Symulacja polityczna

Ustawa z dnia ... roku o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej i niektórych innych ustaw

Art. 1. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 660) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 10 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„2a. Straż Graniczna może zlecać innym podmiotom budowę, instalację, usunięcie, a także obsługę techniczną obejmującą naprawę, remont i wymianę urządzeń, o których mowa w ust. 1.”;
2) po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu:

„Art. 10a. 1. Na gruntach położonych w pasie drogi granicznej można wykonywać urządzenia lub budowle służące zapobieganiu lub zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
2. Ze względów technicznych dopuszcza się wykonywanie urządzeń lub budowli, o których mowa w ust. 1, także na gruntach położonych poza pasem drogi granicznej.
3. Za utrzymanie urządzeń lub budowli, o których mowa w ust. 1 i 2, w tym ich obsługę techniczną obejmującą naprawę, remont i wymianę, odpowiada wojewoda.
4. Wojewoda może zlecać innym podmiotom utrzymanie urządzeń lub budowli, o których mowa w ust. 1 i 2, w tym ich obsługę techniczną obejmującą naprawę, remont i wymianę.
5. Starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości, o której mowa w ust. 1 i 2, przez udzielenie zezwolenia na wykonanie urządzeń lub budowli służących zapobieganiu lub zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, jeżeli właściciel nieruchomości nie wyraża na to zgody. Przepisy art. 124 ust. 1a–8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn. zm.) stosuje się.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie (Dz. U. z 2017 r. poz. 1295) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 8 po ust. 3e dodaje się ust. 3f–3j w brzmieniu:

„3f. Zmianę rocznego planu łowieckiego dopuszcza się w przypadku:
1) klęski żywiołowej;
2) istotnej zmiany liczebności zwierzyny w obwodzie łowieckim;
3) zmiany granic obwodu łowieckiego;
4) zmiany dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego;
5) większej niż przewidywana w tym planie wielkości szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny;
6) wprowadzenia zmiany na liście gatunków zwierzyny lub określenia okresu polowań na gatunek zwierzyny objęty dotychczas całoroczną ochroną;
7) podejrzenia wystąpienia albo wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2017 r. poz. 1855).
3g. Zmianę wieloletniego łowieckiego planu hodowlanego dopuszcza się w przypadku:
1) klęski żywiołowej;
2) zmiany granic rejonu hodowlanego lub obwodu łowieckiego wchodzącego w skład tego rejonu;
3) istotnej zmiany liczebności zwierząt łownych w rejonie hodowlanym;
4) istotnej zmiany charakteru użytkowania gruntów;
5) wprowadzenia zmiany na liście gatunków zwierząt łownych lub określenia okresu polowań na gatunek zwierzęcia łownego objęty dotychczas całoroczną ochroną;
6) podejrzenia wystąpienia albo wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt.
3h. Zmiana rocznego planu łowieckiego i wieloletniego łowieckiego planu hodowlanego w przypadku, o którym mowa odpowiednio w ust. 3f pkt 7 i ust. 3g pkt 6, wymaga zasięgnięcia opinii właściwego powiatowego lekarza weterynarii.
3i. Do zmiany rocznego planu łowieckiego przepisy ust. 3a–3d stosuje się odpowiednio.
3j. Do zmiany wieloletnich łowieckich planów hodowlanych przepis ust. 3e stosuje się odpowiednio.”;
2) w art. 11 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich, wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) i nadleśniczowie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe współdziałają ze sobą oraz z właścicielami, posiadaczami i zarządcami gruntów w sprawach związanych ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt podlegających obowiązkowi zwalczania na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, oraz z zagospodarowaniem obwodów łowieckich, w szczególności w zakresie ochrony i hodowli zwierzyny.”;
3) art. 13 otrzymuje brzmienie:

„Art. 13. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mogą dokarmiać zwierzynę, po uzgodnieniu miejsca wykładania karmy z właścicielem, posiadaczem lub zarządcą gruntu, jeżeli działanie to nie stwarza zagrożenia epizootycznego.”;
4) w art. 29 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Obwody łowieckie wydzierżawia się na czas nie krótszy niż 10 lat.”;
5) w art. 29a po ust. 2 dodaje się ust. 2a–2c w brzmieniu:

