Post autor: Anna Radziwiłł-Schmidt » 26 kwie 2022, 12:36
Faustyna Nowakowska-Kraus (ur. 15 czerwca 1998 roku w Krakowie) - polska polityk, ekonomistka i menadżerka, posłanka na Sejm V i VI kadencji IV RP.
Minister w resortach odpowiedzialnych za infrastrukturę (od 2030) w rządach Anny Radziwiłł-Schmidt, Marty Fornero-Piotrowskiej i Dominiki Olszewskiej, członkini zarządu Postępowych Demokratów (2032-2035), członkini zarządu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu (2035-2037).
Jest absolwentką prestiżowego V Liceum Ogólnokształcące im. A. Witkowskiego w Krakowie. Ukończyła studia na Instytucie Ekonomii, Finansów i Zarządzania Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uzyskała następnie stopień doktora nauk ekonomicznych, została także certyfikowanym doradcą ds. zarządzania (Certified Management Consultant). Ukończyła kurs dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa, kurs dla doradców inwestycyjnych oraz kursy makroekonomiczne i finansowe.
Założyła i została prezesem zarządu firmy doradczej "Faust Consulting". Zasiadała w szeregu rad nadzorczych spółek prawa handlowego oraz przedsiębiorstw (m.in. Orange Polska, Credit Agricole Bank Polska, Wirtualna Polska Holding, Enter Air). W 2026 roku znalazła się na liście "30 under 30" Forbes'a.
W 2030 roku weszła w skład rady programowej Postępowych Demokratów i została doradcą premier Anny Radziwiłł-Schmidt ds. ekonomicznych, wchodząc równocześnie w skład Rady Ekspertów ds. przyjęcia Euro. Bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 116, uzyskując jednocześnie mandat z listy krajowej Koalicji Obywatelskiej. 29 kwietnia królowa Monika powołała ją na urząd ministra gospodarki, transportu i gospodarki morskiej w IV rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku.
W sierpniu 2032 roku weszła w skład zarządu Postępowych Demokratów. 23 sierpnia tegoż roku powołana na stanowisko ministra infrastruktury w II rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, wygrywając mandat w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 116 z wynikiem 53,8%. 17 kwietnia tegoż roku ponownie powołana na stanowisko ministra infrastruktury w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej.
W styczniu 2035 roku weszła w skład zarządu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu. 9 marca 2036 roku odwołana ze stanowiska ministra infrastruktury i jednocześnie powołana na ministra infrastruktury i polityki mieszkaniowej. 17 marca 2037 roku powołana na urząd ministra infrastruktury i rozwoju regionalnego w rządzie Dominiki Olszewskiej, w tym samym miesiącu przestała pełnić funkcję członkini zarządu KNDP.
W 2027 roku wyszła za mąż za biznesmena Marka Krausa (ur. 1986), który od 2025 roku jest notowany na listach 100 najbogatszych Polaków "Wprost".
Hanna Kwiecień de domo Chan (ur. 22 marca 1997 roku w Malborku) - polska polityk, dyplomatka, urzędniczka państwowa, samorządowiec, posłanka na Sejm V i VI kadencji IV RP.
Minister spraw zagranicznych w rządach Marty Fornero-Piotrowskiej i Dominiki Olszewskiej (od 2034), minister-członek Rady Ministrów, pełnomocniczka rządu ds. kontaktów z Polakami za granicą (2032-2034), szefowa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2030-2032), wiceprzewodnicząca Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu (od 2035), wcześniej radna Malborka (2026-2030).
Ukończyła studia z zakresu stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Gdańskim. Ukończyła aplikację dyplomatyczno-konsularną. Odbyła także kursy w Ecole Nationale d’Administration oraz brytyjskiej National School of Government. W 2021 roku rozpoczęła pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w Departamencie Azji i Pacyfiku. W 2022 roku została pracownikiem Konsulatu Generalnego RP w Hongkongu. Pod koniec 2025 roku wróciła do kraju i zakończyła pracę w MSZ. W tym samym roku rozpoczęła pracę w Zakładzie Stosunków Międzynarodowych na Uniwersytecie Gdańskim.
