Wybór członków Heroldii Koronnej

[Administrator]

Wicemarszałek Kuchciński
Sejm wybiera pięciu członków Heroldii Koronnej. Proszę o zgłaszanie kandydatów

[Administrator]

Klub PiS zgłasza kandydaturę profesora Jana Drausa:

Jan Marian Draus (ur. 25 marca 1952 w Kolbuszowej) – polski historyk, od 1991 do 1993 senator II kadencji, od 1999 do 2011 członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej.

Ukończył w 1976 studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1981 posiada stopień doktora, od 1994 doktora habilitowanego, od 2000 jest profesorem nauk humanistycznych. Pracował jako wykładowca w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie (obecnie Uniwersytet Rzeszowski) i na KUL. W latach 80. działał w opozycji demokratycznej, należał do „Solidarności”. Pełnił funkcję senatora II kadencji, wybranego z lokalnego komitetu Regionalne Forum Wyborcze. Zasiadał w klubie parlamentarnym Konwencja Polska. Następnie, do 1998, był wicedyrektorem Radia Rzeszów. Od 2001 był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Przemyślu, w 2006 przekształconej w Państwową Wyższą Szkołę Wschodnioeuropejską. Opublikował m.in. kilkanaście pozycji książkowych o tematyce historycznej.

W 1999 został powołany w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej, w 2007 z inicjatywy posłów PiS wybrany na drugą kadencję. Zakończył pełnienie tej funkcji w 2011 w związku z likwidacją Kolegium IPN.

W 2012 rada miejska w Przemyślu przyznała mu tytuł honorowego obywatela miasta. W 2015 prezydent Stanisław Goszczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

[Anna Bejca]

Klub poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego zgłasza kandydaturę Zofii Gołubiew.

Zofia Anna Gołubiew (ur. 20 kwietnia 1942 w Krakowie) – polska historyk sztuki, muzealnik, w latach 2000–2015 dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie.

Ukończyła studia w zakresie historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zawodowo związana z krakowskim Muzeum Narodowym. Była redaktorem wydawnictwa (od 1974), następnie kierownikiem działu nowoczesnego polskiego malarstwa i rzeźby (od 1980) oraz zastępcą dyrektora ds. naukowych i oświatowych (od 1996). W 2000 powołano ją na stanowisko dyrektora tej placówki. W 2000 weszła także w skład Rady do Spraw Muzeów działającej przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a w 2001 w skład Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. W lipcu 2015 Zofia Gołubiew poinformowała minister kultury Małgorzatę Omilanowską, że trwająca do końca tegoż roku kadencja będzie jej ostatnią na stanowisku dyrektora Muzeum Narodowego.

[Administrator]

Grupa posłów TOR i PiS zgłasza kandydaturę Jerzego Roberta Nowaka:

Jerzy Robert Nowak (wcześniej również Robert Nowak; ur. 8 września 1940 w Terespolu) – polski historyk, publicysta, doktor habilitowany nauk politycznych, specjalizujący się w problematyce węgierskiej, tłumacz książek Radomíra Malego.

W latach 1994–2006 profesor nadzwyczajny w Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. W latach 2004-2013 profesor w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu i w okresie od 2011 do 2013 członek rady naukowej tej uczelni. Publicysta i felietonista Telewizji Trwam, Radia Maryja, „Naszego Dziennika”, „Naszej Polski”, „Tygodnika Głos”, „Niedzieli” i „Mojej Rodziny” i „Warszawskiej Gazety”, komentator wydarzeń politycznych Telewizji Republika. Założyciel i prezes Domu Ojczystego, Ruchu Przełomu Narodowego, Klubów Patriotycznych i Komitetu Obrony Dobrego Imienia Polski i Polaków.

Autor około 80 książek i ponad 1800 publikacji prasowych (w tym około 1100 artykułów). Twórca audycji „Minął miesiąc” emitowanej raz w miesiącu na antenie Radia Maryja i Telewizji Trwam. Honorowy obywatel miasta Jedwabne.

W 1943 jego ojciec został aresztowany przez hitlerowców i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie został zamordowany. Po śmierci ojca przeprowadził się wraz ze swoją matką do dziadków do wsi Łobaczew Mały.

Uczęszczał do salezjańskiej szkoły podstawowej z internatem w Rumi koło Wejherowa.

