Biografie niezależnych

Odpowiedz

Kod potwierdzający
Wprowadź kod dokładnie tak, jak jest wyświetlony na obrazku. Wielkość znaków nie ma znaczenia.
Emotikony
:D :) ;) :( :o :shock: :? 8-) :lol: :x :P :oops: :cry: :evil: :twisted: :roll: :!: :?: :idea: :arrow: :| :mrgreen: :geek: :ugeek:

BBCode włączony
[Img] włączony
[Flash] wyłączony
[URL] włączony
Emotikony włączone

Przegląd tematu
   

Rozwiń widok Przegląd tematu: Biografie niezależnych

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Dominik Święcicki » 27 paź 2018, 14:56

Biografia:
Dominik Święcicki urodzony 26 czerwca roku w 1981 roku w katolickiej rodzinie pochodzącej z pod Tomaszowa Mazowieckiego. Jego ojciec był rolnikiem, działaczem społecznym. Dziadek od strony ojca przed wojną był żołnierzem, który brał udział w przewrocie majowym oraz w kampanii wrześniowej. Dziadek od strony matki był również przed wojną działaczem politycznym popierającym i działającym w sanacji.
Dominik zdał technikum a potem dostał się na studia historyczne.
Gdy miał lat 25(a więc w 2006 roku) został radnym miejskim w Łodzi. Nigdy nie ukrywał swoich prawicowo-radykalnych poglądów. W 2010 roku miał swój miesięcznik ,,Czołem Wielkiej Polsce'', ale jednak nie utrzymało się to długo. Wcześniej publikował w różnych gazetach historycznych. W 2011 roku gdy dorobił się niemałej fortuny na różnych pomysłach ,,na biznes'' wykupił częśc akcji klubu Widzew Łódź(było to około 4%). Później zaczął myślec o poważnej działalności, był jednym z współzałożycieli stowarzyszenia ,,Lwów Jest Polski i Tylko Polski" w skrócie LJPiTP. Jednak to nie miało racji bytu i szybko ruch ten upadł. Później sprzedał również swoje akcje w Widzewie. W 2020 roku przystąpił do partii Razem dla Najjaśniejszej, która była częścią Bloku Prawicy i z jej ramienia dostał się do sejmu a następnie został jej prezesem. Krótko po objęciu stanowiska prezesa RdN! doszło do fuzji pomiędzy RdN! a Ruchem Narodowym w wyniku której RdN! opuścił Blok Prawicy i powstał Obóz Wielkiej Polski (OWP) ze Święcickim na czele. Od stycznia 2021 roku OWP przekształcił się w Obóz Chrześcijańsko Narodowy (OChN). Dzięki w głównej mierze staraniom Święcickiego powstał sojusz partii prawicowych o nazwie Unia Prawicy. Jednak poprzesz skandal dyplomatyczny na linii Polska-Ukraina inicjatywa ta straciła szansę powodzenia a sam Święcicki dostał zakaz wjazdu na teren Ukrainy. OChN połączył się z Prawicą Królestwa Polskiego (PKP). W wyborach parlamentarnych w 2022 roku Dominik Święcicki ponownie został posłem. Po pewnym czasie Święcicki wdał się w zatarg z działaczami PKP i wraz z najbliższymi współpracownikami przeszedł do Partii Polaków z której odszedł w 2028 roku i jest teraz działaczem bezpartyjnym.
Fakty o D. Święcickim:
1.Jest zajadłym przeciwnikiem komunizmu z różnorakich powodów.
2.Sympatyzuje z różnymi organizacjami narodowymi.
3.Jest wyznania Rzymsko-katolickiego.
Obrazek

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Tomasz Wiackiewicz » 15 wrz 2018, 11:43

Obrazek
Tomasz Wiąckiewicz - ur. 22 sierpnia 1982 r. w Łodzi, ale wychowany w Warszawie. Absolwent Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych oraz Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował jako lektor języka angielskiego, prowadził też działalność gospodarczą - własną szkołę językową.

