Symulacja polityczna

Ustawa z dnia 1 kwietnia 2039 roku

o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym i o zmianie ustawy o podatku akcyzowym

Art. 1. W ustawie z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym w art. 2 dodaje się pkt. 35aa-35ac w brzmieniu:
„35aa) pojazd elektryczny - pojazd samochodowy wykorzystujący do napędu wyłącznie energię elektryczną akumulowaną przez podłączenie do zewnętrznego źródła zasilania;
35ab) pojazd hybrydowy - pojazd samochodowy o napędzie spalinowo-elektrycznym, w którym energia elektryczna jest akumulowana przez podłączenie do zewnętrznego źródła zasilania;
35ac) pojazd napędzany wodorem - pojazd silnikowy wykorzystujący do napędu energię elektryczną wytworzoną z wodoru w zainstalowanych w nich ogniwach paliwowych;”.

Art. 2. W ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym dodaje się art. 109a w brzmieniu:
"Art. 109a. [Zwolnienie od akcyzy pojazdu elektrycznego i pojazdu napędzanego wodorem]
1. Zwalnia się od akcyzy samochód osobowy stanowiący pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 35aa dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym i pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 35ac tej ustawy.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, właściwy naczelnik urzędu skarbowego wydaje na wniosek zainteresowanego podmiotu zaświadczenie stwierdzające zwolnienie od akcyzy pod warunkiem, że podmiot ten przedstawi dokumentację potwierdzającą, iż pojazd, którego dotyczy zwolnienie, jest pojazdem elektrycznym lub pojazdem napędzanym wodorem.".

Art. 3. Przepisy art. 109a ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się:
1) od dnia ogłoszenia pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej o zgodności pomocy publicznej przewidzianej w tych przepisach ze wspólnym rynkiem lub stwierdzenia przez Komisję Europejską, że przepisy te nie stanowią pomocy publicznej;
2) do pojazdów elektrycznych i pojazdów napędzanych wodorem, w rozumieniu niniejszej ustawy, w stosunku do których obowiązek podatkowy w akcyzie powstał po dniu określonym zgodnie z pkt 1.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 28 kwietnia 2039 roku

o systemie instytucji rozwoju

Art. 1. Ustawa określa:
1) zasady funkcjonowania systemu instytucji rozwoju;
2) rolę Polskiego Funduszu Inwestycji Spółki Akcyjnej z siedzibą w Poznaniu, zwanego dalej "Polskim Funduszem Inwestycji", w systemie instytucji rozwoju;
3) warunki finansowania przedsiębiorców przez Polski Fundusz Inwestycji.

Art. 2. System instytucji rozwoju tworzą spółki wchodzące w skład Grupy Kapitałowej Polskiego Funduszu Inwestycji, zwanej dalej „Grupą PFI”.

Art. 3. Polski Fundusz Inwestycji, wykonuje działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek, zgodnie z zasadami dobrej praktyki handlowej, dążąc w długim terminie do osiągnięcia rynkowej stopy zwrotu z zainwestowanego kapitału.

Art. 4. Projekt statutu Polskiego Funduszu Inwestycji oraz projekt jego zmiany podlegają zatwierdzeniu przez ministra właściwego do spraw gospodarki.

Art. 5.
1. W skład Rady Nadzorczej Polskiego Funduszu Inwestycji wchodzi pięciu członków.
2. Prezes Rady Ministrów, minister właściwy do spraw gospodarki, minister właściwy do spraw instytucji finansowych, minister właściwy do spraw energii oraz minister właściwy do spraw nauki powołują po jednym członku Rady Nadzorczej.

Art. 6. Podstawowym celem działalności Polskiego Funduszu Inwestycji jest wspieranie polityki gospodarczej Rady Ministrów, realizowane w szczególności przez:
1) udzielanie pomocy finansowej przedsiębiorcom i inwestorom w rozumieniu odrębnych przepisów, bezpośrednio lub za pośrednictwem funduszy kapitałowych, którym Polski Fundusz Inwestycji udziela wsparcia finansowego;
2) dokonywanie inwestycji w przedsiębiorców poprzez obejmowanie emitowanych przez nich udziałów lub akcji, warrantów subskrypcyjnych, obligacji lub uczestniczenie jako wspólnik w przedsiębiorcach działających w formie spółek osobowych;
3) udzielanie pożyczek, gwarancji oraz poręczeń w rozumieniu odrębnych przepisów;
4) tworzenie lub współtworzenie funduszy kapitałowych;
5) wykonywanie czynności zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego lub jego częścią, o których mowa w art. 46 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, zarządzania ryzykiem funduszu inwestycyjnego, o którym mowa w art. 46b tej ustawy, a także zarządzania portfelem inwestycyjnym alternatywnej spółki inwestycyjnej lub jego częścią oraz zarządzania ryzykiem, o których mowa w art. 70g ust. 5 tej ustawy;
6) przygotowywanie i realizacja programów działań wspierających przedsiębiorców;
7) wspierania eksportu i inwestycji zagranicznych polskich przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich;
8) wspieranie napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych;
9) wykonywanie innych zadań przewidzianych dla Polskiego Funduszu Inwestycji w odrębnych przepisach.

Art. 7. Polski Funduszu Inwestycji może również pełnić rolę podmiotu wdrażającego instrument finansowy lub fundusz funduszy, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającym wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającym przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006.

Art. 8.
1. Polski Fundusz Inwestycji udziela finansowania, w szczególności mikroprzedsiębiorcom oraz małym i średnim przedsiębiorcom spełniającym warunki określone w załączniku I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu, przez:
1) obejmowanie lub nabywanie udziałów, akcji, warrantów subskrypcyjnych, obligacji, wierzytelności oraz przystępowanie do spółek osobowych;
2) udzielanie promes, pożyczek, gwarancji oraz poręczeń.
2. Polski Fundusz Inwestycji może udzielać finansowania bezpośrednio lub za pośrednictwem osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub instytucji wspólnego inwestowania mających siedzibę za granicą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, których przedmiotem działalności jest dokonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zwanych dalej "funduszami kapitałowymi".
3. Polski Fundusz Inwestycji może tworzyć i współtworzyć fundusze kapitałowe oraz przystępować do funduszy kapitałowych.

Art. 9.
1. Polski Fundusz Inwestycji udziela finansowania za pośrednictwem funduszy kapitałowych w formie:
1) obejmowania lub nabywania udziałów lub akcji funduszy kapitałowych;
2) uczestnictwa w funduszach kapitałowych działających w formie spółek komandytowych, komandytowo-akcyjnych lub innych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej oraz instytucji wspólnego inwestowania mających siedzibę za granicą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi;
3) nabywania certyfikatów inwestycyjnych lub jednostek uczestnictwa funduszy kapitałowych;
4) nabywania emitowanych przez fundusze kapitałowe obligacji, obligacji zamiennych na akcje, obligacji z prawem pierwszeństwa i warrantów subskrypcyjnych.
2. Polski Fundusz Inwestycji, udzielając finansowania, wybiera fundusz kapitałowy, podmiot zarządzający funduszem kapitałowym albo osoby zarządzające funduszem kapitałowym lub osoby zarządzające takim podmiotem, w drodze otwartego konkursu ofert.

Art. 10.
1. Minister właściwy do spraw gospodarki lub inny podmiot sektora finansów publicznych mogą powierzyć Polskiemu Funduszowi Inwestycji wykonywanie zadań z zakresu administracji rządowej, wynikające w szczególności z dokumentów i programów przyjętych przez Radę Ministrów lub właściwego ministra.
2. Powierzając zadania, podmioty, o których mowa w ust. 1, zapewniają Polskiemu Funduszowi Inwestycji odpowiednie środki finansowe na ich realizację

Art. 11.
1. Przychodami Polskiego Funduszu Inwestycji mogą być dotacje celowe z budżetu państwa i środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz inne środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, niepodlegające zwrotowi, oraz odsetki od nich, o ile odrębne przepisy lub umowy dotyczące przekazania lub wykorzystania tych środków nie stanowią inaczej.
2. Minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego, na uzasadniony wniosek Prezesa Polskiego Funduszu Inwestycji, może udzielić Polskiemu Funduszowi Inwestycji dotacji na realizację zadań związanych z przygotowaniem lub realizacją przedsięwzięć w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym.
3. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może udzielać w imieniu Skarbu Państwa poręczenia lub gwarancji spłaty zobowiązań wynikających z kredytów zaciągniętych lub obligacji wyemitowanych przez Polski Fundusz Inwestycji.

Art. 12. Polski Fundusz Inwestycji może powierzyć wykonywanie zadań, o których mowa w art. 5 spółkom Grupy PFI.

Art. 13.
1. Krajowy Fundusz Kapitałowy Spółka Akcyjna, Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna, Polska Agencja Informacji i Inwestycji Zagranicznych Spółka Akcyjna, Agencja Rozwoju Przemysłu Spółka Akcyjna, zwane dalej „spółkami przejmowanymi”, i Polski Fundusz Inwestycji, łączą się przez przeniesienie całego majątku spółek przejmowanych na Polski Fundusz Inwestycji.
2. Polski Fundusz Inwestycji, z dniem połączenia w rozumieniu art. 493 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, zwanym dalej "dniem połączenia", staje się stroną umów zawartych przez spółki przejmowane oraz innych umów bezpośrednio związanych z tymi umowami.
3. W sprawach sądowych, sądowo-administracyjnych, administracyjnych, arbitrażowych i egzekucyjnych, w których stroną lub uczestnikiem są spółki przejmowane, stroną lub uczestnikiem, z dniem połączenia, staje się Polski Fundusz Inwestycji.
4. W zakresie nieuregulowanym ustawą do łączenia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych.

Art.14. Do dnia połączenia spółki przejmowane działają na podstawie przepisów dotychczasowych.

