Symulacja polityczna

Art. 1.W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy
w art. 215 po $ 2 dodaje się $ 3 w brzmieniu:
„S$ 3. Jeżeli tymczasowo aresztowany ma ustanowionego obrońcę, organ, do którego
dyspozycji tymczasowo aresztowany pozostaje z chwilą powzięcia informacji o
ustanowieniu obrońcy, przesyła niezwłocznie z urzędu do dyrektora aresztu śledczego, w
którym przebywa tymczasowo aresztowany, zarządzenie o zgodzie na wielokrotne
widzenie tego obrońcy z tymczasowo aresztowanym. Zdanie drugie art. 217 $ 1 stosuje
się odpowiednio. Z, chwilą zawiadomienia organu, do którego dyspozycji tymczasowo
aresztowany pozostaje, o ustaniu stosunku obrończego, organ z urzędu wydaje
zarządzenie o uchyleniu zarządzenia o zgodzie na wielokrotne widzenie tego obrońcy z
tymczasowo aresztowanym i przesyła je niezwłocznie do dyrektora aresztu śledczego, w
którym przebywa tymczasowo aresztowany.
Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Alicja Kaczmarska

Panie Marszałku, Wysoka Izbo,

Stoimy dziś przed debatą nad projektem ustawy, który dotyczy jednej z najbardziej fundamentalnych kwestii w każdym demokratycznym państwie prawa – prawa do obrony. Jest to prawo, którego przestrzeganie stanowi o tym, czy Polska pozostaje krajem sprawiedliwym, czy też podąża drogą państw, w których tymczasowe aresztowanie staje się narzędziem represji.

Tymczasowe aresztowanie to nie wyrok. Człowiek poddany tej procedurze nie jest jeszcze skazanym przestępcą – jest obywatelem, któremu przysługuje domniemanie niewinności. I to właśnie dlatego musi mieć pełną możliwość kontaktu z obrońcą, bez przeszkód, bez biurokratycznych utrudnień, bez uznaniowości władzy. Ta ustawa nie jest kwestią poboczną – dotyczy fundamentalnego prawa człowieka do sprawiedliwego procesu.

Tymczasowe aresztowanie – patologia polskiego systemu sprawiedliwości

Problem nadużywania tymczasowego aresztowania w Polsce jest dobrze znany. Polska przoduje w Unii Europejskiej w liczbie osób przetrzymywanych w areszcie tymczasowym. Sądy zbyt często traktują ten środek nie jako ostateczność, ale jako standardową praktykę. A przecież osoby osadzone w aresztach niejednokrotnie wychodzą na wolność – niewinne, uniewinnione, ale już zniszczone przez system, przez rozłąkę z rodziną, przez psychiczne skutki izolacji.

A teraz wyobraźcie sobie, Wysoka Izbo, że dodatkowo taki człowiek nie ma swobodnego dostępu do adwokata. Że musi się o ten kontakt prosić, składać wnioski, czekać na decyzję, którą wydaje organ zainteresowany tym, by kontaktu nie było. To państwo zamienia się wtedy w kata, który wydaje wyrok jeszcze przed procesem.

Nie chodzi o przywileje – chodzi o sprawiedliwość

Dziś nie mówimy o żadnych przywilejach. Mówimy o naprawieniu systemu, w którym tymczasowo aresztowany może mieć problem ze spotkaniem z obrońcą bez obecności funkcjonariuszy, w którym dostęp do adwokata wymaga specjalnych zezwoleń, w którym człowiek, który nie został skazany, musi wciąż walczyć o swoje podstawowe prawa.

Tymczasowe aresztowanie nie może być narzędziem politycznych represji, nie może być metodą na zastraszanie obywateli, nie może być karą samą w sobie. Prawo do obrony nie może być iluzją, ale rzeczywistą gwarancją, której przestrzeganie jest standardem, a nie wyjątkiem od reguły.

Dlatego Radykalna Lewica mówi: TAK dla tej ustawy

Jako Radykalna Lewica jednoznacznie popieramy ten projekt. Bo stoimy po stronie ludzi, a nie po stronie opresyjnego aparatu państwa. Bo uważamy, że prawa człowieka nie mogą być przywilejem dla nielicznych, ale normą dla wszystkich. Bo wiemy, że to nie bogaci i wpływowi cierpią z powodu ograniczonego dostępu do adwokata – to cierpią ci, którzy nie mają zaplecza, którzy nie mają pieniędzy, którzy zostają sam na sam z bezduszną machiną systemu karnego.

Nie możemy pozwolić, by w XXI wieku w Polsce człowiek był zamykany w areszcie i pozbawiany realnego prawa do obrony. To nie jest abstrakcyjna debata prawnicza – to życie tysięcy ludzi, którzy każdego roku trafiają do aresztów. Ta ustawa może sprawić, że przynajmniej niektórzy z nich nie zostaną zmiażdżeni przez system.

Dlatego, Panie i Panowie Posłowie, apeluję: zagłosujcie za tym projektem. Bo to głos za sprawiedliwością. Bo to głos za prawami człowieka. Bo to głos za Polską, w której prawo do obrony to realna wartość, a nie tylko pusty zapis w konstytucji.

Dziękuję.