W 2026 roku przystąpiła do Postępowych Demokratów, angażując się w działalność struktur partyjnych w Malborku. W tym samym roku została wybrana do rady miasta Malborka. Po wyborach stanęła na czele klubu radnych PD w radzie. W marcu 2030 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 152, wygrywając z wynikiem 40,9% głosów. 29 kwietnia królowa Monika powołała ją na urząd ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w IV rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku, kiedy to objęła stanowisko ministra-członka Rady Ministrów, pełnomocniczki rządu ds. kontaktów z Polakami zagranicą w drugim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej.
W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 152, uzyskując 55,5% głosów. 17 kwietnia ponownie powołana na stanowisko ministra-członka Rady Ministrów, pełnomocniczki rządu ds. kontaktów z Polakami zagranicą w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. 10 grudnia 2034 roku powołana na stanowisko ministra spraw zagranicznych. W styczniu 2035 roku objęła stanowisko wiceprzewodniczącej Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu. 17 marca 2037 roku ponownie powołana na szefową dyplomacji w rządzie Dominiki Olszewskiej.
Mężatka, ma dwoje dzieci. Włada biegle językami kantońskim, angielskim i francuskim. Jej ojciec pochodzi z Hongkongu, matka jest Polką. Ma dwie starsze siostry.
Beatrycze Delaunay (ur. 29 sierpnia 1980 roku w Seulu) - polska polityk pochodzenia koreańskiego, samorządowiec, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP i V i VI kadencji IV RP.
Minister-członek Rady Ministrów, szefowa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2032-2036), sekretarz stanu w ministerstwie sprawiedliwości, równości i praw człowieka (2030-2032), podsekretarz stanu w ministerstwie cyfryzacji (2019-2020), wicemarszałek województwa łódzkiego (2026-2030), członkini zarządu Postępowych Demokratów (2032-2035).
Urodziła się w Korei Południowej jako Kim Jong-suk, została adoptowana przez polsko-francuską rodzinę (matka Polka, ojciec Francuz), gdy miała 6 miesięcy. Posiada obywatelstwo polskie i francuskie. Włada biegle językami francuskim, koreańskim i angielskim. W 2023 roku urzędowo zmieniła imię z Beatrice na spolszczoną wersję, Beatrycze.
Spędziła dzieciństwo i młodość w Yvelines w regionie Île-de-France. Ukończyła prestiżową szkołę handlową ESSEC w wieku 21 lat. Kontynuowała naukę w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu, a w wieku 24 lat zdała konkurs do ENA. W 2005 roku na stałe zamieszkała w Polsce, w 2007 roku rozpoczęła pracę w urzędzie miejskim Łodzi. W 2014 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat radnej tego miasta.
W wyborach parlamentarnych w 2015 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście Platformy Obywatelskiej w okręgu nr 9. W tym samym roku stanęła na czele łódzkich struktur PO. Bez powodzenia ubiegała się o poselską reelekcję w 2019 roku w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 51, zrezygnowała także z kierowania łódzkimi strukturami partii. Po wyborach została powołana na podsekretarza stanu w Ministerstwie Cyfryzacji, funkcję pełniła do kwietnia 2020 roku. Nie ubiegała się ponownie o mandat poselski w 2020 roku.
W przerwie od polityki pracowała w sektorze prywatnym. W 2026 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski z list Postępowych Demokratów w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 91. W tym samym roku została wybrana z list Demokratycznego Porozumienia Samorządowego do sejmiku województwa łódzkiego. Objęła także funkcję wicemarszałka województwa. Bez powodzenia ubiegała się o mandat europosłanki w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2029 roku.
W wyborach do Sejmu w 2030 roku uzyskała mandat poselski w JOWie nr 91, uzyskując 45,8% głosów. W kwietniu tego samego roku ostała powołana na sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, Równości i Praw Człowieka. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku, kiedy to została powołana na ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w drugim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Została również członkinią zarządu Postępowych Demokratów.
Od 1 marca do 17 kwietnia 2034 roku pełniła również obowiązki szefowej Centrum Analiz Strategicznych. W wyborach do Sejmu w marcu tegoż roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 91, uzyskując 55,5% głosów. 17 kwietnia ponownie powołana na stanowisko ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. 9 marca 2036 roku odwołana ze stanowiska.