Jako 16-latek wystąpił pod koniec października 1956 roku na wiecu Białej Podlaskiej, dostając brawa od paru tysięcy wiecujących. Uhonorowano tak odwagę jego wystąpienia, domagającego się m.in. pełnego wyjaśnienia sprawy zbrodni w Katyniu.

Do Warszawy przyjechał w 1957 ze wsi Łobaczew Mały (pod Terespolem) i rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Rok wcześniej rozpoczął na własną rękę naukę języka węgierskiego. W październiku 1957 brał wraz ze studentami udział w trzydniowych manifestacjach w obronie zakazanego przez cenzurę czasopisma „Po Prostu”. Począwszy od listopada 1963 zaczął współpracę z czasopismem studentów Akademii Medycznej w Warszawie „Nowy Medyk”, gdzie publikował m.in. pod pseudonimem Jerzy Kicki. W jednym z tekstów w tym piśmie opisał szczegółowo dyskusję, jaką toczyli młodzi opozycjoniści w klubie Ubab. Artykuł ten trafił do Komitetu Wojewódzkiego PZPR. Z pracy został wyrzucony redaktor naczelny „Medyka”, a władze uczelni zakazały odtąd drukowania autorów z zewnątrz.

Wiosną 1964 został zatrzymany przez SB na 48 godzin za rozpowszechnianie m.in. razem z Adamem Michnikiem otrzymanego od Słonimskiego Listu 34. 8 maja 1965 Prokuratura Wojewódzka w Warszawie umorzyła postępowanie karne.

Według informacji podanych przez publicystę Cezarego Łazarewicza na łamach czasopisma „Polityka” Nowak od 1965 publikował w „Polityce”, gdzie krytykował m.in. organizację studiów historycznych (głównie za „nudę, sztampowość i brak kontrowersji w programie nauczania”), postulując zarazem ograniczenie liczby godzin nauczania historii Polski, szczególnie tej z XVIII wieku na rzecz historii ruchu rewolucyjnego. Według Łazarewicza Nowak proponował też, by ukazać „problem oceny roli duchowieństwa katolickiego przyczyniającego się do ugruntowania zacofania społecznego i politycznego”. W czasopiśmie publikował też teksty polityczno-ideowe (np. Od Cheopsa do Planu 6-letniego). Okres swojej pracy w „Polityce” opisał w książce Na przekór skorpionom – wyznania upartego Polaka, gdzie opisuje swój opozycyjny charakter publikacji, twierdząc, że w swoich książkach i publikacjach przemycał informacje faktograficzne, niewygodne dla rzeczników władzy w PRL pod przykrywką w postaci tematyki węgierskiej czy hiszpańskiej. Ostatnie teksty w „Polityce” publikował pod koniec lat 80., stawiając PZPR za wzór Węgierską Socjalistyczną Partię Robotniczą i jej reformy gospodarcze. Pod koniec 1989 przeniósł się do katolickiego czasopisma „Ład”.

W styczniu 1966 rozpoczął pracę w dziale Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, gdzie tłumaczył książki z języka węgierskiego, hiszpańskiego i albańskiego. W PISM pracował do 1992.

Już w wieku 26 lat - opublikował na Uniwersytecie Warszawskim książkę o najnowszej literaturze węgierskiej.

W 1967 KW PZPR zablokował mu przyznanie meldunku w Warszawie. W 1979, po 13 latach oczekiwania, dostał 48-metrowe mieszkanie. 9 kwietnia 1979 odrzucono jego wniosek (nr U/3337) w sprawie przyznania dewiz na prywatny wyjazd do Francji, a od 1981 do 1989 ani razu nie wyjechał w podróż służbową na zachód.

W latach 1969–1972 opublikował cztery pozycje książkowe: dwie o Hiszpanii i dwie o literaturze i historii Węgier. Według publicysty Marcina Kowalskiego z „Gazety Wyborczej” w jednej ze swoich książek skrytykował prymasa Węgier kardynała Mindszentyego za antyradziecki nacjonalizm i pochwalił imponujące sukcesy komunistycznych władz węgierskich. W styczniu 1972 obronił w PISM pracę doktorską o Węgrzech, a w 1989 pracę habilitacyjną.

