Wiadomości ze świata

[Administrator]

Free Europe zorganizowało referendum europejskie



W całej Europie działacze Wolnej Europy prowadzili nieoficjalne referendum europejskie. Działania wspierała platforma internetowa oraz kampania w mediach społecznościowych. W plebiscycie obywatele Europy odpowiadali na 2 pytania: Czy chcesz mniej Brukseli w swoim życiu? i Czy chcesz mieć większy wpływ na decyzje Unii Europejskiej?

Poprzez aplikację mobilną i stronę internetową Europejczycy mogli głosować odpowiadając na dwa pytania o deregulację i decentralizację. W całej Europie rozdawane były "Obywatelskie Karty Głosu" czyli tokeny z kodem QR służącym do głosowania online. Kod można było pozyskać także rejestrując się w apce lub na stronie. Akcję wsparły happeningi organizowane pod hasłem "UE Cię nie pyta - my tak!".

Wyniki głosowania są prezentowane na żywo w mediach społecznościowych oraz wyświetlane na telebimach w stolicach państw członkowskich Unii Europejskiej. Referendum potrwa do ostatniej chwili przed wyborami. Na moment publikacji na pytanie "Czy chcesz mniej Brukseli w swoim życiu?" 79% głosujących udzieliło odpowiedzi tak. Na pytanie "Czy chcesz mieć większy wpływ na decyzje Unii Europejskiej?" głosów na tak jest aktualnie 61%.

Akcja ma na celu pokazać poparcie dla postulatów Wolnej Europy, a jednocześnie pokazać, że Europejczycy chcą się zaangażować w proces podejmowania decyzji w Unii Europejskiej. Deregulacja, ścisłe przestrzeganie zasady subsydiarności oraz większa demokratyzacja Unii Europejskiej to główne punkty programu Free Europe.

[Administrator]

Macron: W jedną noc przeprowadzimy deregulację na niespotykaną skalę

Lider listy Free Europe i jej kandydat na szefa Komisji Europejskiej Emmanuel Macron podczas wywiadu dla europejskich mediów zapowiedział największą akcję deregulacyjną w historii. "Europa popadła w stagnację, jest uśpionym olbrzymem, którego trzeba obudzić i to natychmiast." - powiedział były prezydent Francji.



Macron zaproponował przyjęcie jak go nazwał "Single Night Deregulation Act", który za jednym zamachem usunie tysiące unijnych przepisów i zliberalizuje setki dyrektyw. "Nasz zespół już pracuje nad zebraniem propozycji konkretnych zmian, aby jak najszybciej po wyborach przeprowadzić tą bezprecedensową deregulację. Rozmach i skala propozycji tych zmian będzie dla wielu szokiem." - mówił lider Free Europe.

Zdaniem kandydata na przewodniczące KE taka szokowa terapia jest niezbędna, aby obudzić Europę i dać jej nową energię do działania. "Mierzymy się z rosnącymi cenami, stagnacją płac, hamującymi inwestycjami i frustracją z centralizmu Unii Europejskiej. Free Europe jako jedyne ugrupowanie ma na to antidotum i może ograniczyć biurokrację krępującą Europę. Musimy uprościć unijne przepisy i wprowadzić zasadę jeden za jeden, która z powodzeniem obowiązuje w Polsce i Kanadzie." - podkreślał Macron.

"Unia ma długą historię nieudanej deregulacji. Program REFIT, Grupa Stoibera, Raport Sapira czy Inicjatywa SLIM. Wszystkie te próby poniosły fiasko, a EPP i S&D nadal proponują nam to samo podejście, które nie działa. Dlatego musimy spróbować bardziej radykalnych działań. Musimy przeprowadzić szokową deregulację jednym aktem." - zaznaczał lider Free Europe.

W ślad za wywiadem Emmanuela Macrona partie wchodzące w skład ugrupowania Free Europe w swoich mediach społecznościowych i przekazach prezentowały mnóstwo przykładów nadmiernych, absurdalnych i nieżyciowych unijnych regulacji. Pojawiały się także przykłady udanych inicjatyw zmniejszających obciążenia biurokratyczne wśród których znalazły się także polskie przykłady reform podatkowych rządu Aleksandra Sternickiego.