W latach 2009-2021 należała do Platformy Obywatelskiej, w latach 2022-2035 do Postępowych Demokratów, od 2035 roku jest członkinią Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu.
W 2002 roku wyszła za mąż za Francuza, przedsiębiorcę Pierre'a Delaunay (ur. 1982). Para ma dwójkę dzieci, Fleur (ur. 2005) i Emmanuela (ur. 2008). Rodzina mieszka łódzkiej dzielnicy Widzew.
Aurelia Dębińska (ur. 17 czerwca 1983 roku w Łodzi) - polska prawniczka, polityk, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP, I, V i VI kadencji IV RP, minister sprawiedliwości, równości i praw człowieka (2030-2032), sekretarz stanu w ministerstwie równości i praw człowieka (2035-2037), sekretarz stanu w ministerstwie sprawiedliwości (od 2037).
Urodziła się w rodzinie włoskiego imigranta, jej ojciec był działaczem związkowym i następnie samorządowcem. Ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Od 2007 roku pracowała w kancelarii adwokackiej w Łodzi.
W wyborach parlamentarnych w 2015 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski w okręgu nr 9. Z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 53, uzyskując 23 174 głosów (33%). Nie odnowiła mandatu w przyspieszonych wyborach w 2020 roku, w 2022 roku również bez powodzenia startowała w JOWie nr 52, a w 2026 roku w JOWie nr 88. W 2024 i 2029 roku startowała bez sukcesu w wyborach do Parlamentu Europejskiego.
Od 2023 roku pełni funkcję dyrektora zarządzającego Instytutu Obywatelskiego, think-thanku Postępowych Demokratów (a wcześniej Platformy Obywatelskiej). W wyborach do Sejmu w 2030 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 88, uzyskując 38,4%. W kwietniu 2030 roku objęła stanowisko ministra sprawiedliwości, równości i praw człowieka w czwartym rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku.
W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 88, zdobywając 54,7% głosów. W listopadzie 2035 roku powołana na sekretarza stanu w Ministerstwie Równości i Praw Człowieka. Funkcję pełniła do marca 2037 roku, obejmując jednocześnie stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
Mężatka, ma trójkę dzieci.
Grażyna Piotrowska-Oliwa (ur. 31 marca 1969 w Warszawie) – polska menedżerka, urzędniczka państwowa, polityk, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP i I, II, III, IV i V kadencji IV RP.
Prezes zarządu PGNiG SA (2012-2013), wicemarszałek Sejmu RP VIII kadencji III RP (2015-2019), wicepremier i minister infrastruktury i rozwoju (2019-2020), sekretarz stanu w ministerstwie skarbu i energii (2032-34), minister gospodarki i rozwoju (2034-2037).
W 1993 ukończyła studia w Akademii Muzycznej w Katowicach (klasa fortepianu), w 1997 w Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie. Jest także absolwentką INSEAD Executive MBA (2005), Ponadto odbyła m.in. szkolenie z planowania strategicznego (Queens University, Kanada – 1996), ukończyła kurs dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa (zakończony egzaminem – 1997), kurs dla doradców inwestycyjnych (Centrum Prywatyzacji – 1998), kursy makroekonomiczne i finansowe (London School of Economics – 1999).
W latach 1997–2001 pracowała w Ministerstwie Skarbu Państwa na stanowisku Naczelnika Wydziału Funduszy Kapitałowych i Naczelnika Wydziału Spółek Strategicznych i Instytucji Finansowych. Następnie pełniła kierownicze stanowiska w Telekomunikacji Polskiej S.A: dyrektora Departamentu Współpracy z Regulatorem (2001–2006) oraz Dyrektora Wykonawczego ds. Strategii, Rozwoju i Oferty Hurtowej (2006–2007). W latach 2007–2009 była prezesem zarządu/dyrektorem generalnym spółki PTK Centertel sp. z o.o., operatora sieci Orange, a od listopada 2010 do marca 2011 doradzała w sektorze private equity w transakcjach związanych z rynkiem telekomunikacyjnym.
