Symulacja polityczna

Ustawa o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora

Art. 1
W ustawie z dnia 9 maja 1996 o wykonywaniu mandatu posła i senatora art. 43 ust. 1 uzyskuje brzmienie:
"1. Poseł i senator ma prawo, na terenie kraju, do bezpłatnych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego oraz środkami publicznej komunikacji miejskiej, a także do wystąpienia o zwrot kosztów przelotów w krajowym przewozie lotniczym."

Art. 2
Ustawa wchodzi w życie 30 dni po ogłoszeniu jej w Dzienniku Ustaw.

Ustawa

o zmianie ustawy Kodeks wykroczeń oraz ustawy Kodeks cywilny

Art. 1. W ustawie z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 135 skreśla się;
2) art. 138. uzyskuje brzmienie:
"Art. 138
Kto, zajmując się zawodowo świadczeniem usług, żąda i pobiera za świadczenie zapłatę wyższą od obowiązującej podlega karze grzywny.".

Art. 2. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny art. 543 uzyskuje brzmienie:
"Art. 543
Wystawienie rzeczy w miejscu sprzedaży na widok publiczny z oznaczeniem ceny uważa się za zaproszenie do zawarcia umowy.".

Art. 3. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia

Ustawa

o systemie kaucyjnym dla opakowań

Art. 1. Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) kaucja - oznacza osobną kwotę pieniężną doliczaną do ceny brutto produktu związaną z opakowaniem produktu, która ma służyć zapewnieniu, by odpad opakowaniowy wrócił do operatora i został zagospodarowany według priorytetów określonych w hierarchii gospodarowania odpadami,
2) opakowanie zwrotne - oznacza opakowanie produktu, od którego przy sprzedaży pobierana jest kaucja doliczona do ceny brutto produktu,
3) wprowadzający opakowania – oznacza przedsiębiorcę w rozumieniu art. 8 pkt. 22 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
4) wprowadzający produkty w opakowaniach – oznacza przedsiębiorcę w rozumieniu art. 8 pkt. 23 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,
5) system kaucyjny - obowiązkowy system, w którym przy sprzedaży produktów w opakowaniach jednorazowego albo wielokrotnego użytku pobierana jest kaucja, która jest zwraca odpowiednio oddającemu odpady albo opakowanie w momencie jego zwrotu.

Art. 2. Kaucje stosuje się do wszystkich opakowań jednostkowych w rozumieniu art. 3 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi z wyjątkiem opakowań po mleku i produktach mlecznych.

Art. 3. Wprowadzający opakowania:
1) stosują kaucję za opakowania,
2) wyraźnie w sposób zindywidualizowany oznakowują opakowania objęte systemem kaucyjnym w taki sposób, aby uniemożliwić wielokrotne rozliczanie kaucji za to samo opakowanie,
3) prowadzą ewidencję cen produktów oraz kwot kaucji.

Art. 4. Wprowadzający produkty w opakowaniach:
1) tworzą system kaucyjny lub przystępują do systemu kaucyjny utworzonego przez inny podmiot,
2) wskazują kwotę kaucji na etykiecie cenowej produktu,
3) przyjmują opakowanie zwrotne bez ograniczeń ilościowych i nie warunkując przyjęcia opakowania od dokonania zakupu towaru,
4) gromadzą odpady, na które składają się opakowania zwrotne w miejscu prowadzenia działalności lub w promieniu 150 m od miejsca prowadzenia działalności,
5) zwracają kaucję w pełnej wysokości użytkownikom końcowym w zamian za zwrot opakowania zwrotnego, nie żądając wykazania przez użytkownika końcowego, że uiścił on kaucję,
6) prowadzą ewidencję nabytych i sprzedanych produktów w opakowaniach, wysokości pobranych, zwróconych i niezwróconych kaucji oraz
liczby, pojemności i masy zebranych opakowań zwrotnych z podziałem na poszczególne jednostki odpadów opakowaniowych,
7) przekazują podmiotom prowadzącym selektywną zbiórkę odpadów w ramach zawartej z nimi umowy opakowania zwrotne do ponownego użycia lub odpady opakowaniowe do przetworzenia.