Art. 15.
1. Przekształca się Bank Gospodarstwa Krajowego, zwany dalej „BGK” w spółkę akcyjną działającą pod nazwą Bank Gospodarstwa Krajowego Spółka Akcyjna, zwany dalej „BGK SA”.
2. Prezes BGK sporządza w imieniu Skarbu Państwa akt przekształcenia BGK SA zastępujący czynności określone w przepisach ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych, poprzedzające złożenie wniosku o wpis spółki do rejestru przedsiębiorców.
3. Niezwłocznie po sporządzeniu aktu przekształcenia zarząd BGK, zgłasza do sądu rejestrowego właściwego dla siedziby BGK wniosek o jej wpisanie do rejestru przedsiębiorców.
4. Dniem przekształcenia jest pierwszy dzień miesiąca przypadającego po wpisaniu BGK SA do rejestru przedsiębiorców.
5. Pracownicy BGK stają się z mocy prawa pracownikami BGK SA.
6. Z dniem przekształcenia BGK SA wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki, których podmiotem było BGK.

Art. 16. Minister właściwy do spraw skarbu państwa wniesie akcje BGK SA na podwyższenie kapitału zakładowego Polskiego Funduszu Inwestycji nie później niż 2 miesiące od dnia przekształcenia, o którym mowa w art. 15 ust 4.

Art. 17.
1. Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, zwana dalej „PARP”, ulega likwidacji z dniem wejścia w życie ustawy.
2. Z chwilą likwidacji PARP:
1) Polski Fundusz Inwestycji przejmuje zobowiązania i wierzytelności oraz środki finansowe i pozostały majątek Fundacji, a także posiadane przez nią dokumenty;
2) Polski Fundusz Inwestycji staje się stroną umów obowiązujących PARP, z tym że do umów o pracę stosuje się przepis pkt 3;
3) pracownicy PARP stają się pracownikami Polskiego Funduszu Inwestycji i stosuje się do nich przepisy art. 231 § 3 i 4 Kodeksu pracy.
3. Polski Fundusz Inwestycji jest zwolniony z podatków i innych danin publicznych z tytułu przejęcia majątku PARP.

Art. 18. Jeżeli w odrębnych przepisach mowa jest o Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, Krajowym Funduszu Kapitałowym Spółka Akcyjna, Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych Spółka Akcyjna, Polskiej Agencji Informacji i Inwestycji Zagranicznych Spółka Akcyjna, Agencji Rozwoju Przemysłu Spółka Akcyjna rozumie się przez nie Polski Fundusz Inwestycyjny.

Art. 19. W ustawie z dnia 14 marca 2003 r o Banku Gospodarstwa Krajowego w art. 2 wprowadza się następujące zmiany:
1) ust. 1 uzyskuje brzmienie:
„1. Bank Gospodarstwa Krajowego Spółka Akcyjna, zwany dalej „BGK”, utworzony rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 maja 1924 r. o połączeniu (fuzji) państwowych instytucji kredytowych w Bank Gospodarstwa Krajowego jest bankiem w formie spółki akcyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.”
2) dodaje się ust. 5 w brzmieniu:
„5. BGK należy do systemu instytucji rozwoju, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o systemie instytucji rozwoju.”

Art. 20. Tracą moc ustawy:
1) z dnia 7 lipca 1994 r. o ubezpieczeniach gwarantowanych przez Skarb Państwa;
2) z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości;
3) z dnia 4 marca 2005 r. o Krajowym Funduszu Kapitałowym.

Art. 21. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 20 kwietnia 2039 roku

Prawo wodorowe

Art. 1. Ustawa określa podstawowe zasady funkcjonowania rynku wodoru w Polsce.

Art. 2. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) bezpośredni rurociąg wodorowy – rurociąg, który został zbudowany w celu bezpośredniego dostarczania wodoru do instalacji odbiorcy, z pominięciem sieci wodorowej;
2) instalacja magazynowa wodoru – instalację o pojemności większej niż 85 000 Nm3 używaną do magazynowania wodoru, dla którego wartość ułamka molowego wodoru wynosi przynajmniej 0,95 i wartość ułamka molowego innych gazów niż wodór nie przekracza 0,05, z wyłączeniem:
a) instalacji, w których wodór jest magazynowany w celach innych niż magazynowanie energii, oraz
b) tej części instalacji, która jest wykorzystywana do konwersji elektrolitycznej;
3) magazynowanie wodoru – świadczenie usług przechowywania wodoru w instalacji magazynowej wodoru;
4) operator stacji wodoru - podmiot odpowiedzialny za zarządzanie stacją wodoru, bezpieczeństwo funkcjonowania, eksploatację, naprawę i modernizację tej stacji oraz mogący świadczyć usługę tankowania wodoru;
5) operator systemu wodorowego – przedsiębiorstwo zajmujące się przesyłaniem wodoru, odpowiedzialne za ruch sieciowy w sieci wodorowej, bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tej sieci, eksploatację, konserwację, remonty oraz niezbędną rozbudowę sieci wodorowej, w tym połączeń z innymi sieciami wodorowymi;
6) przesyłanie wodoru – transport wodoru sieciami przesyłowymi wodorowymi w celu jego dostarczania do innych sieci wodorowych, instalacji magazynowych wodoru lub odbiorców bezpośrednio przyłączonych do sieci przesyłowych wodorowych, z wyłączeniem sprzedaży wodoru;
7) sieć wodorowa – sieć wodorową, z wyłączeniem bezpośrednich rurociągów wodorowych, za której ruch sieciowy jest odpowiedzialny operator systemu wodorowego;
8) sprzedaż wodoru - bezpośrednią sprzedaż wodoru przez podmiot zajmujący się jego wytwarzaniem lub odsprzedaż przez podmiot zajmujący się jego obrotem; sprzedaż ta nie obejmuje tankowania pojazdów wodorem na stacjach wodoru;
9) stacja wodoru - zespół urządzeń, w tym punkt tankowania wodoru wraz z niezbędną infrastrukturą pomocniczą oraz zbiornikami magazynowymi, służący do tankowania wodoru;
10) system wodorowy – sieci wodorowe, instalacje magazynowe wodoru oraz przyłączone do nich urządzenia i instalacje, współpracujące z tymi sieciami lub instalacjami, zawierające wodór, dla którego wartość ułamka molowego wodoru wynosi przynajmniej 0,95 i wartość ułamka molowego innych gazów niż wodór nie przekracza 0,05;
11) wodór niskoemisyjny – wodór pochodzący ze źródeł nieodnawialnych, wytworzony w sposób niewyrządzający poważnych szkód dla celów środowiskowych, który spełnia wymaganie dotyczące osiągnięcia progu redukcji emisji gazów cieplarnianych na poziomie 70 % w porównaniu z wartością odpowiednika kopalnego dla paliw odnawialnych pochodzenia niebiologicznego określoną zgodnie z metodyką, o której mowa w przepisach unijnych;
12) wodór odnawialny – wodór wytworzony z odnawialnego źródła energii.

Art. 3.
1. Przedsiębiorstwo zajmujące się przesyłaniem lub magazynowaniem wodoru jest obowiązane utrzymywać zdolność urządzeń, instalacji i sieci do realizacji zaopatrzenia w wodór w sposób ciągły i niezawodny, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych.
2. Przedsiębiorstwo zajmujące się przesyłaniem wodoru jest obowiązane zapewniać odbiorcom oraz przedsiębiorcom zajmującym się sprzedażą wodoru, na zasadzie równoprawnego traktowania, świadczenie usług przesyłania wodoru, z uwzględnieniem warunków technicznych i ekonomicznych, na warunkach uzgodnionych przez strony w drodze umowy.

Art. 4.
1. Przedsiębiorstwo zajmujące się magazynowaniem wodoru jest obowiązane zapewniać podmiotom zajmującym się wytwarzaniem wodoru lub sprzedażą wodoru świadczenie usług magazynowania wodoru w instalacji magazynowej wodoru. Świadczenie usług magazynowania wodoru odbywa się na warunkach uzgodnionych przez strony w drodze umowy o świadczenie tych usług.
2. Przedsiębiorstwo zajmujące się magazynowaniem wodoru jest obowiązane udostępniać operatorowi systemu wodorowego tę część instalacji, która jest używana do magazynowania wodoru i jest niezbędna do realizacji zadań tego operatora.
3. Udostępnienie części instalacji, o której mowa w ust. 2, następuje za wynagrodzeniem, na zasadach określonych w odrębnej umowie.

Art. 5.
1. Usługi przesyłania wodoru mogą być świadczone wyłącznie przez operatora systemu wodorowego.
2. Operator systemu wodorowego, działa w formie spółki akcyjnej.
3. Właściciel sieci wodorowej lub instalacji magazynowej wodoru zawiera umowę z operatorem systemu wodorowego określając obszar, sieci lub instalacje, na których będzie wykonywana działalność gospodarcza.
4. Operator systemu wodorowego nie może wykonywać działalności gospodarczej związanej z wytwarzaniem lub obrotem wodorem ani jej wykonywać na podstawie umowy na rzecz innych przedsiębiorstw energetycznych.

Art. 6. Przedsiębiorstwo zajmujące się przesyłaniem wodoru stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników systemu wodorowego, umożliwia odbiorcy wodoru przyłączonemu do jego sieci zmianę sprzedawcy wodoru, na warunkach i w trybie określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 1, 3 lub 8a ustawy – Prawo energetyczne.

Art. 7.
1. Dostarczanie wodoru odbywa się, po uprzednim przyłączeniu do sieci, na podstawie umowy sprzedaży wodoru.
2. Sprzedawca wodoru jest obowiązany do zawarcia umowy o świadczenie usług przesyłania wodoru z operatorem systemu wodorowego, do którego sieci odbiorca wodoru jest przyłączony.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie dotyczą dostarczania wodoru bezpośrednim rurociągiem wodorowym.

Art. 8. Przedsiębiorstwo zajmujące się przesyłaniem wodoru jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru.

Art. 9. Przedsiębiorstwo zajmujące się przesyłaniem wodoru jest obowiązane zapewnić realizację i finansowanie budowy i rozbudowy sieci wodorowej, w tym na potrzeby przyłączania podmiotów ubiegających się o przyłączenie, na warunkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 8a ustawy - Prawo energetyczne oraz w przepisach odrębnych.