Od 1 lutego 1972 do 1 lipca 1974 pracował w Ambasadzie PRL w Budapeszcie jako drugi sekretarz. Istnieją opinie, że praca ta była wyrazem poparcia ówczesnych władz (MSZ), ale i także, że po prostu doceniono kompetencje Nowaka, jako specjalisty od Węgier. Po kłótniach z ambasadorem Jerzym Zielińskim zakończył pracę w ambasadzie i wrócił do PISM. Jak twierdzi sam Nowak, jego odejście z węgierskiej placówki miało związek z tym, że nie zgodził się wstąpić do PZPR, tłumacząc to względami religijnymi.

W 1975 partyjni recenzenci zablokowali wydanie w PWN jego 600-stronicowej książki o historii węgierskiego stalinizmu.

W 1978 opublikował książkę, wybór myśli Cypriana Kamila Norwida Gorzki to chleb jest polskość i wybór pism gen. Ignacego Prądzyńskiego.

W 1980 Telewizja Węgierska poświęciła mu kilkudziesięciominutowy film dokumentalny, w którym przedstawiła jego zasługi dla popularyzacji węgierskiej kultury w Polsce. W 1981 Nowak pisał do „Tygodnika Solidarność” pod pseudonimem „Maron”. Po ogłoszeniu stanu wojennego ponownie publikował w „Polityce”, „Radarze” i „Zdaniu”. Prowadził stałą rubrykę „Pro i Contra” w Tygodniku Demokratycznym.

Na początku lat 80. Nowak założył w PISM koło Stronnictwa Demokratycznego, w skład którego weszło oprócz niego sześć kobiet. 20 kwietnia 1989 został wybrany do władz Stronnictwa, a w kilka dni później do jego prezydium (został wiceprzewodniczącym Centralnego Komitetu SD). Był głównym twórcą reformatorskiego warszawskiego programu SD, składającego się z 27 punktów. Mówiły one m.in. o realizacji interesów narodowych, trójpodziale władz, uniezależnieniu administracji państwowej oraz zniesieniu cenzury. Domagał się także odpolitycznienia wojska i milicji. Jego apel w tej sprawie miał ukazać się na łamach Kuriera Polskiego, jednak 17 maja 1989 jego tekst został skonfiskowany przez cenzurę. W tym samym roku został kierownikiem Polsko-Węgierskiej Komisji Podręcznikowej oraz członkiem Zespołu Doradców MSZ.

Krytycznie oceniając politykę rządu Tadeusza Mazowieckiego, domagał się m.in. przyspieszenia zmian politycznych i ustrojowych w Polsce. Popierał koalicję NSZZ „Solidarność”-SD-PSL, niechętnie odnosząc się do pomysłu sojuszu reformatorów z PZPR z częścią „Solidarności”. W 1992 stracił pracę w PISM i rozpoczął wykłady w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Częstochowie.


Jerzy Robert Nowak był związany między innymi ze środowiskiem Radia Maryja. Był tam stałym komentatorem wydarzeń politycznych i często zabierał głos na temat antypolonizmu oraz stosunków polsko-żydowskich. Przez ostatnie lata koncentrował się na dyskusji o polityce wewnętrznej kraju i walce z katolicyzmem w mediach.

Autor artykułów w Encyklopedii białych plam. Na łamach „Dziennika Katolickiego” oraz „Naszej Polski” przedstawiał powyższe tematy m.in. w audycjach Przemilczane świadectwa, Za co Żydzi muszą przeprosić Polaków. W 2003 druga z tych pozycji została wydana po angielsku przez przedstawicieli Polonii amerykańskiej.

Był stałym współpracownikiem „Naszego Dziennika”, „Naszej Polski” i „Tygodnika Głos”. Publikował swoje artykuły i felietony także w następujących pismach: „Niedziela”, „Słowo-Dziennik Katolicki”, „Ład”, „Wokanda” i „Tygodnik Solidarność”. Wiele periodyków polonijnych związanych z nurtem Radia Maryja w USA, Kanadzie, Ameryce Południowej, Australii oraz Francji przedrukowywało artykuły Nowaka. Związany jest również z konserwatywnym radiem polonijnym w Chicago. Zaowocowało to powtarzającymi się co dwa tygodnie występami w programie prowadzonym przez jednego z prezenterów tej stacji, Wojciecha Wierzewskiego. Od 2000 do 2011 przygotowywał stały, cotygodniowy przegląd prasy z kraju i ze świata w tygodniku katolickim „Niedziela”, w latach 2000–2006 noszący nazwę Pro i kontra.

