Stronnictwo Szlachecko-Konserwatywne składa projekt ustawy o zmianie ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym i ustawy o języku polskim, prosząc jednocześnie o cztery brakujące podpisy.
Ustawa
z 2025
o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym i ustawy o języku polskim
Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym w art. 7 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, uwzględniając konieczność zapewnienia czytelności i zrozumiałości znaków i sygnałów drogowych dla uczestników ruchu drogowego oraz stosowanie języka polskiego i języka oryginalnego do zapisu nazw miejscowości leżących poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki techniczne dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, a także warunki ich umieszczania na drogach."
Art. 2.
W ustawie z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim w art. 11 pkt 1) otrzymuje brzmienie:
"1) nazw własnych, z wyjątkiem nazw geograficznych, w tym nazw miejscowości, które posiadają polską formę językową;"
Art. 3.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia
Sprawozdawca: poseł Krzysztof Tenerowicz
W obecnie obowiązującym stanie prawnym ustawa Prawo o ruchu drogowym z dnia 20 czerwca 1997 r. w art. 7 ust. 3 stanowi, że minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, uwzględniając konieczność zapewnienia czytelności i zrozumiałości znaków i sygnałów drogowych dla uczestników ruchu drogowego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki techniczne dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego, a także warunki ich umieszczania na drogach. Na podstawie powyższej delegacji ustawowej wydane zostało rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. W załączniku nr 1 do przedmiotowego rozporządzenia ustanowiono zalecenie dotyczące zapisu na znakach drogowych nazw miejscowości znajdujących się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej o treści: „nazwę tę podaje się w języku oryginalnym, a w przypadku cyrylicy w transliteracji łacińskiej”.
Oznacza to, że w przypadku nazw miejscowości znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na znakach drogowych w Polsce stosuje się oryginalne nazwy miast zapisane w językach obcych. Wskazać przy tym należy, że ustawa o języku polskim nie określa obowiązku stosowania języka polskiego do nazw własnych, w tym także nazw miejscowości, ale również nie zakazuje tego.
Proponowana zmiana ma na celu określenie obowiązków dla zarządców dróg publicznych, aby w przypadku miejscowości znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosować polską nazwę miejscowości jako główną, z jednoczesnym zapisem w nawiasie nazwy miejscowości w języku oryginalnym.
Należy wskazać, że wydane na mocy ustawy rozporządzenie nie wykonuje wskazanego w art. 7 ust. 3 celu, którym jest "konieczność zapewnienia czytelności i zrozumiałości znaków i sygnałów drogowych dla uczestników ruchu drogowego". Zastosowanie języka oryginalnego tj. języka obcego dla obywateli polskich w przypadku nazw wielu miejscowości, których polskie nazwy lub polskie formy przyjęły się w powszechnym użyciu, jest mylące.
Przykładem jest oznaczenie na znakach drogowym miast: Królewca, Lwowa, Wilna i Drezna które zapisywane jest jako Kaliningrad, L'viv (transliteracja z cyrylicy), Vilniusi, Dresden są mylące dla polskich uczestników ruchu drogowego, gdyż nikt w Polsce nie używa oryginalnych nazw tych miast. Zrozumiałym jest jednak stosowanie jednocześnie zapisu w języku oryginalnym, który zrozumiały jest dla zagranicznych uczestników ruchu drogowego. Najskuteczniej cel określony w ustawie realizować będą tablice dwujęzyczne z językiem polskim jako głównym i językiem oryginalnym jako pomocniczym.
Wprowadzenie w życie niniejszej ustawy będzie posiadało pozytywne skutki społeczne, gdyż zdecydowanie poprawi czytelność i zrozumiałość znaków drogowych dla polskich uczestników ruchu drogowego jednocześnie nie pogarszając ich zrozumienia dla zagranicznych uczestników ruchu drogowego. Umieszczenie polskich form nazw miejscowości znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie stanowić wyraz odpowiedzi na społeczne oczekiwania stosowania na znakach drogowych języka powszechnie używanego, w którym używa się nazw polskich (np. Wilno, Lwów) oraz spolszczeń nazw zagranicznych (np. Monachium). Stanowić będzie również podniesienie do odpowiedniej rangi i znaczenia języka ojczystego, który dla społeczeństwa jest powodem dumy i świadomości narodowej, szczególnie w czasach globalizacji języka.
Wprowadzenie w życie niniejszej ustawy będzie pociągało wydatki z budżetu państwa, w części 39 – transport. Wydatki ponoszone będą z budżetu Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad. Projekt jest zgodny z prawem Unii Europejskiej, nie wpłynie także negatywnie na sytuacjęrodzin z dziećmi.