W latach 2011–2012 była członkiem zarządu ds. sprzedaży w PKN Orlen. Od marca 2012 do kwietnia 2013 pełniła funkcję prezesa Zarządu PGNiG S.A. W okresie od sierpnia 2013 do lipca 2014 była przewodniczącą Komitetu Audytu oraz członkinią Rady Nadzorczej w HAWE S.A. Była również członkiem rad nadzorczych m.in. Funduszu Górnośląskiego w Katowicach, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, PZU oraz Telakces.com i ABC Data.
W wyborach parlamentarnych w 2015 roku uzyskała mandat poselski w okręgu nr 3, zdobywając 64 554 głosów (14,7% głosów oddanych w okręgu). Została wybrana na wicemarszałka Sejmu VIII kadencji III RP. Z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w 2019 roku, w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 14 zdobywając 14 132 głosy (30,9%). 19 listopada tego samego roku objęła urzędy Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Infrastruktury i Rozwoju w drugim rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. 30 kwietnia 2020 roku utrzymała stanowiska w rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Oba urzędy pełniła do lipca 2020 roku.
W przyspieszonych wyborach w 2020 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski w JOWie nr 14, zdobywając mandat z listy krajowej Porozumienia dla Polski – PO+PSL+PC+IW. W 2022 roku ponownie odnowiła mandat poselski z listy krajowej. W 2026 roku uzyskała mandat w JOWie nr 17, zdobywając 31 705 głosów (36,4%). Cztery lata później odnowiła mandat z wynikiem 46,7%. W kwietniu 2030 roku objęła stanowisko sekretarza stanu w ministerstwie skarbu i energii.
W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję, zdobywając w JOWie nr 17 57,9% głosów. 17 kwietnia powołana na stanowisko ministra gospodarki i rozwoju w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Pełniła funkcję do 17 marca 2037 roku.
[quote][img]https://i.imgur.com/KCy6Ezq.jpg[/img]
[b]Faustyna Nowakowska-Kraus[/b] (ur. 15 czerwca 1998 roku w Krakowie) - polska polityk, ekonomistka i menadżerka, posłanka na Sejm V i VI kadencji IV RP.
Minister w resortach odpowiedzialnych za infrastrukturę (od 2030) w rządach Anny Radziwiłł-Schmidt, Marty Fornero-Piotrowskiej i Dominiki Olszewskiej, członkini zarządu Postępowych Demokratów (2032-2035), członkini zarządu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu (2035-2037).
Jest absolwentką prestiżowego V Liceum Ogólnokształcące im. A. Witkowskiego w Krakowie. Ukończyła studia na Instytucie Ekonomii, Finansów i Zarządzania Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uzyskała następnie stopień doktora nauk ekonomicznych, została także certyfikowanym doradcą ds. zarządzania (Certified Management Consultant). Ukończyła kurs dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa, kurs dla doradców inwestycyjnych oraz kursy makroekonomiczne i finansowe.
Założyła i została prezesem zarządu firmy doradczej "Faust Consulting". Zasiadała w szeregu rad nadzorczych spółek prawa handlowego oraz przedsiębiorstw (m.in. Orange Polska, Credit Agricole Bank Polska, Wirtualna Polska Holding, Enter Air). W 2026 roku znalazła się na liście "30 under 30" Forbes'a.
W 2030 roku weszła w skład rady programowej Postępowych Demokratów i została doradcą premier Anny Radziwiłł-Schmidt ds. ekonomicznych, wchodząc równocześnie w skład Rady Ekspertów ds. przyjęcia Euro. Bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 116, uzyskując jednocześnie mandat z listy krajowej Koalicji Obywatelskiej. 29 kwietnia królowa Monika powołała ją na urząd ministra gospodarki, transportu i gospodarki morskiej w IV rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku.
W sierpniu 2032 roku weszła w skład zarządu Postępowych Demokratów. 23 sierpnia tegoż roku powołana na stanowisko ministra infrastruktury w II rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, wygrywając mandat w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 116 z wynikiem 53,8%. 17 kwietnia tegoż roku ponownie powołana na stanowisko ministra infrastruktury w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej.
W styczniu 2035 roku weszła w skład zarządu Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu. 9 marca 2036 roku odwołana ze stanowiska ministra infrastruktury i jednocześnie powołana na ministra infrastruktury i polityki mieszkaniowej. 17 marca 2037 roku powołana na urząd ministra infrastruktury i rozwoju regionalnego w rządzie Dominiki Olszewskiej, w tym samym miesiącu przestała pełnić funkcję członkini zarządu KNDP.