„2a. Wydzierżawiający może wypowiedzieć umowę dzierżawy bez zachowania terminów wypowiedzenia:
1) po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego albo na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego – w przypadku nieusprawiedliwionego niezrealizowania przez dzierżawcę obwodu łowieckiego rocznego planu łowieckiego na poziomie co najmniej 80% określonej w tym planie minimalnej liczby zwierzyny grubej do pozyskania, w każdym z trzech następujących po sobie łowieckich lat gospodarczych;
2) na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego – w przypadku negatywnej oceny prowadzenia gospodarki łowieckiej przez dzierżawcę obwodu łowieckiego, wynikającej z postępowania kontrolnego przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki na podstawie statutu.
2b. Brak przedstawienia przez Polski Związek Łowiecki opinii, o której mowa w ust. 2a pkt 1, w terminie 14 dni od dnia otrzymania wystąpienia o opinię uznaje się za wyrażenie pozytywnej opinii.
2c. Opinii, o której mowa w ust. 2a pkt 1, nie zasięga się w przypadku, gdy dzierżawcą obwodu łowieckiego jest Polski Związek Łowiecki.”;
6) w art. 45 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. W przypadku szczególnego zagrożenia w prawidłowym funkcjonowaniu obiektów produkcyjnych i użyteczności publicznej przez zwierzynę, starosta, w porozumieniu z Polskim Związkiem Łowieckim, może wydać decyzję o odłowie, odłowie wraz z uśmierceniem lub odstrzale redukcyjnym zwierzyny.”;

Art. 3. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn. zm.) w art. 6 po pkt 9c dodaje się pkt 9d w brzmieniu:

„9d) wykonywanie urządzeń lub budowli służących zapobieganiu lub zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;”.

Art. 4. W ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1077, 1948 i 1961) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 12 uchyla się ust. 5;
2) w art. 14:

a) w ust. 1 w pkt 7 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 8 w brzmieniu:

„8) tworzy co najmniej dwa zespoły do spraw dochodzeń epizootycznych.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1e w brzmieniu:

„1a. Członkami zespołów, o których mowa w ust. 1 pkt 8, są wyznaczeni pracownicy Inspekcji.
1b. Wyznaczenie pracownika Inspekcji do zespołów, o których mowa w ust. 1 pkt 8, jest możliwe po uzyskaniu jego pisemnej zgody.
1c. Osoby będące członkami zespołów, o których mowa w ust. 1 pkt 8, mogą być kierowane do wykonywania czynności na obszarze właściwości wojewódzkiego lekarza weterynarii, a także za zgodą Głównego Lekarza Weterynarii, w innym województwie, na okres nie dłuższy niż 2 miesiące.
1d. Do osób będących członkami zespołów, o których mowa w ust. 1 pkt 8, przepisy art. 19 ust. 1, 1a, 1b, 1c, 3, 4 i 6 stosuje się odpowiednio.
1e. Koszty działań zespołów, o których mowa w ust. 1 pkt 8, są pokrywane ze środków budżetu państwa przeznaczonych na zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt będących w dyspozycji wojewody, na obszarze właściwości którego są prowadzone działania zespołów.”;
3) w art. 16:

a) w ust. 1 w pkt 1 w lit. l średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. m w brzmieniu:

„m) prowadzenia kontroli urzędowych w ramach zwalczania chorób zakaźnych zwierząt;”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a–1c w brzmieniu:

„1a. Jeżeli powiatowy lekarz weterynarii z przyczyn finansowych lub organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji, może wyznaczyć na czas określony do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, lekarzy weterynarii niebędących pracownikami kierowanego przez niego powiatowego inspektoratu weterynarii, jeżeli:
1) uzyska zgodę kierownika jednostki organizacyjnej Inspekcji, w którym wyznaczana osoba jest zatrudniona;
2) uzyska zgodę właściwego wojewódzkiego lekarza weterynarii, w przypadku powiatowego lekarza weterynarii i jego zastępcy;
3) czynności te nie będą wykonywane w czasie pracy w Inspekcji i nie będą przekraczać 60 godzin w miesiącu.
1b. Przepisu ust. 1a nie stosuje się do wojewódzkiego lekarza weterynarii, jego zastępcy oraz lekarzy weterynarii będących pracownikami Głównego Inspektoratu Weterynarii.
1c. Przepisy ust. 2, 3 i 4–5a stosuje się odpowiednio.”;
4) tytuł rozdziału 6 otrzymuje brzmienie:

„Przepisy karne”;
5) w art. 37:

a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

„1a. Kto, będąc obowiązanym do wykonania nakazu określonego w art. 18 ust. 1, nie wykonuje tego nakazu, podlega karze grzywny.”,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Orzekanie w sprawach o czyny określone w ust. 1 i 1a następuje w trybie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.”.