[Administrator]

Francuzi bez entuzjazmu o kandydaturze Macrona

Choć były prezydent Francji Emmanuel Macron, który jest kandydatem Wolnej Europy na przewodniczącego Komisji Europejskiej, notuje spore poparcie w całej Europie, w rodzimej Francji wielu wyborców sceptycznie podchodzi do jego kandydatury. Wielu Francuzów wciąż pamięta jego niezbyt efektywną prezydenturę, która zakończyła się zaledwie dwa lata temu.

- Niezbyt dobrze wspominam prezydenturę Emmanuela Macrona. Spędził w Pałacu Elizejskim dziesięć lat i nie udało mu się właściwie osiągnąć nic wielkiego - mówi Fleur, mieszkanka Marsylii po czterdziestce. Zdradza, że kiedy po raz pierwszy Macron ubiegał się o prezydenturę w 2027 roku była pełna nadziei na zmiany i oddała na niego głos, po dziesięciu latach urzędowania skrajnie prawicowej Marine Le Pen. Ale, jak dodaje, już pięć lat później nie zdecydowała się ponownie na niego zagłosować. - Byłam zawiedziona - mówi.

Sześćdziesięcioletni Charles, farmer z Szampanii, krytycznie ocenia kandydaturę Macrona na przewodniczącego Komisji Europejskiej. - On wolał brylować na międzynarodowych salonach, niż zajmować się polityką krajową. Przez dziesięć lat więcej napsuł niż naprawił we Francji, to dlaczego teraz mielibyśmy powierzać mu stery całej Unii? Ta cała Wolna Europa też przecież współrządziła przez ostatnie pięć lat, razem z lewacką S&D pod wodzą Sanny Marin i EPP. Skoro nic nie potrafili teraz zrobić, to jaką mamy gwarancję, że cokolwiek się zmieni w następnej kadencji? - grzmi. I dodaje, że zamierza głosować na sojusz Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, skupiony wokół premier Włoch, Giorgii Meloni.

Macron w trakcie dwóch kadencji pozostawał jednym z mniej popularnych prezydentów. Kiedy po raz pierwszy ubiegał się o reelekcję, w drugiej turze udało mu się pokonać kontrkandydata, François Ruffina stosunkiem głosów zaledwie 51:49, który pięć lat później wywalczył prezydenturę. Drugą kadencję Macron kończył z rekordowo niskim poparciem w granicach 20 procent.

Co zresztą odzwierciedliło się w wyniku wyborów prezydenckich z 2037 roku - do drugiej tury przeszli kandydaci dwóch skrajnych obozów, lewicowego i prawicowego. Były minister edukacji Gabriel Attal, namaszczony przez Macrona i wspierany przez jego obóz polityczny, zajął dopiero trzecie miejsce, zdobywając 21% głosów. Jeszcze gorzej Ensemble poradziło sobie w wyborach do Zgromadzenia Narodowego - lewicowe NUPES zdobyło samodzielną większość, drugą siłą w parlamencie zostało Zjednoczenie Narodowe, a partia byłego prezydenta uplasowała się dopiero na trzecim miejscu z poparciem poniżej 20%.

[Administrator]

Macron najbardziej lubiany, Orban najbardziej nielubiany, sondaż Ipsos ujawnia opinie Europejczyków o ich liderach

Wielu obywateli Europy nie ma wystarczającej wiedzy aby ocenić liderów list paneuropejskich: nie tylko tych z małych partii ale także tych z największych.



Co Europejczycy myślą o swoich liderach? W ostatnim badaniu Ipsos zapytał Europejczyków o ich opinie na temat kandydatów partii europejskich na nowego przewodniczącego Komisji Europejskiej przed zbliżającymi się wyborami. Najbardziej szanowany, poza swoim domem, jest były Prezydent Francji i kandydat Free Europe Emmanuel Macron, a najbardziej niepopularny jest kandydat Patriotów dla Europy Viktor Orban. To co przebija z wyników sondażu to brak znajomości swoich liderów przez Europejczyków.