Na przełomie sierpnia i września 2007 w „Naszym Dzienniku” ukazał się trzyczęściowy dodatek pt. „Ukryte oblicze mediów”, w którym Nowak dowodził, że większość mediów wykorzystywanych jest do walki z Kościołem katolickim. Pierwszą część dodatku współtworzył wraz z biskupem Adamem Lepą i dziekanem WSKSiM w Toruniu Pawłem Pasionkiem. Pozostałe części pisał już samodzielnie. Na podstawie tych publikacji w październiku 2007 ukazała się książka autorstwa Jerzego Roberta Nowaka Walka z Kościołem w mediach. Biała księga, w której poruszył temat ogromnej, według niego, agresji ateistycznej ostatnich lat w Polsce.

W 2007 wyrokiem Sądu Rejonowego Warszawa-Mokotów został skazany na grzywnę 400 zł za przeprowadzenie publicznej zbiórki pieniędzy bez wymaganego zezwolenia.

Od lutego do czerwca 2008 jeździł po Polsce z wykładami, na których ostro krytykował książkę Strach Jana Tomasza Grossa i mocno polemizował z treściami w niej zawartymi. Jest twórcą serii artykułów ukazujących rzekomą agenturalną przeszłość Lecha Wałęsy. Oskarżył także Stefana Niesiołowskiego o donoszenie na kolegów z konspiracyjnej organizacji „Ruch”. W 2008 założył także stowarzyszenie Ruch Przełomu Narodowego.

Pod koniec listopada 2008, gdy Jan Kobylański wytoczył proces o zniesławienie dziewiętnastu politykom i dziennikarzom, Nowak rozpoczął wielką akcję popierającą Kobylańskiego. W jednym z wydań „Naszego Dziennika” ukazał się jego artykuł pt. 40 oszczerstw przeciwko Janowi Kobylańskiemu. Na antenie Radia Maryja obszernie relacjonował rozprawy sądowe „ws. Kobylańskiego”. Sprawa ostatecznie została umorzona.

Kierowane przez niego stowarzyszenie Ruch Przełomu Narodowego przekształciło się jesienią 2010 w partię polityczną, która została zarejestrowana 17 listopada tego samego roku. 11 lipca 2011 jej działacze poinformowali o przystąpieniu do Prawicy Rzeczypospolitej, jednak Nowak nie przystąpił do tego ugrupowania. Kilka dni później RPN został wykreślony z ewidencji partii politycznych.

28 kwietnia 2013 odbyła się jego ostatnia audycja „Minął miesiąc” wyemitowana przez Radio Maryja i Telewizję Trwam.

W latach 1994–2006 był profesorem nadzwyczajnym w Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie i w latach 2004-2013 profesorem w WSKSiM w Toruniu, gdzie w okresie od 2011 do 2013 wchodził w skład rady naukowej tej uczelni.

Obecnie współpracuje z Klubami Gazety Polskiej, Frondą oraz środowiskami narodowymi, które patronują jego wykładom i prelekcjom organizowanym na terenie całej Polski. Jest także komentatorem wydarzeń politycznych na antenie Telewizji Republika, głównie w programie „Polityczna kawa” Tomasza Sakiewicza oraz publicystą „Warszawskiej Gazety”.

Odznaczenia:
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Srebrny Krzyż Zasługi
Złoty Stopień Orderu Pracy Węgierskiej Republiki Ludowej
Honorowy Obywatel Jedwabnego

[Administrator]

Kuchciński:

Przechodzimy do głosowania

[Janina Dobrzyńska]

Przeciw wszystkim

[Leo_Been-Hacker]

Za: Zofia Anna Gołubiew
Wstrzymuję się: Jan Marian Draus
Przeciw: Jerzy Robert Nowak

[Piotr M. Wiśniewski]

Nowak przeciw, reszta za

[Michał Ajna]

Gołubiew: za
Draus: wstrzymuję się
Nowak: przeciw

[Anna Radziwiłł-Schmidt]

Draus i Gołubiew za, Nowak wstrzymuję się