Art. 10. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki funkcjonowania systemu wodorowego, w szczególności:
1) warunki przyłączenia do sieci wodorowej, w tym wymagania techniczne w zakresie przyłączania do sieci wodorowej instalacji magazynowej wodoru oraz innej sieci wodorowej,
2) sposób prowadzenia obrotu wodorem,
3) warunki świadczenia usług przesyłania wodoru, magazynowania wodoru, prowadzenia ruchu sieciowego i eksploatacji sieci wodorowej oraz korzystania z systemu wodorowego i połączeń międzysystemowych,
4) warunki współpracy pomiędzy operatorami systemów, w tym z innymi przedsiębiorstwami, w zakresie prowadzenia ruchu sieciowego oraz postępowania w sytuacjach awaryjnych,
5) zakres, warunki i sposób zarządzania ograniczeniami w systemie wodorowym,
6) parametry jakościowe wodoru – biorąc pod uwagę bezpieczeństwo i niezawodne funkcjonowanie systemu wodorowego, równoprawne traktowanie użytkowników tego systemu, wymagania w zakresie ochrony środowiska oraz budowy i eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci wodorowych,
7) szczegółowe wymagania techniczne dotyczące bezpiecznej budowy, eksploatacji, naprawy i modernizacji urządzeń, instalacji i sieci wodorowych.

Art. 11.
1. Operator systemu wodorowego odpowiednio do zakresu działań, stosując obiektywne i przejrzyste zasady zapewniające równe traktowanie użytkowników tych systemów oraz uwzględniając wymogi ochrony środowiska, jest odpowiedzialny za:
1) bezpieczeństwo dostarczania wodoru poprzez zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonowania systemu wodorowego i realizację umów z użytkownikami systemu wodorowego;
2) eksploatację, konserwację i remonty sieci wodorowej, instalacji i urządzeń, wraz z połączeniami z innymi sieciami lub systemem wodorowym, w sposób gwarantujący niezawodność funkcjonowania tego systemu;
3) dostarczanie użytkownikom systemu wodorowego informacji niezbędnych do zapewnienia tym użytkownikom dostępu do tego systemu;
4) świadczenie usług niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania tego systemu;
5) współpracę z innymi operatorami systemów wodorowych, operatorami systemów gazowych i operatorami systemów elektroenergetycznych lub przedsiębiorstwami energetycznymi w celu niezawodnego i efektywnego funkcjonowania systemu wodorowego, oraz zapewnienie skoordynowanego rozwoju tego systemu z systemem gazowym i systemem elektroenergetycznym;
6) prowadzenie ruchu sieciowego w sposób skoordynowany i efektywny, z zachowaniem wymaganej niezawodności dostarczania wodoru;
7) zarządzanie ograniczeniami systemowymi w sieci przesyłowej wodorowej;
8) zapewnienie warunków dla realizacji umów sprzedaży wodoru zawartych przez odbiorców przyłączonych do sieci wodorowej.
2. Jeżeli do realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, jest niezbędne korzystanie przez operatora systemu wodorowego z sieci, instalacji lub urządzeń należących do innych operatorów systemów lub przedsiębiorstw, udostępnienie tych sieci, instalacji lub urządzeń następuje na zasadach określonych w ustawie oraz na warunkach określonych w umowie o świadczenie usług przesyłania wodoru.
3. Właściciel bezpośredniego rurociągu wodorowego wykonuje obowiązki operatora systemu wodorowego, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4 i 6-7.
4. Właściciel bezpośredniego rurociągu wodorowego może wskazać podmiot, który w jego imieniu wykonuje obowiązki operatora systemu wodorowego.

Art. 12.
1. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki prowadzi w postaci elektronicznej i udostępniana w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Regulacji Energetyki rejestr przedsiębiorstw będących operatorami systemów wodorowych.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, zawiera zakres prowadzonej działalności w zakresie systemu wodorowego oraz oznaczenie przedsiębiorstwa:
a) imię i nazwisko albo nazwę wraz z oznaczeniem formy prawnej,
b) miejsce wykonywania działalności albo siedzibę oraz ich adres.
3. Operator systemu wodorowego przekazuje niezwłocznie, jednak nie później w terminie 7 dni od dnia ich zawarcia, prezesowi URE informacje o zawartych umowach z właściciel sieci wodorowej lub instalacji magazynowej wodoru.
4. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, o których mowa w ust. 2 i 3 oraz szczegółowe warunki prowadzenia rejestru, o którym mowa w ust. 2 kierując się potrzebą zapewnienia właściwego funkcjonowania systemu wodorowego.

Art. 13.
1. Operator systemu wodorowego prowadzi, w postaci elektronicznej, rejestr instalacji magazynowych wodoru przyłączonych do jego sieci, stanowiącej część tej sieci lub wchodzących w skład jednostki wytwórczej lub instalacji odbiorcy końcowego przyłączonej do tej sieci, w celu zapewnienia możliwości monitorowania rozwoju rynku instalacji magazynowych wodoru.
2. Operator systemu wodorowego jest obowiązany wpisać instalację magazynową wodoru do rejestru, o którym mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia oddania tej instalacji do eksploatacji lub otrzymania informacji, o której mowa w ust. 3.
3. W przypadku gdy instalacja magazynowa wodoru wchodzi w skład jednostki wytwórczej lub instalacji odbiorcy końcowego przyłączonej do sieci operatora systemu wodorowego, posiadacz tej instalacji jest obowiązany przekazać temu operatorowi informację, w terminie 7 dni od dnia oddania tej instalacji do eksploatacji.
4. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki prowadzenia rejestru, a w szczególności zakres i wzór zbieranych danych oraz sposób ich przechowywania i udostępniania kierując się możliwością agregowania informacji zawartej w rejestrach.

Art. 14. Osoby zajmujące się eksploatacją sieci oraz urządzeń i instalacji wodorowych obowiązane są posiadać odpowiednie kwalifikacje.

Art. 15. W razie nielegalnego pobierania wodoru przedsiębiorstwo może:
1) pobierać od odbiorcy, a w przypadku gdy pobór wodoru nastąpił bez zawarcia umowy – od osoby lub osób nielegalnie pobierających wodór opłatę w wysokości 300 zł/kg wodoru, chyba że nielegalne pobieranie wodoru wynikało z wyłącznej winy osoby trzeciej, za którą odbiorca nie ponosi odpowiedzialności, albo
2) dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych.

Art. 16.
1. Eksploatację stacji wodoru prowadzi się zgodnie z jej przeznaczeniem oraz gdy jej stan techniczny zapewnia bezpieczne korzystanie z tej stacji.
2. Stacje wodoru posiadają dokumenty określające ich właściwości konstrukcyjne, techniczne i eksploatacyjne.
3. Stacje wodoru są budowane, eksploatowane, naprawiane i modernizowane w sposób zgodny z wymaganiami technicznymi określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 18, zapewniającymi:
1) bezpieczeństwo użytkowników;
2) bezpieczeństwo pożarowe;
3) dostęp dla osób niepełnosprawnych;
4) właściwy stan techniczny wykorzystywanej infrastruktury.

Art. 17.
1. Stacje wodoru, w zakresie ich bezpiecznej eksploatacji, naprawy i modernizacji, podlegają badaniom technicznym przeprowadzanym przez Urząd Dozoru Technicznego, zwany dalej UDT albo, w przypadku gdy są zainstalowane na obszarach kolejowych, bocznicach kolejowych, na terenie portów i przystani morskich oraz żeglugi śródlądowej, przez Transportowy Dozór Techniczny, zwany dalej TDT.
2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się:
1) przed oddaniem do eksploatacji stacji wodoru;
2) każdorazowo w przypadku naprawy lub modernizacji takiej stacji, z wyłączeniem naprawy wynikającej z instrukcji eksploatacji opracowanej przez producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela.
3. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się na wniosek operatora stacji wodoru.
4. Prezes UDT albo Dyrektor TDT wydaje decyzję o wstrzymaniu eksploatacji stacji wodoru w przypadku stwierdzenia, na podstawie wyników badań, o których mowa w ust. 1, niespełnienia przez stację wodoru wymagań określonych w art. 16 lub w przepisach wydanych na podstawie art. 18. W celu ponownego rozpoczęcia eksploatacji stacji wodoru przepis ust. 2 pkt 1 stosuje się.
5. Za przeprowadzenie badań, o których mowa w ust. 1, pobierane są opłaty, które stanowią przychód odpowiednio UDT albo TDT.

Art. 18. Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe wymagania techniczne dotyczące bezpiecznej eksploatacji, naprawy i modernizacji stacji wodoru,
2) rodzaje badań technicznych stacji wodoru przeprowadzanych przez UDT i TDT oraz sposób i terminy ich przeprowadzania,
3) dokumenty dołączane do wniosku o przeprowadzenie badań,
4) sposób ustalania opłat, o których mowa w art. 17 ust. 5.
- kierując się koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa funkcjonowania i korzystania z tych stacji, standaryzacji rozwiązań technicznych oraz biorąc pod uwagę zakres badania przeprowadzanego odpowiednio przez UDT albo TDT oraz rodzaj przedmiotu tego badania.

Art. 19. Operator stacji wodoru zapewnia przeprowadzenie badań technicznych stacji wodoru, o których mowa w art. 17.

Art. 20. W ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne wprowadza się następujące zmiany:
1) W art. 1 ust. 3 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
„3) wykorzystania wodoru w zakresie uregulowanym ustawą – Prawo wodorowe.”;
2) w art. 3:
a) w pkt 3 wyrazy „i gazowe” zastępuje się wyrazami „ , gazowe i wodór”,
b) pkt 3a otrzymuje brzmienie:
„3a) paliwa gazowe:
a) gaz ziemny wysokometanowy lub zaazotowany, w tym skroplony gaz ziemny oraz propan-butan lub inne rodzaje gazu palnego, dostarczane za pomocą sieci gazowej,
b) biometan i biogaz rolniczy
– niezależnie od ich przeznaczenia, zawierające również domieszkę wodoru;”,
3) w art. 23 ust. 2 dodaje się 20a w brzmieniu:
„20a) monitorowanie funkcjonowania systemu wodorowego w zakresie:
a) warunków przyłączania podmiotów do sieci wodorowej i ich realizacji oraz dokonywania napraw tej sieci,
b) warunków świadczenia przez przedsiębiorstwa usług magazynowania wodoru,
c) bezpieczeństwa dostarczania wodoru,
d) wypełniania przez operatorów systemu wodorowego ich zadań,
e) wypełniania przez przedsiębiorstwo obowiązków równego traktowania użytkowników systemu wodorowego określonych w ustawie – Prawo wodorowe.”
4) w art. 32 w ust. 1:
a) w pkt 1:
– w lit. d dodaje się tiret czwarte–piąte w brzmieniu:
„– wyłącznie z wodoru niskoemisyjnego,
– wyłącznie z wodoru odnawialnego”
– w lit. e średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. f w brzmieniu:
„f) wodoru;”,
b) w pkt 4 w lit. c średnik zastępuje się przecinkiem i dodaje się lit. d w brzmieniu:
„d) obrotu wodorem;”.