45 procent badanych Europejczyków ma pozytywną opinię o Emmanuelu Macron. W Rumunii i Polsce jego wynik sięga prawie 60%, w Niemczech 55%, a we Włoszech spada gwałtownie do 31% przy 42% mających negatywną opinię. Wyniki dla byłego prezydenta Francji są więcej niż pozytywne za granicą lecz sytuacja w kraju wygląda zgoła inaczej: 55% dezaprobuje Macrona, a zaledwie 30% popiera go. Faworyzująca Macrona opinia poza Francją, zdaniem Francesco Nicoli, badacza z think tanku Bruegel, wynika z jego europejskiego przywództwa i faktu, że ma jasny pomysł na to jak powinna wyglądać przyszłość Europy. Im dalej od zakończenia prezydentury tym jego wynik we Francji się poprawia z rekordowo niskiego sięgającego ledwo 20% tuż po zakończeniu drugiej kadencji.

Według sondażu, Victor Orban jest liderem jeśli chodzi o poziom opinii negatywnych w 31 państwach członkowskich z wynikiem 48%. Tylko 10% popiera jego działania, a 42% woli nie komentować lub nie zna go wystarczająco aby to uczynić. Jedynie w Bułgarii (poza Węgrami), Orban ma więcej pozytywnych niż negatywnych opinii 47 do 24 procent.

Wyniki dotyczące liczby osób, które mówią, że nie znają wystarczająco swoich liderów, aby ich ocenić to coś nad czym warto się mocniej pochylić. Nie dotyczy to tylko mniejszych ugrupowań, ale także S&D i EPP. Na poziomie europejskim 28% respondentów powiedziała, że nie zna liderki EPP Roberty Metsoli, mającej jednocześnie ledwie nieco więcej pozytywnych opinii (38%) niż negatywnych (34%). Gorzej wygląda to dla kandydatki S&D Sanny Marin, która uzyskała 39% pozytywnych opinii, 30% negatywnych, ale aż 31% nie zna jej wystarczająco dobrze. Poziom nieznajomości sięga blisko 53% w Wielkiej Brytanii i 49% w Holandii.

Z drugiej strony, podzielone opinie dotyczą kandydatki ECR Giogri Meloni: 27% lubi ją, 30 nie popiera, a 43% nie zna jej wystarczająco dobrze. W Rumunii była premier Włoch ma największe poparcie (54%), poza Włochami. W Hiszpanii, ma najwięcej negatywnych opinii: 44%. Meloni jest mało znana w Czechach (przez 71% respondentów), ale bardzo dobrze w znana w Hiszpanii (tylko 23% powiedziało, że wie o niej za mało aby ją ocenić.

[Administrator]

Emmanuel Macron, król (social mediów) Europy



Były prezydent Francji w kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego jeszcze wzmocnił swoją obecność w mediach społecznościowych co umocniło jegopozycję największego influencera i lidera politycznego UE wśród internautów we Francji i poza nią. Pozwoliło mu to wysunąć się na czoło europejskiego przywództwa w tym kluczowym okresie wyborów.

Filmiki Macrona ze spotkania w Białym Domu z prezydent USA Nikki Haley w tym tygodniu zostały wrzucone na Instagrama z tytułem "Wszystko jest możliwe, więc zróbmy to razem!", jasno sygnalizując, że były francuski prezydent chce zając miejsce jako główny gracz w strukturach Unii Europejskiej i partner dla zagranicznych mocarstw.

Ujęcia Emmanuela Macrona zręcznie odpowiadającego na trudne pytania obiegły amerykańskie i europejskie media w tym tygodniu i stały się viralem w mediach społecznościowych także dlatego, że umieścił je na swoim oficjalnym koncie na X.

Udostępniając wywiad z byłym brytyjskim premierem Davidem Cameronem z BBC, Macron jednocześnie zwrócił się do bardziej konserwatywnej publiki, która nie jest przekonana do głosowania na radykalne ECR i szuka liberalnej gospodarczo alternatywy.

Eksperci podkreślają, że ostatnie działania Macrona mają pozycjonować go jako jedynego reprezentanta Europy wśród kandydatów na szefa KE - jedynego lidera - który ma poważanie i jest równym partnerem dla największych mocarstw. To współgra z jego i jego ugrupowania Free Europe przekazem, aby Europa wróciła na swoje miejsce wśród światowych supermocarstw.