Art. 5. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt (Dz. U. z 2017 r. poz. 1855) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 45 w ust. 1:
a) po pkt 3a dodaje się pkt 3b w brzmieniu:

„3b) czasowo zakazać dokarmiania zwierząt łownych;”,

b) pkt 8b otrzymuje brzmienie:

„8b) nakazać zagospodarowanie w określony sposób tusz odstrzelonych lub upolowanych zwierząt łownych, zwłok tych zwierząt lub ubocznych produktów pochodzących od tych zwierząt;”,
c) po pkt 8f dodaje się pkt 8g–8j w brzmieniu:

„8g) nakazać odłów zwierząt łownych wraz z określeniem sposobu jego przeprowadzenia oraz postępowania z odłowionymi zwierzętami, w tym ich uśmiercenie;
8h) nakazać podmiotom prowadzącym odłów zwierząt łownych lub wyłapywanie bezdomnych zwierząt określony sposób postępowania z odłowionymi lub wyłapanymi zwierzętami;
8i) nakazać poszukiwanie padłych zwierząt;
8j) nakazać podmiotom zajmującym się transportem zwierząt lub zwłok zwierzęcych ich transport do wskazanych miejsc;”;
2) w art. 46 w ust. 3:

a) w pkt 3a wyraz „zakazać” zastępuje się wyrazem „zakazuje”,
b) po pkt 3a dodaje się pkt 3b w brzmieniu:

„3b) czasowo zakazuje dokarmiania zwierząt łownych, lub”,

c) pkt 8c otrzymuje brzmienie:

„8c) nakazuje zagospodarowanie w określony sposób tusz odstrzelonych lub upolowanych zwierząt łownych, zwłok tych zwierząt lub ubocznych produktów pochodzących od tych zwierząt, lub”,

d) w pkt 8d i 8g wyraz „nakazać” zastępuje się wyrazem „nakazuje”,
e) po pkt 8g dodaje się pkt 8h–8k w brzmieniu:

„8h) nakazuje odłów zwierząt łownych wraz z określeniem sposobu jego przeprowadzenia oraz postępowania z odłowionymi zwierzętami, w tym ich uśmiercenie, lub
8i) nakazuje podmiotom prowadzącym odłów zwierząt łownych lub wyłapywanie bezdomnych zwierząt określony sposób postępowania z odłowionymi lub wyłapanymi zwierzętami, lub
8j) nakazuje poszukiwanie padłych zwierząt, lub
8k) nakazuje podmiotom zajmującym się transportem zwierząt lub zwłok zwierzęcych ich transport do wskazanych miejsc, lub”;
3) w art. 47a w ust. 3 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1) myśliwemu wykonującemu odstrzał sanitarny zwierząt – w wysokości 80% ryczałtu;
2) dzierżawcy albo zarządcy obwodu łowieckiego, na obszarze którego dokonano odstrzału sanitarnego zwierząt, albo Polskiemu Związkowi Łowieckiemu w przypadkach, o których mowa w ust. 1 – w wysokości 20% kwoty ryczałtu.”;
4) w art. 48b po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu:

„3a. Powiatowy lekarz weterynarii może uchylić zakaz utrzymywania w gospodarstwie zwierząt określonych gatunków przed zniesieniem nakazów, zakazów lub ograniczeń, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 3, art. 47 ust. 1 i 2, art. 48 ust. 2 i 3 oraz art. 48a ust. 3, lecz nie wcześniej niż przed upływem roku od dnia jego wydania, jeżeli kontrola weterynaryjna przeprowadzona na wniosek posiadacza zwierząt wykaże, że w gospodarstwie jest zapewnione spełnianie wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 3, art. 47 ust. 1 i 2, art. 48 ust. 2 i 3 oraz art. 48a ust. 3.”;
5) w art. 78 pkt 2 otrzymuje brzmienie:

„2) nie stosuje się do nakazów, zakazów lub ograniczeń wydanych w celu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt lub zapobiegania takiej chorobie, wymienionych w art. 44 ust. 1 pkt 3, 6, 9, 12 i 17, ust. 1a pkt 2 i pkt 6 lit. c, art. 45 ust. 1 pkt 2, 3, 4 i 11 oraz art. 46 ust. 3 pkt 2, 3, 4 i 10,”;
6) w art. 85aa w ust. 1:

a) pkt 11 otrzymuje brzmienie:

