Symulacja polityczna

Warchoł
Przechodzimy do debaty nad zgłoszonym przez posłów Prawicy projektem ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy:

U S T AWA
z dnia
o zmianie ustawy – Kodeks pracy
Art. 1. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 183c
dodaje się art. 183ca w brzmieniu:
„Art. 183ca.
§ 1. Osoba ubiegająca się o zatrudnienie na danym stanowisku otrzymuje od pracodawcy informację o:
1) wynagrodzeniu, o którym mowa w art. 183c § 2, jego początkowej wysokości lub jego przedziale – opartym na obiektywnych, neutralnych kryteriach oraz
2) odpowiednich postanowieniach układu zbiorowego pracy lub regulaminu wynagradzania – w przypadku gdy pracodawca jest objęty układem
zbiorowym pracy lub obowiązuje u niego regulamin wynagradzania.
§ 2. Informacje, o których mowa w § 1, pracodawca przekazuje w postaci papierowej lub elektronicznej osobie ubiegającej się o zatrudnienie, z odpowiednim wyprzedzeniem, zapewniając świadome i przejrzyste negocjacje:
1) w ogłoszeniu o naborze na wolne stanowisko lub
2) przed rozmową kwalifikacyjną, lub
3) w innym przypadku przed nawiązaniem stosunku pracy.";

2) w art. 221 w § 1 pkt 6 otrzymuje brzmienie:
„6) przebieg dotychczasowego zatrudnienia, z wyłączeniem informacji o wynagrodzeniu w obecnym stosunku pracy oraz w poprzednich stosunkach pracy.”.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Sprawozdawca: Lucjusz Nadbereżny (PiS)


Uzasadnienie:
Celem projektowanej ustawy jest zobowiązanie pracodawców do przedstawiania w publikowanych przez nich ofertach zatrudnienia proponowanego wynagrodzenia, które planują zaoferować aplikującym na dane stanowisko kandydatom.
Wynagrodzenia to w Polsce temat tabu. Polityki różnych organizacji w tym zakresie są często nietransparentne lub arbitralne, a ze względów kulturowych bardzo rzadko możliwa jest rozmowa między samymi pracownikami na ten temat. Rekruterzy i pracodawcy uznają często pytanie dotyczące wynagrodzenia, jednej z podstawowych dla poszukującej zatrudnienia osoby kwestii, za przejaw braku kultury, roszczeniowości albo arogancji.

Prowadzone w ostatnich latach badania pokazują, że Polki i Polacy uważają, że w ofertach pracy powinny być zamieszczane informacje na temat potencjalnego wynagrodzenia. Ponad połowa kandydatów chciałaby, aby w ofertach pracy pojawiały się informacje na temat wynagrodzenia.

Obowiązek wprowadzenia proponowanych regulacji wynika także z prawa Unii Europejskiej, m. in. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości za pośrednictwem mechanizmów przejrzystości wynagrodzeń oraz mechanizmów egzekwowania.

Wejście w życie ustawy nie spowoduje wzrostu wydatków budżetowych, nie wpłynie bezpośrednio na sytuację rodzin z dziećmi.

OG: Debata trwa 72 godziny.

Alicja Kaczmarska

Panie Marszałku, Wysoka Izbo,

dzisiaj mamy przed sobą projekt ustawy, który w założeniu ma szansę otworzyć drzwi do większej sprawiedliwości i przejrzystości na rynku pracy. Ale zanim pogratuluję tego „gestu dobrej woli” — chcę jasno powiedzieć: to nie łaska. To obowiązek. I jest on spóźniony o całe dekady.

Od lat to pracownice i pracownicy — ci na kasach, w magazynach, za biurkami, na budowach, w szpitalach i urzędach — muszą domyślać się, ile naprawdę warta jest ich praca. A przecież mówimy o najbardziej podstawowym pytaniu: „Na ile wyceniają mój czas i wysiłek?”. Tymczasem rzeczywistość wyglądała tak, że o wynagrodzeniu można było rozmawiać dopiero… po zatrudnieniu. A jak ktoś ośmielił się zapytać wcześniej — był uznawany za roszczeniowego, za problematycznego, za „niepasującego do zespołu”.

Dość.

Dlatego popieramy ustawę. Ale popieramy ją z pełną świadomością, że to nie koniec — a początek. Ustawa nie rozwiązuje wszystkich problemów. Nie walczy z luką płacową między kobietami i mężczyznami. Nie gwarantuje jawności wynagrodzeń wewnątrz firmy. Nie chroni pracowników, którzy ujawniają dyskryminację płacową. To są tematy, które musimy podjąć dalej — i zapewniam was, że Radykalna Lewica to zrobi.

Cieszę się, że parlament w końcu reaguje — choć wiem, że robi to nie z przekonania, a z konieczności. Przypomnę: to dyrektywa Unii Europejskiej was do tego zmusza. Gdyby nie ona, dalej żylibyśmy w systemie rekrutacyjnej ciuciubabki. Kandydatki i kandydaci mają prawo wiedzieć, za ile będą pracować. I nie ma w tym nic niekulturalnego — jest w tym godność i podmiotowość.

Drogie Posłanki, Drodzy Posłowie — słuchajcie teraz dobrze: nie macie prawa robić sobie z tej ustawy PR-u. Bo to nie wy o nią walczyliście. To walczyły o nią organizacje związkowe, feministyczne, prawniczki, aktywistki, samotne matki, pracownicy z sektora IT, z edukacji, z Amazona, z Biedronki. I to one i oni powinni dzisiaj stać na mównicy.

Z mojej strony powiem jasno: będziemy wspierać tę ustawę, ale nie pozwolimy, by stała się figowym listkiem. Bo my, w przeciwieństwie do was — wiemy, że prawa pracownicze trzeba nie tylko uchwalać. Trzeba je egzekwować.

Na koniec — oddaję ten głos tym, których w tej sali nie ma: kobietom, które zarabiają mniej tylko dlatego, że są kobietami. Młodym, których traktuje się jak „tańszy personel”. Tym, którzy bali się zapytać „ile będę zarabiać”, żeby nie stracić szansy na pracę. Dziś robimy krok w dobrą stronę. Ale pamiętajcie — ten krok wymusił opór społeczny. I my tego nie zapomnimy.

Dziękuję.

Warchoł
Przechodzimy do głosowania.

OG: Czas do godziny 18:00 18 kwietnia.

za

za

Za.

za

og: jeśli jeszcze można głosować to oddam głos, choć formalnie po czasie.

Za

Za

Wyniki głosowania:
Głosowało 255 posłów
Sejm przyjął ustawę jednogłośnie.