Strategiczne wykorzystanie mediów społecznościowych przez Macrona było znakiem rozpoznawczym jego prezydentury. Dzięki temu stał się wzorem do naśladowania jeśli chodzi o skuteczną komunikację polityczną w kanałach cyfrowych.

"Macron od dawna używa social mediów dla wzmocnienia swoich geopolitycznych wpływów, mieszając miękkie działania mające zwiększyć jego popularność z twardymi działaniami jako lidera Europy." - odnotowała Julien Hoez z newslettera politycznego French Dispatch.

Od pierwszej prezydenckiej kampanii w 2017 roku, Macron przejął cyfrowe media. W tamtym czasie brał udział w sesji Q&A na Snapchacie - wtedy najbardziej popularnej platformie wśród nastolatków - rozmawiając ze studentami na tematy od sportu po związki.

Uderzającym aspektem obecności Macrona w świecie cyfrowym jest jego dominacja na TikToku, natywnej platformie dla generacji Z. Mając ponad 6 milionów obserwujących, jest najbardziej obserwowanym liderem EU i jednym z bardziej wpływowych polityków na świecie.

Dla porównania, drugim najbardziej obserwowanym liderem w Unii jest kandydatka ECR Giorgia Meloni, która utrzymuje bardziej tradycyjną komunikację ze swoimi 2,5 milionami obserwujących wrzucając klipy z konferencji prasowych i dyplomatycznych uścisków dłoni.

Macron w pełni wykorzystuje kulturę TikToka, angażuje się w obecne trendy i bezpośredni kontakt z użytkownikami w stylu, który jest adapcyjny, konwersacyjny i dopasowany do cyfrowych czasów.

Kandydat Free Europe na szefa Komisji Europejskiej dominuje też na portalu X, gdzie jest największa polityczna publika. Macron ze swoimi ponad 12 milionami followersów znacznie wyprzedza swoich głównych rywali Roberta Metsola ma ich 800 tysięcy, Sanna Marin nieco ponad milion, a Giorgia Meloni 3,5 miliona.

Wykorzystanie mediów społecznościowych, targetowane przekazy w różnych krajach oraz wsparcie sztucznej inteligencji mogą być autem, na który nie będą mieli odpowiedzi pozostali kandydaci.

[Administrator]

Roberta Metsola aktywna w ostatnich dniach kampanii

Kandydująca na przewodniczącą Komisji Europejskiej liderka Europejskiej Partii Ludowej Roberta Metsola w ostatnich dniach przed rozpoczęciem wyborów do Parlamentu Europejskiego zintensyfikowała spotkania z wyborcami w wielu krajach unijnych, pojawiając się również w popularnych programach telewizyjnych i podcastach.

Szefowa Europejskiej Partii Ludowej i liderka jej listy paneuropejskiej, Roberta Metsola, kontynuuje aktywną kampanię w ostatnich dniach przed wyborami. Była przewodnicząca Parlamentu Europejskiego odwiedziła m.in. Rumunię, Bułgarię, Macedonię Północną, Grecję, Chorwację, Czarnogórę, Albanię, Słowenię, Węgry i Słowację. Aby stawić czoła wielkim wyzwaniom naszego stulecia, od zielonej transformacji po walkę z rosnącymi nierównościami i ochronę demokracji, Unia Europejska musi być zdolna do działania i przyjmowania w swoje struktury nowych członków - zauważyła Metsola. W trakcie wizyt wzięła udział w telewizyjnych wywiadach transmitowanych przez główne, krajowe media, gdzie mówiła o konkretnych propozycjach z manifestu programowego EPP.