Art. 5. W celu realizacji obowiązków, o których mowa w art. 5, wprowadzający produkty w opakowaniach jest zobowiązany utworzyć i utrzymywać system kaucyjny samodzielnie albo ustanowić przedstawiciela niedziałającego w celu osiągnięcia zysku dla grupy wprowadzających i przystąpić do utworzonego przez ten podmiot systemu kaucyjnego nie później niż 24 miesiące od wejścia w życie ustawy.

Art. 6. Wprowadzający produkty w opakowaniach może powierzyć zadania określone w art. 5 pkt 1, 2-4 i 7 na podstawie zawartej umowy przedstawicielowi prowadzącemu system kaucyjny.

Art. 7. System kaucyjny:
1) obejmuje terytorium kraju, na którym oferowane są produkty objęte systemem kaucyjnym,
2) zapewnia powszechny i równy dostęp dla konsumentów oraz przedsiębiorców posiadających w ofercie produkty w opakowaniach objętych danym systemem kaucyjnym bez względu na ich powierzchnię,
3) nie wymaga okazania dowodu zakupu napoju w opakowaniu w celu zwrotu pobranej przy zakupie kaucji.

Art. 8. Koszty związane z systemem kaucyjnym oraz koszty transportu, odzysku, recyklingu i utylizacji opakowań zwrotnych finansowane są ze sprzedaży zebranego surowca, nieodebranych kaucji oraz opłat podmiotów wprowadzających opakowania.

Art. 9. Wprowadzający produkty w opakowaniach może odmówić zwrotu kaucji, jeśli opakowanie:
1) nie ma oznaczenia wskazującego, że zostało objęte systemem kaucyjnym,
2) z uwagi na uszkodzenie lub odkształcenie nie można stwierdzić, czy zostało objęte systemem kaucyjnym,
3) nie ma widocznej etykiety i nadającego się od odczytu kodu kreskowego, umożliwiających ustalenie producenta,
4) nie zostało opróżnione.

Art. 10.
1. Minister właściwy do spraw środowiska określi minimalne poziomy selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych oraz sposób ich wyliczania.
2. Wprowadzający produkty w opakowaniach są zobowiązani osiągnąć w ramach systemu kaucyjnego w 2035 roku oraz w latach następnych poziomy selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych, co najmniej w wysokości określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1.

Art. 11. Minister właściwy do spraw środowiska określi w drodze rozporządzenia szczegółowe warunki prowadzenia ewidencji ilości i rodzajów zebranych opakowań zwrotnych kierując się koniecznością zapewnienia jednolitych zasad obliczania osiągniętych poziomów recyklingu odpadów opakowanych oraz przepisami przyjętymi w tym zakresie przez Komisję Europejską.

Art. 12. Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy sprawuje Inspekcja Handlowa, działając na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej.

Art. 13. Administracyjnej karze pieniężnej, zwanej dalej „karą pieniężną”, podlega ten, kto:
1) wbrew przepisom art. 4 i art. 5 nie realizuje obowiązków związanych stosowaniem kaucji i działaniem systemu kaucyjnego,
2) wbrew przepisom art. 4 pkt 3 i art. 5 pkt 7 nie prowadzi ewidencji lub prowadzi ją niezgodnie ze stanem faktycznym,
3) nie osiąga określonego w art. 10 poziomu selektywnego zbierania opakowań i odpadów opakowaniowych.

Art. 14. Kary pieniężne wynoszą od 1 000 zł do 1 000 000 zł.

Art. 15.
1. Kary pieniężne wymierza, w drodze decyzji, właściwy wojewódzki inspektor inspekcji handlowej.
2. Należności z tytułu kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.
3. W sprawach dotyczących kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu inspektorowi inspekcji handlowej.

Art. 16. W ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w art. 29a w ust. 7 pkt 3 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„4) kaucji za opakowania, pobieranej zgodnie z przepisami ustawy o systemie kaucyjnym dla opakowań.”.

Art. 17. W ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach w art. 45 ust. 1 pkt 1 uzyskuje brzmienie:
"1) Podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów konsumpcyjnych w sklepach, systemy kaucyjne, systemy zbierania odpadów w szkołach, placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach (nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów);".