„11) art. 44 ust. 1 pkt 14, art. 45 ust. 1 pkt 8j i art. 46 ust. 3 pkt 8k, będąc podmiotem zajmującym się transportem zwierząt lub zwłok zwierzęcych, nie transportuje ich do wskazanych miejsc, podlega karze pieniężnej w wysokości od dwukrotności do czterokrotności,”,
b) po pkt 13 dodaje się pkt 13a w brzmieniu:

„13a) art. 45 ust. 1 pkt 3b i art. 46 ust. 3 pkt 3b, dokarmia zwierzęta łowne, podlega karze pieniężnej w wysokości od 0,1 do dwukrotności,”,

c) w pkt 20 po wyrazie „łownych” dodaje się wyrazy „lub upolowanych”,
d) po pkt 22a dodaje się pkt 22b–22d w brzmieniu:

„22b) art. 45 ust. 1 pkt 8g i art. 46 ust. 3 pkt 8h, nie odławia zwierząt łownych albo przeprowadza odłów zwierząt łownych niezgodnie z określonym sposobem jego przeprowadzania lub postępuje z odłowionymi zwierzętami w sposób inny niż określony w tych nakazach, podlega karze pieniężnej w wysokości od jednokrotności do trzykrotności,
22c) art. 45 ust. 1 pkt 8h i art. 46 ust. 3 pkt 8i, będąc podmiotem prowadzącym odłów zwierząt łownych lub wyłapywanie bezdomnych zwierząt, nie postępuje w określony sposób z odłowionymi lub wyłapanymi zwierzętami, podlega karze pieniężnej w wysokości od jednokrotności do trzykrotności,
22d) art. 45 ust. 1 pkt 8i i art. 46 ust. 3 pkt 8j, nie poszukuje padłych zwierząt, podlega karze pieniężnej w wysokości od jednokrotności do trzykrotności,”.

Art. 6. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 45 ust. 1, art. 46 ust. 3, art. 47 ust. 1, art. 48a ust. 3 oraz art. 61 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 5 zachowują moc i mogą być zmieniane na podstawie tego przepisu.