- Stworzenie zintegrowanego systemu zrównoważonej mobilności, efektywnego dla użytkowników i w ramach wewnętrznego, otwartego i konkurencyjnego rynku dla przedsiębiorców, jest moim priorytetowym celem. Taki system jest niezbędny do zapewnienia swobodnego przepływu towarów i osób oraz prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Jest on również kluczowy dla powodzenia polityki dotyczącej zmian klimatu i transformacji energetycznej. Obecnie transport odpowiada za jedną trzecią końcowego zużycia energii w państwach członkowskich Europejskiej Agencji Środowiska. Zdecydowana większość z nich pochodzi ze źródeł kopalnych. Wreszcie, transport i infrastruktura to klucz do konkurencyjności naszej gospodarki, ponieważ nasycenie i problemy z mobilnością towarów i ludzi skutkują rocznym kosztem 1% PKB Unii dla firm i administracji. Ta ogromna kwota wpływa na ostateczny koszt naszych produktów. Obecny model transportu prowadzi do wysokiego poziomu zależności od importu paliw kopalnych, które są nieodnawialne i pochodzą z obszarów świata, w których występują problemy ze stabilnością - mówiła Metsola w podcaście Inside Europe, prowadzonym przez Deutsche Welle.

Podczas dyskusji z młodymi wyborcami w Wilnie, Metsola mówiła o demokratyzacji instytucji europejskich i procesu wybierania Parlamentu Europejskiego. - Udział społeczeństwa i zaangażowanie wzmacniają Unię Europejską. Instytucje UE powinny podjąć kroki, aby głosowanie w wyborach europejskich stało się bardziej dostępne, w tym dla osób niepełnosprawnych. Aby zwiększyć udział w wyborach demokratycznych, powinniśmy postawić na głosowanie przez Internet. Kilka krajów z powodzeniem wprowadziło już taką możliwość - wskazywała.

- Prawdą jest, że UE pozostaje światowym liderem w wielu sektorach: chemicznym, farmaceutycznym, metalurgicznym, transportowym (lotniczym, kolejowym, drogowym) itp. Jednak pozostajemy w tyle za USA w sektorach przyszłości i jesteśmy zagrożeni wzrostem potęgi Chin. To, co proponujemy, to m.in. opracowania i wdrożenia strategii rozwoju europejskiego przemysłu w kluczowych sektorach przyszłości: cyfrowym, sztucznej inteligencji, technologii niskoemisyjnych, kosmicznym. Konieczny jest również przegląd obowiązujących przepisów dotyczących konkurencji, tak aby nie utrudniać tworzenia europejskich gigantów przez firmy działające na rynku światowym - podkreśliła Metsola w podcaście Talking Europe, prowadzonym przez France24.

W trakcie panelu dyskusyjnego w Amsterdamie Metsola mówiła o propozycjach w dziedzinie ochrony zdrowia. - Chcemy stworzyć prawdziwą, Europejską Unię Zdrowia, która będzie przygotowana i wyposażona do radzenia sobie z zagrożeniami transgranicznymi, poprawi odporność naszych systemów opieki zdrowotnej i ich interoperacyjność, wyszkoli najlepszych lekarzy i pielęgniarki, zdywersyfikuje nasze łańcuchy dostaw i stworzy strategiczne zapasy, aby zapobiegać niedoborom leków i wyrobów medycznych, udostępniając je każdemu obywatelowi. Chcemy również stać się światowym liderem w badaniach medycznych i innowacjach farmaceutycznych, jednocześnie zwiększając dostęp do badań klinicznych, zwłaszcza w celu zwalczania rzadkich chorób wieku dziecięcego, takich jak nowotwory, które nie otrzymują wystarczającego finansowania na badania. Musimy w tym celu podwoić budżet UE na badania naukowe, jednocześnie ustalając cel przeznaczania 4% europejskiego PKB na badania naukowe i innowacje do 2050 roku - deklarowała przewodnicząca EPP.

Razem z kandydatami z listy paneuropejskiej EPP oraz partii krajowych, Metsola brała udział w panelach dyskusyjnych, internetowych streamach, sesjach Q&A, a także spotkaniach w formule town hall. Oprócz dogłębnych dyskusji na temat programu partii, ubiegająca się o fotel szefowej Komisji Europejskiej Metsola zachęcała do dużej frekwencji. - W tych wyborach stoimy przed bardzo ważnym wyborem. Będziemy wybierać kierunek, w jakim Unia Europejska pójdzie w ciągu następnych lat, dekad. Europejska Partia Ludowa ma konkretny program, konkretne rozwiązania i konkretne osiągnięcia. Zachęcam, abyście postawili właśnie na nas - mówiła.