Art. 21. Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 20 kwietnia 2039 roku

o zmianie ustawy o Policji oraz niektórych innych ustaw

Art. 1. W ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji w art. 19, po ust. 16d dodaje się ust. 16e i 16f w brzmieniu:
„16e. Osoba, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, jest informowana przez organ zarządzający kontrolę o fakcie jej zastosowania nie później niż 6 miesięcy po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem przepisów ust. 16f.
16f. Organ zarządzający kontrolę, jeśli ujawnienie informacji o jej stosowaniu narażałoby lub mogło narazić ważny interes publiczny, może wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o zarządzenie utrzymania tej informacji w tajemnicy na okres nie dłuższy niż 10 lat.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej w art. 9e, po ust. 17a dodaje się ust. 17b i 17c w brzmieniu:
„17b. Osoba, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, jest informowana przez organ zarządzający kontrolę o fakcie jej zastosowania nie później niż 6 miesięcy po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem przepisów ust. 16c.
17c. Organ zarządzający kontrolę, jeśli ujawnienie informacji o jej stosowaniu narażałoby lub mogło narazić ważny interes publiczny, może wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o zarządzenie utrzymania tej informacji w tajemnicy na okres nie dłuższy niż 10 lat.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej w art. 36c po ust. 13a dodaje się ust. 13b i 13c w brzmieniu:
„13b. Osoba, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, jest informowana przez organ zarządzający kontrolę o fakcie jej zastosowania nie później niż 6 miesięcy po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem przepisów ust. 13c.
13c. Organ zarządzający kontrolę, jeśli ujawnienie informacji o jej stosowaniu narażałoby lub mogło narazić ważny interes publiczny, może wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o zarządzenie utrzymania tej informacji w tajemnicy na okres nie dłuższy niż 10 lat.”.

Art. 4. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym w art. 17, po ust. 17a dodaje się ust. 17b i 17c w brzmieniu:
„17b. Osoba, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, jest informowana przez organ zarządzający kontrolę o fakcie jej zastosowania nie później niż 6 miesięcy po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem przepisów ust. 17c.
17c. Organ zarządzający kontrolę, jeśli ujawnienie informacji o jej stosowaniu narażałoby lub mogło narazić ważny interes publiczny, może wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o zarządzenie utrzymania tej informacji w tajemnicy na okres nie dłuższy niż 10 lat.”.

Art. 5. W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych w art. 31, po ust. 20 dodaje się ust. 20a i 20b w brzmieniu:
„20a. Osoba, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, jest informowana przez organ zarządzający kontrolę o fakcie jej zastosowania nie później niż 6 miesięcy po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem przepisów ust. 20b.
20b. Organ zarządzający kontrolę, jeśli ujawnienie informacji o jej stosowaniu narażałoby lub mogło narazić ważny interes publiczny, może wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o zarządzenie utrzymania tej informacji w tajemnicy na okres nie dłuższy niż 10 lat.”.

Art. 6. W ustawie z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu w art. 27 dodaje się ust. 16e – 16h w brzmieniu:
„16e. Osoba, wobec której kontrola operacyjna była stosowana w celu realizacji zadań określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a i d, nie jest informowana o fakcie jej zastosowania, także po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem przepisów ust. 16f.
16f. Organ zarządzający kontrolę, jeśli ujawnienie informacji o jej stosowaniu mogłoby być przydatne w działaniach prowadzonych w związku z bezpieczeństwem państwa, może wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o wyrażenie zgody na ujawnienie tej informacji, w sposób zachowujący w tajemnicy organ zarządzający kontrolę.
16g. Osoba, wobec której kontrola operacyjna była stosowana w celu realizacji zadań określonych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b, c lub e, jest informowana przez organ zarządzający kontrolę o fakcie jej zastosowania nie później niż 6 miesięcy po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem przepisów ust. 16h.
16h. Organ zarządzający kontrolę, jeśli ujawnienie informacji o jej stosowaniu narażałoby lub mogło narazić ważny interes publiczny, może wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o zarządzenie utrzymania tej informacji w tajemnicy na okres nie dłuższy niż 10 lat.”.

Art. 7. W ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego w art. 31 dodaje się ust. 15c – 15f w brzmieniu:
„15c. Osoba, wobec której kontrola operacyjna była stosowana w celu realizacji zadań określonych w art. 5 ust. 1 pkt. 1 lit. a, b oraz f, nie jest
informowana o fakcie jej zastosowania, także po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem przepisów ust. 15d.
15d. Organ zarządzający kontrolę, jeśli ujawnienie informacji o jej stosowaniu mogłoby być przydatne w działaniach prowadzonych w związku z bezpieczeństwem państwa, może wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o wyrażenie zgody na ujawnienie tej informacji, w sposób zachowujący w tajemnicy organ zarządzający kontrolę.
15e. Osoba, wobec której kontrola operacyjna była stosowana w celu realizacji zadań określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. c, d, e lub g, jest
informowana przez organ zarządzający kontrolę o fakcie jej zastosowania nie później niż 6 miesięcy po jej zakończeniu, z zastrzeżeniem przepisów ust. 15f.
15f. Organ zarządzający kontrolę, jeśli ujawnienie informacji o jej stosowaniu narażałoby lub mogło narazić ważny interes publiczny, może wystąpić do sądu okręgowego z wnioskiem o zarządzenie utrzymania tej informacji w tajemnicy na okres nie dłuższy niż 10 lat.”.

Art. 8. Do kontroli operacyjnej, która była prowadzona przed dniem wejścia w życie ustawy i nie została zakończona do tego czasu, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 9. Ustawa wchodzi w życie w 30 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 1 kwietnia 2039 roku

o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne

Art. 1. W ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 23a uchyla się ust. 1a;
2) w art. 96:
a) po ust. 5 dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. W przypadkach uzasadnionych bezpieczeństwem stosowania produktów leczniczych, produkty lecznicze dopuszczone do obrotu, wskazane
w Charakterystyce Produktu Leczniczego do stosowania w antykoncepcji, posiadające kategorię dostępności „wydawane bez przepisu lekarza – OTC”, są wydawane na receptę, w szczególności z uwagi na wiek osoby, dla której wystawia się receptę.”,
b) dodaje się ust. 11 w brzmieniu:
„11. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia, wykaz produktów leczniczych, o których mowa w ust. 5a, wiek lub inne wymagania uzasadniające wydanie danego produktu leczniczego na receptę, uwzględniając skutki zdrowotne stosowania produktów leczniczych, bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów oraz konieczność stworzenia mechanizmów przeciwdziałania nadużyciom w zakresie stosowania i wydawania tych produktów leczniczych.”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 27 lutego 2039 roku

o zmianie ustawy – Prawo pocztowe

Art. 1. W ustawie z dnia 23 listopada 2012 roku – Prawo pocztowe wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 45 ust. 1 pkt 1 skreśla się ppkt c;
2) w art. 46 ust. 2 skreśla się pkt 1-2 oraz pkt 4-5;
3) w art. 47 skreśla się ust. 3;
4) art. 55-58 skreśla się.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 5 lutego 2039 roku

o zmianie ustawy o muzeach oraz ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej

Art. 1. W ustawie z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 11 uchyla się;
2) po rozdziale 2 dodaje się Rozdziały 2a – 2c w brzmieniu:

„Rozdział 2a
Rada Powiernicza
Art. 12a. 1. W muzeum państwowym i rejestrowanym muzeum samorządowym działa rada powiernicza.
2. Rada powiernicza realizując zadania, o których mowa w ust. 3, kierując się troską o dobro muzeum.
3. Do zadań rady powierniczej należy:
1) nadzór nad wypełnianiem przez muzeum jego powinności wobec zbiorów i społeczeństwa;
2) bezpośredni nadzór nad realizacją celów i zadań, o których mowa w art. 1 i 2;
3) powoływanie i odwoływanie dyrektora muzeum;
4) wyznaczenie członków komisji konkursowej oceniającej kandydatów na stanowisko dyrektora;
5) ocena sprawozdania rocznego z działalności muzeum przedstawionego przez dyrektora;
6) uzgodnienie z dyrektorem ramowego programu działania muzeum na okres jego powołania;
7) uzgodnienie z dyrektorem warunków finansowych realizacji ramowego programu działania;
8) przyjmowanie rocznego planu działalności muzeum.
4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, właściwe organy administracji rządowej oraz organy jednostek samorządu terytorialnego, po zasięgnięciu opinii Rady do spraw Muzeów, mogą przekazać radzie powierniczej realizację dodatkowych uprawnień ponad wskazane w ust. 3.
5. W skład rady wchodzą:
1) dwie osoby wskazane przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego;
2) trzy osoby wskazane przez organizatora muzeum;
3) dwie osoby wskazane wspólnie przez wszystkie działające w muzeum zakładowe organizacje związkowe, reprezentatywne w rozumieniu art. 253 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych;
4) dwie osoby wskazane przez stowarzyszenia zawodowe oraz twórcze właściwe ze względu na zakres działania muzeum;
5) dwie osoby wskazane przez fundacje i inne organizacje wspierające działalność muzeum;
6) jedna osoba wskazana przez dyrektora muzeum;
7) od dwóch do pięciu osób o uznanym autorytecie w dziedzinie właściwej ze względu na zakres działania muzeum, wybrane przez jej pracowników.
6. Rada powiernicza wybiera ze swojego grona Przewodniczącego, który kieruje jej pracami.
7. Członkowie rady powierniczej powoływani są na okres 5 letniej kadencji.
8. Członkostwo w radzie powierniczej wygasa przed upływem kadencji w razie:
1) śmierci;
2) zrzeczenia się członkostwa;
3) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na utratę praw publicznych;
4) ubezwłasnowolnienia;
5) odwołania z powodu niewykonywania obowiązków członka rady powierniczej wynikających z przepisu ustawy lub regulaminu.
9. Szczegółowy plan pracy rady powierniczej określa uchwalony przez nią Regulamin.