W roku 2006 wstępuje do Unii Polityki Realnej. Szczególnie bliskie kontakty nawiązuje z działaczami Oddziału Lubelskiego na czele z Pawłem Chojeckim. Podczas wewnątrzpartyjnych walk w latach następnych stoi po stronie prezes Magdaleny Kocik. Na przełomie 2010/11 ogranicza działalność w UPR, zbliżając się wcześniej do środowiska Klubów Gazety Polskiej, zamiast działalności stricte politycznej skupiając się na społecznej i kościelnej. W roku 2011 wspiera kandydatury osób z UPR-owską przeszłością z list PiS, m.in. Przemysława Wiplera, w latach następnych popiera kandydatów Unii Polityki Realnej startujących z list Ruchu Narodowego. W roku 2015 w sztabie Janusza Korwin-Mikkego, jako reprezentant środowiska Mariana Kowalskiego. Wstępuje do PiS krótko po tym, jak władzę w partii obejmuje Renata Budzyńska, jednak kierownictwo Mateusza Morawieckiego nie trafia mu do przekonania i opuszcza PiS. W roku 2027 wraz z Pawłem Chojeckim, Marianem Kowalskim i Andrzejem Turczynem tworzy Ruch 11 Listopada.

Jest ewangelikalnym protestantem od 22 roku życia. W czasach studenckich był związany z jedną zobecnych politczek PD. W roku 2012 poślubił Natalię, mają córki Aleksandrę i Kamilę urodzone w 2013 oraz synów Piotra (ur. 2016) i Bogusława (ur. 2018).

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Szamir DeLeon » 18 mar 2018, 1:44

Obrazek

Bronisław Cierpliwy (ur. 28 lutego 1971 roku w Zamościu)- dyplomata, doktor nauk ekonomicznych, prawnik, pracownik naukowy UJ. Był doradcą w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w latach 2001-2005 odpowiedzialnym za politykę gospodarczą. Pracował dla Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w latach 2010-2021. Współpracował z Konsulatem RP w Oslo w latach 2003-2009 oraz w Berlinie w latach 2021-2025.
Sympatyzował z Partią Demokratyczną- demokraci.pl i Stronnictwem Demokratycznym, ale nigdy nie był członkiem partii politycznej.


Obrazek

Grażyna Feiss (ur. 12 listopada 1963 roku w Koszalinie)- kolarka szosowa, naukowiec. Do 25 roku życia czynnie uprawiała kolarstwo, była reprezentantką Polski na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w 1988 roku, jednak nie dokończyła konkurencji- na 21. kilometrze Grażyna Feiss miała wypadek, była leczona w szpitalu- miała wstrząs mózgu oraz złamała obojczyk. Po powrocie do Polski rozpoczęła studia. Została pracownikiem laboratoryjnym w Instytucie Sportu- Państwowy Instytut Badawczy. Współtworzyła Światowy Kodeks Antydopingowy. W latach 2019-2026 była pracownikiem Światowej Agencji Antydopingowej.


Obrazek

Renata Gnot (ur. 12 marca 1991 roku w Gdańsku)- pracowniczka Sądu Rejonowego Gdańsk Północ VI Wydział Gospodarczy, następnie Sądu Okręgowego w Gdańsku. Bardzo aktywnie działała na rzecz cyfryzacji sądów, m.in. bezpiecznego nagrywania rozpraw. Działała ze Stowarzyszeniem Sędziów Polskich „Iustitia” w tej sprawie.


Obrazek
Róża Ognikiewska (ur. 3 kwietnia 1990 roku w Tarnowskich Górach)- była pracowniczka Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności. Ukończyła zarządzanie na UŁ oraz zarządzanie kryzysowe. Praktyki odbywała m.in. w Civil Protection Committe czy Directorate General for Health and Food Safety). Po studiach pracowała w Wojewódzkim Centrum Zarządzania Kryzysowego w Łodzi, a następnie w DG Komisji Europejskiej ds. Pomocy Humanitarnej i Ochrony Ludności.

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Lukasz Wojtowicz » 12 mar 2018, 19:27

Iwona Malinowska - ur. 19 sierpnia 1989 r. w Dąbrowie Górniczej.

Życiorys
Ukończyła Technikum hotelarskie w Dąbrowie Górniczej, gdzie poznała Karola Malinowskiego.
Do śmierci Karola Malinowskiego nie angażowała się politycznie, ani publicznie, pracowała jako hostessa.
Po jego śmierci dzięki namowie Łukasza Wójtowicza zaangażowała się w działalność polityczną, lecz pozostała bezpartyjna.

Życie prywatne
Wdowa po Karolu Malinowskim, ma syna.