Art. 18. W ustawie z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach art. 3b uzyskuje brzmienie:
"Art. 3b.
1. Gminy są obowiązane osiągnąć poziom przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych w wysokości co najmniej:
1) 50% wagowo - za rok 2034;
2) 60% wagowo - za rok 2035;
3) 65% wagowo - za każdy rok w latach 2036-2037;
4) 70% wagowo - za każdy rok w latach 2038-2039;
5) 75% wagowo - za rok 2040 i każdy kolejny rok.
2. Poziom przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych oblicza się jako stosunek masy odpadów komunalnych przygotowanych do ponownego użycia i poddanych recyklingowi uwzględniając w tej masie odpady zebrane w ramach systemu kaucyjnego na terenie gminy do masy wytworzonych odpadów komunalnych.
3. Przy obliczaniu poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych nie uwzględnia się innych niż niebezpieczne odpadów budowlanych i rozbiórkowych stanowiących odpady komunalne.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu oraz warunki zaliczania masy odpadów komunalnych do masy odpadów komunalnych przygotowanych do ponownego użycia i poddanych recyklingowi, kierując się koniecznością możliwości zweryfikowania osiągnięcia tych poziomów przez każdą gminę.".

Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2034 roku.

Ustawa z dnia
o zmianie ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży

Art. 1 W ustawie z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży wprowadza się następujące zmiany:

1) Art. 4a. otrzymuje następujące brzmienie:
"1. Przerwanie ciąży może być dokonane wyłącznie przez lekarza, w przypadku gdy:
1) ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej,
2) badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu.",

2) Dodaje się ust. 2:
"W przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 przerwanie ciąży jest dopuszczalne do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej. Natomiast w ust.1 pkt 2 nie jest dopuszczalne, jeśli u płodu wykryto zespół Downa, zespół Klinefeltera lub zespół Turnera, bez żadnego innego upośledzenia albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu",

3) Dodaje się ust. 5:
"Wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, stwierdza inny lekarz niż dokonujący przerwania ciąży, chyba że ciąża zagraża bezpośrednio życiu kobiety.",

4) W ust. 9 zdanie "Minister Zdrowia" zastępuje się zdaniem "Minister właściwy do spraw zdrowia",

5) Uchyla się ust. 10.

Art. 2
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Ustawa

o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego

Art. 1. W ustawie Kodeks postępowania karnego z dnia 6 czerwca 1997 roku wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 257 § 2 uzyskuje brzmienie:
„§ 2 Stosując tymczasowe aresztowanie, sąd może zastrzec, że środek ten ulegnie zmianie z chwilą złożenia, nie później niż w wyznaczonym terminie, określonego poręczenia majątkowego albo z chwilą założenia oskarżonemu w wyznaczonym terminie nadajnika, jeżeli istnieją warunki techniczne do wykonania środka zapobiegawczego przy jednoczesnym zastosowaniu systemu dozoru elektronicznego; na uzasadniony wniosek oskarżonego lub jego obrońcy, złożony najpóźniej w ostatnim dniu wyznaczonego terminu, sąd może przedłużyć termin złożenia poręczenia albo termin na założenie oskarżonemu nadajnika”.
2) w art. 258 § 2 skreśla się
3) art. 259 § 3 uzyskuje brzmienie:
"Tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą trzech lat."
4) po art. 275a dodaje się art. 275b w brzmieniu:
„Art. 275b. §1. Tytułem środka zapobiegawczego można zastosować system dozoru elektronicznego; przepisy Kodeksu karnego wykonawczego dotyczące wykonywania kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego stosuje się odpowiednio.
§2. Oddany pod system dozoru elektronicznego ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora.”

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po trzech miesiącach od daty ogłoszenia.

Ustawa

o zmianie ustawy - Kodeks wyborczy

Art. 1. W ustawie z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy skreśla się art. 472a.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Ustawa

o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – Kodeks karny

Art. 1. W ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 58§ 1a otrzymuje brzmienie:
„§ 1a. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom oraz określić wykonywanie opieki nad dzieckiem w ten sposób, że dziecko będzie mieszkało przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach, z wyjątkiem przypadku, gdy jedno z rodziców zamieszkuje za granicą.”;
2) w art. 97 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. Rodzice, o których mowa w ust. 1, obowiązani są do wzajemnego informowania się o bieżących sprawach dziecka oraz przekazywania dokumentów dziecka, w szczególności dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość, a także dokumentacji medycznej.”;
3) w art. 107 § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom oraz określić wykonywanie opieki nad dzieckiem w ten sposób, że dziecko będzie mieszkało przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach, z wyjątkiem przypadku, gdy jedno z rodziców zamieszkuje za granicą.”.