Art. 12b. 1. Członkom rady powierniczej przysługuje wynagrodzenie za udział w posiedzeniu rady powierniczej, a także zwrot kosztów przejazdów na zasadach określonych w przepisach regulujących należności przysługujące pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.
2. Koszt funkcjonowania rady powierniczej pokrywa muzeum.
3. Wysokość wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, ustala organizator muzeum.

Rozdział 2b
Rada muzeum
Art. 12c. 1. W muzeach tworzonych przez jednostki samorządu terytorialnego, które nie są rejestrowanymi muzeami samorządowymi, działa rada muzeum.
2. Rada muzeum może zostać powołana w muzeach tworzonych przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.
3. Do zadań rady muzeum należy:
1) nadzór nad wypełnianiem przez muzeum jego powinności wobec zbiorów i społeczeństwa
2) bezpośredni nadzór nad realizacją celów i zadań, o których mowa w art. 1 i 2;
3) ocena sprawozdania rocznego z działalności muzeum oraz opiniowanie rocznego planu działalności muzeum przedstawionych przez dyrektora;
4) opiniowanie kandydatów na stanowisko dyrektora muzeum.
4. Rada muzeum liczy od 5 do 15 członków powołanych na okres 5 letniej kadencji przez podmiot tworzący muzeum, o którym mowa w art. 5 ust. 1.
5. Kandydatów na członków rady muzeum mogą zgłosić:
1) w muzeach upamiętniających historię walk i martyrologii minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego;
2) podmiot tworzący muzeum;
3) właściwe ze względu na siedzibę muzeum organy jednostek samorządu terytorialnego;
4) zakładowe organizacje związkowe działające w muzeum;
5) stowarzyszenia naukowe i twórcze;
6) fundacje i inne organizacje wspierające działalność muzeum;
7) dyrektor muzeum;
8) rada muzeum;
9) grupa skupiająca co najmniej 20% pracowników muzeum.
6. Rada muzeum wybiera ze swojego grona przewodniczącego, który kieruje jej pracami.
7. Członkowie rady muzeum wskazani przed podmioty, o których mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, nie mogą łącznie stanowić więcej niż 1/3 składu Rady muzeum.
8. Do wygaśnięcia kadencji członka rady muzeum art. 12a ust. 7 stosuje się odpowiednio.
9. Szczegółowy tryb pracy rady określa uchwalony przez nią Regulamin.

Art. 12d. 1. Członkom rady muzeum mogą przysługiwać diety oraz zwrot kosztów przejazdów i noclegów na zasadach określonych w przepisach regulujących należności przysługujące pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, o ile nie otrzymują ich z innego tytułu. Wydatki te pokrywa muzeum.
2. Środki, o których mowa w ust. 1, przyznaje dyrektor muzeum, o ile środki na ten cel ujęte są w planie finansowym muzeum na dany rok.


Rozdział 2c
Dyrektor muzeum

Art. 12e. 1. Działalnością muzeum kieruje dyrektor.
2. Do zadań dyrektora należy w szczególności:
1) zapewnienie warunków do należytego przygotowania i udostępniania zbiorów muzealnych;
2) realizacja celów i zadań muzeum wskazanych w art. 1 i 2;
3) opracowanie rocznego plan działalności muzeum i jego realizacja;
4) opracowanie sprawozdania z wykonania rocznego planu działalności muzeum za rok ubiegły;
5) wyrażanie zgody na przenoszenie muzealiów poza teren muzeum, zgodnie z art. 29;
6) ustalanie opłat za wstęp do muzeum zgodnie z art. 10 ust. 3;
7) uczestnictwo w posiedzeniach rady powierniczej lub rady muzeum;
8) tworzenie kolegiów doradczych zgodnie z art. 12 ust. 1.
3. Dyrektor muzeum nie może należeć do partii politycznej, ani prowadzić działalności publicznej niedającej się pogodzić z celami i zadaniami muzeum.

Art. 12f. 1. W muzeum państwowym oraz rejestrowanym muzeum samorządowym dyrektor muzeum jest powoływany w drodze konkursu przez radę powierniczą.
2. Rada powiernicza może większością 2/3 głosów, bez przeprowadzania konkursu, zdecydować o przedłużeniu mandatu dotychczasowego dyrektora i powołać go na kolejną kadencję. Przepis ust. 1 nie znajduje wówczas zastosowania.
3. W muzeum samorządowym dyrektor jest powoływany w drodze konkursu przez podmiot tworzący muzeum.
4. Na wniosek rady muzeum, przyjęty większością 2/3 głosów, podmiot tworzący muzeum może przedłużyć mandat dotychczasowego dyrektora powołując go na kolejną kadencję bez przeprowadzania konkursu.
5. Informację o zamiarze ogłoszenia konkursu na stanowisko dyrektora muzeum podaje się do wiadomości publicznej wraz ze wskazaniem terminu rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia postępowania konkursowego.
6. W ogłoszeniu o konkursie określa się w szczególności:
1) nazwę, siedzibę i adres muzeum;
2) opis kwalifikacji wymaganych od kandydata na stanowiska dyrektora muzeum;
3) określenie umiejętności i kompetencji, jakie ma posiadać kandydat na stanowisko dyrektora muzeum oraz zadań jakie ma realizować;
4) wykaz dokumentów wymaganych od osób przystępujących do konkursu;
5) miejsce i termin składana ofert, nie krótszy niż 30 dni od podania do publicznej wiadomości informacji o konkursie;
6) termin rozpatrzenia złożonych ofert.”,
7. Kandydat na dyrektora muzeum przedstawia radzie powierniczej lub radzie muzeum, komisji konkursowej oraz podmiotowi tworzącemu muzeum, ramowy program działalności muzeum na okres trzech lat.

Art. 12g. 1. W celu przeprowadzenia konkursu, o którym mowa w art. 12f ust. 1 i 2 podmiot uprawniony do powołania dyrektora powołuje komisję konkursową, w skład której wchodzą:
1) jeden przedstawiciel ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego;
2) dwóch przedstawicieli podmiotu tworzącego muzeum;
3) cztery osoby wskazane przez radę powierniczą lub radę muzeum.
2. W przypadku nierozstrzygnięcia konkursu niezwłocznie ogłasza się kolejny konkurs.

Art. 12h. 1. Dyrektor muzeum jest powołany na czas oznaczony od 3 do 5 lat.
2. W muzeum państwowym oraz rejestrowanym muzeum samorządowym rada powiernicza powołuje i odwołuje dyrektora po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.
3. Dyrektor muzeum może być odwołany:
1) na własną prośbę;
2) z powodu choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków;
3) z powodu naruszania przepisów prawa w związku z zajmowanym stanowiskiem;
4) w przypadku rażącego odstąpienia od realizacji planu działalności muzeum.
4. W sprawach dotyczących powołania i odwołania dyrektora muzeum w zakresie nieuregulowanym w ustawie mają zastosowanie przepisy art. 68 – 72 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r., poz. 1510, poz. 1700, poz. 2140, z 2023 r. poz. 240, poz. 641).
5. Statut muzeum może przewidywać utworzenie stanowiska zastępcy dyrektora, a także określać liczbę stanowisk zastępców dyrektora oraz tryb ich powoływania i odwoływania.”;

3) uchyla się art. 16 i art. 17;

4) uchyla się art. 19 i art. 19a.

Art. 2. W ustawie z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 5 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Wysokość dotacji celowej wyznacza się na zasadzie finansowania pluralistycznego biorąc pierwiastek kwadratowy każdej z kontrybucji prywatnej, obliczając ich średnią i podnosząc z powrotem do kwadratu dla każdego wniosku. Wyliczona wartość stanowi wskaźnik udziału dla danego wniosku. Kwotę dotacji wylicza się dzieląc wskaźnik udziału danego wniosku przez sumę wskaźników udziału wszystkich wniosków pomnożone przez dostępną pulę środków publicznych na dany cel.";

2) art. 12 otrzymuje brzmienie:
„Art. 12. Organizator zapewnia instytucji kultury środki finansowe niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności, w wysokości adekwatnej do zakresu prowadzonej działalności kulturalnej określonej w rocznym planie działalności, a także środki finansowe na utrzymanie obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.”;

3) w art. 27 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Podstawą gospodarki finansowej Instytucji kultury jest roczny plan finansowy opracowany przez dyrektora, na podstawie wysokości rocznej dotacji od organizatora oraz z uwzględnieniem innych źródeł finansowania.”.

Art. 3.
1. W muzeach państwowych oraz rejestrowych muzeach samorządowych tworzy się rady powiernicze w terminie w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
2. W muzeach samorządowych tworzy się rady muzeum w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 5 lutego 2039 roku

o zmianie ustawy - Prawo atomowe

Art. 1. W ustawie z dnia 29 listopada 2000 roku - Prawo atomowe wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 3:
a) po pkt 7^1 dodaje się pkt 7^2 w brzmieniu:
"7^2) fuzja jądrowa - proces za pomocą którego dwa lżejsze jądra atomowe zderzają się ze sobą doprowadzając do fuzji i stworzenia jednego cięższego jądra;";
b) po pkt 16a dodaje się pkt 16b w brzmieniu:
"16b) obiekt fuzji jądrowej - elektrownia fuzji jądrowej lub reaktor badawczy przeznaczony do produkcji energii elektrycznej lub ciepła za pomocą fuzji jądrowej;";
c) pkt 17 uzyskuje brzmienie:
17) "obiekt jądrowy – elektrownię jądrową, reaktor badawczy, zakład wzbogacania izotopowego, zakład wytwarzania paliwa jądrowego, zakład przerobu wypalonego paliwa jądrowego, przechowalnik wypalonego paliwa jądrowego, a także bezpośrednio związany z którymkolwiek z tych obiektów, za wyjątkiem obiektów fuzji jądrowej;".