[Administrator]

Podsumowanie działań Wiktorii Anastazji Skolskiej jako Przedstawiciela Unii Europejskiej w Sahelu

Funkcję Wysokiego przedstawiciela UE w Sahelu objęła w 2034 roku. Jednym z głównych zadań był rozwój wielopłaszczyznowej współpracy z państwami Sahelu jaki Unia Europejska intensyfikowała od czasu wdrożenia programu Przyszłość dla Afryki. Skolska obejmując swój urząd zwracała uwagę na potrzebę współpracy w zakresie gospodarczym, wykorzystując już wówczas trwające działania inwestycyjne, poprawę bezpieczeństwa infrastruktury, bezpieczeństwa socjalnego oraz wsparcia organów unijnych w osiągnięciu bezpieczeństwa militarnego. W tej ostatniej kwestii konieczna była współpraca nie tylko pomiędzy UE i G5S, ale i Unią Afrykańską. Problemami w którymi zmagały się Mali i Czad w mniejszym stopniu Niger, okresowo Mauretania były ataki organizacji uznawanych tak przez wymienione państwa, jak i Unię Europejską za terrorystyczne.
Jednym z pierwszych działań, które podjęto było ustanowienie wspólnej brygady wojskowej UESah. Brygadę rozlokowano we wszystkich państwach 5 Sahelu oraz we Włoszech, Hiszpanii, w Grecji. W przypadku państw europejskich były to wspólne patrole na Morzu Śródziemnym. Mające na celu zwalczanie przestępczości i przemyt łudzi. Kluczowe było upodmiotowienie państw Sahelu w tej współpracy poprzez równouprawnienie. Jej początkowo jedynie wojskowy charakter przerodził się również we współpracę policyjną. W Ouagadugu w Burkina Faso utworzono z kolei UESah High School, jak i Uniwersytet i szkołę wyższą kształcącą kadry do pracy w medycynie. Już pod koniec kadencji Skolskiej podjęto decyzje o stałej współpracy a piątką Sahelu również wyznaczyła koordynatora ds. Współpracy z Przedstawicielem UE w Sahelu.

W jednej z wypowiedzi dla włoskiej agencji ANSA Wiktoria Anastazja Skolska mówiła - Podejmowane działania służą przede wszystkim zapewnieniu bezpieczeństwa w codziennym funkcjonowaniu ludności są to płaszczyzny militarna, społeczna, gospodarcza. Wspólne brygady także pozwalają na bardziej efektywną współpracę. Taki format jest pozytywnie przyjmowany przez obywateli tych państw, nawet nie jako pełna równoprawność, to przynajmniej szczere dążenie do niej oraz podnoszenie kompetencji afrykańskich żołnierzy służących w tej brygadzie.

[Administrator]

Kościół rzymskokatolicki sformalizuje Boże Narodzenie w lipcu?

Taki postulat pojawia się wśród części duchownych pełniących różne funkcje. Między innymi zwolennikiem takiego unormowania jest były nuncjusz apostolski w Australii w latach 2028-2036 Claudio Rosales oraz kardynałowie Carlo Anzelaro i Ousmane Ouattara. Celebracja Bożego Narodzenia w lipcu nie jest niczym nowym. Od lat w różnych państwach na półkuli południowej 25 lipca obchodzi się narodziny Chrystusa, wówczas między innymi w Australii jest zima, a wielu chrześcijan australijskich czy nowozelandzkich ma przecież przodków w Europie. W roku 1980 zaś w Australii na obchody Bożego Narodzenia w lipcu zdecydowali się irlandzcy turyści. W drugą niedzielę lipca zaś uroczysta procesja odbywa się we Włoszech w miejscowości Vagna w Piemoncie. Przed wiekami wprowadzono ją by pracujący daleko od rodzinnego domu mogli świętować Boże Narodzenie podczas swej obecności w domu, która przypadała w wakacje.
Claudio Rosales w wywiadzie dla AFP mówił, że uczestniczył w takich obchodach z Canberze i Sydney podczas dyplomatycznej pracy w Australii. W lipcu świętują nie tylko katolicy, ale też prawosławni, których przodkowie lata temu przybyli do Australii z Grecji.

