Symulacja polityczna

Anna Supruniuk (ur. 21 września 1962 w Płońsku) – polski historyk, mediewista, archiwista, bibliograf, dr hab.

Absolwentka historii UMK (1987), doktorat (1996) i habilitacja (2011) tamże. Kierownik Archiwum UMK (od 2011). Naukowo zajmuje się studiami nad elitą polityczną książęcego Mazowsza (do roku 1526), relacjami mazowiecko-polskimi XIV/XV w., historią emigracji polskiej w XX wieku, dziejami nauki w Toruniu oraz historią Uniwersytetu Wileńskiego.

Władysław Jakub Stępniak (ur. 26 października 1948 w Lublińcu) – polski historyk, od 2011 do 2016 naczelny dyrektor Archiwów Państwowych.

W 1972 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Łódzkim. Na tej samej uczelni w 1977 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy Polityka zagraniczna Jugosławii w latach 1948–1950. W 1999 uzyskał stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie rozprawy dotyczącej działalności dyplomacji polskiej na Bałkanach w latach 1918–1926. W 1973 był stypendystą Wydziału Nauk Politycznych Uniwersytetu Belgradzkiego.

Pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego Akademii Świętokrzyskiej, przekształconej następnie w Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy Jana Kochanowskiego w Kielcach. Jest profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, członkiem Międzynarodowego Komitetu Doradczego Programu UNESCO Memory of the World oraz Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych. Pełni funkcję eksperta Rady Europy ds. oceny stanu zachowania dóbr kultury na obszarze b. Jugosławii.

Od 1976 pracował w Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych, następnie do 1997 w Archiwum Głównym Akt Dawnych, początkowo jako zastępca dyrektora, a następnie dyrektora. Od 1997 zatrudniony na stanowiskach kierowniczych w Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych – jako pierwszy zastępca naczelnego dyrektora Archiwów Państwowych, następnie jako jego doradca. 10 sierpnia 2011 stanął na czele tej instytucji. Funkcję naczelnego dyrektora pełnił do 1 lutego 2016.

Grzegorz Paweł Bąbiak (ur. 10 czerwca 1973) – polski historyk, dr hab., specjalizujący się w najnowszej w historii Polski XIX wieku, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Warszawskiego.

Syn Mieczysława i Teresy z d. Sławińskiej. W 1997 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę magisterską poświęconą kardynałowi Fryderykowi Jagiellończykowi pisał na seminarium Edwarda Potkowskiego. W 2002 obronił pracę doktorską z zakresu literaturoznawstwa p.t. Między europejskością a swojskością "Chimery" Zenona Przesmyckiego (promotor: Danuta Knysz-Tomaszewska). Habilitował się w 2012 na podstawie rozprawy "Sobie, ojczyźnie czy potomności?". Wybrane problemy mecenatu kulturalnego elit na ziemiach polskich w XIX w.

Pełni funkcje wicedyrektora Instytutu Polonistyki Stosowanej UW oraz kierownika Zakładu Edytorstwa i Stylistyki. Jest także pracownikiem Zakładu Historii Idei i Dziejów Inteligencji w XIX-XX wieku w Instytucie Historii PAN.