Komentarze do wiadomości ze świata

[Laura]

]Amanda Rosiak o wypowiedzi Lichenberga

Zawisłe instytucje państw posiadają dostęp do wyników prowadzonych badań. Nie wszystkie z nich co oczywiste są podawane do wiadomości publicznej. Rządy jednak dysponują stosowną wiedzą na temat badań. W kluczowych sprawach wymiana informacji jest prowadzona. Obszar Arktyki jest również dokładnie monitorowany z przestrzeni kosmicznej co ułatwia podejmowanie decyzji, i planowanie przyszłych działań. Polska nie należy do państw arktycznych a to one w pierwszej kolejności są zobligowane do dbania o ochronę środowiska w miejscach, które stanowią integralną część ich terytorium. Arktyka w przeciwieństwie do Antarktyki nie jest objęta jednolitym aktem prawa międzynarodowego, który regulowałby porządek prawny. Woda z lodowców jest obecnie sprzedawana na przykład w Norwegii. Naiwnością byłyby twierdzenia o braku dochowania standardów bezpieczeństwa obowiązujących przy sprzedaży wody pitnej. Woda odsolona i , lub oczyszczona nie zawsze jest przeznaczana do celów spożywczych w Egipcie, Izraelu wykorzystuje się ją w rolnictwie. Obecnie dostępne technologie umożliwiają dochowanie standardów bezpieczeństwa. Nie oznacza to oczywiście, iż nie należy prowadzić dalszych badań w celu poprawy aktywności.

og: tzw Kodeks Polarny, który jest irl od 2017 roku nie jest taką umową jak Traktat Antarktyczny, chociaż pod auspicjami IOM jest obligatoryjny.

[Aleksander Lichtenberg]

Aleksander Lichtenberg odpowiada:
Nigdy nie sugerowałbym, że woda arktyczna sprzedawana w sklepach może być w jakikolwiek sposób szkodliwa. Jedynie sugeruję, że w przyszłości kiedy poziom radioaktywnych pierwiastków wydostających się z gleby czy płytkiego szelfu kontynentalnego może w przyszłości drastycznie zmniejszyć poziom opłacalności uzdatniania tej wody. Wskazuję tak jak niektórzy naukowcy, że jest wiele zagrożeń zwłaszcza dla środowiska, dotyczących gospodarczego wykorzystania Arktyki i liczę, że rządy tych blisko 50 państw rozważnie podejdą do tej kwestii. Arktyka to nasze dobro naturalne i nie możemy jej tak łatwo zniszczyć.

[Laura]

Amanda Rosiak

W Arktyce jest i była w przeszłości prowadzona działalność gospodarcza, przez podmioty z różnych państw. Aktywne są również polskie firmy. Podobnie jak w przypadku na przykład prac wydobywczych w innych miejscach istnieje ryzyko związane z wypadkiem. Potrzeby gospodarcze i społeczne implikują jednak sięganie po złoża zasobów arktycznych, a firmy trudniące się tym rodzajem działalności stale pracują nad podnoszeniem standardów aby wpływ na środowisko był jak najmniejszy. Arktyka stanowi dobro o które wszyscy powinni dbać i zainteresowane strony czynią to w oparciu o dostępne technologie zgodnie ze stanem wiedzy. Obecnie eksploatacja surowców jest prowadzona w niewielkiej skali w stosunku do zasobów z uwagi na relatywnie trudną dostępność, rachunek ekonomiczny, oraz zrozumienie potrzeby ochrony środowiska. Rolą państw, firm pracujących w Arktyce jest zapobieganie zanieczyszczeniu wód. Społeczność międzynarodowa musi też pamiętać, że nie stać nas na marnowanie zasobów wodnych i im szybciej zostaną podjęte działania nie przez pojedyńcze państwa, ale przez ich grupę bezpieczna i potrzebna ludziom eksploatacja zasobów będzie przynosiła wielostronne korzyści

[Aleksander Lichtenberg]

Aleksander Lichtenberg dla TVN24 o żółtych kamizelkach:
Emmanuel Macron obiecywał rewolucję w swoim manifeście programowym. Wszystko zaczynało się od pełnego zjednoczonej Europy do realizacji uniwersalnych praw człowieka. Miało być ekologicznie i kosmopolitycznie. Ale czegoś brakowało.
Ślepa plama w polityce Macrona stała się teraz bardzo widoczna. Zmiany w jakimkolwiek obszarze muszą być społecznie sprawiedliwe, a tutaj Macron miał wiele braków.
Wielkie protesty we Francji obyły się bez partii politycznych i związków zawodowych. Jednak na dłuższą metę niezwykle trudne będzie utrzymanie siły tego ruchu bez wsparcia politycznego, zwłaszcza jeśli ma być to międzynarodowy ruch. Zjednoczona Lewica Europejska– Nordycka Zielona Lewica już wyraziła swoje poparcie dla tego ruchu. My, Stronnictwo Centrowo-Demokratyczne również popieramy aktualne działania żółtych kamizelek. Bogaci nie mogą zyskiwać kosztem najbiedniejszych, a rząd ma służyć wszystkim obywatelom, a nie tylko najbogatszym.