W 2027 roku wyszła za mąż za biznesmena Marka Krausa (ur. 1986), który od 2025 roku jest notowany na listach 100 najbogatszych Polaków "Wprost".[/quote]
[quote][img]https://i.imgur.com/FYing61.jpg[/img]
[b]Hanna Kwiecień[/b] [i]de domo Chan[/i] (ur. 22 marca 1997 roku w Malborku) - polska polityk, dyplomatka, urzędniczka państwowa, samorządowiec, posłanka na Sejm V i VI kadencji IV RP.
Minister spraw zagranicznych w rządach Marty Fornero-Piotrowskiej i Dominiki Olszewskiej (od 2034), minister-członek Rady Ministrów, pełnomocniczka rządu ds. kontaktów z Polakami za granicą (2032-2034), szefowa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2030-2032), wiceprzewodnicząca Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu (od 2035), wcześniej radna Malborka (2026-2030).
Ukończyła studia z zakresu stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Gdańskim. Ukończyła aplikację dyplomatyczno-konsularną. Odbyła także kursy w Ecole Nationale d’Administration oraz brytyjskiej National School of Government. W 2021 roku rozpoczęła pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w Departamencie Azji i Pacyfiku. W 2022 roku została pracownikiem Konsulatu Generalnego RP w Hongkongu. Pod koniec 2025 roku wróciła do kraju i zakończyła pracę w MSZ. W tym samym roku rozpoczęła pracę w Zakładzie Stosunków Międzynarodowych na Uniwersytecie Gdańskim.
W 2026 roku przystąpiła do Postępowych Demokratów, angażując się w działalność struktur partyjnych w Malborku. W tym samym roku została wybrana do rady miasta Malborka. Po wyborach stanęła na czele klubu radnych PD w radzie. W marcu 2030 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 152, wygrywając z wynikiem 40,9% głosów. 29 kwietnia królowa Monika powołała ją na urząd ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w IV rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku, kiedy to objęła stanowisko ministra-członka Rady Ministrów, pełnomocniczki rządu ds. kontaktów z Polakami zagranicą w drugim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej.
W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 152, uzyskując 55,5% głosów. 17 kwietnia ponownie powołana na stanowisko ministra-członka Rady Ministrów, pełnomocniczki rządu ds. kontaktów z Polakami zagranicą w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. 10 grudnia 2034 roku powołana na stanowisko ministra spraw zagranicznych. W styczniu 2035 roku objęła stanowisko wiceprzewodniczącej Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu. 17 marca 2037 roku ponownie powołana na szefową dyplomacji w rządzie Dominiki Olszewskiej.
Mężatka, ma dwoje dzieci. Włada biegle językami kantońskim, angielskim i francuskim. Jej ojciec pochodzi z Hongkongu, matka jest Polką. Ma dwie starsze siostry.[/quote]
[quote][img]https://i.imgur.com/9Gm6CAa.jpg[/img]
[b]Beatrycze Delaunay[/b] (ur. 29 sierpnia 1980 roku w Seulu) - polska polityk pochodzenia koreańskiego, samorządowiec, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP i V i VI kadencji IV RP.
Minister-członek Rady Ministrów, szefowa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2032-2036), sekretarz stanu w ministerstwie sprawiedliwości, równości i praw człowieka (2030-2032), podsekretarz stanu w ministerstwie cyfryzacji (2019-2020), wicemarszałek województwa łódzkiego (2026-2030), członkini zarządu Postępowych Demokratów (2032-2035).
Urodziła się w Korei Południowej jako Kim Jong-suk, została adoptowana przez polsko-francuską rodzinę (matka Polka, ojciec Francuz), gdy miała 6 miesięcy. Posiada obywatelstwo polskie i francuskie. Włada biegle językami francuskim, koreańskim i angielskim. W 2023 roku urzędowo zmieniła imię z Beatrice na spolszczoną wersję, Beatrycze.
Spędziła dzieciństwo i młodość w Yvelines w regionie Île-de-France. Ukończyła prestiżową szkołę handlową ESSEC w wieku 21 lat. Kontynuowała naukę w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu, a w wieku 24 lat zdała konkurs do ENA. W 2005 roku na stałe zamieszkała w Polsce, w 2007 roku rozpoczęła pracę w urzędzie miejskim Łodzi. W 2014 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat radnej tego miasta.