2) po Rozdziale 12a dodaje się Rozdział 12b w brzmieniu:

"Rozdział 12b
Działania w zakresie rozwoju energetyki fuzji jądrowej

Art. 108f. Minister właściwy do spraw energii podejmuje działania mające na celu rozwój energetyki fuzji jądrowej, w szczególności:
1) opracowuje projekty planów i strategii w zakresie rozwoju i funkcjonowania energetyki fuzji jądrowej w Rzeczypospolitej Polskiej, w tym projekt Programu polskiej energetyki fuzji jądrowej;
2) podejmuje działania na rzecz zapewnienia kompetentnych kadr dla energetyki fuzji jądrowej;
3) wspiera rozwój technologii fuzji jądrowej;
4) zapewnia rozwój niezbędnej infrastruktury do produkcji i wykorzystania energii z fuzji jądrowej;
5) działa na rzecz udziału polskiego przemysłu w realizacji zadań w zakresie energetyki fuzji jądrowej.

Art. 108g. Minister właściwy do spraw energii opracowuje projekt Programu polskiej energetyki fuzji jądrowej zwany dalej "Programem fuzji" we współpracy z ministrem właściwym do spraw nauki.

Art. 108h.
1. Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw energii, przyjmuje Program fuzji w drodze uchwały.
2. Program fuzji jest programem wieloletnim w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.
3. Uchwałę Rady Ministrów, o której mowa w ust. 1, wraz z Programem fuzji minister właściwy do spraw energii ogłasza w Dzienniku Urzędowym
Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Art. 108e.
1. Minister właściwy do spraw energii opracowuje, co dwa lata, w terminie do dnia 30 czerwca danego roku, sprawozdanie z realizacji Programu fuzji i przedkłada je Radzie Ministrów.
2. Minister właściwy do spraw energii ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, przyjęte przez Radę Ministrów sprawozdanie z realizacji Programu fuzji.".

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa
z dnia 1 kwietnia 2039 roku
o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka

Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 41:
a) § 1a zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Sąd orzeka zakaz zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi dożywotnio w razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego.”,
b) skreśla się § 1b;
2) w art. 101 § 4 otrzymuje brzmienie:
„W przypadku występków przeciwko życiu i zdrowiu, popełnionych na szkodę małoletniego, zagrożonych karą, której górna granica przekracza 5 lat pozbawienia wolności, przedawnienie karalności przestępstwa nie może nastąpić przed ukończeniem przez niego 30. roku życia.”;
3) w art. 105 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„Przepisów art. 101-103 nie stosuje się również do przestępstw określonych w rozdziale XXV, popełnionych na szkodę małoletniego albo gdy treści pornograficzne obejmują udział małoletniego.”

Art. 2. W ustawie z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka po art. 10c dodaje się art. 10d i art. 10e w brzmieniu:
„Art. 10d. 1. Prokurator Generalny, na wniosek Rzecznika, powołuje zespół do spraw ścigania przestępstw określonych w rozdziale XXV Kodeksu karnego, popełnionych na szkodę małoletniego albo gdy treści pornograficzne obejmują udział małoletniego.
2. W skład zespołu wchodzą członkowie powołani spośród prokuratorów w czynnej służbie lub prokuratorów w stanie spoczynku.
3. Prokuratorów zespołu powołuje i odwołuje Prokurator Generalny w porozumieniu z Rzecznikiem.
4. Zespół podlega organizacyjnie i służbowo Prokuratorowi Generalnemu. Stanowisko Prokuratorów w Zespole, odpowiada stanowisku prokuratora prokuratury okręgowej.
5. Zespołem kieruje Kierownik, który jest prokuratorem bezpośrednio przełożonym członków zespołu. Kierownik Zespołu powoływany i odwoływany jest przez Prokuratora Generalnego, w porozumieniu z Rzecznikiem, spośród członków Zespołu.
6. Kadencja Przewodniczącego Zespołu trwa 5 lat, licząc od dnia powoływania.
7. Ta sama osoba może być Przewodniczącym Zespołu nie dłużej niż przez dwie kolejne kadencje. Kadencja Przewodniczącego ustaje z chwilą śmierci lub odwołania.”
Art. 10e. 1. Prokuratorom Zespołu, o którym mowa w art. 10d ust. 1 w sprawach określonych w art. 10d ust. 1 przysługują wszystkie uprawnienia prokuratora.
2. Postępowania w sprawach, o których mowa w art. 10d ust. 1, wszczyna i prowadzi prokurator Zespołu, o którym mowa w art. 10d ust. 1.
3. W postępowaniu sądowym funkcję oskarżyciela publicznego pełnią prokuratorzy Zespołu, o którym mowa w art. 10d ust. 1.
4. Celem postępowania w sprawach, o których mowa w art. 10d ust. 1 jest również wyjaśnienie okoliczności sprawy, w szczególności ustalenie osób pokrzywdzonych i zabezpieczeniu realizacji ich praw.
5. Okoliczność, o której mowa w art. 17 § 1 pkt 5 Kodeksu postępowania karnego, nie może stanowić przeszkody do realizacji celu, o którym mowa w ust. 3. Po zrealizowaniu tego celu postępowanie umarza się.
6. Do prowadzenia postępowań przez Zespół, o którym mowa w art. 10d ust. 1 w sprawach nieuregulowanych niniejszą ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego.”

Art. 3. Do przestępstw określonych w rozdziale XXV, popełnionych na szkodę małoletniego albo gdy treści pornograficzne obejmują udział małoletniego, popełnionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy o przedawnieniu określone w niniejszej ustawie.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 15 marca 2039 roku

o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Kodeks karny

Art. 1. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 58 § 1a otrzymuje brzmienie:
„§ 1a. W przypadku braku porozumienia, o którym mowa w § 1, na wniosek jednego z rodziców sąd powierza wykonywanie władzy rodzicielskiej i sprawowanie pieczy nad dzieckiem obojgu rodzicom oraz określa sposób sprawowania pieczy nad dzieckiem w ten sposób, że dziecko będzie mieszkało przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach lub w krótszych okresach u wnioskującego o to rodzica gdy wystąpi on z takim wnioskiem, o ile nie jest to sprzeczne z najlepszym zabezpieczeniem interesu i dobrem dziecka oraz nie narusza stabilnego miejsca edukacji dziecka, a także z wyjątkiem przypadku, gdy jedno z rodziców zamieszkuje za granicą. Jednocześnie sąd zarządza zachowanie stabilnego miejsca edukacji dziecka, podczas sprawowania pieczy naprzemiennej nad nim, o ile za jego zmianą nie przemawiają obiektywne czynniki. W przeciwnym przypadku, sąd powierzy wykonywanie władzy rodzicielskiej i sprawowanie pieczy nad dzieckiem jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, o ile dobro dziecka za tym przemawia, jednocześnie ustalając sposób kontaktów dziecka z drugim rodzicem i tego rodzica z dzieckiem.”;
2) w art. 58 dodaje się § 1c w brzmieniu:
"§ 1c W związku z powierzeniem sprawowania pieczy nad dzieckiem lub przed zarządzeniem takiego powierzenia, jeżeli zabezpieczenie najlepszego interesu lub dobro dziecka tego wymaga, sąd zobowiąże rodzica lub rodziców do określonego postępowania, a w szczególności skieruje rodziców lub jednego z nich do placówek lub specjalistów zajmujących się mediacją lub terapią rodzinną albo indywidualną lub poradnictwem lub świadczących rodzinie inną stosowną pomoc, z jednoczesnym wskazaniem sposobu kontroli wykonania wydanych zarządzeń.";
3) w art. 95 dodaje się § 5 w brzmieniu:
„ § 5 Jako dobro dziecka rozumie się jego wychowywanie i znajdowanie się dziecka pod opieką, w sposób zapewniający jak najlepsze dla jego życia, zdrowia i rozwoju sprawowanie tych czynności wraz z zapewnianiem przestrzegania jego godności, rozsądnych interesów i praw oraz uwzględnianiem rozsądnego decydowania przez niego o swojej sytuacji i przyszłości, o ile nie przemawiają przeciwko temu obiektywne przesłanki z podstawowym udziałem jego biologicznych ojca i matki.”
4) w art. 97 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Rodzice, o których mowa w ust. 1, obowiązani są do wzajemnego informowania się o bieżących sprawach dziecka oraz przekazywania dokumentów dziecka, w szczególności dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, a także dokumentacji medycznej.”;
5) w art. 107 § 2 otrzymuje brzmienie:
"„§ 2 W przypadku braku porozumienia, o którym mowa w § 1, na wniosek jednego z rodziców sąd powierza wykonywanie władzy rodzicielskiej i sprawowanie pieczy nad dzieckiem obojgu rodzicom oraz określa sposób sprawowania pieczy nad dzieckiem w ten sposób, że dziecko będzie
mieszkało przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach lub w krótszych okresach u wnioskującego o to rodzica gdy wystąpi on z takim wnioskiem, o ile nie jest to sprzeczne z najlepszym zabezpieczeniem interesu i dobrem dziecka oraz nie narusza stabilnego miejsca edukacji dziecka, a także z wyjątkiem przypadku, gdy jedno z rodziców zamieszkuje za granicą. Jednocześnie sąd zarządza zachowanie stabilnego miejsca edukacji dziecka, podczas sprawowania pieczy naprzemiennej nad nim, o ile za jego zmianą nie przemawiają obiektywne czynniki. W przeciwnym przypadku, sąd powierzy wykonywanie władzy rodzicielskiej i sprawowanie pieczy nad dzieckiem jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, o ile dobro dziecka za tym przemawia, jednocześnie ustalając sposób kontaktów dziecka z drugim rodzicem i tego rodzica z dzieckiem.”


Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 582^1 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio do orzeczenia, w którym sąd określił, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach.”;
2) art. 598^22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 598^22. Przepisy niniejszego oddziału stosuje się odpowiednio do orzeczenia, w którym sąd określił, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach.”;
3) w art. 756^2:
a) w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) sposobu roztoczenia pieczy nad małoletnim dzieckiem w ten sposób, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców
w porównywalnych okresach”,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Przepisy art. 1050^1 i art. 1051^1, a jeżeli zabezpieczenie polega na uregulowaniu sposobu kontaktów z dzieckiem albo ustaleniu, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach – przepis art. 582^1 § 3, stosuje się odpowiednio.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny po art. 207 dodaje się w art. 207a w brzmieniu:
„Art. 207a. § 1. Kto utrudnia lub uniemożliwia wykonanie kontaktów lub sprawowanie opieki nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, wynikających z orzeczenia albo ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem, podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Jeżeli w następstwie czynu określonego w § 1 pokrzywdzony dozna uszczerbku na zdrowiu psychicznym, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 3.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 2 do 12 lat.”.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Postanowienie Królowej Polski z dnia 3 marca 2039 roku
w sprawie zarządzenia wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego

Na podstawie art. 331 § 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy stanowi się, co następuje:

§ 1. Zarządzam wybory posłów do Parlamentu Europejskiego.
§ 2. W Rzeczypospolitej Polskiej wybiera się 47 posłów do Parlamentu Europejskiego.
§ 3. Dzień wyborów wyznaczam na niedzielę dnia 5 czerwca 2039 r.
§ 4. Dni, w których upływają terminy wykonania czynności wyborczych, określa kalendarz wyborczy stanowiący załącznik do postanowienia.
§ 5. Postanowienie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa
z dnia 20 stycznia 2039 roku
o zmianie ustawy o języku migowym i innych środkach komunikowania się

"Art. 1. W ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o systemie języku migowym i innych środkach w art. 3 pkt 6 uzyskuje brzmienie"
"6) organach administracji publicznej – należy przez to rozumieć organy określone w art. 5 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego oraz wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego, o których mowa w art. 116 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.".

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 25 stycznia 2039 roku

o zmianie ustawy o wynagrodzeniach osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe i niektórych innych ustaw

Art. 1. W ustawie z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 2 ust. 5 skreśla się;
2) w art. 2 pkt 1 uzyskuje brzmienie:
"1) Króla Polski, Królowej Polski, następcy tronu;";"
3) w art. 3a skreśla się ust. 2;
4) w art. 5b ust. 2 po słowach "Marszałek Senatu" przecinek i wyrazy "Prezes Rady Ministrów i członkowie Rodziny Królewskiej" zastępuje się wyrazami "i Prezes Rady Ministrów".

Art. 2. W ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne, wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 8. ust. 3 po słowach "Król Polski" stawia się przecinek i dodaje słowa "Królowa Polski, następca tronu" oraz skreśla się wyrazy "członkowie Rodziny Królewskiej";
2) w art. 10 ust. 5 po słowach "Król Polski" stawia się przecinek i dodaje słowa "Królowa Polski, następca tronu" oraz skreśla się wyrazy "członkowie Rodziny Królewskiej".


Art. 3. W ustawie z dnia 15 września 2032 r. o rodzinie królewskiej wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 5 ust. 1 pkt 7 uzyskuje brzmienie:
"7) inne osoby, na mocy postanowienia Panującego, za zgodą Sejmu wyrażoną większością 3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.";
2) art. 6 ust. 2 uzyskuje brzmienie:
"2. Panujący, za zgodą Sejmu wyrażoną większością 3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów, może odebrać status członkowi rodziny królewskiej w przypadku rażących naruszeń obowiązków wynikających z niniejszej ustawy.";
3) Art. 17 otrzymuje brzmienie:
Art. 17.
1. Jeżeli zakres obowiązków powierzonych członkowi rodziny królewskiej na podstawie art. 9 to uzasadnia, Kancelaria Królewska nawiązuje z nim stosunek pracy.
2. Kanclerz Wielki Koronny stwierdza wygaśnięcie stosunku pracy w przypadku, gdy zmiana zakresu obowiązków powierzonych na podstawie art. 9 nie uzasadnia już istnienia stosunku pracy.
3. Do stosunku pracy, o którym mowa w ust. 1 stosuje się przepisy o stosunku pracy z powołania, za wyjątkiem przepisów dotyczących odwołania ze stanowiska. Uprawnienia pracodawcy w zakresie stosunku pracy wykonuje Kanclerz Wielki Koronny.
4. Członkom rodziny królewskiej przysługuje zwrot kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem obowiązków powierzonych na podstawie art. 9. Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących z tego tytułu określa rozporządzenie Króla Polski.
4) po art. 17 dodaje się art. 17a:
"Art. 17a. Członkowie Rodziny Królewskiej mogą obejmować lokale służące do zaspokojenia potrzeb reprezentacyjnych i mieszkaniowych niezależnie od posiadania innych lokali."
5) skreśla się art. 18-19 i art. 21.

Art. 4. Członkom rodziny królewskiej, którzy pobierali wynagrodzenie zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o rodzinie królewskiej przekazuje się składki na ubezpieczenie społeczne na zasadach określonych w art. 19 ust. 2-4 ustawy o rodzinie królewskiej jak dla sytuacji utraty statusu członka rodziny królewskiej.

Art. 5. W ustawie z dnia 30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz jego małżonka, wprowadza się następujące zmiany:
1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie: „o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, byłego Króla Polski oraz ich małżonków”;
2) w art. 1 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Ustawa określa uprawnienia byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "byłym Prezydentem", wybranego poczynając od 1989 r. w wyborach powszechnych, byłego Króla Polski, zwanego dalej "byłym Królem", oraz ich małżonków.”;
3) w art. 1 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują w przypadku zrzeczenia się tronu przez Króla."
4) użyte w ustawie w kolejnych artykułach po art. 1 słowami "byłego Prezydenta" zastępuje się użytymi w tej samej formie słowami "byłego Prezydenta lub byłego Króla", a słowa "Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej" zastępuje się słowami "Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej lub Króla Polski".

Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po 60 dniach od ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 5 stycznia 2039 roku

o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym

Art. 1. W ustawie z dnia 21 sierpnia 2023 roku o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym wprowadza się następujące zmiany:
1) Art. 3 uzyskuje brzmienie:
"Art. 3.
1. Finansowanie świadczeń udzielanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego może być realizowane przez jedną z wybranych przez świadczeniobiorcę instytucji:
1) Fundusze Zdrowia, zwane dalej także „Funduszami”,
2) zakłady ubezpieczeniowe w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej,
3) podmioty lecznicze w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.
2. Podmioty wymienione w ust. 1 mogą oferować finansowanie świadczeń w ramach różnych instrumentów medycznych zapewniających realizację minimum poziomu świadczeń określonych w Koszyku świadczeń refundowanych, o których mowa w art. 25 za wyjątkiem medycznych kont oszczędnościowych, z których finansowane są świadczenia zgodnie z art. 28a.
3. Instrumentem medycznym mogą w szczególności być:
1) ubezpieczenie medyczne,
2) abonament medyczny,
3) medyczne konto oszczędnościowe,
4) dowolna kombinacja wymienionych w pkt 1-3 instrumentów.";

2) w art. 5 pkt 13 uzyskuje brzmienie:
"13) produkt ubezpieczenia zdrowotnego – świadczenie zdrowotne lub odpowiednio zdefiniowany zespół świadczeń, z określeniem sposobu ich finansowania przez instytucję finansującą świadczenia,";

3) w art. 5 po pkt 23 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 24-25 w brzmieniu:
"24) medyczne konto oszczędnościowe - oprocentowane konto na które wypłacane są środki z bonu zdrowotnego pozostające do dyspozycji beneficjenta z przeznaczeniem na nabycie produktów ubezpieczenia zdrowotnego,
25) abonament medyczny - opłacone prawo do korzystania z produktów ubezpieczenia zdrowotnego we wskazanych podmiotach leczniczych.";

4) art. 8 uzyskuje brzmienie:
"Art. 8.
1. Ubezpieczony realizuje swoje prawo do powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego poprzez instrumenty medyczne oferowane przez instytucje finansujące świadczenia.
2. Ubezpieczony ma prawo wyboru instrumentu medycznego i instytucji finansującej świadczenie, które realizuje przez złożenie, odpowiedniego oświadczenia woli. Oświadczenie musi zostać złożone co najmniej w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Zastosowanie znajdują przepisy kodeksu cywilnego.
3. Instytucja finansująca świadczenia w terminie 7 dni od daty otrzymania oświadczenia przekazuje jego kopię do:
1) Instytucji finansującej świadczenia, do której należał ubezpieczony przed przystąpieniem do nowej instytucji,
2) Krajowego Związku Instytucji Finansujących Świadczenia.
5. Instytucja finansująca świadczenia dysponuje składką na powszechne ubezpieczenie zdrowotne ubezpieczonego, który złożył oświadczenie woli, o którym mowa w ust.2.
6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia tryb przekazywania składek do poszczególnych instytucji finansujących świadczenia.";

5) w art. 17 ust. 2-3 uzyskują brzmienie:
"2. W razie braku możliwości udzielenia świadczeń zdrowotnych, z przyczyn leżących po stronie świadczeniodawcy lub w związku z wystąpieniem siły wyższej, w przypadku, o którym mowa w ust. 1, świadczeniodawca zapewnia udzielanie świadczeń zdrowotnych przez innego świadczeniodawcę.
3. W przypadkach, gdy świadczenia zdrowotne w stanie nagłym udzielane są przez innego świadczeniodawcę, o którym mowa w ust. 2, świadczeniodawca, który odesłał ubezpieczonego do innego świadczeniodawcy pokrywa różnicę w koszcie świadczenia jaką poniósłby ubezpieczony w tym podmiocie, a kosztem świadczenia u innego świadczeniodawcy.";

6) w art. 17 ust. 4-6 skreśla się;

7) art. 21 uzyskuje brzmienie:
"Art. 21.
Ubezpieczony ma prawo do wyboru dowolnego świadczeniodawcy spośród podmiotów wpisanych do rejestru podmiotów wykonujących działalność
leczniczą, o którym mowa w art. 100 ustawy o działalności leczniczej, który w zakresie udzielanych świadczeń wskazał świadczenie, z którego chce skorzystać ubezpieczony.";

8) dodaje się art. 28a w brzmieniu:
"Art. 28a.
1. Ubezpieczony korzystający z medycznego konta oszczędnościowego może finansować do wysokości środków zgromadzonych na koncie koszty, o których mowa :
1) w art. 26 ust. 1 i art. 27;
2) art. 16 ust. 2.
2. Ze środków ubezpieczonego zgromadzonych na medycznym koncie oszczędnościowym mogą być także finansowane lub współfinansowane koszty świadczeń medycznych, o których mowa w ust. 1 jego małżonka, partnera, dzieci i rodziców.
3. Środki pozostające na medycznym koncie oszczędnościowym podlegają dziedziczeniu zgodnie z przepisami Kodeksu Cywilnego."

