Ustawa
z dnia ...
o świadczeniu prorodzinnym
Art. 1.
1. Podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych uprawniony do ulgi na dzieci, o której mowa w art. 27f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (ulga), jest uprawniony do otrzymania świadczenia prorodzinnego (świadczenie), jeżeli faktycznie odliczona kwota tej ulgi jest z powodu zbyt niskiego podatku niższa od kwoty, którą podatnik mógł odliczyć.
Art. 2.
Jeżeli do ulgi uprawnionych jest oboje małżonków, świadczenie przysługuje im obojgu w takich proporcjach, w jakich zdecydowali się podzielić ulgę.
Art. 3.
1. Wysokość świadczenia jest równa różnicy między ulga przysługującą a ulgą faktycznie odliczoną, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Świadczenie nie może być wyższe od łącznej kwoty podlegających odliczeniu od dochodu lub podatku składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych przez podatnika bądź potrąconych przez płatnika w trakcie roku podatkowego.
Art. 4.
1. Świadczenie przyznawane jest z urzędu i wypłacane w terminie i formie takiej samej jak dla zwrotu nadpłaty.
2. Świadczenie w miarę możliwości wypłaca się łącznie ze zwrotem nadpłaty.
Art. 5.
Organem właściwym w sprawie świadczenia jest właściwy dla podatnika naczelnik urzędu skarbowego.
Art. 6.
Do spraw nieuregulowanych w niniejszej ustawie, w szczególności do postępowania w sprawie świadczenia, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.
Art. 7.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. i dotyczy również rozliczenia podatku za rok 2016.
poseł sprawozdawca: minister pracy Elżbieta Seredyn
Uzasadnienie
Ulga na dzieci polegająca na odliczeniu od podatku określonych kwot ma to do siebie, że można z niej skorzystać tylko na tyle, ile w zeznaniu rocznym wykazuje się podatku. A ten zależny jest od osiąganego dochodu. Oznacza to, że najuboższe rodziny korzystają z tej ulgi w stopniu najmniejszym albo wcale.
Szacujemy, że obecnie niemożność odliczenia całej ulgi na dzieci dotyczy 1-1,2 mln podatników wychowujących 1-1,5 mln dzieci. To właśnie do tej grupy adresowane są zmiany.
Proponujemy wprowadzenie specjalnego "świadczenia prorodzinnego", które będzie uzupełnieniem ulgi prorodzinnej dla rodzin o niewystarczających dochodach. Będzie ono wynosiło dokładnie różnicę między ulga przysługująca a ulgą faktycznie odliczoną. Z jednym zastrzeżeniem - że kwota świadczenia nie może być wyższa niż suma zapłaconych w roku podatkowym składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. To zastrzeżenie ma na celu niedopuszczenie do sytuacji, w której świadczenie prorodzinne zniechęcałoby do legalnej pracy.
Chcemy, aby przyznawanie świadczenia odbywało się przy okazji rozliczania PIT. Dlatego też proponujemy, aby robiły to urzędy skarbowe i stosowały przy tym odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej. Również z tego powodu proponujemy, aby świadczenie wypłacane było w terminie takim samym jak zwrot nadpłaty, w miarę możliwości łącznie ze zwrotem nadpłaty.
Proponujemy, aby zmiany weszły w życie od 1 stycznia 2017 r. i dotyczyły również rozliczenia podatku za rok 2016. Dzięki temu pierwsze świadczenia prorodzinne zostaną wypłacone już w roku 2017.
Jako, że proponowana przez nas forma "świadczenia" nie należy do systemu podatkowego, nie zmieni ona dochodów sektora finansów publicznych. Zmieni ona jedynie wydatki. Szacujemy, że koszt świadczenia wyniesie w 2017 r. około 0,5 mld zł. i będzie sukcesywnie malał wraz ze wzrostem zarobków Polaków - przy założeniu, że kwoty ulgi na dzieci ani stawki podatku nie ulegną zmianie.
Efektem zmian będzie poprawienie sytuacji materialnej 0,5-0,7 mln rodzin, w których wychowuje się 1-1,5 mln dzieci. Będą to rodziny, których obecnie "nie stać" na odliczenie pełnej ulgi, ale utrzymujące się z legalnej pracy co najmniej jednego z rodziców, od której odprowadzane są składki na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne.
Projekt nie jest sprzeczny z prawem Unii Europejskiej.
Projekt pozytywnie wpłynie na poprawę sytuacji rodzin z dziećmi.