Art. 7. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Uzasadnienie:
Głównym celem ustawy jest usprawnienie działań prowadzonych w ramach likwidowania oraz zapobiegania chorobom zakaźnym zwierząt. Jest potrzeba uszczegółowienia przepisów prawnych obowiązujących w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt oraz wskazania dodatkowych działań niezbędnych do skutecznego zwalczania chorób zakaźnych zwierząt i zapobiegania rozprzestrzenianiu się takich chorób, a także doprecyzowania adresatów, którzy będą zobowiązani do podjęcia tych działań. Zaproponowane w ustawie zmiany mają na celu uniknięcie w przyszłości możliwych problemów Inspekcji Weterynaryjnej (IW) w podjęciu odpowiednich działań w celu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt.
Zmiana w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej ma na celu umożliwienie wykonywania na gruntach położonych w pasie drogi granicznej urządzeń lub budowli służących zapobieganiu lub zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. Za utrzymanie takich urządzeń lub budowli, w tym ich obsługę techniczną obejmującą naprawę, remont i wymianę, będzie odpowiadać wojewoda. Dopuszczono także ze względów technicznych budowanie takich urządzeń lub budowli poza pasem drogi granicznej. Właścicielowi nieruchomości za szkody wyrządzone przy wykonywaniu budowli lub urządzeń służących zapobieganiu lub zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt oraz utrzymaniu tych budowli lub urządzeń, w tym przy ich obsłudze technicznej obejmującej naprawę, remont i wymianę, przysługuje odszkodowanie według zasad prawa cywilnego, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.
Na dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich w obecnej ustawie został nałożony również obowiązek dokarmiania zwierzyny, w szczególności wtedy, gdy w istotny sposób może to wpłynąć na zmniejszenie szkód wyrządzanych przez zwierzynę w uprawach i płodach rolnych oraz w gospodarce leśnej. Projektowany przepis art. 13 ustawy określa, że dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich są uprawnieni do naruszania prawa do korzystania z nieruchomości w celu realizacji obowiązku wyznaczonego przez normę wyrażoną w art. 13 Prawa łowieckiego, jednak dopiero po uzgodnieniu miejsca wykładania karmy z właścicielem, posiadaczem lub zarządcą gruntu. Jednocześnie dokarmianie przestaje być obligatoryjne, jak dotychczas, a przyjmie formę fakultatywną. Będzie zatem stosowane w zależności od potrzeb w celu zapewnienia bytu zwierzynie w trudnych warunkach atmosferycznych, ciężkich zim lub w celu ograniczenia szkód w uprawach i płodach rolnych, w związku z zatrzymaniem zwierzyny w lesie, ale jedynie wtedy, gdy działanie to nie stwarza zagrożenia epizootycznego. Obecnie, na terenie strefy występowania afrykańskiego pomoru świń, wprowadzono zakaz dokarmiania dzików, który jest sprzeczny z art. 13 ustawy – Prawo łowieckie. Przyjęcie powyższej regulacji zniesie obowiązek dokarmiania zwierzyny, w tym dzików, oraz wprowadzi jasne przesłanki do powyższego działania, polegające na przeciwdziałaniu wystąpieniu chorób zakaźnych zwierząt.
Wprowadzenie instrumentów, które wiążą się z najbardziej surową sankcją dla dzierżawcy obwodu łowieckiego, tj. utratą obwodu łowieckiego stanowi najlepszy element motywujący do realizacji zadań państwa w zakresie zwalczania chorób zakaźnych zwierząt.
Proponowane rozwiązanie w art. 29a ust. 2a, zgodnie z którym wydzierżawiający obwód łowiecki będzie mógł wypowiedzieć umowę dzierżawy ze skutkiem natychmiastowym w przypadkach wymienionych w art. 29a ust. 2a, umożliwi wydzierżawiającemu rozwiązanie dzierżawy w przypadku niewykonywania lub nienależytego wykonywania gospodarki łowieckiej albo niewłaściwego realizowania obowiązków dzierżawcy, wynikających z wytycznych nałożonych przez organy PZŁ. Jednocześnie obiektywny charakter przesłanek oraz wymóg uzyskania opinii PZŁ albo wniosku PZŁ w sposób wystarczający zabezpieczają dzierżawców przed nieuzasadnionym rozwiązaniem umowy dzierżawy.
Uchylenie art. 12 ust. 5 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej (IW) umożliwi organom IW pokrywanie wszystkich celowych wydatków związanych ze zwalczaniem danej choroby, a nie tylko tych wymienionych w katalogu określonym przez ministra właściwego do spraw rolnictwa. Jest to szczególnie istotne z uwagi na fakt, że przepisy materialne regulujące sposób zwalczania poszczególnych chorób ulegają częstym zmianom, co niekiedy powinno się wiązać z nowelizacją również rozporządzenia wydawanego na podstawie przedmiotowego upoważnienia. Brak rozporządzenia w tym zakresie nie ograniczy obowiązku wydatkowania przez organy Inspekcji Weterynaryjnej środków, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej w sposób celowy i gospodarny.
Doświadczenia z innych państw dotyczące zwalczania chorób zakaźnych zwierząt wskazują, że podczas akcji zwalczania ognisk u zwierząt gospodarskich kluczowym elementem jest ustalenie źródła choroby. W przypadku dotychczasowej praktyki czynności związane z prowadzeniem tzw. dochodzenia epizootycznego musiał przeprowadzać wyłącznie powiatowy lekarz weterynarii, który jednocześnie miał za zadanie jak najszybciej wykonać działania mające na celu wygaszenie ogniska, utworzenie obszarów zapowietrzonego i zagrożonego wokół ogniska oraz przeprowadzać kontrole gospodarstw na terenie powiatu. Przy małej obsadzie lekarzy weterynarii w poszczególnych powiatach było praktycznie niemożliwe wykonanie wszystkich tych czynności jednocześnie. Dlatego utworzenie zespołów do spraw dochodzeń epizootycznych, składających się z osób mających specjalistyczną wiedzę z zakresu epizootiologii weterynaryjnej, pozwoli odciążyć powiatowych lekarzy weterynarii, w szczególności w przypadku wystąpienia więcej niż jednego ogniska choroby w powiecie.
Zmiana ma na celu złagodzenie skutków wydania przez powiatowego lekarza weterynarii decyzji o zakazie utrzymywania zwierząt określonego gatunku w danym gospodarstwie w przypadku, gdy rozwój sytuacji epizootycznej choroby sprawia, że okres obowiązywania zakazów, nakazów i ograniczeń może być bardzo długi, a podmiot zapewni spełnianie wymagań.
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej i prawem międzynarodowym. Nie wpływa na sytuację rodzin z dziećmi.