W wyborach parlamentarnych w 2015 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście Platformy Obywatelskiej w okręgu nr 9. W tym samym roku stanęła na czele łódzkich struktur PO. Bez powodzenia ubiegała się o poselską reelekcję w 2019 roku w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 51, zrezygnowała także z kierowania łódzkimi strukturami partii. Po wyborach została powołana na podsekretarza stanu w Ministerstwie Cyfryzacji, funkcję pełniła do kwietnia 2020 roku. Nie ubiegała się ponownie o mandat poselski w 2020 roku.
W przerwie od polityki pracowała w sektorze prywatnym. W 2026 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski z list Postępowych Demokratów w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 91. W tym samym roku została wybrana z list Demokratycznego Porozumienia Samorządowego do sejmiku województwa łódzkiego. Objęła także funkcję wicemarszałka województwa. Bez powodzenia ubiegała się o mandat europosłanki w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2029 roku.
W wyborach do Sejmu w 2030 roku uzyskała mandat poselski w JOWie nr 91, uzyskując 45,8% głosów. W kwietniu tego samego roku ostała powołana na sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, Równości i Praw Człowieka. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku, kiedy to została powołana na ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w drugim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Została również członkinią zarządu Postępowych Demokratów.
Od 1 marca do 17 kwietnia 2034 roku pełniła również obowiązki szefowej Centrum Analiz Strategicznych. W wyborach do Sejmu w marcu tegoż roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 91, uzyskując 55,5% głosów. 17 kwietnia ponownie powołana na stanowisko ministra-członka Rady Ministrów, szefową Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. 9 marca 2036 roku odwołana ze stanowiska.
W latach 2009-2021 należała do Platformy Obywatelskiej, w latach 2022-2035 do Postępowych Demokratów, od 2035 roku jest członkinią Kongresu na rzecz Demokracji i Postępu.
W 2002 roku wyszła za mąż za Francuza, przedsiębiorcę Pierre'a Delaunay (ur. 1982). Para ma dwójkę dzieci, Fleur (ur. 2005) i Emmanuela (ur. 2008). Rodzina mieszka łódzkiej dzielnicy Widzew.[/quote]
[quote][img]https://i.imgur.com/SniKcBJ.jpg[/img]
[b]Aurelia Dębińska[/b] (ur. 17 czerwca 1983 roku w Łodzi) - polska prawniczka, polityk, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP, I, V i VI kadencji IV RP, minister sprawiedliwości, równości i praw człowieka (2030-2032), sekretarz stanu w ministerstwie równości i praw człowieka (2035-2037), sekretarz stanu w ministerstwie sprawiedliwości (od 2037).
Urodziła się w rodzinie włoskiego imigranta, jej ojciec był działaczem związkowym i następnie samorządowcem. Ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego. Od 2007 roku pracowała w kancelarii adwokackiej w Łodzi.
W wyborach parlamentarnych w 2015 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski w okręgu nr 9. Z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 53, uzyskując 23 174 głosów (33%). Nie odnowiła mandatu w przyspieszonych wyborach w 2020 roku, w 2022 roku również bez powodzenia startowała w JOWie nr 52, a w 2026 roku w JOWie nr 88. W 2024 i 2029 roku startowała bez sukcesu w wyborach do Parlamentu Europejskiego.
Od 2023 roku pełni funkcję dyrektora zarządzającego Instytutu Obywatelskiego, think-thanku Postępowych Demokratów (a wcześniej Platformy Obywatelskiej). W wyborach do Sejmu w 2030 roku z powodzeniem ubiegała się o mandat poselski w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 88, uzyskując 38,4%. W kwietniu 2030 roku objęła stanowisko ministra sprawiedliwości, równości i praw człowieka w czwartym rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. Funkcję pełniła do 23 sierpnia 2032 roku.