Art. 2. W ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 582^1 § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4. Przepis § 3 stosuje się odpowiednio do orzeczenia, w którym sąd określił, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach.”;
2) art. 598^22 otrzymuje brzmienie:
„Art. 598^22. Przepisy niniejszego oddziału stosuje się odpowiednio do orzeczenia, w którym sąd określił, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach.”;
3) w art. 756^2:
a) w § 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) sposobu roztoczenia pieczy nad małoletnim dzieckiem w ten sposób, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach”,
b) § 2 otrzymuje brzmienie:
„§ 2. Przepisy art. 105^01 i art. 105^11, a jeżeli zabezpieczenie polega na uregulowaniu sposobu kontaktów z dzieckiem albo ustaleniu, że dziecko będzie mieszkać przemiennie z każdym z rodziców w porównywalnych okresach – przepis art. 582^1 § 3, stosuje się odpowiednio.”.

Art. 3. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny po art. 207 dodaje się w art. 207a w brzmieniu:
„Art. 207a.
§ 1. Kto utrudnia lub uniemożliwia wykonanie kontaktów lub sprawowanie opieki nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, wynikających z orzeczenia albo ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem, podlega karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§2. Jeżeli w następstwie czynu określonego w § 1 pokrzywdzony dozna uszczerbku na zdrowiu psychicznym, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 3.
§3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawcapodlega karze pozbawienia wolności od 2 do 12 lat.”.

Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Projekt ustawy

o zmianie ustawy – Kodeks karny

Art. 1. W ustawie z dnia z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny:
1) art. 217a otrzymuje brzmienie:
„Art. 217a.
§ 1.Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną w celu spowodowania u niego fizycznej krzywdy, w związku z podjętą przez niego interwencją na rzecz ochrony bezpieczeństwa ludzi, ochrony bezpieczeństwa lub porządku publicznego, albo podczas wykonywania przez niego czynności należących do postępowania cywilnego, postępowania karnego lub postępowania dyscyplinarnego przewidzianego ustawami, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Jeżeli napaść wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.”;
2) skreśla się art. 135 § 2;
3) skreśla się art. 136 § 3;
4) skreśla się art. 136 § 4;
5) skreśla się art. 222;
6) skreśla się art.226;
7) skreśla się art.231a;

Art. 2.Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Ustawa

o zmianie ustawy o systemie oświaty

Art. 1. W ustawie z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 3 pkt. 16 skreśla się przecinek i słowa "które spełniły obowiązek szkolny";
2) tytuł rozdziału 2 uzyskuje brzmienie "wychowanie przedszkolne i obowiązek nauki";
3) W art. 14 ust. 1a skreśla się zdanie: "Obowiązek szkolny tych dzieci odracza się zgodnie z art.16a";
4) W art. 14 skreśla się ust. 3 i ust. 3a;
5) W art. 14 ust 3b. wyrazy "3-5 lat" zastępuje się wyrazami "3-6 lat";
6) art. 14 ust. 4 uzyskuje brzmienie: "Zapewnienie warunków do realizacji prawa, o którym mowa w ust. 3b, jest zadaniem własnym gminy.";
7) art. 14a ust. 2 słowa "spełniającego obowiązek, o którym mowa w art.14 ust. 3, i dziecka pięcioletniego" zastępuje się słowami "korzystającego z prawa do wychowania przedszkolnego" oraz skreśla się słowa "spełniania tego obowiązku oraz";
8) art. 15 uzyskuje brzmienie: "Nauka jest obowiązkowa do ukończenia 18 roku życia";
9) w art. 16 ust. 5-15 skreśla się;
10) art. 16 skreśla się;
11) w art. 17 ust. 1. słowo "szkolnego" zastępuje się słowem "nauki";
12) art. 18-20 skreśla się;
13) w art. 58 ust. 2 słowo "szkolny" zastępuje się słowem "nauki";
14) w art. 80 ust. 3 skreśla się słowa "obowiązek szkolny lub";
15) w art. 90 ust. 2a skreśla się słowa "obowiązek szkolny lub";
16) art. 94aa skreśla się.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2030 roku.