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Administrator » 10 mar 2018, 0:37

Obrazek
Aleksandra Nina Walkiewicz - ur. 14 II 1982 r. w Warszawie - polska polityk i pracowniczka naukowa. 

Wykształcenie i kariera 

W 2006 r. ukończyła Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych (kierunki: historia, socjologia i filozofia) Uniwersytetu Warszawskiego. W 2010 broni rozprawę doktorską poświęconą związkom między etyką epikurejską a utylitaryzmem Milla. Od zdobycia magisterium związana zawodowo z uczelnią, prowadziła m.in. zajęcia z logiki, metodologii nauki, historii filozofii oraz historii myśli politycznej. Pracuje także jako nauczycielka etyki w jednym z warszawskich liceów. Biegle posługuje się językami angielskim, francuskim oraz rosyjskim. 

Biografia polityczna 

Od młodych lat sympatyczka Unii Wolności, zaangażowała się w kampanię europarlamentarną tej formacji w 2004 r. Rok później wstępuje do Partii Demokratycznej demokraci.pl, jednak zniechęcona porażką tego projektu wycofuje się z czynnej polityki. W następnych latach z coraz większym niesmakiem głosuje taktycznie na PO. W 2010 uczestniczy w kampanii prezydenckiej Andrzeja Olechowskiego. W roku 2012 wstępuje do Ruchu Palikota i następnie uczestniczy we wszystkich partiach sukcesorskich tego projektu.W 2013 bez powodzenia kandyduje do Parlamentu Europejskiego z listy Europy Plus-Twojego Ruchu. Od tej pory nie ubiegała się o urzędy polityczne, poświęcając się karierze naukowej. Na powrót aktywizuje się w roku 2019 będąc krytyczną wobec Konstytucji 2017 roku. Bez powodzenia z własnego komitetu startuje do Senatu w okręgu podwarszawskim, zajmując drugie miejsce za Nelli Rokitą i zdobywając 24% głosów. Ponownie o to samo stanowisko ubiega się w 2025 roku, tym razem zajmując czwarte miejsce (17%). Kilka miesięcy później decyduje się również na start do Sejmu w okręgu legionowskim. Zostaje wybrana zdobywając 15 676 głosów (30,7%) i pokonując m. in. kandydatki Radykalnej Lewicy i Postępowych Demokratów. Po wyborach wstąpiła do Demokratycznego Koła Poselskiego.

Życie prywatne 

Jest bezdzietną rozwódką. 

Określa się jako ateistka i świecka humanistka. 


Dużą wagę przywiązuje do ubioru i stroju. Lubi podkreślać swą urodę. Być może ma to wpływ na to, że złe jezyki na wydziale kolportują złośliwe plotki o jej prowadzeniu się. 

Jest autorką kilku książek naukowych, publikowała też na łamach "Przeglądu Politycznego" i "Krytyki Politycznej". Często pojawia się na portalu racjonalista.pl oraz w telewizji racjonalista.tv.

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Fryderyk Skarbinski » 30 lip 2017, 0:52

Obrazek

Fryderyk Skarbiński (ur. 30 marca 1984 roku w Kaliszu) - polski ekonomista znany ze swoich badań nad ludzkimi zachowaniami i wpływem instytucji na decyzje obywateli. Jego praca nad syntezą ordoliberalnej koncepcji społecznej gospodarki rynkowej i elementów libertariańskiego paternalizmu z nurtu ekonomii behawioralnej przyniosła mu miejsce w 2017 roku na liście 30 under 30 Europe magazynu Forbes. Za badania nad błędami w podejmowaniu decyzji otrzymał w 2019 roku nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w obszarze nauk humanistycznych i społecznych. Napisał pięć książek, z których dwie stały się bestsellerami na rynku polskim Dlaczego nie powinniśmy ufać naszym decyzjom (2017) oraz Dobre i złe decyzje kontra dobre i złe instytucje (2022). Występuje jako ekspert ekonomiczny w polskich i zagranicznych stacjach telewizyjnych.

Urodził się i wychował na Osiedlu Asnyka w Kaliszu. Jest synem Heleny i Feliksa. Jego rodzice poznali się podczas jednego ze strajków organizowanych przez "Solidarność". Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu. W 2008 roku ukończył studia na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu zdobywając tytuł magistra nauk ekonomicznych, a rok później na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu ukończył zaoczne studia psychologiczne. Przez 3 lata pracował jako menedżer projektów w Allegro zdobywając w tym czasie liczne certyfikaty w dziedzinie zarządzania projektami m.in. PMP, Prince2, APM, CSP. Na bazie swoich doświadczeń napisał swoją pierwszą książkę Fatalny projekt - jak złe decyzje prowadzą do fiaska projektów (2011).