9) art. 47 ust. 1 zdanie pierwsze uzyskuje brzmienie:
"Produktem ubezpieczenia zdrowotnego jest świadczenie zdrowotne lub odpowiednio zdefiniowany zespół świadczeń finansowany w ramach instrumentu medycznego przez instytucję finansującą świadczenia.";

10) art. 57-58 uzyskują brzmienie:
"Art. 57
1.Opłaty wymienione w art. 16 ust.3, a także wszelkie inne koszty ponoszone przez ubezpieczonego w związku z korzystaniem ze świadczeń finansowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego mogą być przedmiotem dodatkowego, dobrowolnego instrumentu medycznego.
2. Dodatkowe, dobrowolne instrumenty medyczne funkcjonują na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 58
1. Podstawą udzielania świadczeń zdrowotnych finansowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego jest karta ubezpieczenia zdrowotnego.
2. Podmiot wpisany do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, o którym mowa w art. 100 ustawy o działalności leczniczej, który w zakresie udzielanych świadczeń wskazał świadczenie, z którego chce skorzystać ubezpieczony, nie ma prawa odmówić ubezpieczonemu wykonania świadczenia finansowanego z powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego.
3. Świadczenia zdrowotne nie finansowane w ramach instrumentu medycznego ubezpieczonego udzielane są na rzecz osób ubezpieczonych wyłącznie w stanach nagłych, na zasadach określonych w ustawie.";

11) art. 59-64 skreśla się;

12) art. 65 uzyskuje brzmienie:
"Art. 65
1.Świadczeniodawca udziela ubezpieczonym świadczeń zdrowotnych na zasadach przewidzianych w tej umowie.
2.Świadczeniodawca udziela ubezpieczonym świadczeń z Koszyka Świadczeń Refundowanych:
1) bezpłatnie;
2) za dopłatą ryczałtową, o której mowa w art. 16. ust.3 pkt 2
3) za dopłatą stanowiącą różnicę między kwotą refundacji ze środków powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego a ceną za świadczenie, ustaloną przez świadczeniodawcę, dopłata ta stanowi przychód świadczeniodawcy.
3. Dopłaty o których mowa w ust. 2 pkt 2 i 3 mogą występować łącznie.";

13) art. 67-68 uzyskują brzmienie:
"Art. 67. Za zgodą ubezpieczonego, instytucja finansująca świadczenia może ograniczyć prawo, o którym mowa w art. 21, w szczególności poprzez finansowanie świadczeń w postaci koordynowanej opieki zdrowotnej lub poprzez zawarcie umowy z zespołami współpracujących świadczeniodawców.

Art. 68
1. Świadczeniodawcy udzielający świadczeń finansowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego oraz apteki wydające leki objęte refundacją ze środków powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego podlegają kontroli przez instytucje finansujące świadczenia.
2. Szczegółowe zasady i zakres przeprowadzania kontroli określi Prezes Krajowego Związku Instytucji Finansujących Świadczenia.";

14) art. 75 ust. 2 uzyskuje brzmienie:
"2. W razie stwierdzenia naruszenia zasad wystawiania recept lub wniosków, właściwa instytucja finansująca świadczenie może żądać zwrotu kwoty refundacji.";

15) w art. 75 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. W razie stwierdzenia naruszenia przez aptekę zasad zaopatrzenia w leki, zawartych w ustawie, instytucja finansująca świadczenia zawiadamia wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego lub wnioskuje do wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego o cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki.";

16) art. 76 skreśla się;

17) art. 77 ust. 1 uzyskuje brzmienie:
"1. Działalność w zakresie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego mogą wykonywać publiczne lub niepubliczne Fundusze Zdrowia.";

18) użyte w pozostałych artykułach za wyjątkiem art. 77-86 i art. 99-100 wyrazy "Fundusz" lub "Fundusz Zdrowia" zastępuje się użytymi w odpowiedniej formie wyrazami "Instytucja finansująca świadczenia", a wyrazy "Krajowy Związek Funduszy Zdrowia" użytymi w odpowiedniej formie wyrazami "Krajowy Związek Instytucji Finansujących Świadczenia".

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie w 90 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 3 stycznia 2039 roku

o zmianie ustawy o działach administracji rządowej

Art. 1. W ustawie z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej wprowadza się następujące zmiany:

1) w art.5 zmienia się numerację pkt 2a na a pkt 2b;

2) w art. 5 dodaje się punkt 2a) w brzmieniu:
"2a) działalność kosmiczna;";

3) w art. 5 skreśla się pkt 11;

4) zmienia się numerację art. 7a na art. 7b;

5) dodaje się art. 7a w brzmieniu:
"Art. 7a. 1. Dział działalność kosmiczna obejmuje sprawy kształtowania i prowadzenia polityki kosmicznej.
2. Do zadań ministra właściwego do spraw działalności kosmicznej należą w szczególności sprawy:
1) eksploracji przestrzeni kosmicznej;
2) przemysłu kosmicznego;
3) użytkowania przestrzeni kosmicznej;
4) obserwacji satelitarnej;
5) obserwacji przestrzeni kosmicznej.
3. Ministrowi właściwemu do spraw działalności kosmicznej podlega Polska Agencja Kosmiczna.".

6) w art. 9 ust. 2. dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
"6) poczty;";

7) art. 16 skreśla się.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 7 grudnia 2038 roku

o ratyfikacji Konwencji o ochronie praw człowieka i godności jednostki ludzkiej w dziedzinie zastosowania biologii i medycyny, sporządzonej w Oviedo dnia 4 kwietnia 1997 roku

Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Królową Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji o ochronie praw człowieka i godności jednostki ludzkiej w dziedzinie zastosowania biologii i medycyny, sporządzonej w Oviedo dnia 4 kwietnia 1997 roku.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 5 stycznia 2039 roku

o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników

Art. 1. W ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników w art. 28 wprowadza się następujące zmiany:

1) ust. 1-4 uzyskują brzmienie:
„1. Wypłata renty rolniczej z ubezpieczenia ulega częściowemu zawieszeniu na
zasadach określonych w ust. 2–8, jeżeli rencista prowadzi działalność rolniczą.”,
2. Zawieszenie wypłaty dotyczy:
1) części uzupełniającej renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy,
2) renty inwalidzkiej z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i
członków ich rodzin w części równej 95% emerytury podstawowej i obejmuje całość lub określony ułamek tej części świadczenia; ilekroć w ust. 3 i 5–7 jest mowa o zawieszeniu wypłaty w całości, w połowie albo w jednej czwartej rozumie się odpowiednio zawieszenie wypłaty tej części świadczenia, jej połowy albo jednej czwartej.
3. Wypłata ulega zawieszeniu w całości, jeżeli rencista nie zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, z zastrzeżeniem ust. 5– 7 i 9–11.
4. Uznaje się, że rencista zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, jeżeli ani on, ani jego małżonek nie jest właścicielem (współwłaścicielem) lub posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym i nie prowadzi działu specjalnego, nie uwzględniając:
1) gruntów wydzierżawionych, na podstawie umowy pisemnej zawartej co najmniej na okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy o przyznaniu renty okresowej, której zawarcie potwierdził wójt, właściwy ze względu na miejsce położenia przedmiotu dzierżawy, osobie niebędącej:
a) małżonkiem rencisty,
b) osobą pozostającą z rencistą we wspólnym gospodarstwie domowym,
c) małżonkiem osoby, o której mowa w lit. b;
2) gruntów trwale wyłączonych z produkcji rolniczej na podstawie odrębnych przepisów, w tym zalesionych gruntów rolnych;
3) gruntów i działów specjalnych należących do małżonka, z którym rencista zawarł związek małżeński po ustaleniu prawa do renty rolniczej z ubezpieczenia;
4) własności (udziału we współwłasności) nieustalonej odpowiednimi dokumentami urzędowymi, jeżeli grunty będące przedmiotem tej własności (współwłasności) nie znajdują się w posiadaniu rolnika lub jego małżonka.”;

2) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„4a. Jeżeli rencista jest trwale całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, wypłata świadczenia nie ulega zawieszeniu.”;

3) ust. 5-6 uzyskują brzmienie:
"5. Jeżeli rencista jest długotrwale niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy rolniczej albo rolniczej choroby zawodowej, wypłata świadczenia przez okres dwóch lat od tego wypadku albo od zachorowania na tę chorobę ulega zawieszeniu tylko w połowie.
6. Wypłata ulega zawieszeniu w połowie, jeżeli rencista pobiera okresową rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez dwa lata.;

4) ust. 7 pkt 1 uzyskuje brzmienie:
"1) rencista nie zawarł umowy z następcą stosownie do przepisów rozdziału 7 i nie ma możliwości sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego co najmniej po cenie odpowiadającej ich oszacowaniu według przepisów o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa albo”;

5) ust. 9 pkt 2 uzyskuje brzmienie:
„2) uprzednio wydzierżawionych na podstawie umowy pisemnej zawartej co najmniej na okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy o przyznaniu renty okresowej, jeżeli dzierżawa ustała wcześniej z przyczyn niezależnych od wydzierżawiającego, lub”;

6) ust. 11 uzyskuje brzmienie
"11. W przypadku, gdy rencista prowadzi działalność rolniczą z małżonkiem podlegającym ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z mocy ustawy, wypłata nie ulega zawieszeniu.”.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika

Ustawa z dnia 10 grudnia 2038 roku

o zmianie ustawy budżetowej na rok 2039

Art. 1. W ustawie budżetowej na rok 2039 z 25 października 2038 roku w załączniku nr 2 "Wydatki" wprowadza się następujące zmiany:
1) pozycja 0130 uzyskuje brzmienie:
"0130 Utrzymanie rodziny królewskiej, dworu i monarchii 1 038 885";
2) pozycja 0310 uzyskuje brzmienie:
"0310 Zapewnienie dostępności i jakości wychowania przedszkolnego 4 574 453";
3) pozycja 1110 uzyskuje brzmienie:
"1110 Badania naukowe służące praktycznym zastosowaniom 24 859 280".

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Królowa Polski: Monika