[Lukasz Wojtowicz]

Piotr Spyra do tematu żółtych kamizelek w TVP Info:

Tak się kończą produkty marketingowe jak Emmanuel Macron, Joszua Barycz, czy Fryderyk Skarbiński. Co ich łączy? Wszyscy trzej są liberałami. Wobec wszystkich trzech wiązano wielkie nadzieje i wszyscy trzej mieli gigantyczne wsparcie oligarchów. I wszyscy trzej wspierali ideę europejskiej federacji. Ten eksperyment, z jakim już mieliśmy do czynienia w Polsce nie miał prawa się udać, co widzimy teraz we Francji.

[Fryderyk Skarbinski]

Fryderyk Skarbiński w TVN24 o wizycie premier Radziwiłł-Schmidt w Brukseli

Cieszy to, że po latach zaniedbań pani premier próbuje przywrócić ściślejszą współpracę z państwami naszego regionu. Grupa Wyszehradzka po rozszerzeniu od lat była instrumentem nie wykorzystywanym w naszej polityce zagranicznej. W kontekście aspiracji Ukrainy może stać się dla niej pomostem w drodze do Unii Europejskiej. Powinniśmy wspierać dążenia naszych wschodnich sąsiadów do zjednoczonej Europy, bo dla nas z punktu widzenia bezpieczeństwa i gospodarki to korzystny krok. Nasze doświadczenia w przygotowaniu do akcesji mogą być bezcenne dla Ukrainy, a dla nas to szansa żeby zacieśnić współpracę na wielu polach. Nasze gospodarki są bardzo komplementarne i widzę szerokie możliwości współpracy choćby w przemyśle lotniczym, który nasi sąsiedzi mają na bardzo wysokim poziomie czy rolnictwie.

[Laura]

Olga Novak o wypowiedzi F. Skarbińskiego

Fakty przeczą opinii pana Skarbińskiego jakoby Grupa Wyszehradzka nie była instrumentem wykorzystywanym w polityce. W ostatnich czterech latach charakterystyczny był rozwój dynamicznej współpracy Grupy z organizacjami subregionalnymi na innych kontynentach. Współpracowano z Radą Współpracy Zatoki, ASEAN, podjęte zostały też działania w Ameryce Południowej. To systematycznie umacnia znaczenie całej Grupy i wszystkich państw członkowskich.

[Fryderyk Skarbinski]

Jeżeli szczytem osiągnięć Grupy Wyszehradzkiej jest spotykanie się z innymi subregionalnymi organizacjami to obecny rząd naprawdę nie docenia roli jaką mogłaby pełnić Grupa w kształtowaniu kursu politycznego w Europie. To tylko dowodzi tezy, że ostatnie rządy nie znalazły sensownej roli dla Grupy i nie potrafiły zjednoczyć państw regionu wokół wspólnej wizji reform w Unii Europejskiej. Ba! Jak się okazuje Grupa nie pracuje już nawet nad wspólnymi postulatami na forum UE tylko zajmuje się nawiązywaniem relacji z innymi organizacjami. To olbrzymie niezrozumienie fundamentów powstania Grupy oraz marnotrawstwo jej potencjału. To są fakty świadczące o tym, że Grupa nie jest wykorzystywana do realizacji naszej polityki zagranicznej, której najważniejsze interesy są tutaj w Europie.

[Laura]

Grupa pracuje w znacznym stopniu nad rozwojem współpracy z państwami pozaeuropejskimi, co się materializuje. Umacnia to nie tylko całą Grupę, ale i Unię Europejską na arenie światowej. Można oczywiście brnąć w nieprawdę i ograniczać mówienie o pracach w ramach Grupy tylko do szczytów, nie patrząc na ich następstwa, ale jest to retoryka jedynie na użytek propagandowy, pomijająca intencjonalnie fakty. Należy też odróżnić okres w którym Grupa powstawała, kiedy celem wszystkich państw członkowskich była integracja europejska, wejście do Unii Europejskiej, wzajemne wspieranie się w integrowaniu z UE i aspirowaniu do członkostwa w NATO. Kiedy to się udało, przyszedł czas na definiowanie i realizowanie następnych celów Akcesje nowych członków stanowiły odpowiedź na nowe wyzwania, by państwa regionu Europy Środkowo-Wschodniej mogły kreować politykę w różnych regionach świata. Czynić to w sposób coraz bardziej efektywny. To nie jest pomijanie Unii Europejskiej, to ważny i potrzebny wkład w jej rozwój i politykę globalnej odpowiedzialności.

[Fryderyk Skarbinski]

I to jest Waszym zdaniem szczyt możliwości Grupy Wyszehradzkiej? Naprawdę robicie kadłubka z organizacji, która mogłaby być znaczącym elementem w realizacji strategicznych celów naszej polityki zagranicznej. Brakuje wspólnych działań kreujących politykę europejską, która jest znacznie mocniejszym mechanizmem do realizacji interesów na arenie światowej. Brakuje programów wzmacniających współpracę regionalną w kluczowych obszarach szeroko rozumianego bezpieczeństwa. Można by mnożyć przykłady znacznie lepszych możliwości wykorzystania Grupy.