W 2011 roku otrzymał stypendium Fulbrighta i wyjechał na studia doktoranckie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Miał tam okazję poznać i współpracować z najwybitniejszymi ekonomistami behawioralnymi. W 2015 roku zdobył tytuł doktora psychologii. Przez dwa kolejne lata prowadził badania i wykładał w Berkeley. Jego praca naukowa dała mu miejsce na liście 30 under 30 Forbes. W trakcie pobytu w Stanach Zjednoczonych pracował jako konsultant dla TGG Group.

W 2017 roku wrócił do Polski i rozpoczął studia doktoranckie z ekonomii w Szkole Głównej Handlowej zakończone w 2021 roku zdobyciem stopnia doktora nauk ekonomicznych. Za badania nad błędami w podejmowaniu decyzji otrzymał w 2019 roku nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w obszarze nauk humanistycznych i społecznych. W ramach stypendium GFPS rok spędził w Niemczech na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim. Jego zainteresowania naukowe to ekonomia eksperymentalna, ekonomia behawioralna, ekonomia instytucjonalna, podejmowanie decyzji, polityka ekonomiczna, psychologia ekonomiczna, neuroekonomia, ordoliberalizm.

Jest radnym Rady Dzielnicy Rataje w Poznaniu z komitetu lokalnego. Od powrotu do Polski mocno zaangażowany w działania na rzecz społeczności lokalnych. Działa także w wielu organizacjach non-profit. Sam jest założycielem i przewodniczącym Stowarzyszenia Ordoliberałów Polskich im. Krzysztofa Dzierżawskiego oraz Nudge Poland. Jest też założycielem i kierownikiem Katedry Ekonomii Behawioralnej na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu. Jest właścicielem firmy konsultingowej Choice Lab. Często występuje w mediach jako ekspert ekonomiczny znany ze swoich bezkompromisowych poglądów. Jest zagorzałym krytykiem ekonomii głównego nurtu.

Jest jednym ze współzałożycieli powstałego w 2023 roku Stowarzyszenia Rządzić Inaczej i jego pierwszym przewodniczącym.

Ma żonę i dwójkę dzieci. Mówi płynnie po angielsku, niemiecku i francusku.

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Administrator » 24 mar 2017, 19:17

Obrazek
Katarzyna Pucz-Swarzewska (ur. 23 grudnia 1980 roku w Warszawie) - polska polityk, urzędniczka państwowa, kasztelanowa bydgoska i senator I kadencji IV RP posłanka na Sejm VIII kadencji III RP oraz I i II kadencji IV RP, wiceprezes Rady Ministrów i minister infrastruktury i rozwoju w pierwszym rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt, wicemarszałek Sejmu I kadencji IV RP.

Jest absolwentką Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego. Ukończyła studia podyplomowe na Wydziale Prawa i Administracji UW oraz studia Master of Business Administration (MBA) na Uniwersytecie Gdańskim. Zrobiła doktorat na SGGW na specjalizacji podatkowej. Ukończyła aplikację kontroli państwowej Najwyższej Izby Kontroli, uprawniającą do sporządzania audytów.

W latach 2004-2009 pełniła funkcję Kierownika Zespołu Kontrolnego w Najwyższej Izbie Kontroli, odpowiedzialnego za nadzór nad funkcjonowaniem instytucji państwowych i samorządowych. Od 2009 do 2014 roku była członkiem Zarządu - Dyrektorem ds. Pracowniczych w Spółce Przewozy Regionalne. Zarządzała prawie czternastotysięcznym zespołem pracowników. Aktywnie włączała się w postępowania legislacyjne dotyczące Spółki.

Z powodzeniem ubiegała się o mandat posłanki w wyborach parlamentarnych w 2015 roku, startując z list Platformy Obywatelskiej z trzeciego miejsca w okręgu nr 19 - Warszawa I. Po wyborach objęła stanowisko ministra infrastruktury i rozwoju w rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. 9 sierpnia 2016 roku objęła również urząd Wiceprezesa Rady Ministrów. Urzędowanie na obu stanowiskach zakończyła w listopadzie 2019 roku. Równocześnie została wybrana na wicemarszałka Sejmu I kadencji.

