszli także zwierzchnicy trzech ważnych dla Polski wyznań – grekokatolików, ormian i karaimów. Grupy te odegrały dużą rolę w historii Polski, wobec czego powinny mieć zagwarantowane miejsce w senacie, szczególnie, że to mają otrzymać przedstawiciele innych wyznań. Pomimo, że wyznania grekokatolickie i ormiańskokatolickiego należą do Kościoła Katolickiego, to zachowują szeroką autonomię i należy je traktować jako w dużej mierze odrębne.