Z kolei kardynał Carlo Anzelaro, będący biskupem w Turynie urodził się w rodzinie włoskich imigrantów w Sydney w roku 1975. Do Włoch powrócił by kształcić się w seminarium duchownym i wspomina, że w rodzinnym domu obchodzono Boże Narodzenie dwa razy w roku.

Iworyjski kardynał Ousmane Ouattara będący profesorem teologii dowodzi, iż świętowanie Bożego Narodzenia w terminie nie tylko grudniowym pozwala nam dogłębniej zrozumieć sens słów ,,Czuwajcie, bo nie wiecie kiedy pan domu przyjdzie’’
Jak zaznaczył kardynał Ouattara -mówi to nam, że zawsze powinniśmy być gotowi na przyjście Pana, oczekiwać go i wyrażać radość z Bożego Narodzenia, odkrywając je na nowo każdego dnia, dając wyraz temu swoją postawą

[Administrator]

Jest porozumienie trzech frakcji w Parlamencie Europejskim
Powstała koalicja EPP-FE-G/EFA, Polka przewodniczącą gremium

Europejska Partia Ludowa, Wolna Europa i Zieloni/Wolny Sojusz Europejski dogadały się odnośnie koalicji w XIII kadencji Parlamentu Europejskiego. Gremium wybrało również nową przewodniczącą, wiceprzewodniczących, a także szefów komisji stałych.

Nowa kadencja Parlamentu Europejskiego przynosi spore przetasowania w układzie sił. Po raz pierwszy w historii Europejska Partia Ludowa i Socjaliści i Demokraci nie są dwoma największymi podmiotami w gremium - tą drugą wyprzedziła Wolna Europa, która kilka miesięcy temu powstała z połączenia Renew Europe i Open Europe i szturmem wzięła Europę, notując drugi najwyższy wynik na listę paneuropejską. Zwycięstwo odniosła Europejska Partia Ludowa, która zdobyła najwięcej głosów na liście paneuropejskiej, a także powiększyła delegację o 18 europosłów. Wybory zakończyły się z kolei kompletną porażką dla S&D, które spadło na trzecie miejsce, uzyskało wynik poniżej 20 procent i straciło 65 eurodeputowanych.

Trzy kobiety i jeden mężczyzna, "nowa" i "stara" Unia, wreszcie chadecy, liberałowie i zieloni. Tak ma wyglądać równowaga sił na stanowiskach w UE. Europejska Partia Ludowa, Wolna Europa i Zieloni/Wolny Sojusz Europejski, które dysponują w nowym europarlamencie większością 408 europosłów, zawarły porozumienie w sprawie obsady najważniejszych unijnych stanowisk, za którym ma pójść umowa o priorytetach UE na najbliższe pięć lat.

Liderka Europejskiej Partii Ludowej i jej spitzenkandidatka, Roberta Metsola, zgodnie z przewidywaniami obejmie stanowisko przewodniczącej Komisji Europejskiej. Maltańska polityk zasiada w Europarlamencie nieprzerywanie od 2013 roku, a w latach 2032-2034 pełniła funkcję jego przewodniczącej. Przez ostatnie pięć lat pełniła funkcje liderki i szefowej frakcji EPP. W czerwcowych wyborach udało jej się poprowadzić chadecką rodzinę polityczną do zwycięstwa. Metsola zastąpi na stanowisku Sannę Marin i będzie drugą kobietą w historii kierującą Komisją.

Manfreda Webera na stanowisku przewodniczącego Rady Europejskiej zastąpi z kolei były prezydent Francji, Emmanuel Macron, który był liderem listy paneuropejskiej Wolnej Europy. Po raz pierwszy w historii stanowisko wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa trafi w ręce polityka wywodzącego się z innej frakcji niż EPP, S&D i FE - Czeszkę Ditę Charanzovą zastąpi minister spraw zagranicznych Niemiec w latach 2029-2033 i od 2037 roku Annalena Baerbock, reprezentująca grupę G/EFA. Zostanie ona również jedną z wiceprzewodniczących Komisji Europejskiej.