W wyborach parlamentarnych w 2019 ubiegała się o reelekcję w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 110, przegrywając z Adrianem Zandbergiem i wchodząc do Sejmu z listy krajowej KKW PO+PC. W przyspieszonych wyborach parlamentarnych w 2020 roku przegrała walkę o mandat w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 114, wchodząc do Sejmu z listy krajowej KKW Porozumienie dla Polski. W przyspieszonych wyborach do Sejmu 6 marca 2022 roku nie ubiegała się o poselską reelekcję. 5 marca tego samego roku król Michał II powołał ją na urząd kasztelanowej bydgoskiej, w związku z czym automatycznie zasiadła w Senacie I kadencji IV RP.

Prywatnie od 2010 roku zamężna - jej mężem jest Piotr Swarzewski (ur. 1989). Mają razem syna, Roberta (ur. 2012). W marcu 2022 roku poinformowała, że spodziewa się drugiego dziecka.


Obrazek
Elżbieta Komarnicka de domo Karwicka (ur. 12 sierpnia 1950 roku w Chociszewie) - polska prawniczka, była sędzina, ciotka królowej Polski, Marii.

W 1974 roku kończyła studia prawnicza na Uniwersytecie Warszawskim, odbyła czteroletnią aplikację sądową. Na początku lat 80 dołączyła do matki, oraz rodzeństwa na emigracji w Wielkiej Brytanii, z której powróciła na początku lat 90. W 1994 roku z rąk prezydenta Lecha Wałęsy otrzymała nominację sędziowską. W latach 1994-2000 była sędzią Sądu Rejonowego w Radomiu, w latach 2000-2017 była sędzią Sądu Okręgowego w Warszawie; w latach 2015-2017 także przewodniczącą VIII Wydziału Karnego tego samego sądu. W 2017 roku, w związku z osiągnięciem odpowiedniego wieku, odeszła w stan spoczynku.

W 1971 roku wyszła za mąż za Piotra Komarnickiego (ur. 1949). W 1975 roku urodziła córkę, Darię, a w 1985 roku syna - Roberta.


Obrazek
księżna Rozalia Czartoryska de domo Karwicka (ur. 8 września 1961 w Płońsku) - polska i francuska arystokratka, ciotka królowej Polski, Marii.

Na początku lat 70 wraz z matką, oraz rodzeństwem wyjechała na emigrację do Wielkiej Brytanii. Studiowała na University of Exeter. Na początku lat 90 wraz z rodziną powróciła z emigracji. Przez kilka lat podróżowała po świecie, w latach 2000-2005 mieszkała w Stanach Zjednoczonych, a od 2005 we Francji. W 2006 roku założyła w Paryżu dom mody, który z sukcesami prowadzi do dzisiaj.

Posiada obywatelstwo polskie i francuskie. Włada biegle językami francuskim i angielskim, oraz komunikatywnie niemieckim. W 1984 roku wyszła za mąż za księcia Ludwika Czartoryskiego. Na emigracji w Londynie, w 1985 roku, urodził się ich syn, Florian. W 1986 roku książę Ludwik zginął w wypadku samochodowym; Rozalia nie wyszła ponownie za mąż .

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Administrator » 08 gru 2016, 18:00

Obrazek

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Administrator » 10 sie 2016, 16:21

Obrazek
Paweł Zdzisław Liściowski herbu Hipocentaur (ur. 20 września 1960 roku we Wrocławiu) – polski lekarz, polityk i samorządowiec. Poseł na sejm IV RP I kadencji.
Jest synem Zdzisława (ur. 1936) i Małgorzaty z Piątkowskich (ur. 1937). Ma rok młodszego brata Rafała i osiem lat młodszą siostrę Agnieszkę. Jego ojciec to rodzony brat Antoniego Liściowskiego – ojca marszałka senatu Mikołaja. Ukończył Adademię Medyczną im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, a później specjalizację z pediatrii. Jeszcze na studniach poślubił Justynę z domu Twardowską i razem osiedli w Namysłowie na Opolszczyźnie. Mają dwoje dzieci: Agatę (ur. 1986) i Piotra (ur. 1988). Posiada w mieście własną przychodnię.
Pod koniec lat 90. zaangażował się w politykę na szczebli samorządowym. W 1998 roku dostał się do Rady Miejskiej w Namysłowie. Mandat odnawiał w 2002 i 2006 roku, kiedy został także wiceprzewodniczącym tego organu. W 2010 roku dostał się do Rady Powiatu Namysłowskiego, w 2014 i 2018 roku z powodzeniem ubiegał się o reelekcję.
W 2019 roku przystąpił do Partii Pracy, z której ramienia której w tym samym roku został wybrany posłem, uzyskując  11 441 głosów (25,9%) w okręgu brzesko-namysłowskim. W sejmie jest posłem niezrzeszonym.