W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w JOWie nr 88, zdobywając 54,7% głosów. W listopadzie 2035 roku powołana na sekretarza stanu w Ministerstwie Równości i Praw Człowieka. Funkcję pełniła do marca 2037 roku, obejmując jednocześnie stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
Mężatka, ma trójkę dzieci.[/quote]
[quote][img]https://i.imgur.com/IIy8ngE.jpg[/img]
[b]Grażyna Piotrowska-Oliwa[/b] (ur. 31 marca 1969 w Warszawie) – polska menedżerka, urzędniczka państwowa, polityk, posłanka na Sejm VIII kadencji III RP i I, II, III, IV i V kadencji IV RP.
Prezes zarządu PGNiG SA (2012-2013), wicemarszałek Sejmu RP VIII kadencji III RP (2015-2019), wicepremier i minister infrastruktury i rozwoju (2019-2020), sekretarz stanu w ministerstwie skarbu i energii (2032-34), minister gospodarki i rozwoju (2034-2037).
W 1993 ukończyła studia w Akademii Muzycznej w Katowicach (klasa fortepianu), w 1997 w Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie. Jest także absolwentką INSEAD Executive MBA (2005), Ponadto odbyła m.in. szkolenie z planowania strategicznego (Queens University, Kanada – 1996), ukończyła kurs dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek z udziałem Skarbu Państwa (zakończony egzaminem – 1997), kurs dla doradców inwestycyjnych (Centrum Prywatyzacji – 1998), kursy makroekonomiczne i finansowe (London School of Economics – 1999).
W latach 1997–2001 pracowała w Ministerstwie Skarbu Państwa na stanowisku Naczelnika Wydziału Funduszy Kapitałowych i Naczelnika Wydziału Spółek Strategicznych i Instytucji Finansowych. Następnie pełniła kierownicze stanowiska w Telekomunikacji Polskiej S.A: dyrektora Departamentu Współpracy z Regulatorem (2001–2006) oraz Dyrektora Wykonawczego ds. Strategii, Rozwoju i Oferty Hurtowej (2006–2007). W latach 2007–2009 była prezesem zarządu/dyrektorem generalnym spółki PTK Centertel sp. z o.o., operatora sieci Orange, a od listopada 2010 do marca 2011 doradzała w sektorze private equity w transakcjach związanych z rynkiem telekomunikacyjnym.
W latach 2011–2012 była członkiem zarządu ds. sprzedaży w PKN Orlen. Od marca 2012 do kwietnia 2013 pełniła funkcję prezesa Zarządu PGNiG S.A. W okresie od sierpnia 2013 do lipca 2014 była przewodniczącą Komitetu Audytu oraz członkinią Rady Nadzorczej w HAWE S.A. Była również członkiem rad nadzorczych m.in. Funduszu Górnośląskiego w Katowicach, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, PZU oraz Telakces.com i ABC Data.
W wyborach parlamentarnych w 2015 roku uzyskała mandat poselski w okręgu nr 3, zdobywając 64 554 głosów (14,7% głosów oddanych w okręgu). Została wybrana na wicemarszałka Sejmu VIII kadencji III RP. Z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję w 2019 roku, w Jednomandatowym Okręgu Wyborczym nr 14 zdobywając 14 132 głosy (30,9%). 19 listopada tego samego roku objęła urzędy Wiceprezesa Rady Ministrów i Ministra Infrastruktury i Rozwoju w drugim rządzie Anny Radziwiłł-Schmidt. 30 kwietnia 2020 roku utrzymała stanowiska w rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Oba urzędy pełniła do lipca 2020 roku.
W przyspieszonych wyborach w 2020 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat poselski w JOWie nr 14, zdobywając mandat z listy krajowej Porozumienia dla Polski – PO+PSL+PC+IW. W 2022 roku ponownie odnowiła mandat poselski z listy krajowej. W 2026 roku uzyskała mandat w JOWie nr 17, zdobywając 31 705 głosów (36,4%). Cztery lata później odnowiła mandat z wynikiem 46,7%. W kwietniu 2030 roku objęła stanowisko sekretarza stanu w ministerstwie skarbu i energii.
W wyborach do Sejmu w marcu 2034 roku z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję, zdobywając w JOWie nr 17 57,9% głosów. 17 kwietnia powołana na stanowisko ministra gospodarki i rozwoju w trzecim rządzie Marty Fornero-Piotrowskiej. Pełniła funkcję do 17 marca 2037 roku.[/quote]