Symulacja polityczna

Cezary Stanisław Grabarczyk (ur. 26 kwietnia 1960 w Łodzi) – polski prawnik i polityk, poseł na Sejm IV, V, VI, VII i VIII kadencji, wicemarszałek Sejmu VII kadencji (2011–2014), w latach 2007–2011 minister infrastruktury, w latach 2014–2015 minister sprawiedliwości.

Syn Ludwika i Teresy. Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Emilii Sczanieckiej w Łodzi, następnie w 1984 został absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Odbył aplikację adwokacką w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Łodzi. W latach 1967–1983 należał do Związku Harcerstwa Polskiego, był m.in. zastępcą komendanta hufca ds. programowych. W latach 1980–1984 zasiadał w Uczelnianej Komisji Rewizyjnej Niezależnego Zrzeszenia Studentów Uniwersytetu Łódzkiego.

W latach 1984–1987 był starszym referentem w łódzkim oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Od 1987 pracował jako inspektor w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej Łódź-Bałuty, w 1988 jako inspektor w Urzędzie Miasta Łodzi. W latach 1988–1996 był zatrudniony jako asystent w Katedrze Prawa Konstytucyjnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. W 1989 rozpoczął praktykę jako adwokat w kancelarii adwokackiej. W latach 1998–1999 pełnił funkcję zastępcy prezesa Urzędu Zamówień Publicznych. W latach 1999–2001 zajmował stanowisko I wicewojewody łódzkiego.

W 1990 przewodniczył łódzkiemu oddziałowi Unii Polityki Realnej. W latach 1990–1991 był przewodniczącym łódzkiego oddziału Partii Konserwatywno-Liberalnej, zaś w latach 1991–1994 członkiem prezydium Zarządu Krajowego Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W latach 1994–2001 należał do Unii Wolności. Był zastępcą przewodniczącego Krajowego Sądu Koleżeńskiego UW. W 2001 przystąpił do Platformy Obywatelskiej. Obejmował funkcję przewodniczącego partii w województwie łódzkim i członka zarządu krajowego.

Po raz pierwszy został wybrany na posła w wyborach w 2001 w okręgu sieradzkim. W Sejmie IV kadencji pełnił funkcję przewodniczącego nadzwyczajnej komisji sejmowej do spraw zmian w kodyfikacjach. Zasiadał w sejmowej Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka, Komisji Infrastruktury oraz w tzw. komisji śledczej ds. prywatyzacji PZU. Ponownie uzyskał mandat poselski w wyborach w 2005, w V kadencji kierował sejmową Komisją Sprawiedliwości. W latach 2004–2007 wyróżniany przez tygodnik "Polityka" w rankingu najlepszych posłów IV i V kadencji. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci został posłem, otrzymując w okręgu łódzkim 44 610 głosów.

16 listopada 2007 objął stanowisko ministra infrastruktury w pierwszym rządzie Donalda Tuska.

W wyborach parlamentarnych w 2011 kandydował z pierwszego miejsca listy PO w okręgu łódzkim. Uzyskał mandat poselski, zdobywając 24 582 głosy. 7 listopada 2011 został odwołany z urzędu ministra, a 8 listopada 2011 wybrany na wicemarszałka Sejmu VII kadencji.

14 grudnia 2013 został wiceprzewodniczącym PO (funkcję pełnił do 2015). 22 września 2014 objął stanowisko ministra sprawiedliwości w nowo powołanym rządzie Ewy Kopacz. W 2015 roku podał się do dymisji. W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 31 591 głosów.