Re: Biografie niezależnych

Post autor: Lew Wibner » 19 kwie 2016, 11:37

Obrazek

Melania Wibner - polska kompozytorka i pisarka, amerykańska polityk. Urodzona w 1938 roku w Warszawie.

Urodziła i wychowała się na Ursynowie, pochodzi z bogatej rodziny warszawskich prawników i przedsiębiorców. Już jako dziecko nie kryła zamiłowania do muzyki klasycznej, która była nieodłącznym elementem życia jej rodziny. W wieku dziesięciu lat zadebiutowała na międzynarodowym Konkursie Chopinowskim dla Dzieci. Wówczas odkryła również swój talent pisarski, początkowo tworząc krótkie opowiadania. Nauki pobierała już po wylocie do Ameryki, gdzie ukończyła liceum i studia. To również tam poznała swojego przyszłego męża - Lwa Wibera. Oboje pochodzili z Polski, więc świetnie dogadywali się i zgadzali w wielu kwestiach.

Jako żona sławnego przedsiębiorcy i komentatora politycznych wydarzeń, wolała stać z boku i nie udzielać się medialnie. Nienawidziła telewizyjnych występów, wywiadów i ciągłej paparazzi. Ci ostatni często bywali pod jej domem, ze względu na styl, jaki praktykuje. Mimo upływu lat nadal dba o sylwetkę i wygląd zewnętrzny. W 2002 roku, przez renomowany amerykański magazyn mody, została okrzyknięta najmodniej ubierającą się żoną amerykańskich przedsiębiorców. Posiada swój własny i niepowtarzalny gust.

W czasie, gdy jej mąż był zajęty karierą polityczną, dużo pisała i komponowała. Całkowicie poświęciła się rodzinie oraz karierze. Tworzyła muzykę do hollywoodzkich produkcji, pisała bestsellery. Mimo to rzadko mówiło się o niej na portalach plotkarskich, dziennikarze wiedzieli, iż może ich przez to znienawidzić. W ostatnich latach została niestety kojarzona tylko i wyłącznie z modą, zapomniano o wielu powieściach, o których pisze się teraz tylko na blogach poświęconych literaturze. Dużo czasu poświęcała także swoim dzieciom, by wychować je jak najlepiej.

Założyła własną fundację na rzecz dzieci niepełnosprawnych w Polsce. Wówczas ujawniła także swoje poglądy polityczne i kończąc karierę pisarską, zaczęła brać aktywny udział w życiu politycznym. W stanie, w którym mieszkała, została wybrana na radną miasta. Wprowadziła drastyczne zmiany, które początkowo spotkały się z publicznym oburzeniem, lecz wkrótce poskutkowały lepszymi płacami. Gdy stanowczo sprzeciwiła się małżeństwom tej samej płci, powoli zaczęła tracić medialny autorytet, a portale plotkarskie zaczęły o niej publikować mnóstwo artykułów, w których były zawarte nieprawdziwe tezy. Oliwy do ognia dodał jej bojkot wobec legalizacji marihuany w stanie, w którego radzie zasiadała. Wówczas została okrzyknięta "republikańskim betonem, którego nie da się zburzyć, chociaż jest taka konieczność". Mimo obrony ze strony prawicowych mediów, nie dało się przekrzyczeć głosu kłamstwa, którego w tym okresie było coraz więcej. Założyła instytut na rzecz obrony tradycyjnej rodziny, lecz mimo to zdecydowała się opuścić świat polityki na kilkanaście lat.

Gdy wróciła do Polski po ponad sześćdziesięciu latach, postanowiła na nowo udzielać się politycznie, deklarując start w najbliższych wyborach parlamentarnych. Obecnie jest prezeską stowarzyszenia "Misja Polska".

Na górę