Pierwszym testem nowej, nieoficjalnej koalicji był wybór przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Po raz trzeci w historii tym gremium pokieruje reprezentant Polski (w latach 2009-2012 był to Jerzy Buzek, a w latach 2027-2028 Anna Radziwiłł-Schmidt) - w pierwszym głosowaniu, większością 435 głosów za, przy 228 przeciw i 82 wstrzymujących się, na stanowisko wybrana została była premier RP Marta Fornero-Piotrowska. Była szefowa polskiego rządu, która w czerwcowych wyborach europejskich zdobyła w Polsce najwyższy indywidualny wynik, będzie kierowała pracami europarlamentu przez pierwszą połowę kadencji - na drugą stanowisko to ma przypaść Wolnej Europie.

Parlament wybrał również pozostałe władze, w tym czternastu wiceprzewodniczących, a także przewodniczących komisji stałych. Europosłanka Kamila Gasiuk-Pihowicz, zasiadająca w grupie EPP, została wybrana przewodniczącą Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (FEMM), a europosłanka Barbara Liściowska-Zachara pozostanie wiceprzewodniczącą Komisji Rozwoju Regionalnego (REGI). Reprezentująca RZO we frakcji Wolnej Europy była wiceminister finansów Ewelina Szczech-Pietkiewicz stanie na czele Podkomisji do Spraw Podatkowych (FISC), natomiast europosłanka Ewa Hartman zostanie jednym z kwestorów Parlamentu. Zasiadający w grupie ECR Tomasz Poręba objął stanowisko przewodniczącego Komisji Transportu i Turystyki (TRAN), natomiast europosłanka GPR z grupy G/EFA Ilona Kanclerz będzie wiceszefową Komisji Kultury i Edukacji (CULT).

Podział miejsc wiceprzewodniczących PE w pierwszej połowie kadencji wygląda następująco:
FE 4
EPP 3
S&D 2
G/EFA 2
ECR 1
PfE 1
GUE/NGL 1

[Administrator]

Wizyta księżnej Małgorzaty w Mińsku: Spotkanie z wielką księżną Emilią

Wielka księżna Emilia przyjęła w Mińsku księżną brzeską Małgorzatę, żonę królewicza Bartłomieja, podczas jej oficjalnej wizyty na Białorusi. Spotkanie, które miało miejsce w Pałacu Rządowym, podkreśliło bliskie i przyjazne relacje łączące Białoruś z polską rodziną królewską.

Podczas rozmów obie arystokratki omówiły kluczowe kwestie dotyczące współpracy kulturalnej i historycznej między Białorusią a Polską, a także perspektywy dalszego rozwoju dwustronnych inicjatyw edukacyjnych i społecznych. Szczególną uwagę poświęcono projektom promującym wspólne dziedzictwo narodów Europy Środkowo-Wschodniej, a także wsparciu dla instytucji zajmujących się ochroną zabytków i archiwaliów.

Po oficjalnym spotkaniu księżna Małgorzata i wielka księżna Emilia wzięły udział w uroczystym przyjęciu w Pałacu Niepodległości, gdzie miały okazję spotkać się z przedstawicielami świata kultury i nauki. W trakcie wydarzenia wielka księżna Emilia podkreśliła znaczenie historycznych więzi między narodami oraz podziękowała księżnej Małgorzacie za jej zaangażowanie w rozwój stosunków polsko-białoruskich.

Księżna Małgorzata odwiedziła także Mińską Akademię Sztuk Pięknych, gdzie zapoznała się z dorobkiem białoruskich artystów oraz spotkała się z młodymi twórcami. Podczas wizyty towarzyszyli jej przedstawiciele białoruskiego rządu, którzy zaznaczyli, że współpraca kulturalna między oboma krajami pozostaje jednym z kluczowych elementów dwustronnych relacji.

Wizyta księżnej Małgorzaty zakończyła się wizytą w jednym z mińskich szpitali dziecięcych, gdzie wraz z wielką księżną Emilią spotkała się z młodymi pacjentami oraz personelem medycznym. Obie arystokratki podkreśliły znaczenie działań charytatywnych i wspólnej troski o najbardziej potrzebujących.

Wizyta księżnej Małgorzaty w Mińsku była wyrazem przyjaźni i wzajemnego szacunku, a jej przebieg potwierdził, że Białoruś i Polska pozostają bliskimi partnerami, nie tylko na poziomie politycznym, ale także w obszarach kultury i działań społecznych.